ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ (ΜΕΡΟΣ Β΄: ΔΟΚΙΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ)

Ένα χρόνο περίπου μετά το Α΄ μέρος του εξαιρετικού βιβλίου "Οι ληστές της θείας διδασκαλίας" ο κ. Ρίζος επανέρχεται με το Β΄ μέρος, το οποίο φέρει τον υπότιτλο "Δοκίμιο στην Αποτείχιση".

Πρόκειται για ένα πόνημα 250 περίπου σελίδων, το οποίο αποτελεί εξαιρετικό εφόδιο για όλους του Ορθοδόξους, όχι μόνο τους απλουστέρους (μιας και η παράθεση των πατερικών κειμένων στην σημερινή μορφή της γλώσσας μας είναι ανεκτίμητης αξίας), αλλά και για τους πιο προχωρημένους, οι οποίοι έχουν σε ένα εγχειρίδιο συγκεντρωμένα όλα τα απαραίτητα επιχειρήματα για να αντιμετωπίσουν την παρεκτροπή των, κοινωνούντων με τους οικουμενιστές αντιοικουμενιστών, η οποία έδωσε δυστυχώς τόσο χρόνο και χώρο στην αίρεση.

Ας αφήσουμε όμως τα ίδια τα αποσπάσματα του βιβλίου να μιλήσουν για την ποιότητά του και την ακραιφνή ορθοδοξία του. Εμείς το συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε όλους (παραγγελίες στο rzsster@gmail.com ) και ευχόμαστε στον εκλεκτό συγγραφέα "και εις άλλα με υγεία και Ορθοδοξία!".
 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

(Χάριν συντομίας παραλείφθηκαν οι υποσημειώσεις)

 

"Σήμερα οἱ ἀντί-οἰκουμενιστὲς ἔχουμε εἰσάγει ἕνα ἀκόμα κριτήριο, αὐτὸ τοῦ Κοινοῦ Ποτηρίου δηλαδὴ τῆς συμμετοχῆς τῶν αἱρετικῶν στὴν Θεία Εὐχαριστία, στὸν κοινό «ἄρτο». Βέβαια καὶ αὐτὸ ἔλαβε καὶ λαμβάνει χώρα κυρίως ἐκτὸς Ἑλλάδας καί «δὲν κουνήθηκε φῦλλο». Ἔχει ὅμως νομίζω σημασία να ποῦμε ὅτι δὲν συναντήσαμε πουθενὰ αὐτὸ τὸ κριτήριο. Ποτὲ οἱ Πατέρες δὲν ἔφτασαν σὲ τέτοια ἐπίπεδα ὀπισθοχωρήσεων, ὥστε νὰ θέσουν μία τέτοια «κόκκινη γραμμή» ποὺ μοιάζει σὰ νὰ ἀποφασίζει τὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο Στρατοῦ ὅτι θὰ κηρύξει πόλεμο μὲ τὴν Τουρκία, ὅταν οἱ Τοῦρκοι τολμήσουν νά ὑψώσουν τὴν σημαία τους στὴν Ἀκρόπολη! Αὐτὴ ἡ «κόκκινη γραμμή» εἶναι μία νέα, πρωτότυπη καί «ἐπεξεργασμένη» ἰδέα ποὺ ἀγγίζει τήν «νέοπατερικὴ θεολογία», ἂν δὲν τὴν σφιχταγγαλιάζει!".

"Σὲ καμία Ἀποτείχιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας δὲν προτάθηκε ἢ διδάχθηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἡ δυνατότητα ὅσων θέλουν νὰ ἀποτειχίζονται καὶ ὅσων θέλουν νὰ κάθονται καὶ νὰ περιμένουν νὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ θέματος κάποια Σύνοδος. Μὲ ἄλλα λόγια, ὅσοι θέλουν νὰ διώκονται, νὰ ὑποφέρουν, νὰ βασανίζονται, νὰ δολοφονοῦνται γιά νὰ λάβουν τὸν στέφανο τῆς Θείας μακαριότητας, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ κάτσουν στὰ σπιτάκια τους καὶ θὰ ἀκολουθοῦν τὴν αἵρεση καὶ τὸν κακόδοξο Ἐπίσκοπο -«ἄχρι καιροῦ»- θὰ πᾶνε κι αὐτοὶ στὸν παράδεισο! Ἕνας τέτοιος φανερὸς παραλογισμός, θὰ ἐπέφερε ἐπιπλέον μία τρομακτικὴ συνέπεια: οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ὁμολογητὲς τῆς πίστεως θὰ ἔπρεπε νὰ κριθοῦν ὡς παράφρονες γιατὶ μαρτύρησαν ἀναίτια καὶ ἀζητητί. Σό «δυνητικό» τῆς Ἀποτείχισης εἶναι ἕνας «νέοπατερικός» νεολογισμὸς ὄχι τῶν Οἰκουμενιστῶν ἀλλὰ δυστυχῶς τῶν ἀντί-οἰκουμενιστῶν!".

 

"Δυστυχέστατα, στὰ πορίσματα τῆς Ἡμερίδας γιὰ τὴν Ἀποτείχιση ποὺ ὀργάνωσε ἡ Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς (27/11/2014) περιλαμβάνεται ἡ νέα ἐπισκοπικὴ ἄποψη ποὺ λέει ὅτι: «δὲν εἶναι ἁρμόδιο τὸ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἐπισημάνει καὶ νὰ διαγνώσει μὲ ἀσφάλεια τὴν αἵρεση, διότι δὲν ἔχει τὶς ἀνάλογες πνευματικὲς προϋποθέσεις, δὲν ἔχει δηλαδή τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως». Λυπᾶμαι τὸν ἑαυτό μου καὶ τοὺς ἀδελφούς μου στὴν Ἐκκλησία ποὺ νομίζαμε ὅτι μὲ τὸ Ἅγιο Χρίσμα εἴχαμε λάβει ὅλα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Καὶ ὅτι: «τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Στὴν ἐν λόγῳ Ἡμερίδα μάθαμε ὅτι ἀποφασίστηκε ἡ ἀφαίρεση τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού δόθηκαν στον κοσμάκη!! Έτσι ὁ κάθε βαπτισμένος καὶ χρισμένος Ὀρθόδοξος χριστιανὸς σύμφωνα με τούς «δολοῦντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ», ἀπό τις 27/11/2014 παύει να εἶναι ἱερέας, προφήτης καὶ βασιλιάς".

 

"Ἡ ἄμεση ἀντίδρασή τους μὲ τὴν ὁποία ἐλπίζουν νὰ τρομάξουν λαϊκοὺς καὶ κληρικοὺς εἶναι νὰ κηρύττουν ὅτι ἡ Ἀποτείχιση εἶναι σχίσμα. Ταυτίζονται μὲ τὴν θέση τοῦ π. Ἐπιφάνειου Θεοδωρόπουλου ποὺ γράφει: «Τὸ σχίσμα δὲν τὸ δημιουργοῦν οἱ παρεκκλίσεις ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες ἀλλὰ ἡ διακοπὴ τῆς κοινωνίας καὶ ἡ ἀποκήρυξή της». Πρόκειται σίγουρα γιὰ ἕνα στρεβλὸ ὁρισμό, ἀφοῦ ἀντιμετωπίζει τὸ σχίσμα σὰν ἕνα διοικητικό-ἐξωτερικὸ φαινόμενο καὶ τὸ ἀπομονώνει ἀπὸ τὴν πνευματική-ἐσωτερική του διάσταση. Ἕνας τέτοιος ὁρισμὸς ὁδηγεῖ στὴν ἀπαράδεκτη συνέπεια κάποιος Ἐπίσκοπος νὰ πιστεύει ὅτι θέλει καὶ νὰ κηρύττει ὅτι θέλει, ἀρκεῖ νὰ μὴν διακόπτεται ἡ μνημόνευση τῶν ὑπολοίπων Ἐπισκόπων. Αὐτὸ βιώνουμε σήμερα. Αὐτὸ τὸ τερατούργημα ποὺ εἶναι ξένο πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι ὀρφανό, ἔχει τουλάχιστον μία μάνα. Εἶναι ἡ Προτεσταντικὴ θεωρία τῆς «Περιεκτικότητας» ποὺ λέει ἀκριβῶς αὐτό, ὅτι δηλαδὴ κάποιος μπορεῖ νὰ πιστεύει ὅτι θέλει ἀρκεῖ νὰ παραμένει στὴν «ἐκκλησία» σὲ κοινωνία μὲ τοὺς ἄλλους. Ἐκεῖ βασίζεται καὶ ἡ ἀπέραντη «θεωρία τῶν κλάδων» ἡ ὁποία δέχεται κάθε κακοδοξία ὡς μέρος τῆς ἀλήθειας".

 

"Ὅταν ἦταν ὁ Ἅγιος Μάξιμος στὴ Ῥώμη τὸν ἐπισκέφτηκε ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ αὐτοκράτορα Γρηγόριος ποὺ εἶχε πάει στὴ Ῥώμη γιὰ νὰ προτρέψει τὸν Πάπα σὲ Ἕνωση (μὲ τοὺς Μονοθελητές).Ὁ Γρηγόριος θὰ ἐπιδίωκε τὴν Ἕνωση μὲ βάση δύο ἀπολύτως αἱρετικὰ κείμενα τόν «Τύπο» καὶ τήν «Ἔκθεση». Ὅταν τὸ κατάλαβε ὁ Μάξιμος ἀντέδρασε ἀρνητικά. Ὁ Γρηγόριος τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὁ «Ὁ Τύπος δὲν προβαίνει σὲ διαγραφὴ τῆς θείας διδαχῆς ἀλλὰ στὴν ἀποσιώπησή της γιὰ νὰ οἰκονομήσουμε τὴν εἰρήνη». Καὶ ὁ θεῖος Μάξιμος τοῦ ἀπάντησε: «Ὑπάρχει στὴ θεία Γραφὴ σιωπὴ καὶ διαγραφή;…Ἐὰν γιὰ χάρι τῆς Οἰκονομίας ἀφανίζεται ἡ σωτήριος πίστις μέσα στὴν κακοδοξία, τότε τοῦτο τὸ εἶδος τῆς λεγομένης Οἰκονομίας εἶναι πλήρης χωρισμὸς Θεοῦ καὶ ὄχι κατὰ Θεὸν ἕνωσις. Διότι αὔριο οἱ δυσώνυμοι Ἰουδαῖοι θὰ εἰποῦν: ‚Ἂς οἰκονομήσουμε τὴν μεταξύ μας εἰρήνη καὶ ἅς ἑνωθοῦμε. Ἂς ἀφαιρέσουμε ἐμεῖς τὴν περιτομὴ καὶ ἐσεῖς τὸ βάπτισμα καὶ ἅς μὴ φιλονικοῦμε πλέον μεταξύ μας. Αὐτὸ πρότειναν κάποτε καὶ οἱ Ἀρειανοὶ ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου λέγοντας: ‚Ἂς ἀφαιρέσουμε τὸ ὁμοούσιο καὶ ἐτερούσιο καὶ ἅς ἑνωθοῦν οἱ ἐκκλησίες‛ ὅμως οἱ θεοφόροι Πατέρες μας δὲν ἀποδέχτηκαν τὴν πρότασί τους, ἀλλὰ προτίμησαν νὰ διωχθοῦν καὶ νὰ πεθάνουν». Τότε φωνάζει κάποιος : «Μὲ αὐτὰ ποὺ λέγεις ἔσχισες τὴν Ἐκκλησία» ὁ δὲ Ὅσιος τοῦ εἶπε: «Ἐὰν αὐτὸς ποὺ λέγει τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων σχίζῃ τὴν Ἐκκλησία, τότε τὶ θὰ φανεῖ ὅτι προξενεῖ σ΄Αὐτὴν αὐτὸς ποὺ διαγράφει τὰ δόγματά τους, ἄνευ τῶν ὁποίων οὔτε τὸ ἴδιο ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ;»".

 

"Ἐδῶ καὶ κοντὰ ἕναν αἰῶνα μερίδες πιστῶν («Ζηλωτές» ἤ «τοῦ Πατρίου ἡμερολογίου» ὅπως ὀνομάζονται) προχωροῦν σὲ Ἀποτείχιση ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Πῶς ἄραγε θὰ κρίνει ὁ Κύριος τὸν καθένα; «Τις γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου ἥ τις σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;». Μήπως στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ οἱ «βιαστικοί» ἀποτειχισμένοι «Ζηλωτές» πού «ἀποπήδησαν ὡς ἀπὸ ὄφεος» ἀπὸ τὴν αἵρεση, χωρὶς στήριγμα Συνόδου, θὰ εἶναι οἱ πρῶτοι προσληφθέντες ἀπὸ τὸν Θεό, ὡς «ἐργάτες τῆς πρώτης ὥρας», σὲ σχέση μὲ τούς «χλιαρούς», μὴ ἀποτειχισμένους καὶ κοινωνοῦντας μὲ τὴν αἵρεση «Ὀρθοδόξους» τοὺς ὁποίους ἐντέλει «θὰ τοὺς ἐμμέσει»;".

 

"Κάποιοι περιμένουν κάποιους πράγματι ἁγίους Γέροντες νά πάρουν «πληροφορία» ἀπό τόν Θεό γιά νά σημάνουν τήν Ἀποτείχιση. Θέλω νά καταγράψω ὅτι πουθενά δέν συνάντησα οἱ πρωταγωνιστές τῶν ἀποτειχίσεων νά δηλώνουν ὅτι προέβησαν σέ Ἀποτείχιση ἐπειδή ἔλαβαν «πληροφορία» ἀπό τόν Θεό. Ὁδηγός τούς ἦταν ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ διδασκαλία καί ὁ βίος τῶν Ἁγίων, οἱ Σύνοδοι καί οἱ Ἱεροί Κανόνες. Αὐτή ἦταν ἡ «πληροφορία» ἀπό τόν Θεό! Ὅποιος δέν πείθεται ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων , οὔτε καί νεκρός νά ἀναστηθεῖ, οὔτε καί «πληροφορία» σέ κάποιον Γέροντα νά δοθεῖ, δέν θά πεισθεῖ. Ἔτσι μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος στήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί πτωχοῦ Λαζάρου. Καί ἀπό τόν ἀντιαιρετικό βίο τῆς Ἐκκλησίας βλέπουμε ὅτι ἀπό τήν αἵρεση δέν προστατεύει ἡ «πληροφορία» ἄλλα ἡ παραδεδομένη διδασκαλία".

 

"Κάποτε ἀγαπητὲ ἀναγνώστη ἔγινε Σύνοδος ποὺ καταδίκασε τὸν Ἄρειο, τὸν Σέργιο, τὸν Βέκκο, τὸν Καλέκα καὶ ὅσους κοινωνοῦσαν μὲ αὐτούς. Ἴσως κάποτε νὰ εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ γίνει Σύνοδος ποὺ θὰ ἀναθεματίζει τὸν Μεταξάκη, τὸν Ἀθηναγόρα, τὸν Βαρθολομαῖο καὶ ὅσους κοινωνοῦσαν μὲ αὐτούς, δηλαδὴ ἐμᾶς! Καὶ ἂν αὐτὴ ἡ Σύνοδος δὲν γίνει ποτὲ στὴ γῆ, θὰ γίνει ὁπωσδήποτε στὸν οὐρανὸ καὶ Κριτές μας ἐκεῖ δὲν θὰ εἶναι οἱ ἐδῶ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Πνευματικοί μας ἀλλὰ οἱ Ὁμολογητὲς καὶ Μάρτυρες τῆς Πίστεως. Ὅποιος προετοιμαστεῖ θὰ ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει λιγότερους κλιδωνισμοὺς και κινδύνους κατὰ τό «ἐτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην». Ὅσοι θέλουν ἂς προσέξουν, γιατί «ἡ νύχτα θὰ εἶναι πολὺ μακρυὰ καὶ πολὺ σκοτεινή».
H Ἀποτείχιση δὲν εἶναι δημοφιλὴς, γιατὶ εἶναι ἀντίθετη στήν «τυρρανία τῶν ἀπολαύσεων».Ἀφορᾷ τήν «στενὴ πύλη καὶ τὴν τεθλιμμένη ὁδό τὴν ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωὴ καὶ ποὺ εἶναι λίγοι αὐτοὶ ποὺ τὴν βρίσκουν». Ὁ κατ΄ ἐπίγνωση ἀποτειχισμένος ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ μὲ λόγια τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὅτι εἶναι ὁ «τέλειος τῆς τελείας θεότητος πρόσφυγας». Εἶναι αὐτὸς πού «δὲν θέλει νὰ δώσει οὔτε ἕνα ἐλάχιστο κομμάτι τῆς ψυχῆς του στὸν διάβολο, γιατὶ ξέρει ὅτι τὸ ὑπόλοιπο θὰ εἶναι ἄχρηστο γιὰ τὸν Θεό»".