Από το ημερολόγιο ενός μοντέρνου

Πρωτοχρονιά. Η μεγάλη μέρα ξημέρωσε! Χθες το βράδυ τα "σπάσαμε" στο μεγαλύτερο πάρτι της χρονιάς! Όλοι ήταν εκεί. Εκτός βέβαια από τον αδελφό μου τον Σάκη ή Αθανάσιο, όπως θέλει να τον φωνάζουμε...

Δυστυχώς ο κακομοίρης έχει μπλέξει με τους παπάδες και έχει γίνει "θεούσος". Κρίμα, γιατί είναι καλό παιδί, αλλά αγαθιάρης. Ποιος παίρνει πια στα σοβαρά αυτά τα παλαιολιθικά θρησκευτικά μυθεύματα; Φρικτό να είμαστε στον 21ο αιώνα και να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις.

Τέλος πάντων, η χθεσινή μέρα ήταν τέλεια από όλες τις απόψεις και ήδη από το πρωί φάνηκε ότι θα ήταν τέτοια. Όταν η μαμά μου έφτιαξε καφέ φάνηκε  στο φλυτζάνι ξεκάθαρα το ριζικό μου. Λεφτά και δόξα είδε μέσα. Και είμαι σίγουρος πως όλη η χρονιά μου θα είναι τέτοια, αφού την προαγωγή την έχω σίγουρη.

Και η θεία η Κούλα στα χαρτιά το είδε ξεκάθαρα. Λεφτά, πολλά λεφτά, και δόξα!

Βγαίνοντας μετά να κάνω τα ψώνια, για να είμαι έτοιμος για το βράδυ, δεν με πτόησε καθόλου η μαύρη γάτα που είδα, αφού είχα πάνω μου το φυλακτό με το μάτι και στο αυτοκίνητό μου το μενταγιόν με τα σκόρδα. Έφτυσα και στον κόρφο μου, για να είμαι σίγουρος ότι τίποτα δεν θα μου χαλάσει την μέρα.

Στην αγορά όλα ήταν παραμυθένια. Αηβασίληδες, καλικάντζαροι, ξωτικά και νεράιδες διασκέδαζαν τον κόσμο και τα παιδιά είχαν ξετρελαθεί. Θυμήθηκα πάλι τον αδελφό μου τον Αθανάσιο, που κινδυνεύει ο χαζός να χάσει τη δουλειά του στο σχολείο. Άκουσον, άκουσον! Πήγε και είπε στα παιδιά ότι Αη-Βασίλης δεν υπάρχει και υπάρχει Άγιος Βασίλειος, που δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που τους έχουν μάθει. Και φυσικά οι γονείς έγιναν έξαλλοι και ο διευθυντής τον κάλεσε στο γραφείο και τον απείλησε ότι θα του κάνει αναφορά αν ξανατρομοκρατήσει τα παιδιά.

Μετά την βόλτα στην αγορά γύρισα σπίτι και ξεκουράστηκα, αφού πρώτα κρέμασα ένα κρεμμύδι στην εξώπορτα για τύχη. Το βραδάκι ήλθαν οι καλεσμένοι μας. "Με το δεξί!" τους παρότρυνε ο πατέρας μου να μπουν, για να μας πάει καλά ο χρόνος. Φάγαμε, ήπιαμε, χαρτοπαίξαμε, γελάσαμε. Μόνο ο θείος Αρίστος μας έσπασε τα νεύρα που δεν ήθελε να πιει τίποτε άλλο, εκτός από νερό, αλλά ήθελε να τσουγκρίσει το ποτήρι του με το δικό μας, παρόλο που του εξηγήσαμε δεκάδες φορές πως είναι κακοτυχία να τσουγκράς με νερό. 

Τελικά ετοιμαστήκαμε για την μεγάλη ώρα. 10, 9, 8, 7... Καλή χρονιά! Έριξα εγώ φέτος το ρόδι στο πάτωμα για το γούρι! Μετά πήγαμε στο γνωστό "κλαμπάκι" για ποτά και ξέφρενο χορό μέχρι πρωίας. Όλοι, εκτός φυσικά από τον αδελφό μου που δεν συμμετείχε στο γλέντι μας, αλλά ήταν στο δωμάτιό του όλη την ημέρα και διάβαζε. 

Γυρνώντας τα ξημερώματα στο σπίτι, τον είδα να ετοιμάζεται να βγει. "Πας για ποτάκι", τον ειρωνεύτηκα. "Πάω στην εκκλησία, αδελφέ", μου χαμογέλασε.

Κρίμα. Φτάσαμε στο 2015, αλλά δυστυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν σε χαζομάρες...

 

Ν.Μ.