Η ιστορία μιας εικόνας

Όταν το 1922 κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι Έλληνες εγκατέλειπαν τις πατρογονικές τους εστίες άρον άρον για να γλυτώσουν από τη σφαγή, μπορεί να άφηναν πίσω τους χρήματα, κοσμήματα και τιμαλφή, αλλά σίγουρα έπαιρναν μαζί τους εικόνες από το εικονοστάσι του σπιτιού τους.

Μία από αυτές της εικόνες είναι και η παραπάνω της Παναγίας μας που βλέπετε. Ανήκε σε μια ευλαβή γυναίκα, η οποία την είχε από τους προγόνους της. Δεν γνωρίζω πόσο ετών είναι αυτή η εικόνα. Η γυναίκα εκείνη την έφερε στην Ελλάδα, όπου ήλθε με την Καταστροφή.

Μετά από χρόνια η εικόνα αυτή κατέληξε στα χέρια του εγγονού της, ο οποίος ήταν γνωστός του πατέρα μου. Ο άνθρωπος αυτός κάποια στιγμή πλησίασε τον πατέρα μου και του πρόσφερε την εικόνα. Του είπε ότι ήταν πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο και πως δεν θα ήθελε με τίποτα να την πετάξει...
Τι είχε συμβεί; Η γυναίκα που παντρεύτηκε ανήκε στην χιλιαστική αίρεση, των λεγομένων "Μαρτύρων του Ιεχωβά". Οι αιρετικοί αυτοί δεν αποδέχονται τις εικόνες και έτσι και η γυναίκα απαίτησε από τον σύζυγό της να πετάξει τις εικόνες που είχε στο σπίτι του. Ο δυστυχής αυτός άνθρωπος, συναισθανόμενος, προς τιμήν του, το μέγεθος της ανομίας αυτής, προσέφερε την εικόνα αυτή στον πατέρα μου, εξηγώντας του την κατάσταση.

Ο πατέρας μου έφερε την εικόνα στο σπίτι και την τοποθέτησε δίπλα από την εξώπορτα. Εγώ ήμουν μικρός γύρω στα δέκα. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά το εξής θαυμαστό περιστατικό. Το πρωί που ξυπνήσαμε η εικόνα βρέθηκε στο πάτωμα όρθια, ενώ το καρφί ήταν στη θέση του. Οι γονείς μου υπέθεσαν ότι δεν είχε μπει καλά και γι'  αυτό έπεσε. Την τοποθέτησαν πάλι, αλλά το επόμενο πρωί βρέθηκε πάλι στο πάτωμα όρθια και το καρφί ήταν πάλι στη θέση του... Το ίδιο συνέβη αν θυμάμαι καλά και τρίτη φορά και τότε ο πατέρας μου σκέφτηκε πως η εικόνα έπρεπε να μπει στο εικονοστάσι του σπιτιού, το οποίο και έγινε αμέσως και έμεινε πλέον η εικόνα στη θέση της. Έκτοτε και σε όσα σπίτια κι αν αλλάξαμε η εικόνα της Θεοτόκου κατείχε και κατέχει την αρμόζουσα θέση στο εικονοστάσι του σπιτιού μας.

Οι εικόνες είναι ιερές και τιμώνται από όλους τους Ορθοδόξους. Δεν λατρεύουμε το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένες, αλλά προσκυνούμε τα εικονιζόμενα πρόσωπα. Ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος αναφέρει πως οι εικόνες είναι άγιες και τιμώνται και στηλιτεύει τη συνήθεια να τις πηγαίνουν οι χριστιανοί στο ναό για να "διαβαστούν".

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως την Παναγία μας που βρήκε καταφύγιο στο σπιτικό μας - στήριγμα, παρηγοριά και ελπίδα για μας - γλυτώνοντας έτσι από το μένος των νεοεικονομάχων χιλιαστών.

 

26 Δεκεμβρίου (εκκλησιαστικό ημερολόγιο)

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου