Τό ὄνειδος τῆς ὀρθοδόξου ἁγιογραφίας!

Ὁ πρακτικός Οἰκουμενισμός συστηματικῶς

 διαβρώνει καί ἀλλοιώνει τά πάντα!

Τό ὄνειδος

 τῆς ὀρθοδόξου ἁγιογραφίας!

 ὑπό τοῦ

 Θεολόγου - Ἁγιογράφου

 Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα

 

 

    Ὁ Διευθυντής τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί φερόμενος ὡς ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος Φαναρίου Ἀγαθάγγελος ἁγιογράφησε τὸν παπικό “ἅγιο” Φραγκίσκο τῆς Ἀσίζης καί τόν δώρισε στόν φέροντα αὐτό τό ὄνομα αἱρετικό Πάπα Ρώμης, μέ τήν ἐπιγραφή …. «τῆ Α. Ἁγιότητι τῶ Πάπᾳ καί Ἐπισκόπῳ Ρώμης….» κατά τήν πρόσφατη ἐπίσκεψί του (πρό ὀλίγων ἡμερῶν) μετά τῆς συνοδείας του, στό Βατικανό.

Ὄντως θλιβερό τό κατάντημα τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά συναγωνίζονται ποιός θά πρωτοπάρει τήν "εὐλογία" τοῦ ἀμετανοήτου αἱρετικοῦ Πάπα, τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσι καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων θεωρεῖ ἀλογία!

 Ἄνευ πιέσεων καί ἀναγκῶν μάλιστα, σπεύδουν οἱ ἀνάξιοι ἐγκολπιοφόροι νά δηλώσουν τό σεβασμό καί τήν ἀναγνώρισί των στόν Πάπα, ὁ ὁποῖος ὡς γνήσιος διάδοχος τῶν πρό αὐτοῦ αἱρετικῶν παπῶν ἀποδέχεται καί ἀπολαμβάνει τή δουλοπρέπεια καί αὐτο-ἀναίρεσι τῆς ὀρθοδοξίας τῶν νέων αὐτῶν οὐνιτῶν!

 Ὀφείλομε, ὅμως, ἐν προκειμένῳ νά ἐπισημάνωμε τήν ἰδιαίτερη ἀποκρουστικότητα τῆς ἐνεργείας τοῦ ἐν λόγῳ ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος καί ὡς ὑποτίθεται ὀρθόδοξος ἁγιογράφος κατήντησε θλιβερός μεταπράτης τῆς παπικῆς πλάνης καί αἱρέσεως, ἁγιογραφήσας ἕναν πλανεμένο περί τήν Πίστιν ἄνθρωπο ὡς δῆθεν θεούμενο μέλος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή ὡς ἅγιο τοῦ Θεοῦ! [Σημείωσι: Ἀναγνωρίζων ἔτσι ὅτι στόν Παπισμό εἶναι δυνατή ἡ σωτηρία καί ἡ ἁγιότητα!] Ὡς ἐκ περισσοῦ νά ἐπισημάνωμε ὅτι καί μόνο δι' αὐτῶν κατεστάθη μειοδότης τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ψευδεπίσκοπος!

 

 

Ὁ φερόμενος ὡς «ἅγιος Φραγκίσκος» τῆς Ἀσσίζης, τοῦ ὁποίου το ὄνομα φέρει ὁ νέος Πάπας, ἀπεβίωσε σέ ἡλικία 45 ἐτῶν, κατά τό πρῶτο τέταρτο τοῦ 13ου αἰῶνος. Ἀνῆκε στό σχίσμα τοῦ αἱρετικοῦ Παπισμοῦ, πού εἶχε ὁριστικοποιηθεῖ ἤδη πρίν ἀπό δύο αἰῶνες. Εἶναι σημαντικό ἐπίσης περί αὐτοῦ νά ἀναφερθεῖ ὅτι πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του ἐμφάνισε τά λεγόμενα «στίγματα τοῦ Χριστοῦ» στό σῶμα του, τά ὁποῖα ὁ Παπισμός θεωρεῖ ὡς θεοσημεῖο, ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσι βεβαίως δέν τά δέχεται ὡς τέτοια.

 

Στήν ἐφημερίδα «TIME» τοῦ Λονδίνου, στίς 11 Μαρτίου τοῦ 1935, ἀναφέρθηκε γιά πρώτη φορά ἡ ἐπιστημονική ἐξήγηση γι’ αὐτό τό φαινόμενο, ὅτι δηλαδή ἦταν σαρκώματα ἀπό κακοήθη ἑλονοσία πού καμμιά φορά προκαλεῖ αἱμορραγίες κάτω ἀπό τό δέρμα, ἀπό τόν Δρ. E. F. Hartung. Οἱ σημερινοί ἐπιστήμονες ἔχουν διατυπώσει τήν ἄποψι ὅτι πρόκειται γιά φαινόμενο πού συναντᾶται σέ ὁρισμένο τύπο «ὑστερικῶν» καί «ψυχαναγκαστικῶν» προσωπικοτήτων.

Πόσο, τελικῶς, ἀλλοτριωμένοι ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι καί διδασκαλία μπορεῖ να εἶναι οἱ σημερινοί ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὥστε νά μή θέλουν νά ξεχωρίσουν καί διακρίνουν τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψεῦδος, τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τήν αἵρεσι, τήν ἁγιότητα ἀπό τήν πλάνη καί τήν ἀπάτη, τό φῶς ἀπό τό σκοτάδι;

Γι’ αὐτό, ἐπιβάλλεται οἱ πιστοί πού ποθοῦν τήν σωτηρία των, δηλαδή τή θεραπεία των, ἡ ὁποία προσφέρεται μόνο μέσα στό μέγα Θεραπευτήριο πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, νά ἀπομακρύνονται ἀπό τέτοιους ἐπισκόπους, δῆθεν ἱατρούς καί ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδεικνυομένους κομπογιαννίτες. Νά ἐφαρμόζουν πιστῶς τόν λόγο τοῦ Κυρίου περί αὐτῶν («εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτόν καί βάλε ἀπό σοῦ», τουτέστιν, κατά τόν Μ. Ἀθανάσιο, μή τόν ἐμπιστεύεσαι καί μή τόν ἀκολουθεῖς), οἱ ὁποῖοι ὄφειλον νά μή σκανδαλίζουν τούς πιστούς, ἀλλά νά εἶναι οἱ ὑγιεῖς ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας!