Διάλογος περὶ ἐκτρώσεων (ἐκλεκτοῦ συνεργάτου μας)

πάλιν καὶ πολλάκις περί εκτρώσεων

-Πιστεύεις στὸν Θεό, εὐλογημένε;

-Πιστεύω, ἀλλά εἶμαι ὀλιγόπιστος.

-Ναί, αδελφέ, εἶμαι καὶ ἐγὼ ὀλιγόπιστος, καὶ θυμοῦμαι κάπου στὸ Γεροντικὸ ποὺ λέγει ὅτι ἀπὸ τὴν ὀλιγοπιστία μας πηγάζει ἡ ἁμαρτωλότητά μας. Θυμᾶσαι τὶς δέκα ἐντολές;

-Περίπου...

-Θυμᾶσαι πάντως ὅτι ἡ μία ἐντολὴ ἀναφέρει τὸ «οὐ φονεύσεις»... Πιστεύεις ὅτι ο φόνος εἶναι ἁμαρτία, ὅτι τὸν ἀποστρέφεται ὁ Θεὸς καὶ ῥητῶς μᾶς τὸν ἀπαγορεύει;

-Πιστεύω ὅτι ὁ φόνος εἶναι κάτι πολὺ ἄσχημο, κάτι ποὺ δὲν θὰ ἤθελα νὰ μοῦ τὸ κάνουν καὶ ἔτσι δὲν θέλω καὶ ἐγὼ νὰ τὸ κάνω σὲ ἄλλους. Πιστεύω ὅτι εἶναι  ἁμαρτία, ναί.

-Γνωρίζεις ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος ἀναφέρει σὲ ἕνα κανόνα του ὅτι ὅποιος φονεύσει καὶ μετανοήσει τὸ ὀρθό εἶναι νὰ κοινωνήσῃ λίγο πρὸ τοῦ πεθάνει; Αὐτὸ μάλιστα φανερώνει καὶ τὸ  μέγεθος τῆς ἁμαρτίας. Βεβαίως, τὸ τί ἀκολουθοῦν γιὰ τοὺς φονεῖς κατ’ οἰκονομίαν καὶ κατὰ περίπτωσιν οἱ ἔμπειροι καὶ φωτισμένοι  πνευματικοὶ εἶναι συνάρτησι τῆς διακρίσεως αὐτῶν καὶ τῆς μετανοίας τῶν ἐξομολογουμένων...

-Δὲν τὸ γνώριζα. Πράγματι, αὐτὸ δείχνει τὸ μέγεθος τῆς ἁμαρτίας.

-Πιστεύεις ὅτι ἡ ἔκτρωσι εἶναι φόνος;

-Ἔχω ἀκούσει ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας διδάσκει ὅτι τὸ ἔμβρυο ἀπὸ τὴν στιγμὴ ἀκριβῶς τῆς συλλήψεως, «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» θυμᾶμαι ὅτι τὸ ἄκουσα, εἶναι ὁλοκληρωμένος ἄνθρωπος, μὲ ψυχὴ ἐννοεῖται. Ἑπομένως, εἶναι φόνος ἐὰν τὸ ἀποβάλλουμε.

-Ἀκριβῶς, αὐτὸ διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Γιὰ ἀυτοὺς ποὺ ἔκαναν ἔκτρωσι τὸ ἐπιτίμιο ἀκοινωνησίας εἶναι, κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο, 10 ἔτη, καὶ αὐτὸ οἰκονομικῶς... Σὲ μία ἔκτρωσι, σὲ ἕνα τέτοιο φόνο, ποιὸς ἔχει τὴν ἁμαρτία; Οἱ γονεῖς, αὐτοὶ ποὺ συμβουλεύουν νὰ γίνῃ ἡ ἔκτρωσι, ὁ γιατρός, ὅλοι αὐτοί;

-Θὰ ἔλεγα, οἱ γονεῖς περισσότερο. Ὁ γιατρὸς ἐξάλλου κάνει τὴν δουλειά του... Τώρα αὐτοὶ ποὺ συμβουλεύουν, ὁπωσδήποτε ἁμαρτάνουν πολὺ, ἀλλὰ φαντάζομαι ὅτι δὲν θὰ κατακριθοῦν ὡς φονεῖς.

-Λέγεις ὅτι ὁ γιατρὸς κάνει τὴν δουλειά του... Δηλαδὴ ἐὰν σοῦ ζητήσω ἐγὼ νὰ μὲ φονεύσῃς, ἐσὺ δὲν φέρεις εὐθύνη, δὲν εἶσαι φονεύς; Δὲν εἶσαι ἐλεύθερος ἄνθρωπος νὰ ἀρνηθῇς νὰ διαπράξῃς ἁμαρτία, καὶ μάλιστα τέτοιου μεγέθους; Τὸ ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος θεωρεῖ νόμιμη πλέον τὴν ἔκτρωσι, δὲν ἀπαλλάσει οὔτε τοὺς γονεῖς οὔτε τὸν ἰατρὸ ἀπὸ τὴν ἐνοχὴ τοῦ φόνου ἐνώπιον τοῦ Οὐρανίου Κριτηρίου.

-Νομίζω συμφωνῶ...

-Τί θὰ ἔλεγες ἐὰν σοῦ πῶ ὅτι εἶναι καλύτερα νὰ μὴ πηγαίνουμε σὲ ἰατροὺς-γυναικολόγους, ποὺ ἔχουν τελέσει ἐκτρώσεις καὶ δὲν ἔχουν μετανοήσῃ; Ἁγιορείτης λόγιος μοναχός, μὲ μεγάλους ἀγῶνες γιὰ τὶς πολύτεκνες οἰκογένειες, ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύσῃ, μοῦ εἴχε γράψει ὅτι «ἐπιβάλλεται νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς ἐκτρωσάδες ἰατροὺς μὲ ματωμένα χέρια καὶ μυαλά». Τί λές; Δὲν εἶναι καλύτερα νὰ προτιμοῦμε τοὺς ὀρθοδόξους ἐκείνους γυναικολόγους ποὺ τηροῦν τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τιμοῦν τὸν ὄρκο τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ ἀπαγορεύει τὶς ἐκτρώσεις; Νὰ προτιμοῦμε αὐτοὺς ποὺ ταπεινώνονται ἐνώπιον τῆς Δόξης, τῆς Σοφίας, τῆς Προνοίας καὶ τῆς Ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, ποὺ εἶναι ὁ μόνος Κύριος καὶ Ῥυθμιστὴς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου τῶν ἀνθρώπων, καὶ δὲν καυχῶνται, συνειδητώς ἢ ἀσυνειδήτως, σκεπτόμενοι ὅτι αὐτοὶ ἐπιλέγουν ἐάν θὰ ζήσῃ ἕνας ἄνθρωπος, ὅτι αὐτοὶ ῥυθμίζουν τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, ὅτι αὐτοὶ μποροῦν νὰ προγραμματίζουν καταλλήλως τὴν τεκνογονία τῶν οἰκογενειῶν μὲ ἐκτρώσεις, στειρώσεις καὶ ἐξωσωματικὲς γονιμοποιήσεις, ὅτι αὐτοὶ τὰ καταφέρνουν μόνοι τους καὶ δὲν χρειάζονται «κανένα Θεό»; Τώρα θὰ μοῦ πῇς ποῦ νὰ βροῦμε τέτοιους ἰατρούς; Εἶναι ἀλήθεια ὅτι σπανίζουν. Δὲν θὰ ἄξιζε ὅμως νὰ τοὺς ἀναζητήσουμε; Ἐὰν εἶναι εὐλογημένο, βοήθησέ με μαζὶ μὲ ἄλλους ἀδελφοὺς νὰ κάνουμε κάποιες προσπάθειες γιὰ αὐτό...

-Ναί, καλὰ λές, πρέπει νὰ κάνουμε τέτοιες προσπάθειες...  Ἐπειδή, ὅμως, εἶπες αὐτὰ γιὰ τοὺς ἰατρούς,  μήπως ἔτσι τοὺς κατακρίνουμε; Μήπως τὸ νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε οὔτε χριστιανικὸ εἶναι οὔτε θὰ τοὺς βοηθήσῃ νὰ μετανοήσουν;

-Ἡ Κρίσις ἀνήκει στὸν Θεό μας, ιδιαιτέρως δὲ στὸν Κύριον ἡμῶν Ιησοὺν Χριστόν.  Πρὶν ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημά σου θὰ ἤθελα νὰ ἔχῃς μία εἰκόνα στὸ μυαλό σου. Πηγαίνεις τὴν σύζυγό σου στὸ μαιευτήριο νὰ γεννήσῃ καὶ μαθαίνεις ὅτι ὁ ἰατρός σας τελεῖ μία ἔκτρωσι, ἕνα φόνο, καὶ ἀμέσως ἔρχεται νὰ σᾶς ἀναλάβῃ. Πῶς νοιώθεις;

-Τί νὰ σοῦ πῶ;!

-Δὲν συμφωνήσαμε ὅτι ἡ ἔκτρωσι εἶναι φόνος;

-Ναί, ἄλλά γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινὴς δὲν τὸ ἔχω χωνέψει καλὰ ὅπως λέμε...

-Σὲ πληροφορῶ ὅτι μόνον στὴν Ἑλλάδα καθημερινῶς ἐκτρώνονται-σφάζονται 1000 περίπου ἔμβρυα. Αὐτὸ σὲ συνταράσσει ἢ σὲ συνταράσσουν μόνον κάποια μεμονωμένα ἐγκλήματα καὶ πολύνεκρα δυστυχήματα,  ποὺ παρουσιάζονται, μὲ δραματικὸ μάλιστα τρόπο, στὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως; Ἐδῶ μιλοῦμε γιὰ καθημερινὴ γενοκτονία. Τὸ βάζεις καλὰ στὸ μυαλό σου; 1000 παιδιὰ τὴν ἡμέρα... Ἢ μήπως θέλῃς νὰ παρευρεθῇς ἀκριβῶς ἐνώπιον μιᾶς ἐκτρώσεως , καὶ νὰ παρακολουθῇς τὰ κατακρεουργημένα μέλη τοῦ ἐμβρύου νὰ ἀποβάλλωνται ἀπὸ μία μητέρα, ποὺ εἴτε θὰ ἔχῃ ψυχολογικὰ ἢ καὶ γυναικολογικὰ προβλήματα στὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς της, εἴτε ἀντιμετωπίζει ἀπαθῶς μιὰ χαμένη ύπαρξι, ἕνα ἐκτρωμένο ἄνθρωπο, τὸ ἴδιο τὸ παιδί της,  ποὺ ἂν τοῦ ἔδιδε μία εὐκαιρία νὰ ζήσῃ, πιθανότατα νὰ μὴ ἤθελε ποτὲ νὰ χάσῃ ἀπὸ κοντά της;  Πῶς, λοιπόν, νὰ ἀντιμετωπίσω τὸν ἰατρὸ ποὺ τελεῖ ἐκτρώσεις, ἀλλά καὶ στειρώσεις, ποὺ τὶς ἀπαγορεύει ὁ Θεὸς, καὶ ἐξωσωματικές, ποὺ ἐκεῖ μάλιστα καταστρέφονται-φονεύονται περισσότερα τοῦ ἑνὸς γονιμοποιημένα ὠάρια-ἔμβρυα, δηλαδὴ ἄνθρωποι; Νὰ τοῦ ζητήσω νὰ «πᾶμε γιὰ τσίπουρα»; Νὰ τὸν καλέσω στὴν βάπτισι τοῦ παιδιοῦ μου, ποὺ ξεγέννησε, καὶ νὰ φωτογραφίζωμαι χαμογελαστὸς μαζί του;  Ἢ νἀ κλάψω;  Ἢ νὰ προσευχηθῶ; Ἢ νὰ τοῦ μιλήσω; Ἢ νὰ ἀγωνισθῶ νὰ γίνω ἅγιος καὶ νὰ ὁδηγηθῇ καὶ αὐτὸς σὲ μετάνοια, ἀφοῦ πλέον θὰ τοῦ συμπεριφέρωμαι κατὰ Θεόν;

-Ἀδελφέ, δίκαιο ἔχεις, μοῦ φαίνεται. Δὲν τὰ ἔχω σκεφθῇ ὅλα αὐτά. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἁπὸ ἐγωισμὸ καὶ ἀμέλεια δὲν παραδέχομαι εὔκολα ὅτι τόσο καιρὸ κάνω κάτι λάθος. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ξεβολεύομαι... Ποῦ νὰ ταλαιπωροῦμαι καὶ νὰ ἀναζητῶ σωστοὺς γυναικολόγους;

-Κάτι μοῦ εἴπες πρὶν γιὰ τὸ ἂν εἶναι ὀρθὸ νὰ ἀποφεύγουμε ἄλλους ἀνθρώπους ὅταν ἁμαρτάνουν; Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε  στοὺς Κορινθίους· «μὴ συναναμίγνυσθαι (νὰ μὴ συναναστρέφεσθε) ἐὰν τὶς ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ἦ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν (μὲ τέτοιον οὔτε νὰ συντρώγετε)» (Α΄ Κορ. ε, 11). Κατ’ ἀρχάς, ὁ ἅγιος ἀπόστολος ἐδῶ ἀναφέρεται σὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι λέγουν ὅτι εἶναι χριστιανοί, ἀλλά, πλανεμένοι ὄντες, δὲν θεωροῦν μεμπτὸ νὰ εἶναι οἱ χριστιανοὶ πόρνοι, πλεονέκται, λοίδοροι, εἰδωλολάτραι, μέθυσοι, ἅρπαγες. Γιατί, ὅμως, κελεύει ὁ ἀπόστολος νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε; Μήπως ζητῇ νὰ παύσουμε νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἁμαρτωλούς; Ἄπαγε! Πῶς, ὅμως, θὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ ἐπανέλθουν ἀπὸ τὴν πλάνη τους, δείχνοντας ἔτσι τὴν ἀγάπη μας; Ἂν συναναστρεφόμαστε μαζί τους, δείχνοντας ἔτσι ὅτι δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ διαγωγή τους, τοὺς ὠφελοῦμε ἢ ἰσχυροποιοῦνται στὴν πλάνη τους και τὸ πάθος τους; Ἐὰν, ὅμως, τοὺς ἀποφεύγουμε, ὅπως κελεύει ὁ ἀπόστολος, προσευχόμενοι καὶ πονῶντας γιὰ τὴν πτῶσί τους, στὴν περίπτωσι ποὺ δὲν εἶναι σκληροκάρδιοι καὶ πείσμονες, θὰ σταθοῦν καὶ θὰ διερωτηθοῦν: «Διὰ τί ὁ ἀδελφός μου μὲ ἀποφεύγει;». Κάπως ἔτσι γράφει καὶ ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης στὴν «Χρηστοήθειά» του. Σκεφθῆτε, λοιπόν, νὰ ἀπέφευγαν ὅλοι τοὺς ἰατροὺς ποὺ τελοῦν ἐκτρώσεις, προσευχόμενοι εἰλικρινῶς γιὰ αὐτούς! Τὸ πλέον πιθανὸν εἶναι ὅτι οἱ ἰατροὶ θὰ κανόνιζαν ἀλλοιῶς τὴν πορεία τους… Ἐν πάσῃ περιπτώσει, πάντως, ἐμεῖς θὰ ἐκτελούσαμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐκφράστηκε μέσῳ τοῦ Ἀποστόλου.  Ἐπίσης, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ἕκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπου ἐλάλησε αὐτὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, προστάζουν τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς νὰ μὴ τρώγουν τὰ ἰουδαϊκὰ ἄζυμα ποὺ τυχὸν πέμψουν πρὸς αὐτούς, ἀλλὰ οὔτε νὰ συμφιλιώνονται μὲ τοὺς Ἰουδαίους, ἢ ὅταν εἶναι ἀσθενεὶς, νὰ μὴ προσκαλοῦν αὐτοὺς γιὰ νὰ δεχθοῦν τὴν ἰατρεία τους οὔτε νὰ συλλούωνται μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὰ δημόσια λουτρά. Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει νὰ μὴ πηγαίνῃ χριστιανὸς σὲ ἰατροὺς Ἑβραίους νὰ ἰατρεύεται (ἐὰν διαμαρτυρηθῇς ἐνθυμούμενος τὴν περίπτωσι τοῦ ἁγίου Βασιλείου μὲ τὸν Ἑβραῖο ἰατρὸ, σοῦ λέγω ὄτι αὐτὸ συνέβη πρὸ τῆς ἕκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ μάλιστα ὁ Μέγας Βασίλειος ἐνεργοῦσε διακριτικῶς καὶ προορατικῶς, ὄχι ἀδιαφόρως). Εἶναι, λοιπὸν, αὐτὴ ἡ ἀποφυγὴ συνανθρώπων κατάκρισι ἢ ἔλλειψι ἀγάπης; Τὸ ἀντίθετο μάλιστα, ἀφοῦ μᾶς τὸ ζητεῖ ὁ Θεὸς τῆς Ἀγάπης. Εἶναι πόνος ψυχῆς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ συνανθρώπου. Εἶναι ὑπεύθυνη στᾶσι, ποὺ διεγείρει στὸν πλανεμένο ἐρωτηματικὰ γιὰ τὸ ὀρθὸ τῆς πνευματικῆς του πορείας. Εἶναι ἔναυσμα μετανοίας. Εἶναι ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι δεῖγμα προσεκτικῆς ζωῆς, ἐν ταπεινώσει καὶ ἀγάπῃ. Εἶναι, ἐν προκειμένῳ, ἀποφυγὴ τοῦ φρικτοῦ μιάσματος τῆς Θεοκτονίας ἀπὸ τοὺς ἀμετανοήτους Ἑβραίους, ἀλλὰ, καὶ γιὰ αὐτὸ ποὺ συζητοῦμε, τοῦ φρικτοῦ μιάσματος τῆς ἀνθρωποκτονίας ἀπὸ τοὺς ἀμετανοήτους γυναικολόγους. Εἶναι ἀντίστασι στὴν νεοεποχίτικη πνευματικὴ ἰσοπέδωσι καὶ ἀμέλεια τῶν ἐσχάτων καιρῶν μας...   

-Καλῶς! Σκέπτομαι, λοιπὸν, νὰ ἀναζητήσουμε ὀρθοδόξους γυναικολόγους ποὺ δὲν τελοῦν ἐκτρώσεις, στειρώσεις καὶ ἐξωσωματικὲς καὶ νὰ γνωστοποιοῦμε τὰ ὀνόματά τους στοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους, σὲ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα καὶ φορεῖς, σὲ χριστιανικὲς ὀργανώσεις καὶ συλλόγους, σὲ ἰστοσελίδες καὶ ἰστολόγια, ὅπως τὸ «Κρυφὸ Σχολειὸ» καὶ ἄλλα, στὰ ὁποῖα θὰ ἀπευθύνωνται οἱ πιστοὶ, οἱ ὁποίοι ἀναζητοῦν τέτοιους ἰατρούς.

-Χριστιανοί, ἐπιτέλους κάντε κάτι, βοηθῆστε! Μὴ περιμένετε ἄλλους νὰ κάνουν κάτι. Ῥωτῆστε καὶ σεῖς... Καὶ σεῖς οἱ ἰατροὶ. Φανερωθῆτε! Θὰ προσπαθήσουμε νὰ σᾶς στηρίξουμε. Ἂς βοηθήσουμε νὰ ἀνακοπῇ ἡ φρενήρης πορεία πρὸς τὸν Ἀντίχριστο καὶ τὴν κόλασι! Ἐπιτέλους!

Νεόφυτος Βάτος