"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

ΠΕΡΙ ΦΛΕΓΟΝΤΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ

Αγαπητοί μας αναγνώστες, Χριστός Ανέστη!
Εν όψει της κλιμακώσεως του Ιερού μας Αγώνος κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ειδικώς δε μετά την χαρμόσυνη και ελπιδοφόρα Ένωση των δύο μεγάλων Τμημάτων της ακαινοτομήτου Εκκλησίας της Ελλάδος, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε αναλυτικά με τα φλέγοντα εκείνα ζητήματα τα οποία αποτέλεσαν και αποτελούν πηγή ερίδων για τους γνησίους Ορθοδόξους και πρόσκομμα στον σκοπό του Αγώνος μας.
Ζητούμε από εσάς να γνωμοδοτήσετε με ποια από τα ζητήματα επιθυμείτε (και αν επιθυμείτε) να ασχοληθούμε αρχικώς. Στο πάνω και δεξιά μέρος του ιστολογίου έχει τεθεί προς αυτόν τον σκοπό ειδική μπάρα δημοψηφίσματος, στην οποία μπορείτε να επιλέξετε μία απάντηση.
Τα φλέγοντα αυτά ζητήματα, όπως βλέπετε, σχετίζονται με εκκλησιολογικά, εικονολογικά, εσχατολογικά και ευχαριστιακά θέματα, ζητήματα δηλαδή τα οποία έχουν γίνει αφορμή - τόσο παλαιότερα, όσο και στις μέρες μας - για σύγχυση, σκανδαλισμό, ακόμη και για σχίσματα. 
Η ψηφοφορία θα ολοκληρωθεί στις 4 Μαΐου το βράδυ.
Έπειτα με τη μορφή εισηγήσεως θα παρουσιαστούν τα ζητήματα, συνολικώς ή τμηματικώς, και θα ζητηθούν οι γνώμες κληρικών, θεολόγων, συνεργατών και αναγνωστών περί αυτών. Με την ολοκλήρωση της κατάθεσης των απόψεων, θα παρουσιάζονται κάποια συμπεράσματα, τα οποία φρονούμε πως αν δεν θεραπεύσουν το πρόβλημα, τουλάχιστον μπορούν να αποβούν ωφέλιμα ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον ίδιες δυσάρεστες κασταστάσεις. Οι όροι και οι προϋποθέσεις συμμετοχής σε έναν τέτοιο διάλογο - συζήτηση θα καθοριστούν αργότερα.
Η κίνηση αυτή πιστεύουμε ότι θα εξυπηρετήσει το Ενωτικό Όραμα (ένωση όλων των αληθινά Ορθοδόξων) - ώστε να εξυπηρετηθεί ο αντικειμενικός σκοπός του Ιερού μας Αγώνος (κάθαρση της Ορθοδόξου Εκκλησίας από την αίρεση και τους φορείς του Οικουμενισμού) -, μέσα από την άμβλυνση των εσωτερικών διαφορών και την άρση της πολυδιάσπασης, ιδιαιτέρως δε αν διαπιστωθεί ότι η διαφορά αντιλήψεως στα φλέγοντα αυτά ζητήματα δεν αποτελεί πάντοτε λόγο ακοινωνησίας μεταξύ αδελφών.  
 
Ο συντάκτης και οι συνεργάτες του ιστολογίου "ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

6 σχόλια:

  1. Αγαθός ο ενθουσιασμός, αλλά διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα ενός διαλόγου όπως ο προτεινόμενος μέσω διαδικτύου, ο οποίος προϋποθέτει καθαρότητα αναζήτησης. Η προϋπόθεση αυτή δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη διότι αν θεωρηθεί, μπορεί να προκύψει περισσότερο κακό από καλό. Τα προτεινόμενα προς συζήτηση θέματα απαιτούν μελέτη, μια υποδομή κάποιας έκτασης και βάθους και καλόν είναι να επιλύονται σε προσωπική βάση (επικοινωνία πιστού με πνευματικούς). Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επιζητούν "γραμμή" και άλλοι οι οποίοι αναζητούν την αλήθεια. Οι δύο αυτές κατηγορίες δυστυχώς δεν είναι συμβατές, με αποτέλεσμα την δημιουργία ερίδων. Ας (έριδας) φύγωμεν πάση θυσία!!
    Χριστός Ανέστη!
    ΑΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
    ΑΓΑΠΗΤΕ ΔΑΣΚΑΛΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΩΣΤΟΣΟ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ, ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΣΥΓΧΙΣΗ.
    ΚΑΙΝΕ ΠΟΛΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ΕΚΑΨΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΙΣΑΝ.
    ΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΕΝΑ ΘΕΣΜΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΣΥΝΕΣΗ ΜΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΘΕΣΕΣ.
    ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΜΕΝΩ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ.
    ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΕΤΟΝΙΖΑ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΙΖΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΥΓΕΙΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ, ΤΑ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΟΙΑ.

    ΥΓ.ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΘΕΡΜΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΣΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αληθώς Ανέστη!
    Ευχαριστώ αμφοτέρους για την κατάθεση των σκέψεων σας. Όσα επισημαίνετε είναι ορθά. Ομολογώ πως αν ήμουν στη θέση του αναγνώστου και έβλεπα αυτή την δημοσκόπηση θα επέλεγα "Κανένα".
    Έχει σχεδιαστεί όμως ένας συγκεκριμένος τρόπος διαλόγου (θα τον δείτε αργότερα μέσα από τους όρους και τις προϋποθέσεις συμμετοχής), που θα εξασφαλίσει, το κατά δύναμιν, την μη παρεκτροπή του, από διάλογο ορθοδοξίας σε διάλογο "γρονθοδοξίας". Βεβαίως δεν πρέπει να λησμονούμε πως "ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες", γι' αυτό και η προσευχές όλων μας είναι επιβεβλημένες για την ευόδωση του επιδιωκόμενου , μέσω ενός τέτοιου εγχειρήματος, σκοπού.
    Ίσως και με την ολοκλήρωση μιας τέτοιας προσπάθειας, μπορεί να δοθεί η απάντηση σε ένα σοβαρό ερώτημα, το οποίο σας καταθέτω: Πώς γίνεται με πολλούς Πατέρες και Αδελφούς που διαφωνούμε σε όλα αυτά τα θιγόμενα ζητήματα, όχι μόνο να συμμετέχουμε του Κοινού Ποτηρίου , αλλά αυτή η διαφωνία μας να μην επηρεάζει καθόλου τους δεσμούς αγάπης που μας συνδέουν; Και πως γίνεται με άλλους Πατέρες και Αδελφούς που συμφωνούμε σε αυτά τα ζητήματα να μην θέλουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο; Μήπως τελικά χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα φλέγοντα ζητήματα, ως πολύχρωμες φορεσιές για να σκεπάσουμε την γυμνότητα των γκρίζων συναισθημάτων μας;
    Η ενασχόληση με τέτοια θέματα όντως είναι μάχαιρα (και αν και είναι χρήσιμη όταν κόβει ψωμί, εν τούτοις δεν την δίνουμε στα παιδιά για να παίξουν). Εμείς την έχουμε βιώσει, ήδη από το 1937, ως φονικό εργαλείο, διότι έπεσε σε χέρια παιδιών. Είθε να δώσει ο Θεός, να την βιώσουμε και ως εργαλείο που θα μας χρησιμεύσει για να μοιραστεί ορθόδοξο ψωμί σε όλους όσους επιζητούν πνευματική τροφή.
    Από την άλλη ίσως και να μην είναι συμφέρον να ανακινηθούν δημοσίως τέτοια θέματα και να τα αφήσουμε να συζητούνται, ως είθισται δυστυχώς, υπογείως σε παρέες, κλίκες, υπόγεια εκκλησιών, γραφεία οργανώσεων και ομαδικά emails.
    Σας ευχαριστώ και πάλι κ. ΑΚ και π. Ευθύμιε (την ευχή σου να έχουμε) και αναβοώ μαζί σας: Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ22 Απριλίου 2014 στις 6:04 μ.μ.

    Αγαπητέ δάσκαλε Χριστός Ανέστη και εγώ ομοίως με τους ανωτέρω Πατέρες και αδελφούς είχα τις επιφυλάξεις μου για το παρόν εγχείρημα, όταν το πληροφορήθηκα, φοβούμενος τις πιθανές διαφωνίες, που θα μπορούσαν να γίνουν και έριδες, όμως τώρα κατόπιν δευτέρων σκέψεων βλέπω το θέμα με άλλη θεώρηση. Σκέπτομαι ότι εμείς, που επιθυμούμε να είμεθα Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πρόσφατα διακηρύξαμε στο Εκκλησιολογικό μας κείμενο ότι είμεθα η Αυθεντική συνέχεια της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας στην εποχή μας και αυτό είναι αλήθεια, διότι κρατούμε ανόθευτη την Ορθόδοξη Ομολογία, αλλά αυτό το γεγονός σημαίνει για όλους μας μεγάλη -πολύ μεγάλη ευθύνη έναντι της Εκκλησίας και της ιστορίας. Γιατί λοιπόν να μας φοβίσει η αλήθεια στα διάφορα θέματα και ερωτήματα, αφού Χάριτι Θεού αυτή Την Αλήθεια κληθήκαμε να υπερασπίσουμε και η Εκκλησία μας έγινε ήδη και θα γίνει πολύ περισσότερο στο μέλλον καταφύγιο των Αληθινών Ορθοδόξων; Δάσκαλε, κατά την γνώμη μου, προχώρα στο έργο της συνείδησης σου, εάν αυτός ο διάλογος χαρακτηρισθεί από σύνεση και ευγένεια, ως διάλογος μεταξύ αδελφών για το καλό της Εκκλησίας μας, αν και άτυπος, θα φέρει πιστεύω καρπό καλόν. Η σελίδα αδελφοί και Πατέρες στον αγώνα μας άλλαξε, όλοι μαζί εν αγάπη Χριστού ας υπηρετήσουμε με φόβο Θεού και καλή πρόθεση το συμφέρον της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και την σωτηρία των ψυχών μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "ένας συγκεκριμένος τρόπος διαλόγου, που θα εξασφαλίσει, το κατά δύναμιν, την μη παρεκτροπή του, από διάλογο ορθοδοξίας σε διάλογο "γρονθοκοπίας"

    κυπριανός χ.

    Χριστός Ανέστη

    Είμαι εξ εκείνων που ψήφισαν "Όλα". Να συζητηθούν όλα, αφού προηγουμένως ταξινομηθούν κατά προτεραιότητα.

    Το πρόβλημα που υπάρχει και υπήρχε ανέκαθεν - γράφω τη γνώμη μου - ήταν, αφ΄ ενός η ελλειπής γνώση των πιστών στα θρησκευτικά ή θεολογικά ζητήματα και, αφ΄ ετέρου, η φιλοδοξία ιεραρχών να αναδειχθούν σαν ορθοτόμοι της αληθείας και χειραγωγοί των πιστών. Υπέθεταν ότι το ποίμνιο δεν είχε ικανές γνώσεις. Αυτό, όμως, δεν ίσχυε και δεν ισχύει σαν γενικός κανόνας.

    Θέματα που αφορούν στα, δι΄ εμέ, θρησκευτικά απαιτούν αληθή ταπείνωση. Η οποία - πάντα τη γνώμη μου καταθέτω - δεν είναι τόσο εύκολο να φαλκιδευθεί, σε αντίθεση με αυτό που σήμερα γίνεται με την αγάπη και την αγαπολογία. Εύκολα μπορεί κανείς να την υποδυθεί, όχι όμως και την ταπείνωση, από την οποία, σημειωτέον, αναβλύζει η αγάπη. Η αγάπη δεν κάνει ταπεινό τον άνθρωπο. Η ταπείνωση κάνει τον άνθρωπο, άνθρωπο της αγάπης, και αυτό είναι το ζητούμενο στους δύσκολους καιρούς μας. Συνηγορητικό αυτού, ότι δηλαδή η αληθής και η όντως ταπείνωση κάνει προσιτή την θεία Χάρη, και εξ Αυτής την αγάπη, είναι ο λόγος της υπεραγίας Θεοτόκου προς την Ελισσάβετ : "46 Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον 47 καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, 48 ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ".

    Η αγάπη, ο άγιος Θεός, προσεγγίζει τους ταπεινούς και με αυτή, με την ταπείνωση, γνωστοποιείται στον άνθρωπο. Ο Θεός είναι αγάπη, αλλά η αγάπη του Θεού μόνο δια της ταπεινώσεως γίνεται προσιτή στον άνθρωπο.

    Αν λοιπόν υπάρχει αυτή, και άλλες προϋποθέσεις, τότε μπορούμε να θέσουμε - κατά προτεραιότητα - τα ζητήματα αυτά προς συζήτηση. Ελπίζω και εύχομαι στο χώρο των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών οι κατάλληλοι άνθρωποι να βρεθούν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αδελφέ μου προχώρα στο εγχείρημα σου και μην φοβάσαι. "Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου!" (Σοφία Σειράχ 4, 28).
    Εάν κάποιοι ενοχληθούν από τις αλήθειες που θα προκύψουν ή άμα αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ερίδων για αυτό δεν θα φταις εσύ αλλά τα ζιζάνια τα οποία θα δείξουν επιτέλους το πραγματικό τους πρόσωπο.
    Σαφώς και ένα τέτοιο εγχείρημα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ταπείνωση και διάκριση όπως σημείωσε ο αδελφός Κυπριανός. Είμαι σίγουρος όμως ότι ο Θεός θα βοηθήσει ώστε να βρεθεί η αλήθεια.

    Χριστός Ανέστη αδελφοί μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή