Κύριε καὶ Θεέ μου, γνωρίζω πὼς δὲν εἶμαι ἄξιος, οὔτε ἱκανὸς γιὰ νὰ εἰσέλθεις καὶ νὰ κατοικήσεις στὴν ψυχή μου, γιατὶ ἔχει ὅλη ἐρημωθεῖ καὶ καταπέσει ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ δὲν θὰ βρεῖς κατάλληλο μέρος γιὰ νὰ μείνεις. Ἀλλά, ὅπως ταπεινώθηκες καὶ κατέβηκες ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἔτσι καὶ τώρα ἔλα στὸ μέτρο τῆς δικῆς μου ταπεινώσεως. καὶ ὅπως καταδέχτηκες ὡς βρέφος νὰ τοποθετηθεῖς σὲ σπηλιὰ καὶ φάτνη ἄλογων ζώων, ἔτσι καταδέξου νὰ ἔλθεις στὴ φάτνη καὶ τῆς δικῆς μου ψυχῆς, ποὺ ἡ ἁμαρτία τὴν κατήντησε χωρὶς σύνεση, καὶ στὸ μολυσμένο σῶμα μου. καὶ ὅπως δὲ θεώρησες ἀνάξιο τὸ νὰ εἰσέλθεις καὶ νὰ δειπνήσεις μαζὶ μὲ ἁμαρτωλοὺς στὸ σπίτι τοῦ λεπροῦ Σίμωνα, ἔτσι καταδέξου νὰ εἰσέλθεις καὶ στὸ σπίτι τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς, τοῦ λεπροῦ (πνευματικὰ) καὶ ἁμαρτωλοῦ. καὶ ὅπως δὲν ἔδιωξες μακριά Σου τὴν ὅμοια μὲ μένα, ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἁμαρτωλὴ γυναίκα, ὅταν ἦρθε κοντά Σου καὶ σὲ ἄγγιξε, ἔτσι λυπήσου κι ἐμένα τὸν ἁμαρτωλό, τώρα ποὺ σὲ πλησιάζω καὶ σὲ ἀγγίζω. καὶ ὅπως δὲ σιχάθηκες τὸ ἀκάθαρτο (ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες) καὶ ρυπαρό της στόμα ποὺ Σὲ φιλοῦσε, οὔτε καὶ τὸ δικό μου στόμα νὰ σιχαθεῖς ποὺ εἶναι πιὸ ἀκάθαρτο καὶ πιὸ ρυπαρὸ ἀπὸ τὸ δικό της, οὔτε τὰ βρώμικα καὶ σιχαμερὰ καὶ ἀσεβὴ χείλη μου, οὔτε καὶ τὴν πιὸ ἀκάθαρτη γλώσσα μου. Ἀλλὰ ἂς μοῦ γίνει τὸ πανάγιό Σου Σῶμα καὶ τὸ πολύτιμο Αἷμα Σου ἄνθρακας (φωτιὰ), ποὺ θὰ μὲ ἁγιάσει, θὰ μὲ φωτίσει καὶ θὰ δυναμώσει (τὴν ἀδύναμη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία) ταπεινή μου ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μου· ποὺ θὰ μὲ ἀνακουφίσει ἀπὸ τὸ βάρος τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν καὶ θὰ μὲ προφυλάξει ἀπὸ κάθε διαβολικὴ ἐνέργεια· ποὺ θὰ διώξει ἀπὸ μένα κάθε πονηρὴ συνήθεια καὶ θὰ μὲ ἐμποδίσει νὰ ὑποκύψω ξανὰ σ᾿ αὐτήν· ποὺ θὰ ἀπονεκρώσει τὰ πάθη μου· ποὺ θὰ μὲ παρακινήσει στὴν πρόθυμη ἐκτέλεση τῶν ἐντολῶν Σου· ποὺ θὰ μοῦ προσθέσει ἀπὸ τὴ θεία Σου Χάρη καὶ θὰ μὲ κάνει μέτοχο τῆς βασιλείας Σου. Γιατί, Χριστέ, ὁ Θεός μου, προσέρχομαι σ᾿ Ἐσένα (γιὰ νὰ κοινωνήσω) ὄχι καταφρονώντας τὰ τίμια Δῶρα Σου, ἀλλὰ γιατὶ προσβλέπω μὲ θάρρος στὴν ἀνέκφραστη ἀγάπη Σου, καὶ γιὰ νὰ μὴ γίνω ὑποχείριο τοῦ νοητοῦ λύκου (τοῦ διαβόλου) μένοντας γιὰ πολὺ καιρὸ μακριὰ ἀπὸ τὴν Κοινωνία τῶν Μυστηρίων Σου. Γι᾿ αὐτὸ σὲ παρακαλῶ Δέσποτα Κύριε, Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ μόνος πραγματικὰ Ἅγιος, ἁγίασὲ μου τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά, τὰ νεφρὰ καὶ ὅλα τὰ σπλάγχνα μου, καὶ ὁλόκληρον ἀνανέωσέ με καὶ ρίζωσε τὸ θεῖο φόβο Σου βαθιὰ στὰ μέλη μου γιὰ νὰ εἶναι ὁ ἁγιασμός Σου σὲ μένα παντοτινός. καὶ γίνε μου βοηθὸς καὶ προστάτης κυβερνώντας μὲ εἰρήνη τὴ ζωή μου καὶ ἀξιώνοντὰς με νὰ σταθῶ (κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία) στὰ δεξιά Σου μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Σου, μὲ τὶς εὐχὲς καὶ τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναχράντου Σου Μητέρας, τῶν Ἀσωμάτων Ἀγγελικῶν Δυνάμεων καὶ ὅλων Σου τῶν Ἁγίων ποὺ σὲ ἔχουν εὐαρεστήσει διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΑΠΟ ΕΔΩ (ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ): http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/prayers/service_communion_translation.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου