"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ

Μετά το ιστορικό ενωτικό συλλείτουργο των γνησίων Ορθοδόξων, ο ιστολόγος κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, φοβερά ενοχλημένος, προέβη σε δύο δημοσιεύσεις (βλ. εδώ και εδώ) στις οποίες επιτίθεται με μένος κατά των "πανσχισματικών", όπως τους ονομάζει, Παλαιοημερολογιτών.
Στην πρώτη από αυτή θέτει κάποια αγωνιώδη ερωτήματα, στα οποία θα απαντήσουμε, όχι απαραίτητα για τον κ. Τελεβάντο, ο οποίος ίσως τα έθεσε ως ρητορικά, αλλά χάριν των κοινών αναγνωστών μας.
 
Ιδού τα ερωτήματα, μετά των απαντήσεών μας:
 
1.) Πόσοι από αυτούς που συλλειτούργησαν έχουν υποστατή (προσοχή! Υποστατή. Οχι απλά αντικανονική) ιερωσύνη και αρχιερωσύνη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ιερωσύνη των κληρικών μας δεν αμφισβητείται από κανέναν έντιμο και σοβαρό θεολόγο. Δεν θα σας κουράσω με ντοκουμέντα και στοιχεία για την προέλευση της Αποστολικής Διαδοχής των Γ.Ο.Χ., ήδη γνωστά στους ασχολούμενους με το θέμα, ούτε, από την άλλη, απλά θα αρκεστώ και μόνο στο πιο απλό, ότι ο αγιασμός των Παλαιοημερολογιτών δεν χαλάει (γεγονός που καταρρίπτει την συκοφαντία περί μη υποστατής ιερωσύνης), αλλά θα αναφέρω και το εξής σημαντικό: η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (ROCOR), και από την οποία έλκουν τις χειροτονίες τους οι Παλαιοημερολογίτες, είχε πλήρη λειτουργική κοινωνία με την Σύνοδο των Ενισταμένων από το 1994 μέχρι το 2007 που ενώθηκε με το Πατριαρχείο Μόσχας. Το Πατριαρχείο Μόσχας δέχτηκε σε κοινωνία την ROCOR άνευ καμίας διαδικασίας που να υποδήλωνε ότι πρόκειται περί κληρικών με ανυπόστατη ιερωσύνη, εμμέσως δηλαδή αναγνώριζε και το υποστατό της ιερωσύνης των, κοινωνούντων επί τόσα έτη με αυτούς, Ενισταμένων (των οποίων η Διαδοχή προέρχεται από τους Ρώσους - και απευθείας, και μέσω των Γ.Ο.Χ. το 1979), Ρουμάνων, Βουλγάρων, αλλά και των Ρώσων που δεν δέχτηκαν την ένωση με το Πατριαρχείο, εξαιτίας της μη άρσης των λόγων πίστεως. Όλων δηλαδή όσων συμμετείχαν στο συλλείτουργο αυτό! Ας μη γίνεται λοιπόν ιεροκατήγορος ο κ. Τελεβάντος και βλάπτει την ψυχή του.
 
2.) Πώς γεφυρώθηκε η διαφορά ανάμεσα στους Ενισταμένους και τους Καλλινικούς αναφορικά με την εγκυρότητα των μυστηρίων των Εκκλησιών που ακολουθούν το νέο ημερολόγιο και όσων έχουν κοινωνία μαζί τους;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν ο κ. Τελεβάντος διάβαζε προσεκτικά το Κοινό Εκκλησιολογικό Κείμενο θα έπαιρνε την απάντησή του: "περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ". Δεν θεωρεί πλέον η Εκκλησία των γνησίων Ορθοδόξων εαυτήν αρμόδια να αποφανθεί εγκύρως και τελεσιδίκως περί του θέματος της εγκυρότητος αλλά και σωστικότητος των Μυστηρίων (ιδίως των "εν γνώσει" κοινωνούντων), γι' αυτό και δεν διαβεβαιώνει περί αυτών και αφήνει το ζήτημα να διευθετηθεί σε μια αρμόδια Μείζονα Σύνοδο Ορθοδόξων (και όχι Οικουμενιστών). Αυτή είναι μια ξεκάθαρη εκκλησιολογική θέση για ένα λεπτό ζήτημα, με πολλές παραμέτρους, το οποίο απετέλεσε και την σημαντικότερη ίσως αιτία διχογνωμιών και διασπάσεων στους Παλαιοημερολογίτες.
 
 
3.) Πότε θα επιστρέψουν εν μετανοία στην Εκκλησία επειδή το γε νυν έχον βρίσκονται σε σχίσμα και σε αίρεση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν ο κ. Τελεβάντος θεωρεί την κοινωνία με τους αιρετικούς Οικουμενιστές επιστροφή εν μετανοία στην Εκκλησία, τότε οι Παλαιοημερολογίτες θα προτιμήσουμε χιλιάκις να βρισκόμαστε στο ίδιο "σχίσμα" και στην ίδια "αίρεση" που βρίσκονταν οι Ορθόδοξοι την εποχή του Αρειανισμού, του Νεστοριανισμού, του Μονοθελητισμού, της Εικονομαχίας και των άλλων αιρέσεων. Το ερώτημα όμως που έπρεπε να απασχολεί τον κ. Τελεβάντο είναι πότε αυτός θα επιστρέψει εν μετανοία στην Εκκλησία του Χριστού, των Αποστόλων, των Πατέρων και όλων των Ορθοδόξων. Πότε επιτέλους θα είναι ο καιρός , για τον οποίο μιλούσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος όταν έλεγε "άχρι καιρού". Μήπως το "άχρι καιρού" έγινε "ποτέ" όπως φαίνεται ξεκάθαρα και από τις απόψεις του κ. Τελεβάντου εδώ, από όπου και μεταφέρουμε αυτολεξί τα πειστήρια περί του τι εννοείται με το "άχρι καιρού": "ΔΕΝ πρόκειται ΠΟΤΕ να φύγουμε από την Εκκλησία (σ. ημ. εννοεί από την κοινωνία με τους Οικουμενιστές). Εκδουλεύσεις στους Οικουμενιστές με άκαιρες και μη συντεταγμένες αποτειχίσεις ΔΕΝ πρόκειται να κάνουμε ΠΟΤΕ (σ. ημ. δηλαδή, κατά την θεωρία αυτή, όταν πάει κάποιος να βιάσει μία παρθένα, αυτή θα πρέπει να περιμένει απόπειρα βιασμού και άλλων παρθένων για να αντιδράσουν μαζί, διότι σε διαφορετική περίπτωση η μεμονωμένη αντίδραση δεν θα αποφέρει αποτελεσματικό χτύπημα κατά των βιαστών εν γένει, λες και η εξάλειψη των βιαστών είναι σημαντικότερη από την διαφύλαξη της παρθενίας!). 
 
Στην δεύτερη ανάρτηση διαρρηγνύει τα ιμάτιά του - προβαίνοντας παράλληλα σε χαρακτηρισμούς που ξεχειλίζουν από χριστιανική αγάπη - για τη "βλάσφημη θεωρία" της ακυρότητος των Μυστηρίων που υποτίθεται πως αποδέχονται οι "Παλαιοημερολογίτες του Καλλινίκου" όπως τους ονομάζει. Το τι αποδέχονται όμως φαίνεται ξεκάθαρα από το σημείο του Κοινού Εκκλησιολογικού Κειμένου που αναφέραμε παραπάνω και έτσι οι συνεχιζόμενες συκοφαντίες του κ. Τελεβάντου δεν ερείδονται πουθενά. Αντιθέτως αποδεικνύεται ο ίδιος φανατικός οπαδός της θεωρίας αυτής εφόσον δεν δέχεται Μυστήρια στους γνησίους Ορθοδόξους και χαρακτηρίζει ως "μη υποστατή" την ιερωσύνη των κληρικών μας.
Περί δε του π. Επιφανίου, του οποίου τις θέσεις αναπαράγει και ερμηνεύει, και μόνο το γεγονός ότι ο εν λόγω κληρικός έγραψε βιβλίο με τίτλο "Τα Δύο Άκρα", στο οποίο πολεμούσε τους Ζηλωτές και τους Οικουμενιστές, ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ μέχρι το τέλος της ζωής του, καταλαβαίνει κανείς ξεκάθαρα πως η "μέση βασιλική οδός" του, έγερνε περισσότερο και από τον Πύργο της Πίζας - ήτοι σκανδαλωδώς -  προς το "ένα άκρο" και μάλιστα το θανατηφόρο...
Τις θεωρίες του π. Επιφανίου που μας παραθέτει συχνά πυκνά ο κ. Τελεβάντος να περίμενε ότι θα της λαμβάναμε σοβαρά υπόψιν (γιατί είπε και έγραψε και ορθά πράγματα ο άνθρωπος) μόνο αν τηρούσε στην πράξη ίσες αποστάσεις και από τα "δύο άκρα", δηλαδή αν είχε αποτειχιστεί από τους Οικουμενιστές.
Αυτό ευχόμαστε να πράξει ο κ. Τελεβάντος αν θέλει να είναι συνεπής με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και ας αφήσει τους Παλαιοημερολογίτες στον Αγώνα τους.

18 σχόλια:

  1. Δάσκαλε, ΜΑΣ ΑΝΑΠΑΥΕΙ ο Πατερικός σου λόγος.

    Κρίμα που ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Τελεβάντος,
    δεν μπορεί να καταλάβει της ψυχής του το ΑΙΩΝΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ...

    Θα προσευχόμαστε ΟΛΟΨΥΧΩΣ, για το ΦΩΤΙΣΜΟ του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ25 Μαρτίου 2014 στις 9:26 π.μ.

    Αγαπητέ δάσκαλε πολύ ορθά, κατά την γνώμη μου, τα όσα γράφεις στον Τελεβάντο προς τον οποίο , μέσω του σχολίου μου, θα ήθελα και εγώ να σημειώσω κάποιες παρατηρήσεις. Πρώτον στο ιστολόγιό του όποτε έχω στείλει σχόλιο ουδέποτε το δημοσιεύει αποδεικνύοντας έμπρακτα το πόσο σέβεται, στα πλαίσια ενός καλόπιστου διαλόγου, την οποιαδήποτε διαφορετική άποψη και γνώμη. Δεύτερον πριν καλά- καλά διαβάσει το κοινό Εκκλησιολογικό κείμενο Παγκόσμιας ενότητος των Γνησίων Ορθοδόξων έσπευσε να εξαπολύσει, πρώτος εκείνος μήπως ίσως προλάβει κάποιος άλλος, πλήρη επίθεση με σκοπό την απαξίωση της όλης προσπάθειας. Εμείς του Πατρίου βλέπουμε στην προσπάθεια αυτή μία αξιόλογη και σοβαρή προοπτική για την απελευθέρωση της Εκκλησίας από την αιχμαλωσία του Οικουμενισμού και ήδη εξ όσων αντιλαμβάνομαι το θέμα μελετούν και άλλοι ευρύτεροι αντιοικουμενιστικοί κύκλοι, που δεν έσπευσαν πρόχειρα παρασυρμένοι από στερεότυπα και προκαταλήψεις να εκφράσουν βιαστική γνώμη. Και τρίτον διερωτόμαι, ο Πατέρας Επιφάνιος, πριν φύγει από τον κόσμο αυτό, μήπως όρισε πνευματικό του διάδοχο και γνήσιο ερμηνευτή του τον κ. Τελεβάντο; Εξ όσων γνωρίζω από σύγχρονα με τον Τελεβάντο πνευματικά του τέκνα μάλλον κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Κύριε Τελεβάντο, αν και αντιοικουμενιστής, σας ανησυχεί η ενότητα των Γνησίων Ορθοδόξων. Μην ανησυχείτε, εάν το σχέδιο είναι ανθρώπινο θα αποτύχει, εάν όμως η όλη προσπάθεια είναι από τον Θεό, όπως εμείς πιστεύουμε και ελπίζουμε, τότε θα αυξηθεί, θα καρποφορήσει και αντιδράσεις σαν τις δικές σας ή και παρόμοιες είτε των Οικουμενιστών και των φίλων τους, είτε των λεγομένων αντιοικουμενιστών και παράλληλα μνημονευτών, είτε ακόμη και κάποιων στον χώρο του Πατρίου, θα καταρρεύσουν, λαμβάνοντας την θέση που τους αρμόζει στην Εκκλησιαστική ιστορία. Η Ορθοδοξία νίκησε και θα νικήσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μέχρι τώρα είχα την εντύπωσι ότι τίποτε το καλό δεν μπορεί να έχει αιτία τον Τελεβάντο, ο οποίος μονίμως ψεύδεται και διασρεβλώνει την αλήθεια. Να όμως που έγινε αιτία να γραφεί ένα ακόμη θαυμάσιο κείμενο από τον πολύ αγαπητό μου Δάσκαλο και ένα ακόμη ωραιότατο σχόλιο από τον κ. Πολυμενόπουλο. Και ο μεν Τελεβάντος θα αφρίσει από το κακό του, αλλά όλοι οι καλοπροαίρετοι που θα διαβάσουν τα παραπάνω θα ωφεληθούν τα μέγιστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ αδελφέ Νικόλαε,

    Όταν ήμουν νεώτερος και ζούσα στο εξωτερικό, με ερωτούσαν οι Νεωτεριστές Οικουμενιστές για να με παγιδεύσουν : - Ἔχομε Μυστήρια ἤ όχι; απαντούσα : - Γράμματα γνωρίζετε; - Ναί, γνωρίζουμε. - Τούς Κανόνες και την Παράδοσιν της Εκκλησίας τα γνωρίζετε; - Ναι, τα γνωρίζουμε! - Τότε έχω να σας πώ τα εξής : Εγώ καίτοι αμαρτωλός επειδή με προστάτευσε η Χάρις του Θεού να μην χωρισθώ από την Αλήθειαν τού Χριστού και να μην παρεκκλίνω δεξιά ή αριστερα, ξέρω ότι έχω μυστήρια. Εσείς πού αλλάξατε πορεία, αφού ξέρετε γράμματα, διαβάστε τι λένε οι Κανόνες και η Παράδοσις της Εκκλησίας για την περίπτωσί σας και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Νομίζω ότι δεν είναι ούτε συμφέρον ούτε συνετό να ερίζουν οι Γ.Ο.Χ. μεταξύ τους και να ασχολούνται με τα μυστήρια ή μή των Νεοημερολογιτών.Λέγει και ο Απόστολος : "Τι γάρ μοι και τούς έξω κρίνειν; τοὺς δὲ ἔξω ο Θεός κρίνει! (Α' Κορ. ε' 12,13). Εμείς αφού τούς παραδώσαμε στο έλεος του Θεού, Εκείνος ξέρει αν θα μακροθυμήση απέναντί τους, πῶς θα μακροθυμήση και για πόσο θα μακροθυμήση. Εμείς δεν είμαστε διαχειριστές του Ελέους του Θεού. Εμείς έχουμε υποχρέωσιν ως θεωρούντες πάντα νεωτερισμόν ως υπαγόρευμα του διαβόλου, να μην παραβλάψουμε την "Παραδοθείσαν Πίστιν" ούτε κατά ένα ιώτα ή μίαν κεραίαν. Το πρωτεύον λοιπόν είναι να συνεχίσουμε την καλήν αρχήν πού ετέθη, να ενωθούμε γενικά όλοι οι Γ.Ο.Χ. υπό μίαν ορθόδοξον ομολογίαν, με την οποίαν θα είμεθα συνεπείς ακολουθούντες κοινήν γραμμήν, και στην συνέχεια να συγκαλέσωμεν Πανορθόδοξον Σύνοδον, η οποία είναι και το επίσημον στόμα της Εκκλησίας, και θα εκφέρη τας επισήμους διατυπώσεις περί των παρεκλινόντων και απομακρυνθέντων της πατρώας ευσεβείας. Μέχρι εκείνης όμως της στιγμής εμείς δεν δυναμέθα να έχωμεν ουδεμίαν κοινωνίαν μετ' αυτών εν τοις μυστηρίοις και τή προσευχή γενόμενοι ούτω "κοινωνοί αλλοτρίων αμαρτημάτων" ομολογούντες ότι απορρίπτομεν και αποπτύομεν τα καινοτομηθέντα των καλαντάρια, τον οικουμενισμόν τους και το νεόκοπον βάπτισμά ή μάλλον επίχυσίν τους. Από τα λίγα πού γνωρίζω νομίζω ότι έτσι έκαμαν και οι Πατέρες απέναντι των αιρετικών. Αυθωρεί και παραχρήμα διέκοπτον κοινωνίαν μετά των αιρετικών, ανέμενον δε την σύγκλησιν τού αρμοδίου οργάνου, δηλαδή της Οικουμενικής Συνόδου, όχι για να μάθουν και να αποφασίσουν αν η κακοδοξία ήτο αίρεσις, αλλά όπως δια τού επισήμου στόματος της Εκκλησίας γίνουν όλες οι επίσημες διασαφήσεις και διατυπώσεις περί του ορθού δόγματος και εκφρασθή η επίσημος καταδίκη των αιρετικών. Ιστέον δε ότι την Σύνοδον την αποτελούσαν μόνον Ορθόδοξοι.

    Συγχωρέστε με, με αγάπην Χριστού, ο αμαρτωλός δούλος του Θεού, Βασίλειος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο κ. Τελέβαντος είναι σοβαρός και δίκαιος άνθρωπος.
    Απλά, το περιβάλλον στο οποίο κινείται δεν του επιτρέπει προς το παρόν
    να ΔΕΙ καθαρά κάποιες αλήθειες.
    Ελπίζουμε ότι θα το κατορθώσει-του Κυρίου συνεργούντος-στο εγγύς μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάντοτε μεστός καί ἄλατι ἠρτημένος ὁ λόγος τοῦ ἀδελφοῦ, τοῦ ὑπογράφοντος ὡς· «Ὁ ἁμαρτωλός δοῦλος τοῦ Θεοῦ, Βασίλειος. Έχει απόλυτο δίκαιο καί βρίσκεται σε θαυμαστή συμφωνία με τους αγίους πατέρες όταν λέγει ότι: «Νομίζω ότι δεν είναι ούτε συμφέρον ούτε συνετό να ερίζουν οι Γ.Ο.Χ. μεταξύ τους και να ασχολούνται με τα μυστήρια ή μή των Νεοημερολογιτών. Λέγει και ο Απόστολος : "Τι γάρ μοι και τούς έξω κρίνειν; τοὺς δὲ ἔξω ο Θεός κρίνει! (Α' Κορ. ε' 12,13). Εμείς αφού τούς παραδώσαμε στο έλεος του Θεού, Εκείνος ξέρει αν θα μακροθυμήση απέναντί τους, πῶς θα μακροθυμήση και για πόσο θα μακροθυμήση. Εμείς δεν είμαστε διαχειριστές του Ελέους του Θεού.»
    Το ίδιο ακριβώς λέγει και ο άγιος Μαξιμος ο ομολογητής, όταν τον ερωτούν, αν μόνον αυτός θα σωθεί και όλοι οι άλλοι θα κολασθούν επειδή κοινωνούν με τους αιρετικούς. «Οἱ τοίνυν ὑφ’ ἑαυτῶν κατακριθέντες καί ὑπό τῶν ‘Ρωμαίων, καί τῆς μετά ταῦτα ἐπί τῆς ὀγδόης ἰνδικτιῶνος γενομένης συνόδου καθαιρεθέντες, ποίαν ἐπιτελέσουσι μυσταγωνίαν· ἤ ποῖον πνεῦμα τοῖς παρά τῶν τοιούτων ἐπιτελουμένοις ἐπιφοιτᾷ; Καί λέγουσιν αὐτῷ· Σύ μόνος σώζῃ, καί πάντες ἀπόλλυνται; Καὶ εἶπεν· Οὐδένα κατέκριναν οἱ τρεῖς παῖδες μή προσκυνήσαντες τῂ εἰκόνι, πάντων ἀνθρώπων προσκυνούντων. Οὐ γάρ ἐσκόπουν τὰ τῶν ἄλλων, ἀλλ’ ἐσκόπουν ὄπως ἄν αὐτοί μή ἐκπέσωσι τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας. Οὔτω καί Δανιήλ βληθείς εἰς τόν λάκκον τῶν λεόντων, οὐ κατέκρινέ τινα τῶν μή προσευξαμένων τῷ Θεῷ κατά τό θέσπισμα Δαρείου, ἀλλά τό ἴδιον ἐσκόπησε· καί εἴλετο ἀποθανεῖν, καί μή παραπεσεῖν τῷ Θεῷ, καί ὑπό τῆς ίδίας μαστιγωθῆναι συνειδήσεως, ἐπί τῇ παραβάσει τῶν φύσει νομίμων. Κἀμέ οὖν μή δῷ ὁ Θεός κατακρῖναί τινα, ἤ εἰπεῖν, ὄτι ἐγώ μόνο σώζομαι. Αἱροῦμαι δέ ἀποθανεῖν, ἤ θρόησιν ἔχειν κατά τό συνειδός, ὅτι περί τὴν εἰς θεὸν πίστιν παρεσφάλην καθ’ οἰονδήποτε τρόπον.»(P.G. 90, 120, Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ. Ἐξήγησις τῆς κινήσεως Γενομένης, μεταξύ τοῦ κυροῦ ἀββᾶ Μαξίμου, καί τῶν σύν αὐτῷ, καί τῶν ἀρχόντων ἐπί σεκρέτου)
    Τα όσα δε παρατηρεί, ο αδελφός Βασίλειος, σχετικά με το ρόλο των συνόδων λέγοντας χαρακτηριστικά: «ανέμενον δε την σύγκλησιν τού αρμοδίου οργάνου, δηλαδή της Οικουμενικής Συνόδου, οι Ορθόδοξοι, όχι για να μάθουν και να αποφασίσουν αν η κακοδοξία ήτο αίρεσις, αλλά όπως δια τού επισήμου στόματος της Εκκλησίας γίνουν όλες οι επίσημες διασαφήσεις και διατυπώσεις περί του ορθού δόγματος και εκφρασθή η επίσημος καταδίκη των αιρετικών», είναι ακριβώς αυτό το οποίο λέγει καί τό εκκλησιολογικό κείμενο, στήν ενότητα (Ζ. 5), το οποίο αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί την ασφαλή βάση ενότητας όλων των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, διότι εκφράζει ακριβώς την πεποίθησιν της Εκκλησίας: « Ἡ ἀνάγκη αὕτη καθίσταται κατανοητὴ ἐκ τοῦ ὅτι ἡ ἀληθὴς Ἐκκλησία, ὡς τὸ πραγματικὸν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὡς ἐκ τῆς φύσεως Αὐτῆς Καθολικὴ ἐν τῇ πληρότητι τῆς Ἀληθείας, τῆς Χάριτος καὶ τῆς Σωτηρίας, ἀποφαίνεται δὲ Συνοδικῶς διὰ τῶν Ἐπισκόπων Αὐτῆς ἔναντι ἑτεροδιδασκαλιῶν καὶ τοῦ ἐξ αὐτῶν παγκοσμίου σκανδάλου· ὡς ἐκ τούτου, ὀφείλει νὰ ἐπιδιώκῃ ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν διατύπωσιν τῶν Ἀληθειῶν τῆς Πίστεως, πρὸς ὁριοθέτησιν τῆς Ἀληθείας ἔναντι τοῦ ψεύδους, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴν στηλίτευσιν καὶ καταδίκην τῆς πλάνης καὶ τῆς φθορᾶς ἐκ τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν αἱρετικῶν, διὰ τὴν προστασίαν τοῦ Ποιμνίου, διαπιστώνουσα καὶ διακηρύττουσα τὴν ἤδη ὑφισταμένην ἔκπτωσιν τῶν αἱρετικῶν.»
    Τσιότρας Ζήσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ᾿Αγαπητὲ διαχειριστὰ τοῦ ἱστολογίου «Κρυφὸ σχολειό», παρακολουθῶ μὲ ἐνδιαφέρον τὰς προσφάτους ἱστορικὰς ἐξελίξεις εἰς τὸν χῶρον τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καθὼς καὶ τὰς ὠφελίμους ἀναρτήσεις σας. ᾿Επροβληματίσθην ἐπί τινας ἡμέρας διὰ τὸ ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ συμμετάσχω εἰς τὸν ἐξελισσόμενον διάλογον, ἀλλὰ τελικῶς ἀπεφάσισα νὰ τὸ ἀποτολμήσω. Σκοπός μου εἶναι νὰ συμβάλω εἰς τὸν ὀρθὸν προβληματισμὸν ἐπ᾿ αὐτῶν. Ἂν ὅμως θεωρήσητε ὅτι διὰ τοῦ παρόντος σχολίου μου μᾶλλον θόρυβος καὶ ζημία γίνεται, τότε παρακαλῶ νὰ μὴ δημοσιευθῇ.

    Δὲν ἀνήκω εἰς τὰς τάξεις τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, ἀλλ᾿ εἰς τὸ νέον. Συμπαθῶ ὅμως τὸ παλαιὸν καὶ ἔχω τακτικὴν ἐπικοινωνίαν, καλὰς σχέσεις, ἀκόμη καὶ συνεργασίαν μὲ διαφόρους λαϊκοὺς καὶ κληρικοὺς τοῦ παλαιοῦ. Ἐχάρην μὲ τὴν γενομένην ἕνωσιν τῶν δύο μερίδων τῶν Γ.Ο.Χ. ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ διορθόδοξον συλλείτουργον αὐτῶν καὶ τὸ κοινὸν ἐκκλησιολογικὸν κείμενον τὸ ὑπογραφὲν ὑπὸ πολλῶν ἱεραρχῶν ῾Ελλάδος καὶ ἐξωτερικοῦ. Θεωρῶ ὅτι εἶναι μία σοβαρὰ καὶ εὔελπις ἀρχὴ πρὸς τὴν ἕνωσιν τῶν διαφόρων μερίδων καὶ παρατάξεων ἐπὶ τῷ σκοπῷ τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰρηνεύσεως ἐν Χριστῷ καὶ ἐν ἀληθείᾳ. ῾Υπάρχουν βεβαίως πολλὰ ἀκόμη βήματα ποὺ πρέπει νὰ γίνουν, ἀλλὰ τοὐλάχιστον δημιουργοῦνται αἱ προϋποθέσεις διὰ μίαν ὑπεύθυνον, δυναμικὴν καὶ ἑνιαίαν μαρτυρίαν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς ῾Ελλάδος καὶ τῆς γῆς Γ.Ο.Χ.. Πρέπει ἐπιτέλους νὰ «ξεκαθαρίσῃ ἡ ἦρα ἀπὸ τὸ σιτάρι», ὥστε νὰ ἐνδυναμωθῇ ὁ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ὀρθοδοξίας ἀγών.

    ᾿Ανέγνωσα ἐπίσης τὰς ἀπαντήσεις τῆς παρούσης ἀναρτήσεως καὶ θέλω νὰ παραθέσω κάποιας σκέψεις μου ἐπ᾿ αὐτῶν. Σπεύδω ὅμως νὰ διευκρινίσω ὅτι δὲν ἀσχολοῦμαι καθόλου μὲ ἄλλα πρόσωπα ἐκτὸς τοῦ ἱστολογίου σας, ἰδίως ὅταν δὲν μὲ ἀπασχολοῦν καὶ δὲν μὲ ἐνδιαφέρουν τὰ γραφόμενά των καὶ αἱ ἀπόψεις των. Τὸ θέμα μου εἶναι ἀποκλειστικῶς ἡ γενομένη ἕνωσις καὶ συνεργασία τῶν διαφόρων ὁμάδων Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος καὶ ἐξωτερικοῦ καὶ τὸ κοινὸν ἀνακοινωθὲν αὐτῶν, ποὺ θέτει καὶ τὰς βασικὰς προϋποθέσεις διὰ τὴν ἕνωσιν καὶ τὴν περαιτέρω πορείαν αὐτῶν, καθὼς καὶ τὸ πῶς ὅλα αὐτὰ γίνονται ἀντιληπτὰ ἀπὸ τοὺς ἄμεσα ἐνδιαφερομένους, δηλαδὴ τοὺς ἐν ῾Ελλάδι –κατὰ πρῶτον– παλαιοημερολογίτας.

    1. Εἰς τὴν πρώτην ἀπάντησίν σας σχετικῶς μὲ τὸ ἐρώτημα τῆς ἱερωσύνης τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος ἀναφέρετε ὅτι ἡ ῾Ρωσικὴ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς Διασπορᾶς (ROCOR ἢ ΡΟΕΔ) εἶναι ἐκείνη ἐκ τῆς ὁποίας ἕλκουν τὰς χειροτονίας των οἱ παλαιοημερολογῖται, ὅτι εἶχε πλήρη λειτουργικὴν κοινωνίαν μὲ μερίδας ῾Ελλήνων Γ.Ο.Χ., καὶ ὅτι τὸ 2007 ἡνώθη μὲ τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας, τὸ ὁποῖον ἐδέχθη εἰς κοινωνίαν τὴν ΡΟΕΔ ἄνευ οὐδεμιᾶς ἄλλης διαδικασίας παρὰ μόνον μὲ τὴν δήλωσιν καὶ ὑπογραφὴν ἑνώσεως καὶ κοινωνίας, ὅ περ ὀρθῶς ἑρμηνεύεται ὡς πρᾶξις ἀναγνωρίζουσα τὸ ὑποστατὸν τῆς ἱερωσύνης τῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερέων της. Σημειώνετε λοιπὸν ὅτι ἐφόσον ἡ ΡΟΕΔ εἶχε κανονικὴν ἱερωσύνην καὶ ἐφόσον καὶ αὐτὴ εἶχε κοινωνίαν ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν μὲ ῞Ελληνας ῾Ρουμάνους καὶ Βουλγάρους παλαιοημερολογίτας, κατὰ συνέπειαν καὶ ἡ τελευταῖοι ἔχουν κανονικὴν ἱερωσύνην. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἐπιχείρημα τὸ ὁποῖον χρησιμοποιοῦν ἐπίσης καὶ πολλοὶ ἄλλοι παλαιοημερολογῖται ἀκόμη καὶ ἐπίσκοποι. Αὐτὸ ὅμως τὸ ἐπιχείρημα ἔχει τὰ ἑξῆς ἐπακόλουθα:

    disqus_lUrW7fDa1H (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. α) ῾Η ΡΟΕΔ εἶχε ταυτοχρόνως πλήρη λειτουργικὴν κοινωνίαν καὶ μὲ ὅλας τὰς λοιπὰς ἐπισήμους ᾿Ορθοδόξους ᾿Εκκλησίας πλὴν τῆς Μόσχας ἀπὸ τοῦ 1920 μέχρι τοῦ 1975 περίπου, εἰδικῶς δὲ μὲ τὰς ἐκκλησίας Σερβίας καὶ Ἱεροσολύμων οὐδέποτε διέκοψε τὰς κοινωνίας καὶ συλλειτουργίας, ἐνῷ ἀπὸ τοῦ 1924 ἐσυνέχισε νὰ ἔχῃ λειτουργικὰς σχέσεις καὶ μὲ τὰς νεοημερολογιτικὰς ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ῾Ελλάδος, Βουλγαρίας, ῾Ρουμανίας κ.λπ.. Κατὰ συνέπειαν πρέπει νὰ γίνῃ δεκτὸν ὅτι, ἐφ᾿ ὅσον ἡ ΡΟΕΔ εἶχε λειτουργικὴν κοινωνίαν ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν μὲ ῞Ελληνας ῾Ρουμάνους καὶ Βουλγάρους νεοημερολογίτας, τοῦτο ἀποδεικνύει ὅτι καὶ αἱ ᾿Εκκλησίαι αὐταὶ (ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ λοιπαὶ ἐπίσημοι ᾿Ορθόδοξοι ᾿Εκκλησίαι) ἔχουν κανονικὴν ἱερωσύνην καὶ ἐνεργὰ μυστήρια. ῾Η διαπίστωσις αὕτη ὅμως οὐδόλως συμβαδίζει μὲ τὴν θέσιν τοῦ κοινοῦ ἐκκλησιολογικοῦ κειμένου ὅτι «Ἡ ἐπίσηµος Ὀρθοδοξία εἶναι τὸ ἰδιαίτερον ἐκεῖνο ἰδεολόγημα τῶν λεγομένων ἐπισήµων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, τὸ ἀντιπροσωπεῦον µίαν Ὀρθοδοξίαν ὁλονὲν καὶ περισσότερον χλιαράν, ἡ ὁποία, διὰ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἐκκλησιολογικῶν καὶ κανονικῶν καινοτομιῶν, τῶν προβλεπομένων ἀπὸ τὸ προαναφερθὲν Πατριαρχικὸν Διάγγελμα τοῦ 1920, ὡδηγήθη εἰς τὴν σταδιακὴν ἀποξένωσιν αὐτῆς ἀπὸ τῆς αὐθεντικῆς Ὀρθοδοξίας».

    β) Κριτήριον διὰ τὴν κανονικότητα τῆς ἱερωσύνης τῶν παλαιοημερολογιτῶν καθίσταται διὰ τοῦ ἐξεταζομένου ἐπιχειρήματος ἡ ἄμεσος ἢ ἔμμεσος ἀποδοχὴ αὐτῆς ἀπὸ τὰς ἐπισήμους ᾿Ορθοδόξους ᾿Εκκλησίας. Διότι ἡ ἐπίσημος ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ρωσίας ἡ ἔχουσα κοινωνίαν μετὰ τῶν νεοημερολογιτικῶν ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως καὶ ῾Ελλάδος εἶναι ἡ ἀποδεχθεῖσα τὴν ΡΟΕΔ καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετον. ῾Η ΡΟΕΔ ἀνεγνώρισεν ὅτι ὑπάγεται ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας καὶ κοινωνεῖ πλήρως καὶ ἐλευθέρως πρὸς αὐτὸ καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετον. ῾Επομένως ἡ βάσις τοῦ ἀνωτέρω ἐπιχειρήματος εἶναι ὅτι λαμβάνει ὡς δεδομένον ὅτι αἱ ἐπίσημοι ᾿Ορθόδοξοι ᾿Εκκλησίαι (καὶ αἱ νεοημερολογιτικαὶ) ἔχουν κανονικὴν ἱερωσύνην, ἄρα εἶναι κανονικὴ ἐκκλησία. ῞Οσοι λοιπὸν ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν χρησιμοποιοῦν τὸ ὡς ἄνω ἐπιχείρημα διὰ νὰ κατοχυρώσουν τὴν ἱερωσύνην τῶν ἐν ῾Ελλάδι Γ.Ο.Χ., ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ συνυπογράφουν ἢ ἀποδέχονται τὴν κοινὴν δήλωσιν τὴν ἀναφέρουσαν ὅτι «περὶ τῶν μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων» δὲν ἀντιλαμβάνονται προφανῶς ὅτι δέχονται ταυτοχρόνως δύο ἀντιτιθεμένας μεταξύ των ἐκκλησιολογικὰς θέσεις.

    γ) ῾Η ΡΟΕΔ εἶχε διαφοροποιηθῆ ἀπὸ τὸ πατριαρχεῖον Μόσχας μόνον διοικητικῶς καὶ ὄχι ἐκκλησιολογικῶς. Εἰς τὰς ἀρχικὰς διακηρύξεις τῆς διοικητικῆς ἀνεξαρτητοποιήσεώς της ἀνεγνώριζεν ὡς μητέρα ᾿Εκκλησίαν τὸ πατριαρχεῖον Μόσχας, ἐνῷ ἐσυνέχισε τὰς ἐκκλησιαστικὰς σχέσεις μὲ τὰς λοιπὰς ἐπισήμους ᾿Ορθοδόξους ᾿Εκκλησίας καὶ μετὰ τὴν διακοπὴν κοινωνίας μετὰ τῆς Μόσχας. ῾Επομένως ἐφόσον οἱ ἐν ῾Ελλάδι Γ.Ο.Χ. ἔλαβαν τὴν κανονικὴν ἱερωσύνην ἀπὸ τὴν ΡΟΕΔ, ἐμμέσως τοὐλάχιστον ἀναγνωρίζουν τὴν ἐπίσημον ὀρθόδοξον ᾿Εκκλησίαν ὡς μητέρα των ᾿Εκκλησία, τοὐλάχιστον μέχρι τοῦ ἔτους 2007! Τοῦτο ὅμως ἔρχεται εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὰς συγχρόνους διακηρύξεις τῶν ἐν ῾Ελλλάδι Γ.Ο.Χ., παρ᾿ ὅτι παλαιότερον ὑπῆρξε βασικὴ θέσις τῶν ἡγετῶν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ κινήματος.

    disqus_lUrW7fDa1H (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. γ) ᾿Εφόσον γίνεται δεκτὴ ὡς ἰσχυρὸν ἐπιχείρημα ἀπὸ τοὺς ἐν ῾Ελλάδι Γ.Ο.Χ. ἡ ἀποδοχὴ τῆς κανονικῆς ἱερωσύνης τῆς ΡΟΕΔ ὑπὸ τοῦ πατριαρχείου Μόσχας, καὶ ὅτι τοῦτο δεικνύει τὴν κανονικὴν χειροτονίαν καὶ τῶν λοιπῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος καὶ ἀλλοδαπῆς, ἐξ ἀνάγκης θὰ πρέπει νὰ γίνῃ ἀποδεκτὸν ὅτι, ἂν μετὰ τὸ χρονικὸν τοῦτο ὅριον τὸ πατριαρχεῖον Μόσχας παύσῃ νὰ ἀναγνωρίζῃ τὴν ἱερωσύνην εἰς τὸ τμῆμα τῆς ΡΟΕΔ τὸ μὴ ἀποδεχθὲν τὴν ἕνωσιν μετ᾿ αὐτοῦ, τότε οὔτε οἱ μετ᾿ αὐτοῦ τοῦ τμήματος κοινωνοῦντες θὰ ἀναγνωρίζωνται. Τὰ πράγματα μᾶλλον περιπλέκονται.

    2. Τὸ ἐπιχείρημα καὶ παράδειγμα τῆς ΡΟΕΔ ἴσως δὲν εἶναι ἀπολύτως βέβαιον ὅτι τεκμηριώνει κατὰ πάντα τοὺς ἐν ᾿Ελλάδι Γ.Ο.Χ., διότι ἡ ΡΟΕΔ δὲν εἶχε χωρισθῆ ἀπὸ τὴν Μόσχαν δι᾿ ἐκκλησιολογικὰ αἴτια, ὡς ἤδη προανέφερα, ἀλλὰ μόνον διὰ λόγους διοικητικοὺς καὶ πολιτικούς. ῾Η ΡΟΕΔ ἐθεώρει τὴν ἐκκλησίαν τῆς ῾Ρωσίας ὡς εὑρισκομένην ἐν αἰχμαλωσίᾳ, τὸ δὲ σχίσμα της ὡμοίαζε κάπως μὲ τὸ «σχίσμα» τῆς Ἐκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως μετὰ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821 καὶ κυρίως ἀπὸ τοῦ 1833 μέχρι τοῦ 1850. ᾿Επίσης ἡ ΡΟΕΔ εἶχεν εἰς τοὺς κόλπους της καὶ κληρικοὺς (καὶ ἐνορίας) ἀκολουθοῦντας τὸ νέον ἡμερολόγιον, ἀλλὰ ἐπιπλέον καὶ ὡρισμένους κληρικοὺς λειτουργοῦντας καὶ κατὰ τὸ ᾿Αμβροσιανὸν ἢ κατὰ τὸ Γαλλικανικὸν τυπικόν (λειτουργικοὶ τύποι τῆς δύσεως, δηλαδὴ τῆς ῾Ρώμης)! Ὡρισμένοι δὲ παραδοσιακοὶ ἐπίσκοποι τῆς ΡΟΕΔ, ἴσως καὶ οἱ περισσότεροι, εἶχαν λειτουργήσει ὡρισμένας φορὰς μὲ αὐτὰ τὰ δυτικὰ τυπικά, ἔστω καὶ κατ᾿ ἐξαίρεσιν.

    3. Εἰς τὴν δευτέραν ἀπάντησίν σας προβάλλετε τὴν θέσιν τοῦ κοινοῦ ἐκκλησιολογικοῦ κειμένου ὅτι «περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν ἐν γνώσει μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ σεργιανισμοῦ». Ἴσως ὅμως αὐτὴ ἡ πρότασις εἶναι ἓν ἐκ τῶν ἀσθενεστέρων ἐκκλησιολογικῶν σημείων τοῦ κοινοῦ κειμένου. Δὲν εἶναι μόνον τὰ ἐπιχειρήματα ποὺ ἤδη ἀνέφερα καὶ τὰ ὁποῖα καθιστοῦν τὸ παρὸν σημεῖον συζητήσιμον. Πρέπει ἐπίσης νὰ συνδυάσωμεν τὴν πρότασιν αὐτὴν καὶ μὲ τὴν ἑτέραν ἐκείνην τοῦ ἰδίου κοινοῦ κειμένου τὴν λέγουσαν ὅτι «Ἅπασαι αἱ λεγόμεναι αὗται ἐπίσημοι Ἐκκλησίαι ἔχουν πλέον προσχωρήσει ἀποφασιστικῶς, σταθερῶς καὶ ἀμετανοήτως εἰς τὴν διαδικασίαν τῆς συγκρητιστικῆς ἀποστασίας, σεργιανιστικοῦ καὶ οἰκουμενιστικοῦ τύπου, µίαν ἀντιεκκλησιαστικὴν καὶ ἀντικανονικὴν διαδικασίαν, ἡ ὁποία ἔχει προωθηθῆ ἢ ἐπιτραπῆ συνοδικῶς ἀπὸ τὰς Ἱεραρχίας αὐτῶν, μετὰ τῶν ὁποίων ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀδυνατεῖ νὰ ἔχῃ οἱανδήποτε προσευχητικήν, μυστηριακὴν καὶ διοικητικὴν κοινωνίαν, συνεπὴς οὖσα πρὸς τὰς ἐκκλησιολογικὰς ἀρχὰς αὐτῆς ἔναντι τῶν ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων». Ἄρα οἱ νεοημερολογῖται ἐπίσκοποι (καὶ ὄχι μόνον αὐτοὶ) θεωροῦνται ἀπεριφράστως εἰς τὸ ὡς ἄνω κοινὸν κείμενον ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοδιδάσκαλοι εἴτε ἄμεσα ὡς ἔχοντες οἰκουμενιστικὸν φρόνημα εἴτε ἔμμεσα ὡς κοινωνοῦντες μετὰ τῶν οἰκουμενιζόντων ἢ οἰκουμενιστῶν καὶ ἀνεχόμενοι αὐτῶν. Αὐτὸ ὅμως ἔχει τὰ ἑξῆς ἐπακόλουθα:

    α) Εἶναι δυνατὸν νὰ διερωτηθῇ κανεὶς πῶς εἶναι συνεπὲς νὰ θεωροῦν οἱ Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος ὅτι ὅσον ἀφορᾷ τὴν μετάδοσιν τῆς κανονικῆς ἱερωσύνης εἰς τὰς τάξεις των ἐκ τῆς ἀποστατημένης ᾿Επισήμου ᾿Εκκλησίας δὲν ὑπάρχει πρόβλημα κανονικότητος, ὑπάρχει ὅμως ἀφοῦ οἱ Γ.Ο.Χ. ἀπέκτησαν ἐξ ἐκείνων τὴν κανονικὴν ἱερωσύνην; Διότι ἐπιτέλους οἱ τρεῖς πρῶτοι ἐπίσκοποι τῶν ῾Ελλήνων παλαιοημερολογιτῶν ἐπὶ 11 ἔτη ἦσαν νεοημερολογῖται, καὶ μάλιστα τοὐλάχιστον ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν κατὰ τὰ ἔτη ἐκεῖνα ἐμνημόνευεν εἰς ἑκάστην λειτουργίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἄρα ἐκοινώνουν μετὰ τῶν οἰκουμενιστῶν. Πῶς λοιπὸν τότε αὐτὸ δὲν ἔθεσεν ἐν ἀμφιβόλῳ τὴν κανονικότητα τῆς ἀρχιερωσύνης των, καὶ τὸ κῦρος τῶν χειροτονιῶν ποὺ ἐτέλεσαν εἰς τοὺς Γ.Ο.Χ. μετέπειτα, καὶ τὴν σωτηριολογικὴν πραγματικότητα τῶν λοιπῶν ποιμαντικῶν ἐνεργειῶν των;

    disqus_lUrW7fDa1H (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. β) Κατὰ τὰ 11 ἐκεῖνα ἔτη οἱ ἐν λόγῳ τρεῖς ἀρχιερεῖς ἐχειροτόνουν ἱερεῖς καὶ συνέπραττον εἰς τὰς χειροτονίας ἄλλων ἀρχιερέων τοῦ νέου ἡμερολογίου. Αἱ πράξεις των αὐταὶ εἶχαν ἔγκυρον ἱερωσύνην ἢ ὄχι; Ἂν ὄχι, πῶς εἶναι ἔγκυροι αἱ χειροτονίαι των μετὰ τὴν προσχώρησίν των εἰς τοὺς παλαιοημερολογίτας; Ἂν ναί, πῶς οἱ ὑπ᾿ αὐτῶν χειροτονηθέντες νεοημερολογῖται καὶ οἱ διάδοχοί των δὲν ἔχουν ἔγκυρον ἱερωσύνην, ἔχουν ὅμως οἱ ὑπ᾿ αὐτῶν χειροτονηθέντες παλαιοημερολογῖται; ᾿Εκ τῶν τριῶν μάλιστα ὁ ἕνας εἶχε χειροτονηθῆ ἐπίσκοπος μετὰ τὴν ἡμερολογιακὴν καινοτομίαν, ἐνῷ ὀλίγα ἔτη μετὰ τὴν ἔνταξίν του εἰς τοὺς Γ.Ο.Χ. ἐπέστρεψεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ νέου καὶ ἀνέλαβε καὶ πάλιν τὴν μητρόπολίν του καὶ παρέμεινεν ἐπίσκοπος χειροτονῶν καὶ συμμετέχων εἰς συνόδους καὶ ἐπιτελῶν τὰ τῆς ἀρχιερωσύνης ἄχρι τοῦ 1958! Οὗτος δηλαδὴ πρὸ τοῦ 1935 ἦτο ψευδεπίσκοπος, κατόπιν δὲ ὡς διὰ μαγείας εὗρε τὴν ἀρχιερατικὴν χάριν (κατὰ τὸ διάστημα τῆς προσχωρήσεώς του εἰς τοὺς Γ.Ο.Χ.) καί τοι χειροτονηθεὶς ἐν καινοτομίᾳ, καὶ κατόπιν τὴν ἀπώλεσε πάλιν;

    γ) Οἱ τρεῖς πρῶτοι ἐπίσκοποι τῶν ῾Ελλήνων παλαιοημερολογιτῶν ἦσαν ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοδιδάσκαλοι κατὰ τὰ 11 ἔτη τῆς κοινωνίας των μετὰ τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ νέου ἡμερολογίου; Ἂν ναί, ποία σύνοδος καὶ ποία ἀνωτέρα ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ ἐδέχθη τὴν μετάνοιάν των καὶ τοὺς ἀποκατέστησεν εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην καὶ εἰς τὴν ᾿Ορθοδοξίαν; Ἂν ὄχι, τότε πῶς αὐτοὶ διετήρησαν ἔγκυρον τὴν ἀρχιερωσύνην καὶ τὴν ὀρθοδοξίαν κοινωνοῦντες ἐπὶ μίαν ἑνδεκαετίαν μετὰ τῶν νεοημερολογιτῶν καὶ οἰκουμενιστῶν καὶ δὲν μποροῦν τὸ αὐτὸ νὰ πράξουν καὶ οἱ διάδοχοί των νεοημερολογῖται ἐπίσκοποι;

    δ) Οἱ ἐπίσκοποι ὅλων τῶν ἐπισήμων ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν (καὶ τῶν νεοημερολογιτικῶν) ἦσαν ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοδιδάσκαλοι μέχρι τὸ 1975, ποὺ εἶχαν μετ᾿ αὐτῶν ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν οἱ ἐπίσκοποι τῆς ΡΟΕΔ; Ἂν ναί, τότε πῶς οἱ ἐπίσκοποι τῆς ΡΟΕΔ δὲν ἦσαν καὶ αὐτοὶ ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοδιδάσκαλοι καί τοι κοινωνοῦντες μετ᾿ ἐκείνων, ἀλλὰ μετέδωκαν ἐγκύρως τὴν χειροτονίαν εἰς τοὺς ῞Ελληνας παλαιοημερολογίτας; Ἂν ὄχι, τότε πῶς αὐτοὶ διετήρησαν ἔγκυρον τὴν ἀρχιερωσύνην καὶ τὴν ὀρθοδοξίαν κοινωνοῦντες ἐπὶ δεκαετίας μετὰ τῶν νεοημερολογιτῶν καὶ λοιπῶν οἰκουμενιστῶν μέχρι τὸ 1975, ἀπώλεσαν δὲ τὸ ἔγκυρον καὶ τὸ ὀρθόδοξον μετὰ ταῦτα;

    ε) Οἱ ἐπίσκοποι τῶν ἐπισήμων ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Σερβίας ἦσαν ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοδιδάσκαλοι μέχρι τὸ 2007, ποὺ εἶχαν μετ᾿ αὐτῶν ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν οἱ ἐπίσκοποι τῆς ΡΟΕΔ; Ἂν ναί, τότε πῶς οἱ ἐπίσκοποι τῆς ΡΟΕΔ δὲν ἦσαν καὶ αὐτοὶ ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοδιδάσκαλοι καί τοι κοινωνοῦντες μετ᾿ ἐκείνων; Ἂν ὄχι, τότε πῶς αὐτοὶ διετήρησαν ἔγκυρον τὴν ἀρχιερωσύνην καὶ τὴν ὀρθοδοξίαν μέχρι προσφάτως, ἀπώλεσαν δὲ αἴφνης μόλις τώρα τὸ ἔγκυρον καὶ τὸ ὀρθόδοξον;

    disqus_lUrW7fDa1H (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. στ) Δὲν ὑπάρχουν ὅμως τὰ ἀνωτέρω ἐρωτήματα-ἐπιχειρήματα ὅσον τὸ ἑξῆς πολὺ σημαντικόν: Ἂν δεχθῶμεν ὅτι ἡ κοινωνία μετὰ τῶν αἱρετιζόντων ἢ ἀλλοτρίως φρονούντων ἢ μὴ ὀρθῶς πραττόντων ἀλλὰ μὴ ἐπισήμως καὶ συνοδικῶς καὶ προσωπικῶς καταδικασθέντων φέρει αὐτομάτως ἐκτὸς ἱερωσύνης καὶ ὀρθοδοξίας ὄχι μόνον τοὺς σφάλλοντας ἀλλὰ καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτῶν κοινωνοῦντας καὶ μὴ ἀπ᾿ αὐτῶν ἀποτειχιζομένους καὶ καθιστᾷ αὐτοὺς ψευδεπισκόπους καὶ ψευδοδιδασκάλους, τότε πρέπει νὰ δεχθῶμεν ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπώλετο ἀπὸ αἰώνων! ὅτι οὐδεὶς ἔχει ἱερωσύνην οὔτε οἱ παλαιοημερολογῖται οὔτε οἱ νεοημερολογῖται· ὅτι αἱ πύλαι ᾅδου ἐν τέλει κατίσχυσαν τῆς Ἐκκλησίας παρὰ τὴν περὶ τοῦ ἀντιθέτου διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου (Ματθ. 16,18)· ὅτι οἱ ἅγιοι Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης καὶ ἄλλοι μέχρι σήμερον δὲν ἦσαν κὰν βεβαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, διότι πολὺ πρὸ αὐτῶν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι συμπάσης τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας εἴτε εἶχαν προσχωρήσει εἰς μίαν συγκριτιστικὴν λατινόφρονα ἢ λατινόφιλον διαδικασίαν ἢ ἀνείχοντο σιωπηρῶς τοὺς ἐργαζομένους αὐτήν. Διὰ νὰ μὴ εἴπω ὅτι ὑπῆρξε περίοδος πρὸ τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ κατὰ τὴν ὁποίαν ἁπαξάπαντα τὰ πατριαρχεῖα τῆς ᾿Ανατολῆς εἶχαν καταστῆ οὐνιτικά καὶ ὅτι κατὰ τοὺς μετέπειτα χρόνους ἀκωλύτως συνελειτούργουν ἐν τῷ αὐτῷ ναῷ οἱ Λατῖνοι μετὰ τῶν ὀρθοδόξων ἱερέων, καὶ οἱ καρδινάλιοι ἐλευθέρως ἐκήρυττον ἐν μέσῳ τῆς ὀρθοδόξου λειτουργίας τὰς δοξασίας των καὶ ὅτι μέχρι τὰς ἀρχὰς τοῦ 19ου αἰῶνος ἡ ἱεραρχία ὅλων τῶν ὀρθοδόξων τοπικῶν ἐκκλησιῶν ἄλλοτε ἀλληθώριζε πρὸς τὸν παπισμὸν καὶ ἄλλοτε πρὸς τὴν μεταρρύθμισιν ἢ πάντως ὅτι καὶ οἱ πλέον συντηρητικοὶ καὶ ὀρθοδόξως φρονοῦντες εἶχαν ἀκώλυτον καὶ ἀδιάκοπον λειτουργικὴν κοινωνίαν μετὰ τῶν ἀνορθοδόξως ἀλληθωριζόντων συνεπισκόπων των.

    4. ᾿Επίσης εἶναι τοὐλάχιστον παράδοξος ἡ συμπερίληψις εἰς τὸ κοινὸν ἐκκλησιολογικὸν κείμενον τὸ περὶ σεργιανισμοῦ κεφάλαιον, ὡς ἐὰν δὲν ἦτο κείμενον καταλλαγῆς καὶ ἑνώσεως μόνον δύο ἑλληνικῶν παλαιοημερολογιτικῶν συνόδων ἀλλὰ καὶ ἄλλων ἐκτὸς ῾Ελλάδος μερίδων. ᾿Επιπλέον πότε καὶ πόθεν ἤρξατο ἡ περὶ σεργιανισμοῦ συζήτησις; Πότε ἀπησχόλησε τοὺς ῞Ελληνας Γ.Ο.Χ.; Μεταξὺ τῶν δύο ἑλληνικῶν μερίδων εἶναι γνωστὸν ὅτι διεξήχθη εἷς γόνιμος διάλογος ἐπὶ δεκατετράμηνον. Μεταξὺ ποίων ῥωσικῶν ἢ ἔστω σλαβοφώνων μερίδων διεξήχθη ἀνάλογος διάλογος, διὰ νὰ καταλήξουν εἰς κοινὸν κείμενον περὶ τοῦ σεργιανισμοῦ; Διότι καὶ ἐκ τῆς ΡΟΕΔ ἔχουν προέλθει περισσότεραι ἀπὸ δύο μερίδες, ποὺ δὲν ἀπεδέχθησαν τὴν ἕνωσιν μετὰ τοῦ πρατριαρχείου Μόσχας, δὲν ἔχουν ὅμως καὶ μεταξύ των κοινωνίαν. Περὶ αὐτοῦ εἶναι ἐπαρκῶς ἐνημερωμένοι οἱ ῞Ελληνες Γ.Ο.Χ.; Μήπως ἔπρεπε νὰ ὑπάρξουν δύο ἐκκλησιολογικὰ κέιμενα, ἕνα διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν δύο ἑλληνικῶν μερίδων καὶ ἓν δεύτερον διὰ τὴν κοινὴν θέσιν τῶν ῾Ελλήνων μετὰ τῶν ἐκτὸς ῾Ελλάδος ἀντιοικουμενιστῶν; Μήπως ἐδῶ ἐπεβλήθη ἡ ἄποψις μιᾶς μόνον σλαβοφώνου μερίδος χάριν τῆς κοινῆς καὶ ἡνωμένης παρουσίας; Μήπως αὐτὸ σημαίνει ὅτι δι᾿ ἄλλην μίαν φορὰν ἐπετράπη εἰς ὑπερορίους ἐκκλησίας νὰ ἐπέμβουν «διακριτικῶς» εἰς τὰ ἐσωτερικὰ τῶν ῾Ελλήνων Γ.Ο.Χ.; Μήπως βλέπομεν σήμερον εἰς συνοδικὰς συσκέψεις ποὺ προκαλοῦνται κατ᾿ ἀρχὰς ἀπὸ τοὺς ῞Ελληνας ᾿Ορθοδόξους εἴτε τοῦ παλαιοῦ εἴτε τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐν τέλει νὰ ὑπερισχύουν αἱ ἀπόψεις τῶν ὁμοδόξων ἀδελφῶν μας ῾Ρώσων;

    Περατώνω τὸν λόγον ἐνταῦθα διαβεβαιώνων ὅτι πάντα τὰ ἀνωτέρω εἶναι ἁπλῶς σκέψεις πρὸς προβληματισμὸν καὶ δὲν ἔχουν σκοπὸν νὰ δείξουν ὀρθοτέραν τὴν μίαν ἢ τὴν ἄλλην ἄποψιν. Θέλησα ἁπλῶς νὰ ἐπισημάνω κάποια σημεῖα ποὺ εἴτε περιέχουν ἀντιφάσεις εἴτε πρέπει ἐν καιρῷ νὰ διευκρινισθοῦν περισσότερον. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι χαίρω διὰ τὴν ἐξέλιξιν τῶν πραγμάτων καὶ ἵσταμαι μὲ σεβασμὸν ἐνώπιον τῶν προσπαθιεῶν τῶν ῾Ελλήνων Γ.Ο.Χ., αἱ ὁποῖαι εὔχομαι νὰ αὐξηθοῦν καὶ νὰ τελεσφορήσουν ἐπ᾿ ἀγαθῷ τῆς ᾿Εκκλησίας.

    disqus_lUrW7fDa1H (τέλος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ μου ανώνυμε σχολιαστή, χαίρετε!
    Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την κατάθεση των σκέψεών σας.
    Εύχομαι άνθρωποι με τη μόρφωσή σας και το ήθος σας (όπως συμπεραίνει κανείς διαβάζοντας το κείμενο σας), αλλά και τις ορθές σε αρκετά σημεία θέσεις σας, να αποτελούσαν μέλη των Γ.Ο.Χ., ώστε να συνεισφέραν όχι απλά με την όποια κριτική τους (έστω και καλοπροαίρετη) εξ αποστάσεως - και η οποία πολλές φορές δεν λαμβάνεται υπόψιν -, αλλά με την ουσιαστική συμμετοχή και συμβολή τους στον Ιερό μας Αγώνα.
    Περί δε των ανωτέρω απόψεών σας (με πολλές από τις οποίες είμαι σύμφωνος), θα προτιμούσα να τις σχολιάσω ιδιαιτέρως (με email), διότι υπάρχουν άλλοι πιο αρμόδιοι για να τοποθετηθούν δημοσίως περί αυτών.
    Ευχαριστώ και πάλι και σας εύχομαι Καλή Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ θα χαιρόμουν, φίλε ανώνυμε, να μεταβιβασθούν αμέσως οι εύστοχες παρατηρήσεις σας στους ιθύνοντες νόες του Κοινού Εκκλησιολογικού Κειμένου, το οποίο, κατά την αξιέπαινη (καθ' οτι δεικνύει ταπείνωσι και περίσκεψι) ανακοίνωσι των Γ.Ο.Χ. (βλέπε ιστοσελίδα), επιδέχεται βελτιώσεων. Καίτοι αποτειχισμένος, βδελυττόμενος την οικουμενιστική λογική η οποία δέχεται ότι "παν ό,τι μας χωρίζει" από τους αιρετικούς είναι "τείχη του αίσχους" (όπως ανεκοινωθη σε κάποιο τεύχος του περιοδικού "Επίσκεψις"), νοιώθω ότι το νοητό τείχος της ακοινωνησίας μεθ' ημών (ομιλώ για εσάς, ανώνυμε, και τους συμφρονούντας), ταχέως θα καταλυθή. Σας παραπέμπω στο άρθρο "κινδυνεύοντες να εορτάζουμε Κυριακή της Ορθοδοξολογίας" εντός του blog, με την ευχή να σας βρη σύμφωνο.
    Νεόφυτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ἄς μοῦ ἐπιτραπῇ μία ἐπισήμανσις εἰς τό ὡς ἄνω μακροσκελές ἀνώνυμον σχόλιον. Νομίζω ὅτι ἡ κριτική του ἀφορᾶ τούς Ματθαιϊκούς, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν διά ἀκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν ΝΗτῶν ἀπό το 1937 καί συνεπῶς ὁδηγοῦνται εἰς τά ἀδιέξοδα πού ἀναφέρει ὁ σχολιογράφος. Τό γεγονός ὅτι τό ν.ἑ. δέν εἶναι ἁπλῶς σχῖσμα, ἀλλά καί αἵρεσις κατέστη φανερόν μετά τό 1960, ὅταν ἀπό τά βιβλία τοῦ Ἰ. Καρμίρη ἔγινε γνωστή ἡ αἱρετική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ἡ ὁποία λέγει εὐθαρσῶς ὅτι ὁ σκοπός τοῦ ν.ἑ. εἶναι ἡ "Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν," γεγονός πού προσδίδει δογματικόν χαρακτῆρα εἰς τό ἡμερολογιακόν ζήτημα. Τά γεγονότα πού ἠκολούθησαν (ἄρσις ἀναθεμάτων, ἑνώσεις Μπαλαμάντ, Σαμπεζύ, πληθώρα αἱρετικῶν δηλώσεων πατριαρχῶν, ἀρχιεπισκόπων κ.λπ.) ἐπιβεβαιώνουν τό ὡς ἄνω συμπέρασμα. Συνεπῶς, τό νά ἀμφισβητῇ τις τά μυστήρια πού τελοῦνται σήμερον εἰς τόν χῶρον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει βάσιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Προσωπικά θεωρώ πως κακώς έχει συνδεθεί το ζήτημα της εγκυρότητος των Μυστηρίων με την Αποτείχιση (κάτι ανάλογο έχει συμβεί και με το ζήτημα της νηστείας σε σχέση με την Θεία Ευχαριστία). Η εμμονή στην διακήρυξη της ακυρότητας των Μυστηρίων, είτε εξ αιτίας του νεοημερολογιτικού σχίσματος (1924), είτε εξαιτίας της αιρέσεως του Οικουμενισμού (1920 και μετά), μόνο έριδες δημιούργησε στους γνησίους Ορθοδόξους, ειδικά σε όσους δεν έχουν ούτε τις γνώσεις, αλλά ούτε και το βίωμα να διακρίνουν το πόσο πολύπλευρο είναι αυτό το ζήτημα. Υπό αυτή την έννοια το του Εκκλησιολογικού Κειμένου "δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν ἐν γνώσει" κινείται, κατά τη γνώμη μου, προς την σωστή κατεύθυνση αποσύνδεσης των δύο αυτών ζητημάτων. Η αιτία της Αποτειχίσεώς από τους νεοημερολογίτες-οικουμενιστές δεν ήταν και δεν είναι το ότι δεν υπάρχουν Μυστήρια (αν και αυτό χρησιμοποιήθηκε ως σημαία από τους υπερζηλωτές), αλλά το ότι έτσι έπρεπε και πρέπει να πράττουμε ως Ορθόδοξοι απέναντι στην κηρυττόμενη αίρεση. Η Αποτείχιση από τους αιρετικούς που εμφανίζονται μέσα στην Εκκλησία είναι θεία επιταγή και αποσκοπεί στην λύτρωση της Εκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γράφει σε νέο του άρθρο ο κ. Τελεβάντος ( http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_8913.html ) για την υιοθέτηση του παλαιού ημερολογίου από την επίσημη Εκκλησία της Πολωνίας πως η υιοθέτηση του παλαιού ημερολογίου δεν σημαίνει απόρριψη του Οικουμενισμού. Συμφωνούμε!
    Η υιοθέτηση του παλαιού ημερολογίου σίγουρα δεν σημαίνει απόρριψη του Οικουμενισμού, αλλά η υιοθέτηση του νέου ημερολογίου σίγουρα σημαίνει υιοθέτηση του Οικουμενισμού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἀκριβῶς, δάσκαλε! Δυστυχῶς, πολλοί (ὅπως π.χ. ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς) δέν ἔχουν καταλάβῃ ἀκόμη ὅτι τό νέον ἑορτολόγιον εἶναι αἵρεσις.

      Διαγραφή