Μια απορία

Πρόσφατα στο περιοδικό "Κολλυβάδες" (Φθινόπωρο/Χειμώνας 2022/23, σελ. 74), ο συντάκτης του, π. Νικόλαος Δημαράς (ανήκει στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. του Αρχιεπισκόπου κ. Καλλινίκου) ενώ αναφέρεται πολύ σωστά στην αναγκαιότητα της συμμετοχής του Λαού στην εκλογή των Επισκόπων του, υποστηρίζει και τα εξής υπερβολικά: "στηριζόμενος ὁ ἐπίσκοπος μόνον στήν αὐτάρκειαν τοῦ ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ δέν μπορεῖ νά χειροτονήσει ἄλλον ἐπίσκοπον ἔγκυρα ἐν ἁγίῳ Πνεύματι καί κατά Θεόν, χωρίς τήν ἐκλογήν τοῦ μέλλοντος νά χειροτονηθεῖ καί ἀπό τόν λαόν πού θά ποιμάνει. Μία τέτοια χειροτονία εἶναι ὄχι μόνον ἄθεσμη, κατά τήν Ἁγίαν Δ ́ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἀλλά εἶναι καί μυστηριακά ἐλλιπής".

Εάν ο π. Νικόλαος πιστεύει ότι η μη συμμετοχή του Λαού στην εκλογή Επισκόπου καθιστά την χειροτονία ενός τέτοιου Επισκόπου άκυρη, άθεσμη και μυστηριακά ελλιπή, τότε σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζει την Αρχιερωσύνη του Αρχιεπισκόπου Καλλινίκου, ο οποίος χειροτονήθηκε κρυφά το 1979 ως Επίσκοπος Αχαΐας, χωρίς να εκλεγεί από τον Λαό της Αχαΐας...

Τότε πώς τον μνημονεύει;