Έχουμε ξαναγράψει πως όσοι αποσυνδέουν το ημερολογιακό ζήτημα από την αίρεση του Οικουμενισμού και προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ημερολογιακή καινοτομία με παραπλανητικά επιχειρήματα του τύπου "δεν είναι δογματικό ζήτημα" ή "στα πρώτα χρόνια στην Εκκλησία δεν υπήρχε εορτολογική συμφωνία", ή βρίσκονται βαθιά στον λήθαργο της αγνωσίας ή είναι, εν γνώση τους ή εν αγνοία, υπηρέτες της αιρέσεως. Στον αντίποδα αυτών των προσώπων βρίσκονται οι τίμιοι εκείνοι νεοημερολογίτες οι οποίοι αναγνωρίζουν την σχέση ημερολογιακού - οικουμενισμού, αλλά για τους δικούς τους λόγους παραμένουν στο νέο ημερολόγιο "άχρι καιρού".
Αυτοί θα προβληματιστούν ακόμη περισσότερο από την παρούσα ανάρτηση και είμαι σίγουρος πως όταν η ψευδοπανορθόδοξος σύνοδος του 2016 αποδεχτεί επισήμως τον Οικουμενισμό και εγκρίνει παράλληλα και την ημερολογιακή καινοτομία (και μάλλον και του πασχαλίου), τότε θα λάβουν ξεκάθαρη θέση και να προσχωρήσουν στο στρατόπεδο των Γνησίων Ορθοδόξων.
***
Κατά τις πρώτες δεκαετίες του Κ΄ αιώνος στο χώρο των επιστημών της μουσικής, των μαθηματικών και της αστρονομίας έδρασε ένας αρχιμανδρίτης με το όνομα Παγκράτιος. Ο Παγκράτιος ήταν Βατοπαιδινός μοναχός και θεολόγος, ο οποίος ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία εξέδωσε αρκετά κείμενα περί βυζαντινής μουσικής, μαθηματικών, καθώς και ημερολογιακά.
Σε ένα από αυτά με τίτλο "Η εναρμόνισις της βυζαντινής μουσικής" (Κωνσταντινούπολη 1918) επιτίθεται κατά των ψαλτών, τους οποίους κατηγορεί ως αμόρφωτους και διαστροφείς της μουσικής παράδοσης, και προτείνει την εναρμόνιση της εκκλησιαστικής μας μουσικής με πρότυπο την ευρωπαϊκή τετραφωνία.
***
Το 1918 εκδίδει το βιβλίο "Ελληνικόν Ημερολόγιον" επίσης στην Κωνσταντινούπολη. Σε αυτό εκθέτει ένα δικής του εμπνεύσεως ημερολόγιο, κατά τη γνώμη του ανώτερο και από το Ιουλιανό και από το γρηγοριανό, το οποίο προτείνει να εφαρμοστεί από όλους. Το ημερολόγιο αυτό υπολειπόταν του Γρηγοριανού κατά μία ημέρα, μέχρι το 1992, όπου τα δύο ημερολόγια θα συμπίπταν μέχρι το 2100. Το γεγονός αυτό το φέρνει ως επιχείρημα ο Παγκράτιος για να γράψει τα εξής:
Τον Παγκράτιο δεν τον ενδιαφέρει η αποδοχή του Γρηγοριανού ημερολογίου, αλλά η ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ. Διαβάστε τι έγραφε στον πρόλογο του βιβλίου, δύο χρόνια πριν την εγκύκλιο του 1920:
***
Λίγες παρατηρήσεις στα παραπάνω:
α. Διακηρύσσεται η οικουμενιστική κακοδοξία περί "διηρημένης Εκκλησίας".
β. Όπως και στην Εγκύκλιο του 1920, το κοινό ημερολόγιο θεωρείται ως μέσο που εξυπηρετεί τον Οικουμενισμό.
γ. Δικαιώνεται για άλλη μια φορά ο αγίας μνήμης Κοσμάς Φλαμιάτος, ο οποίος έγραφε πως θα μορφωθούν με το πνεύμα της πλάνης πολλοί νέοι ρασοφόροι.
δ. Φαίνεται πως στη συνείδηση του πιστού λαού η αλλαγή του ημερολογίου, πολύ πριν συμβεί αυτή, σήμαινε "εκφραγκισμό".
ε. Δεν είναι τυχαίο πως η μονή του Παγκρατίου, η Βατοπαιδίου, υπήρξε η μοναδική μονή που δέχτηκε την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 (ως το 1975).
***
Φυσικά με τέτοιες απόψεις ο Παγκράτιος δεν θα μπορούσε να μην παρευρεθεί και στο τσίρκο εκείνο που ονομάστηκε "Πανορθόδοξο Συνέδριο" του 1923. Έτσι προσκαλείται από τον, ελέω βενιζελισμού, φατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη (βλέπε "Πρακτικά και Αποφάσεις του εν Κωνσταντινουπόλει Πανορθοδόξου Συνεδρίου", Κωνσταντινούπολη 1923, σελ. 71-76) και παρίσταται στην Δ΄ Συνεδρία του συνεδρίου, παρουσιάζοντας το νέο ημερολόγιό του, το οποίο αργότερα ονομάζει "Φυσικόν Ημερολόγιον" (βλέπε στο βιβλίο του "Αδολεσχία Φιλάριθμος", Αθήνα 1938, σελ. 26-27). Μετά την παρουσίαση του καταλήγει πως πάνω στο ημερολόγιό του
Δεν έγινε δεκτό όμως αφού το συνέδριο παραδέχτηκε ημερολόγιο που συνταυτιζόταν με το Γρηγοριανό.
***
Φυσικά τέτοια πρόσωπα που εξυπηρέτησαν τα νεωτεριστικά σχέδια ανταμείφθηκαν από τους καινοτόμους και έτσι ο Παγκράτιος χειροτονήθηκε επίσκοπος ("Λεύκης" και έπειτα "Γάνου και Χώρας").
Το 1928 εξέδωσε το βιβλίο "Οι παλαιοημερολογίται, οι νεοημερολογίται και το Άγιον Πάσχα", από το οποίο παραθέτουμε τον πρόλογο, άνευ περαιτέρω σχολίων:
Ν. Μ.
Εἰς τό αὐτό μῆκος κύματος κινεῖται καί τό βιβλίον τοῦ Ἀνθίμου, Μητροπολίτου Βιζύης, μέ τίτλον «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ», τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη τό 1922, δύο ἔτη πρό τῆς υἱοθετήσεως τοῦ νέου ἑορτολογίου (ν.ἑ), καί τό ὁποῖον εἰς τήν σελ. 141 λέγει τά ἑξῆς: «ὅτι διά τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου, ἐπιτυγχανομένης τῆς ἑνοποιήσεως αὐτοῦ, θέλει ἀναμφισβητήτως ἐπιτελεσθῆ τό πρῶτον σπουδαῖον βῆμα πρός ἐπίτευξιν τῆς μελετωμένης καί ὑπό τῶν πραγμάτων ἐπιτακτικῶς ἐπιβαλλομένης Κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν». Εἶναι, λοιπόν, ἡλίου φαεινότερον ὅτι τό ν.ἑ. ἐπεβλήθη γιά νά προωθήσῃ τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τά ντοκουμέντα αὐτά ἀποτελοῦν ἀδιάσειστα στοιχεῖα ἐναντίον αὐτῶν πού λειτουργοῦν (ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοίᾳ) ὡς πράκτορες τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἰσχυριζόμενοι ψευδῶς ὅτι τό ν.ἑ. δέν σχετίζεται μέ τό δόγμα καί ἄρα ἔπρεπε νά τό ἀποδεχθοῦν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι. Τό δέ τραγελαφικόν εἶναι ὅτι πολλοί ἐξ αὐτῶν παριστάνουν τούς ... ἀντι-οικουμενιστάς, ἀγωνιζόμενοι κατά τῆς αἱρέσεως, ἀλλά συμμετέχοντες εἰς αὐτήν!
ΑπάντησηΔιαγραφήἘξαιρετικό! Συγχαρητήρια φίλτατε Νικόλαε! Τά παρατιθέμενα ἐπιβεβαιώνουν ὅσα δέν θέλουν νά ἐννοήσουν οἱ ἀντι-οἰκουμενιστές πού κάκιστα μάχονται τούς "παλαιοημερολογίτας". Ἡ μή κατανόηση τῆς σημασίας τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας καί τῆς βαρύτητός της εἶναι ἀδικαιολόγητη γιά ὅσους εἰλικρινῶς τάσσονται κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τό ὀρθόδοξο αἰσθητήριο τῶν ἀγωνιστῶν κατά τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας δικαιώθηκε πλήρως. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀδύνατον νά ἐπιβαρυνθεῖ μέ τήν εὐθύνη τοῦ σκανδάλου τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας. Χρειάζεται ταπείνωση γιά νά ἀποδεχθεῖ κανείς τήν ὀρθή λειτουργία τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων καί ἀντανακλαστικῶν τῶν πιστῶν πού ἀρνήθηκαν τό 1924 τό διά τῆς Καινοτομίας ἐπιχειρηθέν φράγκεμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος! Δημήτριος Κάτσουρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω παιδιά θα σας ρωτήσω κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέχομαι οτι το ημερολόγιο το φέρανε για να επιτύχουνε κάτι,πολλοί εκ των οποίων δεν το γνώριζαν,γιατί τους παρουσιάστηκε αλλιώς.
Το ημερολόγιο δεν είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί ένας σκοπός;
Όπως κάθε μέσο, έχει καλή και κακή χρήση.
Υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν χρήση του ημερολογίου για το σκοπό του Οικουμενισμού και άλλοι που κάνουν απλή χρήση του ημερολογίου,χωρίς να συμφωνούν με τον Οικουμενισμό,αλλά είναι αντίθετοι.
Αρα το πρόβλημα δεν είναι η αλλαγή του ημερολογίου,αλλά αυτό που θέλουν να επιτύχουν μέσω αυτής της αλλαγής.
Τουλάχιστον έτσι το καταλαβαίνω.
Αρα κατά την αποψή μου,αυτό που έπρεπε να γίνει ήταν να εμποδιστεί να πραγματοποιηθεί αυτός ο σκοπός,που για μένα τουλάχιστον δεν έχει ως διαφαίνεται εκ των υστέρων απο ποιο ημερολόγιο θα κάνουν χρήση.
Η ίδια οικουμενιστική αντίληψη,υπάρχει σε όλες τις χώρες(αν δεν κάνω λάθος) που χρησιμοποιούν το παλιό ημερολόγιο.
Εκεί παρόλο που δεν εορτάζουν τις ίδιες ημερομηνίες ,ο οικουμενισμός έχει παρεισφρύσει.
Με το παρόν άρθρο επιβεβαιώνεται ποιος είναι ο κακός σκοπός του μέσου,οχι οτι το μέσον είναι κακό.
Εμένα το καθήκον μου,ως ορθοδόξου είναι να αποτρέψω αυτό το σκοπό,γιατί είτε με το παλιο,είτε με το νέο ο σκοπός επετεύχθη.
Θα μου πείτε,αν δεν άλλαζε το μέσο,η επίτευξη του σκοπού θα ήταν πιο δύσκολη.
Ίσως,αλλά θα γινόταν ούτως ή άλλως.
Απλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με την άποψη οτι εφόσον είσαι με το νέο ημερολογίο,θες δεν θες είσαι οικουμενιστής και αιρετικός.
Αυτοί που είναι με το νεό ημερολόγιο και βλέπουνε αυτά που γίνονται,στεναχωριούνται περισσότερο απο όλους.
Αγαπητέ αδελφέ, δεν ισχυριστήκαμε ότι όποιος είναι με το νέο είναι και οικουμενιστής. Άλλωστε πολλοί αδελφοί με το νέο, ούτε που γνωρίζουν τι σημαίνει οικουμενισμός, αφού βρίσκονται μέσα σε άγνοια οι καημένοι, μιας και οι περισσότεροι ποιμένες τους δεν τους κατηχούν για τέτοια θέματα.
ΔιαγραφήΈνα ημερολόγιο από μόνο του δεν είναι καλό ή κακό. Η Εκκλησία όμως πάνω στο ημερολόγιο που βρήκε (το ιουλιανό) από την εποχή της ίδρυσής της (Πεντηκοστή) σχεδίασε το πασχάλιο και το εορτολόγιό της. Δεν ήταν ορθή λοιπόν η αλλαγή αυτή του εκκλησιαστικού ημερολογίου το 1924 διότι έγινε όχι από σύμπασα την Εκκλησία, αλλά αυθαίρετα και παράνομα, από λίγους επισκόπους, αρχηγούς τοπικών εκκλησιών, υποστηριζόμενους από τις πολιτικές αρχές. Επιπροσθέτως διαπιστώθηκε πως η αλλαγή του νέου ημερολογίου εξυπηρέτησε τον οικουμενισμό.
Ευχαριστώ για το σχόλιο, αδελφέ. Να είστε καλά!