Σταυρωτές του Χριστού και οι δεχόμενοι τον Αναβαπτισμό των Παλαιοημερολογιτών

"Ὅσοι τοίνυν εἰς Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα βαπτισθέντες, 

μίαν φύσιν ἐν τρισὶν ὑποστάσεσι τῆς θεότητος διδαχθέντες 

αὖθις ἀναβαπτίζονται, οὗτοι ἀνασταυροῦσι τὸν Χριστόν" 

(Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού, 

Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως, κεφ. ΠΒ΄)

Αφού έγινε αναφορά στους Αναβαπτιστές που λυμαίνονται τον χώρο των Παλαιοημερολογιτών (βλ. εδώ και εδώ), στο παρόν άρθρο θα γίνει λόγος για την θεσμοθέτηση του Αναβαπτισμού των Παλαιοημερολογιτών από την επίσημη Εκκλησία του Κράτους.

Πολλοί από εμάς συχνά γινόμαστε μάρτυρες περιπτώσεων Αναβαπτισμού Παλαιοημερολογιτών από κληρικούς της επισήμου Εκκλησίας, η οποία έχει αποφανθεί επί του θέματος ως εξής: "Τά Μυστήρια τῶν Παλαιοημερολογιτῶν θεωροῦνται ὡς μή γενόμενα καί θά πρέπει νά ἐπαναλαμβάνονται ἐξ ὑπαρχῆς" (https://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/dogma/aftoxeires.htm). Και αν σε μερικές περιπτώσεις η επίσημη Εκκλησία δεν αναβαπτίζει, αλλά προβαίνει σε αναμυρώσεις, ως κύρια και γενική τακτική της, για την εισδοχή των Παλαιοημερολογιτών στους κόλπους της, επιλέγει τον Αναβαπτισμό (την ίδια στιγμή που τους αιρετικούς δεν αναβαπτίζει, αλλά χρίει!), όπως αποδεικνύει και η εν γένει πράξη της με τις αποφάσεις της να είναι καταγεγραμμένες στο "Ευρετήριο Νομοκανονικών Αποφάσεών" της: 

Ο νομομαθής Μητροπολίτης Λαρίσης και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δωρόθεος Κοτταράς (+1957) παρατηρεί στο έργο του "Νομοκανονικαί έρευναι" (Αθήνα, 1951, σελ. 185-186) ότι οι Παλαιοημερολογίτες δεν είναι ούτε αιρετικοί, ούτε αλλόδοξοι, ούτε σχισματικοί, εφόσον μάλιστα δεν τους ανακήρυξε ως τοιούτους η Εκκλησία, αλλά απείθαρχα τέκνα της: 

Όμως η επίσημη Εκκλησία απέρριψε αναπόδεικτα την γνώμη αυτή και έχει συνταυτιστεί πλήρως (βλ. Ευρετήριο Νομοκανονικών Αποφάσεων, σελ. 86, λ. "Σχισματικαὶ Ἐκκλησίαι") με την, επίσης αυθαίρετη, απόφαση του κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος ως Πάπας της Ανατολής άνευ αρμοδίας Συνόδου (και ενώ σχετικά προσφάτως αποδέχθηκε τους Σχισματικούς Ουκρανούς ως Κανονικούς αναγνωρίζοντας τα Μυστήριά τους!) είχε αποφανθεί ότι οι Παλαιοημερολογίτες (αλλά και όσοι άλλοι δεν έχουν κοινωνία με το εν Φαναρίω Βατικανό) είναι Σχισματικοί και δεν έχουν Μυστήρια (βλ. Υπόμνημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου περί των τελουμένων υπό Σχισματικών Παλαιοημερολογιτών "Μυστηρίων", 1996):

Εφόσον όμως η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος αποδέχεται (έστω και αυθαίρετα) ότι οι Παλαιοημερολογίτες είναι Σχισματικοί τότε γιατί δεν ακολουθεί την Πράξη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας επί Σχισματικών, όπως την αποκαλύπτουν οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων; 

Έστω λοιπόν ότι οι Παλαιοημερολογίτες είναι Σχισματικοί, το οποίο βεβαίως δεν ισχύει για το σύνολό τους, αλλά μόνο για ένα μέρος αυτών (λ.χ. των Ματθαιϊκών). Ακόμη όμως και αυτών το Βάπτισμα είναι αποδεκτό και δεν επαναλαμβάνεται, όπως πιστοποιεί:

α) η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος που αποδέχθηκε χωρίς Αναβαπτισμό τους Σχισματικούς (Καθαρούς και Μελιτιανούς).

β) η Β΄ Οικουμενική, η Πενθέκτη Οικουμενική και η εν Λαοδικεία Σύνοδος που αποδέχθηκαν χωρίς Αναβαπτισμό τους Σχισματικούς (Ναυατιανούς και Τεσσαρεσκαιδεκατίτες) και

γ) η εν Καρθαγένη Σύνοδος που αποδέχθηκε χωρίς Αναβαπτισμό τους Σχισματικούς Δονατιστές.

Η πρωτοφανής αυτή πράξη της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος να απορρίπτει (και μάλιστα άνευ αρμοδίας Συνόδου) συλλήβδην το Βάπτισμα των Παλαιοημερολογιτών, δεν φανερώνει απλά την άγνοια και την περιφρόνηση των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά έρχεται σε τραγική αντίθεση και με την ίδια την πράξη της να αποδέχεται άνευ όρων το παραχαραγμένο "Βάπτισμα" των από αιώνων αιρετικών Δύσεως (Παπικών και Προτεσταντών) και Ανατολής (Αρμενίων, Κοπτών, Νεστοριανών κ.ά.), αποδεικνύοντας τελικώς όχι μόνο την τρομερή υποκρισία των ανθρώπων αυτών, αλλά και το φοβερό μίσος τους που κληρονόμησαν από τους διώκτες προκατόχους τους για τους Παλαιοημερολογίτες (Ορθοδόξους και Σχισματικούς). 

Δικαίως λοιπόν οι τοιούτοι ταλαίπωροι κληρικοί χαρακτηρίζονται από τους Πατέρες ως σταυρωτές του Χριστού. Εμείς απλά παραμένοντας σε ακοινωνησία με τέτοιους κακοδόξους και αδίκους κληρικούς (και όχι με την Εκκλησία του Χριστού, όπως μας συκοφαντούν ταυτίζοντας την Εκκλησία με τον εαυτό τους), τους προτρέπουμε σε Μετάνοια, προσευχόμενοι για αυτούς με τα λόγια του Κυρίου προς τους σταυρωτές Του: "Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι" (Λουκ. κγ΄ 34).

Νικόλαος Μάννης