"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Τρίτη 27 Αυγούστου 2024

Το μαρτύριο του ηγεμόνα Κωνσταντίνου Brâncoveanu και των γιων του (+15 Αυγούστου 1714)

 

"Το μαρτύριο των Μπρανκοβεάνου

(πίνακας του μεγάλου Ρουμάνου ζωγράφου Κωνσταντίνου Lecca)

Ο Κωνσταντίνος Brâncoveanu ήταν Ηγεμόνας της Βλαχίας (αυτόνομο κράτος - υποτελές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία - στα εδάφη της σημερινής νότιας Ρουμανίας) κατά τα έτη 1688-1714. Ήταν πολύτεκνος με 11 παιδιά (4 αγόρια και 7 κορίτσια). 

Η οικογένεια Brâncoveanu 

Ευσεβής, προστάτης της ελληνικής παιδείας, των γραμμάτων και της Ορθοδοξίας. Στα τυπογραφία της ηγεμονίας του τυπώθηκαν μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία της εποχής, όπως το "Εγχειρίδιον κατά του σχίσματος των παπιστών" (1690) του Μαξίμου Πελοποννησίου, η "Δογματική Διδασκαλία" (1703) του Σεβαστού Κυμινήτου, ο "Τόμος Χαράς" (1705) του Δοσιθέου Ιεροσολύμων κ.ά. 

Το μαρτύριο του ηγεμόνα Κωνσταντίνου άρχισε κατά την θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού (στις 25 Μαρτίου, με το παλαιό ημερολόγιο, του 1714) όταν οι Τούρκοι τον εκθρόνισαν με διάφορες κατηγορίες και τον συνέλαβαν μαζί με την οικογένειά του. Οδηγήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη όπου φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν. Τους προτάθηκε να αλλαξοπιστήσουν αλλά αρνήθηκαν. 

Ο ηγεμόνας Κωνσταντίνος αλυσοδεμένος ακούστηκε να λέει:"αν αυτές οι συμφορές είναι από τον Θεό για τις αμαρτίες μου, γεννηθήτω το θέλημά Του. Αν όμως είναι καρπός ανθρώπινης κακίας, για την καταστροφή μου, ο Θεός να συγχωρήσει τους εχθρούς μου, αλλά να προσέχουν από το φοβερό και εκδικητικό χέρι της θείας Δίκης".

Τελικώς, κατά την ημέρα μιας άλλης θεομητορικής εορτής, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (στις 15 Αυγούστου, με το παλαιό ημερολόγιο, του 1714) ορίστηκε η θανατική καταδίκη του ηγεμόνα Κωνσταντίνου και των γιων του Κωνσταντίνου (31 ετών), Στεφάνου (29 ετών), Ράδου (περίπου 20 ετών) και Ματθαίου (12 ετών), καθώς και του κουνιάδου και συμβούλου του, του βογιάρου Ιωάννου (Γιαννάκη) Văcărescu.

Οι γιοι του ηγεμόνα Κωνσταντίνου

Την ημέρα της Παναγίας οι Τούρκοι περιέφεραν στην Πόλη τον ηγεμόνα, τους γιους του και τον κουνιάδο του, ξυπόλυτους, σχεδόν γυμνούς και αλυσοδεμένους, και τους οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης ενώπιον του Σουλτάνου Αχμέτ του Γ΄, των ξένων πρεσβευτών και πλήθους κόσμου. Ο Σουλτάνος σε μια έκρηξη μεγαλοψυχίας τους ανακοίνωσε ότι τους χαρίζει την ζωή αρκεί να δεχθούν το Ισλάμ.

Ο ηγεμόνες αρνήθηκε και είπε: "Σουλτάνε, την περιουσία μου, όση ήταν, εσύ μου την πήρες, αλλά τη χριστιανική μου πίστη δεν θα τη απορρίψω! Σε αυτήν γεννήθηκα και έζησα, σε αυτήν θέλω να πεθάνω. Τη χώρα μου την γέμισα με χριστιανικές εκκλησίες – και τώρα, στα γεράματά μου να προσκυνήσω στα δικά σας τούρκικα τζαμιά; Όχι, Σουλτάνε! Την Πατρίδα μου την υπερασπίστηκα, την Πίστη την φύλαξα. Με την Πίστη μου θέλω να κλείσω τα μάτια μου – εγώ και τα παιδιά μου".Έπειτα έκανε μία σύντομη προσευχή και απευθύνθηκε στους υιούς του με αυτά τα λόγια: "Παιδιά μου, να είστε γενναίοι, χάσαμε όλα όσα είχαμε στον κόσμο αυτό. Τουλάχιστον, να σώσουμε τις ψυχές μας και να πλύνουμε τις αμαρτίες μας με το δικό μας αίμα".

Ο πρώτος που αποκεφαλίστηκε ήταν ο Γιαννάκης Βακαρέσκου, μετά ο μεγαλύτερος γιος του ηγεμόνα ο Κωνσταντίνος, έπειτα ο Στεφάνος και ο Ράδου. 

Όταν ήρθε η σειρά του μικρού Ματθαίου, μόλις 12 ετών, κατατρομαγμένος από το σπαθί του δημίου, φώναξε στον Σουλτάνο να του χαρίσει τη ζωή, γιατί θα γίνει μουσουλμάνος. 

Ακούγοντάς το αυτό, ο  πατέρας του με γενναιότητα του είπε: "Από το αίμα μας κανείς δεν έχασε την πίστη του. Εάν είναι δυνατόν, καλύτερα να πεθάνεις χίλιες φορές, παρά να χάσεις την προγονική σου πίστη, για να ζήσεις μερικά χρόνια παραπάνω στην γη". Τότε η καρδιά του παιδιού αναθάρρησε και απλώνοντας με ηρεμία το λαιμό του στο κούτσουρο, είπε στο δήμιο: "Θέλω να μείνω χριστιανός! Χτύπα". 

Τελευταίος αποκεφαλίστηκε ο ηγεμόνας Κωνσταντίνος ο οποίος πρώτα σταυροκοπήθηκε λέγοντας: "Κύριε, γεννηθήτω το θέλημά Σου".

Τε κεφάλια των Νεομαρτύρων τοποθετήθηκαν σε κοντάρια και περιφέρθηκαν στους δρόμους της Πόλης. Αυτό όμως προκάλεσε την αναστάτωση του λαού, ακόμη και των Τούρκων πολιτών, που είχαν τρομάξει από την αδικία, και απειλήθηκε εξέγερση. Μπροστά στην απειλή αυτή ο μεγάλος Βεζύρης διέταξε να ρίξουν τα σώματα στον Βόσπορο από όπου τα συνέλεξαν κάποιοι πιστοί και τα ενταφίασαν στη Μονή της Χάλκης, ενώ αργότερα μεταφέρθηκαν στην Ρουμανία.

Αιωνία η μνήμη των αγίων αυτών Νεομαρτύρων!

(Κύρια πηγή: π. Μιχαήλ Βοϊτσέσκου, Ο Άγιος Νεομάρτυρας Κωνσταντίνος Μπασσαράμπας Brâncoveanu Ηγεμών της Βλαχίας (1688-1714) και η Ορθόδοξη Ανατολή, θεσσαλονίκη, 2015).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου