Cur
Deus
homo ?
(Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος;)
Θα μου
πει κανείς τί παράξενο ερώτημα είναι αυτό; Ναι αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητές
συναδέλφισσες, αυτό είναι ένα παράξενο ερώτημα, μα είναι και συνάμα ένα απλό
ερώτημα που ίσως, ως χριστιανοί, κανείς μας να μην το έχει θέσει ποτέ στον
εαυτό του.
Ζούμε σήμερα σε μία άκρως καταναλωτική,
υλιστική και συγχύσεως κοινωνία, γι΄αυτό ποτέ άλλοτε το ερώτημα αυτό δεν ήταν
τόσο αναγκαίο και επίκαιρο όσο σήμερα.
Χριστούγεννα λοιπόν. Γεννάται ο Χριστός!!!
-Το ότι γεννήθηκε μέσα σε μία ταπεινή φάτνη σε
ένα σπήλαιο της πόλης Βηθλεέμ, όλοι θέλω να πιστεύω ότι το γνωρίζουμε.
-Το ότι γεννάται και μέσα στη φάτνη που
ονομάζεται ορθόδοξη Εκκλησία σε κάθε Θεία Λειτουργία, επίσης.
-Το μεγάλο ερώτημα είναι λοιπόν για το αν θα
γεννηθεί επιτέλους φέτος βαθιά στην
καρδιά μας. Αυτό πραγματικά δεν το γνωρίζω, γιατί, χωρίς να κοπιάσουμε λίγο,
για να αποκτήσουμε την ορθή γνώση της πίστης μας, δε θα αξιωθούμε τη θεία
αγάπη. Χωρίς την προσπάθεια για την απόκτηση της αγιότητας είναι αδύνατο να δει
κανείς το Θεό, και έτσι κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Αρχίζουν γιατί για να
γίνουν όλα αυτά πρέπει να πρώτα πρώτα να διώξω την φιλαυτία μου, να ανεκτώ και
να ανοιχτώ με σεβασμό στην προσωπικότητα του συνανθρώπου μου. Πρέπει να
σταματήσω να είμαι ναρκισσιστής, κάνοντας όλους τους άλλους αντικείμενό μου.
Πρέπει να αναλάβω τις ευθύνες μου. Πρέπει να σηκώσω το σταυρό μου, που μου
φορτώνουν είτε οι άλλοι, είτε ο ίδιος μας ο εαυτός και να προχωρήσω μπροστά,
ξεκουράζοντας τους άλλους και ταυτόχρονα συγχωρώντας τους. Αυτό εξάλλου είναι
και ευτυχία, δηλαδή με ταπείνωση να θέτω χωρίς ιδιοτέλειες τον εαυτό μου στην
υπηρεσία του άλλου.
Μία καλή αρχή λοιπόν θα ήταν, για να
γιορτάσουμε φέτος εν έτη 2016 αληθινά Χριστούγεννα, με τη βοήθεια του Θεού, να
μάθουμε γιατί έγινε η "εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου" ενσάρκωση του β΄ Προσώπου της Αγίας
Τριάδας, Ιησού Χριστού. Γιατί ο Χριστός μπήκε στην
ιστορία και στη μοίρα του άνθρωπου;
Μετά την πτώση λοιπόν του ανθρώπου και την
απομάκρυνσή του από την κοινωνία του Θεού, εμφανίζεται η ανάγκη της
αποκαταστάσεως του ανθρώπου στην κατάσταση εκείνη από την οποία ξεκίνησε καθώς και
της επανατοποθετήσεώς του στην οδό της κοινωνίας με τον Θεό. Αυτό φυσικά
αποτελεί αποτέλεσμα της απόλυτα ελεύθερης "εν
αγάπη" επιλογής του Θεού, αφού ο Θεός δεν υπόκειται σε κανένα καταναγκασμό
όπως επίσης και η θέωση και η αφθαρτοποίηση του ανθρώπου, δηλαδή η
επανατοποθέτηση του στην αίώνια οδό της κοινωνίας του με τον Θεό, δεν έχει
κανένα καταναγκαστικό στοιχείο.
Ο Άγιος Μάξιμος τοποθετεί τον Χριστό στο
κέντρο της δημιουργίας και γράφει πως η ενανθρώπηση του Θεού είναι το μακάριο
τέλος. Είναι ο σκοπός για τον οποίο τα πάντα δημιουργήθηκαν. Από αυτόν το σκοπό
τα πάντα απορρέουν και λαμβάνουν την αιτία τους, χωρίς να έχει σε τίποτα άλλο
την αιτία του.
Η ενσάρκωση λοιπόν κατά του αγίους πατέρες
είναι συγκατάβαση!!! Τι ωραία λέξη.
Αυτό στην κυριολεξία σημαίνει ότι, κάποιος που δεν με χρειάζεται καθόλου
αποφασίζει να αναλάβει την προσωπική ευθύνη και όλο το ειδικό προσωπικό βάρος
της ύπαρξής μου. Η ενσάρκωση που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα χρειάζεται για
έναν και μοναδικό λόγο, όπως αναφέρει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, "δια το αγιασθήναι τω ανθρωπίνω του Θεού τον
άνθρωπο". Σκοπός της ενσαρκώσεως του Χριστού είναι η θέωση και η αφθαρσία
του ανθρώπου, οι οποίες δεν μπορεί να γίνουν χωρίς την οντολογική ένωση του κτιστού,
που είναι ο άνθρωπος και του ακτίστου που είναι ο Θεός.
Και ο Τριαδικός Θεός μας, ο μόνος αληθινός
Θεός, είναι ένας Θεός που δεν ενώνεται, δεν μας συναντά και δεν μας συστήνεται
γιατί είμαστε πλούσιοι ή πτυχιούχοι, ή ιεράρχες, ή πολιτικοί άρχοντες, ή
ανώτατοι αξιωματικοί κ.τ.λ. αλλά γιατί είμαστε ταπεινοί και καθαροί στην
καρδιά. Είναι ένας Θεός που δεν ανακαλύπτεται αλλά αποκαλύπτεται μόνο στους
καλοπροαίρετους και στους έχοντας αγαθή διάθεση να τον γνωρίσουν πραγματικά.
Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο
χριστιανισμός δεν είναι θέμα εξυπνάδας, αλλά καθάρσεως καρδιάς, ταπεινοφροσύνης
και δεκτικότητας.
Καλά και ευλογημένα
Χριστούγεννα!!!
Πυραγός
Λίβερης Χ. Χρήστος,
Δημόσιος κατήγορος ΔΙ.Π.Υ. Αθηνών,
Δημόσιος κατήγορος ΔΙ.Π.Υ. Αθηνών,
Θεολόγος – Κατηχητής
Ὁ Θεός ἔγινεν ἄνθρωπος διά νά κάμῃ τόν ἄνθρωπον θεόν (κατά χάριν).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με αυτό που γράφει το κείμενο," ..Θεός που δεν ανακαλύπτεται αλλά αποκαλύπτεται μόνο στους καλοπροαίρετους..", θέλω να εκφράσω ότι, όπως ο φυσικός Ήλιος του σύμπαντος σε όλους μας στέλνει τις ευεργεσίες του, έτσι και Νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης σε όλους αποκαλύπτεται, όμως μόνο οι ταπεινοί καλοπροαίρετοι τον δέχονται. Οι υπόλοιποι με τη χρήση του αυτεξούσιου Τον διώχνουν από τη ζωή τους. Διότι θα λογίζονταν άδικος ο Άγιος Θεός να κόλαζε ψυχές στούς οποίους δεν εμφανίστηκε, και όπως ο πλούσιος της παραβολής του φτωχού Λαζάρου δεν διαμαρτυρήθηκε στον Θεόν ότι δεν τον γνώρισε, ή ότι αγνοούσε Την 'Υπαρξή Του, έτσι και η κόλαση της γέεννας του πυρός, θα είναι η απόδοση της δικαιοσύνης στήν πολλάκις άρνηση του ανθρώπου να δεχτεί Τον Αγιο Θεό στη ζωή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια η άποψή μου, είναι απάντηση σε νεοφανές επιχείρημα που παρουσιάζουν οι νεοημερολογίτες λέγοντας, ότι περιμένουν έναν Θεούμενο, ένα Θεόπτη Της Χάριτος, ένα Άγιο της νοεράς προσευχής, για να τούς δείξει την αλήθεια για το εάν πρέπει να διακόψουν την κοινωνία με τον Βαρθολομαίο!
Δήθεν με υποκριτική ταπεινολογία, παρουσιάζουν τους ευατούς τους ανάξιους να κρίνουν την αλήθεια και επαναπαύονται στη συνείδησή τους περιμένοντας τον Θεόπτη.
Επίσης όλοι αυτές οι φαρδιές και βαριές υπογραφές των προσώπων που υπογράφουν τα κείμενα,(Θεολόγος, Κατηχητής, κλπ) είναι άλλη μια έντονη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας των ημερών μας, αναλογιζόμενος τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο που υπέγραφε τις επιστολές του " Εφραίμ ο Χαύνος και αμαρτωλός δούλος Ιησού Χριστού".
Τέλος για την Αγιογραφία με τις μαμές στο Χριστό που παραθέτεις, δεν συντάσσομαι, το θεωρώ προσβολή κατά της Παρθενίας της Κας Θεοτόκου, και εκτός αυτού δεν νοείται σε μία Αγιογραφική παράσταση που δεν διαχωρίζεται σε πλαίσια να υπάρχουν δύο Πρόσωπα Τού Χριστού! Συγχωρείστε με δεν αντέχω τις βλασφημίες...
Αγαπητέ Μαρίνε, σε ευχαριστώ για τις απόψεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να ξέρεις πως αυτά που έγραψαν οι Άγιοι Πατέρες περί ταπεινώσεως και αυτομεμψίας, τα έγραψαν για να τα διαβάζουμε και να τα εφαρμόζουμε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον εαυτό μας και όχι για να τα απαιτούμε από τους άλλους, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις θα αστοχήσουμε στις κρίσεις μας! Για το παραπάνω άρθρο, το οποίο πρόκειται να δημοσιευθεί σε έντυπο του Πυροσβεστικού Σώματος, έπρεπε να υπάρξει υπογραφή με πλήρη ιδιότητα, κατά την πολιτική του εντύπου αυτού. Αυτά για να μην υπάρχει σκανδαλισμός για τους "τίτλους".
Επίσης μην σκανδαλίζεσαι για μια Εικόνα η οποία υπάρχει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια στην Εκκλησία (σε αντίθεση με άλλες εισαγόμενες εκ της Δύσεως μετά το Σχίσμα).
Δεν υπάρχει καμία προσβολή και βλασφημία της Παρθενίας της Θεοτόκου, από μία Εικόνα, της οποίας η εικονογράφηση γνώρισε τεράστια άνθηση (υπάρχουν εκατοντάδες τοιχογραφίες και εικόνες σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο, από το Σινά μέχρι την κεντρική Ελλάδα και από το Άγιον Όρος μέχρι την Μικρά Ασία) κυρίως από τον 6ο αιώνα, κατά τον οποίο οι Μονοφυσίτες προσέβαλαν βαναύσως την ανθρώπινη φύση του Κυρίου μας. Η σκηνή λοιπόν αυτή αποτελεί "επίρρωση στην πίστη της σαρκώσεως και ενανθρωπήσεως του Λόγου" κατά τους ειδικούς, αλλά και "προεικόνισμα της Βαπτίσεώς Του".
Λίβερης Χ. Χρήστος Θεολόγος
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να διευκρινίσω, στην εύστοχη κατά τα άλλα παρατήρηση του αδελφού Μαρίνου, σε ότι αφορά το σημείο του άρθρου που αναφέρει ότι <>, όταν κάνουμε λόγο για αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο αναφερόμαστε σε μια πνευματική εμπειρία.Ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του σε όλους τους ανθρώπους και εν συνεχεία ο άνθρωπος με τη βοήθεια Του αλλά και με τον προσωπικό του αγώνα, καθίσταται δοχείο πλήρης Πνεύματος Αγίου και έτσι αποκτά τη γνώση Του, μια γνώση που δόθηκε πλήρως την ημέρα της Πεντηκοστής, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο Απόστολος Πέτρος (Β Επιστολή του γ 9)γράφει:
<< Μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενος τινας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι>>. Σε αυτό λοιπόν ακριβώς το σημείο, σημαντικό ρόλο παίζει η προαίρεση του ανθρώπου( δηλαδή η πρόθεσή του, και η ελεύθερη επιλογή του στο να κάνει κάτι χωρίς καταναγκασμό, με τις ανάλογες συνέπειες). Αυτό εξάλλου αναφέρει και ο Ιερός Χρυσόστομος όταν βαπτίζει τη προαίρεση,''γνώμη'', λέγοντας: << Γνώμη, αιτία γίνεται πάντων των αγαθών>>.
Αποκαλύπτεται λοιπόν ο Θεός σε όλους, αλλά αυτοί που δέχονται αυτή τη θεία ενέργεια είναι οι καλοπροαίρετοι, οι Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, μικροί ή μεγάλοι, ζώντες ή κεκοιμημένοι, οι οποίοι βιώνουν ή βίωσαν τη Θεία Αποκάλυψη ως εμπειρία ζωής.