"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Ἑτέρα ταπεινὴ πρότασι πρὸς ὀρθοδόξους πατέρας καὶ ἀδελφοὺς τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ μετώπου



Ἔρχεται Πάσχα! Ἀνάστασι! Ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ! Τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ ποὺ, σὺν τοὶς ἄλλοις, εἶναι τὸ τέλειο Ὑπόδειγμα τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινώσεως, τῆς συγχωρητικότητος, τῆς ὑπακοῆς, τῆς προσευχῆς, τῆς προσοχῆς.

   Πατέρες καὶ ἀδελφοί τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ μετώπου, εἶναι εὐλογημένο νὰ σταματήσουμε νὰ «πυροβολοῦμε» ἀλλήλους; Νὰ παύσουμε νὰ ὁμιλοῦμε ἀταπείνωτα ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον; Νὰ παύσουμε νὰ «σαπίζουμε» στοὺς λογισμούς μας - ὅπως σημειώνει κάπου στὰ «Ἀσκητικά» του ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος - καὶ νὰ μὴ εἴμεθα ἕτοιμοι πρὸς ἀντιλογία στὸν καθένα ποὺ μᾶς θίγει (ὡς μὴ ὤφειλε); Μήπως κάπου λησμονήσαμε ὅτι οἱ ἐχθροί μας εἶναι ὁ διάβολος, ὁ κόσμος καὶ ἡ σάρκα, καὶ τώρα, κατὰ παράβασι καθήκοντος θὰ ἔλεγα, στρεφόμαστε κατὰ ὀρθοδόξων ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ἀγωνίζωνται κατὰ αὐτῶν τῶν ἐχθρῶν, ὅπως καὶ κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τῆς ἀθέου Παιδείας, τοῦ σεσηπότος πολιτικοῦ συστήματος καὶ ἄλλων δεινῶν καὶ ἐφαμάρτων; Ναί, ναί, ναί! Ἔχουμε κάποιες μικροδιαφωνίες σὲ θέματα τακτικῆς, ποιμαντικῆς, διακρίσεως. Ὑπάρχουν καὶ δειλίες, ἀδυναμίες, ὑπερβολές, ἀνησυχίες καὶ ἀπορίες λιγώτερο ἢ περισσότερο δικαιολογημένες, φαινομενικὰ ἀδιέξοδα. Καὶ τοῦτο, ἀσφαλῶς, εἶναι ἀναμενόμενο καὶ ἱστορικῶς σύνηθες φαινόμενο, καθ’ ὅτι ἔχουμε διαφορετικὴ πνευματικὴ πρόοδο καὶ διαφορετικὸ τρόπο σκέψεως καὶ διαθέσεως, ὅπως παρατηρεῖ ὁ τῆς Κλίμακος ἅγιος Ἰωάννης.

   ἀγάπη ὅμως δύναται νὰ τὰ ὑπερκεράσῃ ὅλα αὐτά. Εἴμεθα μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ. Ἀγάπη μᾶς ἐδίδαξε καὶ αὐτὴ εἶναι τὸ σημεῖο ὅτι εἴμεθα μαθηταί Του. Ἂς ἀρχίσουμε τοὐλάχιστον νὰ εἴμεθα λίγο πιὸ συζητήσιμοι. Ἂς σκύψουμε λίγο τὸ κεφάλι καὶ ἂς ἀκοῦμε τὸν ἄλλο πιὸ πολύ. Ὁ Χριστός μας μᾶς ἀγαπᾷ ὅλους.

   ταπείνωσι δύναται νὰ ὑπερβῇ τὴν ἀσυμφωνία. Τέκνα τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι νὰ κατηγοροῦμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ μὴ ἐμπιστευώμαστε τὴν δική μας σύνεσι καὶ νὰ μισοῦμε τὸ θέλημά μας, ἐπισημαίνει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος. Λίγο νὰ τηρήσουμε αὐτὰ, θὰ πάμε καλύτερα μεταξύ μας. Ἐξάλλου ὁ Κύριός μας μᾶς θέλει νὰ εἴμεθα πάντων διάκονοι. Καὶ Αὐτὸς ἔχει τὴν ἄκρα ταπείνωσι.

   συγχωρητικότης δύναται, σὺν τοῖς ἄλλοις, νὰ συντρίψῃ κάθε σκληρότητα καρδίας καὶ κάθε «ἴχνος μίσους». Ἂς συγχωρήσουμε αὐτοὺς ποὺ εἶπαν κάτι πικρόχολο ἐναντίον μας καὶ ἂς ἐνθυμούμεθα συνάμα αὐτὰ τὰ ὡραῖα ἀποφθέγματα τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου: «Μὴ ταράσσετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον», καὶ «αὐτὸς ποὺ μισεῖ τὴν ἀτιμία μισεῖ τὴν ταπείνωσι». Ὁ Χριστός μας μᾶς συγχωρεῖ ὅλους (ἐὰν ὅμως δὲν μετανοοῦμε δὲν μᾶς σώζει).

   ὑπακοή δύναται νὰ μᾶς ἀλλάξῃ ριζικῶς. Ἂς θελήσουμε νὰ βάλουμε ἔστω ἀρχὴ ὑπακοῆς, ὥστε νὰ πάμε λίγο καλύτερα μεταξύ μας. «Τὸ νὰ θελήσουμε νὰ σωθοῦμε (διὰ τῆς ὑπακοῆς στὸν Θεό) εἶναι ἀρχὴ τῆς σωτηρίας», λέγει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος. Ἂς βάλουμε ἀρχὴ «κατὰ μικρόν-μικρόν» (λίγο-λίγο) νὰ ὑπακούουμε τὶς σωτήριες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων μας. Π.χ.: «Χαλίνωσε τὴν γλῶσσά σου ποὺ ὁρμᾷ μὲ πάθος στὴν ἀντιλογία» (ἅγιος Ἰωἀννης Σιναΐτης). Ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ Σταυροῦ.

   προσευχή δύναται, σὺν τοῖς ἄλλοις, νὰ λύσῃ κάθε ταραχὴ, κάθε παρεξήγησι, κάθε ψυχρότητα. Ἰδοὺ κάτι ἁπλὸ ποὺ συμβουλεύει ὁ ἅγιος Δωρόθεος, ὡς φάρμακο καὶ κατὰ τῆς μνησικακίας: «Νὰ προσεύχεσαι μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ γιὰ αὐτὸν ποὺ σὲ ἐλύπησε καὶ νὰ λέγῃς: Θεέ μου, βοήθησε τὸν ἀδελφό μου καὶ ἐμένα μὲ τὶς εὐχές του». Ὢ βάθος ταπεινοφροσύνης καὶ ἀγάπης καὶ συγχωρητικότητος! Φαίνεται ἁπλὸ, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ κάναμε εὔκολα! Πάντως, καὶ μόνον αὐτὸ νὰ κάναμε, πατέρες καὶ ἀδελφοί, θὰ πηγαίναμε πολὺ καλύτερα... Ὁ Χριστός μας προτρέπει νὰ προσευχώμαστε καὶ γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἐχθρούς μας.

   προσοχὴ, τέλος, δύναται καὶ αὐτὴ νὰ μᾶς φέρῃ πλησιέστερα. «Πρώτα προσοχὴ, ἔπειτα προσευχή», ἔλεγε ὁ Γέρων Χρυσόστομος, ὁ μακαριστὸς Πνευματικός μας. «Δέκα φορὲς προσοχὴ, μία προσευχή», ἔλεγε ὁ γερο-Γαβριὴλ, ἕνας ἀφανὴς «ἥρωας» τῆς ἀθωνικῆς πολιτείας. Οἱ γνωρίζοντες κατανοοῦν τὰ περὶ προσοχῆς. Γλῶσσα, βλέμμα, κινήσεις: ἀπαρρησίαστα, γλυκά, κεχαριτωμένα...

   Συγχωρέστε με, ἐὰν φαίνεται ὅτι σᾶς διδάσκω, καὶ ἐὰν ἀποκαλύπτεται ἡ ὑπερηφάνειά μου. Εἶμαι ἕνας πικραμμένος, ὅπως πολλοὶ ἄλλοι, πολύτεκνος πατέρας, ποὺ βλέποντας τὸν ἀλληλοσπαραγμὸ χάνει τὶς ἐλπίδες του γιὰ ἀνασύνταξι τῶν ὑγιῶν δυνάμεων τῆς Ἐκκλησίας. Χάνονται, πατέρες καὶ ἀδελφοί, οἱ ἐλπίδες γιὰ συγκρότησι ἑνιαίου μετώπου κατὰ τῆς αἱρέσεως ποὺ κατέκλυσε τὴν Ἐκκλησία, γιὰ ἵδρυσι σχολείων μὲ γνήσιες χριστιανικὲς ἀρχὲς (ποὺ θὰ ἀπευθύνωνται σὲ ὅλους τοὺς θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν καὶ ὄχι μόνον στοὺς πλουσίους), γιὰ ἀντίστασι στὴν ἠλεκτρονικὴ τυραννία ποὺ ἐπιβάλλεται σταδιακῶς, γιὰ ἀντίδρασι στὶς πάσης φύσεως διαστροφές καὶ στὶς ἐπιθέσεις κατὰ τῆς Πίστεώς μας καὶ αὐτοῦ τοῦ Ῥωμαίικου Γένους.

   Ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος ἔλεγε σὲ μία ὁμιλία του ὅτι παρατηροῦσε στὴν ἐποχή του ὅτι ὁ Θεὸς «μαζεύει» τοὺς δικούς του (ὅτι πέθαιναν οἱ ἐνάρετοι Πνευματικοὶ καὶ λοιποί), πρᾶγμα ποὺ σήμαινε, κατ’ αὐτόν (καὶ μεῖς συμφωνοῦμε), ὅτι θὰ ἀκολουθήσῃ «ξύλο», δηλαδὴ δεινά. Διότι, ἐὰν ζοῦσαν οἱ ἐνάρετοι, ἔλεγε, θὰ ἀπέτρεπαν μὲ τὴν μετάνοια καὶ προσευχή τους τὸ ξέσπασμα τῶν δεινῶν αὐτῶν. Πνευματικὴ ὀρφάνια, λοιπόν! Τί θὰ ἐπακολουθήσῃ;  

   Ὅποιος ἔχει παραμυθητικὸ λόγο καὶ συμφωνοῦν τὰ λόγια μὲ τὶς πράξεις του, παρακαλῶ πολὺ ἂς μᾶς παρηγορήσῃ...

   Καλὴ Ἀνάστασι!   
Ν. Β.     

8 σχόλια:

  1. Ἡ ἰδέα εἶναι ἁγίας προελεύσεως, ὁ δέ βαθμός τῆς ὑλοποιήσεώς της θά εἶναι τό μέτρον τῆς ταπεινώσεως τῶν ἀντι-οικουμενιστῶν. Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς ἐδημοσίευσε χθές ἕν κείμενον εἰς τό ἴδιον μῆκος κύματος, ὅπου μάλιστα ἐτόλμησε νά προτείνῃ κοινωνίαν ἀκόμη καί μέ αὐτούς τούς παλαιοημερολογίτας! Δεδομένου ὅτι, λόγῳ τῆς βρωμερῆς, συκοφαντικῆς καί ἄκρως διεστραμμένης προπαγάνδας τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐναντίον μας, οἱ πολλοί μᾶς ἔχουν δαιμονοποιήσει, τό τόλμημα τοῦ π. Εὐθυμίου εἶναι ἄξιον προσοχῆς καί ἐξετάσεως. Βεβαίως, ὁ π. Εὐθύμιος ἐπαναλαμβάνει καί πάλιν τά γνωστά λάθη του, ὅτι δῆθεν οἱ Π/Ηται ἔχουν κάνει σχίσμα καί ὅτι δῆθεν ἔχουν ἀναγάγει τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον εἰς δόγμα Πίστεως, λησμονῶν ὅτι οἱ Π/Ηται ἔμειναν ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ εἰς τά πρό τοῦ 1924 ἰσχύοντα καί ὅτι τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον ἔχει Συνοδικῶς ἀναθεματισθῆ, διό καί ἡ εἰσαγωγή του, ἡ ὁποία ἔγινε χάριν τῆς προωθήσεως του Οἰκουμενισμοῦ, προεκάλεσε σχίσμα. Προφανῶς, ὁ π. Εὐθύμιος δέν ἔχει κατανοήσει ἐπαρκῶς τό ζήτημα καί, ἄν κάποιος τοῦ τό ἐξηγήσῃ, ὑπάρχει ἐλπίς ν' ἀλλάξῃ γνώμην. Διότι, ὅπως παραδέχεται στήν ἀρχήν τοῦ ἄρθρου του, δέν κατέχει τό ἀλάθητον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αδελφέ Δημήτριε, πώς άραγε εννοεί την πιθανή Κοινωνία των Αποτειχισμένων ακόμη και με τους Παλαιοημερολογίτες ο π. Ευθύμιος, με βάση την αντίθεση τους στον Οικουμενισμό, μαζί ή χωρίς τους Αρχιερείς μας; Διότι εάν ισχύει το δεύτερο τότε διαλύεται ουσιαστικά όλο το κίνημα της ευσεβείας και οι κόποι των Πατέρων μας, καθώς και κάθε ελπίδα Συνοδικής καταδίκης της Παναίρεσης και της " Συνόδου της Κρήτης ", εφόσον μέχρι σήμερα δεν βλέπουμε άλλους Αρχιερείς, προερχόμενους από τον χώρο της καινοτομίας, πρόθυμους να εκτελέσουν Συνοδικά αυτό το σοβαρό Εκκλησιαστικό καθήκον. Την Ενότητα των αληθινών Ορθοδόξων την επιθυμούμε, αλλά στα Ορθόδοξα Εκκλησιαστικά πρότυπα όχι σαν ένα είδος συνεργασίας και Μυστηριακής Κοινωνίας Αυτόνομων ουσιαστικά ομάδων αντίστασης στον Οικουμενισμό.

      Διαγραφή
    2. Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδερφέ Δ.Π., Χριστός Ἀνέστη!
      Αὐτοί πού διέκοψαν τό μνημόσυνον τοῦ Οἰκουμενιστοῦ "ἐπισκόπου" των καί λέγουν ὅτι δέν πρόκειται νά μνημονεύσουν ἄλλον ἐπίσκοπον, διότι δῆθεν τότε θά κάνουν σχίσμα (ὑπονοοῦντες ὅτι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ νεο-εορτολογική), ζοῦν στόν κόσμον τους! Δέν ἔχει νόημα ὁ διάλογος μέ αὐτούς. Ἀδυνατῶ νά κατανοήσω ΓΙΑΤΙ δέν θά δεχθοῦν εἰς τάς τάξεις των ὁμοφρονοῦτας ἐπισκόπους.

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ Ν.Β. αληθινά ωραία και χρήσιμη η έκκλισή σας, αλλά ως καλοπροαίρετος αδελφός που επιθυμώ διακαώς την ΕΝΟΤΗΤΑ των αληθινών Ορθοδόξων, ενάντια στον φιλοοικουμενισμό και την Παναίρεση, παρατηρώ ότι αυτή η διένεξη που τόσο μας λύπησε όλους δεν οφείλεται σε προσωπικά αίτια ή δήθεν αρχηγικές τάσεις, αλλά κρύβει ουσιαστική διαφορά που πρέπει πράγματι να επιλυθεί για να επέλθει η ψυχική ομόνοια και αγάπη μεταξύ των δύο πλευρών. Η μία πλευρά με τους τρείς Πατέρες έκανε διακοπή μνημοσύνου των Αρχιερέων τους, αλλά όχι Αποτείχιση, προσωπικά να με συγχωρείτε έτσι το κατάλαβα. Εκφράζει ουσιαστικά ένα Εκκλησιαστικό διάβημα, που πιθανόν θα εξελιχθεί σε Εκκλησιαστικό κίνημα συνεχούς έντονης διαμαρτυρίας και παρενόχλησης των φιλοοικουμενιστών, αορίστου χρόνου, μέχρι την σύγκλιση Πανορθοδόξου Συνόδου καταδίκης του Οικουμενισμού και των αποφάσεων της " Συνόδου της Κρήτης ". Τέτοια Σύνοδος, με την εμπειρία πολλών ετών, πρακτικά δεν αναμένεται όχι μόνο στην πραγματικότητα αλλά ούτε και έξω από αυτή. Η άλλη πλευρά των Αγιορειτών Πατέρων και λοιπών σε διακοπή μνημοσύνου Πατέρων πράττει όντως Αποτείχιση αν και αφήνονται κάποια αδιευκρίνηστα προς το παρόν σημεία, που θα φανούν στην πράξη, εάν και εφόσον το Εκκλησιαστικό αυτό διάβημα συνεχισθεί χρονικά. Και οι δύο πλευρές, είτε ξεχωριστά είτε όταν ήταν μαζί, πράττουν, κατά την γνώμη μου, ένα κοινό σφάλμα, παραθεωρούν λιγότερο ή περισσότερο όλους τους άλλους που μέχρι σήμερα έχουν Αποτειχισθεί από τους φιλοοικουμενιστές με κυριώτερη αδικία απέναντι στην υγειή μερίδα των Ορθοδόξων του Πατρίου, που ενώ τους γνωρίζουν καλώς, τους θεωρούν δήθεν Σχισματικούς. Αγαπητέ αδελφέ Ν.Β. σε επαινώ για τον ζήλο σου υπέρ της Ενότητος, αλλά αυτή η Ενότητα πρέπει να είναι αληθινή , Φιλόθεη, όχι με τα δικά μας κριτήρια, αλλά με τα κριτήρια των όσων θέλει Ο Κύριός μας. Ας ζητήσουμε ταπεινά όλοι μας Τον Θείο Φωτισμό, ας βρούμε επιτέλους, χωρίς να κάνουμε όλοι τον διδάσκαλο και τον επαϊοντα, τί ζητά από εμάς να πραξουμε ο Χριστός μας και τότε αληθινά όλοι μαζί με Ομόνοια και Αγάπη ας αγωνισθούμε για την γνήσια Εκκλησιαστική Ενότητα, που αρμόζει και πρέπει σε αληθινούς Ορθόδοξους Χριστιανούς. Καλή Ανάσταση αδελφοί και Πατέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρακαλώ αδελφέ, εσύ αποκάλεσε από το ιστολόγιό σου "Κρυφό Σχολειό", ως αιρετικούς τον π. Ευθύμιο και τους συν αυτώ και αν θυμάμαι καλά, παρόμοια έγραψες και περί του π. Γεωργίου Αγγελακάκη και τους περί αυτόν. Χωρίς να ζητήσεις συγνώμη έρχεσαι τώρα να μας παρουσιάσεις "ταπεινές προτάσεις" περί ενότητος του αγωνα στον Παλαιοημερολογητισμό φυσικά; Λίγη αυτογνωσία και μετάνοια δεν βλάπτει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ, Χριστός Ανέστη!
      Πρώτον, το κείμενο δεν είναι δικό μου.
      Δεύτερον ουδέποτε αποκάλεσα τον π. Γεώργιο Αγγελακάκη αιρετικό και καλό θα είναι να προσέχεις πριν διασπείρεις τέτοια συκοφαντικά σχόλια, διότι υπάρχει δυσμενής επίπτωση πρώτα από όλα στην ψυχή σου.
      Για τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένος, να με παραπέμψεις δηλαδή σε δημοσιεύματά μου, ώστε να σου εξηγήσω ακριβώς τις θέσεις μου, και όχι να αναφέρεσαι με γενικόλογα.

      Διαγραφή
  4. Είναι κοινός ο πόνος μας, άρα και σύμφωνη η γνώμη μας για τους προβληματισμούς σου και το προσκλητήριο συσπείρωσης υπό την σκέπη της γνώμης των Αγίων, τουτέστιν της Αγίας μας Εκκλησίας, για την πνευματική μας ασφάλεια αφ` ενός και τον κοινό αγώνα κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού αφ` ετέρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή