ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Ποιος πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο "δυνάμει και ενεργεία"

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Ποιος πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο "δυνάμει και ενεργεία"

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σε αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθούμε καθόλου με την ερμηνεία του όρου "δυνάμει και ενεργεία", του οποίου η χρήση από τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο απετέλεσε την αφορμή (και όχι την αιτία) για το ματθαιϊκό σχίσμα του 1937. Θα ασχοληθούμε μόνο με το ποιος υπήρξε αυτός που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο αυτό, ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια και να πληροφορηθούν και οι αποσχισμένοι αδελφοί μας, οι λεγόμενοι Ματθαιϊκοί, οι οποίοι έχουν ήδη εκφράσει, κατά καιρούς, τις απόψεις τους περί του θέματος.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΪΚΩΝ

Οι θέσεις (διότι περί πολλών θέσεων πρόκειται και όχι μιας ενιαίας) των Ματθαιϊκών περί του θέματος είναι και μεταξύ τους αντικρουόμενες. Συγκεκριμένα:

1. Ο Ευγένιος Τόμπρος, Πρωτοσύγγελος των Ματθαιϊκών, έγραφε: "Ολίγων, βραδύτερον ο πρ. Φλωρίνης, δικολαβικώτατα και ελευθεριάζων, εφεύρεν απροσδοκήτως το περίφημον «δυνάμει και ενεργεία» θέλων να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα" [1]

2. Ο Αμφιλόχιος Ταμπουράς, νυν επίσκοπος της υπό τον Κήρυκο Κοντογιάννη ματθαιϊκής παρατάξεως, έγραφε για το "δυνάμει και ενεργεία" στο έργο του "Γνώσεσθε την αλήθειαν": "Τήν θεωρίαν ταύτην τήν ἐφεῦρε πρό τοῦ Φλωρίνης κάποιος Ἱερομόναχος, Δανιηλίδης Ἀθανάσιος ὀνόματι, εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ ὁποῖος τήν διετύπωσεν εἰς μίαν μελέτην του, τῆ ὑποδείξει τοῦ ἰδίου τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, μέ σκοπόν νά ἀποδυναμώση τήν κατά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ Ὀρθόδοξον καί σθεναράν στάσιν τῶν ἁγιορειτῶν Ἱερομονάχων καί τῶν λοιπῶν Γ.Ο.Χ." [2].

3. Ο Ελευθέριος Γκουτζίδης, θεολόγος των Ματθαιϊκών, έγραφε για το "δυνάμει και ενεργεία" ότι: "τό πρῶτον ἐπενοήθη μετά τήν σύνοδον τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439) ὑπό τῶν φιλοπαπικῶν λατινοφρόνων ἑνωτικῶν τῆς Κρήτης, οἱ ὁποῖοι ἀνεγνώριζον τήν ληστρικήν ἐκείνην σύνοδον καί ἐβλασφήμουν τόν ῞Αγιον Μάρκον" [3].

4. Στο περιοδικό "Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων", επίσημο όργανο της ματθαιϊκής παρατάξεως του Χρυσοστόμου Μητρόπουλου, διαβάζουμε: "Ο επιστημονικός όρος "δυνάμει και ενεργεία" είναι αρχαίος φιλοσοφικός όρος χρησιμοποιηθείς το πρώτον υπό του Αριστοτέλους του φιλοσόφου προ Χριστού" [4].
Έτσι περιληπτικά οι τέσσερις απαντήσεις των Ματθαιϊκών περί του ποιος χρησιμοποίησε πρώτος το "δυνάμει και ενεργεία" είναι οι εξής:
α. Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος
β. Ο Αθανάσιος Δανιηλίδης
γ. Οι ουνίτες της Κρήτης κατά τον ΙΕ΄ αιώνα (ο Γκουτζίδης , στην υποσημείωση 11 της αναφερόμενης εργασίας του, κατονομάζει τον Πλουσιαδηνό) και
δ. Ο Αριστοτέλης.
Ποια είναι εν προκειμένω η αλήθεια;
Η σωστή απάντηση δεν είναι καμία από τις παραπάνω.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ

Το "δυνάμει και ενεργεία", με την έννοια που το χρησιμοποίησε ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος (όρος που αναφέρεται στους Ιερούς Κανόνες), πρωτοχρησιμοποιήθηκε στα τέλη του ΙΖ΄ αιώνος από τους Κολλυβάδες Πατέρες Νεόφυτο τον Καυσοκαλυβίτη και Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, που ασχολήθηκαν ιδιαιτέρως με το Κανονικό Δίκαιο και την κωδικοποίηση των Ιερών Κανόνων.

+Ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης με το σπουδαίο έργο του "Επιτομή Ιερών Κανόνων", που μέρος του εξέδωσε ο θεολόγος Αγιορείτης Ιερομόναχος Θεοδώρητος Μαύρος [5], περιλαμβάνει ολόκληρο ερμηνευτικό κεφάλαιο υπό τον τίτλο "Περί του δυνάμει και ενεργεία των Ιερών Κανόνων" (σελ. 167 - 182 της προαναφερθείσης εκδόσεως).

+Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο κλασσικό έργο του "Πηδάλιον" αναφέρει το "δυνάμει και ενεργεία":
α. Στην υποσημείωση ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τον Γ΄ Αποστολικό (και όχι ΣΤΟΝ Γ΄ Αποστολικό, όπως μπερδεύονται ορισμένοι Ματθαιϊκοί [6]) γράφει [7]:

β. Επίσης στην υποσημείωση στην Κανονική Επιστολή του Αγίου Γενναδίου Κωνσταντινουπόλεως [8] κατά της Σιμωνίας, που η Εκκλησία θεωρεί αίρεση [9]:

Αλλά και στο περισπούδαστο έργο του Οσίου Μελετίου του Ομολογητού "Αλφαβηταλφάβητος", που εκδόθηκε από τον Άγιο Νικόδημο, γίνεται και πάλι αναφορά σε υποσημείωση [10]:

Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι ο μακαριστός πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, γνώστης της Θεολογίας και του Κανονικού Δικαίου, ακολούθησε την γραμμή των Αγίων Κολλυβάδων Πατέρων, οι οποίοι πρώτοι χρησιμοποίησαν τον όρο "δυνάμει και ενεργεία".

Νικόλαος Μάννης

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Θεοδωρήτου μοναχού, Δ΄ Ανοικτή επιστολή προς π. Ευγένιον Τόμπρον, Άγιον Όρος - Αθήναι 1973, σελ. 8.

[2] Αμφιλοχίου ιερομονάχου, Γνώσεσθε την αλήθειαν, Αθήναι 1984, σελ. 9

[3] Ελευθερίου Γκουτζίδη, Η θέσις της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι του Νεοημερολογιτισμού - Οικουμενισμού από το 1924 έως το 1935, Εισήγηση στον διάλογο με τους Φλωρινικούς, 5/18-3-1981

[4] Κ.Ε.Ο., Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008, τεύχος 35, σελ. 232

[5] Επιτομή Ιερών Κανόνων, τόμος Α΄, Νεοφύτου Καυσοκαλυβίτου Ιεροδιακόνου, εκδόσεις Αστήρ, Αθήναι 2002

[6] Κ.Ε.Ο., δες ανωτέρω, σελ. 134. Και λαμβάνει αφορμή ο Ιερός Νικόδημος από τον Κανόνα αυτό διότι είναι ο πρώτος στη σειρά των Κανόνων που χρησιμοποιεί την λέξη "καθαιρείσθω".

[7] Πηδάλιον, Αγίου Νικοδήμου, δ΄ έκδοση, Αθήναι 1886, σελ. 18, υποσ. 1

[8] Αυτόθι, σελ. 561, υποσ. 6

[9] Πολλοί ισχυρίζονται πως το "δυνάμει και ενεργεία" των Ιερών Κανόνων, αφορά τάχα προσωπικά μόνο παραπτώματα των κληρικών και όχι θέματα Πίστεως. Δεν αναφέρουν όμως που στηρίζονται.

[10] Αλφαβηταλφάβητος, Αγίου Μελετίου του Ομολογητού, Άγιον Όρος 1928, σελ. 562, υπ. 1

45 σχόλια:

Δημήτριος Χατζηνικολάου12 Νοεμβρίου 2014 στις 7:25 μ.μ.
Τό ἄρθρον ἀποτελεῖ χρήσιμη συνεισφορά τόσον στήν Ἱστορία ὅσον καί στήν Θεολογία. Τό πλέον σημαντικόν εἶναι ὅτι οἱ θεολογικοί ὅροι "δυνάμει" καί "ἐνεργείᾳ" δέν ἐφευρέθησαν ὑπό τοῦ πρ. Φλωρίνης, ἀλλά προϋπῆρχον. Συνεπῶς, ὅσοι τόν κατηγοροῦν διά δικολαβισμόν καί νεωτερισμόν ἁπλῶς ἀποδεικνύουν τήν ἄγνοιάν των καί τήν συκοφαντικήν των διάθεσιν.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος13 Νοεμβρίου 2014 στις 5:07 μ.μ.
Το δυνάμει και ενεργεία ισχύει για επισκόπους και ιερείς που υποπίπτουν σε ηθικά παραπτώματα και όχι γι αυτούς που υποπίπτουν σε αιρέσεις και μάλιστα προδεδικασμένες όπως είναι το γρηγοριανό ημερολόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Τσιότρας Ζήσης16 Νοεμβρίου 2014 στις 10:41 μ.μ.
Ἀγαπητέ, ἀδελφέ, Νικόλαε.

Ἡ ἀνάρτηση σου σχετικά με το θέμα «Δυνάμει καί Ἐνεργεία» προκάλεσε διάφορα σχόλια καί ἄφησε ἐντυπώσεις.

Τό ζήτημα αὐτό δέν εἶναι ἕνα θέμα πού μπορεῖ νά παρουσιασθεῖ μέσω μιάς ἰστοσελίδας καί νά ἀντιμετωπισθεῖ μέ τή δέουσα σοβαρότητα μέσω τῶν σχολίων διαφόρων ἀναγνωστῶν οἱ ὀποίοι μπορεῖ νά εἶναι καί ἐντελῶς ἀκατάρτιστοι σχετικά μέ τά λεπτά θεολογικά αὐτά ζητήματα.

Γι αὐτό καί πολλές φορές κάποια ἀπό τά ἀναρτώμενα ὑπό σοῦ σοβαρά ζητήματα ἀντί νά ὡφελήσουν ζημιώνουν καί τούς πιστούς καί ἀδικοῦν τήν ἀλήθεια.

Θά ἀναφέρω πολύ σύντομα ὁρισμένα στοιχεία κυρίως γιά προβληματισμό καί περίσκεψη. Εἶναι ἐπικίνδυνον καί ψυχοβλαβές καί γιά τόν ἴδιο καί γιά τούς ἀναγνώστες νά ἀσχολεῖται κανείς μέ τέτοια λεπτά ζητήματα καί ἐκ τοῦ προχείρου. «Δυσθήρατος γάρ ἡ ἀλήθεια».

Ὁ ἐπιστημονικός ὄρος «Δυνάμει καί Ἐνεργεία» κατά το Ἐκκλησιαστικόν Δίκαιον ἐρμηνεύεται ὡς ἐξῆς: Ἡ ἀρμοδία Σύνοδος εἶναι ἐκείνη ἡ ὀποία θά ἐπιβάλει τήν ποινή τῆς καθαιρέσεως καί θά ἀποβάλει κάποιον ἀπό τήν Ἐκκλησία ὥστε νά μήν μπορεῖ πλέον ἐκεῖνος νά χορηγεῖ τή θεία χάρη καί τόν ἁγιασμό.»

Πολύ σωστά σας ἐπεσήμανε, μέ μιά ἐπιστολή ἔνδεκα σελίδων, καί ἄριστος περί τά θεολογικά κληρικός μας ὅτι αὐτή ἡ ἀρχή ἰσχύει μόνον γιά παραβάσεις ἡθικῆς καί κανονικῆς τάξεως κι ὅχι γιά σχίσματα καί αἱρέσεις. Γιά νά ἐνισχύσουμε τά ἐπιχειρήματα αὐτά, καί περισσότερο γιά νά προβληματισθοὐμε καί νά είμαστε ὀλοι μας περισσότερο διστακτικοί καί προσεκτικοί ὅταν χειριζόμαστε τέτοια θέματα καί μάλιστα δημοσίως δέν θά σας παραθέσουμε κανέναν ἄλλον παρά μόνον τίς θέσεις τοῦ ἁγίου ἱεράρχου Χρυσοστόμου Φλωρίνης τόν πάλαι ἠγέτην τῆς Ἐκκλησίας μας, πού εἶναι καί τό ἀντιλεγόμενον πρόσωπον. Στήν ἀπολογίαν του, λοιπόν, στό Ἐφετεῖο καλεῖται νά ἀνασκευάσει τό ἐπιχείρημα τῆς Συνόδου τῶν Καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο οἱ Παλαιημερολογίτες δέν δικαιοῦνται τήν προστασία τοῦ Συντάγματος, στό νά ἀσκοῦν, δηλαδή, ἐλευθέρως καί ἀκωλύτως τά θρησκευτικά τους καθήκοντα, ὡς ἄλλη καί διαφορετική Ἐκκλησία ἀπό τήν κρατοῦσα, διότι δέν ἀποτελοῦν ἄλλη Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἡ ἀρμοδία Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέν τούς κατεδίκασε ποτέ ὡς σχισματικούς μέ ἐπίσημη ἀποφασή της καί ἄρα παραμένουν μέλη τῆς Νεοημερολογίτικης Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀπείθαρχα, διά τοῦτο καί δικαίως ὑπομένουν ὄλες τίς ἐκ τῆς πολιτείας διώξεις. Σ’ αὐτό, λοιπόν, τό ἐπιχείρημα πού δέν εἶναι ἄλλο παρά αὐτό τό ἴδιο περί τοῦ Δυνάμει κι Ἐνεργεια, ὁ σεπτός ἱεράρχης ἀπαντᾶ.

1. Η Εκκλησία ποτέ δέν σχίζει τούς Χριστιανούς, αλλά στιγματίζει καί κηρύττει αυτούς αιρετικούς ή σχισματικούς

Αν τό συμπέρασμα τούτο ήτο ορθόν καί εκκλη¬σιαστικώς άποδεκτόν, τότε δεν θά εϊχωμεν έν τη Εκκλησία, ούτε αιρέσεις, ουτε σχίσματα, ούτε παρασυναγωγάς, διότι ή Σύνοδος ουδέποτε θά άπεφάσιζε νά έπιτρέψη είς τους κόλπους αυτής τάς αιρέσεις, τά σχίσματα καί τάς παρασυνα¬γωγάς . Ή Εκκλησία ποτέ δέν σχίζει τους Χριστιανούς άλλά στιγματίζει καί κηρύττει αυτούς αιρετικούς, όταν, ούτοι διαφωνήσωσι πρός τά δόγματα αυτής, σχισματικούς όταν διαφωνήσωσιν είς τά ζητήματα τής θείας λατρείας, της εκκλησιαστικής διοικήσεως καί ευταξίας καί παρασυναγώγους όταν διαφωνή¬σωσιν είς τά ζητήματα τής εκκλησιαστικής πειθαρχίας καί υπακοής. Τό ζήτημα τούτο διευκρινίσθη άλλως τε πρό 8 ετών επί Συνόδου, εις ήν προσκληθείς καί ό Καθηγητής τής Δογματικής αείμνηστος Χρήστος Ανδρούτσος καί ερωτηθείς απεφάνθη, ότι ή Εκκλησία δέν αποσχίζει, άλλά στιγματίζει τούς αποσχίζοντας εαυτούς, ελευθέρους όντας άπό πάσης παρεμποδίσεως έκ μέρους τής Εκκλη¬σίας. (Απαντα πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου τόμος 1ος , σελ. 380)

Τι, λοιπόν, ἀπαντᾶ γιά τό θέμα αὐτό ὁ ἴδιος ὁ ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας; Τί λέγει γιά τό δυνάμει καί ἐνεργεία στή συγκεκριμένη περίπτωση;

Ἔρρωσθε.

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος17 Νοεμβρίου 2014 στις 7:55 μ.μ.
Εκλεκτέ αδελφέ Ζήση, χαίρε εν Κυρίω!
Επίτρεψέ μου μερικές παρατηρήσεις στο σχόλιό σου:
1. Σχετικώς με τις κρίσεις σου αναφορικά με την ανάρτηση διαφωνώ, από τη στιγμή μάλιστα που οι κρίσεις σου αυτές δεν συνοδεύονται από τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Συγκεκριμένα, γράφεις πως κάποια από τα υπ’ εμού αναρτώμενα στην ιστοσελίδα (φαντάζομαι αυτά με τα οποία διαφωνείς) ζημιώνουν τους πιστούς, αδικούν την αλήθεια, είναι επικίνδυνα και ψυχοβλαβή για τον συγγραφέα και τους αναγνώστες και είναι γραμμένα εκ του προχείρου, αλλά δεν υποστηρίζεις τις προσωπικές σου αυτές κρίσεις με επιχειρήματα. Είναι σωστό άραγε όταν κάτι δεν συμφωνεί με την προσωπική μας θεώρηση να το χαρακτηρίζουμε ως ζημιογόνο ή ψευδές ή οτιδήποτε άλλο, χωρίς να αιτιολογούμε αυτές τις κρίσεις μας;
2. Ο άριστος περί τα θεολογικά κληρικός μας, έγραφε πολύ σωστά το 2004 τα εξής:
«Χωρίς Συνοδική καταδίκη οι Εκκλησίες που καινοτόμησαν και περιέπεσαν στην αίρεση θεωρούνται ΔΥΝΑΜΕΙ σχισματοαιρετικές. Δηλ. υπόδικες σε μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξο-Οικουμενική Σύνοδο, εφ΄ όσον με αυτές κοινωνεί εισέτι η Παγκόσμια Ορθοδοξία» και παρακάτω:
«Αυτά τα αποσαφηνίζει ο πολύς Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης χωρίς να κάνει καμμία διάκριση, σε Ιερούς τάχα Κανόνες που αφορούν εγκλήματα (προσωπικές αμαρτίες) και παραβάσεις τάχα Ιερών Κανόνων που αφορούν την πίστη, επισκόπων, ιερέων, μοναχών και λαϊκών, που για τους μεν πρώτους απαιτείται δήθεν Σὐνοδος, για δε τους δευτέρους όχι, γιατί αφορούν την Πίστη (!) και γι’ αυτό, για τους δευτέρους, απώλυται η θεία Χάρις αυτομάτως και χάνεται αυτομάτως και η Ιερωσύνη και δεν χρειάζεται Σύνοδο για να τους καταδικάσει!» και πιο κάτω:
«Όταν λοιπόν ο Άγιος Νικόδημος παραπέμπει εις τους Αγίου Αποστόλους, που εξηγούν τον εαυτόν τους, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ότι απαιτείται συνοδική κρίσις και απόφαση μετά από έρευνα και εξέταση για την ενεργοποίηση των επιτιμίων, των καθαιρέσεων, των αναθεμάτων και των αφορισμών. Η πρόκειται τάχα για κανονική παράβαση, όταν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος δέχεται το βάπτισμα των αιρετικών; Είναι απλώς κανονική παράβαση (προσωπική αμαρτία), η αποδοχή του βαπτίσματος των αιρετικών, η ευθεία παράβαση ως προς την πίστη από τον επίσκοπο ή τον πρεσβύτερο που το αποδέχονται; Είναι πέραν κάθε αμφιβολίας ότι οι επίσκοποι ή οι πρεσβύτεροι σφάλλουν περί την πίστη και καθίστανται ΔΥΝΑΜΕΙ αιρετικοί και για να τους επιβληθούν τα σχετικά επιτίμια πρέπει να συνέλθει Σύνοδος» και πιο κάτω:
«Μέχρι τότε (σ. ημ. την απόφαση Συνόδου) οι Οικουμενιστές-Νεοημερολογίτες είναι ΔΥΝΑΜΕΙ σχισματοαιρετικοί».
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος17 Νοεμβρίου 2014 στις 8:04 μ.μ.
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
3. Σχετικώς με το φρόνημα του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου παρατηρώ ότι πρώτον, εξάγεις το αντίθετο συμπέρασμα (άγνωστο για ποιο λόγο) από αυτό που εκφράζεται στο κείμενο του, που μου παραθέτεις, και δεύτερον, δεν αναφέρεις και άλλα αποσπάσματα από το σύνολο του έργου του, για το «Δυνάμει και ενεργεία», ώστε να παρουσιασθεί ξεκάθαρα η άποψή του.
Και σχετικώς με το πρώτο, έχουμε και λέμε. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργιάδης στην τότε γνωμοδότησή του για τους Παλαιοημερολογίτες κατέληξε σε επτά εσφαλμένα συμπεράσματα εκ των οποίων το δεύτερο κατά σειράν είναι πως «Ουδείς Χριστιανός δύναται να σχισθή από της Εκκλησίας άνευ αποφάσεως της Συνόδου»! Αυτό το συμπέρασμα (που φανερώνει και την παντελή άγνοια του Εισαγγελέως για τα εκκλησιαστικά ζητήματα) είναι πραγματικά αστείο, αφού είναι σαν να λέει: «Απαγορεύετε να αποσχιστείτε επειδή δεν το αποφάσισε Σύνοδος»! Και πολύ σωστά του απαντά ο πρ. Φλωρίνης ότι η Εκκλησία ποτέ δεν αποσχίζει τους Χριστιανούς, ΑΛΛΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΗΡΡΥΤΕΙ ΑΥΤΟΥΣ όταν αποσχιστούν ως αιρετικούς ή σχισματικούς ή παρασυναγώγους. Ολοκάθαρα δηλαδή μιλά για Συνοδική Κρίση και συνεχίζει παρακάτω (Άπαντα πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, Α΄ τόμος, σελ. 380) ομοίως:
«Κατά ταύτα η Εκκλησία δεν είναι δημιουργός των αιρέσεων και των σχισμάτων, άτινα οφείλονται εις την άρνησιν των Χριστιανών να συμμορφώνονται προς όσα διδάσκει και αποφασίζει αύτη, αλλά καθοδηγητής και σύμβουλος τούτων, ους μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν, μη βουλομένους συνιέναι, ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΚΗΡΡΥΤΕΙ την απόσχισιν αυτών διά της στερήσεως της ευλογίας και του αγιασμού αυτής».
Βλέπουμε δηλαδή ότι και στην περίπτωση αιρέσεως, σχίσματος και παρασυναγωγής, απαιτείται σύγκληση Συνόδου, η οποία θα ενεργήσει τα επιτίμια των Ιερών Κανόνων και θα καθαιρέσει / αφορίσει τους αποσχισθέντες, αποστερώντας τους δηλαδή από την ευλογία και τον αγιασμό της.
Πηγαίνοντας τώρα στο δεύτερο, ανατρέχουμε στο σύνολο του έργου του και παραθέτουμε τις απόψεις του από διάφορα έργα του περί «Δυνάμει και ενεργεία»:
«Οι κανόνες δίδουν εις τα άτομα το δικαίωμα μόνον ν’ αποκηρύξουν τον Πρώτον εξερχόμενον των ορίων των παραδόσεων και να διακόψωσι πάσαν εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετ’ αυτού και προ συνοδικής διαγνώμης και ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΩΣΙΝ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΝΟΔΟΝ, ΜΟΝΗΝ ΑΡΜΟΔΙΑΝ ΝΑ ΔΙΚΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΗ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΗΡΥΞΗ ΑΙΡΕΤΙΚΟΝ Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΝ. Τούτο επράξαμεν και ημείς στοιχούντες τοις θείοις και ιεροίς κανόσι και δη τω 15ω της ΑΒ΄ Οικουμενικής» και παρακάτω:
«Κατά την θεμελιώδη ταύτην της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας αρχήν, μία Εκκλησία τότε μόνον έχει κύρος και τα μυστήρια αυτής αγιαστικήν χάριν και ενέργειαν, όταν αύτη συστηθή ή αναγνωρισθή υπό της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας και τότε μόνον αύτη απόλλυσι το κύρος αυτής και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν τα Μυστήρια Αυτής, όταν Αύτη διά μίαν κακοδοξίαν ΚΗΡΥΧΘΗ ΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟ ΤΗΣ ΟΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΗΣ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΝ ΓΝΩΜΗΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΔΙΕΡΜΗΝΕΥΕΙ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ.
…τότε μόνον θα καταστώσιν και ΕΝΕΡΓΕΙΑ έκπτωτοι της θείας χάριτος και αλλότριοι του ορθοδόξου πνεύματος των μυστηρίων, όταν ούτοι ΚΗΡΥΧΘΩΣΙ ΤΟΙΟΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΥΠΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ»
(Επιστολή προς τον Θεοφιλέστατον επίσκοπον Κυκλάδων κυρόν Γερμανόν Βαρυκόπουλον – Αθήνα 9/11/1937)
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος17 Νοεμβρίου 2014 στις 8:05 μ.μ.
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
«Κατά το πνεύμα των σχετικών θείων και Ιερών Κανόνων, όταν ο Προϊστάμενος ή το πλείστον των Αρχιερέων μιάς ανεγνωρισμένης Ορθοδόξου Εκκλησίας εισαγάγωσιν εις την Εκκλησίαν μίαν καινοτομίαν, αντικειμένην προς τους θείους και Ιερούς Κανόνας και την ορθόδοξον θείαν λατρείαν, δικαιούνται μεν οι ορθοδοξούντες Αρχιερείς της Εκκλησίας ταύτης να διακόψωσι την εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετὰ των καινοτόμων και προ συνοδικής διαγνώμης, ίνα μη ώσι και ούτοι συνυπεύθυνοι ενώπιον της όλης Εκκλησίας διά την κακώς και αντικανονικώς εισαχθείσαν καινοτομίαν, αλλὰ δεν δικαιούνται να κηρύξωσι τους καινοτομήσαντας Αρχιερεῖς Σχισματικοὺς και εις καθαίρεσιν να υποβάλωσιν αυτούς, ΤΟΥΘ’ ΟΠΕΡ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΙΣ ΣΥΝΟΔΟΝ ΣΥΝΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΗΣ, την ετυμηγορίαν δε Αυτής εκδιδούσης μετά λιπαρόν διαφωτισμόν και την εμπεριστατωμένην απολογίαν των υπό ΚΡΙΣΙΝ καινοτόμων Αρχιερέων» και:
«…ἡμεῖς, γνῶσται τοῦ πνεύματος τῶν θείων Κανόνων καὶ τῶν σεπτῶν Δογμάτων καὶ παραδόσεων τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἠρνήθημεν νὰ θεωρήσωμεν τὴν ῾Ιεραρχίαν τῆς ῾Ελλάδος καὶ ἐνεργείᾳ σχισματικήν, ἀλλὰ δυνάμει μόνον, ΕΩΣ ΟΥ ΣΥΝΕΛΘΕΙ ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΓΚΥΡΟΣ, ἵνα δικάσῃ τοὺς καινοτόμους ᾿Αρχιερεῖς, ἀρνουμένους δὲ τούτους μετὰ τὸν ἐπαρκῇ διαφωτισμὸν νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν Παράδοσιν τοῦ ᾿Ορθοδόξου ῾Εορτολογίου, ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΧΙΣΗ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ, ὁπότε θὰ ἀναγνωρίσῃ τοὺς ὀλίγους ὀρθοδοξοῦντας ᾿Αρχιερεῖς ὡς μόνους ἐκπροσώπους τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας».
(Ποιμαντορική Εγκύκλιος, Αθήνα 1-6-1944)
«Κατά την θεμελιώδη Αρχήν του ορθοδόξου Εκκλησιαστικού Κανονικού Δικαίου, και το πνεύμα της Δογματικής Θεολογίας και την αιωνόβιον πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η έννοια της Εκκλησίας, ως ιδρύματος θείου και αυθυποστάτου, είναι κατ᾿ αρχὴν διάφορος και ανεξάρτητος της εννοίας των προσώπων των Επισκόπων, άτινα εκπροσωπούσι και διοικούσιν Αυτήν. Διό και αι εσφαλμέναι τυχόν από ορθοδόξου απόψεως ιδέαι και αντιλήψεις των Επισκόπων, ΕΦ’ ΟΣΟΝ ΑΥΤΑΙ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΩΣ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΙ, δεν επηρεάζουσι την Ορθόδοξον έννοιαν της Εκκλησίας, εις ην ανήκουσιν ούτοι. Παραδείγματος χάριν, όταν είς ή και πλείονες των Επισκόπων, των ανηκόντων εις την Διοικούσαν Εκκλησίαν, εισάγωσιν εις Αυτήν μίαν καινοτομίαν, αντιστρατευομένην εις το υγιές και ακραιφνές πνεύμα της Ορθοδόξου εννοίας της Εκκλησίας, το πλημμελές και το αντορθόδοξον της καινοτομίας ταύτης βαρύνει μεν τους καινοτόμους Επισκόπους, ως άτομα και καθιστά αυτούς ΥΠΟΔΙΚΟΥΣ απέναντι του Θεού και της όλης Εκκλησίας, δεν επηρεάζει όμως ουδὲ μειοί το ορθόδοξον κύρος της Εκκλησίας, ην διοικούσι. Τότε μόνον επηρεάζεται η ορθόδοξος έννοια της Εκκλησίας και μειούται το θείον κύρος Αυτής, όταν οι εισηγηταί της καινοτομίας Επίσκοποι, οι Διοικούντες Αυτήν, ΔΙΚΑΣΘΩΣΙΝ ΕΠΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΩ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΥΠΟ ΤΙΝΟΣ ΕΓΚΥΡΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ, αρκούντως δε διαφωτιζόμενοι δεν θελήσωσι να συμμορφωθώσι προς τας υποδείξεις της Συνόδου και να αποπτύσωσι την κακοδοξίαν αυτών, εμμένοντες αμεταπείστως και σκληροτραχήλως εις αυτήν, οπότε ούτοι ΚΑΘΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΧΙΖΟΝΤΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΚΟΡΜΟΥ της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τότε αναγινώσκεται ο όρος της καθαιρέσεως και αποσχίσεως επ᾿ Εκκλησίας, δι᾿ ου αναθεματίζονται καὶ αφορίζονται μετά των κακοδόξων και καινοτόμων Επισκόπων και πάντες οι Κληρικοί, οι κοινωνούντες μετ᾿ αυτών και πάντες οι Λαϊκοί οι δεχόμενοι ευχήν και ευλογίαν παρ᾿ αυτών. Πάντες δε ούτοι, διατελούντες υπό το ανάθεμα της Συνόδου, αποτελούσιν τότε ουχί Ορθόδοξον, αλλὰ Σχισματικήν Εκκλησίαν».
(Διασάφησις Ποιμαντορικής Εγκυκλίου, Αθήνα 18-1-1945)
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος17 Νοεμβρίου 2014 στις 8:05 μ.μ.
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ)
«Κατ’ αυτόν τον τρόπον κατοχυρωθείσα η ενότης της Εκκλησίας διετηρήθη αύτη μέχρι του ενάτου αιώνος, ότε και διεσπάσθη ΔΥΝΑΜΕΙ, επί του ιερού και Μεγάλου Φωτίου, υπο της λατινικής Εκκλησίας, αποπειραθείσης επί Πάπα Νικολάου του Ε΄ να προσθέση εις το Σϋμβολον της Πίστεως την εκπόρευσιν του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού… Τούτων ένεκα η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία επί Φωτίου του Μεγάλου και δη επί Μιχαήλ του Κηρουλαρίου (1050) εκήρυξε την Λατινικήν Εκκλησίαν και ΕΝΕΡΓΕΙΑ Αιρετική»
(Υπόμνημα Απολογητικόν υπέρ αναστηλώσεως του Πατρίου Εκκλησιαστικού Ημερολογίου - 1945)
4. Κλείνοντας και προς επίρρωση της θέσεως ότι το «Δυνάμει και ενεργεία» των Ιερών Κανόνων ισχύει και για την περίπτωση αιρέσεως και σχίσματος, σε παραπέμπω σε εγχειρίδια Εκκλησιαστικού Δικαίου, όπου θα διαπιστώσεις ξεκάθαρα πως η Αίρεση και το Σχίσμα, αντιμετωπίζονται ως ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ, τα οποία επισύρουν ποινές και για τα οποία επομένως απαιτείται Σύνοδος που θα ενεργοποιήσει τις ποινές αυτές. Ενδεικτικά:
α) Στο «Δοκίμιον Εκκλησιαστικού Δικαίου», Αποστόλου Χριστοδούλου (Κωνσταντινούπολη 1896, σελ. 390 κ. εξ.) τα εγκλήματα τα οποία επισύρουν ποινές διακρίνονται σε τέσσερις κατηγορίες, εκ των οποίων στην τρίτη, ήτοι στα «εγκλήματα κατά της πίστεως και της Εκκλησίας», συμπεριλαμβάνονται η αίρεση και το σχίσμα.
β) Στο «Εκκλησιαστικόν Δίκαιον», Μελετίου Σακελλαροπούλου (Αθήνα 1898, σελ. 425 κ. εξ.) διαβάζουμε χαρακτηριστικά τα εξής διαφωτιστικά: «Οι εκ της ορθοδοξίας λοιπόν εις αίρεσιν υποπίπτοντες, οι μεν κληρικοί καθαιρούνται και αφορίζονται, οι δε λαϊκοί αφορίζονται».
γ) Ομοίως στο «Εκκλησιαστικόν Δίκαιον», Νικοδήμου Μίλα (Αθήνα 1906, σελ. 697 κ. εξ.) η αίρεση και το σχίσμα συμπεριλαμβάνονται στα γενικά εκκλησιαστικά παραπτώματα, όπου και στις δύο περιπτώσεις προβλέπονται οι ορισθείσες υπό των Ιερών Κανόνων ποινές.
δ) Στο «Περί αφορισμού κατά το Εκκλησιαστικόν Δίκαιον της Ανατολικής Εκκλησίας», Κωνσταντίνου Δυοβουνιώτου (Αθήνα 1916, σελ. 53) διαβάζουμε: «Ο αφορισμός, ως η βαρύτατη εκκλησιαστική τιμωρία, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ επί βαρυτάτων παραπτωμάτων και δη αφορώντων την πίστιν και τότε μόνον όταν ταύτα ήθελον αποδειχθή».
Με αγάπη Χριστού
Νικόλαος
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Τσιότρας Ζήσης18 Νοεμβρίου 2014 στις 5:05 μ.μ.
Στήν ἀπάντησή σου, ἀδελφέ, στό σχόλιο μου, γιά τό θέμα πού ἀνακαίνισες σχετικά μέ τό «Δυνάμει καί Ἐνεργεία», ἀφήνεις αἰχμές ἐναντίον μου, λέγοντας ὅτι ἀρέσκομαι μόνο σέ ὅσα συμφωνοῦν μέ τίς προσωπικές μου πεποιθήσεις. Γιά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀδελφέ, Νικόλαε, δέν ἐπιτρέπονται προσωπικές τοποθετήσεις, σέ ζητήματα πίστεως καί ἀληθείας. Ἕνα εἶναι τό χρέος ὅλων μας. Νά ἐγκολπωθοῦμε τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί νά τή ζοῦμε. Καί μία ἡ χαρά μας, νά κατακτοῦμε ἔτι καί ἔτι τό φῶς της καί νά γινόμαστε γνήσια τέκνα της στήν πράξη και θεωρία. Ἐπομένως πολύ σωστά σοῦ ἐπισημαίνω ὅτι οἱ θεωρήσεις ἐκεῖνες πού ἀντιβαίνουν στή διδασκαλία Της, καί τούς πιστούς ζημιώνουν καί τήν ἀλήθεια ἀδικοῦν.

Δέν ἐξέφερα γνώμη χωρίς ἐπιχειρήματα, ὄπως ἀδίκως μέ κατηγορεῖς, ἀφοῦ σοῦ παρέθεσα συγκεκριμένο κείμενο τοῦ σεπτού ἱεράρχου μας.Ἄλλο ζήτημα βέβαια ἄν ἡ παράθεση αὐτή δέν σέ ἰκανοποίησε ἤ δέν τήν κατανόησες. Πάντως ἐπιχείρημα σοῦ ἀνέφερα.

Κακῶς, πολύ κακῶς θίγεις τέτοια ζητήματα δημοσίως. Μοιάζει ἔτσι σάν νά θέλεις νά παραστήσεις τό δάσκαλο σέ ὅλους καί νά εἰσπράξεις χειροκροτήματα. Μπορεῖ βέβαια νά μήν εἶναι ἔτσι, ἀλλά αὐτό ἀφήνεις νά καταλάβουμε. Θά μποροῦσες πάντως ἄν «καίγεσαι» τόσο πολύ γι αὐτά τά ζητήματα, νά περιοριστεῖς σέ στενό κύκλο συνομιλητῶν, πού ἔχουν λόγο νά ἀσχολοῦνται μ’ αὐτά.

Ἄφησε, λοιπόν, τόν διαδικτυακό σου ἄμβωνα, συγκατέβαινε δίπλα στούς ἀδελφούς σου καί γίνε συνδαιτημόνας των. Ἐκεῖ σέ στρογγυλό τραπέζι, ὄπου κανένας δέν αὐθεντεῖ μυσταγωγήσου καί μυσταγώγησε. Λάβε καί δῶσε φῶς ἀληθείας. Βελτιώσου καί βελτίωνε, ἄν ἔχεις κάτι ἀληθινό καί μέ σεμνότητα νά προσφέρεις, πέρα ἀπό τίς διακηρύξεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Τσιότρας Ζήσης18 Νοεμβρίου 2014 στις 10:28 μ.μ.
Ἀδελφέ, Νικόλαε, μοῦ γράφεις στήν ἀπάντηση σου σχετικά με τό ἀπόσπασμα τοῦ ἁγίου Φλωρίνης πού σοῦ παρέθεσα: «Εξάγεις το ἀντίθετο συμπέρασμα, ἄγνωστο γιά ποιό λόγο»

Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ποιός ὁδηγεῖτε στό ἀντίθετο συμπέρασμα.

«Ή Εκκλησία ποτέ δέν σχίζει τους Χριστιανούς άλλά στιγματίζει καί κηρύττει αυτούς αιρετικούς... κ.λ.π.», συμπεραίνει ὁ ἅγιος Φλωρίνης. Τί σημαίνει αὐτό πρακτικά; Σημαίνει ὅτι οἱ αἱρετικοί, οἱ σχισματικοί καί οἱ ἀποσυνάγωγοι χωριζόμενοι ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀποστεροῦν ἑαυτούς ἀπό τή χάρη καί τήν εὐλογία της Ἐκκλησίας. Μόνοι τους, λοιπόν, ἀποξενώνονται ἀπό τόν ἁγιασμό της.

Σύνοδος βεβαίως συνέρχεται ὄχι ὅμως γιά νά τούς ἀποστερήσει τή χάρη τῆς Ἐκκλησίας οὔτε γιά νά τούς βγάλει ἐκτός αὐτῆς, ἀφοῦ μόνοι τους τήν ἔχουν ἤδη ἀποστερηθεῖ καί μόνοι τους ἔχουν ἐξ αὐτῆς ἀποκοπεῖ, ἀλλά γιά νά τούς στιγματίσει. Νά ἐνημερώσει, δηλαδή, τό πλήρωμά της, νά προσέχουν ἀπό τούς ψευδεπισκόπους καί τούς ψευδοχριστιανούς.
Ἄρα ἀποσχίζονται μόνοι τους ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν τούς ἀποσχίζει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τόν ἑαυτό της. Ἀποστεροῦν μόνοι τους τόν ἑαυτό τους ἀπό τή θεία χάρη δέν τούς τήν ἀφαιρεῖ ἡ σύνοδος.
Αὐτό λέγει τό κείμενο πού σοῦ παρέθεσα.

Σύ ὅμως μή μπορώντας νά ἀποδεχθεῖς αὐτό τό γεγονός λέγεις: «Βλέπεις συγκαλεῖται σύνοδος γιά νά τούς ἀποστερήσει τήν εὐλογία καί τόν ἁγιασμό της». Εἶναι τό ἴδιο σάν νά λές ὅτι συνέρχεται σύνοδος γιά νά τούς ἀποκόψει ἀπό τό σῶμα της καί νά τούς καταστήσει αἱρετικούς, σχισματικούς ἤ ἀποσυναγώγους. Ὅτι ἡ σύνοδος τούς ἀποσχίζει ἀπό τήν Ἐκκλησία ».

Λοιπόν; Ποιός ἐξάγει τό ἀντίθετο συμπέρασμα; Οὐσιαστικά ἰσχυρίζεσαι αὐτό πού σύ ὁ ἴδιος καταδικάζεις στό πρόσωπο τοῦ εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου. Λέγεις καί σύ μέ ἄλλα λόγια: «Ἀπαγορεύεται νά ἀποσχισθείτε ἐπειδή δέν τό ἀποφάσισε ἡ σύνοδος».

Αὐτά τά ὁλίγα εἶχα νά σοῦ γράψω γιά τό πρώτο μέρος τῆς ἀπαντήσεώς σου. Σοῦ προτείνω ὅμως νά σταματήσει ὁ δημόσιος διάλογος, γιατί τέτοια θέματα δέν οἰκοδομοῦν καί νά συνεχισθεῖ ἄν θέλεις, ἰδιαιτέρως μέ τη συμμετοχή ἑνός στενοῦ κύκλου ἐνδιαφερομένων. Θά ἀποφευχθεῖ ἔτσι ὁ σκανδαλισμός πολλῶν καί θά οἰκοδομηθοῦμε μεταξύ μας στήν ἀλήθεια,

Ὑγίαινε.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος18 Νοεμβρίου 2014 στις 11:27 μ.μ.
Δεν ισχυρίστηκα πουθενά ότι η Σύνοδος αποσχίζει από την Εκκλησία, αλλά ότι η Σύνοδος ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΧΙΣΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΧΙΣΘΕΝΤΕΣ. Το ερμηνεύει ο πρ. Φλωρίνης ακόμη πιο ξεκάθαρα, αμέσως μετά το απόσπασμα που παραθέτεις: "Κατά ταύτα η Εκκλησία δεν είναι δημιουργός των αιρέσεων και των σχισμάτων, άτινα οφείλονται εις την άρνησιν των Χριστιανών να συμμορφώνονται προς όσα διδάσκει και αποφασίζει αύτη, αλλά καθοδηγητής και σύμβουλος τούτων, ους μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν, μη βουλομένους συνιέναι, ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΚΗΡΡΥΤΕΙ την απόσχισιν αυτών ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ". Η Εκκλησία, διά Συνόδου, στηλιτεύει και αποκηρύσσει ΜΕ ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ. Δεν υπάρχει λοιπόν αυτόματη απώλεια Θείας Χάριτος.
Περιμένω όμως να σχολιάσεις και τα άλλα επτά αποσπάσματα του πρ. Φλωρίνης που σου παρέθεσα, καθώς και τα κείμενα του 2004, του αρίστου περί τα θεολογικά κληρικού μας.
Αν θέλει και κάποιος άλλος αδελφός με γνώση στα θεολογικά ας καταθέσει τη γνώμη του.
Περί της συζητήσεως σε στενό κύκλο δεν έχω αντίρρηση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει και δημόσιος διάλογος, εκτός αν φέρει κανείς αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα από τους Πατέρες ότι δεν πρέπει να συζητώνται δημοσίως θεολογικά ζητήματα. Συνήθως όμως τέτοια επιχειρήματα ακούμε από νεοημερολογίτες/οικουμενιστές όταν προσπαθούν να φιμώσουν την αλήθεια, που μπορεί να προκύψει μέσα από έναν διάλογο και να αφυπνίσει συνειδήσεις καλοπροαίρετων. Περί του σκανδαλισμού (αν μπορεί να βαπτισθεί "σκανδαλισμός", είτε η αγανάκτηση κάποιου αδελφού να αποδεχθεί κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει μάθει, είτε η αδυναμία κατανόησης ορισμένων θεμάτων), συγχώρεσέ με, αλλά δεν νομίζω ότι στο αντίχριστο και ανήθικο διαδίκτυο, οι πιστοί σκανδαλίζονται από τις αναρτήσεις του δικού μου ιστολογίου.
Με αγάπη
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.Π19 Νοεμβρίου 2014 στις 12:11 π.μ.
Ἀγαπητὲ κ. Τσιότρα χαίρετε ἐν Κυρίω!

Ἀδυνατῶ νὰ ἀντιληφθῶ τὸν λόγο ποὺ σᾶς ἐνόχλησε τὸ ἐν λόγω κείμενο.

Ἐὰν προσέξατε ἀπευθύνεται πρὸς ΜΑΤΘΑΙΪΚΟΥΣ, καὶ ἀπαντὰ εἰς αὐτοὺς. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἐνῶ καταρρίπτει τὴν θεωρίες τῶν Ματθαιϊκῶν ἐσεῖς παραπονεθήκατε ὅτι ἀδικεῖται ἡ ἀλήθεια!

Ἐπίσης δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὸν λόγο ποὺ πρέπει νὰ ἀποκρύπτονται τὰ πατερικὰ κείμενα, ὅπως αὐτὰ ποὺ δημοσιεύονται εἰς τὸ ἄρθρο, διὰ νὰ τὰ συζητοῦμε ''σὲ στενὸ κύκλο''. Θὰ ἔπρεπε νὰ εὐγνωμονοῦμε τὸν κ. Μάννη ποὺ κατέρριψε τὶς θεωρίες τους, καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο!

Εἶναι ψυχοβλαβές διὰ τοὺς ἀναγνῶστες ἡ προφύλαξη ἀπὸ τὶς πεπλανημένες θεωρίες τῶν Ματθαιϊκῶν; Τόσα ἔτη γράφουν συνεχῶς, καὶ σήμερα ποὺ καταρρίπτονται οἱ θεωρίες τους, μᾶς λέτε ὅτι ἀδικεῖται ἡ ἀλήθεια καὶ ὅτι εἶναι ψυχοβλαβές διὰ τοὺς ἀναγνῶστες;

Δὲν σκεφθήκατε πότε τὸ πόσο ψυχοβλαβές εἶναι διὰ τοὺς ἀναγνῶστες νὰ βλέπουν τὰ γραφόμενα αὐτῶν καὶ νὰ μὴν ἀπαντὰ κάνεις ἀπὸ τοὺς ''στενούς κύκλους'' τῶν συνομιλητῶν σας ποὺ ἀναφέρατε ἄνωθεν, καὶ ἔτσι ὁ ταλαίπωρος ἀναγνώστης νὰ νομίζει ὅτι τελικά τα ἐπιχειρήματα αὐτῶν εἶναι ἰσχυρὰ καὶ ἔτσι (ὅπως καυχῶνται καὶ οἱ ἴδιοι ἀσχέτως ἐὰν ἀληθεύει ἡ ὄχι), νὰ καταφεύγει εἰς τοὺς κύκλους αὐτῶν; Δὲν τὸ σκεφθήκατε; Ποιὸ τὸ ὄφελος τῆς συζήτησης εἰς ''στενὸ κύκλο''; Ὁ ταλαίπωρος ἀναγνώστης σὲ τί θὰ ὠφεληθεῖ;

Θὰ σᾶς πρότεινα νὰ ἀναγνώσετε καὶ πάλι τὸ ἄρθρο, ὥστε νὰ μὴν ξεφεύγουμε ἀπὸ τὴν οὐσία τοῦ κειμένου. Ἐλπίζω νὰ ἀντιλαμβάνεστε τί θέλω νὰ πῶ.....εἰδάλλως παρακαλῶ ἀπαντήστε ἐσεῖς εἰς τὰ ἑκατοντάδες κείμενά τους, καὶ προσωπικὰ εἰς αὐτοὺς πού μου στέλνουν μηνύματα διὰ νὰ γράψω κατὰ τῶν ἔναντι φρονούντων, θὰ τοὺς πῶ ὅτι ἀναλαμβάνετε ἐσεῖς. Δέχεσθαι; Θὰ εἶναι μεγάλη μας τιμή!

Ὅταν δημοσίως γράφουν, δημοσίως δίνεται καὶ ἡ ἀπάντηση, καὶ ὅταν δημοσίως κατηγοροῦν, δημοσίως θὰ πρέπει νὰ δίνεται καὶ ἡ ἀπολογία.

Μετὰ τιμῆς!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος19 Νοεμβρίου 2014 στις 1:04 π.μ.
Ο κ. Τσιότρας μιλά σταράτα χωρίς παροπίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτριος Χατζηνικολάου19 Νοεμβρίου 2014 στις 4:05 μ.μ.
Θεωρῶ ἐκλεκτούς τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς κ.κ. Ζήσην καί Μάννην καί δέν θά ἤθελα νά δυσαρεστήσω κανένα ἀπό τούς δύο. Ὡστόσον, ὅπως μερικοί ἤδη γνωρίζουν, δέν μοῦ ἀρέσει ἡ σιωπή ὅταν ἔχω ἄποψιν ἐπί ἑνός θέματος, ὄχι βεβαίως ἰδίαν ἄποψιν, ἀλλά σύμφωνον μέ ὅσα ἐδιδάχθην ἀπό ἔγκυρα πρόσωπα, ὅπως ὁ Ἱεράρχης μας πρ. Φλωρίνης Χυσόστομος. Ἐπί τῆς οὐσίας, ὁ λόγος καί πάλιν περί τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τῶν Ν/Ητῶν. Ὁ πρ. Φλωρίνης τό ξεκαθαρίζει αὐτό μέ ἐπαρκῆ τεκμηρίωσιν, ὅτι εἶναι θέμα Πανορθοδόξου Συνόδου, ἡ ὁποία καί θά κηρύξῃ ἐν ἐνεργείᾳ τό ἐν δυνάμει σχίσμα καί αἵρεσιν πού ἤδη ὑπάρχει εἰς τό Ν/Η. Μέχρι τότε, τά μυστήρια τῶν Ν/Η εἶναι ἔγκυρα, ἄν καί οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες ἐκκλησιαστικῶς μέ τούς Ν/Ητας μᾶλλον κατάκρισιν λαμβάνουν παρά εὐλογίαν (κατά τό "ἐκεῖνος δέ ὁ δοῦλος, ὁ γνούς τό θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καί μή ἑτοιμάσας μηδέ ποιήσας πρός τό θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς· ὁ δέ μή γνούς, ποιήσας δέ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγας. Παντί δέ ᾧ ἐδόθη πολύ πολύ ζητηθήσεται παρ' αὐτοῦ, καί ᾧ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν," καθώς ἐπίσης καί κατά τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπου διαβάζουμε τά ἑξῆς: «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς Εἰκόνας, Ἀνάθεμα γ´» (Τριώδιον, Ἐκδ. Φῶς, σελ. 161). Ἐμεῖς ἔχουμε δικαίωμα καί χρέος νά εἴμεθα ἀποτειχισθέντες ἀπό τούς Ν/Ητας, ἀλλά δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά λέμε ὅτι τά μυστήριά των εἶναι ἄκυρα. Ἡ ματθαιϊκή αὐτή θέσις εὐθύνεται διά τά σχίσματα εἰς τόν χῶρον τοῦ Πατρίου καί διά τήν ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν σχισμάτων ἀνυποληψίαν εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε περιπέσει εἰς τά ὄμματα τῶν Ν/Ητῶν, ὡς μή ὤφειλε. Εἰς τό θέμα τοῦ δημοσίου διαλόγου μέσω τῆς ἱστοσελίδος τοῦ κ. Μάννη, ψηφίζω ἀνεπιφυλάκτως ὑπέρ, καθότι ἔχω ὠφεληθῆ τά μέγιστα ἀπό τίς ἀναρτήσεις του, στίς ὁποῖες βλέπω τήν κατάθεσιν τεκμηρίων ὑπέρ τῆς Ἀληθείας καί οὐδέποτε διέγνωσα ὅτι προσπαθεῖ μέσῳ αὐτῶν νά μᾶς κάμῃ τόν δάσκαλον. Καλή συνέχεια, δάσκαλε, πάντοτε ἐν ταπεινώσει καί μέ ἐπιείκειαν, ὅπως μέχρι τοῦδε.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ19 Νοεμβρίου 2014 στις 8:53 μ.μ.
Τον αδελφό Ζήση δεν τον γνωρίζω από κοντά, δεν έχουμε ανταλλάξει απόψεις επί των θιγομένων θεμάτων, γνωρίζω όμως την σημαντική συμβολή του στην Εκκλησία μας και γι αυτό τον λόγο τον τιμώ και τον σέβομαι όχι μόνο ως άδελφό εν Χριστώ, αλλά και ως αδελφό με Θεολογική άποψη . Τον αδελφό Νικόλαο τον γνώρισα από κοντά, έχουμε συζητήσει πολλάκις μεταξύ μας για τα θέματα αυτά, έχουμε αγωνισθεί μαζί, εκείνος περισσότερο με το ιστολόγιό του και εγώ πολύ λιγότερο με κάποιες μικροπαρεμβάσεις για την Ένωση των Γνησίων Ορθοδόξων, που και σήμερα εξακολουθεί να είναι ζητούμενο, καθώς όλοι παραδεχόμαστε, ότι δεν έχει εισέτι ολοκληρωθεί. Στην διατυπωθείσα διαφορά άπόψεων λαμβάνω θέση κατά συνείδηση, όχι κατά γνωριμία ή πιθανή μεγαλύτερη συμπάθεια. Νομίζω ότι η ζυγαριά της συνειδήσεώς μου γέρνει σε γενικές γραμμές υπέρ του αδελφού Νικολάου, αλλά δεν αποφαίνομαι γι αυτό υπακούοντας ουσιαστικά, ως μέλος της Εκκλησίας, στις προβλέψεις του Κοινού Εκκλησιολογικού κειμένου της Ενώσεώς μας, να συνέλθει εν καιρώ ευθέτω Παγκόσμια Σύνοδος των Γνησίων Ορθοδόξων, όσον το δυνατόν αντιπροσωπευτικότερη, η οποία θα ομιλήσει απολύτως Έγκυρα για τα θέματα αυτά. Δεν είναι κακό ούτε άστοχο εκ μέρους όλων μας να αναμείνουμε την κρίση αυτής της Συνόδου, αλλά αντιθέτως αποδεικνύουμε με μία τέτοια στάση το αληθινό Εκκλησιαστικό μας φρόνημα και την έμπρακτη ταπείνωσή μας, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι δεν δυνάμεθα έκαστος με τις θεολογικές γνώσεις που διαθέτει να διατυπώνει άποψη και εισήγηση προς την Εκκλησία. Αυτή μου η σκέψη δεν ισχύει μόνο για τα μέχρι σήμερα Εκκλησιαστικά γεγονότα, αλλά ως Πιστός θα περιμένω την Κρίση της Συνόδου, πριν ομιλήσω με απόλυτο τρόπο, ακόμη και αν αύριο οι Οικουμενιστές προχωρήσουν σε ακόμη χειρότερα βήματα, όπως η DE JURE, με Παγκόσμια Σύνοδό τους, αποδοχή της Αίρεσης του Οικουμενισμού ή αντίστοιχες επίσημες διακηρύξεις Ψευδοενώσεων. Αδελφοί με την Χάρι του Κυρίου, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει το Κίνημα του Πατρίου, διαθέτουμε ηγεσία και στην Ελλάδα και σε άλλους τόπους, δεν είμαστε ορφανοί. Ας υπερασπίσουμε πρώτοι εμείς την Τάξη και την Ιεραρχία στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Δεν μας βιάζει κανένας να πούμε ή αποφανθούμε για ένα θέμα με οποιαδήποτε βιασύνη. Η Εκκλησία δεν φοβάται ούτε βιάζεται, γιατί κατέχει την Αλήθεια και η Συνοδική έκφραση αυτής της Αλήθειας, ήταν , είναι, και θα είναι πάντοτε, ο ασφαλέστερος τρόπος διαφύλαξής της
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας20 Νοεμβρίου 2014 στις 1:48 π.μ.
Μόλις σήμερα, τώρα, εἶχα τήν εὐκαιρία καί δυνατότητα καί δυστυχῶς μόνον ἐπί τροχάδην νά δῶ τό ἐν λόγῳ ἄρθρο καί τά πλούσια σχόλια. Καί ἄλλη φορά ἔχω σχολιάσει ἀρνητικά ἄρθρα τοῦ ἐκλεκτοῦ κ. Μάννη γιά τά ὁποῖα μάλιστα ἔχω δεσμευθεῖ ὅτι θά γράψω-ἀπαντήσω καί θά τό κάνω χρόνου δοθέντος. Θεωρῶ λοιπόν χρέος μου παρά τή συμπάθεια καί ἐκτίμησή μου στό πρόσωπο τοῦ κ. Μάννη νά ἐπισημάνω ὅτι θά ἔπρεπε νά προσέξει τήν τοποθέτησή του σέ τόσο λεπτά καί σοβαρά ζητήματα. Ἴσως κάποιοι ποῦν γιά τίς θέσεις μου ἐν προκειμένῳ μά τί ἄλλο θά ἔλεγε ἕνας "ματθαιϊκός" θεολόγος, ἀλλά θά ἀδικήσουν καί τίς θέσεις καί τίς προθέσεις μου. Μέ θάρρος λοιπόν καί ἐπιγραμματικῶς μέχρι νά ἀπαντήσω διεξοδικῶς (καί στά κατά τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου γραφέντα καί τά περί τῆς μή χειροτονίας διαδόχων τοῦ πρ. Φλωρίνης ὑπό τοῦ ἰδίου, ἐπίσης διατυπωθέντα, ἀλλά καί περί τοῦ κοινοῦ ἐκκλησιολογικοῦ Κειμένου τῆς προσφάτου ἑνώσεως, ὅπως ἤδη ἀσχολοῦμαι) σημειώνω, ὅποιος θέλει ἄς τό δεχθεῖ ὅτι τό κάνω μέ σεβασμό καί ἀγάπη, τά ἑξῆς: Ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, τό πρόσωπο τοῦ ὁποίου πρέπει νά εἶναι σεβαστό ἀπό ὅλους μας, δέν ὑπῆρξε μεγάλος Θεολόγος. Ἦταν θεολόγος ἀλλά ὄχι μεγάλος. Τά συγγράμματά του (στά ὁποῖα προδίδεται ἄγνοια βασικῶν διδασκαλιῶν τῆς Πατερικῆς Θεολογίας) τό ἐπιβεβαιώνουν καί ἡ θεολογία πού σπούδασε καί ἡ ἐποχή του κάπως τό δικαιολογοῦν. Ἴσως χωρίς νά τό συνειδητοποιεῖ ὁ ἀγαπητός δάσκαλος ἐκφράζει κάποιο μένος ἀδικαιολόγητο πρός τούς "Ματθαιϊκούς", ἀσυμβίβαστο πάντως πρός τίς παράλληλες δηλώσεις του ὅτι διακαῶς ἐπιθυμεῖ τήν ἕνωση καί τήν συνεννόηση τῶν διϊσταμένων. Ἄς ἀφήσουμε τίς συνωμοσιολογίες καί ἄς παραδεχθοῦμε ὅτι ἡ κύρια σοβαρή ἐκκλησιολογική αἰτία διασπάσεως μεταξύ "Ἀκακιακῶν"(Φλωρινικοί δέν ὑπάρχουν πλέον) καί "Ματθαιϊκῶν" εἶναι τό "δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" περί τοῦ νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος. Τά σχόλια τοῦ κ.Τσιότρα εἶναι συνετά καί ἀξιοπρόσεκτα. Ὁ ἀγαπητός κ. Μάννης ἐμφανῶς, ἄν καί θέλω νά πιστεύω ἀνεπιγνώστως, συγχέει τά πράγματα. Ἡ Θεία Χάρις δέν εἶναι ὄργανο τῶν Συνόδων! Οὔτε κἄν τῶν Ἁγίων Συνόδων. Οἱ Σύνοδοι γιά νά εἶναι καί νά ἀναγνωρίζονται ὡς ἁγίες πρέπει νά καθίστανται αὐτές ὄργανα τῆς Θείας Χάριτος.(συνεχίζεται)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας20 Νοεμβρίου 2014 στις 1:49 π.μ.
(συνέχεια) Ὅπως σαφῶς καί σοφῶς ἔλεγε καί ἐπεσήμαινε ὁ ἀείμνηστος Δάσκαλός μου Ἰ. Ρωμανίδης ἀλλοίμονο ἐάν οἱ πιστοί, δηλαδή οἱ ὀρθόδοξοι περίμεναν τή Σύνοδο γιά νά πεῖ ἄν οἱ αἱρετικοί εἶναι τέτοιοι! Καί ἐπίσης τί σημαίνουν οἱ φράσεις "καθολικός κορμός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας' καί "ἡ ὅλη Ἐκκλησία" ἤ καί ἡ "παγκόσμια Ὀρθοδοξία"; Αὐτά εἶναι ὄντως ἄκρως ἐπικίνδυνα καί εἰσάγουν τό πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπό τήν πίσω πόρτα! Μία ὀρθόδοξος ἤ πανορθόδοξος Σύνοδος ἤ Οἰκουμενική ἄν θά μποροῦσε νά συγκληθεῖ βεβαίως καί ἔχει τή θέση καί τήν ἀξία της, ἀλλά χρειάζεται προσοχή ὅταν ἰσχυρίζονται μερικοί ὅτι εἶναι δυνατόν ἐν ἀναμονῆ μιᾶς μεγάλης Συνόδου νά μή ὁμολογοῦμε ἀμέσως καί ρητῶς ὅτι ὁ νεοημερολογιτισμός συνιστᾶ ΣΧΙΣΜΑ, χωρίς τήν ἀνάγκη τοῦ προσδιορισμοῦ τῶν τεχνικῶν ὅρων δυνάμει ἤ ἐνεργείᾳ. Βεβαιώτατα καί δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἔγκυρα μυστήρια στόν Νεοημερολογιτισμό-Οἰκουμενισμό διότι τότε ἐμεῖς θά εἴμαστε τουλάχιστον δυνάμει σχισματικοί μέχρι συγκλήσεως Συνόδου πού ἐνδέχεται νά μή δικαιώσει τήν θέση μας;! Ταπεινῶς θεωρῶ ὅτι προφανῶς οἱ θέσεις τοῦ πρ. Φλωρίνης εἶχαν διακυμάνσεις καί ὑπηρετοῦσαν κάποιες σκοπιμότητες καί ἐάν ἀκόμη κάποιος μποροῦσε ὅταν διατυπώθηκαν νά τίς δικαιολογήσει πάντως σήμερα δέν μποροῦν νά σταθοῦν οὔτε θεολογικῶς, οὔτε πραγματιστικῶς. Καί ἀσφαλῶς θά εἶχε κανείς νά παρατηρήσει ὅτι ἐάν ἤθελε κάποιος νά ἀποδεχθεῖ πλήρως τίς θέσεις καί τήν ὅλη στάση τοῦ πρ. Φλωρίνης σήμερα θά ἔπρεπε γιά λόγους στοιχειώδους συνεπείας νά ἀκολουθεῖ τήν γραμμή καί τακτική κάποιων αὐτοπροσδιοριζομένων ὡς "ἀκαινοτόμητο πλήρωμα" (Χρυσόστομος Σπετσῶν κ. ἄ.) πού ξορκίζουν ολες τίς παλιοημερολογιτικές παρατάξεις ὡς ἀντίχριστες (!) καί ὄχι νά πιστεύει κατά τόν πρ. Φλωρίνης καί νά "πολιτεύεται" κατά τόν Βρεσθένης Ματθαῖο! Αὐτά ἐπί τοῦ παρόντος καί ἐλπίζω νά μή στενοχώρησα τόν φίλο κ. Μάννη μέ τά κείμενα τοῦ ὁποίου, πλήν τῶν ἐκκλησιολογικῶν, ἀναπαύομαι καί ὠφελοῦμαι. Ἔρρωσθε.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Κυπριανός Χριστοδουλίδης20 Νοεμβρίου 2014 στις 11:25 π.μ.
Δυνάμει και ενεργεία

Θέσπισμα γενόμενο η δυνάμει ( : επί θεωρητικού επιπέδου) πρόταση του παπισμού περί της εκπορεύσεως του αγίου Πνεύματος, οδήγησε και οδηγεί ασταμάτητα στο ενεργεία ( : εν τη πράξει) σχίσμα τους Δυτικούς-αποκληθέντες και προτεστάντες στη συνέχεια. Εμείς, μη ξεχνάμε, ανήκομεν εις την Δύσιν.

Και εξακολουθούν οι νεο-ορθόδοξοι, ή, εν πάση περιπτώσει, κάποιοι από αυτούς, να διερωτώνται αν ο παπισμός είναι, είτε δυνάμει είτε ενεργεία, αίρεση, επειδή έπαυσε να ακολουθείται η τάξη των Οικουμενικών Συνόδων.

Βάζουμε (βάζουν) μέσα και το : "άλλο άρση της ακοινωνησίας, έτερο άρση των αναθεμάτων" και βαίνουμε ολοταχώς (βαίνουν) στη νέα "Αγία και Μεγάλη Σύνοδο". Άλλοι προσπαθούν να βρούν "τα ίσα" μεταξύ του δυνάμει και του ενεργεία, που έγινε η αφορμή να κομματιαστούμε.

Πρίν παγιωθεί μια αίρεση, προηγείται πάντα η θεωρητική (δυνάμει) εκτροπή. Όταν επικρατήσει, τα (ενεργεία) σχίσματα είναι επακόλουθα - νομοτελειακα θα έλεγα - και αναμενόμενα. Ο ρόλος των Οικουμενικών Συνόδων ήταν πάντα ο θεωρητικός έλεγχος προτάσεων αντιθέτων στην Αγία Γραφή και στην ισόκυρη ταύτης ιερή Παράδοση.

Αν είναι λάθος αυτά μη τα δημοσιεύσετε, αν προκαλούν περισσότερη σύγχυση στον αναγνώστη το ίδιο. Πάντως, οι άγιοι της Εκκλησίας με δίδαξαν ότι δεν τσακώνονται μεταξύ τους, ο ένας να λέει "εγώ είμαι" και ο άλλος να απαντά, "όχι, εσύ δεν είσαι, είμαι εγώ".

Μετά τιμής
Εν Χριστώ

κυπριανός χ
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος20 Νοεμβρίου 2014 στις 3:32 μ.μ.
Αγαπητέ μου κ. Κάτσουρα, όχι μόνο δεν με στεναχωρήσατε, αλλά με χαροποιήσατε ιδιαιτέρως, διότι εκφράσατε τις απόψεις σας, διδάσκοντας κυρίως ήθος, προϊόν υπό εξαφάνιση. Συνήθως όσοι διαφωνούν με κάποιον επιτίθονται επί προσωπικού, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ψυχρότητες που μόνο το αγαθό δεν εξυπηρετούν.
Σχετικώς με τις θέσεις που εκφράζουμε αμφότεροι, θεωρώ ότι μόνον κατόπιν οργανωμένου εκτεταμένου διαλόγου, και μάλιστα συμπεριλαμβανομένου και προφορικού, θα μπορούν να γίνουν απολύτως κατανοητές, διότι έχω την εντύπωση ότι πολλές φορές χρησιμοποιώντας μια έννοια (π.χ. Θεία Χάρις), έχουμε στο μυαλό μας διαφορετικά πράγματα, ενώ ουσιαστικά μπορεί να πιστεύουμε το ίδιο. Αυτό όμως που αναρωτιέμαι εγώ είναι το εξής. Έστω ότι κάποιος δέχεται Θεία Χάρη στον χώρο του νεοημερολογισμού/οικουμενισμού και κάποιος άλλος όχι, από τη στιγμή που και οι δύο διατελούν εν ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑ με τους νεοημερολογίτες/οικουμενιστές για ποιο λόγο να είναι χωρισμένοι; Κοντολογίς ποια αίρεση κήρυξε ο πρ. Φλωρίνης, ώστε να δικαιολογείται το σχίσμα του 1937; Εμείς μάθαμε ότι όταν μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν διαφωνίες να λύνονται διά Συνόδου. Μήπως ο Απόστολος Πέτρος αποσχίστηκε από τον Απόστολο Παύλο για το θέμα της περιτομής; Αντιθέτως δεν λύθηκε το θέμα διά Συνόδου;
Ταυτόχρονα, το "δυνάμει και ενεργεία" δεν το επικαλούμαστε για το θέμα των Μυστηρίων, αλλά για να καταδείξουμε ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. Γνωρίζετε εσείς κ. Κάτσουρα με βεβαιότητα, ότι όλοι όσοι βρίσκονται στο χώρο του νεοημερολογιτισμού/οικουμενισμού, έχουν γνώση της αιρέσεως, από τη στιγμή μάλιστα που την κακοδοξία διδάχθηκαν ως ορθοδοξία, αφού γεννήθηκαν μέσα στην αίρεση; Ή μήπως τελικά επαναπαυτήκαμε τόσα χρόνια στην εύκολη λύση, με το να τους χαρακτηρίσουμε όλους "αυτοκατάκριτους", "εκτός Εκκλησίας", "άνευ Χάριτος" και να πούμε -χαιρέκακα;- "δεν χρειάζεται Σύνοδος, είναι ήδη κολασμένοι όλοι και αιρετικοί". Μα της Συνόδου το έργο δεν είναι μόνο η κρίση, αλλά και η διαφώτιση και η κλήση των αιρετικών σε απολογία και μόνο τους αμετανόητους εξ αυτών, κατεδίκαζε και απέκοπτε ως σεσηπότα μέλη. Εμείς καλέσαμε τους νεοημερολογίτες/οικουμενιστές προς απολογία, πριν πάρουμε τους τίτλους τους (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κλπ); Βλέπετε λοιπόν πόσες πτυχές έχει το "δυνάμει και ενεργεία" και πόσο συνδέεται με την αναγκαιότητα της συνοδικής κρίσης και όχι μόνο με τα Μυστήρια, που μόνο μια πτυχή του αποτελούν;
Χαίρομαι ιδιαιτέρως για τα σχόλιά σας και εύχομαι να σχολιάζετε συνεχώς, διότι θεωρώ ότι είστε τίμιος άνθρωπος.
Με αγάπη
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος20 Νοεμβρίου 2014 στις 4:49 μ.μ.
Να συμπληρώσω επίσης κάποιες σκέψεις, για προβληματισμό κυρίως.
Τόσο εμείς οι φλωρινικοί, όσον και οι ματθαιϊκοί (καταχρηστικά οι χαρακτηρισμοί, αν και φλωρινικοί, από άποψη διαδοχής, είναι οι ίδιοι οι ματθαιϊκοί, αφού ο Βρεσθένης Ματθαίος χειροτονήθηκε από τον πρ. Φλωρίνης) διατελούμε εν ακοινωνησία προς τους νεοημερολογίτες/οικουμενιστές, μιας και δεν συμπροσευχόμαστε μαζί τους, δεν πάμε στους γάμους, τις βαπτίσεις και τις κηδείες τους, δεν συμμετέχουμε γενικώς στα Μυστήρια τους, ΑΣΧΕΤΩΣ αν εμείς αναγνωρίζουμε τη ύπαρξη Θείας Χάριτος στον χώρο τους. Αποτελεί αίρεση αυτή η αναγνώριση μας και αιτία για να μένουμε σε ακοινωνησία; Αποτελεί αιτία, ώστε άνθρωποι της ίδιας της Συνόδου μας - κατ' όνομα μόνο φλωρινικοί, στα φρονήματα ματθαιϊκοί -, να μας αντιμετωπίζουν με μισαδελφία και εμπάθεια;
Η ακοινωνησία με όσους κηρύττουν αίρεση ή προκαλούν σχίσμα, είναι επιβεβλημένη για όποιον αγαπάει την Εκκλησία. Δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς την απώλεια της Θείας Χάριτος για να σταματήσει να μένει σε μια τέτοια κατάκριτη κοινωνία. Από την άλλη, το να ισχυριστούμε ότι αυτοί απώλεσαν την Θεία Χάρη, προς άγραν εκφοβισμένων οπαδών είναι επίσης ανέντιμο. Αν όμως όντως πιστεύουμε πως απωλέσθη η Θεία Χάρις, τότε θα αναρωτηθεί ένας τρίτος γιατί ονομάζετε Δασκάλους, χρησιμοποιώντας και επιχειρήματά τους (ασχέτως αν είναι σωστά) τους άνευ Χάριτος σχισματοαιρετικούς (όπως ο Ρωμανίδης);
Και σχετικώς με την θέση του όντως μεγάλου Δασκάλου (αν και όχι αλαθήτου σε πολλά θέματα) Ρωμανίδη, που παρέθεσε ο κ. Κάτσουρας, πότε οι φλωρινικοί ισχυρίστηκαν ότι πρέπει να γίνει Σύνοδος για να πούμε σχισματικούς τους νεοημερολογίτες (ή αιρετικούς σήμερα τους οικουμενιστές); Και για μας είναι σχισματικοί και αιρετικοί, ακριβώς όπως ένας κλέφτης είναι τέτοιος μετά την κλοπή και ένας φονιάς μετά τον φόνο. Όμως, είτε το θέλουμε, είτε όχι, κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι αγαπητοί και δεν έχουν απωλέσει την ελευθερία και τα δικαιώματά τους (το να παριστάνουν δηλαδή τους ορθοδόξους). Και αυτό γιατί δεν φροντίζουμε να συνέλθει το αρμόδιο όργανο να τους καταδικάσει. Όσο δεν το κάνουμε και εμμένουμε σε απομωνοτικές και σχισματογόνες εκκλησιολογικές θέσεις, καταδικάζουμε σε πνευματικό θάνατο χιλιάδες συμπατριώτες μας, που κοινωνούν εν αγνοία τους με το σκότος της αιρέσεως.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτριος Χατζηνικολάου20 Νοεμβρίου 2014 στις 5:03 μ.μ.
Γράφει ὁ κ. Κάτσουρας: "ἀλλοίμονο ἐάν οἱ πιστοί, δηλαδή οἱ ὀρθόδοξοι περίμεναν τή Σύνοδο γιά νά πεῖ ἄν οἱ αἱρετικοί εἶναι τέτοιοι!" Γιά ποιόν λόγο, κ. Κάτσουρα, τό γράψατε αὐτό; Ἰσχυρίσθηκε κανείς ἀπό ἐμᾶς τούς "Φλωρινικούς" (πού γιά σᾶς εἴμεθα ἀνύπαρκτοι!!!) κάτι τέτοιο; Ἄν τό κάμναμε, τότε ΔΕΝ θά εἴχαμε ἀποτειχισθῆ, ἀλλά θά λέγαμε τά τοῦ π. Ἐπιφανίου καί θά ἀναμέναμε τήν κρίσιν Συνόδου! Ἡ κρίσις Πανορθοδόξου Συνόδου εἶναι ἀναγκαία, διά "νά βάλῃ τίς ταμπέλλες," γιά νά τό πῶ ἁπλά, ἔτσι ὥστε νά μάθουν ΑΠΑΝΤΕΣ, ἀκόμη καί οἱ ἀγράμματοι, ποῦ εὑρίσκεται ἡ Ὀρθοδοξία. Ἔτσι δέν γινόταν πάντοτε ἤ κάνω λάθος; Ἐν τῷ μεταξύ, ὅσοι ἀντιληφθοῦν ὅτι κηρύσσεται αἵρεσις, πρέπει νά ἀποτειχίζωνται ἀπό αὐτήν. Λέγοντας τά παραπάνω, φανερώνετε ὅτι δέν ἔχετε ἀληθῆ ἐπιχειρήματα ἐναντίον μας καί γι αὐτό κατασκευάζετε αὐθαιρέτως κάποιες ψευδεῖς κατηγορίες, προκειμένου νά τίς καταρρίψετε στήν συνέχεια. Λυπᾶμαι πού ὁμιλεῖτε ὑποτιμητικῶς γιά τόν μακαριστόν πρ. Φλωρίνης, φανερώνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπον ἔτι περαιτέρω τήν ἔλλειψιν ἰσχυρῶν ἐπιχειρημάτων. Τέλος, ἡ φράσις σας "Βεβαιώτατα καί δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἔγκυρα μυστήρια στόν Νεοημερολογιτισμό-Οἰκουμενισμό διότι τότε ἐμεῖς θά εἴμαστε τουλάχιστον δυνάμει σχισματικοί μέχρι συγκλήσεως Συνόδου πού ἐνδέχεται νά μή δικαιώσει τήν θέση μας;!" δείχνει, ἐκτός ἀπό θεολογικόν ἔλλειμμα, καί ὑπεροψίαν, αὐθαιρεσίαν κ.λπ. Δέν πρόκειται νά ἐπανέλθω, διότι ὅποτε τό ἔκανα μέ ἄλλους Ματθαιϊκούς, καθώς και μέ αὐτούς τοῦ λεγομένου "ἀκαινοτομήτου πληρώματος," ἔκλαψα τόν χρόνον μου. Δέν εἶμαι ἀπό αὐτούς πού θέλουν τήν ἕνωσιν μέ τούς Ματθαιϊκούς, διότι, ἀπό τήν πεῖραν μου μέ αὐτούς, ἐκτιμῶ ὅτι καί νά γίνῃ μία τοιαύτη ἕνωσις δέν θά κρατήσῃ περισσότερον ἀπό μερικές ὧρες! Τέλος!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος20 Νοεμβρίου 2014 στις 5:31 μ.μ.
Και κάτι ακόμα σημαντικό, μιας και ανέφερε ο αγαπητός μου κ. Κάτσουρας τον Γέροντα Χρυσόστομο των Σπετσών.
Εγώ ως νεαρός γνώρισα τόσο υπερασπιστές του δυνάμει και ενεργεία (π.χ. π. Χρυσόστομο Σπετσών, π. Θεοδώρητο, π. Μάξιμο, Αριστοτέλη Δελήμπαση), όσο και πολεμίους του (δεν γράφω ονόματα, διότι ζουν ακόμη). Θα μπορούσα δηλαδή να είμαι εκφραστής άλλων απόψεων σήμερα. Ξέρετε τι ήταν αυτό που με έκανε να πεισθώ για την ορθότητα των εκκλησιολογικών τους απόψεων των πρώτων; Ο βίος τους, το ήθος τους, η συμπεριφορά τους, η ευγένειά τους, η αγάπη τους, η ταπείνωσή τους, με δυο λόγια η αγιότητά τους. Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Είναι αλάνθαστο κριτήριο, Το πιστεύω αυτό και το διακηρύττω σε όλους. Αν είστε σε δίλημμα, όταν υπάρχουν δύο απόψεις, βρείτε τους εκφραστές της μίας και της άλλης άποψης και γνωρίστε τους. Όπου κατάκριση, φθόνος, οργή και υπερηφάνεια, εκεί το ψεύδος. Όπου σεμνότητα, ταπεινοφροσύνη, πραότητα και γαλήνη, εκεί το φως και η αλήθεια. Απλά πράγματα!
Έρρωσθε
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ20 Νοεμβρίου 2014 στις 8:59 μ.μ.
Αδελφοί οι καιροί όπως γνωρίζετε είναι δύσκολοι και θα γίνουν ακόμη δυσκολότεροι στο άμεσο μέλλον. Η σύγχυση στα θεολογικά και πνευματικά θέματα είναι υπαρκτή όχι μόνο στους καλοπροαίρετους αδελφούς μας που ακολουθούν το Νέο, αλλά και στις δικές μας τάξεις. Το κίνημα ευσεβείας του Πατρίου Εορτολογίου, παρά τα όποια ανθρώπινα λάθη, είχε και έχει μία βασική συνισταμένη, την διαφύλαξη και προάσπιση της Ορθοδοξίας. Στις δύσκολες αυτές εποχές της γενικότερης πνευματικής κατάπτωσης της επίσημης " Ορθοδοξίας" η δική μας ευθύνη όχι μόνο για την επιτυχία της προσπάθειάς μας, αλλά για το συμφέρον της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας είναι εξαιρετικά μεγάλη. Για να επιτύχουμε με Την Χάρι Του Κυρίου την μεγάλη αυτή υπηρεσία πρέπει επιτέλους όλοι μας να μάθουμε να λειτουργούμε συντεταγμένα - Συνοδικά, υποβαθμίζοντας ο καθένας από εμάς τον ατομικό του ρόλο, ακόμη και αν έχουμε σε κάποιο θέμα την ακρίβεια της αλήθειας. Η Εκκλησία πρωτίστως σήμερα δεν χρειάζεται, κατά την γνώμη μου, τόσο την ύπαρξη μεγάλων θεολόγων να μας καθοδηγήσουν, όσο την αμοιβαία ομόνοια και αλληλοσεβασμό μεταξύ μας. Ας περάσουμε πρώτα τις εξετάσεις της πρώτης Δημοτικού στα πνευματικά και τότε ο Θεός θα μας δώσει Πνευματικούς οδηγούς και θεολόγους αρετής και Αγίους, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς για να μας καλλιεργήσει ψυχικά. Αδελφοί Ορθόδοξοι όλων των ομάδων και προελεύσεων, που αντιμάχεσθε την σύγχρονη Παναίρεση, η παιδική μας ηλικία ιστορικά τελείωσε, ενηλικιωθήκαμε μέσα στην εμπειρία των αγώνων μας και των λαθών μας. Ο Χριστός μας και η Εκκλησία ζητά από εμάς, από όλους μας, σύνεση. Η ώρες αυτές είναι ώρες εγρήγορσης. Η μάχη πλέον εισέρχεται στην φάση της αποκορύφωσης. Δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε και την πολυτέλεια της αποτυχίας, λόγω της αδυναμίας μας να πολεμήσουμε συντεταγμένα. Αυτός στις σημερινές ανάγκες είναι ο ασφαλέστερος δρόμος, πρώτα στις αποφάσεις και στα συμπεράσματα η Ορθόδοξη Σύνοδος των Επισκόπων μας, των σημερινών και όσων στο μέλλον κατανοήσουν αυτό το νέο πνεύμα και αντίληψη, και κατόπιν εμείς, απλοί στρατιώτες, Ο Χριστός και η Αληθινή Ορθόδοξη Εκκλησία πάνω από όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Τσιότρας Ζήσης21 Νοεμβρίου 2014 στις 9:37 μ.μ.
Θέλω πρωτίστως νά ἐκφράσω τά συγχαρητήρια μου σ’ ὅλους τούς ἀδελφούς πού ἔγραψαν πολύ ἐνδιαφέροντα πράγματα γιά τό ἐπίδικο ζήτημα τοῦ Δυνάμει κι Ἐνεργεία καί ἰδιαίτερα γιά τούς ἀδελφούς Κυπριανό Χριστοδουλίδη καί Δημήτριο Κάτσουρα. Δέν μπορώ παρά νά ὁμολογήσω ὅτι οἱ τοποθετήσεις εἶναι ἀξιόλογες καί δείχνει ἡ κάθε μία μέ τόν τρόπο της πόσο πολύπλευρο εἶναι τό θέμα.

Βέβαια αὐτό πού γίνεται αὐτή τη στιγμή δέν εἶναι ἕνας μεθοδικός διάλογος, ὅπως ἐγῶ τουλάχιστον τόν ἀντιλαμβανόμουνα, πρός εὔρεση τῆς ἀληθείας, ἀλλά περισσότερο μιά χαλαρή παράθεση άπόψεων. Δέν κάνουμε, δηλαδή, τίποτα διαφορετικό ἀπό τήν τραγική Ἑλληνική Βουλή ὅπου οἱ Βουλευτές μέ ρητορική δυνότητα καταθέτουν τίς ἀπόψεις τους κι ἀφού κάνει ὁ καθένας τό μονολογό του κλείνουν τη Βουλή πάνε γιά ὕπνο κι ἀφήνουν την Ἑλλάδα νά πεθαίνει. Τέτοιο διάλογο θά κάνουμε κι ἐμεῖς; Γιά νά ἔχει ἕνας θεολογικός διάλογος οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα χρειάζεται νά προχωρά βήμα προς βήμα χωρίς βιασύνη καί νά διέπεται ἀπό κοινά ἀποδεκτές ἀρχές.

Τέτοιες ἀρχές εἶναι:
α) Κάθε θεώρηση που κατατίθεται νά ἐξαντλεῖται σέ βάθος καί νά φτάνει ἐως τήν ἐπίλυσή της. Νἀ ἀποδεικνύεται, δηλαδή, ἐάν εἶναι σύμφωνη μέ τή διαχρονική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
β) Νά μήν μένουμε μόνο στά συγγράμματα τοῦ Ἁγίου Φλωρίνης, ἤ τοῦ Γερμανοῦ Βαρυκόπουλου, ἤ τοῦ πατρός Θεοδωρήτου ἤ καί ἄλλων συγχρόνων δόκιμων καί σεβαστῶν θεολόγων καί συγγραφέων πού προσέφεραν ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες στόν ἀγῶνα καί πού ἀσχολήθηκαν μέ τό θέμα αὐτό, ἀλλά νά ἐμβαπτίζομαστε στά πατερικά συγγράμματα, στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν καί τοπικῶν Συνόδων καί στήν Ἁγία Γραφή. Δέν πρέπει νά ξεχνάμε ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἔχουμε ὥς ἀλάνθαστα κριτήρια μόνον αὐτά πού προανέφερα καί τίποτε περισσότερο. Κάθε σύγχρονος θεολόγος δοκιμάζεται σ’ αὐτή τη Λυδία Λίθο καί καταξιώνεται μόνον ὅταν εἶναι σύμφωνος μ’ αὐτή τή δισχιλιετή Ἐκκλησιαστική Παράδοση. Το ἀνωτέρω το ἀναφέρω ἰδιαίτερα για τόν ἀδελφό Νικόλαο πού δείχνει νά ἔχει μιά μονομερή προτίμηση.
γ)Νά μήν τίθενται πολλά ζητήματα ταυτόχρονα ἄλλά ἕνα κάθε φορά καί μάλιστα μέ ἱεράρχηση.
δ) Νά μήν παριστάνει κανένας μας τήν αὐθεντία, ἀλλά μέ πνεῦμα ταπεινώσεως, συστολὴς καί συναισθήσεως τῆς πτωχείας μας νά καταθέτουμε τήν ἄποψή μας μέ περίσκεψη καί μάλιστα θεμελιωμένη σέ ρύσεις πατέρων πλούσιες, πολλές καί διαφόρων ἁγίων πού νά καταδεικνύουν ὅτι ὕπάρχει ὁμοφωνία μεταξύ των, διότι οἱ πατέρες ποτέ δέν διαφωνοῦν μεταξύ τους, ἀλλά ἡ συμφωνία του εἶναι θαυμαστή, ἀφοῦ τούς κινεῖ τό ἕνα κι αὐτό Πανάγιον Πνεῦμα. Ἡ ὁμοφωνία δέ τῶν πατερικῶν ρύσεων νά ἐπεκτείνεται καί στίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων καί στήν Ἁγία Γραφή. Τότε θά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἔχουμε κατανοήσει σωστά καί ἐπιλύσει ὀρθόδοξα τό ὄλο ζήτημα στό συγκεκριμένο θέμα πού έξετάζουμε κάθε φορά.
ε) Να διώξουμε ἀπό μέσα μας τήν προκατάληψη πού λίγο πολύ ὅλοι μας ἔχουμε για τούς διάφορους ἐκκλησιαστικούς χώρους καί νά ἀκοῦμε μέ προσοχή αὐτά πού μᾶς καταθέτει ὁ ἀδελφός μας. Διαλεγόμαστε πρόσωπο μέ πρόσωπο καί ὀνομαστικά.
Στ) Τό ἦθος δέν πρέπει νά εἶναι ἐπιθετικό καί ἀπαξιωτικό γιά κάποιες ἐκκλησιαστικές δικαιοδοσίες καί γιά τούς συνομιλητές μας καί πρῶτος ἐγῶ ζητῶ συγγνώμη δημόσια ἀπό τόν ἀδελφό, Νικόλαο διότι μπροστά στόν ἀδιάκριτο ζήλο μου τοῦ ἐγραψα ἀπρόσεκτα κι ἐπιθετικά, διότι σκοπός μας εἶναι νά κλείσουμε πλῆγές κι ὄχι νά ξύσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Τσιότρας Ζήσης21 Νοεμβρίου 2014 στις 9:38 μ.μ.
Συνέχεια...

Ζ) Ὁ κλειστος διάλογος θά μᾶς δώσει τή δυνατότητα νά ἐκφραστοῦμε πιό ἐλεύθερα καί νά διατυπώσουμε ἀπόψεις πού δημόσια δέν λέγονται διότι θά προκαλέσουν ἀντιδράσεις καί θά ὀξύνουν τό κλῖμα.

Αὐτές εἶναι μερικές ἀπό τίς ἀρχές πού εἶναι ἀπαραίτητες γιά ἕναν τέτοιο διάλογο.

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού πρότεινα ἕναν διάλογο κλειστό, διότι μπορεῖ νά διασφαλίσει τά ἀνωτέρω.
Παρακαλῶ τούς ἀδελφούς πού μέ τόσο θέρμη τοποθετήθηκαν στό ζήτημα νά διατυπώσουν τήν ἄποψή τους στίς προτάσεις μου.

Ἔρχομαι τώρα στήν πρώτη ἀπάντηση τοῦ ἀδελφοῦ Νικολάου. Μοῦ γράφεις, λοιπόν, ἀδελφέ τά ἐξῆς;
Α) «Δεν ισχυρίστηκα πουθενά ότι η Σύνοδος αποσχίζει από την Εκκλησία, αλλά ότι η Σύνοδος ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΧΙΣΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΧΙΣΘΕΝΤΕΣ»
Θά ἤθελα νά ἐρωτήσω. Ἄν τό καταλαβαίνω σωστά. Ἐννοεῖς ὅτι τό σχῖσμα εἶναι ἐνεργεία, ἀλλά τό «ἄκυρον τῶν μυστηρίων» , Δυνάμει; Ἄν τό ἐννοεῖς ἔτσι τότε συμφωνήσαμε κατά τό ἥμισυ κι αὐτό εἶναι πρόοδος.
Β) Ὁ Ἄγιος Φλωρίνης γράφει: «ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΚΗΡΡΥΤΕΙ την απόσχισιν αυτών ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ". Κι ἐσύ ἑρμηνεύεις: «Η Εκκλησία, διά Συνόδου, στηλιτεύει και αποκηρύσσει ΜΕ ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ. Δεν υπάρχει λοιπόν αυτόματη απώλεια Θείας Χάριτος.» Μεταφράζεις τή φράση «ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ» Μέ τή φράση «ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ» Πιστεύεις ὅτι εἶναι τό ἴδιο; Σκέψου μήπως τραβᾶς τήν ἑρμηνεία ἀπό τά μαλλιά πρός τή δική σου θεώρηση.
Γ) Σχετικά μέ τά ἄλλα ἐπτά ἀποσπάσματα καί γιά τόν χαρακτηρισμό μου περί τοῦ κατηρτισμένου Κληρικοῦ μας θά δώσω τήν ἀπάντηση ὅταν ἔρθει ἡ κατάλληλη στιγμή.

Στον ἀγαπητό Ἰωάννη Ν. ἔχω νά πῶ μόνον ὅτι δέν υίοθετῶ τήν πολεμική τακτική του.

Γιά τόν λίαν ἀγαπητό ἀδελφό καί σεβαστό καθηγητή κ. Δημήτρη Χατζηνικολάου ἔχω νά πω μόνον τοῦτο.
Ἡ πρόταση: « ὁ λόγοςπερί τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τῶν Ν/Ητῶν εἶναι θέμα Πανορθοδόξου Συνόδου, ἡ ὁποία καί θά κηρύξῃ ἐν ἐνεργείᾳ τό ἐν δυνάμει σχίσμα καί αἵρεσιν πού ἤδη ὑπάρχει εἰς τό Ν/Η. Μέχρι τότε, τά μυστήρια τῶν Ν/Η» εἶναι ἔγκυρα ,
μέ τήν πρόταση: «ἄν καί οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες ἐκκλησιαστικῶς μέ τούς Ν/Ητας μᾶλλον κατάκρισιν λαμβάνουν παρά εὐλογίαν,
βρίσκονται σέ ἀντίθεση.
Λέγεις ἀδελφέ μου αύτό πού λέμε κι ἐμεῖς ὅτι, οἱ Νεοημερολογίτες δέν λαμβάνουν ἁγιασμό ἀλλά κατάκριση. Ἔτσι ἀκριβῶς ἐννοοῦμε κι ἐμεῖς τό ἄκυρον τῶν μυστηρίων τους. Καί εἰδικά τονίζουμε αὐτό τό «ἐν γνώσει τους», το ὀποῖο ἔχει καταγραφεί μέ προσοχή καί στό «Ἐκκλησιολογικό μας Κείμενο».
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Τσιότρας Ζήσης21 Νοεμβρίου 2014 στις 9:39 μ.μ.
Δέν θά ἤθελα ὅμως νά ἀφήσω ἀσχολίαστη τήν πολύ εὔστοχη παρατήρηση τοῦ άδελφοῦ Κυπριανοῦ Χριστοδουλίδη.
Τί ωραία πού τό βάζει τό θέμα;
Αὐτό τό «Δυνάμει κι Ἐνεργεία» δέν ἔχει μόνον ἐπίπτωση στούς Γνησίους Ὀρθοδόξους, ἀλλά καί στούς οἰκουμενιστές Νεοημερολογίτες σέ ἀναφορά μέ τούς Παπικούς. Οἱ οἱκουμενιστές Νεοημερολογίτες λένε γιά τούς Παπικούς ὅτι ἔχουν ἔγκυρα Μυστήρια διότι δέν τούς καταδίκασε ποτέ Οἰκουμενική Σύνοδος, οὔτε τούς κάλεσε κανείς νά ἀπολογηθοῦν γιά τίς Κακοδοξίες τους. Αὐτό πού ἀναφέρει ὁ Ἄγιος Φλωρίνης περί Ἐνεργεία καταδίκης τους τό 1054 δεν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι καί εἶναι ἕνα ἄλλο θέμα πού χρειάζεται τό δικό του χρόνο γιά νά σχολιασθεῖ.

Το τελευταίο πού ἔχω νά πῶ ἀφορά τίς πολύ σωστές παρατηρήσεις πού κάνει ὁ ἀδελφός Νικόλαος στο προτελευταίο του σχόλιο στό ἐξῆς σημεῖο, στο οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Τόσο εμείς οι φλωρινικοί, όσον και οι ματθαιϊκοί (καταχρηστικά οι χαρακτηρισμοί, αν και φλωρινικοί, από άποψη διαδοχής, είναι οι ίδιοι οι ματθαιϊκοί, αφού ο Βρεσθένης Ματθαίος χειροτονήθηκε από τον πρ. Φλωρίνης) διατελούμε εν ακοινωνησία προς τους νεοημερολογίτες/οικουμενιστές, μιας και δεν συμπροσευχόμαστε μαζί τους, δεν πάμε στους γάμους, τις βαπτίσεις και τις κηδείες τους, δεν συμμετέχουμε γενικώς στα Μυστήρια τους, ΑΣΧΕΤΩΣ αν εμείς αναγνωρίζουμε τη ύπαρξη Θείας Χάριτος στον χώρο τους. Αποτελεί αίρεση αυτή η αναγνώριση μας και αιτία για να μένουμε σε ακοινωνησία;»
Ἐδῶ, ἀδελφέ, ἔχεις ἀπόλυτο δίκιο κι ὄχι μόνον σ’ αὐτό τό σημεῖο, ἀλλά καί σέ πολλά ἄλλα. Ὄχι μόνον τώρα δέν ὑπάρχει λόγος νά βρισκόμαστε σέ ἀκοινωνησία, ἀλλά καί τό 1937 ἦταν ἐντελῶς ἄδικο τό σχῖσμα καί ὁλόκληρη ἡ εὐθύνη πέφτει στούς Ἀρχιερεῖς Ματθαῖο καί Γερμανό Βαρυκόπουλο οἱ ὁποῖοι δέν ἔδωσαν τήν εὐκαιρία στόν ἅγιο Φλωρίνης ὡς πρόεδρο οὔτε νά τούς ἀκούσει οὔτε νά τόν ἀφήσουν νά συζητηθεῖ τό ζήτημα συνοδικά. Τόν ἀποκήρυξαν μέ μιά ἐπιστολή κι ἐνήργησαν κυριολεκτικά σάν πάπες. Ἔφεραν τό σχῖσμα καί ταλανίζουν τήν Ἐκκλησία ἔως σήμερα. Πολύ ἀργότερα ὁ Γερμανός κατανόησε τό λάθος του. Ὁ Ματθαῖος ὄμως ἤ ἡ Μαριάμ καί τό περιβάλλον τους γενικά ἔμειναν ἀνένδοτοι, ἀδιάλλακτοι, ἄφιλοι, ἔχθροί τοῦ Χριστοῦ μας καί τῆς Ἐκκλησίας του. Το σχῖσμα βαρύνει ἀποκλειστικά τούς ἀδιάλακτους καί Ματθαιϊκούς.

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτριος Χατζηνικολάου21 Νοεμβρίου 2014 στις 11:36 μ.μ.
Συγχαίρω τόν ἐκλεκτόν ἀδελφόν Ζήσην γιά τίς σωστές καί συνετές ἐπισημάνσεις καί προτροπές του, ὅπως ἡ ἀκόλουθη: "Νά μήν παριστάνει κανένας μας τήν αὐθεντία, ἀλλά μέ πνεῦμα ταπεινώσεως, συστολῆς καί συναισθήσεως τῆς πτωχείας μας νά καταθέτουμε τήν ἄποψή μας μέ περίσκεψη καί μάλιστα θεμελιωμένη." Ἄν τυχόν τά ίδικά μου κείμενα δίδουν τήν ἐντύπωσιν εἰς τούς ἀναγνώστας ὅτι θεωρῶ ἑαυτόν αὐθεντίαν, τότε ζητῶ συγγνώμην ἀπό ὅλους. Ἄς μοῦ ἐπιτρέψῃ, ὡστόσον, μίαν διευκρίνισιν. Ἑρμηνεύων ὁ Ζήσης τήν πρότασίν μου: "ἄν καί οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες ἐκκλησιαστικῶς μέ τούς Ν/Ητας μᾶλλον κατάκρισιν λαμβάνουν παρά εὐλογίαν," τήν εὑρίσκει εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν θέσιν πού ὑποστηρίζω, ὅτι μέχρι τήν σύγκλησιν ἀληθοῦς Πανορθοδόξου Συνόδου, τά μυστήρια τῶν Ν/Η εἶναι ἔγκυρα. Καί γράφει: "Λέγεις ἀδελφέ μου αύτό πού λέμε κι ἐμεῖς ὅτι, οἱ Νεοημερολογίτες δέν λαμβάνουν ἁγιασμό ἀλλά κατάκριση. Ἔτσι ἀκριβῶς ἐννοοῦμε κι ἐμεῖς τό ἄκυρον τῶν μυστηρίων τους. Καί εἰδικά τονίζουμε αὐτό τό «ἐν γνώσει τους», το ὀποῖο ἔχει καταγραφεί μέ προσοχή καί στό «Ἐκκλησιολογικό μας Κείμενο»." Ἄν ὄντως αὐτό ἐννοοῦν οἱ κηρύσσοντες "ἀπώλειαν Χάριτος" εἰς τούς Ν/Ητας, τότε συμφωνοῦμε! (Ἄς σημειωθῆ, ὡστόσον, ὅτι τό "μᾶλλον" πού χρησιμοποιῶ ἐγώ ἀφήνει ἀνοικτόν τό ἐνδεχόμενον νά κάνω λάθος.) Ἐκτός ἀπό τό Εὐαγγελικόν χωρίον πού ἀνέφερα εἰς τό παραπάνω μήνυμά μου (Λουκᾶ 12:47-48) καί τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας (Τριώδιον, Ἐκδ. Φῶς, σελ. 161), σέ ἀρκετά ἀκόμη Πατερικά χωρία ἔχω ἰδεῖ τό "ἐν γνώσει" νά κάνῃ ὅλην τήν διαφοράν. Αὐτήν τήν γνώμην εἶχε καί ὁ ἀείμνηστος π. Θεοδώρητος, ἀπό τόν ὁποῖον κυρίως ἐδιδάχθην αὐτά πού γράφω γι αὐτό τό θέμα. Ἔχω τήν ἐντύπωσιν, ὅμως, ὅτι οἱ κηρύσσοντες τήν "ἀπώλειαν Χάριτος" εἰς τούς Ν/Ητας ἐννοοῦν ὅτι ΓΕΝΙΚΩΣ τά μυστήρια τῶν Ν/Ητῶν εἶναι γυμνά Θείας Χάριτος, τόσον διά τούς ἔχοντας γνῶσιν τῆς αἱρέσεως εἰς τόν χῶρον των ὅσον καί διά τούς μή ἔχοντας τοιαύτην γνῶσιν. Ἐπειδή δέ ἐκτιμῶ ὅτι εἰς τήν τελευταίαν κατηγορίαν ἀνήκουν πλέον τῶν 99,9% τῶν Ν/Ητῶν, συμπεραίνω ὅτι δέν θά ἦτο ὀρθόν νά χρησιμοποιῇ κάποιος γενικῶς τήν φράσιν "τά μυστήρια τῶν Ν/Ητῶν εἶναι ἄκυρα" καί νά ἀναφέρεται μόνον στό 1 τοῖς χιλίοις τῶν Ν/Ητῶν. Ἐν κατακλεῖδι, χαίρομαι πού ὁ ἀδελφός Ζήσης συμφωνεῖ μέ αὐτήν τήν θέσιν, ἀλλά νομίζω ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί πιστεύουν ὅτι γενικῶς, δηλαδή χωρίς τήν διάκρισιν τοῦ "ἐν γνώσει," δέν ὑπάρχει Χάρις εἰς τό Ν/Ηον. Παρακαλῶ διορθῶστε με ἄν κάπου κάνω λάθος εἰς τό κρίσιμον αὐτό θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.Π22 Νοεμβρίου 2014 στις 11:38 π.μ.
Ἀγαπητὲ κ. Τσιότρα καὶ πάλιν χαίρετε ἐν Κυρίω!

Κὰτ΄ ἀρχὰς σᾶς εὐχαριστοῦμε διὰ τὶς ἀπαντήσεις εἰς ὅλους τους σχολιαστὲς ἀδελφούς.

Δὲν θὰ ἔλεγα ὅτι ἀκολουθῶ τακτικὴ πολέμου ἀλλὰ ἀπολογίας. Τὰ περισσότερα ἄρθρα ποὺ δημοσιεύω ἔχουν χαρακτήρα ἀπολογητικὸ καὶ ὄχι πολεμικό. Ἴσως κάποιες φορὲς νὰ ἔχω παρασυρθεῖ ὡς ἄνθρωπος, ἀλλὰ σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι τὸ φρόνημά μου εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀνέφερα.

Διὰ τὰ ὑπόλοιπα πιστεύω ὅτι κάποια στιγμὴ θὰ τὰ ποῦμε καὶ ἀπὸ κοντὰ λόγω βεβαίως καὶ κοινοῦ πνευματικοῦ πατέρα. Πάντως ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι εἰς τὰ τελευταία σχόλιά σας, κάνατε μιὰ καλύτερη διασάφηση τῶν πραγμάτων.

Καὶ κάτι τελευταίο θέλω νὰ αναφέρω εἰς τὸν κ. Κάτσουρα. Ἡ ἐργασία ποὺ ἑτοιμάζει καὶ ἀφορᾶ τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμενο, θὰ τοῦ πρότεινα πρὶν τὴν τελειώσει καὶ πρὶν τὴν δημοσιεύσει, ἃς ἔλθει διὰ συζήτηση καὶ διάλογο μὲ πρόσωπα ἱκανά της Συνόδου μας, ὥστε νὰ συζητηθοῦν εἴτε οἱ ἀντιρρήσεις του, εἴτε τὰ σημεῖα ποὺ συμφωνεῖ κ.λπ. Πιστεύω ὅτι αὕτη ἡ κίνηση θὰ τὸν βοηθήσει ἀρκετὰ διὰ τὴν ἐργασία του καὶ ἔτσι θὰ ἔχει ὁλοκληρωτικὴ ἄποψη ἐπὶ τοῦ θέματος.

Συμφωνῶ μὲ τὸν κ. Τσιότρα ὁ ὁποῖος ἀναφέρει τὶς ''ἀρχὲς'' διὰ ἕναν ἀποτελεσματικὸ καὶ οὐσιώδη διάλογο, διαφωνῶ ὅμως, ὅταν λέγει ὅτι τρόπον τινὰ ὁμοιάζουμε μὲ ''βουλευτὲς ποὺ ἀφήνουν τὴν Ἑλλάδα καὶ πεθαίνει''. Ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ συζητᾶμε ἔστω καὶ ''χαλαρὰ'' δὶ΄ αὐτὰ τὰ ζητήματα. Καὶ πόσο μᾶλλον ὅταν τὰ συζητᾶμε σὲ σοβαρὸ ἰστολόγιο καὶ μὲ σοβαρὰ πρόσωπα ὅπως εἶναι οἱ ἐκλεκτοὶ συνομιλητές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
δάσκαλος22 Νοεμβρίου 2014 στις 2:58 μ.μ.
Εκλεκτέ αδελφέ μου Ζήση, χαίρε εν Κυρίω!
Πολύ με χαροποίησαν τα τελευταία σου σχόλια για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για το ότι ήταν μηνύματα διαλλακτικά, συγχωρητικά και μεστά αγάπης, εμποτισμένα δε με ειλικρινές ενδιαφέρον για τα σοβαρά αυτά ζητήματα που όλους μας απασχολούν. Ο Άγιος Νεκτάριος να σου ανταποδώσει τη χαρά που μου έδωσες!
Σχετικώς με τα άκρως ενδιαφέροντα γραφόμενά σου, έχω να καταθέσω μόνο τα εξής:
1. Σίγουρα ένας τέτοιος διάλογος που κάνουμε εδώ στα σχόλια δεν μπορεί παρά να είναι μια απλά παράθεση σκέψεων και όχι ένας μεθοδικός Διάλογος. Ένας τέτοιος Διάλογος μπορεί να γίνει με άλλους τρόπους, όπως με την παράθεση εισηγήσεων επί ενός θέματος και απαντήσεων επί της εισηγήσεως και ανταπαντήσεων επί αυτών, μέχρις ότου, όπως σωστά επισημαίνεις, να εξαντληθεί το θέμα και να διασαφηνισθούν όλες οι πτυχές αυτού. Ένας τέτοιος διάλογος, κατά την προσωπική μου άποψη πάντοτε, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να είναι κλειστός - ή μόνο κλειστός. Αν είχα τηρήσει την αρχή δεν θα γνώριζα κανέναν από τους παραπάνω εκλεκτούς συνομιλητές και δεν θα ωφελούμουν ποικιλοτρόπως από την ανταλλαγή απόψεων μαζί τους.
2. Από αυτό που με ρωτάς "Ἄν τό καταλαβαίνω σωστά. Ἐννοεῖς ὅτι τό σχῖσμα εἶναι ἐνεργεία, ἀλλά τό «ἄκυρον τῶν μυστηρίων» , Δυνάμει;" συμπεραίνω πως δεν έχω γίνει αντιληπτός και φυσικά δεν ευθύνεσαι εσύ, αλλά εγώ που δεν έχω γράψει πιο αναλυτικά πάνω στο θέμα. Στο δεύτερο μέρος που ετοιμάζω για το θέμα, πιστεύω ότι θα αρθούν και άλλες παρανοήσεις. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος, θα αναφερθώ και στο θέμα που θίγει ο αγαπητός γιατρός, δηλαδή στην εξαγωγή εσφαλμένων απόψεων από τους φιλαιρετικούς, με βάση το δυνάμει και ενεργεία. Μετά από την ολοκληρωμένη παρουσίαση του ζητήματος, νομίζω ότι θα φωτισθούν πολλές πτυχές του και θα διευκολυνθεί και κάθε ενδιαφερόμενος που επιθυμεί να ασκήσει κριτική επί των θέσεων που θα παρουσιαστούν.
Με αγάπη Χριστού και αδελφικές ευχές
Νικόλαος
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος25 Νοεμβρίου 2014 στις 6:33 μ.μ.
Οι Νεοημερολογίτες ως Οικουμενιστές στην πράξη είναι ή δεν είναι αιρετικοί, ακολουθώντας τον αιρετικό Βαρθολομαίο; Είναι εντός της Εκκλησίας ή εκτός; Και αν είναι έκτός, και αν η Εκκλησία είναι ΜΙΑ, τότε τι να πούμε, έχουν μυστήρια,έχουν αγιαστική χάρη; είναι εκκλησία δηλαδή του Χριστού;;;
Δεν μέναμε τότε όλοι στο Νέο να μην ταλαιπωρούμαστε, άλλοι χωρίς ιερέα και λειτουργία και μυστήρια και άλλοι οι παλιότεροι με διωγμούς;
Ματθαιικός.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος26 Νοεμβρίου 2014 στις 6:46 μ.μ.
Γράφεις: Γι' αυτό και έγραφε ο πρ. Φλωρίνης: "Τὸ σφαλερὸν τοῦ διϊσχυρισμοῦ τούτου ἔγκειται εἰς τὴν ἐσφαλμένην ἀντίληψιν, ὅτι οἱ Παλαιοημερολογῖται ἔμειναν εἰς τὰς Πατρίους Παραδόσεις, διότι ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Νεοημερολογιτῶν ἀπὸ τοῦδε ἐστερήθη τῆς θείας Χάριτος, ὡς λέγουσιν οἱ παρασυνάγωγοι (σ. ημ. οι ματθαιϊκοί) ἐπίσκοποι.....
Αφού ευλογημένε, υποστηρίζεις τα του πρ. Φλωρίνης ότι δεν στερούνται θείας χάριτος τα μυστήρια των Νεοημερολογιτών, γιατί περιφρονείς αυτή τη θεία και αγιαστική χάρη; Δεν είναι ύψιστο αμάρτημα; Σε τέτοιες και χειρότερες αντιφάσεις πέφτετε με τα δικολαβικά "ήξεις - αφήξεις" του πρ.Φλωρίνης Χρυσοστόμου! Και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ! Είναι υποχρεωμένο ντε και καλά το Πανάγιο Πνεύμα να αγιάζει τα μυστήρια π.χ. του Βαρθολομαίου μεθαύριο με τον Πάπα γιατί δεν συνάχτηκαν κάποιοι δεσποτάδες να καταδικάσουν την καταδικασμένη από όλους αίρεση τους!!! Έλεος!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος26 Νοεμβρίου 2014 στις 7:13 μ.μ.
Ξέχασα να υπογράψω:
Ματθαιικός
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος27 Νοεμβρίου 2014 στις 1:33 π.μ.
Ήρεμος είμαι, Δάσκαλε, (δεν σε λέω δάσκαλο ειρωνικά, αντιθέτως μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, δείχνει άνθρωπο καλλιεργημένο και συνετό). Λοιπόν γράφεις:
«Δεν σώζει μόνο η Χάρις, αλλά η Χάρις και η Αλήθεια».
Δηλαδή αν κατάλαβα καλά αλλού η χάρις και αλλού η Αλήθεια- Χριστός; Δεν πάνε πακέτο;
Είναι σωστό το σκεπτικό αυτό;.. οι ΓΟΧ έχουν τη χάρη και την Αλήθεια – οι Νεοημερολογήτες και τη χάρη και την πλάνη, κακοδοξία!
Κι ένα παιδί θα μας πει ότι είναι πράγματα που δεν κολλάνε μεταξύ τους, αλλά μας το λέει καθαρά ο Άγ.Γρηγόριος ο Παλαμάς:
«Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσι• καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶν». (Πατερικό χωρίο που ζήτησε και ο κ. Χατζηνικολάου). Όταν ο άνθρωπος διακόπτει την σχέση του με την αλήθεια, διακόπτει και την σχέση του με την χάρη του Θεού.
Συγκεκριμένα θα το διαβάσεις και από Νεοημερ. θεολόγο εδώ:
http://www.imaik.gr/?p=8866
Οἱ ἔννοιες τοῦ θεσμοῦ καὶ τοῦ χαρίσματος
Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης
………….
Ἐξάλλου ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς συνδέει ἄρρηκτα τὸν θεσμὸ μὲ τὴν ἀλήθεια. Ἡ Ἐκκλησία, λέει, ἀποτελεῖ κατὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «στύλον καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας»[5]. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ μετοχὴ στὴν Ἐκκλησία εἶναι καὶ μετοχὴ στὴν ἀλήθεια• εἶναι σύνδεση καὶ κοινωνία μὲ τὴν ἄκτιστη καὶ θεοποιὸ χάρη τῆς Ἐκκλησίας.Ὅποιος λοιπὸν ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία, συμφωνεῖ μὲ τὴν ἀλήθεια. Καὶ ὅποιος δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν ἀλήθεια, δὲν ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσι• καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶν»[6]. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος διακόπτει τὴν σχέση του μὲ τὴν ἀλήθεια, διακόπτει καὶ τὴν σχέση του μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅποτε παύει καὶ νὰ εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας.
Γράφεις: «από που συμπεραίνεις ότι περιφρονώ τη Θεία Χάρη;»
Μα, αφού εσύ ο ίδιος λες ότι έχει θεία χάρη η νεοημερολ. εκκλησία ΑΛΛΑ δεν κοινωνείς με αυτή τη θεία χάρη… Αν στο Δισκοπότηρο τους έχουν το σώμα και το αίμα του Χριστού γιατί γυρίζεις την πλάτη και δεν κοινωνάς τα άγια μυστήρια τους; Τι συμβαίνει λοιπόν; Μεμέρισται ο Χριστός;
Μπορείς να διαμαρτύρεσαι για τον νεοημερολογητισμό κατ΄αυτόν τον τρόπο, (διοτι έτσι που τα λέτε περί απλής διαμαρτυρίας πρόκειται). Γι΄αυτό και ο Κάτσουρας (έτσι το αντιλαμβάνομαι) έγραψε πιο πάνω: «Βεβαιώτατα καί δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἔγκυρα μυστήρια στόν Νεοημερολογιτισμό-Οἰκουμενισμό διότι τότε ἐμεῖς θά εἴμαστε τουλάχιστον δυνάμει σχισματικοί μέχρι συγκλήσεως Συνόδου πού ἐνδέχεται νά μή δικαιώσει τήν θέση μας;»
Τέλος λες: «Αλλά πολύ θα ήθελα εκ μέρους σου μία απάντηση στο εξής:
Αν η Θεία Κοινωνία των νεοημερολογιτών είναι κρασί και ψωμί και όχι Σώμα και Αίμα, τότε γιατί διαμαρτύρεσαι που την δίνουν στους αιρετικούς;»
Δεν διαμαρτύρομαι εγώ προσωπικά (εδώ κολλά το διαμαρτύρομαι ) Αν καταδικάζουν αυτήν τους την ενέργεια κάποιοι Ορθόδοξοι αδελφοί, είναι, όχι γιατί πιστεύουν ότι είναι αυτά τα άχραντα μυστήρια, αλλά ποιά η κατάπτωση τους, να έχουν πλήρη κοινωνία (όχι εν Αληθεία, όπου Αλήθεια εκεί Χριστός), με τους αιρετικούς.
Τώρα με την ιστορία της Εκκλησίας μπορείς να βγάλει ότι συμπέρασμα θεολογικό θέλει ο καθένας. Αλλά άλλη περίπτωση η τότε και άλλη αυτή που ζούμε. Μην ξεχνάς ότι επί Αγίου Χρυσοστόμου τα μυστήρια βέβαιως ήταν έγκυρα…Δεν υπήρχε θέμα πίστεως. Τι συγκρίνετε δύο ανόμοιες καταστάσεις;
Ματθαιικός
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτριος Χατζηνικολάου27 Νοεμβρίου 2014 στις 5:20 μ.μ.
Μέ τό τελευταῖον σου σχόλιον, δάσκαλε, νομίζω ὅτι ἔχεις βάλει τά πράγματα εἰς τήν θέσιν των. Αὐτό ἀκριβῶς ἔλεγε καί ὁ μακαριστός π. Θεοδώρητος, ὅτι δηλαδή, ὅπως ὁ ἀναξίως κοινωνῶν τά Ἄχραντα Μυστήρια λαμβάνῃ μᾶλλον κατάκρισιν παρά εὐλογίαν, ἔτσι καί ὁ ἐν γνώσει τῆς αἱρέσεως κοινωνῶν μέ τούς Οἰκουμενιστάς λαμβάνει μᾶλλον κατάκρισιν παρά εὐλογίαν. Συνεπῶς, δέν γυρίζουμε περιφρονητικῶς καί ὑπερηφάνως τήν πλάτην μας στά Μυστήρια τῆς Ν/Ηκῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ' ἀποφεύγουμε τήν κατάκρισιν! Ἡ διαφορά μεταξύ τῶν δύο ἑρμηνειῶν εἶναι τεραστία καί λυποῦμαι πολύ πού οἱ Ματθαιϊκοί δέν τήν βλέπουν. Ὅσον γιά τό ὄντως κρίσιμον χωρίον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πού παραθέτει ὁ ἀδελφός, εἶναι ἀπό τά ἀγαπημένα μου, καί τό ἔχω χρησιμοποιήσει χιλιάδες φορές. Παρόμοια εἶναι καί τά Χρυσοστομικά καί Στουδιτικά χωρία, ὅτι εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ ὅσοι κοινωνοῦν μέ αἱρετικούς. Ὡστόσον, δέν νομίζω ὅτι τά χωρία αὐτά ἀπαντοῦν στό ἐρώτημα τῆς ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων. Πῶς μπορεῖ ἕνας ἐχέφρων νά χαρακτηρίσῃ ὡς "ἐχθρόν τοῦ Θεοῦ" ἕνα παιδάκι ἤ ἕνα ἀγράμματον ἐνήλικα, πού δέν ἔχει τήν παραμικρή ἰδέα περί τά δογματικά; Δέν γνωρίζουν οἱ Ματθαιϊκοί ὅτι ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοί πού γνωρίζουν καί καταλαβαίνουν τά τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καί γι αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον χρειάζεται ἀπόφασις Συνόδου, γιά "νά βάλῃ τίς ταμπέλες," ἔτσι ὥστε τό 99,9% τοῦ πιστοῦ λαοῦ νά μπορῇ νά ξεχωρίσῃ τό σωστό ἀπό τό λάθος, πού τώρα τά συγχέει; Ἀκόμη καί στόν κοσμικό νόμο ὑπάρχει ἡ σημαντική διάκρισις μεταξύ τοῦ ἐγκλήματος ἐκ προθέσεως καί τοῦ ἐγκλήματος ἐξ ἀμελείας ἤ ἐξ ἀγνοίας. Ἐγώ, λοιπόν, ζήτησα Ἁγιοπατερικά χωρία πού νά λέγουν καθαρά ὅτι τά Μυστήρια μίας Ἐκκλησίας πού δέν ἔχει εἰσέτι καταδικασθῆ Συνοδικῶς εἶναι ἄκυρα. Ὑπάρχουν τέτοια; Ἀμφιβάλλω.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου