Στο ερώτημα αυτό απαντούμε ρωτώντας: Γιατί "Ορθόδοξοι"; Το "Χριστιανοί" απλά δεν αρκεί;
Για την απάντηση των ερωτημάτων αυτών απαιτείται μια σύντομη ιστορική αναδρομή σχετική με το ζήτημα της ονομασίας των πιστών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Οι οπαδοί της μόνης αληθινής θρησκείας προσδιορίστηκαν για πρώτη φορά στην Αντιόχεια τον Α' αιώνα με το όνομα "Χριστιανοί" [1].
Με το πέρασμα των χρόνων εμφανίστηκαν πολλές ομάδες αιρετικών, οι οποίοι φυσικά χρησιμοποιούσαν το ίδιο όνομα. Έτσι σταδιακά άρχισε να γίνεται χρήση των προσδιορισμών "Ορθόδοξοι" και "Καθολικοί" - οι οποίοι ήταν ταυτόσημοι όροι - για να δηλωθεί η διαφοροποίηση από τους αιρετικούς, των οποίων η δόξα (πίστη) ούτε ορθή ήταν, ούτε καθολική [2].
Μετά την απόσχιση της Τοπικής Εκκλησίας της Ρώμης από την Καθολική Εκκλησία και εξαιτίας του γεγονότος ότι οι παπικοί σφετερίστηκαν τον όρο "Καθολικοί", για να μην υπάρχει σύγχυση, οι αληθινοί Χριστιανοί πλέον χρησιμοποίησαν περισσότερο τον όρο "Ορθόδοξοι" (σε αντίθεση με τους "κατο-λύκους", όπως ονόμασαν τους παπικούς) και ο οποίος τελικά επικράτησε αφού ήδη δεν αρκούσε πλέον απλά ο όρος "Χριστιανός", έστω και αν στην πραγματικά οι Ορθόδοξοι είναι ο πραγματικοί Χριστιανοί.
Μετά την εμφάνιση του Οικουμενισμού στον χώρο της Ορθοδοξίας στις αρχές του Κ΄ αιώνος και την νεωτεριστική δράση οικουμενιστών υψηλόβαθμων κληρικών, όπως ο Μελέτιος Μεταξάκης, Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Βασίλειος Γεωργιάδης, Αθηναγόρας Σπύρου και άλλων, και κυρίως με αφορμή την, οικουμενιστικής σκοπιμότητας, αλλαγή του ημερολογίου (1924), οι πρώτοι αγωνιστές της εποχής εκείνης και υπερασπιστές των Πατρίων, χρησιμοποίησαν επιπροσθέτως τον όρο "Γνήσιοι", για τον οποίο δήλωσαν ξεκάθαρα, σε μια δήλωση που δεν επιδέχεται παρερμηνειών (οι οποίες αποτέλεσαν και αποτελούν αιτία κατηγοριών) ότι "ο όρος Γνήσιος συμπίπτει προς την έννοιαν του ακραιφνούς, του μη ανεχομένου τουτέστιν νοθείαν, ή παραποίησιν των παραδεδομένων, ουχί δε προς την του Γνησίου λαμβανομένου προς διάκρισίν του μη Γνησίου, οπότε ο μη Γνήσιος ήθελε συνταυθισθή επί του προκειμένου προς αυτήν την έννοια του αλλοδόξου και αιρετικού" [3]. Και αυτό αναφορικώς με το ημερολογιακό ζήτημα.
Σήμερα βεβαίως, 90 χρόνια μετά, που η ύπουλη αίρεση του Οικουμενισμού έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε όλες τις λεγόμενες επίσημες Εκκλησίες, οι μη ανεχόμενοι νοθεία ή παραποίηση των παραδεδομένων Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πρέπει να αποκαλούμαστε Γνήσιοι [4], για να δηλωθεί η διαφοροποίησή μας από τους φερομένους ως "ορθοδόξους", αλλά κατ' ουσίαν αιρετικούς, οικουμενιστές.
Οι δε ανά τον κόσμο (Ελλάδα, Βουλγαρία κλπ.) Εκκλησίες μας πρέπει να ονομάζονται γνήσιες αφού κρατούν με ζήλο την Παραδοθείσα Πίστη, ήτοι τα Δόγματα και τις Παραδόσεις της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Τέλος, και η Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος που επιδιώκουμε, πρέπει να είναι γνησία και αληθινή Σύνοδος (δηλαδή να συμφωνεί με τις προγενέστερες Ορθόδοξες), σε αντίθεση με την ετοιμαζόμενη υπό των Οικουμενιστών "Πανορθόδοξη Σύνοδο", η οποία έχει σκοπό να καταργήσει την Ορθοδοξία, κατά την προφητική ρήση του οσιακής μνήμης μάρτυρα της Ορθοδόξου Πίστεως Κοσμά Φλαμιάτου.
[1] Γράφει ο Απόστολος Λουκάς: "χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς", δηλαδή "Εκεί δε εις την Αντιόχειαν, δια πρώτη φοράν, ωνομάσθησαν οι μαθηταί του Χριστού, Χριστιανοί" (Πράξ. ια΄, 26).
[2] Κατά τον Άγιο Βικέντιο τον εκ Λειρίνου: "Catholicum est, quod semper, quod ubique et quod ab omnibus creditum est", δηλαδή: «Όντως καθολικόν είναι ό,τι πάντοτε, παντού και υπό πάντων επιστεύθη» (Commonitorium, κεφ. 2). Ο δε Μέγας Θεοδόσιος το 380 εξέδωσε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο όσοι αποδέχονται την πίστη της Νικαίας (Α' Οικουμενικής Συνόδου) "και μόνον ούτοι να ονομάζωνται καθολικοί χριστιανοί" (Εκκλησιαστική Ιστορία, Φιλαρέτου Βαφείδου, τ. Α', Κων/πολη 1884, σελ. 219).
[3] Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ 20-12-1928.
[4] Ο όρος «γνήσιος» είναι όρος που αφορά την πίστη και όχι το πρόσωπο, και ως τέτοιος πρέπει να εκλαμβάνεται για να μην υποκρύπτει υπερηφάνεια όπως κατηγορήθηκε. Έτσι ο απόστολος Παύλος γράφει: «Τιμοθέῳ γνησίῳ τέκνῳ ἐν πίστει» (Τιμ. α΄, 2) και ο ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύει: «Εἰπών γὰρ τέκνον διὰ τοῦτο προσέθηκε ἐν πίστει ὥστε δηλῶσαι ὅτι γνήσιος ἧν καὶ ἐξ αὐτοῦ ἧν· οὐδὲν ἐνἠλακτο, κατὰ τῆν πίστην τὸ ἐμφερὲς εἶχε» (P. G. 62, 505). Και στα Πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου διαβάζουμε: «Καὶ ὅστις ταύτης τῆς ὁμολογήσεως ἔχεται τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὶ γνήσιος υἱὸς τε καὶ μέτοχος».
Με το πέρασμα των χρόνων εμφανίστηκαν πολλές ομάδες αιρετικών, οι οποίοι φυσικά χρησιμοποιούσαν το ίδιο όνομα. Έτσι σταδιακά άρχισε να γίνεται χρήση των προσδιορισμών "Ορθόδοξοι" και "Καθολικοί" - οι οποίοι ήταν ταυτόσημοι όροι - για να δηλωθεί η διαφοροποίηση από τους αιρετικούς, των οποίων η δόξα (πίστη) ούτε ορθή ήταν, ούτε καθολική [2].
Μετά την απόσχιση της Τοπικής Εκκλησίας της Ρώμης από την Καθολική Εκκλησία και εξαιτίας του γεγονότος ότι οι παπικοί σφετερίστηκαν τον όρο "Καθολικοί", για να μην υπάρχει σύγχυση, οι αληθινοί Χριστιανοί πλέον χρησιμοποίησαν περισσότερο τον όρο "Ορθόδοξοι" (σε αντίθεση με τους "κατο-λύκους", όπως ονόμασαν τους παπικούς) και ο οποίος τελικά επικράτησε αφού ήδη δεν αρκούσε πλέον απλά ο όρος "Χριστιανός", έστω και αν στην πραγματικά οι Ορθόδοξοι είναι ο πραγματικοί Χριστιανοί.
Μετά την εμφάνιση του Οικουμενισμού στον χώρο της Ορθοδοξίας στις αρχές του Κ΄ αιώνος και την νεωτεριστική δράση οικουμενιστών υψηλόβαθμων κληρικών, όπως ο Μελέτιος Μεταξάκης, Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Βασίλειος Γεωργιάδης, Αθηναγόρας Σπύρου και άλλων, και κυρίως με αφορμή την, οικουμενιστικής σκοπιμότητας, αλλαγή του ημερολογίου (1924), οι πρώτοι αγωνιστές της εποχής εκείνης και υπερασπιστές των Πατρίων, χρησιμοποίησαν επιπροσθέτως τον όρο "Γνήσιοι", για τον οποίο δήλωσαν ξεκάθαρα, σε μια δήλωση που δεν επιδέχεται παρερμηνειών (οι οποίες αποτέλεσαν και αποτελούν αιτία κατηγοριών) ότι "ο όρος Γνήσιος συμπίπτει προς την έννοιαν του ακραιφνούς, του μη ανεχομένου τουτέστιν νοθείαν, ή παραποίησιν των παραδεδομένων, ουχί δε προς την του Γνησίου λαμβανομένου προς διάκρισίν του μη Γνησίου, οπότε ο μη Γνήσιος ήθελε συνταυθισθή επί του προκειμένου προς αυτήν την έννοια του αλλοδόξου και αιρετικού" [3]. Και αυτό αναφορικώς με το ημερολογιακό ζήτημα.
Σήμερα βεβαίως, 90 χρόνια μετά, που η ύπουλη αίρεση του Οικουμενισμού έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε όλες τις λεγόμενες επίσημες Εκκλησίες, οι μη ανεχόμενοι νοθεία ή παραποίηση των παραδεδομένων Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πρέπει να αποκαλούμαστε Γνήσιοι [4], για να δηλωθεί η διαφοροποίησή μας από τους φερομένους ως "ορθοδόξους", αλλά κατ' ουσίαν αιρετικούς, οικουμενιστές.
Οι δε ανά τον κόσμο (Ελλάδα, Βουλγαρία κλπ.) Εκκλησίες μας πρέπει να ονομάζονται γνήσιες αφού κρατούν με ζήλο την Παραδοθείσα Πίστη, ήτοι τα Δόγματα και τις Παραδόσεις της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Τέλος, και η Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος που επιδιώκουμε, πρέπει να είναι γνησία και αληθινή Σύνοδος (δηλαδή να συμφωνεί με τις προγενέστερες Ορθόδοξες), σε αντίθεση με την ετοιμαζόμενη υπό των Οικουμενιστών "Πανορθόδοξη Σύνοδο", η οποία έχει σκοπό να καταργήσει την Ορθοδοξία, κατά την προφητική ρήση του οσιακής μνήμης μάρτυρα της Ορθοδόξου Πίστεως Κοσμά Φλαμιάτου.
[1] Γράφει ο Απόστολος Λουκάς: "χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς", δηλαδή "Εκεί δε εις την Αντιόχειαν, δια πρώτη φοράν, ωνομάσθησαν οι μαθηταί του Χριστού, Χριστιανοί" (Πράξ. ια΄, 26).
[2] Κατά τον Άγιο Βικέντιο τον εκ Λειρίνου: "Catholicum est, quod semper, quod ubique et quod ab omnibus creditum est", δηλαδή: «Όντως καθολικόν είναι ό,τι πάντοτε, παντού και υπό πάντων επιστεύθη» (Commonitorium, κεφ. 2). Ο δε Μέγας Θεοδόσιος το 380 εξέδωσε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο όσοι αποδέχονται την πίστη της Νικαίας (Α' Οικουμενικής Συνόδου) "και μόνον ούτοι να ονομάζωνται καθολικοί χριστιανοί" (Εκκλησιαστική Ιστορία, Φιλαρέτου Βαφείδου, τ. Α', Κων/πολη 1884, σελ. 219).
[3] Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ 20-12-1928.
[4] Ο όρος «γνήσιος» είναι όρος που αφορά την πίστη και όχι το πρόσωπο, και ως τέτοιος πρέπει να εκλαμβάνεται για να μην υποκρύπτει υπερηφάνεια όπως κατηγορήθηκε. Έτσι ο απόστολος Παύλος γράφει: «Τιμοθέῳ γνησίῳ τέκνῳ ἐν πίστει» (Τιμ. α΄, 2) και ο ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύει: «Εἰπών γὰρ τέκνον διὰ τοῦτο προσέθηκε ἐν πίστει ὥστε δηλῶσαι ὅτι γνήσιος ἧν καὶ ἐξ αὐτοῦ ἧν· οὐδὲν ἐνἠλακτο, κατὰ τῆν πίστην τὸ ἐμφερὲς εἶχε» (P. G. 62, 505). Και στα Πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου διαβάζουμε: «Καὶ ὅστις ταύτης τῆς ὁμολογήσεως ἔχεται τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὶ γνήσιος υἱὸς τε καὶ μέτοχος».
Πολύ σωστά! Ἐπίτρεψέ μου, δάσκαλε, νά παραθέσω αὐτούσιο τό ὄντως προφητικό κείμενο τοῦ ἀγωνιστοῦ Κοσμᾶ Φλαμιάτου (Ἀπομνημονεύματα, 1840, σελ. 9-100):
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τούτου τοῦ νεωστί δι' ἐνεργείας τῆς ἐπιβουλῆς [σ.σ. ἐννοεῖ τήν ἐξ Ἀγγλίας Μασσωνίαν], καθιδρυθέντος Σεμιναρίου, εἰς τήν Χάλκην τῆς Κωνσταντινουπόλεως, σκοπός πρός τοῖς ἄλλοις πολλοῖς, ὑπάρχει, ἵνα νοθεύσῃ κατά τό πνεῦμα τῆς διαφθορᾶς καί τῆς πλάνης, καί κατά τόν προσηλυτισμόν τῆς Ἀγγλίας, ὅλους τούς ἐσομένους Πατριάρχας, καί ὅλην ἐν γένει τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ [διά] Οἰκουμενικῆς συνόδου ἡ κατάργησις τῆς ὀρθοδοξίας, καί ἡ ἀντεισαγωγή τῆς Λουθηρο-Καλβινικῆς αἱρέσεως."
Ὑπενθυμίζω ὅτι ἔντονο ἐνδιαφέρον ν’ ἀνοίξῃ ἡ Σχολή τῆς Χάλκης ἔχουν δείξει ἐπίλεκτα ὄργανα τοῦ Σιωνισμοῦ, ὅπως τό ζεῦγος Κλίντον, ἡ Κοντολίζα Ράϊς, ὁ Ὀμπάμα κ.ἄ. Λέτε οἱ Σιωνισταί νά ἐνδιαφέρωνται γιά τό καλό τῆς Ὀρθοδοξίας; Μᾶλλον γιά τήν κατάργησίν της ἐνδιαφέρονται!!!
Επιπλέον λόγος είναι, και ότι οι Οικουμενισταί υπέγραψαν συμφωνίες με τους αιρετικούς μονοφυσίτες, κατόπιν πιέσεων αυτών, έτσι ώστε να ονομάζονται κοινή αποδοχή από όλους, Ορθόδοξοι κόπτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά σιγά θα εξαλείψουν και το κόπτες.
Πολύ σωστή παρατήρηση αγαπητέ μου αδελφέ. Να συμπληρώσω επίσης ότι στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, σύμφωνα με την μαρτυρία του π. Θεοδώρου Ζήση, οι ορθόδοξοι μαζί με τους προχαλκηδόνιους αποτελούν ενιαία ομάδα με τον τίτλο "Ανατολικοί Ορθόδοξοι"!
Διαγραφή