Τώρα ποὺ ἡ εἰκόνα ἀποθολώνεται...

Ὅπως βλέπουμε, μετὰ τὴν ἐν Κρήτῃ Συνάντησι κορυφῆς τῶν κορυφαίων Οἰκουμενιστῶν τὰ πράγματα ξεκαθαρίζουν περισσότερο. Ἂς ἀφήσουμε γιὰ τὴν ὥρα τοὺς Οἰκουμενιστές. Ἀφορμώμενοι ἀπὸ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Γόρτυνος κ. Ἱερεμίου κατὰ τῆς ἀποτειχίσεως, νομίζουμε ὅτι τώρα διακρίνονται καλύτερα ποιοὶ εἶναι οἱ συνεπεῖς Ἀντιοικουμενιστὲς Ὀρθόδοξοι. Εὐχόμεθα νὰ μὴ ἀδικοῦμε κανένα μὲ τὴν εκτίμησί μας αὐτή. Ὑπ’ ὄψιν, ἐπίσης, ὅτι κατὰ δήλωσι τοῦ πατρὸς Θεοδώρου Ζήση, ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ «ἔκανε πίσω»...  

   Ναί, ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ μέγιστος ἐχθρὸς τῆς Ἐκκλησίας μας σήμερα. Μαζὶ ὅμως μὲ αὐτὸν, σφιχταγκαλιασμένος καὶ τὸ ἴδιο σοβαρὸς, εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευσι. Μὴ λησμονοῦμε ὅτι τὰ πονηρὰ δόγματα ὁδηγοῦν σὲ πονηρὸ βίο καὶ τἀνάπαλιν. Ἡ πολὺ λίγη προσευχή, προσοχή, νηστεία, ἄσκησι, ἀρετὴ ἡμῶν, ἡ ἐνασχόλησί μας μὲ πολλὰ κοσμικὰ πράγματα, ἡ ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ «περιβολή» μας (π.χ., ποῦ νὰ βρῆς σήμερα, ὅπως ἔβλεπες παλαιά, γυναίκα μὲ γυναικεία περιβολή, μὲ μανδήλα, ἥσυχη, ὑπάκουη στὸν ἄνδρα, ἀκαλλώπιστη – ποὺ νὰ βρῆς ἄνδρα ταπεινὸ, προσευχόμενο, ἐγκρατῆ, φίλο τῆς ἡσυχίας, μακρὰν τῶν θορύβων τοῦ κόσμου τοῦτου;). Ἔγραφε κάπου ὁ πατὴρ Σεραφεὶμ Ρόουζ (ποὺ μᾶς τὰ ὑπενθυμίζει ὁ ἁδελφὸς κ. Τσακίρογλου, σὲ πρόσφατο ἄρθρο του, γιὰ τὸν ὁποῖο θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι δὲν θεωρεῖ ἑαυτὸν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ὡς τοὺς μόνους διακριτικοὺς ὁμολογητὲς τῆς σήμερον. Ταπεινούμενοι, ὅλοι μας, συντόμως θὰ βρεθοῦμε ἐπὶ τὸ αὐτό. Γνησίως ταπεινούμενοι)  : «Ἡ ἱστορία τοῦ 20^ου αἰῶνα μᾶς ἔχει ἤδη φανερώσει ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ περιμένουμε πολλὰ ἀπὸ τὸν «ἐκκλησιαστικὸ ὀργανισμό». Ἐκεῖ ἐκτὸς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις ὑπάρχει ἔντονη ἐκκοσμίκευση». Καὶ προβλέπει διαισθητικῶς, ἂν ὄχι προφητεύει: «ἡ καλύτερη ἐλπίδα γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας στὰ προσεχῆ χρόνια θὰ ὑπάρξει σὲ τέτοιες μικρὲς συναθροίσεις πιστῶν, ὅσον τὸ δυνατὸν ἑνὸς νοῦ καὶ μιᾶς ψυχῆς». Ἄρα, οἱ ἀποτειχίσεις ἀπὸ τὴν Οἰκουμενιστικὴ-ἐκκοσμικευμένη Ἱεραρχία καὶ τοὺς κοινωνούντας μετ’ αὐτῆς εἶναι καὶ θὰ εἶναι λογικὲς καὶ ἀναγκαῖες. Γιὰ νὰ παραμείνῃ τὸ ὀρθόδοξο λεῖμμα, γιὰ νὰ ὑπάρχῃ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅσο θὰ πλησιάζουμε στὰ χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ ἰσχύῃ ἀκόμη περισσότερο αὐτὸ ποὺ προφητεύει ὁ ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: «Παντοῦ θὰ εἶναι ἀκουστὸ τὸ ὄνομα Χριστιανός. Παντοῦ θὰ ὑπάρχουν Ναοὶ καὶ ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ θὰ εἶναι μόνον στὴν ἐπιφάνεια. Ἐντὸς αὐτῶν θὰ ὑπάρχη τελεία ἀποστασία. Στὸ ἔδαφος αὐτὸ θὰ γεννηθῆ καὶ θὰ αὐξηθῆ ὁ Ἀντίχριστος, μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐπιφανειακότητος, χωρὶς τὴν οὐσία τοῦ πράγματος». Μήπως οἱ θιασῶται τῆς μὴ ἀποτειχίσεως καὶ τότε θὰ μᾶς λένε «νὰ παραμείνουμε στὴν Ἐκκλησία»;

Β. Ν.