ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΕΓΡΗΓΟΡΣΙΝ - ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Οἱ παρακολουθοῦντες τά ἐκκλησιαστικά γεγονότα στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί διακρίνοντες μέ ὀρθόδοξα κριτήρια τά πνέοντα σήμερα θεολογικά ρεύματα, μετά πολλῆς θλίψεως διαπιστώνουν ὅτι κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες σημειώνεται μία ἀλλαγή - ἐκ βάθρων θά λέγαμεν - θεολογικῆς κατευθύνσεως, μία ἀποστροφή εἰς τάς Ὀρθοδόξους Πατερικάς πηγάς μας, μία κατεδάφιση πάντων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὁρίων, κυρίως ἀπό Ἐπισκόπους καί καθηγητάς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, πού εἶναι ὑπεύθυνοι διά τήν διαμόρφωσι Ὀρθοδόξων συνειδήσεων! Βομβαρδίζουν αὐτοί κέραιες θέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιά νά τήν κατεδαφίσουν. Ἀλοίμονον σέ ὅσους ἀπό ἄγνοια ἀκολουθοῦν καί ἔχουν ἐμπιστοσύνη σ’ αὐτούς τούς πλανεμένους.

Εἰς τάς πονηράς ἡμέρας πού διερχόμεθα, οἱ Οἰκουμενισταί ἐπίσκοποι καί θεολόγοι καθηγηταί, παρασύρθηκαν σάν ἄχυρο ἀπό τόν ἄνεμο τῆς μεγάλης ἀποστασίας, καί πιάσθηκαν στήν θανατηφόρο παγίδα τῶν αἱρετικῶν διδαγμάτων καί κηρυγμάτων τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἰς τό προσκλητήριον τῆς Ἐκκλησίας νά ὁμολογήσουν τήν καλήν ὁμολογίαν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὄχι μόνον δήλωσαν "ἀπών", ἀλλά αὐτομόλησαν στήν αἵρεσι! Ἀντί νά στηλιτεύουν αὐτήν μετά παρρησίας, ἔκυψαν τόν αὐχένα τους ἐνώπιον της, καί ὕψωσαν τό ἀνάστημά τους ὑπέρανω τῆς μητρός των, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!

Πολλή λάσπη ἔχουν ρίξει ἐναντίον τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἕως τώρα οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεώς μας. Ἔγραφε ὁ Κόντογλου: "μέ τή συναίσθηση τῆς κατωτερότητος πού ἀποχτήσαμε, φοβόμαστε σάν τό διάβολο μήπως μᾶς ποῦνε ‘‘παλιά μυαλά, παλαιοημερολογίτες, καθυστερημένους’’" [1].

Πρέπει καλά νά τό καταλάβετε ἐσεῖς οἱ εὐσεβεῖς Νεοημερολογίται, ὥστε νά δώσετε τά χέρια σ’ αὐτούς. Προσευχηθεῖτε νά σᾶς ἐνισχύση ὁ Θεός ν’ ἀκολουθήσετε τήν γραμμή τῶν ἁγίων Πατέρων μας, διότι εἶναι πολύ θλιβερόν, ν’ ἀγωνίζεσθε μιά ζωή κατά τῶν διαφόρων αἱρετικῶν, καί τελικῶς νά εὑρίσκεσθε σέ κοινωνία μετά τῆς "παναιρέσεως" τοῦ αἰῶνος μας, τόν Οἰκουμενισμόν! Οἱ Ρωμιοί μείναμε ἐλάχιστοι, ἄς μή τρωγόμαστε, νά ἔχουμε ὁμόνοια, ὅπως μᾶς συστήνει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ἀκολουθώντας "τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον" (Ρωμ.ιβ΄, 2).

Μεγάλη ἡ εὐθύνη τῶν τολμούντων νά δικαιολογοῦν ἀκόμη τόν κ. Βαρθολομαίο καί τούς συνοδοιπόρους του. Οἱ πονηρές "οἰκονομίες", τό δηλητηριῶδες τοῦτο ζαχαρόπηκτον μέ τό ὁποῖο ἀγρεύονται οἱ ψυχές τῶν ἀφελεστέρων, νά σταματήσουν πλέον! Ὁ καιρός τῆς οἰκονομίας καί ἀναμονῆς ἔχει παρέλθει ἀμεταστρεπτί πρό δεκαετιῶν. Ὅσοι πιστοί ἐπιθυμοῦν τήν ψυχικήν των σωτηρίαν δέν πρέπει νά ἔχουν οὐδεμίαν σχέσιν πλέον μετ’ αὐτῶν.

"Καθημερινῶς λυπούμεθα πληροφορούμενοι τίς ποικίλες προδοσίες πίστεως καί τάξεως πού ἐνεργοῦν οἱ φύσει καί θέσει φρουροί τῆς Ὀρθοδοξίας ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν! Πιό πολύ ὅμως λυπούμεθα διά τήν ἀπαθῆ καί σιωπηρά ἀντιμετώπισιν τῶν ἀνωτέρω ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, κληρικούς καί λαϊκούς, καί ἰδιαιτέρως ἀπό τούς Μοναχούς" [2].

Ὅλες αὐτές τίς προδοσίες ἀπό δεκαετίες τώρα δέν τίς στηλιτεύανε τόσοι καί τόσοι πιστοί, ὡς ὁ ἀείμνηστος ἁγιορείτης ἱερομόναχος π. Θεοδώρητος μέ τά συγγράμματα του, τό ζωντανό αὐτό κύτταρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν φωνήν τοῦ ὁποῖου ἐδῶ μεταφέραμε; Πλήν ὅμως κληρικοί καί μοναχοί ἀπαντοῦσαν, "ἀγρόν ἠγόρασαν"!

Ἕως πότε λοιπόν, ἀδελφοί ρασοφόροι τοῦ νέου ἡμερολογίου, κληρικοί καί μονάζοντες, θά ἐμπαίζεσθε καί θά ἐμπαίζετε ἑαυτούς καί τά ποίμνιά σας; Ἰδού, ἦλθεν πλέον ἡ ὥρα νά ἀντιληφθῆτε καί ἐσεῖς, ἔστω πολύ καθυστερημένα, ὅτι τό Πατριαρχεῖον δέν γυρίζει πίσω ἀπό τήν πρός τάς ἀγκάλας τοῦ Παπισμοῦ πορεία του, καί ὅσοι τό ἀκολουθοῦν ὑποχρεωτικῶς θά γίνουν Οὐνῖται! Καί αὐτό θά εἶναι θανατηφόρο καί ἄδικο γιά τίς ψυχές σας, διότι γνωρίζουμε πολλούς ἀπό σᾶς, ὡς καί ἀπό τό τάγμα τῶν μοναζουσῶν, ὅτι δέν ἐπιδοκιμάζετε τάς προδοτικάς αὐτάς ἐνεργείας. Ναί, ἀλλά ἀρκεῖ αὐτό; Οὐδέποτε, οὐδαμῶς!

Πάντοτε στό παρελθόν, μόνον ἡ πρᾶξις διέσωσε τήν ἀλήθειαν, ἡ πρᾶξις τῆς ἀντιδράσεως καί ἀρνήσεως νά κοινωνήσει ὁ ὀρθόδοξος ρασοφόρος ἤ λαϊκός μέ τήν αἵρεσιν. Οἱ λόγοι ἔχουν τήν θέσιν τους σάν διαμαρτυρία στήν ἀρχή τοῦ κακοῦ, μήπως καί οἱ κακοδοξοῦντες συνέλθουν, ἤ πλανώμενοι νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια καί μετανοήσουν. Ἐφ’ ὅσον ὅμως ἔχουν παρέλθει δεκαετίες καί ἡ κακοδοξία προάγεται καί θριαμβεύει μέ ποῖο δικαιολογητικό θά συνεχίσετε νά διαμαρτύρεσθε μή ἀκουόμενοι; Διατί λησμονεῖτε τό τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ στουδίτου τοῦ "ἀτρομήτου ὁμολογητοῦ τῶν θεανθρωπίνων ὀρθοδόξων ἀληθειῶν" κατά τόν Ἰ. Πόποβιτς, ὅτι: "Ἐχθρούς γάρ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλη καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο" [3];

"Δυστυχῶς ἔχουν φθάσει εἰς τοιαύτην κατάπτωσιν τά σύγχρονα κριτήρια τῶν Ὀρθοδόξων, ὥστε ἀρκεῖ ἱεράρχης τις νά ὁμολογήση καί ἀσπασθῇ δημοσίως ἀλήθειάν τινα τῆς ἱερᾶς μας Παραδόσεως, διά νά θεωρηθῇ τοῦτο μέγα γεγονός, ἐνῶ συγχρόνως θεωρεῖται μηδαμινόν καί ἐπιβαλλομένη διπλωματία "λόγω τῶν ἐπικρατουσῶν συνθηκῶν" ἡ ἀπεμπόλησις τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἡ ἐπικρότησις τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ πλήρης καταφρόνησις τῶν ἱερῶν τῆς Ὀρθοδοξίας παραδόσεων!!" [4].

Ὅποιος εἶναι ἀληθινά λυμένος ἀπό τά δεσμά τοῦ κόσμου καί ἐλεύθερος ἀπό σκοπιμότητες καί ὑπακοές στά ἀντικανονικά κελεύσματα τῆς ἐποχῆς μας, ὅποιος ποθεῖ τήν ἀλήθειαν καί ὑπακοήν στό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων του, αὐτός βλέπει καθαρά τά σημεία τῶν καιρῶν. Ἀδελφοί ἄν θέλουμε νά γλυτώσουμε ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς ἀσεβείας τοῦ οἰκουμενισμοῦ, νά σταθοῦμε μέσα στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, νά μείνουμε στά ὅριά της, νά ὑπακοῦμε στά προστάγματά της, τάς ἐντολάς της.

Καί μόνον γιά τήν "ἐπίθεσιν" πού κάνουν οἱ Οἰκουμενισταί ἐναντίον τῆς νηστείας, οἱ πιστοί πρέπει νά τούς ἀποδοκιμάσουν καί νά τούς ἐγκαταλείψουν. Νά μήν νομίζουμε ὅτι τηροῦμε τόν νόμο τοῦ Χριστοῦ, συμβιβαζόμενοι μέ τό κακό πού μᾶς περικυκλώνει. Ἐάν ὁ πιστός δέν ἔχει βαθύ πνευματικό βίωμα, εὔκολα γίνεται ἀπό ὁμολογητής προδότης, ὅπως στό παρελθόν ὁ πατριάρχης Βέκκος.

Ἡ κατάληξις ὅλων ἐκείνων πού περιφρονοῦν τά δῆθεν μικρά τῆς Ὀρθοδοξίας (π.χ. ἀλλαγή ἡμερολογίου) εἶναι "νά καταπατοῦν μετ’ ὀλίγον ἀνερυθριάστως καί τά μεγάλα, φρονοῦντες ὅτι διακονοῦν οὕτω τήν ἀλήθειαν. Δέν ἀπομένει παρά ἡ ἀπόδοκιμασία τοῦ ὀρθοφρονοῦντος εὐσεβοῦς ποιμνίου, ὥστε νά μή γίνη καί αὐτό συνυπεύθυνον διά τάς κακοδοξίας τῶν ποιμένων του" [5].

Οἱ πιστοί πρέπει νά ἀντιληφθουν πλέον καλῶς, ὅτι μόνον μακράν τῆς ὀργανωμένης Ἐκκλησίας θά μπορέσουν νά ἀναπνεύσουν τόν γνήσιο τῆς Ὀρθοδοξίας ἀέρα: μακράν Βαρθολομαίου, Ἱερωνύμου καί τῶν ὁμοίων των, πού ἔχουν μείνει μέ τά σύμβολα μόνον τῆς Ὀρθοδοξίας, στήν δέ πραγματικότητα πορεύονται πρός Οὐνιτισμόν, διά μέσου τῆς κοινωνίας Ρώμης - Κων/λεως.

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ μέγας ὁμολογητής ἐπί εἰκονομαχίας, εἶναι πολύ σαφής ἐν προκειμένω: "Ἄλλοι μέν ἐναυάγησαν περί τήν πίστιν τελείως: ἄλλοι δέ, καίτοι ἐσωτερικῶς δέν ἀσπάσθηκαν τήν κηρυττομένην κακοδοξίαν, συναπωλέσθησαν ὅμως μέ τούς λοιπούς, λόγω τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας πού εἶχαν μαζί τους" [6].

Ὁ σπουδαῖος ζηλωτής τῆς Ὀρθοδοξίας φαίνεται στό κορύφωμα τῶν κινδύνων καί τῶν δυσκολιῶν, πάνω στήν προσπάθειά του νά σώσει ἀπό τήν αἱρετική ἀπειλή καί τόν ἑαυτόν του καί τούς ἄλλους. Ἄς χύσουμε καί τό αἷμα μας ἄν ὁ Θεός θελήσει. "Ἀρδευέτω τοίνυν τό μαρτυρικόν αἷμα τήν Ἐκκλησίαν: αὐξανέσθω ὁ χορός τῶν ὁμολογητῶν: τοῦτο εὐδοκία Θεοῦ: τοῦτο χαρά καί ἀγαλλίασις: κἄν διά τούς ἀπολλυμένους ἐλεεινότατον" [7].

"Ἔχει γίνει πλέον σύνηθες ἐπιχείρημα στά χείλη τῶν Οἰκουμενιστῶν ἡ φράσις: "ὑπακοή σέ ὅτι πεῖ ἡ Ἐκκλησία". Καί λέγοντες ‘‘Ἐκκλησία’’ ἐννοοῦν τούς οἰκουμενιστάς ἱεράρχας Κωνσταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἑλβετίας, Αὐστραλίας κ.λ.π. .. Ἀντί λέγοντες ὑπακοή στήν Ἐκκλησία νά ἐννοοῦν ὑπακοήν στήν διδασκαλίαν αὐτῆς, Δόγματα, Κανόνας καί Παραδόσεις, αὐτοί ἐννοοῦν τίς .. δικές τους ἀποφάσεις, τίς συνήθως ἀντορθόδοξες καί ἀντικανονικές. Καί πῶς νά μήν εἶναι ἀντικανονικές, ἀφοῦ γι’αὐτούς καί μάλιστα τόν ἀρχηγό τους, τόν κ. Βαρθολομαῖο, οἱ ἱεροί Κανόνες ἀποτελοῦν ‘‘τείχη αἴσχους’’!!" [8].

Διαγραφή λοιπόν συνιστοῦν οἱ οἰκουμενισταί παντός Κανονικοῦ ἐμποδίου προκειμένου νά ἐπιτευχθῆ ἡ τερατώτης ἕνωσις ψεύδους καί ἀληθείας καί μάλιστα μέ τήν πρόφασιν, ὅτι αὐτό ἀποτελεῖ ἐπιθυμίαν τῆς Ἐκκλησίας, διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας! Καί ὅμως ὑπάρχουν ἀκόμη "συντηρητικοί" Ἱεράρχαι καί θεολόγοι πού θεωροῦν ἀναγκαίαν τήν ὑπακοήν καί συνεργασίαν μέ τέτοιους ποιμένας, φοβούμενοι μήπως εὑρεθοῦν .. ἐκτός Ἐκκλησία, ἐάν θά διακόψουν τήν μετ’ αὐτῶν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν διακοπήν ἐπαινεῖ ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ἱερῶν της Κανόνων.

 "Τό ποίμνιον πρέπει νά ἀντιληφθεῖ ὅτι δέν εἶναι ἀμέτοχον εὐθύνης, ὅταν ἐφησυχάζη καί ἀδιαφορεῖ τήν ὥραν πού προδίδεται ἡ πίστις! Εὐχόμεθα τοῦ λοιποῦ οὐδείς νά εὑρεθῆ μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων "σιωπηλός καί ἀμέριμνος". Καί τοῦτο διότι ὁ κίνδυνος εἶναι μεγάλος διά τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς του, ἀφοῦ κατά τόν λόγον τῶν ἁγίων Πατέρων "ἡ μετά τῶν κακοδοξούντων κοινωνία δημιουργεῖ διακοπήν τῆς μετά τόν Χριστόν κοινωνίας"" [9].

Κατόπιν τῆς παρατηρουμένης ἀδιαφορίας κληρικῶν καί θεολόγων ἐνώπιον τῆς συγχρόνου ἀποστασίας, ὁ κάθε πιστός πρέπει μόνος του πλέον νά λάβη τά μέτρα του, ὥστε νά μή παρασυρθῆ καί αὐτός στήν δίνη τῆς αἱρέσεως. Ὁ καιρός τῆς ἀναμονῆς ἔχει πρό πολλοῦ παρέλθει. Ἡ ψυχική του σωτηρία ἀσφαλίζεται μόνον μέ τό ἀκοινώνητον τῆς αἱρέσεως, ἔστω καί ἄν ὁ ἴδιος προσωπικά δέν συμφωνεῖ μέ τήν κακοδοξίαν. Μή λησμονοῦμεν τό πατερικόν: "ἐάν συγκαταβῆτε Λατίνοις, Χριστός ὑμᾶς οὐδέν ὠφελήσει" [10].

Σήμερα ὄντως "ἄρχοντες λαῶν (πολιτικοί καί Ἐκκλησιαστικοί) συνήχθησαν" κατά τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας: δι’ αὐτό, Στῶμεν ἀδελφοί, καλῶς!

Σημειώσεις

---

[1] Μυστικά Ἄνθη, σ. 53.

[2] π. Θεοδωρήτου, Ὀρθοδοξία Πολεμουμένη σ. 5.

[3] P.G. 99, 1049Α.

[4] π.Θεοδωρήτου, Ὄντως "Ἀξιοκατάκριτος", σ. 9.

[5] Ἁγιορείτης, Σεπτέμβριος 1982, σ. 2.

[6] P.G. 99, 1164Α.  Ἁγιορείτης, Νοέμβριος 1993, σ.1,2.

[7] Θεόδ. Στουδίτης, P.G. 99, 1281Β.

[8] Ἁγιορείτης, Μάϊος 1996, σ. 4.

[9] π. Θ., Ὀρθ. Πολεμουμένη. σ. 8.

[10] π. Θεοδωρήτου, Μοναχισμός καί Αἵρεσις, σ. 202, 203.