Απάντηση στον κ. Γεώργιο Φωτ. Παπαδόπουλο

(Σε κείμενό του που δημοσιεύτηκε στη σελίδα « Σύνδεσμος Κληρικών Χίου»)

 

 

του Παναγιώτη Μακρή

 

(ΣΧΟΛΙΟ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": ΤΑ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ). 

 

Έρχομαι να κάνω ορισμένες διευκρινήσεις επειδή δυστυχώς διαβάζω κάποιες ανακρίβειες στο κείμενο. Τυχόν επιθετικό ύφος ελπίζω να συγχωρηθεί εκ των προτέρων.

 

1. Γράφετε: «Το ζήτημα του παλαιού ημερολογίου, δηλαδή η εμμονή κάποιων στο να τιμούν το εορτολόγιο της Εκκλησίας μας κατά 13 ημέρες αργότερα, έχει ταλανίσει την Εκκλησία μας εδώ και αιώνες, με αποκορύφωμα – για την Εκκλησία της Ελλάδος– τα τελευταία περίπου 90 χρόνια».

 

Απάντηση: Συγγνώμη κ Γεώργιε ελπίζω να μη προσβληθείτε αλλά εδώ πρόκειται περί  ανιστόρητου ισχυρισμού. Τι εννοείτε ότι εδώ και αιώνες η εμμονή κάποιων να τιμούν το εορτολόγιο της Εκκλησίας μας κατά 13 ημέρες αργότερα ταλανίζει την Εκκλησία; Δηλαδή, θέλετε να μου πείτε, ότι εδώ και τόσους αιώνες οι μεγάλες μορφές της Εκκλησίας, όπως ο Μελέτιος Πηγάς και άλλοι, που αντιστέκονταν στην υιοθέτησή της παπικής καινοτομίας του νέου ημερολογίου, ταλάνιζαν την Εκκλησία λόγο της εμμονής τους να εορτάζουν 13 ημέρες αργότερα από τους παπικούς; Άρα, ουσιαστικά μου λέτε ότι η Ορθοδοξία μέχρι το 1924 που υιοθέτησε το νέο ημερολόγιο βρισκόταν σε πλάνη;

2. Γράφετε: «Οι παλαιοημερολογίτες (αυτοτιτλοφορούμενοι και ως Γ.Ο.Χ. ή Π.Ε- <<Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί>> ή <<Παλαιού Εορτολογίου>> ή <<Ενιστάμενοι>>- λες και όλοι οι υπόλοιποι είναι νόθοι ή "κάλπικοι"…) ενίοτε συνδυάζουν την απόσχισή τους από την Κανονική, νόμιμη και επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία επικαλούμενοι ότι αγωνίζονται ενάντια στον Οικουμενισμό και τα οικουμενικά ρεύματα που εκφράζουν κάποιοι Κληρικοί. Βέβαια, δεν φρόντισαν να μάθουν τι ακριβώς αναφέρουν οι Ιεροί Κανόνες περί τούτων, όπως -και το- με ποιο τρόπο η επίσημη Εκκλησία συμπράττει ή όχι στον Οικουμενισμό ή κάποιοι μεμονωμένοι Κληρικοί Της ως πρόσωπα και όχι ως θεσμός».

 

Απάντηση: Το ποιος είναι κάλπικος ή όχι θα φανεί στην συνέχεια. Γράφετε ότι κάποιοι κληρικοί τυγχάνουν οικουμενιστές. Λάθος, δεν τυγχάνουν κάποιοι κληρικοί, οι κεφαλές των τοπικών Εκκλησιών τυγχάνουν οικουμενιστές, πλην ελαχίστων (αν όχι ανύπαρκτων) εξαιρέσεων. Στα περί ιερών κανόνων δεν θα κάνω σχόλιο επειδή θα αποδειχθεί από τα γραφόμενα μου ότι πράγματι εσείς δεν έχετε γνώση όχι μόνο των ιερών κανόνων αλλά ούτε της ίδιας της Αγίας Γραφής. Κάνετε αναφορά στην Εκκλησία ως θεσμό, μπορείτε όμως να μου διευκρινίσετε με τον όρο Εκκλησία τι εννοούμε; Επειδή, αν πράγματι ακολουθήσουμε τη νεοημερολογίτικη λογική θα προκύψει, είτε ότι η Εκκλησία ως σώμα ακολουθεί τον οικουμενισμό, αφού οι διάφορες τοπικές Εκκλησίες έχουν υπογράψει οικουμενιστικές συμφωνίες, είτε ότι αυτό το οποίο εσείς προσδιορίζεται ως (επίσημη) Εκκλησία δεν είναι Εκκλησία αλλά απλά μεμονωμένα άτομα που ισχυρίζονται ότι είναι Εκκλησία.

3. Γράφετε: «Πρέπει, λοιπόν, ξεκινώντας να πούμε ότι, ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση και οποιοσδήποτε Κληρικός συμπράττει με αιρετικούς ή άλλους υπερασπιστές αλλότριων δοξασιών (σε προσευχητικό ή λειτουργικό στάδιο) είναι άξιος καθαίρεσης κατά τους ιερούς Κανόνες. Άλλο, όμως, αυτό και άλλο το ότι η Εκκλησία "νοθεύει" το δόγμα ή την πνευματική ακεραιότητά της από κινήσεις προσώπων.»

Απάντηση: Η πίστη της Εκκλησίας κ Παπαδόπουλε, προσδιορίζεται από την πίστη των μελών της. Δεν μπορείτε να γράφετε ότι η Εκκλησία δεν νοθεύει το δόγμα, τη στιγμή που τα μέλη αυτού του οργανισμού που ονομάζετε Εκκλησία το κάνουν. Εκτός, και αν όπως προανέφερα, αυτό το οποίο ονομάζετε εσείς Εκκλησία, δεν είναι Εκκλησία (αυτό πιστεύω εγώ).

4. Γράφετε: «Έτσι, για να ξεκαθαρίσω τι εννοώ επισημαίνω ότι, μπορεί μεν ο τάδε ή ο δείνα Πατριάρχης να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του τις συμπροσευχές ή τον εναγκαλισμό με αιρετικούς ή αλλοθρήσκους, όμως αυτό δεν έπεται και την αλλοίωση του Ορθοδόξου φρονήματος ή ότι εμείς –ως Ορθόδοξο πλήρωμα– θα το δεχθούμε. Και συγκεκριμενοποιώ: Οι παλαιοημερολογίτες είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ ο οποίος μάχεται τον Οικουμενισμό σθεναρά και δημόσια; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Ανδρέα; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Αιτωλίας Κοσμά; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο; Όλοι αυτοί καθημερινά δεν μάχονται τον Oικουμενισμό; Οι χριστιανικές αδελφότητες, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ορθοδόξων Χριστιανών, δεν μάχονται την παναίρεση του Οικουμενισμού; Αυτοί δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι; Δεν αγωνίστηκε σθεναρά ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος (Καντιώτης), όταν το 1972 μαζί με τους Μητροπολίτες Παραμυθίας Παύλο (μετέπειτα Αγιάς και Συκουρίου) και Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο έπαυσαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα, διαμαρτυρόμενοι για τον εναγκαλισμό του με τον Πάπα; Δεν έφυγαν από την επίσημη Εκκλησία, ούτε αποτειχίστηκαν, απεναντίας στηλίτευαν και τη δράση των παλαιοημερολογιτών».

Απάντηση: Το ποιος είναι περισσότερο ζηλωτής της πίστεως κ. Παπαδόπουλε αφήστε να το κρίνει ο Θεός που γνωρίζει, εσείς και εγώ δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε. Αυτό όμως που κάνετε είναι πάγια τακτική των νεοημερολογίτών οι οποίοι ακριβώς επειδή δεν έχουν επιχειρήματα, καταφεύγουν στο πλήθος και τα γνωστά πρόσωπα, προκειμένου να δώσουν αξία στα επιχειρήματα τους. Δεύτερον, επειδή κάπου γράψατε περί Αυγουστίνου Καντιώτη και ότι στηλίτευε τους παλαιοημερολογίτες, σας απαντώ ότι αυτό είναι ένα πασιφανές ψέμα. Πρώην καθηγητής της Αθωνιάδος (δεν αναφέρω το όνομα του για ευνόητους λόγους), ο οποίος τυγχάνει δάσκαλος μου αλλά και μαθητής του πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη, ο οποίος είναι με το νέο ημερολόγιο, μου γνωστοποίησε ότι ο π. Αυγουστίνος του είχε εκμυστηρευθεί ότι αν οι παλαιοημερολογίτες δεν ήτανε παρατάξεις θα τους είχε ακολουθήσει. Ο π Αυγουστίνος σεβόταν πάρα πολύ τους παλαιοημερολογίτες και είχε κάνει και αγώνες προκειμένου να βοηθήσει τις παρατάξεις τους να ενωθούνε. Αν θέλετε περί του λόγου το αληθές, δείτε το βίντεο εδώ, αλλά και διαβάστε το κείμενο εδώ, με ομιλία του π. Αυγουστίνου σε συγκέντρωση παλαιοημερολογιτών.

5. Γράφετε: «Δεν αγωνίστηκαν και αγωνίζονται μέχρι σήμερα εκατοντάδες Μητροπολίτες, Ιερείς, Μοναχοί και λαϊκοί; Συνεπώς, ημιμαθείς περί την ορθή πίστη αποδεικνύονται όσοι υποτιθέμενοι Γ.Ο.Χ. στηλιτεύουν την Εκκλησία μας και τους Κληρικούς Της ότι, ενώ δήθεν εκείνοι μάχονται τον Οικουμενισμό, εμείς έχουμε συσχηματιστεί και ταυτιστεί μαζί του!».

Απάντηση: Περί αυτού κάντε μια βόλτα στο εξωτερικό κ Παπαδόπουλε και θα μάθετε αν πράγματι έχετε συσχηματιστεί με τους οικουμενιστές ή όχι. Αν θέλετε ρίχτε και μια ματιά στα νησιά του Αιγαίου, εκεί που υπάρχουν μικτές κοινότητες Ορθοδόξων και παπικών και μετά μιλάμε και πάλι (δεν νομίζω να σας είναι δύσκολο το όνομα της σελίδας ούτος η άλλως μας κάνει να σκεφτούμε ότι μένετε σε ένα από αυτά). Αν θέλετε ρίχτε και μια ματιά στο μικρό ηλεκτρονικό βιβλίο που έγραψα την ημέρα που αποτειχίστηκα «ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ», εκεί έχω τουλάχιστον 20-30 σελίδες με φωτογραφίες και στοιχεία για την αλλοίωση που υφίστανται η Ορθοδοξία στις λεγόμενες επίσημες Εκκλησίες και αυτό είναι μόνο ένα πολύ μικρό δείγμα του αίσχους στο οποίο βρίσκονται οι τοπικές Εκκλησίες, στο διαδίκτυο υπάρχουν άπειρα στοιχεία (κείμενα και φωτογραφίες).

6. Γράφετε: «Καταρχήν να πούμε ότι, αλλαγές στο ημερολόγιο έχουν γίνει και άλλες στο διάβα της ιστορίας και δεν είναι μόνο οι 13 ημέρες που άλλαξαν στην Ελλάδα το 1923. Το ημερολόγιο είναι ένα μέσον το οποίο εφεύρε ο άνθρωπος για τη δική του εξυπηρέτηση και δεν αποτελεί πανάκεια για τη σωτηρία του. Ο ιερός απόστολος αναφέρει ότι, πρέπει να κινούμαστε <<εξαγοραζόμενοι τον χρόνον-καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισιν>>, δηλαδή να μεριμνούμε ανά πάσα στιγμή για τη σωτηρία της ψυχής μας, διότι εδώ είμαστε προσωρινοί και δεν γνωρίζουμε πότε θα έλθει το τέλος, τόσο της επίγειας ζωής μας όσο και του κόσμου, με την Δευτέρα του Κυρίου Παρουσία, δηλαδή τη συντέλεια του χρόνου. Έτσι, αλλαγές στο ημερολόγιο υπήρξαν και άλλες τόσο προ Χριστού όσο και μετά Χριστόν. Το ημερολόγιο δεν συνιστά εφαρμογή καμίας παράδοσης στο χώρο της Εκκλησίας. Παράδοση μπορεί να συνιστά το Τυπικό της Εκκλησίας, η ζωή, ο χαρακτήρας, ο πνευματικός λόγος που απορρέει από τους Πατέρες Της, όχι όμως το ημερολόγιο.».

Απάντηση: Ξαφνιάζομαι που διαβάζω κάτι τέτοιο, ένας από τους πλέον αντί παλαιοημερολογίτες κληρικούς ο π Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος έγραφε στο βιβλίο του «Τα Δύο Άκρα», σελ. 52 «Ανοικτή επιστολή προς τους αδελφούς παλαιοημερολογίτας»: «Το σχίσμα αγαπητοί αδελφοί δεν δημιουργούσιν αυταί ή εκείναι αι παρεκκλίσεις από της ακριβούς γραμμής των Ιερών Κανόνων». Ισχυρίζεστε ότι το ημερολόγιο δεν αποτελεί παράβαση παραδόσεως στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο π Επιφάνιος όμως άλλα ισχυρίζεται, αναφέρει ότι με την αλλαγή του ημερολογίου παραβιάστηκαν ιεροί κανόνες. Έστω όμως δεχόμεθα ότι για το ημερολόγιο δεν πρόκειται περί παραδόσεως, γράφετε όμως: «Παράδοση μπορεί να συνιστά το Τυπικό της Εκκλησίας, η ζωή, ο χαρακτήρας, ο πνευματικός λόγος που απορρέει από τους Πατέρες Της, όχι όμως το ημερολόγιο». Απαντώ επί αυτού, κ Παπαδόπουλε γνωρίζετε ότι με την εισαγωγή του νέου ημερολόγιου επηρεάστηκε το τυπικό της Εκκλησίας; Έχετε εν γνώσει σας ότι το βιβλίο του τυπικού, που κυκλοφορεί κάθε χρόνο στους νεοημερολογίτες για να σας καθοδηγήσει σχετικά με το τι ήχο ψάλλετε κάθε Κυριακή, ποιος Απόστολος ή Ευαγγέλιο διαβάζετε, κυκλοφορεί λόγο της ανωμαλίας στο τυπικό που δημιουργήθηκε με την υιοθέτηση του νέου ημερολογίου; Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί το Πηδάλιο αναφέρει ότι το Πάσχα εορτάζεται από 22 Μαρτίου έως και 25 Απριλίου ενώ εσείς το εορτάζεται από  4 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου; Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να κάνετε την κατά 13 ημέρες μεταφορά της εορτής; Ας δούμε όμως τι γράφει και ένας άλλος νεοημερολογίτης γέροντας ο π Φιλόθεος Ζερβάκος: «Το παλαιόν ημερολόγιον το εθέσπισαν οι Άγιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες οι την Πρώτην Αγίαν Οικουμενικήν Σύνοδον συγκροτήσαντες, το επεκύρωσαν άπασαι οι Οικουμενικαί και Τοπικαί Σύνοδοι και ηκολούθησαν επί 16 περίπου αιώνας εκατομμύρια ανθρώπων αγίων Χριστιανών Ορθοδόξων, άχρι του 1923, οπότε ο μη διά της θύρας εισελθών εις την αυλήν των προβάτων αλλ’ αλλαχόθεν, παρανόμως διά της πολιτικής εξουσίας των Αγγλογάλλων, Μελέτιος Μεταξάκης, Οικουμενικός πατριάρχης, παρανόμως κατήργησε το πάτριον Ορθόδοξον ημερολόγιον και παρανόμως και αντικανονικώς εισήγαγε το νέον, το παπικόν, κατόπιν συνεννοήσεως με τους μασόνους (διότι ήτο φίλος των μασόνων έχων της μασονίας 33ον βαθμόν), με τους διαμαρτυρομένους και με τον ψευδόχριστον, ψευδαλάθητον πάπαν.

Η εισαγωγή του νέου παπικού ημερολογίου κατήργησε την παράδοσιν της Α΄ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου περί της εορτής του Πάσχα, περί της οποίας παραδόσεως η μεν εν Αντιοχεία Μεγάλη Τοπική Σύνοδος ορίζει τους τολμήσαντας σαλεύσαι, ή παραλύσαι τον περί της Εορτής του Πάσχα Όρον της Α΄ Μεγάλης Οικουμενικής Συνόδου, ει μεν εισί κληρικοί Αρχιερείς, ιερείς, Διάκονοι, να ώσι καθηρημένοι, εάν ώσι λαϊκοί να είναι αφορισμένοι. Η δε Ζ΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος ορίζει: «Εί τις πάσαν παράδοσιν έγγραφον ή άγραφον αθετεί, ανάθεμα».» (Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου, τεύχ. 13, Ιανουάριος – Απρίλιος 2005, εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», σελ. 61-74. Από εδώ).

7. Γράφει ο κ Παπαδόπουλος: «Ερχόμαστε τώρα στους υποτιθέμενους "κληρικούς" του παλαιού ημερολογίου……Έτσι, υπήρξαν οι λεγόμενοι <<Ρώσοι της διασποράς>>, Κληρικοί Κανονικοί οι οποίοι και αναγνώριζαν αλλά και αναγνωρίζονταν από την επίσημη Εκκλησία μέχρι κάποιο διάστημα. Σήμερα, όλοι αυτοί έχουν επιστρέψει στο επίσημο Πατριαρχείο Ρωσίας και ενώθηκαν με την Κανονική Εκκλησία.».

Απάντηση: Όχι, αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε ως άτομο το οποίο για κάποιο χρονικό διάστημα βρισκόμουν σε κοινωνία με τον αρχιγραμματέα (π. Βενιαμίν Ζουκόφ) του τελευταίου Ορθόδοξου πρωθιεράρχη της Ροεδ π. Βιταλίου και έχοντας ασχοληθεί με το ζήτημα σας αναφέρω ότι η επιστροφή της ΡΟΕΔ στο Πατριαρχείο Μόσχας έγινε με δόλιο τρόπο, με πραξικόπημα. Με τη βία απομακρύνθηκε ο τότε πρωθιεράρχης  π Βιτάλιος και κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική, και ανέλαβε ο προδότης Λαύρος που έκανε και την ένωση με το Πατριαρχείο Μόσχας, δημοσιεύω ένα κομμάτι από παλαιό κείμενο μου με τίτλο «Νεοημερολογιτικαί προπαγάνδες»: «Σωστά αναφέρουν ότι η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς διέκοψε την κοινωνία με το Πατριαρχείο Μόσχας (λόγο Κουμουνισμού), αλλά αυτό έγινε αρχικά, ξεχνάνε (σκοπίμως) να αναφέρουν ότι η ίδια αυτή Εκκλησία διέκοψε την κοινωνία με τις υπόλοιπες επίσημες Εκκλησίες στην συνέχεια λόγο του Οικουμενισμού και μάλιστα το πέτυχε αυτό χωρίς να χαρακτηριστεί ως σχισματική από τους διάφορους λεγόμενους «αντιοικουμενιστές». Οι νεοημερολογίτες διαφωνούν με τον ισχυρισμό αυτό και προβάλλουν ως επιχείρημα το ότι η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς ενώθηκε με το Πατριαρχείο Μόσχας αφότου έφυγε από εκεί ο κομμουνισμός, θα αποδείξουμε όμως ότι αυτό είναι ένα κακοηθέστατο επιχείρημα το οποίο χρησιμοποιείτε από πλευράς νεοημερολογιτών απλά και μόνο για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου».

 

Ο Μητροπολίτης Βιτάλιος και η διαστρέβλωση της αλήθειας

Όσα ισχυρίζονται οι καινοτόμοι δεν θα τα ισχυριζόντουσαν άμα γνώριζαν την κρυφή αλήθεια. Η ένωση με το Πατριαρχείο Μόσχας επετεύχθη το 2007, ένα έτος μετά τον θάνατο το Μητροπολίτη Βιταλίου. Το έδαφος είχε αρχίσει ήδη να προετοιμάζεται λίγα χρόνια πριν, από τον καιρό που πιέζανε και βασανίζανε τον γηραλέο Μητροπολίτη Βιτάλιο να παραιτηθεί. Πράγματι, οι προδότες επέτυχαν το πονηρό σκοπό τους να υποχρεώσουν σε παραίτηση μετά από πιέσεις τον γέροντα Μητροπολίτη και στην θέση του να εκλέξουν τον (προδότη) Μητροπολίτη Λαύρο. Μάλιστα οι προδότες αναφέρουν ότι ο Μητροπολίτης παραιτήθηκε αυτοβούλως, αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Ο Μητροπολίτης Βιτάλιος παραιτήθηκε μετά από μεγάλες πιέσεις από πλευράς των φίλο- οικουμενιστών επισκόπων της συνόδου του και δη του Αρχιεπίσκοπου Λαύρου και του Επισκόπου Μιχαήλ της Γενεύης. Οι οποίοι είχανε φτάσει στο σημείο μέχρι και στο νοσοκομείο από το ξύλο να τον στείλουν. Οι φίλο-οικουμενιστές δεν σεβάστηκαν ούτε την Αγία μορφή αυτή, ούτε την πνευματική σχέση τους με τον Μητροπολίτη (πολλοί από τους προδότες αρχιερείς ήταν πνευματικά παιδιά του Βιταλίου), ούτε την ηλικία του Μητροπολίτου (90 περίπου ετών), το μόνο για το οποίο είχανε διακαεί πόθο που τους τύφλωνε, ήτανε να ενωθούνε με τους οικουμενιστές του Πατριαρχείου Μόσχας. Κανένας από αυτούς δεν θα σας αναφέρει το ξύλο που έριξαν στον Πρωθιεράρχη τους Βιτάλιο και την πίεση σωματική και ψυχολογική που του ασκούσαν με σκοπό να τον οδηγήσουν στην παραίτηση, κανείς δεν θα σας πει ότι στο έγγραφο της  παραίτησης του ο Βιτάλιος δεν έβαλε την υπογραφή του κανονικά αλλά μόνο το ονοματεπώνυμο του (απαξιώνοντας να υπογράψει). Μάλιστα οι προδότες τον είχανε στείλει στο ψυχιατρείο προκειμένου να αποδείξουν ότι ο Μητροπολίτης δεν ήτανε καλά στα μυαλά του (ακριβώς όπως έκαναν στη Σοβιετική ένωση οι κομμουνιστές στους Χριστιανούς) και γι’ αυτό τον χρησιμοποιούσαν άλλοι όπως ήθελαν. Αναφέρουν και το ψευδές επιχείρημα ότι έπεσε θύμα απαγωγής, ακριβώς όπως αναφέραμε παραπάνω ότι ισχυρίζονται και για την γερόντισσα Μυρτιδιώτισσα.  Ξεχνούν να αναφέρουν όμως ότι ο Μητροπολίτης βγήκε από εκεί επειδή οι ιατροί γνωμάτευσαν ότι είχε σώας τας φρένας. Αυτοί οι οποίοι ενώθηκαν με το Πατριαρχείο Μόσχας και τις Εκκλησίες των οικουμενιστών ήταν οι προδότες της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, μόνο ο Μητροπολίτης Καννών Βαρνάβας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Μητροπολίτη Βιταλίου να συνεχίσουν από κοινού (η Ρωσική διασπορά) να ακολουθούν την Πατερική οδό.

Κανένας από τους προδότες δεν θα σας πει τους διωγμούς που κίνησε η επίσημος Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς εναντίον όσον δεν συμφωνούσαν με την προδοτική προσέγγιση με το Πατριαρχείο Μόσχας, ακριβώς όπως έκανε και η επίσημη Ελλαδική Εκκλησία εναντίον όσων εναντιώθηκαν στην παράνομη αλλαγή του ημερολογίου. Κανείς δεν θα σας πει ότι πετούσαν τους κληρικούς, που δεν τους ακολουθούσαν, στο δρόμο μαζί με τις οικογένειες τους και τους κατάσχεσαν τα σπίτια και τα περιουσιακά τους στοιχεία, ακριβώς όπως έκαναν και στους παλαιοημερολογίτες (βλ. περίπτωση π. Χρυσοστόμου Σπύρου, Ι.Μ. Αγ. Πάντων Σπετσών).

Κανένας φίλο-οικουμενιστής δεν θα σας αναφέρει ότι ο Μητροπολίτης Λαύρος στο τέλος της ζωής του πέθαινε μεταμελημένος για την ένωση με το Πατριαρχείο Μόσχας χτυπώντας με τα δύο του χέρια την κάρα του λέγοντας «άραγε ο θα με συγχωρέσει ο Θεός για ότι έκανα στον Μητροπολίτη Βιτάλιο;», ακριβώς όπως συνέβη με τους καινοτόμους Μελέτιο Μεταξάκη ο οποίος στο τέλος της ζωής του αναφωνούσε «βασανίζομαι γιατί ἔσχισα τήν Ἐκκλησία» και Χρυσόστομο Παπαδόπουλο ο οποίος ομοίως μεταμελημένος για την αλλαγή του ημερολογίου έλεγε «Αὐτός, αὐτὸς ὁ διεστραμμένος ὁ Μεταξάκης μὲ πῆρε στὸ λαιμό του», και οι οποίο είχαν φρικτό θάνατο (όπως μας αναφέρει και ο γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος).

Απλά ένας νοήμον άνθρωπος θα σκεφτόταν πως είναι δυνατόν η Ρωσική Εκκλησία της διασποράς να αναθεματίζει το 1983 τους οικουμενιστές και λίγα χρόνια αργότερα να ενώνεται μαζί τους; Αυτοί που ενώθηκαν ήταν οι προδότες, οι γνήσιοι συνεχιστές του έργου του Μητροπολίτη Φιλάρετου και Βιταλίου ουδέποτε εδέχθησαν, ούτε θα δεχθούν ένωση με τους αιρετικούς.

8. Γράφετε: «Να σημειώσουμε ότι, και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, και το Πατριαρχείο Ρωσίας, και το Άγιον Όρος, και δεκάδες ιερές Μονές και αδελφότητες ανά την Ελλάδα και τον κόσμο ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, αλλά αναγνωρίζουν την επίσημη Εκκλησία (νέο ημερολόγιο) και έχουν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί Της, ουδεμία δε σχέση έχουν με ψευδοκληρικούς και άλλους των Γ.Ο.Χ.».

Απάντηση: «Απαντήστε μας όμως επιτέλους στο γιατί αυτοί τήρησαν το παλαιό και εσείς ακολουθήσατε το νέο, ποιος απ’ όλους σας έχει δίκιο;

9. Ισχυρίζεστε: «Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται να υπάρξει χειροτονία Κληρικού από μια Σύνοδο <<υπερορίως>> (δηλαδή εκτός των ορίων που αυτή ανήκει) για να μεταβεί ο Κληρικός αυτός αμέσως μετά (και γνωρίζοντάς το εκ προοιμίου, μάλιστα δίχως να υπάρχει Απόφαση κάποιας Συνόδου, έστω τοπικής, για τη χειροτονία) εκτός των ορίων που η Σύνοδός αυτή έχει αρμοδιότητα. Μια τέτοια χειροτονία είναι αντικανονική και άκυρη».

Απάντηση: Περί «μεταθέσεως νόμου», σε περίπτωση ανάγκης δεν έχετε ξανά ακούσει; Για αυτόν το λόγο ισχύει και η οικονομία στην Εκκλησία κ Παπαδόπουλε. Επίσης, σας αναφέρω ότι σύμφωνα με το Πηδάλιο αντικανονικό και άκυρο δεν θα πει ανυπόστατο. Άκυρο σαν λέξη σημαίνει χωρίς κύρος, δηλαδή χωρίς εγκυρότητα, επικύρωση, επιβεβαίωση, δεν θα πει ανύπαρκτο. Κάντε τον κόπο να ανοίξετε το Πηδάλιο στις σελίδες 36-37 και διαβάστε την υποσημείωση 2 στην ερμηνεία του ΚΗ κανόνα των Αγίων Αποστόλων.

10. Γράφετε επίσης: «Από την Ελλάδα μετέβη κάποιος "κληρικός" των ΓΟΧ στην Αμερική, ονόματι Ακάκιος, από όπου επέστρεψε κατόπιν λέγοντας ότι "χειροτονήθηκε Επίσκοπος" από τους Ρώσους της διασποράς. Όμως, ουδεμία απόδειξη υπάρχει ότι χειροτονήθηκε από δύο ή τρεις Επισκόπους των Ρώσων της διασποράς, ουδεμία Απόφαση Συνόδου υπήρξε για να χειροτονηθεί, ουδεμία γνώση για το που χειροτονήθηκε, πότε και από ποιους Επισκόπους, εξυπηρετώντας ποιες ανάγκες, παρά μόνον μια βεβαίωση ενός Επισκόπου ο οποίος μάλιστα ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο αλλά είχε κοινωνία με την επίσημη Εκκλησία (νέου ημερολογίου) και Την αναγνώριζε, συλλειτουργούσε δε με Επισκόπους Της. Έσπευσαν δε πολύ αργότερα (σχεδόν μια δεκαετία κατόπιν) νεότεροι "επίσκοποι-διάδοχοι" της αυτής "συνόδου" να αποφανθούν ότι αναγνωρίζουν την χειροτονία αυτή, δίχως και εκείνοι να κατονομάζουν από ποιους έγινε, που και πότε (τα σχετικά στοιχεία στη διάθεση όποιου το επιθυμεί). Τι είδους χειροτονία ήταν αυτή, εάν και εφόσον υπήρξε;».

Απάντηση: Απάντηση περί αυτών υπάρχει και έχει δημοσιευτεί και στο βιβλίο « Τα Δύο Άκρα» του π. Επιφάνιου. Υπάρχει γραπτή μαρτυρία-επιβεβαίωση του τότε Μητροπολίτη Σικάγου Σεραφείμ ότι χειροτόνησε τον Ακάκιο, μάλιστα ισχυρίστηκε ότι συμμετείχε και ο Ντητρόιτ Θεόφιλος. Αποδείξεις ότι έγινε χειροτονία υπάρχουν, τώρα περί εγκυρότητας της αυτό το ζήτημα το εξετάσαμε παραπάνω. Περί αναγνωρίσεως της χειροτονίας να ξέρετε ότι συμμετείχαν και Άγιοι όπως ο Άγιος Φιλάρετος και ο Άγιος Κωνσταντίνος Εσσένσκυ (αμφότεροι με άφθαρτα λείψανα), στην αναγνώριση της χειροτονίας αυτής. Περί των λόγων που έγινε κρυφά από τη σύνοδο αυτή η χειροτονία, είναι επειδή η σύνοδος δεν ήθελε να σχετίζεται με παλαιοημερολογίτες, προκειμένου να μη χαλάσει τη σχέση της με τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες. Όταν όμως ανέλαβε ο Ομολογητής Άγιος Φιλάρετος, αναγνώρισε τις χειροτονίες αμφότερων των παλαιοημερολογιτικών παρατάξεων. Η αναγνώριση των χειροτονιών από σύνοδο που αναγνωρίζετε ως κανονική από εσάς, σημαίνει και εξάλειψη του άκυρου της χειροτονίας αυτής. Δεν μπορείτε να κάνετε λόγο για άκυρες χειροτονίες τη στιγμή που σύνοδος, που αναγνωρίζεται από τις επίσημες Εκκλησίες, προέβη σε αναγνώριση αυτών των χειροτονιών μαζί με πολλαπλά συλλείτουργα με τους «κατ’ εσάς», ψευτοχειροτονημένους κληρικούς. Άρα, υπάρχει γραπτή μαρτυρία-ομολογία περί του υποστατού της χειροτονίας, δηλαδή μαρτυρία ότι η χειροτονία πράγματι συνέβη και αναγνώριση της συνόδου περί αναιρέσεως του άκυρου αυτής.

11. Γράφετε επίσης: «Το ίδιο συνέβη και στην Αθήνα, με κάποιο "επίσκοπο" Ματθαίο, ο οποίος θεώρησε τον εαυτό του μοναδικό (!!!) Ορθόδοξο Επίσκοπο επί της γης (άραγε αυτό είναι εωσφορικός εγωισμός ή σχιζοφρένεια;) που σε γνωστό ΄΄μοναστήρι΄΄ της ντροπής, στην Κερατέα, (έχει αποφανθεί η ελληνική δικαιοσύνη για το τι συνέβαινε εκεί με την κακοποίηση και θανάτωση ανηλίκων παιδιών, κ.α.) "χειροτόνησε" μόνος του "Επίσκοπο" (ωσάν να επρόκειτο για χειροτονία Διακόνου ή Πρεσβυτέρου) και κατόπιν άλλους, οδηγώντας άλλη μια μερίδα ανθρώπων σε σχίσμα και παρασυναγωγή. Αυτοί αποτελούν σήμερα την Νο 2 ή 3 παράταξη των εν Ελλάδι Γ.Ο.Χ. μεταξύ των 10 ή 12 !!!».

Απάντηση: Ο κ Ματθαίος δε νόμιζε ότι ήταν ο μοναδικός επίσκοπος στον κόσμο, αν το νόμιζε δεν θα έψαχνε για άλλους επισκόπους στην Λευκορωσία προκειμένου να χειροτονήσει μαζί τους. Πράγματι, κανονικώς η πράξη ίσως να μη δικαιολογείτε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι χειροτονίες είναι ανυπόστατες (το αναφέραμε και παραπάνω άλλο αντικανονικό, άλλο άκυρο, άλλο ανυπόστατο). Περί ανοησιών του τύπου παιδιά βασανίστηκαν στην Κερατέα και άλλα δεν χρειάζεται να απαντήσω. Δεν έχει αποδειχθεί τίποτα, υπάρχει μελέτη ολόκληρη που έχει γίνει περί του κ Ματθαίου Καρπαθάκη και η οποία έχει δημοσιευτεί στη σελίδα «Εγκόλπιον Ορθοδοξίας», η οποία απαντάει στις κουταμάρες αυτές.

12. Γράφετε: «Οι περισσότεροι, λοιπόν, Γ.Ο.Χ. εν Ελλάδι θεωρούν αυτούς τους ανωτέρω, ως πατέρες τους και ως δεχθέντες εξ αυτών την Αποστολική διαδοχή. Αστεία πράγματα για αμαθείς και ανίδεους περί την πίστη και τους Ιερούς Κανόνες. Ως λέγει και ο ιερός Απόστολος <<ζήλον Θεού έχουσι αλλ΄ ου κατ΄ επίγνωσιν>>. Άνθρωποι που, έχουν θεοποιήσει άλλους ανθρώπους, μη έχοντας επίγνωση για την πορεία του έμψυχου Σώματος της Εκκλησίας, οδηγούμενοι σε επικίνδυνους ατραπούς».

Απάντηση: Προτιμότερο να θεωρούν τους προαναφερόμενους ως πατέρες αποδεχόμενοι τα λάθη και τις γκάφες τους, παρά αυτούς τους οποίους εσείς ονομάζεται πατέρες, δηλαδή τους μασόνους και Οικουμενιστές (Μεταξάκη, Αθηναγόρα, Βαρθολομαίο, Ζηζιούλα και σια). Καλύτερα επί των κεφαλών τους να έχουν την τιμωρία της αντικανονικότητας των χειροτονιών τους παρά το ανάθεμα της αιρέσεως.

Περί των υπολοίπων που αναφέρετε στο άρθρο σας για σχέσεις νεοημερολογιτών με τίνες των παλαιοημερολογιτών. Πράγματι, υπήρχαν παλαιοημερολογίτες όπως ο γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης, η Μαρία Μυρτιδιώτισσα (Κατίγκω) Πατέρα, ο Κυπριανός Κοτσούμπας και άλλοι, οι οποίοι είχαν πιο μετριοπαθή στάση καλώς ή κακώς προς τους νεοημερολογίτες. Τι πάει να πει αυτό όμως; Το ότι υπάρχουν αποτειχισμένοι ή παλαιοημερολογίτες με χειροτονία από νεοημερολογίτες δεν σημαίνει κάτι. Πολλάκις στην Εκκλησιαστική ιστορία ακόμα και άγιοι είχαν δεχθεί χειροτονία από αιρετικούς. Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν λιγότερο Ορθόδοξη από τους υπόλοιπους Αγίους, αφού με τον ίδιο αν όχι με περισσότερο ζήλο αγωνίστηκαν κατά της αιρέσεως, ακόμη και των ίδιων αιρετικών που τους χειροτόνησαν. Οι φιλικές σχέσεις τινών των παλαιοημερολογιτών με νεοημερολογίτες, γίνονται προκειμένου να υπάρχει κλίμα φιλίας, ώστε να μπορούν οι τελευταίοι να αισθάνονται πιο άνετα μαζί με τους πρώτους και να βοηθηθούν να τους ακολουθήσουν. Δεν σημαίνει ούτε αναγνώριση των τελευταίων, ούτε βεβαίως και θεωρείτε ως η ενδεδειγμένης στάση αυτή. Ούτως η άλλως εάν έκαναν κάτι λιγότερο αμέσως εσείς θα τους κατηγορούσατε ως ταλιμπάν και ακραίους, ακριβώς όπως πράττετε για τη γερόντισσα του Ι. Παρθενώνος Αγ. Κωνσταντίνου.

13. Επίσης, συνεχίζεται γράφοντας: «Αποτυπώθηκε, επίσης, σε άρθρο, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στον τοπικό Τύπο ότι, οι Κληρικοί που ακολουθούν το νέο ημερολόγιο είναι αιρετικοί. Και ρωτώ: Αφού είναι αιρετικοί, γιατί δέχονται κάποιον στους κόλπους τους οι Γ.Ο.Χ. από το νέο ημερολόγιο με τον βαθμό ιεροσύνης που αυτός είχε λάβει από τους Επισκόπους του νέου ημερολογίου; Άρα υποκρίνονται. Και εφόσον τα τελούμενα υπό των Κληρικών μας (νέου ημερολογίου) δεν έχουν ισχύν γιατί κατασκευάζουν εικόνες και άλλα αντικείμενα στον Αγ. Κωνσταντίνο και τα πωλούν σε νεοημερολογίτες για να μπουν στους Ναούς των νεοημερολογιτών; Ποιοι πιστοί συντηρούν τον Αγ. Κωνσταντίνο και τους Αγίους Πατέρες, τον Ταξιάρχη των Νενήτων, τον Άγιο Μάρκο, την Αγία Ματρώνα στη Διδύμα, κλπ; Δεν είναι ο οβολός και η αγάπη των νεοημερολογιτών για την Εκκλησία; Ας μην έχουν κάποιοι δυο πρόσωπα ενώπιον του Θεού, αλλά ένα, διότι κι αυτοί θα δώσουν λόγο σ΄ Εκείνον εν ημέρα κρίσεως, όπως όλοι μας».

Απάντηση: Από τα παραπάνω προκύπτει ότι έχετε πλήρη άγνοια στα σχετικά θέματα. Τα μυστήρια των αιρετικών οι οποίοι ακόμα δεν έχουν κριθεί από σύνοδο λογίζονται ως υποστατά, πιθανώς άκυρα αλλά υποστατά. Η χειροτονία του Αγίου Μελετίου παρότι έγινε από αιρετικούς Αρειανούς αναγνωρίστηκε ως υπαρκτή από την Εκκλησία. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Έχω γράψει ειδικό άρθρο περί του θέματος αυτού το οποίο καλός ή κακός ακόμα δεν έχει δημοσιευτεί.

Τέλος, γράφετε: «Κλείνω εδώ το παρόν σημείωμα, λέγοντας τούτο: Η επίσημη και Κανονική Εκκλησία, η Αγία Ορθοδοξία μας, ζει και θα ζει εις τον αιώνα, διότι είναι θεοίδρυτη και δεν μπορεί κανένας επί της γης να την φιμώσει ούτε να την αμαυρώσει. Μπορούν, όμως, θεομπαίχτες άνθρωποι, άνθρωποι με υστεροβουλία και προσωπικά πάθη, εγωισμό και αρχομανία, πλάνη και έριδα, να δημιουργήσουν προβλήματα που σαν αποτέλεσμα έχουν να σχίζεται ο χιτώνας Της και να αναπτύσσονται παρασυναγωγές και αιρέσεις……»

Απάντηση: « Αυτά αγαπητέ κ Παπαδόπουλε να τα αναφέρετε στους δικούς σας επισκόπους που έχουν καταλήξει να θεωρούν τις αιρέσεις και παρασυναγωγές ως «Εκκλησία». Υστεροβουλία, αιρέσεις και σχίσματα δημιουργούν οι δικοί σας ταγοί, όχι οι παλαιοημερολογίτες (τουλάχιστον όχι στον βαθμό που το κάνετε εσείς).

Η τελευταία σας πρόταση μόνο ως απύθμενο θράσος μπορεί να θεωρηθεί, γράφετε: «Ας σημειωθεί δε και τούτο: Μπορεί οι Γ.Ο.Χ. να μην δέχονται το νέο ημερολόγιο και την Κανονική Εκκλησία, όμως μπορεί και οι Χιώτες να μην δεχθούν πραξικοπηματίες και καταληψίες στα χιώτικα μοναστήρια!»,

Απάντηση: Το θράσος σας κ Παπαδόπουλε δεν έχει όρια, η Μονή των Αγίων Πατέρων ανήκει ή όχι σε σύνοδο των Γοχ από το 1924; Οι Χιώτες από πότε έχουν λόγο στο ποιος θα μπει στα μοναστήρια; Τα μοναστήρια ανήκουν στους Ορθοδόξους Χιώτες και μη. Δεν έχετε δικαίωμα να αρπάζετε ξένη ιδιοκτησία, δεν έχετε λόγο περί του θέματος. Τα μοναστήρια ανήκουν στο λαό του Θεού όχι στους Χιώτες. Μήπως σκέπτεστε να πράξετε όπως οι Σπετσιώτες, που πέταξαν από το Μοναστήρι των Αγίων Πάντων Σπετσών τον π. Χρυσόστομο Σπύρου και την εκεί γυναικεία αδελφότητα (παλαιοημερολογιτών), που αποτελούνταν από υπέργηρες γραίες μοναχές, προκειμένου να ικανοποιήσουν τον εγωϊσμό του τοπικού Μητροπολίτη Ύδpας κ. Ιερόθεου;

Λυπούμε πάρα πολύ για τις απόψεις που εκφράσατε στο κείμενο οι οποίες μπάζουν απ’ όπου και αν κάποιος τις δει (ιστορικώς, λογικώς, εκκλησιαστικός). Ελπίζω, να διαβάσετε με προσοχή τα όσα έχω γράψει, ζητώ συγγνώμη αν τυχόν σας έθιξα με τον τρόπο γραφής μου αλλά έχω κουραστεί να γράφω τα ίδια και τα ίδια.

Ο Θεός μαζί σας, θα περιμένω την απάντηση σας.