Εκ των αναμνήσεων του μακαριστού Γεωργίου Καβουρίδου (+2004), ανιψιού του Αγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, παραθέτουμε ένα επίκαιρο απόσπασμα σχετικό με την στάση του Αγίου απέναντι στην πολιτική. Το κείμενο προέρχεται από επιστολή του αειμνήστου προς τον τότε Επίσκοπο Πέτρας κ. Μακάριο, ο οποίος το πρωτοδημοσίευσε στο περιοδικό "Χρυσοστομικός Άμβων" (Άνοιξη 2000, τεύχος 3, σελ.47). Το δημοσιεύουμε στο μονοτονικό και ελαφρώς απλοποιημένο γλωσσικά.
"Τον θείο μου από την τελευταία του εξορία στην Μυτιλήνη τον έφεραν, εκτός των γνωστών αγωνιστών Παλαιοημερολογιτών, και 2 ή 3 βουλευτές, ένας εκ των οποίων θυμάμαι ήταν ο Ζορμπάς της Χίου. Όταν πλησίαζαν οι βουλευτικές εκλογές ο γνωστός θεολόγος κ. Σταύρος Καραμήτσος επισκέφθηκε την οικία μας και παρεκάλεσε τον θείο μου να δώσει εντολή να διαβάσουν στις εκκλησίες μία ανακοίνωση υπέρ των βουλευτών, οι οποίοι βοήθησαν στην επιστροφή του από την εξορία.
Ο θείος όμως δεν το δέχθηκε και είπε στον Σταύρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει διότι η Εκκλησία δεν πολιτεύεται.
- Μα Σεβασμιώτατε, του λέει, αυτοί φρόντισαν και σας έφεραν από την εξορία και εμείς δεν έχουμε υποχρέωση να τους βοηθήσουμε;
- Εγώ, του λέει, δεν έκανα καμία συμφωνία στην εξορία που ήμουν ότι οι βουλευτές που θα με έφερναν ως αντάλλαγμα θα ελάμβαναν την συμπαράστασή μου πολιτικώς.
Και έτσι έληξε το θέμα.
Μετά από 10 μέρες εόρταζε μία εκκλησία, δεν θυμάμαι ποια, ήλθε και πάλι ο Σταύρος ο Καραμήτσος στην οικία μας και παρεκάλεσε τον θείο να παρευρεθεί στην πανήγυρι διότι θα παρευρίσκονταν σε αυτήν και οι εν λόγω βουλευτές και ει δυνατόν να μιλήσει για λίγο για την σπουδαία συμβολή των βουλευτών στην απελευθέρωσή του. Ο θείος του αρνήθηκε και πάλι λέγοντάς του ότι "δεν έρχομαι, διότι όπως σου είπον το θέμα είναι λεπτόν δι' εμέ".
Την νύκτα το σκέφτηκε καλύτερα και την επομένη τηλεφώνησε στον Σταύρο και του είπε ότι εν τέλει θα πήγαινε στην πανήγυρι.
Πριν όμως αρχίσει η Θεία Λειτουργία, στο γραφείο του ναού, όπου παρευρισκόταν αρκετός κόσμος μεταξύ των οποίων και οι βουλευτές, τους ευχαρίστησε για την προσπάθεια που έκαναν και τον έφεραν από την εξορία, αλλά τους διευκρίνισε ότι στο εκκλησίασμα "δεν ημπορώ να πω τίποτε διότι δεν μου το επιτρέπει η συνείδησίς μου. Τώρα όπως βλέπετε εδώ που καθόμαστε εις τους φίλους λέω τα καλύτερα λόγια".
Την ίδια στάση κράτησε ο θείος μου και προς την σύζυγο του τότε Πρωθυπουργού Ράλλη, η οποία ήταν πατριώτισσα από την Μάδυτο και συγγενής μας.
Αυτά τα λίγα σας καταθέτω επί του παρόντος για να γνωρίσετε την ακεραιότητα του χαρακτήρος του αειμνήστου θείου μου και την αποχή του από τα πολιτικά δρώμενα της εποχής".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου