Η Ενότητα των Αληθινών Ορθοδόξων - Διονυσίου Πολυμενόπουλου

   (Μας εστάλη για δημοσίευση)

Σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί, είναι πλέον γνωστό σε όλους όσοι ενδιαφέρονται και παρακολουθούν τα Εκκλησιαστικά γεγονότα, ότι η Ορθοδοξία μας περνάει δύσκολες στιγμές, που είναι πιθανόν στο επόμενο χρονικό διάστημα να εξελιχθούν σε τραγικές για την Παγκόσμια Ορθοδοξία. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά από μία μακροχρόνια σταδιακή απομάκρυνση πολλών στον ευρύτερο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Ορθόδοξο πνεύμα στο πνευματικό φρόνημα και στην Εκκλησιαστική και ατομική πράξη. Η Αίρεση του Φιλοοικουμενισμού διάβρωσε και διαβρώνει συνεχώς τοπικές Εκκλησίες και συνειδήσεις Ποιμένων και ποιμενομένων. Αποτέλεσμα ουσιαστική παραφθορά των Δογμάτων της Πίστεώς μας, νεωτερισμοί στην Πίστη και την Λατρεία της Εκκλησίας, ενέργειες Εκκλησιαστικά αντικανονικές, διαιρέσεις , σχίσματα, φιλονικίες, ανταγωνισμοί, εισαγωγή εν πολλοίς του κοσμικού πνεύματος , ανυπακοή σε όσα οι Άγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας μας άφησαν Παρακαταθήκη γραμμένη με το Αίμα των Μαρτύρων και τους υπερβάλλοντες κόπους των Γνησίων Δούλων Του Χριστού μας. Τα τελευταία μεγάλα γεγονότα η " Σύνοδος" της Κρήτης και το Ουκρανικό Εκκλησιαστικό πρόβλημα άνοιξαν τα μάτια και τράβηξαν το ενδιαφέρον πολλών Πιστών, οι οποίοι στο παρελθόν θεωρούσαν ίσως υπερβολικό να ασχολούνται και να ενημερώνονται για τέτοιου είδους Εκκλησιαστικά προβλήματα. Έδειξε όμως και σε εκείνους, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς που παρακολουθούσαν αυτά τα θέματα, το πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος που απειλεί Την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Μονάδες αντίστασης σε αυτή την πορεία υπάρχουν και στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη του Κόσμου, αλλά η ύπαρξη διαιρέσεων, ανταγωνισμών, διαφωνιών πολλάκις έντονων έως και αδελφομαχίας, έχουν καταστήσει αυτή την όποια αντίσταση αναποτελεσματική για την υπεράσπιση Της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η περιχαράκωση πολλών στην Εκκλησιαστική τους μόνο δικαιοδοσία ή την ομάδα που ακολουθούν εμποδίζει την Ενότητα των Αληθινών Ορθοδόξων, με αποτέλεσμα την σταδιακή πρόοδο του Φιλοοικουμενισμού και των πικρών καρπών αυτής της πορείας. Όπως ήδη παραπάνω γράψαμε οι καιροί είναι δύσκολοι κάτι πρέπει να αλλάξει, κάτι πρέπει να γίνει και αυτό το κάτι μη το ζητούμε μόνο από τους άλλους, αλλά πρώτα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Και τίθεται αμέσως το ερώτημα έχουμε άραγε συνειδητοποιήσει την ανάγκη αυτής της Ενότητος των Αληθινών Ορθοδόξων σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό; Εάν ναι τότε μπορούμε να βρούμε τον δρόμο του Εκκλησιαστικού μας καθήκοντος, εάν όχι ακόμη, τότε κινδυνεύουμε η αντίσταση αυτή να εκφυλισθεί σταδιακά και το καθήκον μας να αγωνισθούμε για την απελευθέρωση εκατομμυρίων Πιστών από την αιχμαλωσία του φιλοοικουμενισμού να μην φέρει αποτέλεσμα. Μεγάλη ελπίδα ένοιωσαν οι αληθινοί Ορθόδοξοι όταν τα τελευταία χρόνια είδαν να ακολουθούν την Ορθόδοξη Αποτείχιση, κληρικοί , μοναχοί και λαϊκοί και στην χώρα μας και στο εξωτερικό, αλλά η χαρά αυτή πάγωσε και οι αποτειχίσεις μειώθηκαν όταν είδαν τις διαιρέσεις και διαφωνίες να προκύπτουν και τον χωρισμό των Αποτειχισμένων σε ομάδες. Βέβαια, κατά την γνώμη μου, υπήρξε και ένα σοβαρό πρόβλημα όσον αφορά το τί εννοούσε η κάθε ομάδα με την έννοια Αποτείχιση, που αντικειμενικά λειτούργησε διαιρετικά. Πολύ ωραία και με τις διαιρέσεις τι βγήκε; Απλά αποδυναμώθηκε η όλη προσπάθεια και τα Εκκλησιαστικά πράγματα χειροτέρεψαν. Τι θα μπορούσε να γίνει άραγε; Θα μπορούσε το θεμελιακό αυτό πρόβλημα να συζητηθεί ανάμεσα στις ομάδες Αποτειχισμένων καλοπροαίρετα από όλους και να λυθεί σύμφωνα με την Πατερική Συμφωνία. Αυτό που δεν έγινε τότε πρέπει οπωσδήποτε να γίνει τώρα και μάλιστα με πρωτοβουλία της μεγαλύτερης ομάδος των Αποτειχισμένων, ώστε να υπάρξει συμφωνία μεταξύ της μεγάλης τουλάχιστον πλειοψηφίας των Αποτειχισμένων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες Ορθόδοξες χώρες. Εάν συμβεί αυτό το γεγονός, τότε θα ακολουθήσουν και άλλοι Αληθινοί Ορθόδοξοι την Αποτείχιση και ίσως από την Ελλάδα ή κάποιες άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες να υπάρξουν και Αρχιερείς που θα βγουν στην Αποτείχιση. Οι Αποτειχισμένοι, εάν Θεάρεστα ενωθούν, θα γίνουν το νέο Αίμα , το δυνατό Αίμα , του κοινού Αγώνα. Εάν δε αποκτήσουν και Αρχιερείς κοντά τους ή έστω εάν δεν συμβεί αυτό ένα Συμβούλιο που θα κατευθύνει τον Αγώνα, τότε θα είναι μία υπολογίσιμη δύναμη προς πάσα κατεύθυνση. Εάν αποκτήσουν Αρχιερατική ηγεσία ή έστω μία μορφή ηγεσίας , ανάλογα με την εξέλιξη των Εκκλησιαστικών πραγμάτων και την πιθανή δυσμενή πορεία του Φιλοοικουμενισμού στην επίσημη Ορθοδοξία θα μπορούν να επιλέξουν τον μελλοντικό δρόμο της πνευματικής τους πορείας. Η ανάγκη της συγκρότησης μίας Πανορθόδοξης Συνόδου των Αληθινών Ορθοδόξων και τώρα είναι υπαρκτή, αλλά η Σύνοδος αυτή θα πρέπει να είναι σημαντικά αντιπροσωπευτική και να συμπεριλάβει το μεγαλύτερον δυνατόν των Αληθινών Ορθοδόξων, οπότε θα προκύψει μελλοντικά η ανάγκη της Ενότητος των Αληθινών Ορθοδόξων γενικότερα, είτε προέρχονται σήμερα από το Νέο Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο είτε από το Πάτριο. Το αναγκαίο αυτό πλησίασμα θα είναι εξαιρετικά καρποφόρο όταν γίνει με τρόπο συντεταγμένο με αλληλογνωριμία και συζήτηση όχι απλά κάποιων σε ατομικό επίπεδο, αλλά σε γενικότερο επίπεδο με αντιπροσώπους των δύο πλευρών. Εδώ πιστεύω ότι θα πρέπει να προετοιμασθεί κατάλληλα η μεγαλύτερη μερίδα των Αληθινών Ορθοδόξων του Πατρίου για την ενωτική αυτή πορεία εντός του Πατρίου και με τους Αποτειχισμένους, εάν βέβαια υπάρξει ανάλογη πρόθεση από την ηγεσία των Αποτειχισμένων για μία τέτοια Ενότητα. Προσωπικά δεν γνωρίζω Το Θέλημα Του Κυρίου γι αυτό το σοβαρό θέμα, ανθρωπίνως και καλοπροαίρετα ομιλώ, άλλωστε ουδείς των ανθρώπων δεν μπορεί να φθάσει η αγάπη του για Την Εκκλησία  στο ελάχιστο της αγάπης γι Αυτήν Του Χριστού μας. 

Μετά σεβασμού και της εν Χριστώ αγάπης προς όλους τους Πατέρες και εν Κυρίω Αδελφούς  

Πολυμενόπουλος Διονύσιος Πάτρα