"Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μία συνάθροισις ἀνθρώπων
βαπτισμένων εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
καὶ ἑνωμένων ὁ εἷς μὲ τὸν ἕτερον διὰ τῆς ὁμολογίας τῆς αὐτῆς πίστεως,
καὶ διὰ τῆς κοινωνίας, καὶ μεθέξεως τῶν Μυστηρίων,
ὑπὸ τὴν προστασία γνησίων καὶ κανονικῶν Ἐπισκόπων,
ὁποῦ γινώσκουσι μίαν καὶ μόνην κεφαλήν τους, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν"
(Μελέτιος Μήτρος, Μητροπολίτης Ἀθηνῶν, +1714)
Οι αιρέσεις, ως διδασκαλίες που διαστρεβλώνουν την Αλήθεια της Ορθοδοξίας, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με την προέλευσή τους. Αυτές είναι δυνατόν να προέρχονται και να εκφράζονται είτε από πρόσωπα τα οποία ανήκουν σε ομάδες ήδη αποκομμένες από την Εκκλησία (π.χ. αιρέσεις Γνωστικών, Χιλιαστών, Προτεσταντών), είτε από πρόσωπα τα οποία βρίσκονται στους κόλπους της Εκκλησίας, κληρικούς κυρίως [1], παρουσιαζόμενες, σε αυτήν την περίπτωση, ως ορθόδοξες θέσεις (έτσι ξεκίνησαν, για παράδειγμα, να παρουσιάζονται οι διδασκαλίες του Αρειανισμού, του Νεστοριανισμού, του Μονοφυσιτισμού).
Σε αυτό το κείμενο γίνεται μία σύντομη αναφορά σε σύγχρονες εκκλησιολογικές αιρέσεις που ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία, η οποία, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι και η πιο επικίνδυνη, λόγω του ότι εκτός από την διαστροφή της Ορθοδόξου Διδασκαλίας, που επιτυγχάνεται με την διακήρυξη αυτών των αιρέσεων, υπάρχει και ο κίνδυνος αποσπάσεως μέρους του Ποιμνίου της Εκκλησίας και δημιουργίας νέων σχισμάτων (ως παράδειγμα, ας θυμηθεί κανείς τί απώλειες στοίχισε στην Ορθόδοξη Εκκλησία ο Μονοφυσιτισμός με τις σχισματοαιρετικές "εκκλησίες" - τις λεγόμενες προχαλκηδόνιες - που δημιούργησε, των Κοπτών, Αιθιόπων, Αρμενίων, Ινδών και άλλων πρώην ορθοδόξων αδελφών μας, που απέσπασε με τις κακοδοξίες του).
Και ενώ στο παρελθόν αυτές οι αιρέσεις ήταν τριαδολογικές ή χριστολογικές (αναφέρονταν δηλαδή είτε στο δόγμα της Αγίας Τριάδος, είτε στο Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού), σήμερα οι αιρέσεις αυτές είναι εκκλησιολογικές, αναφέρονται δηλαδή στα σχετικά με την Εκκλησία του Χριστού και τα όριά Της.
Οι κυριότερες αυτές αιρέσεις είναι ο Οικουμενισμός και οι δημιουργηθείσες με αφορμή ή παράλληλα με αυτόν [2]: ο Ματθαιϊσμός, ο Επισκοποκεντρισμός και ο Σεργιανισμός. Για όλες αυτές θα γίνει λόγος ευθύς αμέσως.
Ο Οικουμενισμός έχει την ιδιαιτερότητα να ανήκει και στις δύο κατηγορίες που αναφέρθηκαν στην αρχή. Είναι δηλαδή αίρεση που εκφράστηκε και εκφράζεται τόσο από πρόσωπα που ανήκουν σε ομάδες εκτός Εκκλησίας (προτεσταντικός ή παπικός Οικουμενισμός), όσο και από πρόσωπα που βρίσκονται τυπικώς εντός Εκκλησίας (εξ ορθοδόξων Οικουμενισμός).
Η αίρεση αυτή διευρύνει τα όρια της Εκκλησίας, για την Οποία είτε θεωρεί ότι περιλαμβάνει μαζί με την Ανατολική (και Γνησία) Εκκλησία, και την Δυτική "εκκλησία" (θεωρία των δύο πνευμόνων), είτε, ακόμη παραπέρα, όλες τις "εκκλησίες" - αναδενδράδες (θεωρία των κλάδων), είτε ακόμη το σύνολο όλων των "βαπτισμένων" - και ραντισμένων - (βαπτισματική θεολογία), ενώ οι πιο ακραίοι εκ των θιασωτών της συμπεριλαμβάνουν ακόμη και τους αλλοθρήσκους, και μάλιστα όχι απαραίτητα τους μονοθεϊστές!
Αυτή ακριβώς η διεύρυνση είναι η αιτία που χαρακτηρίστηκε ο Οικουμενισμός παναίρεση, αφού δι' αυτής νομιμοποιείται κάθε αίρεση! Είναι δε φανερή η ιδεολογική συγγένεια αυτής με τον Τεκτονισμό. Άλλωστε και οι δύο μεγαλύτεροι, εξ ορθοδόξων, εκφραστές της αιρέσεως αυτής (Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης και Αθηναγόρας Σπύρου) υπήρξαν υψηλόβαθμοι Τέκτονες.
Oι Οικουμενιστές με το να τοποθετούν με την βία στην σωστική Κιβωτό, την Εκκλησία, αυτούς οι οποίοι εκουσίως απεκόπησαν από Αυτήν ή αρνούνται να ενταχθούν σε Αυτήν, παρουσιάζουν έναν Θεό άδικο, που δεν σέβεται το αυτεξούσιο των πλασμάτων του και στερεί από τον άνθρωπο το κορυφαίο δώρο που του χάρισε, δηλαδή την ελεύθερη βούληση, ενώ οι ίδιοι παρουσιάζονται και βλάσφημοι ότι τάχα είναι αυτοί φιλανθρωπότεροι από τον Θεό!
Το κύριο χαρακτηριστικό της αιρέσεως αυτής, που αναπτύχθηκε μέσα στους κόλπους των Παλαιοημερολογιτών, είναι η θεωρία περί αυτόματης αποκοπής από την Εκκλησία όλων των παραβατών (είτε πρόκειται για απλό πιστό, είτε ακόμη και για ολόκληρη Σύνοδο μιας Τοπικής Εκκλησίας) και η μη αναγκαιότητα Συνοδικής Κρίσεως για την παράβαση. Έτσι, κατά τον Ματθαίο, με την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924 τόσο "αἱ Έκκλησία αἱ δεχθείσαι τὴν καινοτομία ταύτην κατέστησαν σχισματικαὶ"[4], όσο και "ἐκεῖναι αἱ ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίαι αἵτινες συλλειτουργοῦν ἢ συμπροσεύχονται γενικῶς μετὰ τῶν καινοτομησασῶν Ἐκκλησιῶν"[5]. Μάλιστα αυτή η θεωρία περί αυτόματης αποκοπής από την Εκκλησία, θεωρήθηκε εκ των ων ουκ άνευ, με ισχύ δόγματος (την ονόμασαν "Ορθόδοξη Ομολογία"), με αποτέλεσμα να στιγματιστούν ως μη ορθόδοξοι όσοι δεν την αποδεχόντουσαν και οι θιασώτες της να θεωρήσουν έτσι ακόμη και αδελφούς τους Παλαιοημερολογίτες ως "εκτός Εκκλησίας" και να τους αποκηρύξουν το 1937, δημιουργώντας το γνωστό Ματθαιϊκό Σχίσμα! Η πίστη στην αιρετική αυτή θεώρηση της αυτόματης αποκοπής από την Εκκλησία οδηγεί σε μια πρωτοφανή συρρίκνωση των ορίων Αυτής, όπως έχει επισημανθεί και σε σχετικό κείμενο [6].
Oι Ματθαιϊκοί με το να αποκόπτουν αυθαιρέτως από την σωστική Κιβωτό, την Εκκλησία, όλους όσους κατά την γνώμη τους, έχουν πέσει σε κάποια αίρεση, υπαρκτή ή φανταστική (για να δικαιολογήσουν τα νέα σχίσματα που προέκυψαν στους κόλπους τους, έχουν εφεύρει την "νεοεικονομαχία", την "εκκλησιομαχία", την "χριστομαχία" και άλλες "αιρέσεις"), παρουσιάζουν και αυτοί έναν Θεό άδικο, Ο Οποίος μάλιστα απέτυχε στο σωστικό έργο Του (άπαγε της βλασφημίας!), αφού με τον άδικο αυτοματισμό του (ο Ματθαιϊσμός) θεωρεί εξοστρακισμένους από την Εκκλησία πλήθος πιστών που δεν γνωρίζουν τις ποικίλες εκκλησιολογικές εκτροπές, είτε γιατί μετενόησαν την ενάτη ή την ενδεκάτη ώρα, είτε λόγω αγραμματοσύνης, είτε ελλείψεως διανοητικής ικανότητας ή εν τέλει λόγω ηλικιακής καταστάσεως (π.χ. κάτω των 18 ετών) και που εκ των πραγμάτων αδυνατούν να γνωρίζουν τα εκκλησιαστικά δρώμενα, ώστε να τους καταλογίζεται ευθύνη. Και γι' αυτό φυσικά επιβάλλεται η συνοδική διάγνωση και κατάγνωση, για να γνωρίσουν οι πάντες ποιοί είναι οι αιρετικοί και ποιοί κάνουν σχίσματα [7].
Κατά του Ματθαιϊσμού συνέγραψε, μεταξύ άλλων, και ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης.
Η αίρεση αυτή μεταθέτει τα όρια της Εκκλησίας από την Αλήθεια της Πίστεως, στα πρόσωπα που την διοικούν, θεωρώντας τεκμήριο του να βρίσκεται κανείς "εντός Εκκλησίας" το να κοινωνεί με τους εκάστοτε διοικούντες αυτήν, ακόμη και αν αυτοί είναι αιρετικοί, εφόσον όμως δεν έχουν αποκοπεί επισήμως από το Σώμα της Εκκλησίας!
Η εκκλησιολογική αυτή αίρεση έρχεται σε ευθεία αντίθεση τόσο με την διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως έχει εκφραστεί διά των Συνόδων και των Αγίων Πατέρων, όσο και με την πράξη των τελευταίων, αλλά και όλων των ορθοδόξων εν καιρώ εμφανιζομένης, εντός των κόλπων της Εκκλησίας, αιρέσεως.
Για τους Αγίους τεκμήριο του να βρίσκεται κανείς ουσιαστικά εντός Εκκλησίας είναι η Αλήθεια της Πίστεως [9], ήτοι η Ορθόδοξη Ομολογία [10].
Έτσι ουδόλως θεώρησαν εαυτούς και ουδέποτε θεωρήθηκαν "εκτός Εκκλησίας" οι Ορθόδοξοι οι οποίοι διέκοπταν την κοινωνία με τους εκάστοτε διοικούντες τους, όταν αυτοί έπεφταν σε κάποια αίρεση [11].
Η πρωτοφανής αυτή διδασκαλία της κοινωνίας με τους ακρίτους αιρετικούς διοικούντες, ακυρώνει όλον τον Ορθόδοξο Αγώνα που προηγείτο πάντοτε της Συνοδικής κατακρίσεως μιας αιρέσεως, κατακρίσεως η οποία λύτρωνε την Εκκλησία από τους μερισμούς και τα σχίσματα, τα οποία επέφερε η αίρεση σε Αυτήν [12].
Αυτή η αίρεση δυστυχώς έχει αχρηστεύσει και ένα μεγάλο μέρος ορθοδόξως μεν φρονούντων κατά τα άλλα, οι οποίοι όμως επί δεκαετίες δεν τολμούν να πράξουν το αυτονόητο (να διακόψουν δηλαδή εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετίζοντες) υπό τον φόβο μήπως βρεθούν "εκτός Εκκλησίας" [13]!
Κατά της αιρέσεως αυτής συνέγραψε διαφωτιστικά, κυρίως ο αείμνηστος σύγχρονος Πατέρας της Εκκλησίας π. Θεοδώρητος (Μαύρος).
Έτσι έχουμε μία κατ' όνομα Τοπική Εκκλησία, η οποία αναγνωρίζεται μεν ως επίσημη από το στρατευμένο αντιεκκλησιαστικό Κράτος στο οποίο ανήκει, αλλά ουσιαστικά δεν αποτελεί μέρος της Εκκλησίας του Χριστού, μιας και δεν ομολογεί την Αλήθεια της Πίστεως, αλλά αποδέχεται και υπηρετεί το ψεύδος, την πλάνη και την ανομία του αντιχρίστου κράτους!
Και ναι μεν ο Σεργιανισμός γεννήθηκε στις ποτέ κομμουνιστικές χώρες, είναι όμως αίρεση που πλήττει την Εκκλησία και σήμερα, στα λεγόμενα νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά κράτη, στα οποία οι Τοπικές Εκκλησίες χάριν της αναγνωρίσεώς τους από το άθεο κράτος (ως νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου [16]), σιωπούν στην θεσμοθέτηση ολοένα και περισσοτέρων αντιχρίστων νόμων (νομιμοποίηση μοιχείας, φόνου διά εκτρώσεων, ομοφυλοφιλίας διά συμφώνου συμβιώσεως, αθεϊστικής παιδείας, "αντιρατσισμού" , ηλεκτρονικού φακελώματος κλπ.), υπό τον φόβο ότι αν αντιδράσουν θα πάψουν η αναγνώριση και τα προνόμια που τους παρέχονται.
Σε σημαντική Εκκλησιολογική Διακήρυξη της ελευθέρας και ζώσας (ακόμη) Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων της Ελλάδος επισημάνθηκε προσφυώς πως ο Σεργιανισμός "ἔχων πρὸ πολλοῦ ἐνσωµατώσει εἰς τὸ ἐνδότερον αὐτοῦ εἶναι τὸ κοσμικὸν πνεῦμα, τὴν ἀσυνειδησίαν, τὴν ἐξαπάτησιν καὶ τὴν παθολογικὴν δουλικότητα ἔναντι τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσµου τούτου, συνεχίζει νὰ προδίδῃ τὴν Ἐκκλησίαν, ὄχι πλέον ἐξ αἰτίας δῆθεν τοῦ φόβου τῶν ἀντιποίνων ἐκ μέρους τῶν ἀθέων Κρατούντων, ἀλλὰ χάριν ἰδιοτελῶν καὶ ἐγκοσμιοκρατικῶν κινήτρων, ὑπὸ τὸ πέπλον δὲ δῆθεν τῆς Κανονικότητος, ἐκποιεῖ πλέον τὴν ἐλευθερίαν τῆς Ἐκκλησίας, µὲ ἀντάλλαγµα τὸ κέρδος τῆς φιλίας μετὰ τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσµου τούτου, µεθ’ ὅλων βεβαίως τῶν συναφῶν ὑλικῶν συµφερόντων καὶ τῆς περιόπτου κοινωνικῆς θέσεως" [17].
Είναι δε χρέος της μελλούσης αυθεντικής Μεγάλης Συνόδου των Ορθοδόξων (η Οποία θα καταδικάσει την Ψευδοσύνοδο της Κρήτης) να αποκρούσει τις παραπάνω διδασκαλίες, διαφυλλάτοντας τοιουτοτρόπως το Πλήρωμα της Εκκλησίας από τους ψευδοδιδασκάλους που εισήγαγαν αιρέσεις απωλείας [18].
Και ενώ στο παρελθόν αυτές οι αιρέσεις ήταν τριαδολογικές ή χριστολογικές (αναφέρονταν δηλαδή είτε στο δόγμα της Αγίας Τριάδος, είτε στο Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού), σήμερα οι αιρέσεις αυτές είναι εκκλησιολογικές, αναφέρονται δηλαδή στα σχετικά με την Εκκλησία του Χριστού και τα όριά Της.
Οι κυριότερες αυτές αιρέσεις είναι ο Οικουμενισμός και οι δημιουργηθείσες με αφορμή ή παράλληλα με αυτόν [2]: ο Ματθαιϊσμός, ο Επισκοποκεντρισμός και ο Σεργιανισμός. Για όλες αυτές θα γίνει λόγος ευθύς αμέσως.
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ
Για τον Οικουμενισμό έχουν γραφτεί πάρα πολλά και κατατοπιστικά κείμενα, έχουν δε κατακριθεί οι διδασκαλίες του ως αιρετικές, τόσο από συγχρόνους Πατέρες και Διδασκάλους, όσο και από Συνόδους (όπως από την Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς το 1982).Ο Οικουμενισμός έχει την ιδιαιτερότητα να ανήκει και στις δύο κατηγορίες που αναφέρθηκαν στην αρχή. Είναι δηλαδή αίρεση που εκφράστηκε και εκφράζεται τόσο από πρόσωπα που ανήκουν σε ομάδες εκτός Εκκλησίας (προτεσταντικός ή παπικός Οικουμενισμός), όσο και από πρόσωπα που βρίσκονται τυπικώς εντός Εκκλησίας (εξ ορθοδόξων Οικουμενισμός).
Η αίρεση αυτή διευρύνει τα όρια της Εκκλησίας, για την Οποία είτε θεωρεί ότι περιλαμβάνει μαζί με την Ανατολική (και Γνησία) Εκκλησία, και την Δυτική "εκκλησία" (θεωρία των δύο πνευμόνων), είτε, ακόμη παραπέρα, όλες τις "εκκλησίες" - αναδενδράδες (θεωρία των κλάδων), είτε ακόμη το σύνολο όλων των "βαπτισμένων" - και ραντισμένων - (βαπτισματική θεολογία), ενώ οι πιο ακραίοι εκ των θιασωτών της συμπεριλαμβάνουν ακόμη και τους αλλοθρήσκους, και μάλιστα όχι απαραίτητα τους μονοθεϊστές!
Αυτή ακριβώς η διεύρυνση είναι η αιτία που χαρακτηρίστηκε ο Οικουμενισμός παναίρεση, αφού δι' αυτής νομιμοποιείται κάθε αίρεση! Είναι δε φανερή η ιδεολογική συγγένεια αυτής με τον Τεκτονισμό. Άλλωστε και οι δύο μεγαλύτεροι, εξ ορθοδόξων, εκφραστές της αιρέσεως αυτής (Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης και Αθηναγόρας Σπύρου) υπήρξαν υψηλόβαθμοι Τέκτονες.
Oι Οικουμενιστές με το να τοποθετούν με την βία στην σωστική Κιβωτό, την Εκκλησία, αυτούς οι οποίοι εκουσίως απεκόπησαν από Αυτήν ή αρνούνται να ενταχθούν σε Αυτήν, παρουσιάζουν έναν Θεό άδικο, που δεν σέβεται το αυτεξούσιο των πλασμάτων του και στερεί από τον άνθρωπο το κορυφαίο δώρο που του χάρισε, δηλαδή την ελεύθερη βούληση, ενώ οι ίδιοι παρουσιάζονται και βλάσφημοι ότι τάχα είναι αυτοί φιλανθρωπότεροι από τον Θεό!
ΜΑΤΘΑΙΪΣΜΟΣ: ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ
Στον αντίποδα της αιρέσεως του Οικουμενισμού έχουμε μια εκκλησιολογική αίρεση η οποία συρρικνώνει τα όρια της Εκκλησίας. Την αίρεση αυτή την χαρακτηρίζουμε Ματθαιϊσμό [3], μιας και ο Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαίος Καρπαθάκης ήταν ο πρώτος και κύριος εκφραστής της. Δεν είναι όμως εκφραστές της μόνο (ή απαραίτητα) Ματθαιϊκοί (και δεν εννοούμε φυσικά τους απλοϊκούς πιστούς, οι οποίοι ακολουθούν από αγνό ζήλο τους ποιμένες τους), αλλά και μη Ματθαιϊκοί (όπως, παραδείγματος χάριν, στο παρελθόν, η Μαγδαληνή μοναχή). Το κύριο χαρακτηριστικό της αιρέσεως αυτής, που αναπτύχθηκε μέσα στους κόλπους των Παλαιοημερολογιτών, είναι η θεωρία περί αυτόματης αποκοπής από την Εκκλησία όλων των παραβατών (είτε πρόκειται για απλό πιστό, είτε ακόμη και για ολόκληρη Σύνοδο μιας Τοπικής Εκκλησίας) και η μη αναγκαιότητα Συνοδικής Κρίσεως για την παράβαση. Έτσι, κατά τον Ματθαίο, με την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924 τόσο "αἱ Έκκλησία αἱ δεχθείσαι τὴν καινοτομία ταύτην κατέστησαν σχισματικαὶ"[4], όσο και "ἐκεῖναι αἱ ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίαι αἵτινες συλλειτουργοῦν ἢ συμπροσεύχονται γενικῶς μετὰ τῶν καινοτομησασῶν Ἐκκλησιῶν"[5]. Μάλιστα αυτή η θεωρία περί αυτόματης αποκοπής από την Εκκλησία, θεωρήθηκε εκ των ων ουκ άνευ, με ισχύ δόγματος (την ονόμασαν "Ορθόδοξη Ομολογία"), με αποτέλεσμα να στιγματιστούν ως μη ορθόδοξοι όσοι δεν την αποδεχόντουσαν και οι θιασώτες της να θεωρήσουν έτσι ακόμη και αδελφούς τους Παλαιοημερολογίτες ως "εκτός Εκκλησίας" και να τους αποκηρύξουν το 1937, δημιουργώντας το γνωστό Ματθαιϊκό Σχίσμα! Η πίστη στην αιρετική αυτή θεώρηση της αυτόματης αποκοπής από την Εκκλησία οδηγεί σε μια πρωτοφανή συρρίκνωση των ορίων Αυτής, όπως έχει επισημανθεί και σε σχετικό κείμενο [6].
Oι Ματθαιϊκοί με το να αποκόπτουν αυθαιρέτως από την σωστική Κιβωτό, την Εκκλησία, όλους όσους κατά την γνώμη τους, έχουν πέσει σε κάποια αίρεση, υπαρκτή ή φανταστική (για να δικαιολογήσουν τα νέα σχίσματα που προέκυψαν στους κόλπους τους, έχουν εφεύρει την "νεοεικονομαχία", την "εκκλησιομαχία", την "χριστομαχία" και άλλες "αιρέσεις"), παρουσιάζουν και αυτοί έναν Θεό άδικο, Ο Οποίος μάλιστα απέτυχε στο σωστικό έργο Του (άπαγε της βλασφημίας!), αφού με τον άδικο αυτοματισμό του (ο Ματθαιϊσμός) θεωρεί εξοστρακισμένους από την Εκκλησία πλήθος πιστών που δεν γνωρίζουν τις ποικίλες εκκλησιολογικές εκτροπές, είτε γιατί μετενόησαν την ενάτη ή την ενδεκάτη ώρα, είτε λόγω αγραμματοσύνης, είτε ελλείψεως διανοητικής ικανότητας ή εν τέλει λόγω ηλικιακής καταστάσεως (π.χ. κάτω των 18 ετών) και που εκ των πραγμάτων αδυνατούν να γνωρίζουν τα εκκλησιαστικά δρώμενα, ώστε να τους καταλογίζεται ευθύνη. Και γι' αυτό φυσικά επιβάλλεται η συνοδική διάγνωση και κατάγνωση, για να γνωρίσουν οι πάντες ποιοί είναι οι αιρετικοί και ποιοί κάνουν σχίσματα [7].
Κατά του Ματθαιϊσμού συνέγραψε, μεταξύ άλλων, και ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης.
ΕΠΙΣΚΟΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ: ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ
Ο Επισκοποκεντρισμός ως αίρεση εκφράστηκε κυρίως από τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο [8] και γεννήθηκε ως αντίδραση στον Ματθαιϊσμό (τον οποίο ονομάζει "Ζηλωτισμό" συμπεριλαμβάνοντας όμως σε αυτόν και άλλες διδασκαλίες, κατά πάντα ορθές, όπως την απομάκρυνση από τους ακρίτους αιρετικούς). Αποτελεί δε την πιο επικίνδυνη εκκλησιολογική αίρεση της εποχής μας, μαζί με τον Οικουμενισμό, τον οποίο και υπηρετεί άριστα.Η αίρεση αυτή μεταθέτει τα όρια της Εκκλησίας από την Αλήθεια της Πίστεως, στα πρόσωπα που την διοικούν, θεωρώντας τεκμήριο του να βρίσκεται κανείς "εντός Εκκλησίας" το να κοινωνεί με τους εκάστοτε διοικούντες αυτήν, ακόμη και αν αυτοί είναι αιρετικοί, εφόσον όμως δεν έχουν αποκοπεί επισήμως από το Σώμα της Εκκλησίας!
Η εκκλησιολογική αυτή αίρεση έρχεται σε ευθεία αντίθεση τόσο με την διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως έχει εκφραστεί διά των Συνόδων και των Αγίων Πατέρων, όσο και με την πράξη των τελευταίων, αλλά και όλων των ορθοδόξων εν καιρώ εμφανιζομένης, εντός των κόλπων της Εκκλησίας, αιρέσεως.
Για τους Αγίους τεκμήριο του να βρίσκεται κανείς ουσιαστικά εντός Εκκλησίας είναι η Αλήθεια της Πίστεως [9], ήτοι η Ορθόδοξη Ομολογία [10].
Έτσι ουδόλως θεώρησαν εαυτούς και ουδέποτε θεωρήθηκαν "εκτός Εκκλησίας" οι Ορθόδοξοι οι οποίοι διέκοπταν την κοινωνία με τους εκάστοτε διοικούντες τους, όταν αυτοί έπεφταν σε κάποια αίρεση [11].
Η πρωτοφανής αυτή διδασκαλία της κοινωνίας με τους ακρίτους αιρετικούς διοικούντες, ακυρώνει όλον τον Ορθόδοξο Αγώνα που προηγείτο πάντοτε της Συνοδικής κατακρίσεως μιας αιρέσεως, κατακρίσεως η οποία λύτρωνε την Εκκλησία από τους μερισμούς και τα σχίσματα, τα οποία επέφερε η αίρεση σε Αυτήν [12].
Αυτή η αίρεση δυστυχώς έχει αχρηστεύσει και ένα μεγάλο μέρος ορθοδόξως μεν φρονούντων κατά τα άλλα, οι οποίοι όμως επί δεκαετίες δεν τολμούν να πράξουν το αυτονόητο (να διακόψουν δηλαδή εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετίζοντες) υπό τον φόβο μήπως βρεθούν "εκτός Εκκλησίας" [13]!
Κατά της αιρέσεως αυτής συνέγραψε διαφωτιστικά, κυρίως ο αείμνηστος σύγχρονος Πατέρας της Εκκλησίας π. Θεοδώρητος (Μαύρος).
ΣΕΡΓΙΑΝΙΣΜΟΣ: ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ
Η ονομασία "Σεργιανισμός" είναι νεολογισμός τον οποίο δημιούργησε ο σύγχρονος Ρώσος Ομολογητής Μπόρις Ταλάντωφ [14]. Η αίρεση αυτή (η οποία πήρε το όνομά της από τον Πατριάρχη Ρωσίας Σέργιο Στραγκορόντσκυ, ο οποίος το 1927 υποτάχθηκε στο αθεϊστικό κράτος της Σοβιετικής Ενώσεως) διαστρεβλώνει τα όρια της Εκκλησίας διά της απορρίψεως της ευθαρσούς και εν τη πράξει Ορθοδόξου Ομολογίας, αφού χρησιμοποιεί την απάτη ως μέσο δήθεν διαφυλάξεως της Εκκλησίας, δηλαδή του διοικητικού περιβλήματος Αυτής [15]. 
Έτσι έχουμε μία κατ' όνομα Τοπική Εκκλησία, η οποία αναγνωρίζεται μεν ως επίσημη από το στρατευμένο αντιεκκλησιαστικό Κράτος στο οποίο ανήκει, αλλά ουσιαστικά δεν αποτελεί μέρος της Εκκλησίας του Χριστού, μιας και δεν ομολογεί την Αλήθεια της Πίστεως, αλλά αποδέχεται και υπηρετεί το ψεύδος, την πλάνη και την ανομία του αντιχρίστου κράτους!
Και ναι μεν ο Σεργιανισμός γεννήθηκε στις ποτέ κομμουνιστικές χώρες, είναι όμως αίρεση που πλήττει την Εκκλησία και σήμερα, στα λεγόμενα νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά κράτη, στα οποία οι Τοπικές Εκκλησίες χάριν της αναγνωρίσεώς τους από το άθεο κράτος (ως νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου [16]), σιωπούν στην θεσμοθέτηση ολοένα και περισσοτέρων αντιχρίστων νόμων (νομιμοποίηση μοιχείας, φόνου διά εκτρώσεων, ομοφυλοφιλίας διά συμφώνου συμβιώσεως, αθεϊστικής παιδείας, "αντιρατσισμού" , ηλεκτρονικού φακελώματος κλπ.), υπό τον φόβο ότι αν αντιδράσουν θα πάψουν η αναγνώριση και τα προνόμια που τους παρέχονται.
Σε σημαντική Εκκλησιολογική Διακήρυξη της ελευθέρας και ζώσας (ακόμη) Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων της Ελλάδος επισημάνθηκε προσφυώς πως ο Σεργιανισμός "ἔχων πρὸ πολλοῦ ἐνσωµατώσει εἰς τὸ ἐνδότερον αὐτοῦ εἶναι τὸ κοσμικὸν πνεῦμα, τὴν ἀσυνειδησίαν, τὴν ἐξαπάτησιν καὶ τὴν παθολογικὴν δουλικότητα ἔναντι τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσµου τούτου, συνεχίζει νὰ προδίδῃ τὴν Ἐκκλησίαν, ὄχι πλέον ἐξ αἰτίας δῆθεν τοῦ φόβου τῶν ἀντιποίνων ἐκ μέρους τῶν ἀθέων Κρατούντων, ἀλλὰ χάριν ἰδιοτελῶν καὶ ἐγκοσμιοκρατικῶν κινήτρων, ὑπὸ τὸ πέπλον δὲ δῆθεν τῆς Κανονικότητος, ἐκποιεῖ πλέον τὴν ἐλευθερίαν τῆς Ἐκκλησίας, µὲ ἀντάλλαγµα τὸ κέρδος τῆς φιλίας μετὰ τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσµου τούτου, µεθ’ ὅλων βεβαίως τῶν συναφῶν ὑλικῶν συµφερόντων καὶ τῆς περιόπτου κοινωνικῆς θέσεως" [17].
Είναι δε χρέος της μελλούσης αυθεντικής Μεγάλης Συνόδου των Ορθοδόξων (η Οποία θα καταδικάσει την Ψευδοσύνοδο της Κρήτης) να αποκρούσει τις παραπάνω διδασκαλίες, διαφυλλάτοντας τοιουτοτρόπως το Πλήρωμα της Εκκλησίας από τους ψευδοδιδασκάλους που εισήγαγαν αιρέσεις απωλείας [18].
Νικόλαος Μάννης
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] "Ὅτι αἱρέσεων καὶ τῶν κακῶν πάντων αἴτιοι οἱ ποιμένες" παρατηρεί ο Άγιος Μελέτιος ο Ομολογητής.
[2] Πρέπει να σημειωθεί πως ο Οικουμενισμός θυμίζει τον Αρειανισμό ως προς την αναστάστωση που προκαλεί στην Εκκλησία, μιας και εκείνη η αίρεση διήρκησε πολλά έτη και έγινε αιτία να γεννηθούν και άλλες αιρέσεις, ακόμη και φαινομενικά πολέμιές της (Απολλιναρισμός, Λουκιφεριανισμός, Πνευματομάχοι κλπ.).
[3] Αυτή η αίρεση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί επίσης και "ακραίος Ζηλωτισμός". Ο μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ την αποκαλεί εύστοχα "Υπερορθότητα" (Super-Correctness).
[4] Εγκύκλιος Βρεσθένης Ματθαίου (21-9-1944). Το "σχισματικαί" εδώ εννοείται "ενεργεία σχισματικές", δηλαδή ήδη αποκομμένες από την Εκκλησία του Χριστού, όχι "δυνάμει σχισματικές" όπως θεωρούσε ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, δηλαδή υπόδικες, σε αρμόδια Μεγάλη Σύνοδο, για σχίσμα.
[5] Αυτόθι.
[2] Πρέπει να σημειωθεί πως ο Οικουμενισμός θυμίζει τον Αρειανισμό ως προς την αναστάστωση που προκαλεί στην Εκκλησία, μιας και εκείνη η αίρεση διήρκησε πολλά έτη και έγινε αιτία να γεννηθούν και άλλες αιρέσεις, ακόμη και φαινομενικά πολέμιές της (Απολλιναρισμός, Λουκιφεριανισμός, Πνευματομάχοι κλπ.).
[3] Αυτή η αίρεση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί επίσης και "ακραίος Ζηλωτισμός". Ο μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ την αποκαλεί εύστοχα "Υπερορθότητα" (Super-Correctness).
[4] Εγκύκλιος Βρεσθένης Ματθαίου (21-9-1944). Το "σχισματικαί" εδώ εννοείται "ενεργεία σχισματικές", δηλαδή ήδη αποκομμένες από την Εκκλησία του Χριστού, όχι "δυνάμει σχισματικές" όπως θεωρούσε ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, δηλαδή υπόδικες, σε αρμόδια Μεγάλη Σύνοδο, για σχίσμα.
[5] Αυτόθι.
[6] Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΝΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
( http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2016/03/blog-post_4.html )
[7] Αυτήν την στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο ολιγάριθμες εκκλησιαστικές κοινότητες (όχι απαραίτητα αυτοπροσδιοριζόμενες ως Ματθαιϊκές), εμφορούμενες με τις αρχές της αιρέσεως αυτής, οι οποίες αυτοπροσδιορίζονται ως Η Εκκλησία, γεγονός το οποίο δείχνει ξεκάθαρα ότι μια τέτοια θεώρηση είναι αιρετική και πηγάζει από μια υπερηφάνεια καλυμμένη με ένδυμα ζήλου.
[8] Προτιμήθηκε ο όρος "Επισκοποκεντρισμός" (Δεσποτοκρατία) από το "Επιφανισμός", μιας και σήμερα η αίρεση αυτή έχει εξελιχθεί επιπλέον και με τις διδασκαλίες του κυριοτέρου πλέον φορέα αυτής Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα. Διότι ο μεν π. Επιφάνιος Θ. υπηρέτησε, και υπηρετεί με τα κείμενά του, άριστα την αίρεση αυτή (κυρίως δε με την θεωρία του περί αξιωματικών και στρατιωτών στην Εκκλησία, αφαιρώντας το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα στους δευτέρους να ενίστανται και να έχουν λόγο στα καίρια της πίστεως, καθώς επίσης και με την βλάσφημη και κακουργηματική δυνητική θεώρηση του 15ου κανόνα της ΑΒ΄ συνόδου), αλλά ο Περγάμου είναι εκείνος ο οποίος την διοικητική δικαιοδοσία του επισκόπου στα της Εκκλησίας την ανήγαγε σε δόγμα δογμάτων, κατά το πρότυπο της παποκεντρικής εξουσίας (ένα πρόσφατο παράδειγμα, η συμπεριφορά του Φλωρίνης Θεοκλήτου απέναντι στον π. Παΐσιο Παπαδόπουλο).
[9] "Oἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί, καὶ τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἂν καὶ σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καὶ ἀρχιποιμένας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλούντες καὶ ὑπ' ἀλλήλων καλούμενοι· μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλ' ἀληθεία καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα" (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Ε.Π.Ε., τόμ. γ΄, σελ. 608).
[10] "Καθολικὴν Ἐκκλησίαν (σ. ημ. ονόμασε) τὴν ὀρθὴν καὶ σωτήριον τῆς εἰς Aὐτὸν (σ. ημ. τον Χριστόν) πίστεως ὁμολογίαν" (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, P.G. 90, 132).
[11] "Ευσταθιανοί" επί αρειανοφρόνων επισκόπων Αντιοχείας, Ορθόδοξοι επί Νεστορίου Κωνσταντινουπόλεως, Άγιος Μάξιμος Ομολογητής και οι συν αυτώ επί Μονοθελητισμού, "Εικονόφιλοι" επί Εικονομαχίας, "Ανθενωτικοί" επί Ψευδοσυνόδων Λυών και Φερράρας-Φλωρεντίας κ.λπ.
[12] Γι' αυτόν τον λόγο ακριβώς και ο ΙΕ΄ Κανόνας της ΑΒας Συνόδου επαινεί τους αποτειχιζόμενους από τους αιρετικούς αυτούς "ψευδεπισκόπους", διότι "σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι".
[13] Επιπροσθέτως, η αίρεση αυτή έχει επηρεάσει και μέρος Νεοαποτειχισθέντων, από τον Οικουμενισμό, ορθοδόξων, οι οποίοι θεωρούν πως ο αντιαιρετικός αγώνας, σταματά μόνο στην Αποτείχιση και κάθε περαιτέρω ενέργεια, όπως οι χειροτονίες Ορθοδόξων Επισκόπων, αποτελεί "σχίσμα" και "δημιουργία νέας Εκκλησίας", δεχόμενοι έτσι ως "κανονικούς"... τους πεσόντες στην αίρεση Επισκόπους, από τους οποίους αποτειχίστηκαν!
[14] Κοιμήθηκε το 1971 στο νοσοκομείο φυλακών της Σοβιετικής Ενώσεως από τις κακουχίες.
https://ru.wikipedia.org/wiki/Талантов,_Борис_Владимирович
http://www.eshatologia.org/328-boris-talantov.html
http://tapirr.livejournal.com/3539680.html
[15] Είναι εμφανής λοιπόν η συγγένεια Επισκοποκεντρισμού και Σεργιανισμού.
[16] Έγραφε προφητικά ο Μητροπολίτης Σιατίστης Πολύκαρπος Λιώσης (+1996) πως η επίσημη Εκκλησία με τον τότε Καταστατικό της Χάρτη και την μετατροπή της σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (1969) "'ἐπισήμως καὶ τελεσιδίκως ἀπέκοψε τὴν κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις ἐστὶν ὁ Χριστός, καὶ ἀντ' αὐτῆς ἔθεσε τὸν Νόμον τοῦ Κράτους, αὐτὸς δὲ ὡς κεφαλὴ τοῦ Νομικοῦ Προσώπου "Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος", αὐτὸς θὰ κατευθύνῃ τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς κεφαλὴ πλέον. ὅπου βούλεται, καὶ εἰς τὴν διάλυσιν ἀκόμη" (Μητρ. Σισανίου Πολυκάρπου Λιώση, Η Εκκλησία του Χριστού θεοσύστατον ίδρυμα και ουχί Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου, Αθήναι, 1969, σελ. 37).
[17] Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικὰ ( http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/ekklisiologika/384-i-gnisia-or8odoksi-ekklisia-enanti-tisairesews-tou-oikoymenismou-8emata-dogmatika-kanonika ).
[18] Πρβλ. Β΄ Πέτρ. β΄, 1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα τρία τελευταία σκίτσα προέρχονται από τεύχη του περιοδικού "Χριστιανική Σπίθα" του πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου (+2010).
( http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2016/03/blog-post_4.html )
[7] Αυτήν την στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο ολιγάριθμες εκκλησιαστικές κοινότητες (όχι απαραίτητα αυτοπροσδιοριζόμενες ως Ματθαιϊκές), εμφορούμενες με τις αρχές της αιρέσεως αυτής, οι οποίες αυτοπροσδιορίζονται ως Η Εκκλησία, γεγονός το οποίο δείχνει ξεκάθαρα ότι μια τέτοια θεώρηση είναι αιρετική και πηγάζει από μια υπερηφάνεια καλυμμένη με ένδυμα ζήλου.
[8] Προτιμήθηκε ο όρος "Επισκοποκεντρισμός" (Δεσποτοκρατία) από το "Επιφανισμός", μιας και σήμερα η αίρεση αυτή έχει εξελιχθεί επιπλέον και με τις διδασκαλίες του κυριοτέρου πλέον φορέα αυτής Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα. Διότι ο μεν π. Επιφάνιος Θ. υπηρέτησε, και υπηρετεί με τα κείμενά του, άριστα την αίρεση αυτή (κυρίως δε με την θεωρία του περί αξιωματικών και στρατιωτών στην Εκκλησία, αφαιρώντας το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα στους δευτέρους να ενίστανται και να έχουν λόγο στα καίρια της πίστεως, καθώς επίσης και με την βλάσφημη και κακουργηματική δυνητική θεώρηση του 15ου κανόνα της ΑΒ΄ συνόδου), αλλά ο Περγάμου είναι εκείνος ο οποίος την διοικητική δικαιοδοσία του επισκόπου στα της Εκκλησίας την ανήγαγε σε δόγμα δογμάτων, κατά το πρότυπο της παποκεντρικής εξουσίας (ένα πρόσφατο παράδειγμα, η συμπεριφορά του Φλωρίνης Θεοκλήτου απέναντι στον π. Παΐσιο Παπαδόπουλο).
[9] "Oἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί, καὶ τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἂν καὶ σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καὶ ἀρχιποιμένας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλούντες καὶ ὑπ' ἀλλήλων καλούμενοι· μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλ' ἀληθεία καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα" (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Ε.Π.Ε., τόμ. γ΄, σελ. 608).
[10] "Καθολικὴν Ἐκκλησίαν (σ. ημ. ονόμασε) τὴν ὀρθὴν καὶ σωτήριον τῆς εἰς Aὐτὸν (σ. ημ. τον Χριστόν) πίστεως ὁμολογίαν" (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, P.G. 90, 132).
[11] "Ευσταθιανοί" επί αρειανοφρόνων επισκόπων Αντιοχείας, Ορθόδοξοι επί Νεστορίου Κωνσταντινουπόλεως, Άγιος Μάξιμος Ομολογητής και οι συν αυτώ επί Μονοθελητισμού, "Εικονόφιλοι" επί Εικονομαχίας, "Ανθενωτικοί" επί Ψευδοσυνόδων Λυών και Φερράρας-Φλωρεντίας κ.λπ.
[12] Γι' αυτόν τον λόγο ακριβώς και ο ΙΕ΄ Κανόνας της ΑΒας Συνόδου επαινεί τους αποτειχιζόμενους από τους αιρετικούς αυτούς "ψευδεπισκόπους", διότι "σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι".
[13] Επιπροσθέτως, η αίρεση αυτή έχει επηρεάσει και μέρος Νεοαποτειχισθέντων, από τον Οικουμενισμό, ορθοδόξων, οι οποίοι θεωρούν πως ο αντιαιρετικός αγώνας, σταματά μόνο στην Αποτείχιση και κάθε περαιτέρω ενέργεια, όπως οι χειροτονίες Ορθοδόξων Επισκόπων, αποτελεί "σχίσμα" και "δημιουργία νέας Εκκλησίας", δεχόμενοι έτσι ως "κανονικούς"... τους πεσόντες στην αίρεση Επισκόπους, από τους οποίους αποτειχίστηκαν!
[14] Κοιμήθηκε το 1971 στο νοσοκομείο φυλακών της Σοβιετικής Ενώσεως από τις κακουχίες.
https://ru.wikipedia.org/wiki/Талантов,_Борис_Владимирович
http://www.eshatologia.org/328-boris-talantov.html
http://tapirr.livejournal.com/3539680.html
[15] Είναι εμφανής λοιπόν η συγγένεια Επισκοποκεντρισμού και Σεργιανισμού.
[16] Έγραφε προφητικά ο Μητροπολίτης Σιατίστης Πολύκαρπος Λιώσης (+1996) πως η επίσημη Εκκλησία με τον τότε Καταστατικό της Χάρτη και την μετατροπή της σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (1969) "'ἐπισήμως καὶ τελεσιδίκως ἀπέκοψε τὴν κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις ἐστὶν ὁ Χριστός, καὶ ἀντ' αὐτῆς ἔθεσε τὸν Νόμον τοῦ Κράτους, αὐτὸς δὲ ὡς κεφαλὴ τοῦ Νομικοῦ Προσώπου "Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος", αὐτὸς θὰ κατευθύνῃ τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς κεφαλὴ πλέον. ὅπου βούλεται, καὶ εἰς τὴν διάλυσιν ἀκόμη" (Μητρ. Σισανίου Πολυκάρπου Λιώση, Η Εκκλησία του Χριστού θεοσύστατον ίδρυμα και ουχί Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου, Αθήναι, 1969, σελ. 37).
[17] Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικὰ ( http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/ekklisiologika/384-i-gnisia-or8odoksi-ekklisia-enanti-tisairesews-tou-oikoymenismou-8emata-dogmatika-kanonika ).
[18] Πρβλ. Β΄ Πέτρ. β΄, 1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα τρία τελευταία σκίτσα προέρχονται από τεύχη του περιοδικού "Χριστιανική Σπίθα" του πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου (+2010).
Ἀγαπητέ μου Δάσκαλε, θεωρῶ τό παρόν ἄρθρον ἐξαιρετικῶς χρήσιμον καί ἄκρως ἐπίκαιρον. Συμφωνῶ μέ τήν κάθε λέξιν σου! Θά δεχθῇς, βεβαίως, ἀγρίαν ἐπίθεσιν ἀπό τά πολλά μαγαζάκια πού ἔχει ἱδρύσει ὁ Διάβολος μέ ψευδο-θεολόγους καί ψευδο-ορθοδόξους -- ἀρλουμπολογικῷ, συκοφαντικῷ καί ὑβριστικῷ τῷ τρόπῳ ἐννοεῖται -- ἀλλά εἶμαι σίγουρος ὅτι θά κονιορτοποιήσῃς τίς ἀνοησίες καί τά ψεύδη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλαε, το κείμενο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον!!! Συγχαρητήρια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήἈγαπητέ Δάσκαλε, σοῦ ἐκφράζω τή πλήρη διαφωνία ἀλλά καί τή μεγάλη θλίψη μου γιά ὅσα ἔγραψες, εἰδικῶς γιά τά περί "Ματθαιϊσμοῦ". Ἐκπλήσσομαι καί δέν μπορῶ νά ἐξηγήσω γιατί ἕνας καλλιεργημένος, πνευματικός ἄνθρωπος ἐπιλέγει ἕναν τέτοιο ἀφοριστικό τρόπο γιά νά κτυπήσει τήν ἀντίθετη ἤ διαφορετική πρός τήν ἰδική του ἄποψη. Ἐπισημαίνω ὅτι αὐθαιρετεῖς, ὅπως στό ἔχω ξαναπεῖ, διατυπώνοντας ὅπως ἐσύ θέλεις αὐτό πού νομίζεις ὅτι οἱ ἄλλοι πιστεύουν. Χρεώνεσαι τόν δηλητηριασμό τῶν σχέσεων ἡμῶν καί ὑμῶν (τῶν "χώρων" μας) μέ ἕναν τρόπο ἀνοίκειο γιά ἕναν ἁπλό πιστό, μέ ὅποιες γνώσεις καί ἄν διαθέτει, καί θεολογικῶς ἀτεκμηρίωτο καί ἕωλο. Προξενεῖ κατάπληξη ὅταν ἐσύ, ἕνας θιασώτης τῆς ἀναμονῆς ἐν ὄψει τῆς Συνοδικῆς Κρίσεως νά καταδικάζεις καί κατηγορεῖς μέ τή μεγίστη τῶν κατηγοριῶν, αὐτή τῆς αἱρέσεως, Κλῆρο, μοναχούς καί λαό, μέ τούς ὁποίους διαφωνεῖς. Ἀλήθεια, ποιά Σύνοδος ἀνεκήρυξε ὡς ἐκκλησιολογική αἵρεση τή θέση μας: δηλαδή, ὅτι οἱ ἀποδεχθέντες μία ἀντικανονική καί καταδεδικασμένη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Συνοδικῶς Καινοτομία, ἐπιβληθεῖσα παπικῶ τῶ τρόπω ὑπό Μασώνων ψευδοποιμένων στήν προοπτική καί τό πλαίσιο τῆς ἑνώσεως μέ τίς αἱρέσεις βαρύνονται μέ τήν πρόκληση σχίσματος ἐφ' ὅσον ἡ ἀγρυπνοῦσα συνείδηση τοῦ Σώματος τήν ἀπορρίπτει, καθίστανται ἐν τῆ πράξει σχισματικοί καί δέν ἀνήκουν πλέον στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, μέ ὅλες τίς ἐξ αὐτοῦ συνέπειες. Τά περί αὐτομάτων καί αὐτοματισμοῦ κλπ. εἶναι ἰδικές σου τοποθετήσεις. Ἐπιπλέον, ἡ ἐπιστροφή τῶν τριῶν Ἀρχιερέων κατά τό ἔτος 1935, ἡ τέλεση ἐπισκοπικῶν Χειροτονιῶν καί ἡ συγκρότηση κανονικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καταδεικνύουν 11 ὁλόκληρα χρόνια μετά τήν δημιουργία τῆς σχισματικῆς καταστάσεως τήν ὁριστικοποίησή τοῦ Σχίσματος ἀφ' ἑνός μέ τήν ἄρνηση τῶν Καινοτόμων νά ἐγκαταλείψουν τήν Καινοτομία καί τό δημιουργηθέν διά τῆς ἐπιβολῆς της σχίσμα (de facto), ἀλλά ἀφ' ἑτέρου καί τήν Συνοδική πρώτη καί κυρία κρίση του (σχίσματος) ὑπό τῶν ὀρθοδόξων Ποιμένων καί Ἐπισκόπων τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἐν Συνόδω. Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε τό τοῦ Μεγάλου Βασιλείου περί τοῦ διακοπῆναι τήν ἀκολουθίαν κλπ πού λέγει στόν σχετικό σαφέστατο Κανόνα του περί τῶν σχισματικῶν. Δέν ἀποκόπτουμε κανέναν! Οἱ αἱρέσεις, οἱ κακοδοξίες καί οἱ Καινοτομίες ἀποκόπτουν καί αὐτό τό διαπιστώνουν οἱ παραμένοντες πιστοί Ποιμένες καί ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας πιστός λαός, ὁ ὁποῖος ἐάν περίμενε συνόδους θά εἶχε ἤδη φραγκέψει! [Σημ.: Βλέπε τήν ἐπί 93 ἔτη ἀναμενομένη "Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο" τῆς Κρήτης!] (συνεχίζεται)
ΑπάντησηΔιαγραφή(ἡ συνέχεια)Συγχώρεσέ με ἀκόμη νά σοῦ ἐκφράσω τήν ἀπογοήτευσή μου γιά τόν ἀπροσδόκητο ἐκ μέρους σου εὐτελή σχολιασμό περί τῶν ἐσωτερικῶν μας διασπάσεων, φθάνοντας νά κάνεις λόγο περί δῆθεν ἐφευρέσεών μας περί νεοεικονομαχίας κλπ, κλπ. ἁπλουστεύοντας σειρά ἐπωδύνων καταστάσεων τίς ὁποῖες κάθε τοπική Ἐκκλησία καλεῖται νά διαχειρισθεῖ ὅταν ὀθνεῖες διδασκαλίες διαδίδονται καί ἐπιχειροῦν νά ἀλλοιώσουν τό ὀρθόδοξο φρόνημα τῶν πιστῶν ἐπί πολλῶν καί διαφορετικῶν κάθε φορά θεμάτων καί ἐκείνη προσπαθεῖ νά διαφυλάξει τήν Παράδοση ἀνόθευτη. Αὐτή ἡ στάση προδίδει ἐπιπολαιότητα καί θυμό πού δέν μᾶς ἀφήνει νά διακρίνουμε τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας, τή βλάβη τῶν ἀναγνωστῶν μας, ἀλλά καί τήν ἐλλοχεύουσα διολίσθηση στή συκοφαντία καί τή διαβολή. Εἰλικρινῶς, ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι καί τόν νοῦν καταπλήττομαι πού λέει καί ὁ ὑμνωδός, ἀπό αὐτόν τόν ἄλλον Δάσκαλο αὐτῆς τῆς ἐργασίας πού δυσκολεύομαι νά ἀναγνωρίσω. Ἡ ἐκτίμηση καί ἡ ἀγάπη στό πρόσωπό σου σέ διαβεβαιῶ ὅτι δέν μεταβάλονται. Μᾶς ἔθλιψες, ὅμως, βαθειά καί μᾶς ἀπογοήτευσες. Γιά νά εἶμαι δέ ἁπολύτως εἰλικρινής μᾶς εἶχε προειδοποιήσει τρόπον τινά τό μένος πού εἶχες ἀφήσει νά σέ κυριεύσει κατά τοῦ κεκοιμημένου Ἱεράρχου Ματθαίου σέ ἕνα ἄρθρο σου πού ἐδημοσίευσες πάλι ἐδῶ καί θέλαμε νά τό ξεχάσουμε, ἀλλά τώρα ξεπερνᾶς κάθε προηγούμενο. Νικόλαε, ἀγαπητέ Δάσκαλε, οὐκ ἔξεστί σοι αὐθαιρετεῖν καί καταδικάζειν στηριζόμενος στή συλλογιστική σου. Δέν οἰκοδομεῖς καί πιστεύω ὅτι θά τό μετανοιώσεις καί γιά νά μή παρεξηγηθῶ δέν ἐννοῶ ὅτι θά τιμωρηθεῖς ἀπό τόν Θεό. Μακρυά ἀπό ἐμένα τά τοιαῦτα. Τέλος, ἐπέτρεψέ μου νά σοῦ ἐξομολογηθῶ ὅτι κάποιος τρίτος θά ἔλεγε ὅτι κάτι ἄλλο κρύβεται πίσω ἀπό αὐτή τήν ἀψυχολόγητη ἐνέργειά σου. Ἐλπίζω τουλάχιστον νά εἶναι κάτι τῆς ἰδικῆς σου ἀποκλειστικῶς ἐκτιμήσεως καί πρωτοβουλίας, ἔστω καί λανθασμένης καί νά μή συνδέεται μέ ἄλλα πράγματα καί ἐξελίξεις ἀπό καί μέσα στό χῶρο σας. Τώρα πιά δέν χρειάζεται νά ξανα-ἀσχοληθεῖς μαζί μας. Μᾶς κατεδίκασες ὡς αἱρετικούς καί εὔχομαι νά εἶσαι ἀναπαυμένος. Ὁ Θεός μαζί μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου κ. Κάτσουρα, σας ευχαριστώ για την κατάθεση των απόψεών σας. Επιτρέψτε μου μόνο να σταθώ σε 2-3 σημεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ. Γράφετε: «Χρεώνεσαι τόν δηλητηριασμό τῶν σχέσεων ἡμῶν καί ὑμῶν (τῶν "χώρων" μας) μέ ἕναν τρόπο ἀνοίκειο γιά ἕναν ἁπλό πιστό, μέ ὅποιες γνώσεις καί ἄν διαθέτει, καί θεολογικῶς ἀτεκμηρίωτο καί ἕωλο». Αγαπητέ κ. Κάτσουρα, μήπως αυτήν την φράση την γράψατε χάριν αστεϊσμού, κοινώς «για να γελάσουμε» και «να σπάσει ο πάγος»; Διότι δεν είναι δυνατόν να χρεώνετε στον γράφοντα τον δηλητηριασμό των σχέσεων ημών και υμών, όταν στην διάρκεια αυτών των σχέσεων (οι οποίες οσονούπω συμπληρώνουν 80ετία), καταπολεμηθήκαμε, υβριστήκαμε, λοιδωρηθήκαμε και στιγματιστήκαμε από τον χώρο σας ως προδότες, ουνίτες, αχειροτόνητοι, «παλαιοημερολογίτες οικουμενιστές», κρυπτονεοημερολογίτες, χλιαροί, παρδαλοί και ένας Θεός ξέρει πόσα άλλα κοσμητικά επίθετα που κοσμούν τα «θεολογικώς τεκμηριωμένα» κείμενα των λαϊκών και κληρικών σας χρησιμοποιήθηκαν ακόμη. Έχοντας χρησιμοποιήσει όλους τους παραπάνω χαρακτηρισμούς εναντίον μας, έχοντας ρίξει «αναθέματα» στον πρ. Φλωρίνης και τους υπ’ αυτόν, έχοντας διαπομπεύσει τον Ακάκιο για την επισκοπική χειροτονία του, έχοντας κατασκανδαλίσει τόσες ψυχές διχάζοντας τον Ιερό Αγώνα, το να έρχεστε σήμερα να ισχυριστείτε ότι χρεώνομαι τον δηλητηριασμό των μεταξύ μας σχέσεων μόνο ως αστείο μπορώ να το εκλάβω.
Β. Γράφετε: «Προξενεῖ κατάπληξη ὅταν ἐσύ, ἕνας θιασώτης τῆς ἀναμονῆς ἐν ὄψει τῆς Συνοδικῆς Κρίσεως νά καταδικάζεις καί κατηγορεῖς μέ τή μεγίστη τῶν κατηγοριῶν, αὐτή τῆς αἱρέσεως, Κλῆρο, μοναχούς καί λαό, μέ τούς ὁποίους διαφωνεῖς». Εδώ με αδικείτε κατάφορα. Δεν καταδίκασα κανέναν (πως θα μπορούσα άλλωστε να απορρίπτω τον Ματθαιϊσμό με τα λόγια, και μετά να τον εφαρμόζω στην πράξη;). Η καταδίκη μιας αιρέσεως είναι έργο μιας Συνόδου! Εδώ απλά επισημαίνω πως μία εκκλησιολογική διδασκαλία (την οποία περιέγραψα και ονόμασα «Ματθαιϊσμό») αποτελεί αίρεση, δηλαδή μη ορθόδοξη διδασκαλία. Δεν καταδίκασα λοιπόν «τον Κλήρο, τους μοναχούς και τον λαό», όπως γράφετε χάριν εντυπωσιασμού, αλλά υπέδειξα ότι αυτή η διδασκαλία αποτελεί αίρεση, Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΣΑΦΩΣ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΛΛΟΥΣΑΣ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.
Γ. Γράφετε: «μᾶς εἶχε προειδοποιήσει τρόπον τινά τό μένος πού εἶχες ἀφήσει νά σέ κυριεύσει κατά τοῦ κεκοιμημένου Ἱεράρχου Ματθαίου σέ ἕνα ἄρθρο σου πού ἐδημοσίευσες πάλι ἐδῶ». Σας διαβεβαιώ ότι δεν πρόκειται καθόλου για μένος, όπως ο καρδιογνώστης Κύριός μας γνωρίζει. Γι’ αυτό και δεν παρέθεσα απλές απόψεις, αλλά ιστορικά στοιχεία. Για παράδειγμα, δεν έγραψα αυθαίρετα «ο Ματθαίος έβαζε την Βασιλική Κυριαζή να παριστάνει την δαιμονισμένη», αλλά παρέθεσα το δημοσίευμα της εφημερίδας που αναφέρεται στην θεραπεία της (Μάρτιος 1931) και μετά το βιβλίο του Ματθαίου στο οποίο είναι ακόμη «δαιμονισμένη» και διηγείται τα «οράματά» της (Δεκέμβριος 1931). Γιατί αγανακτείτε και με κακοχαρακτηρίζετε ως δήθεν έχοντα μένος; Ο Βρεσθένης Ματθαίος μόχθησε να φτιάξει μια εικόνα αγίου, ομολογητού και θαυματουργού, την οποία αποδεχτήκατε ολοψύχως. Όταν η Ιστορία σήμερα καταρρίπτει αυτήν την εικόνα, γιατί κατηγορείτε αυτόν που παρουσιάζει τα ιστορικά στοιχεία ως έχοντα μένος;
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ. Γράφετε: «Ἐλπίζω τουλάχιστον νά εἶναι κάτι τῆς ἰδικῆς σου ἀποκλειστικῶς ἐκτιμήσεως καί πρωτοβουλίας, ἔστω καί λανθασμένης καί νά μή συνδέεται μέ ἄλλα πράγματα καί ἐξελίξεις ἀπό καί μέσα στό χῶρο σας». Μη φοβάστε, αγαπητέ μου. Δεν γράφω κατά παραγγελίαν, ούτε εξ ονόματος κανενός. Η Σύνοδός μας δεν έχει ανάγκη την δική μου γραφίδα, για να την υπηρετήσει. Προσπαθώ να γράφω την αλήθεια, όπως την αντιλαμβάνομαι, βασιζόμενος στη συμφωνία των Αγίων, και θέτω τα γραπτά μου στην κρίση της Εκκλησίας. Αν αποδειχθεί ότι κάτι μέσα σε αυτά αντιστρατεύεται προς την Ορθόδοξη Διδασκαλία θα το απορρίψω και θα δεχθώ αυτό που θα αποφασίσει η Εκκλησία διά της εν Αγίω Πνεύματι συνερχομένης Μεγάλης Συνόδου των αληθινά Ορθοδόξων.
Ε. Τέλος, γράφετε: «Τώρα πιά δέν χρειάζεται νά ξανα-ἀσχοληθεῖς μαζί μας. Μᾶς κατεδίκασες ὡς αἱρετικούς καί εὔχομαι νά εἶσαι ἀναπαυμένος». Επαναλαμβάνω, ότι απορρίπτω τον Ματθαιϊσμό. Άρα σημαίνει ότι εγώ δεν καταδικάζω, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. Άλλωστε σεις ήσασταν αυτοί που από το 1937 μας καταδικάσατε ως αιρετικούς. Επομένως, δύο πράγματα απομένουν πλέον. Ή να δεχθείτε ότι η καταδίκη των παραβατών (προσοχή, όχι η απομάκρυνση από αυτούς που οφείλουμε ΠΡΟ Συνόδου, διότι συγχέετε εσκεμμένα αυτά τα δύο) είναι έργο μιας ΑΡΜΟΔΙΑΣ Συνόδου και άρα να αποσύρετε τα «αναθέματά» σας εναντίον μας και να έλθετε προς ένωση ή να επιμένετε στο να μας θεωρείτε «αιρετικούς», οπότε να αφήσουμε και τις αβρότητες περί «εν Χριστώ αδελφών» βαδίζοντας χωριστούς δρόμους στα έσχατα χρόνια που έρχονται, το οποίο απεύχομαι.
Η επιλογή είναι δική σας.
Ἀγαπητέ μου δάσκαλε, σέ συγχαίρω γιά τίς ὀρθότατες ἀπαντήσεις σου στόν ὡς ἄνω διάλογον. Περίμενα ν' ἀπαντήσῃ καί κάποιος ἀπό τήν αἵρεσιν τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, ἀλλ' αὐτοί φαίνεται ὅτι προσποιοῦνται ὅτι δέν εἶδαν καί δέν ἄκουσαν τίποτε! Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήα)Εδώ υπάρχει συκοφαντεία.Ο Πατέρας Ε.Θ. λέει:"Αυτός που διακόπτει το μνημόσυνο του αιρετικού Επισκόπου ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ''.Άρα δεν είναι αιρετικός ο +Ι.Ε.Θ.!
Διαγραφήβ)Ποιά είναι η αίρεση του ΠΑΤΡΟΣ Ε.Τρικαμηνά κ.Μάννη και ''κ.''Νικόλαε Χατζηδημητρίου; Ανήκει στην αίρεση της ''συρρίκνωσης των ορίων'' κ.Ν.Μάννη;;Γιατί ονομάζει ''ΑΔΕΛΦΟ''τον Ν.Μ.ο π.Ε.Τρικαμηνάς( εδώ δημοσιεύει σχόλιο που μας λέει για Τρικαμηνισμό(Ματθαιϊσμό);;;Ο Ιερομόναχος τον λέει αδελφό(στην απάντησή του) και ο ιστολόγος ΑΙΡΕΤΙΚΟ;!!!;
α) κ. Τόμπρε δεν υπάρχει καμία συκοφαντία. Ο π. Ε.Θ. είχε αναπτύξει τις εξής θέσεις για την Αποτείχιση: 1. Δεν είναι υποχρεωτική, 2. Αποτελεί το έσχατο μέσο διαμαρτυρίας, 3. Πρέπει να εφαρμόζεται μόνο για τον επίσκοπο που κηρύττει αίρεση και να μη γίνεται "αποτείχιση από όλη την Εκκλησία" (εννοώντας Εκκλησία τους Επισκόπους).
ΔιαγραφήΑποτείχιση επιφανειακού τύπου είδαμε επί των τριών γνωστών Μητροπολιτών το 1971. Αυτοί αποτειχίστηκαν από τον Αθηναγόρα, αλλά κοινωνούσαν με όλους τους άλλους οι οποίοι... κοινωνούσαν με τον Αθηναγόρα!
β) Η προσωπολατρεία δημιουργεί σύγχυση, αγαπητέ. Δεν υπάρχει ούτε "Νικόλαος Χατζηδημητρίου" (Δημήτριος Χατζηνικολάου λέγεται ο άνθρωπος), ούτε χρήση του όρου Τρικαμηνισμός, ο οποίος μάλιστα να εξισώνεται με τον Ματθαιϊσμό. "Άρα γε γινώσκεις α αναγινώσκεις";
Διάβασα τό βιβλίον τοῦ π. Ε. Τρικαμηνᾶ (2012) γιά τόν 15ον Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου, καθώς καί τά κείμενα πού ἀντήλλαξαν οἱ π. Ἰωσήφ καί π. Ε. Τρικαμηνᾶς. Ἀπ' ὅλα αὐτά προκύπτει ἀβιάστως τό συμπέρασμα ὅτι ὁ π. Ε. Τρικαμηνᾶς κηρύσσει δύο αἱρέσεις: (1) αὐτήν τῶν "παραλλήλων ἐπισκόπων," ἡ ὁποία λέγει ὅτι ὅπου ὑπάρχει ἄκριτος αἱρετικός "ἐπίσκοπος" οἱ Ὀρθόδοξοι δέν ἔχουν τό δικαίωμα νά τοποθετοῦν ἰδικόν των, καί (2) τό θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου δέν εἶναι σημαντικόν ἀπό δογματικῆς ἀπόψεως, ὁπότε οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου εἶναι οἱ ἔνοχοι τοῦ σχίσματος τοῦ 1924, καί ὅτι θά ἔπρεπε δῆθεν ν' ἀλλάξῃ ὁλόκληρον τό Ἑορτολόγιον, μέ τήν προσθήκην 13 ἡμερῶν, ἔτσι ὥστε οἱ Χριστιανοί νά λέγουν (ψευδῶς) ὅτι ὁ Χριστός ἐγεννήθη τήν 7ην Ἰανουαρίου (ἀντί τοῦ ὀρθοῦ, πού εἶναι 25 Δεκεμβρίου), ὅτι ἡ Θεοτόκος ἐκοιμήθη τήν 28ην Αὐγούστου (ἀντί τοῦ ὀρθοῦ, πού εἶναι 15 Αὐγούστου) κ.λπ. Οὐδόλως τόν ἐνοχλεῖ τό γεγονός ὅτι ἡ ἀλλαγή ἔγινε χάριν τῆς προωθήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή χάριν τῆς καταργήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας! Οὔτε τόν ἐνοχλεῖ τό γεγονός ὅτι ἡ ἀλλαγή ἀνεμένετο νά προκαλέσῃ σχίσμα, καθότι τό νέον ἡμερολόγιον εἶχε καταδικασθῆ Συνοδικῶς τόν 16ον αἰῶνα, ἀλλά καί ἀργότερα, ἐφόσον "πᾶς νεωτερισμός εἶναι ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου" (Συνοδική Ἐγκύκλιος τοῦ 1848). Ἀπ' ὅλ' αὐτά, ὁ π. Ε.Τ. στέκεται σέ μίαν μόνον λέξιν τῆς Συνόδου τοῦ 1593 (στήν λέξιν "ἤτοι"), τήν παρερμηνεύει καί ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ Σύνοδος ἀπηγόρευσεν μόνον τήν ἀλλαγήν τοῦ Πασχαλίου! Ἐδῶ ἔχω νά παρατηρήσω ὅτι ὁ π. Ε.Τ., πρῶτον, ἀγνοεῖ τίς ἄλλες Συνόδους πού κατεδίκασαν τό ν. ἡμ. καί κάθε ἄλλον νεωτερισμόν καί, δεύτερον, συμφώνως μέ τό Λεξικόν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης τοῦ Καθηγητοῦ Ἰωάννου Σταματάκου, 1994, σελ. 439, ἡ λέξις "ἤτοι" σημαίνει "βεβαίως, ἀληθῶς" καί ὄχι μόνον "τοὐτέστιν," πού εἶναι ἡ μοναδική ἑρμηνεία κατά τόν π. Ε.Τ.
Διαγραφήκ. Κάτσουρα χαίρετε εν Κυρίω Ιησού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προτιμούσα να γράφατε μια τεκμηριωμένη θεολογική απάντηση, εφ΄ όσον δεν συμφωνείτε με τα γραφόμενα, και όχι να αναφέρεσθε στο πόσο καλλιεργημένο, πνευματικό, κ.λπ.....κ.λπ..... είναι το πρόσωπο του αγαπητού Νικόλαου! Εννοώ ότι οι χαρακτηρισμοί, είτε θετικοί είτε αρνητικοί, επί του προσώπου σε μία ανάρτηση για απάντηση, καλό είναι να λείπουν.
Επίσης να τονίσω ότι ένα μέρος της δημοσίευσης της εκκλησιολογίας σας εσείς το χαρακτηρίζετε ως δήθεν «μένος»! Αγαπητέ κ. Κάτσουρα αυτά πρεσβεύετε, όχι προσωπικά εσείς, αλλά ο χώρος στον οποίο ανήκετε. Θα μπορούσα να σας αναφέρω πάμπολλα παραδείγματα για τον ''αυτοματισμό'' που αναφέρει το κείμενο του Νικόλαου, και μάλιστα με κείμενα γραμμένα από Ματθαιϊζοντες. Αν το θελήσετε να σας τα παρουσιάσω.
Εφ΄ όσον διαφωνείτε, τεκμηριώστε μας τις θέσεις σας ώστε να συνδιαλεχθούμε επί του θέματος ''Ματθαιϊσμού''.
Προσωπικά έχω την ίδια άποψη με τον Νικόλαο, δίχως δευτερεύοντες, τριτεύοντες και ούτω καθ΄ εξής......
Παράδειγμα: Με όσους Ματθαιϊκούς και να έχω συνομιλήσει με θεωρούν εκτός Εκκλησίας όχι διότι είμαι Νεοημερολογίτης, αλλά διότι ανήκω στην Σύνοδο του Καλλινίκου!!!Kαι όχι σχισματικός, αλλά και αιρετικός!!! ΌΛΟΙ μα ΟΛΟΙ έχουν την ίδια άποψη! Δεν έχω συνομιλήσει με κάποιον ακόμα που να έχει αντίθετη άποψη. Και δεν παραθέτω τα υπόλοιπα περί Ακακίου, πρ. Φλωρίνης κ.λπ......
Όμως εδώ δεν θα πράξω ''αντίποινα'' λέγοντας παρόμοιες ασυναρτησίες, αλλά ζητώ από εσάς απαντήσεις θεολογικά τεκμηριωμένες προς διάλογο.
Αν εσείς προσωπικά δεν έχετε τις ίδιες απόψεις με τους υπολοίπους Ματθαιϊζοντες, τότε πρωτίστως θα πρέπει να εγκαλέσετε τους ίδιους εις την ''τάξη'', και αν δεν θέλουνε να μας το πείτε ώστε να αποστασιοποιηθείτε από τους ίδιους και τις θέσεις τους.
κ.Κάτσουρα βλέποντας διάφορα πρόσφατα σχόλιά σας, είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι είστε ένας ενημερωμένος μάχιμος απέναντι στις αιρέσεις που αποπροσανατολίζουν και αποσυνθέτουν το ορθόδοξο πλήρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα τελευταία σας απορώ πώς δεν αντιληφθήκατε ότι ό ματθαιϊσμός είναι αμάρτυρος στην αγιοπατερική γραμματεία και ότι οι θιασώτες του, με το σχίσμα του 1937 αποδυνάμωσαν και απονεύρωσαν την ορθόδοξη ένσταση προς τους καινοτόμους (κατ` επέκταση οικουμενιστές) κατά δύο τρόπους: 1) Επέφεραν καίριο πλήγμα στην συνοχή των ενισταμένων, η οποία συνοχή ήταν ισχυρά τροχοπέδη κατά των αυθαιρεσιών των καινοτόμων, ίσως δε και να επανέφερε το πάτριο ημερολόγιο. (Θυμίζω την υπόσχεση του Μεταξά στον πρ. Φλωρίνης την οποία τορπίλισε κυριολεκτικά ο ανεκδιήγητος Ματθαίος). 2) Η πλάνη του Ματθαιϊσμού υπήρξε η Αχίλλειος πτέρνα του παλαιοημερολογιτισμού που δέχθηκε και δέχεται ακόμα τα βέλη των πάσης φύσεως νεωτεριστών (νεοημερολογιτών, οικουμενιστών και νεοταξικών).
Μας απογοήτευσες.
Δεν μας απογοήτευσε αγαπητέ Ξένε ο κ. Κάτσουρας. Και αυτός και οι Ποιμένες των Ματθαιϊκών γνωρίζουν, όμως... πως θα πουν στο πλήρωμά τους ότι για να εισέλθεις εις την χαράν του Κυρίου σου ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ το να είσαι Ματθαιϊκός κι ότι υπάρχει και αλλού σωτηρία. Τώρα όπως έστρωσαν κοιμούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρω επίσης ενδεικτικά 2 προσωπικές εμπειρίες για τον Ματθαιϊσμό:
1. Σε συζήτηση με φίλο Ματθαιϊκό, θέλοντας να μου αποδείξει το πόσο ακραιφνείς Ορθόδοξοι είναι μου ανέφερε ότι έχει κάνει περισσότερες από 40!!! φορές Ομολογία Πίστεως γιατί δε μπορεί να μην παρευρίσκεται σε γάμους / βαπτίσεις συναδέλφων του με το Ν.Η. 2. Μοναχή της αυτής παράταξης, αναμένοντας σε στάση λεωφορείου σε κεντρική πλατεία, άκουσε, άθελά της, τους ψαλλόμενους ύμνους από την εκκλησία του Ν.Η, και θεώρησε ότι μιάνθηκε!!! και έκανε Ομολογία Πίστεως. Ω της αλλοφροσύνης και της Θεομπαιξίας! Όχι από τις ως άνω 2 περιπτώσεις αλλά από των Ποιμένων των.
Εν κατακλείδι, εξ΄όσων γνωρίζουμε το ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ της εκκλησίας μας στο περιεχόμενο του οποίου περιγράφεται το τι ακριβώς φρονούμε το έχουν λάβει. Ας τοποθετηθούν.
Αλλά επαναλαμβάνω, θα τους λιντσάρει το ποίμνιό τους εάν τους πουν ότι ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ να είσαι Ματθαιϊκός για να σωθείς. Όπως λέει όμως κι ένας φίλος: Θέλει αρετή και τόλμη η ...αλήθεια
Για το Ενωτικό Κείμενο έχουν τοποθετηθεί αγαπητέ Παναγιώτη, οι Ματθαιϊκοί του Στεφάνου, εδώ: https://www.scribd.com/doc/295230691/%CE%93%CE%9D%CE%A9%CE%9C%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A3%CE%97-%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%97-%CE%93%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%97%CE%9D-%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%A3%CE%97-%CE%A4%CE%A9%CE%9D-%CE%9B%CE%95%CE%93%CE%9F%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%9D-%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%9D-%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91-%CE%A4%CE%A9%CE%9D-%CE%9B%CE%95%CE%93%CE%9F%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%9D-%CE%A6%CE%9B%CE%A9%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%99%CE%A9%CE%9D-%CE%A4%CE%9F-%CE%95%CE%A4%CE%9F%CE%A3-2014
ΔιαγραφήΌπως θα δεις αδυνατούν να απαγκιστρωθούν από την εκκλησιολογική θεώρηση (αιρετική καθ' ημάς) που έχουν κληρονομήσει και η οποία απετέλεσε την πρόφαση για το σχίσμα του 1937. Και αν ανανήψουν όμως, δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την κατακραυγή του ποιμνίου τους, τους οποίους, κατά την εύστοχη παρατήρηση του π. Βασιλείου Σακκά, ανύψωσαν από την τάξη των μαθητών σε κριτές των πάντων, αλλά και όλους αυτούς, που καραδοκούν για να τους εντάξουν στην δική τους "Εκκλησία" (Κήρυκο, Χρυσόστομο κλπ.). Κρίμα...