Διαβάσαμε στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" (30-12-2011 βλ. εδώ) για το γνωστό "Σκάνδαλο Βατοπεδίου" τα εξής:
"Η αμαρτωλή ιστορία της διεκδίκησης της λίμνης Βιστωνίδας από τη Μονή Βατοπαιδίου έχει τις ρίζες στα χρόνια που ακολούθησαν την Μικρασιατική Καταστροφή και συγκεκριμένα στο 1924.
Τότε ήταν που υπεγράφη σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής Βατοπαιδίου με την οποία οριζόταν ότι κάποια από τα μετόχια που βρίσκονταν δίπλα στη λίμνη θα δίδονταν για την αποκατάσταση των προσφύγων και για αντάλλαγμα το δημόσιο θα εκχωρούσε την κατοχή και μόνο και σε καμία περίπτωση την κυριότητα της λίμνης, ώστε η Μονή να έχει την αποκλειστική δυνατότητα της εκμετάλλευσής της.
Στην πορεία όμως, αυτά που αναφέρονταν στη σύμβαση αθετήθηκαν από την πλευρά του Δημοσίου με αποτέλεσμα τη δεκαετία του 1930 η Μονή να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας διεκδικώντας την κυριότητα της λίμνης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση που διευκρίνιζε ότι η κυριότητα ανήκει στο Δημόσιο και ότι η σύμβαση προέβλεπε πως η Μονή μπορούσε να έχει μόνο την κατοχή της λίμνης".
Παραθέτουμε λοιπόν από τον τύπο της εποχής εκείνης και συγκεκριμένα από την εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ" (1-11-1928) ένα άρθρο που αποκαλύπτει μία άγνωστη πτυχή της ιστορίας: το γεγονός ότι ο λόγος που τότε μόνον η Μονή Βατοπεδίου είχε ακολουθήσει το νέο ημερολόγιο, ήταν για να φανεί αρεστή στην κυβέρνηση με σκοπό να έχει αίσια έκβαση το ζήτημα της λίμνης...
Αν και θεωρούμε υποκριτική την φυλάκιση του π. Εφραίμ, από τη στιγμή που εκατοντάδες πολιτικοί και άλλοι απατεώνες, αλωνίζουν τη χώρα ελεύθεροι τόσα χρόνια, είμαστε υποχρεωμένοι να παρατηρήσουμε ότι η απομάκρυνση από το αληθινό επάγγελμα του μοναχού, το οποίο είναι το "μηδέ το τυχόν ανέχεσθαι καινοτομείσθαι το Ευαγγέλιον" κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, έχει ολέθρια αποτελέσματα.
"Η αμαρτωλή ιστορία της διεκδίκησης της λίμνης Βιστωνίδας από τη Μονή Βατοπαιδίου έχει τις ρίζες στα χρόνια που ακολούθησαν την Μικρασιατική Καταστροφή και συγκεκριμένα στο 1924.
Τότε ήταν που υπεγράφη σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής Βατοπαιδίου με την οποία οριζόταν ότι κάποια από τα μετόχια που βρίσκονταν δίπλα στη λίμνη θα δίδονταν για την αποκατάσταση των προσφύγων και για αντάλλαγμα το δημόσιο θα εκχωρούσε την κατοχή και μόνο και σε καμία περίπτωση την κυριότητα της λίμνης, ώστε η Μονή να έχει την αποκλειστική δυνατότητα της εκμετάλλευσής της.
Στην πορεία όμως, αυτά που αναφέρονταν στη σύμβαση αθετήθηκαν από την πλευρά του Δημοσίου με αποτέλεσμα τη δεκαετία του 1930 η Μονή να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας διεκδικώντας την κυριότητα της λίμνης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση που διευκρίνιζε ότι η κυριότητα ανήκει στο Δημόσιο και ότι η σύμβαση προέβλεπε πως η Μονή μπορούσε να έχει μόνο την κατοχή της λίμνης".
Παραθέτουμε λοιπόν από τον τύπο της εποχής εκείνης και συγκεκριμένα από την εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ" (1-11-1928) ένα άρθρο που αποκαλύπτει μία άγνωστη πτυχή της ιστορίας: το γεγονός ότι ο λόγος που τότε μόνον η Μονή Βατοπεδίου είχε ακολουθήσει το νέο ημερολόγιο, ήταν για να φανεί αρεστή στην κυβέρνηση με σκοπό να έχει αίσια έκβαση το ζήτημα της λίμνης...
Αν και θεωρούμε υποκριτική την φυλάκιση του π. Εφραίμ, από τη στιγμή που εκατοντάδες πολιτικοί και άλλοι απατεώνες, αλωνίζουν τη χώρα ελεύθεροι τόσα χρόνια, είμαστε υποχρεωμένοι να παρατηρήσουμε ότι η απομάκρυνση από το αληθινό επάγγελμα του μοναχού, το οποίο είναι το "μηδέ το τυχόν ανέχεσθαι καινοτομείσθαι το Ευαγγέλιον" κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, έχει ολέθρια αποτελέσματα.
Συγχαρητήρια!!! Τρανή απόδειξις του ποιοι προτίμησαν τον πλούτο από την Πατρώα Ευσέβεια! Το άρθρο περιέχει και την εξαιρετικής σημασίας πληροφορία, που είναι πώς οι Πατέρες του 1924 έδιωξαν την Πατριαρχική αντιπροσωπεία που πήγε εκεί για να επιβάλει την αίρεση του νέου εορτολογίου. Ας τα βλέπουν οι σημερινοί οσφυοκάπται αγιορείτες, που όχι μόνο δέχονται τον Βαρθολομαίο, αλλά και τον τιμούν, παρά το γεγονός ότι σήμερα η αίρεση δεν περιορίζεται πλέον μόνον στο νέο εορτολόγιο, αλλά έχει εξελιχθεί σε πανθρησκεία! Και πώς αντιδρούν οι σημερινοί αγιορείτες; Στην καλύτερη περίπτωση, με "χαρτοπόλεμο" (όρος του Καθηγητού της Θεολογίας κ. Ιωάννη Κορναράκη), και στη χειρότερη με τον διωγμό των Ορθοδόξων (Εσφιγμενιτών και Κελιωτών) και την εγκατάσταση Κατσουλιέρηδων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς είναι αγαπητέ κ. Χατζηνικολάου. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή ο Σύνδεσμος των Ζηλωτών Πατέρων αριθμούσε τρεις χιλιάδες μέλη! Δυστυχώς, η μονή Βατοπεδίου δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έδρεψε από τότε πικρούς καρπούς, όπως φαίνεται και από τη νέα δημοσίευση που ανέβασα (ΣΚΡΙΠ 24-5-1930).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μετάνοια στους μνημονευτές Αγιορείτες Μοναχούς ευχόμαστε από την καρδιά μας.