ΕΠΙ τῇ μνήμῃ τοῦ ἐπισήμως Διακηρυχθέντος πρὸ ἔτους ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδό μας Ὁσίου Ἱερωνύμου τῆς Αἰγίνης (+3/16.10.1966), δημοσιεύουμε τὴν «Νεκρολογία» περὶ τῆς Κοιμήσεώς του, ἡ ὁποία ἐγράφη ἀπὸ Πνευματικό του τέκνο καὶ παρετέθη στὸ ἐπίσημο Περιοδικὸ τῆς Ἐκκλησίας μας «Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» (ἀριθ. 504 / 1.11.1966, σελ. 7). Πρόκειται γιὰ μία σημαντικὴ μαρτυρία περὶ τῆς μορφῆς τοῦ Ἁγίου Γέροντος. Τὸ κείμενο συνοδευόταν ἀπὸ φωτογραφία τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας, τὴν ὁποίαν ἐπίσης παραθέτουμε, ὅπου ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ὁσίου Γέροντος καὶ ἐν μέσῳ πνευματικῶν του τέκνων, διακρίνεται ὁ προεξάρχων τῆς Ἀκολουθίας Ἐπίσκοπος Διαυλείας κ. Ἀκάκιος, ὁ μόνος ἐπιζῶν μέχρι σήμερα ἐκ τῶν παλαιῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας μας.
ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ
Ο ΠΑΤΗΡ Ἱερώνυμος, ἡ σεβάσμια καὶ συμπαθὴς εἰς ὅλους μας φυσιογνωμία, ἀπὸ χθὲς ἐπαύσατο τοῦ ζῆν. Ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, τὸ ὁποῖον εἶχε ὁρίσει ὁ καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων ἐξουσιαστής, ὁ Ἅγιος Θεός, διὰ νὰ παραλάβῃ ἐκ τῶν προσκαίρων εἰς τὰ αἰώνια καὶ ἀληθινὰ σκηνώματά Του τὸ πιὸ ἀγαπημένο πλάσμα Του τῶν καιρῶν αὐτῶν ποὺ διερχόμεθα, τὸ πλάσμα τὸ ὁποῖον εἶχε ὅσον εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατὸν εὐαρεστήσει τὸν Κύριον.
Ἰσόβιος ἀγωνιστὴς ἐπέπρωτο καὶ διὰ μιᾶς τελευταίας δοκιμασίας, τῆς δοκιμασίας τῆς φοβερᾶς ἀσθενείας, νὰ τελειοποιηθῇ ὡς «χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ». Ἄδηλα τὰ κρίματα τοῦ Κυρίου. Ὁ πολυσέβαστος πατὴρ Ἱερώνυμος ἐγεννήθη εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς, ἐξ εὐσεβεστάτων γονέων. Ἀπὸ τρυφερᾶς ἡλικίας εἶχε παράδειγμα ζωντανὸν τὴν πίστιν καὶ εὐλάβειαν τῶν ἀοιδίμων γεννητόρων του Ἀνέστη καὶ Ἐλισσάβετ καὶ κατὰ παρόρμησιν ἰδίως τῆς μητρός του ἐτράπη εἰς τὰ θεῖα. «Βασίλειε, καλὸν εἶναι νὰ ἀφιερώσης τὴν ζωήν σου εἰς τὸν Θεόν». Αὐτὴν τὴν ὤθησιν ζητοῦσε ἡ ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐκλεκτὴ ψυχή του γιὰ νὰ δοθῇ ἐξ’ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας εἰς τὴν τήρησιν τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καὶ εἰς τὴν μετάδοσιν αὐτῶν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους διὰ τοῦ ζωηροῦ καὶ πειστικοῦ τρόπου, ποὺ εἶχε τὸ χάρισμα νὰ κατέχῃ.
Νεώτατος ἐχειροτονήθη εἰς Διάκονον, ἐπεσκέφθη τοὺς Ἁγίους Τόπους , ὅπου καὶ παρέμεινεν ἐπὶ ἀρκετὸν καιρὸν ἐντρυφήσας εἰς τὴν ἁγιότητα, τὴν ἄσκησιν καὶ ἀρετήν. Ἐχρημάτισε 18 ἔτη Διάκονος εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Κων/πόλεως καὶ μετὰ τὴν Μικρασιατικὴν καταστροφὴν κατέφυγε εἰς τὴν Μητέρα Ἑλλάδα, ὅπου καὶ κατὰ θείαν Πρόνοιαν ἦλθε καὶ κατώκισε εἰς τὸ νησί μας, τὴν Αἴγινα. Ἐδῶ ἐχειροτονήθη Ἱερεὺς καὶ ἱερούργησε ἐπὶ ὀλίγον μόνον διάστημα, διότι κατ’ ἐξομολόγησίν του εἶδε φοβερὰν ὀπτασίαν καὶ δι’ αὐτὸ ἐσταμάτησε τὸ λειτούργημα τῆς Ἱερωσύνης. Ἡ ἐδῶ πολιτεία του εἶναι πλέον εἰς ὅλους γνωστή. Ὡς Ἱεροψάλτης καὶ Ἱεροκήρυξ εἰς τὸ Παρεκκλήσιον τοῦ Νοσοκομείου ἔδρασε πολλαπλῶς καὶ εὐεργετικῶς τόσον διὰ τὸ Ἵδρυμα, τὸ ὁποῖον συνετηρεῖτο ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τῆς Ἐκκλησίας, ὅσον καὶ διὰ τὸ ἐκκλησίασμα, τὸ ὁποῖον κυριολεκτικῶς ἐμαγνητίζετο ἀπὸ τὸν θεῖον λόγον του.
Ἦτο ὁ μόνος ποὺ μὲ τὴν θέρμην καὶ τὸν ζῆλον τοῦ κηρύγματος ἱκανοποίει τὴν πνευματικὴν δίψαν τοῦ ποιμνίου του. Ἔκτοτε ὑπῆρξεν ὁ κατ’ ἐξοχὴν Πνευματικὸς πατὴρ τοῦ τόπου μας. Ποῖον περὶ αὐτοῦ δυνάμεθα ἔπαινον ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι νὰ πλέξωμεν; Ἡ ταπεινότης τοῦ χαρακτῆρος του, ἡ ἀγαθότης, ἡ ἀσκητικὴ ζωή του καὶ γενικῶς τὸ μοναδικὸν παράδειγμα ἀφιλοκερδείας κατέκτησαν τὴν ψυχὴν ὅλων τῶν συμπατριωτῶν μας.
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει στὰ ἄδυτα τῆς ψυχῆς του ἕνα βωμὸν ἐπάνω εἰς τὸν ὁποῖον ἔχει στήσει ὅ,τι τελειότερον καὶ πνευματικῶς ἀνώτερον ἔχει ἐκτιμήσει στὸν κόσμον ὅπου ζῇ. Ἐὰν ἀνοίξωμεν ὁ καθένας ἀπὸ ἡμᾶς ἐλεύθερα τὴν καρδίαν μας, εἶναι βέβαιον ὅτι ἐκεῖ ἔχομεν ἐγκαταστήσει τὸν πολύκλαυστον καὶ πολυσέβαστον Πατέρα Ἱερώνυμόν μας. Γι’ αὐτὸ ἡ συντριβή μας ἡ ψυχικὴ εἶναι ἀπερίγραπτος, γι’ αὐτὸ κλαῖνε ὅλων μας τὰ μάτια καὶ οἱ καρδιές. Χάνομεν τὸν θησαυρὸν ποὺ ὁ Πανάγαθος εἰδικῶς εἰς ἡμᾶς τοὺς Αἰγινήτας εἶχε χαρισμένον. Τώρα ποὺ φεύγει ἀπὸ τὸ μέσον ἡμῶν, τώρα ταρασσόμεθα, τώρα ξυπνᾶμε καὶ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν ἀναντικατάστατον ἀπώλειαν. Ἐκπλησσόμεθα ὅταν μᾶς ἔλεγε τοὺς συλλογισμοὺς ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν, προτοῦ προφθάσωμεν νὰ τοῦ ἀνοίξωμεν τὴν καρδιά μας· δὲν ἐχρειάζετο! Αὐτὸς ἤδη εἶχε διαβάσει τὸ περιεχόμενόν της. Τί μεγαλυτέρα ἀπόδειξις τῆς καθαρότητος τῆς ψυχῆς του καὶ τῆς θείας Χάριτος ποὺ κατώκει ἐντός του;
Τώρα φεύγει ἐκ μέσου ἡμῶν διὰ τὴν αἰωνιότητα, τὴν ὁποίαν εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν ὡραματίζετο καὶ ἡ ὁποία ὡς μαγνήτης ἰσχυρὸς τὸν εἵλκυεν, ὥστε πάντα τὰ ἐπίγεια νὰ θεωρῇ ὡς πρόσκαιρα καὶ μηδαμινά! Παριστάμενος ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ θὰ δύναται νὰ ἐπαναλάβῃ τὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου:
«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος Κριτής».
Πολυσέβαστε πνευματικέ μας Πατέρα, εὔχου ὑπὲρ ὅλων ἡμῶν.
Κύριος ὁ Θεὸς ἀναπαύσοι τὴν ψυχήν σου ἔνθα ἐπισκοπεῖ τὸ Φῶς τοῦ Προσώπου Του καὶ ἔνθα εὐφραινομένων κατοικία ὑπάρχει παρ’ Αὐτῷ. Αἰωνία ἡ μνήμη σου!
Π. ΤΟΓΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου