ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙ ΑΥΤΟΚΡΙΝΟΜΕΝΟΙ

ΚΑΙ ΔΑΜΑΖΟΝΤΕΣ ΤΟ ΑΔΑΜΑΣΤΟ «ΔΙΟΡΑΤΙΚΟ» ΚΑΙ «ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟ» ΜΑΣ «ΧΑΡΙΣΜΑ»

      Ζοῦμε ἐν μέσῳ ψεύδους, ὑποκρισίας καὶ ἀπάτης. Ποιὸς δύναται νὰ διακρίνῃ τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ὀρθό, τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν ἔχουμε ὄχι μόνον τὶς ἀπαραίτητες γνώσεις καὶ ἀκριβεῖς πληροφορίες, ἀλλὰ πρωτίστως δὲν ἔχουμε καθαρὰ προσευχὴ καὶ θεῖο φωτισμό;

   Ζοῦμε ἐν μέσῳ ὑποσχέσεων, ἀπειλῶν, εἰδήσεων ποὺ διαταράσσουν τὴν ψυχική μας ἰσορροπία. Ποιὸς δύναται νὰ διεισδύσῃ στὸ μυαλὸ τοῦ ἄλλου, ποιὸς γνωρίζει μὲ ἀκρίβεια τὰ τρέχοντα σχέδια τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων καὶ τί θὰ ἐπιτρέψῃ ὁ Θεὸς νὰ πραγματοποιηθῇ, ποιὸς δύναται νὰ διακρίνῃ τὶς ἀληθεῖς διαθέσεις ἀνθρώπων ἀθέων, μασσώνων, ὑποκριτῶν, μακρὰν τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν γνωρίζουμε τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, τὴν στιγμὴ ποὺ καὶ ἐμεῖς ταρασσόμαστε, ὅπως καὶ οἱ «μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» στὸν Πάνσοφο καὶ Πανεύσπλαγχνο Θεό Πατέρα μας;

   Ζοῦμε ἐν μέσῳ ἀβεβαιότητος, συγχύσεως καὶ ψυχρότητος. Ποιὸς δὲν γνωρίζει ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς ταράσσουν εἶναι ὑποκινημένα  ἀπὸ τὸν προαιώνιο ἐχθρό μας διάβολο, τὸν «κοσμοκράτορα τοῦ αἰῶνος τοῦτου»; Ποιὸς δὲν γνωρίζει ὅτι αἰτία τῆς ψυχρότητος, τὴς ἁμαρτίας ποὺ ἐβασίλευσε στὸν κόσμο καὶ τῆς ἀποστασίας δὲν εἶναι ἄλλη ἐκτὸς ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους, ὅπως τονίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης; Ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη μας, ἀδελφοί,  ποῦ εἶναι ἡ ὁμόνοια; Ἀναφερόμαστε σὲ ἐμᾶς τοὺς χριστιανοὺς, στοὺς λίγους, στὸ λείμμα ποὺ ἀπέμεινε, ποὺ ἔχουμε κεφαλὴ τὸν Χριστό μας καὶ διψοῦμε νὰ ἔχουμε ὡς πρότυπα ἀγάπης πρὸς ὅλους καὶ ἐμπιστοσύνης στὸν Θεό μας τοὺς ἁγίους μας.

   Ζοῦμε ἐν μέσῳ προβλέψεων, ὑποθέσεων καὶ ψευδῶν προφητειῶν. Ποιὸς δύναται χωρὶς διάκρισι καὶ θεῖο φωτισμὸ νὰ προβλέψῃ τί θὰ ἐπακολουθήσῃ τοὺς ἑπομένους μῆνες ἢ ἔτη, τί ἔστω θὰ ξημερώσῃ τὴν ἑπομένη ἡμέρα; Ποιὸς δὲν γνωρίζει ὅτι ὁ γνήσιος διακριτικὸς χριστιανὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητὴς, εἶναι ἐγκρατὴς σὲ ὅλα καὶ ἔχει φθάσῃ, σὺν Θεῷ, στὴν ἀπάθεια;

   Ἡ προσευχή μας ὀφείλει πάντοτε νὰ εἶναι τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ, Ὑιὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς», τὸ «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», τὸ «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν». Ὀφείλουμε νὰ ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νὰ ζητοῦμε τὸν Παράδεισο, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ μᾶς ὠφελοῦν πνευματικῶς θὰ μᾶς τὰ προσφέρῃ ὁ Κύριος. Ὅλα δὲ τὰ ἄλλα ποὺ βλάπτουν θὰ τὰ ἀποτρέψῃ πανσόφως ἢ ἐπὶ τέλους θὰ θέσῃ ἕνα τέρμα μὲ τὴν Ἔνδοξο Δευτέρα Παρουσία Του.

   Στόχος μας δὲν εἶναι ὁ διχασμός, ἡ ταραχή, ἡ ἀγωνία μας νὰ προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε τοὺς ἄλλους νὰ ἀκολουθήσουν τὴν πιθανότατα πλανεμένη γνώμη μας. Στόχος μας εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ ἀγάπη, ἡ ὁμόνοια, ἡ ταπείνωσις... Ἀκολουθεῖ δὲ ἡ διάκρισις, ὁ θεῖος φωτισμὸς...   

 

 

Θὰ ἔχουμε τέτοια θυσιαστικὴ ἀγάπη καὶ αὐταπάρνησι ὅπως ἁρμόζει στοὺς χριστιανοὺς, ἐὰν ξημερώσουν πεῖνες ἢ πόλεμοι; Προετοιμαζόμαστε, πράττοντας τὶς έντολὲς τοῦ Θεοῦ, γιὰ αὐτὸ;

 

 

   Ζητοῦμε νὰ ἔχουμε τέτοια πίστι, ἢ μετροῦμε τὰ κρυμμένα χρήματά μας καὶ γεμίζουμε τὶς ἀποθῆκές μας καὶ ὁμολογοῦμε ἢ ἔστω σκεπτόμαστε ὅτι σὲ ἐνδεχομένη πείνα «ὁ καθένας θὰ κοιτάῃ τὸν ἑαυτούλη του»;

   Καλὴ αὐτοεξέτασι καὶ καλὴ μετάνοια σὲ ὅλους μας. Ἀμήν.

 

Νεόφυτος Βάτος