Το θαύμα του Αγίου Νικολάου σε έναν λαουτιέρη και η φυγή του Τιμίου Προδρόμου από την εκκλησία του!

Διάβασα πρόσφατα ένα θαύμα του Αγίου Νικολάου [1], το οποίο παραθέτω εν περιλήψει. 

Κάποτε στην Κωνσταντινούπολη ζούσε ένας φτωχός λαουτιέρης [2]. Ο οργανοπαίκτης αυτός είχε την συνήθεια να πηγαίνει, δύο φορές την ημέρα, έξω από την ιστορική Μονή του Τιμίου Προδρόμου στην Πέτρα [3], η οποία ήταν απέναντι από τον Ναό του Αγίου Νικολάου [4], και να παίζει το λαούτο του προς τιμήν του Τιμίου Προδρόμου. Μετά έμπαινε στον ναό προσκυνούσε την εικόνα του Αγίου και έφευγε. Αυτό το έκανε διότι είχε μεγάλη αγάπη στον Τίμιο Πρόδρομο, αλλά επειδή ήταν πολύ φτωχός και δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτε άλλο, πρόσφερε το παίξιμο του.

Μια μέρα πέθανε ένας αιρετικός και τον ενταφίασαν στον ναό του Τιμίου Προδρόμου. Την ημέρα της κηδείας ήλθε πάλι ο λαουτιέρης, κατά την συνήθειά του. Τότε όμως βλέπει τον Τίμιο Πρόδρομο να βγαίνει από την εκκλησία του και να κατευθύνεται προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Ο φτωχός μουσικός έσπευσε να τον ακολουθήσει και πλησιάζοντάς τον παρατηρεί με δέος πως ο Άγιος Νικόλαος έχει εξέλθει από το ναό του κρατώντας το Ευαγγέλιο και το θυμιατό στα χέρια του, για να υποδεχθεί τον Τίμιο Πρόδρομο. Αφού τον θυμίασε του είπε: "Πως και ήλθες εδώ Βαπτιστά του Χριστού;". Ο Τίμιος Πρόδρομος αποκρίθηκε: "Έναν αιρετικό έθαψαν στην εκκλησία μου και γι' αυτό τον λόγο έφυγα από αυτήν!" [5]. Ο δε Άγιος Νικόλαος κοιτάζοντας τον λαουτιέρη ρώτησε τον Τίμιο Πρόδρομο ποιος ήταν αυτός και ο Βαπτιστής του απάντησε: "Αυτός ο άνθρωπος έρχεται κάθε μέρα σε μένα και επειδή δεν έχει κάτι άλλο να μου προσφέρει ως δείγμα της αγάπης και της ευλάβειάς του προς εμένα, παίζει το λαούτο του με όλη του την καρδιά, ύστερα προσκυνά και πηγαίνει στην δουλειά του. Εγώ θέλω μεν να τον ανταμείψω για την καλοσύνη και τον κόπο του, αλλά όπως πολύ καλά ξέρει η αγιοσύνη σου τίποτα δεν απέκτησα σε αυτόν τον κόσμο από υλικά αγαθά. Γι' αυτό σε παρακαλώ, εσένα που μεγάλες ελεημοσύνες κάνεις και πατέρας των ορφανών και των φτωχών υπάρχεις και έλαβες την χάρη από τον Θεό να παρέχεις κάθε καλό στους πεινασμένους, τις χήρες και τα ορφανά, αντάμειψε και τον κόπο του φτωχού αυτού".
Ο Άγιος Νικόλαος τότε παίρνει τον λαουτιέρη και πάνε στο παλάτι. Μπαίνοντας μέσα κατευθύνθηκαν προς το θησαυροφυλάκιο στο οποίο βρήκαν τους φύλακες κοιμισμένους. Ο Άγιος έκανε το σημείο του σταυρού και οι πόρτες του θησαυροφυλακίου άνοιξαν. Αφού μπήκαν μέσα ο Άγιος είπε στον λαουτιέρη να πάρει όποια σακούλα με φλουριά θέλει. Ο φτωχός μουσικός από τον φόβο του δεν μπορούσε να κουνηθεί. Τότε ο Άγιος πιάνοντας μια σακούλα την έδωσε στον φτωχό και του είπε: "Πάρε αυτήν, πήγαινε στο καλό και διηγήσου τα μεγαλεία του Θεού".  
Λίγες μέρες μετά οι φύλακες ανακάλυψαν ότι έλειπε η σακούλα και το είπαν στον αυτοκράτορα, ο οποίος διέταξε να γίνει έρευνα σε όλη την πόλη. Βρέθηκαν λοιπόν μερικοί γείτονες του λαουτιέρη που ήξεραν ότι παλαιότερα ήταν φτωχός, ενώ τον τελευταίο καιρό απέκτησε ξαφνικά χρήματα και το είπαν στον βασιλιά, ο οποίος πρόσταξε να τον φέρουν μπροστά του αμέσως.
Ο λαουτιέρης του διηγήθηκε ακριβώς τί συνέβη και ο αυτοκράτορας, ο οποίος ήταν πολύ ευσεβής με θαυμασμό του επέτρεψε να φύγει και να κρατήσει και τα χρήματα λέγοντάς του: "Επειδή ο Άγιος Νικόλαος, όπως μας είπες, έπιασε αυτήν την σακούλα με τα άγιά του χέρια, δώστην μου αδειανή, να την έχω για ευλογία και αγιασμό και ως αναμνηστικό του θαύματος αυτού". 

[1] Δημοσιεύθηκε στο Gustav Anrich, Hagios Nikolaos, Berlin, 1913, p. 365-368 και στο περιοδικό ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Ε΄ (1940-41), σελ. 256-260.

[2] Το πολίτικο λαούτο ή λάφτα είναι ένα παραδοσιακό έγχορδο μουσικό\όργανο το οποίο χρησιμοποιείται, κατά κύριο λόγο, στην εκτέλεση κομματιών της λεγόμενης Βυζαντινής Μουσικής, λόγω των διαστημάτων που μπορεί να παράγει. Ένα μουσικό δείγμα εδώ, με τον γνωστό Ιρλανδό φιλέλληνα μουσικό Ross Daly να ερμηνεύει ένα οργανικό κομμάτι σε ήχο πλάγιο του τετάρτου: https://www.youtube.com/watch?v=vlQh5syy_4Y

[3] Την είχε ιδρύσει τον Ε΄ αιώνα ο Άγιος Βάρας, συνασκητής του Αγίου Παταπίου.

[4] Πληροφορίες για τον εν λόγω Ναό εδώ. Διαβάζουμε με λύπη πως ο ναός αν και δεν έχει μετατραπεί σε τέμενος, όπως άλλοι, βρίσκεται όμως παραμελημένος και γεμάτος σκουπίδια. Αντικατοπτρίζει δηλαδή συμβολικά την κατάσταση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τον τελευταίο αιώνα...
[5] Άραγε που θα έχουν καταφύγει οι Άγιοι σήμερα, που στην μεγάλη πλειοψηφία των ναών τους, εισέρχονται συνεχώς (στα πλαίσια του οικουμενιστικής λύμης) παπικοί, προτεστάντες, μονοφυσίτες και άλλοι αιρετικοί;