Ἡ Ρωμηοσύνη θά ἔχει τήν δική της φωνή στό ἑλληνόφωνο αὐτό κοινοβούλιο

(ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/02/blog-post_21.html )

 

Ο Κ. Ζουράρις, χρησιμοποιώντας ρητὰ ἀπὸ κλασσικὴ καὶ νεοελληνικὴ γραμματεία καὶ μὲ αἰχμὲς κατὰ τῆς Γερμανίας καὶ ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς κυριαρχίας, ἄφησε ἄναυδούς τους βουλευτὲς ποὺ τὸν ἄκουγαν.

Ὁ βουλευτὴς ξεκίνησε μὲ Ἐλύτη, ἀπὸ τὴν Ἰδιωτικὴ Ὁδὸ ἀναφέροντας: «Ἔρχομαι ἀπὸ μακριά. Οἱ συλλέκτριες τῶν κρόκων τῆς Θήρας πορεύονται πλάι μου, κι ἀπὸ κοντά, παγεμένες μὲ τὸν ἄνεμο τὸ βόρειο, οἱ Μυροφόρες, ὡραῖες μὲς στὰ τριανταφυλλιά τους καὶ τὴ χρυσὴ τῶν ἀγγέλων ἀντανάκλαση».

Στὴν συνέχεια ἀναφέρθηκε στὸν ἔρωτα τῶν Ἑλλήνων γιὰ τὴν Ἐλευθερία: «Ἐμεῖς οἱ Ὀλύμπιοι διδάξαμε στὴν Οἰκουμένη ἐδῶ ὅτι ἡ Ἔρις γίνεται Ἔρως, ἔρως ἐλευθερίας».

Ἀπὸ τὴν... διδακτικὴ ὁμιλία του δὲν ἔλειψε φυσικὰ ἡ ἐπίθεση στὴ Γερμανία, τὴν ὁποία παρομοίασε μὲ τὸν ἀρχέκακο ὄφι:... ««Καὶ ἐπειδὴ θὰ ἐπανέλθουν πάλι οἱ δυσσεβεῖς καὶ οἱ ἄλλοι Ἀλλεμανοὶ ὡς ἀρχέκακος ὄφις, ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι θὰ συμπαραταχθοῦμε θὰ συμπορευθοῦμε, θὰ συμπολεμήσουμε τὴ Ὑπερμάχω Στρατηγῶ ποὺ’ χεῖ στὰ μάτια τῆς ψηφιδωτὸ τὸν καημὸ τῆς Ρωμιοσύνης». 

Συνέχισε μὲ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Θουκιδίδη «Περικλέους Ἐπιτάφιος»:

«Ἀλλὰ πάσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τὴ ἡμετέρα τόλμη καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὴ μνημεῖα κακῶν τὲ κἀγαθῶν ἴδια ξυγκατοικίσαντες».

Στὴν νεοελληνική: Ἐξαναγκάσαμε μὲ τὴν τόλμη μᾶς ὁλόκληρη τὴ θάλασσα καὶ τὴν ξηρὰ νὰ γίνει προσιτή, ἱδρύσαμε παντοῦ αἰώνια μνημεῖα καὶ τῶν συμφορῶν μας καὶ τῶν ἐπιτυχιῶν μας.

Ο Κ. Ζουράρις κατέληξε μὲ Ρίτσο λέγοντας: «Ὡς ἡττημένοι θὰ δώσουμε σὲ αὐτὸ τὸν πλανήτη τῶν πεπλανημένων πλανητῶν καὶ τῶν πλανήτων τὴν καθ’ἠμᾶς καθεστηκυίαν πολιτείαν. Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ κὰθ ἠμᾶς καθεστηκυία πολιτεία; Μία καὶ μόνη: Σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ μάρμαρα κακιὰ σκουριὰ δὲν πιάνει»!