"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Παρόντες στο προσκλητήριο του π. Βασιλείου Βολουδάκη

Ο σεβαστός π. Βασίλειος Βολουδάκης έλαβε, προς τιμήν του, υπόψιν του το κείμενό μας αυτό και επανήλθε με νέο άρθρο (δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Ενοριακή Ευλογία", τεύχος 138, Φεβρουάριος 2014 και αναρτήθηκε και εδώ), το οποίο φέρει τον τίτλο "Προσκλητήριο θεολογικού διαλόγου μεταξύ πιστών του αρχαίου και του νέου ημερολογίου". Το άρθρο αυτό δεν απαντά στα όσα αναφέρουμε στο κείμενό μας, αφού άλλος είναι ο σκοπός του. Συγκεκριμένα, όπως γράφει ο  συγγραφέας του, αποσκοπεί τόσο στο να επεξηγήσει καλύτερα κάποια γραφόμενα του πρώτου του άρθρου, όσο και να θέσει τις προϋποθέσεις για τη συνέχεια ενός γόνιμου διαλόγου.
Ας μας επιτρέψει λοιπόν για μία ακόμη φορά να σχολιάσουμε τα γραφόμενά του, ανταποκρινόμενοι στην αξιέπαινη επιθυμία του να τεθούν οι βάσεις για έναν διάλογο μεταξύ πιστών παλαιού και νέου ημερολογίου, με την θερμότατη όμως παράκλησή μας, να απαντήσει και επί των ερωτημάτων που τυχόν θα του θέσουμε και εμείς κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου διαλόγου, διότι δεν νοείται αληθής διάλογος (και μάλιστα Αληθείας), όταν ένα από τα δύο μέρη βρίσκεται πάντοτε στη θέση άμυνας και απαντά μονίμως, χωρίς να λαμβάνει απάντηση επί των ερωτημάτων του (όχι βεβαίως ότι ο π. Βασίλειος μας έχει δώσει τέτοια εντύπωση, αλλά το αναφέρουμε υπό τον φόβο του να μη συμβεί κάτι τέτοιο, όπως γνωρίζουμε από την εμπειρία μας σε τέτοιου είδους διαλόγους).
Κατ' αρχάς να αναφέρουμε πως ο όρος "πιστοί του Αρχαίου ημερολογίου" (παρόλη την ευγενική πρόθεση του καλού ιερέως να μη μας προσβάλλει με το "Παλαιοημερολογίτες") δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ίσως το "Παλαιοημερολογίτες" στην αρχή να ήταν ειρωνικό και προσβλητικό, αλλά μετά από τόσους αγώνες και τόσο αίμα και δάκρυ, αποτελεί πλέον για μας τίτλο τιμής (παρόμοια περίπτωση το "Κολλυβάδες"). 
Εν πάση περιπτώση όπως και να ονομάσουμε το ημερολόγιο αυτό (Ιουλιανό, Σωσιγένειο - μιας και ο Σωσιγένης υπήρξε ο πατέρας του και όχι ο Ιούλιος Καίσαρας -, παλαιό, πάτριο ή και αρχαίο) σημασία έχει πως το ημερολόγιο αυτό είναι το εκκλησιαστικό, διότι πάνω σε αυτό βασίστηκε το Πασχάλιο και το εορτολόγιο. Από την άλλη, το νέο ημερολόγιο (όχι και τόσο νέο βεβαίως, αφού μετρά ήδη 690 χρόνια ζωής με αληθινό πατέρα του τον Νικηφόρο Γρηγορά) είναι ένα ημερολόγιο που απέκρουσε η Ορθόδοξη Εκκλησία πολλές φορές (όχι γιατί είχε κάποια κακή μαγική ιδιότητα, αλλά για να μην γίνει αιτία η μεταρρύθμιση αυτή να ΔΙΧΑΣΕΙ τους ορθοδόξους), αλλά τελικώς επεβλήθη, όπως αναφέραμε και στο προηγούμενό μας άρθρο, από την Μασωνία μέσω της Πολιτείας, είναι δηλαδή ένα πολιτικό ημερολόγιο, το οποίο δεν αποδέχθηκαν όλες οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Γράφει ο π. Βασίλειος:
"Ἡ ἐπίμαχη παράγραφος τοῦ ἄρθρου μου, πού προκάλεσε τίς περισσότερες ἀντιδράσεις: «Πρέπει νά μᾶς προ­βλη­­ματίση τό γεγο­νός ὅτι τό Ἡμερολόγιο –ἀπό πλευρᾶς ὀπαδῶν– ὑπερισχύει τοῦ Ἑορτολογίου, ἀφοῦ ἀκόμη καί πιστοί ἄνθρωποι ἔκαμαν ἀπό τοῦ 1924 Σχῖσμα στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀναγνωρίσαντες ψευ­­­δῶς ὡς πατέρα τοῦ Ἡμερολογίου τούς Ἁγίους Πατέρας(!), ἀντί τοῦ πραγματικοῦ του πατέρα, πού εἶναι ὁ εἰδωλολάτρης Ἰού­λιος Καίσαρας!» περιγράφει μιά ἱστορική πραγμα­τι­κό­τητα, ἕνα ἀδιαμ­φι­σβήτητο ἱστορικό γεγονός".
Ιστορική πραγματικότητα βεβαίως και είναι το γεγονός του σχίσματος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ιστορική πραγματικότητα ότι αυτό το σχίσμα δημιουργήθηκε από όσους παρέμειναν στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο, αλλά αντιθέτως από όσους το μετέβαλαν, όπως αποδείξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας (παραθέτουμε ξανά τα στοιχεία και παρακαλούμε τον π. Βασίλειο να τοποθετηθεί επ' αυτών):
 
  "Οι προπάτορές μας δεν ενδιαφέρθηκαν για το ημερολόγιο ως σύστημα μέτρησης του χρόνου, αλλά για τις επιπτώσεις της εισαγωγής νέου ημερολογίου, μέσα από την παράνομη (εκκλησιαστικώς και νομικώς) συγχώνευση των δύο ημερολογίων, ήτοι της προσαρμογής του εκκλησιαστικού προς το πολιτικό. Παράνομη από εκκλησιαστικής απόψεως, αφού η απόφαση της ημερολογιακής αλλαγής έγινε με εγκύκλιο που υπογράφει μόνο ο Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, άνευ της συμφωνίας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και Πατριαρχείων - οι οποίες ενίσχυσαν τους ενισταμένους Ορθοδόξους -, όπως φαίνεται ενδεικτικά και από το τηλεγράφημα που αμέσως εστάλη από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας (ΕΜΠΡΟΣ 7-4-1924):
 
 
Επίσης παράνομη και από νομικής απόψεως (βλέπε Διάταγμα δημοσιευθέν στο ΦΕΚ 25-1-1923, αρ. φ. 24, σελ. 161 και το οποίο βρίσκεται ακόμη σε ισχύ, όπως μπορεί να πληροφορηθεί ο ενδιαφερόμενος από τις αρμόδιες υπηρεσίες):
 
 
Επομένως ΔΕΝ δημιούργησαν σχίσμα όσοι δεν ακολούθησαν στην παρανομία αυτή, αντιθέτως κατέστησαν δυνάμει σχισματικοί (υπόδικοι δηλαδή για σχίσμα) οι ακολουθήσαντες αυτήν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου του Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου (βλ. στο ίδιο ΦΕΚ):
 
"
 
Επομένως όταν συνεχίζει ο π. Βασίλειος να διερωτάται: "Ποιός ἄραγε, ἀμφιβάλλει ὅτι ὑπάρχει μέσα στήν Πατρίδα μας ἀπό τό 1924 Σχῖσμα μεταξύ πιστῶν ἀνθρώπων μόνο καί μόνο ἐπειδή ἀκολουθοῦν διαφορετικά Ημερολόγια;" του απαντούμε ότι κανείς δεν αμφιβάλλει γι' αυτό, αλλά για το ποιος ευθύνεται για το σχίσμα υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ ημών και υμών. Και ιδού και άλλα στοιχεία: 
Γνωρίζετε πως όσοι παρέμειναν στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο, δεν έφυγαν από τις ενορίες τους, απλά απαίτησαν από τους ιερείς να λειτουργούν συμφώνως με αυτό; Αυτό δεν λέγεται σχίσμα, αλλά ανυπακοή, μια αγία ανυπακοή απέναντι σε μια κακή παρανομία, ή ακόμη πιο σωστά μια αγία υπακοή συμφώνως με τα παραδεδομένα και εκκλησιαστικώς νόμιμα. Γνωρίζετε πως όσοι ιερείς δέχτηκαν να τελέσουν λειτουργίες με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο - όπως ο άγιος αυτός ιερέας παπα-Νικόλας Πλανάς και άλλοι - απειλήθηκαν, καθαιρέθηκαν, φυλακίστηκαν, αποσχηματίστηκαν, για να έλθουν μερικοί νεοημερολογίτες χρόνια μετά και να μας πουν για τους Παλαιοημερολογίτες: "ε ας κρατούσαν το παλαιό ημερολόγιο, μόνο να μην κάναν σχίσμα". Μα αυτό κάναν, αγαπητοί, το 1924. Απλά κράτησαν το ημερολόγιο. Δεν δημιούργησαν άλλη Εκκλησία, δεν έφυγαν από την Ορθοδοξία. Αντιθέτως οι διώκτες Ιεράρχες μόνο ως ποιμένες δεν έδρασαν.
Γνωρίζετε ότι κατά τα έτη εκείνα το νέο ημερολόγιο εισήχθη και στις Εκκλησίες της Ρωσίας (επί Πατριάρχου Τύχωνος) και της Πολωνίας (επί Αρχιεπισκόπου Διονυσίου), όμως οι Ιεραρχίες αυτές επανέφεραν άρον άρον το παλαιό, για να μην δημιουργηθεί σχίσμα; Ιδού πως σκέφτηκε ο ποιμένας ο σωστός, ο οποίος δεν δημιούργησε σχίσμα (Συνέντευξη Αρχιεπισκόπου Πολωνίας Διονυσίου στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ 13-4-1927):
 
Ποτέ όμως δεν είναι αργά για μετάνοια.
Στα γραφόμενα υπό του π. Βασιλείου: "Ποιός, ἐπίσης, ἀμφισβητεῖ πλέον μετά τά τόσα χρόνια τοῦ Σχί­­­σμα­τος, ὅτι ἀποκλειστική αἰτία του (καί ὄχι ἁπλῆ ἀφορμή) ὑπῆρ­ξε ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμε­ρο­λο­γίου τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους;" δηλώνουμε απερίφραστα ότι το αμφισβητούμε! Το ημερολόγιο στην Πολιτεία άλλαξε το 1923 και καμία σύγχυση δεν προήλθε. Ως κάτι καινούριο σίγουρα θα χρειαζόταν μια περίοδο προσαρμογής (άλλωστε η Πολιτεία κατά την δισχιλιετή ιστορική πορεία της Εκκλησίας δεν χρησιμοποιούσε πάντοτε το αυτό ημερολόγιο με το της Εκκλησίας), αλλά ως εκεί. Καμία σύγχυση, καμία πραγματική ανάγκη. Πότε άλλωστε προέκυψε αυτή; Ένα χρόνο μετά, τη στιγμή που ήδη σήμερα έναν αιώνα σχεδόν μετά οι πιστοί των Σλαβόφωνων Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν αντιμετωπίζουν καμία σύγχυση! Ας μην τα ρίχνουμε στην Πολιτεία λοιπόν, διότι αν η Ιεραρχία ήταν στο ύψος της, δεν θα υπέκυπτε σε καμία τέτοια πίεση.
Και φτάνουμε τώρα στο καλύτερο σημείο του άρθρου, το οποίο είναι σημαντικότατο! Γράφει ο π. Βασίλειος (οι υπογραμμίσεις ημέτερες): "Ἡ ἀλήθεια, πού πρέπει ἀπό ὅλους μας νά γίνη ἀποδεκτή, εἶναι πώς ἄν δέν γινόταν ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου, δέν ἐπρόκειτο ποτέ νά γίνη ἐκκλησιαστικό Σχῖσμα, ἀσχέτως τῶν οἰκουμενιστικῶν καινοτομιῶν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως".
Έτσι ακριβώς είναι! Είναι ολοφάνερο το χέρι του Θεού, στην περίπτωση του ημερολογιακού σχίσματος! Αυτός επέτρεψε να συμβεί η καινοτομία αυτή, ώστε ο πιστός λαός Του, μέσα από το ιάσιμο, αλλά εξόφθαλμο (το ημερολογιακό δηλαδή) να σωθεί από την επερχόμενη ανίατη, αλλά ύπουλη νόσο (την αίρεση του Οικουμενισμού). Το ότι λυπούμαστε για τον διχασμό και ευχόμαστε για την θεραπεία του, δεν σημαίνει καθόλου πως θεωρούμε ότι το Παλαιοημερολογιτικό κίνημα δεν ήταν εκ Θεού. Δεν σημαίνει καθόλου πως δεν έπρεπε οι προπάτορές μας να εμμείνουν στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο, αλλά να ακολουθήσουν την Ιεραρχία, μόνο και μόνο για να μην υπάρξει διχασμός. Και ο αγώνας τους δικαιώθηκε (βλέπε και ημέτερο άρθρο "Αν δεν υπήρχαν Παλαιοημερολογίτες").
Παρακάτω γράφει ο π. Βασίλειος ότι πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε: "ὅτι ὑπάρχει οὐσιώδης διαφορά μεταξύ τῶν ἀμετακινήτων Ὀρθο­δό­ξων Δογμάτων (πού ὅλοι οἱ πιστοί ἔχουμε χρέος νά προασπισθοῦμε μέχρι θανάτου) καί τῶν, τυχόν, προσωπικῶν ἤ Ποιμαντικῶν ἁμαρ­τιῶν τῶν Ἐπισκόπων ἤ τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκ­κλησιῶν". Βεβαίως και συμφωνούμε! Μιλάμε όμως για προσωπικές ή ποιμαντικές αμαρτίες στην περίπτωση των Οικουμενιστών επισκόπων; Όχι βέβαια! Μιλάμε για μια μακροχρόνια μαζική εκτροπή, για μια σταδιακή κατάληψη από τους φορείς της αιρέσεως όλων των θρόνων των Τοπικών Εκκλησιών. Ανάλογες καταστάσεις βίωσε η Εκκλησία και στο παρελθόν με τον Αρειανισμό, τον Μονοθελητισμό, την Εικονομαχία. Πώς έπραξαν οι ορθόδοξοι τότε; Έδωσαν αγώνα μέχρι θανάτου, ώστε να συνέλθει Σύνοδος Ορθοδόξων, να καταδικαστεί η αίρεση και να εκβληθούν οι λυκοποιμένες εκ των θρόνων! Τι κάνουμε οι σημερινοί ορθόδοξοι; Οι μεν εκ του νέου κοινωνούν ανερυθρίαστα με τους οικουμενιστές πιστεύοντας πως δεν υπάρχουν συνέπειες από την κοινωνία με την αίρεση και αναμένοντας "άχρι καιρού" είτε το Κοινό Ποτήριο, είτε τη Συνοδική Καταδίκη (εννοώντας να μαζευτούν οι Επίσκοποι τους, που στην πλειοψηφία είναι Οικουμενιστές, για να καταδικάσουν τον... Οικουμενισμό), οι δε του παλαιού έχουν επαναπαυθεί στην κάθε Εκκλησία Γ.Ο.Χ. που ανήκει ο καθένας την οποία θεωρεί ως τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αφού κατά την γνώμη τους οι οικουμενιστές έχουν αυτομάτως εξέλθει από Αυτήν και περιττεύει κάθε Συνοδική Κρίση. Επομένως ανταπαντώ ότι στο πρώτο που θα έπρεπε να συμφωνήσουμε θα ήταν στην αναγκαιότητα να επικεντρωθούμε όλοι οι ορθόδοξοι (παλαιού και νέου) στην προσπάθεια να συγκληθεί Μεγάλη Γενική ή Τοπική Σύνοδος Ορθοδόξων κατά του Οικουμενισμού. Αυτή θα επιληφθεί και για την άρση του ημερολογιακού διχασμού.
Συνεχίζοντας ας μου επιτραπεί μία διόρθωση στο εξής: "πολύ περισσότερες ἐκκλησιολογικές καί ποι­μαν­τι­κές ἐκτροπές Νεοημερολογιτῶν ἔχουν κατακεραυνώσει κο­ρυ­φαῖοι ἐκπρόσωποι τοῦ Νέου Ἡμε­ρο­­λο­­γί­ου μέ ἐπι­κε­φα­λῆς τόν Ἅγιο Ἰουστῖνον Πόποβιτς καί τόν π. Ἐπι­­φά­­νι­ον Θεο­δω­ρό­πουλον". Ο άγιος και σοφός αυτός άνδρας π. Ιουστίνος Πόποβιτς, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκπρόσωπος του νέου ημερολογίου, αφού ως Σέρβος κληρικός ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο. Προφανώς εννοεί ο π. Βασίλειος ότι ήταν κοινωνικός με τους εν Ελλάδι νεοημερολογίτες. Αυτό όμως δεν τον κάνει εκπρόσωπο του νέου ημερολογίου.
Προχωρώντας, ο αγαπητός π. Βασίλειος θίγει ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα. Το αν και κατά πόσον δηλαδή μεταδίδεται η αίρεση μέσα από την εκκλησιαστική κοινωνία, ειδικώς στην περίπτωση που οι αιρετικά φρονούντες δεν έχουν καταδικαστεί εισέτι. Το ζήτημα αυτό είναι πολύ σοβαρό και δεν απαιτείται μόνο μια γενική θεώρηση, αλλά χρειάζεται και προσεκτική ανάλυση στα επιμέρους σημεία του. Ο π. Βασίλειος ισχυρίζεται ουσιαστικά πως:
1. Με την εκκλησιαστική κοινωνία ορθοδόξων αντιοικουμενιστών με εξ ορθοδόξων οικουμενιστές κληρικούς δεν μεταδίδεται η αίρεση των δευτέρων στους πρώτους εξαιτίας της αιρετικής συμπεριφοράς τους και
2. Η εκκλησιαστική κοινωνία αντιοικουμενιστών με εξ ορθοδόξων οικουμενιστές κληρικούς δεν στερεί την Ιερωσύνη των πρώτων.
Όσον αφορά το δεύτερο εμείς προσωπικά είμαστε σύμφωνοι μαζί του και μάλιστα θεωρούμε ότι και οι εξ ορθοδόξων οικουμενιστές δεν στερούνται την Ιερωσύνη εξ αιτίας της αιρέσεώς τους, αλλά εξ αιτίας της αμετανοησίας τους, η οποία θα αποδειχθεί αν και για ποιους εξ αυτών υπάρχει όταν συνέλθει η αρμόδια κατά της αιρέσεως Σύνοδος, η οποία και θα καθαιρέσει τους αμετανοήτους.
Σχετικώς με το πρώτο όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να υπάρχει εκκλησιαστική κοινωνία χωρίς να γνωρίζεις τι πραγματικά πρεσβεύει ο συμμετέχων στην κοινή Λατρεία, και τελείως διαφορετικό το να κοινωνεί κανείς ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ με τους αιρετικά φρονούντες. Και ρωτούμε τον π. Βασίλειο προσωπικά ως κληρικό: θα συλλειτουργούσε με τον Γαλλίας Εμμανουήλ ή τον Γερμανίας Αυγουστίνο ή άλλους μεγαλόσχημους οικουμενιστές που βλασφημούν στο Σύμβολο της Πίστεως μας στο οποίο εμείς οι ορθόδοξοι ομολογούμε την πίστη μας σε ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; Και αν ναι, θα το έκανε επειδή η αίρεση δεν μεταδίδεται; Ή για να μην δημιουργηθεί σχίσμα (μεταξύ των οικουμενιστών και των αντιοικουμενιστών δηλαδή); Γράφει ο π. Βασίλειος: "Ἔτσι ἐξηγεῖται τό γιατί δέν ἔγιναν Σχίσματα μεταξύ τῶν Πιστῶν Ὀρθοδόξων ἀνά τούς αἰῶνες, παρ’ ὅτι κατά διαστήματα ὑπῆρξαν ὄχι μόνο Ἐπίσκοποι συλλειτουργοί αἱρετικῶν ἤ αἱρετιζόντων ἀλλά καί Μάγοι Ἐπίσκοποι, δηλαδή Δαιμονολάτρες!" και συνεχίζουμε την ερώτηση: Θα συλλειτουργούσε δηλαδή και με Επίσκοπο που ΓΝΩΡΙΖΕ ότι ήταν μάγος; Κι αν ναι για ποιο λόγο; Επειδή η αίρεση δεν μεταδίδεται; Ή για να μην δημιουργηθεί σχίσμα (ανάμεσα στους ορθοδόξους και στον μάγο δηλαδή);
Εδώ ακριβώς φαίνεται στον π. Βασίλειο η επίδραση της θεωρίας του -Πατέρα της Εκκλησίας, κατά τη γνώμη του - π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου (του οποίου τα επιχειρήματα είχε αναιρέσει ένα προς ένα ο αείμνηστος π. Θεοδώρητος Μαύρος - Πατέρας της Εκκλησίας, κατά τη δική μας γνώμη).
Όμως τόσο ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, όσο και από την άλλη ορισμένοι εκ των ΓΟΧ μετέθεσαν το πρόβλημα από εκεί που πραγματικά βρίσκεται, σε άλλο θέμα (απώλεια ή μη Θείας Χάριτος, εγκυρότητα ή μη Μυστηρίων κλπ.), άσχετο με την πραγματική ουσία του προβλήματος, που τελικά είναι τόσο απλή. Την αποκαλύπτει με απλά λόγια ο Μεγάλος μας Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, που εορτάζει αύριο με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο:
«Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» (P.G.160, 105).
Μάλιστα τα τελευταία του λόγια (για τους Λατινόφρονες της εποχής του έκανε σχίσμα επειδή δεν έστερξε στις αποφάσεις της Φερράρας-Φλωρεντίας) αποτελούν την απάντηση στους παραπάνω ισχυρισμούς και παρακαλούμε θερμώς τον π. Βασίλειο, να τα σχολιάσει και αυτός, μήπως δεν κατανοήσαμε κάτι καλώς. Τα παραθέτω:
«Βούλομαι πλατύτερον τήν ἐμήν γνώμην εἰπεῖν, εἴπερ ποτέ καί νῦν, ἐν τῷ ἐγγίζειν τήν τελευτήν μου, ἵνα σύμφωνος ὦ ἐμαυτῷ ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους καί μή δόξῃ τισίν, ὅτι ἄλλα μέν ἔλεγον, ἄλλα δέ ἔκρυπτον ἐν τῇ διανοίᾳ, ἅ εἰκός ἦν ἐλεγχθῆναι τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως. Λέγω δέ περί τοῦ πατριάρχου, μήπως δόξῃ αὐτῷ προφάσει τάχα τιμῆς τῆς πρός ἐμέ ἐν τῇ κηδείᾳ τοῦ ταπεινοῦ μου τούτου σώματος ἤ καί ἐν τοῖς μνημοσύνοις μου στεῖλαί τινας τῶν ἀρχιερέων αὐτοῦ ἤ τοῦ κλήρου αὐτοῦ ἤ ὅλως τῶν κοινωνούντων αὐτῷ τινα συνεύξασθαι ἤ συμφορέσαι τοῖς ἐκ τοῦ ἡμετέρου μέρους ἱερεῦσι τοῖς πρός τά τοιαῦτα προσκληθεῖσι, δοξάσας ὡς οἱῳδήποτε τρόπῳ προσίεμαι, κἄν ἐν τῷ κρυπτῷ τήν αὐτοῦ κοινωνίαν.
»Καί ἵνα μή ἡ σιωπή μου συγκατάβασιν τινα ὑπονοῆσαι παρέξῃ τοῖς μή καλῶς καί εἰς βάθος εἰδόσι τόν ἐμόν σκοπόν, λέγω καί διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τῶν παρατυχόντων πολλῶν καί ἀξιολόγων ἀνδρῶν, ὡς οὔτε βούλομαι οὔτε δέχομαι τήν αὐτοῦ ἤ τήν τῶν μετ’ αὐτοῦ κοινωνίαν τό παράπαν, οὐδαμῶς, οὔτε ἐπί τῆς ζωῆς μου, οὔτε μετά θάνατον, ὥσπερ οὐδέ τήν γεγονυῖαν ἕνωσιν καί τά δόγματα τά λατινικά, ἅπερ ἐδέξατο αὐτός τε καί οἱ μετ’ αὐτοῦ, καί ὑπέρ τοῦ δεφενδεύειν ταῦτα καί τήν προστασίαν ταύτην ἐμνηστεύσατο ἐπί καταστροφῇ τῶν ὀρθῶν τῆς ἐκκλησίας δογμάτων.
»Πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι τούτου καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις, καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις πατράσι, τοῖς θεολόγοις τῆς ἐκκλησίας · ὥσπερ αὖ πείθομαι τούς συντιθεμένους τούτοις ἀποδιΐστασθαι τῆς ἀληθείας καί τῶν μακαρίων τῆς ἐκκλησίας διδασκάλων. Καί διά τοῦτο λέγω, ὥσπερ παρά πᾶσάν μου τήν ζωήν ἤμην κεχωρισμένος ἀπ’ αὐτῶν, οὕτω καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, καί ἔτι καί μετά τήν ἐμήν ἀποβίωσιν ἀποστρέφομαι τήν αὐτῶν κοινωνίαν καί ἕνωσιν, καί ἐξορκῶν ἐντέλλομαι, ἵνα μηδείς ἐξ αὐτῶν προσεγγίσῃ ἤ ἐν τῇ ἐμῇ κηδείᾳ ἤ τοῖς μνημοσύνοις μου, ἀλλ’ οὐδέ ἄλλου τινός τῶν τοῦ μέρου ἡμῶν, ὥστε συμφορένειν ἐπιχειρῆσαι καί συλλειτουργεῖν τοῖς ἡμετέροις · τοῦτο γάρ ἐστι τό τά ἄμικτα μίγνυσθαι. Δεῖ δέ παντάπασιν ἐκείνους εἶναι κεχωρισμένους ἡμῶν, μέχρις ἄν δῷ ὁ Θεός τήν καλήν διόρθωσιν καί εἰρήνην τῆς ἐκκλησίας αὐτοῦ» (P. O. 15, 346).
Κλείνοντας, κι εμείς συμφωνούμε με τον π. Βασίλειο πως μόνο με τη Χάρη του Θεού θα υπάρξει οικοδομή από αυτόν τον Διάλογο Αληθείας. Αρκεί να υπάρχει η καλή προαίρεση εκατέρωθεν να ομολογούμε το Σωστό και το Δίκαιο. Θα μπορούσαμε να γράψουμε και να πούμε πολλά ακόμη, αλλά νομίζουμε πως υπάρχουν άλλοι αρμοδιότεροι - και μάλιστα Θεολόγοι με πτυχίο, όπως ο Θεοφιλέστατος Γαρδικίου Κλήμης της Συνόδου των Ενισταμένων ή ο Ελλογιμώτατος κ. Δημήτριος Κάτσουρας - που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν πολύ σε έναν τέτοιου είδους Διάλογο.
 
Νικόλαος Μάννης
εκπαιδευτικός

8 σχόλια:

  1. Αγαπητε Νικολαε καλα το χειριζεσαι το θεμα. Συνεχισετο εσυ. Ας μη εισελθουν και αλλοι γιατι θα μπλεξει το θεμα. Προσωπικα πιστευω οτι ο Σεβασμιωτατος Κλημης εχει την απαιτουμενη γνωση και διακριση να συνεργαστεις μαζι του.
    Οσοι διεπονται απο ακροτητες και "Ματθαιικα" φρονηματα θα καταστρεψουν την οικοδομητικη υποδομη του διαλλογου.
    Για τον Πατερα Βασιλειο Βουλουδακη εχω ακουσει τα καλητερα. Ευχομαι καλη συνεχεια.

    Η διαφορα του διαλλογου σας με τον οικουμενιστικο διαλλογο ειναι τεραστια. Εκει ολο το συνονθηλευμα των αιρεσεων και πλανων και ολων εκεινων που συμμετεχουν εχουν αμετακινητες θεσεις στα δικα τους πιστευω ο καθενας και προσπαθουν με τις πυγολαμπιδες τους ενωμενες να δημιουργησουν το Αληθινον Φως!!!
    Τι κριμα που ολες οι επισημες Ορθοδοξες Εκκλησιες ειναι μελη αυτου του κατασκευασματος και συνομιλουν και συμπροσευχονται!!!

    Το σχολιο μου δεν επιθυμω να επιρεασει τον διαλλογο. Ειναι ομως κατι που κραυγαζει περι υπαρξεως ατομικης βομβας (οικουμενισμος) και οι αδελφοι μας ανησυχουν για το περιστροφο (οτι το παλαιο ειναι επικινδυνο σχησμα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα.Νομίζω πως η συζήτηση οφείλει να αρχίσει από τον πονηρό ρόλο του μασώνου (και κατά τον όσιο γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο) πατριάρχη Μεταξάκη.
    Αν συμφωνήσουμε επί των πονηρών, πράγματι, κινήτρων του, μπορεί να βρεθεί διέξοδος.Ο αγιοσαββαϊτης μοναχός π.Σεραφείμ γράφει σχετικά:

    http://aktines.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9442.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ἀγαπητέ κύριε Μάννη, χαίρετε ἐν Κυρίω!
    Κατ' ἀρχάς συγχαρητήρια γιά ἄλλη μία φορά γιά ἕνα ἀκόμη ἄρθρο σας, τό ἀνωτέρω, στό ὁποῖο καταθέτετε τήν ἄποψι καί διατυπώνετε τή θέσι σας μέ σαφήνεια, νηφαλιότητα καί ἐπιχειρήματα.
    Μέ τόν π. Βασίλειο Βολουδάκη γνωρίζομαι καί διατηρῶ ἐπικοινωνία. Πρόκειται, κατά τή γνώμη μου, περί λίαν ἀξιολόγου προσώπου καί Θεολόγου. Αὐτό δέν σημαίνει, βεβαίως, ὅτι ὅποιος τόν ἐκτιμᾶ εἶναι αὐτομάτως σύμφωνος καί θιασώτης τῶν ἀπόψεών του.
    Εἶναι ἐπίσης δεδομένο ὅτι ὁ π. Βασίλειος γνωρίζει νά διαλέγεται καί σέβεται τούς μετ' αὐτοῦ διαλεγομένους. Συγκεκριμένως σέβεται, ἀσχέτως ἐάν διαλέγεται ἤ ὄχι μετ' αὐτῶν, τούς λεγομένους "παλαιοημερολογίτες" καί τοῦτο εἶμαι σέ θέσι προσωπικῶς νά τό διαβεβαιώσω ἀπό τήν ἀντιμετώπισί του σέ ἐμένα ("παλαιοημερολογίτου" ὄντος), ὅταν ἐνημερώθηκε γιά τήν συμμετοχή μου ὡς μέλους καί περί τῆς ὑποψηφιότητός μου ὡς ὑπ. Βουλευτοῦ τῆς Πολιτικῆς Παρατάξεως "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" (Συνεχιστῶν τοῦ Καποδίστρια), τῆς ὁποίας θεωρεῖται ἐμπνευστής. Ἦταν θετικώτατος!
    Εἷναι, λοιπόν, καλή ἡ εὐκαιρία καί δυνατότης νά ὑπάρξη διάλογος μέ τόν π. Βασίλειο Β. περί τοῦ ἡμερολογιακοῦ. Διάλογος οὐσιαστικός ἀλληλογνωριμίας πρωτίστως τοποθετήσεων καί ἐπιχειρημάτων, μεταξύ ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι δέν ἀνταγωνίζονται ἀλλά καταθέτουν τό τί κατά συνείδησιν ἀκολουθοῦν θεωροῦντες, ὀρθῶς ἤ πεπλανημένως, ὅτι αὐτό ἀπηχεῖ καί ἐκφράζει τήν παράδοσι τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι καί ὀ θεματοφύλακάς της.
    Τό θεωρῶ χρήσιμο καί σκόπιμο, ἀσχέτως ἀποτελέσματος διότι θεωρῶ πώς τέτοιου ἐπιπέδου καί προϋποθέσεων διάλογοι εἶναι πάντοτε ὠφέλιμοι. Διότι βοηθοῦν ὅλους στήν ἀλληλογνωριμία καί τήν αὐτογνωσία μας. Τά πλείονα (ὅσον ἀφορᾶ στίς προσδοκίες μας εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ.
    Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί πάλι σᾶς συγχαίρω γιά τήν καλή συνεισφορά σας καί καταθέτω τήν προσωπική μου διαθεσιμότητα νά συμβάλλω ὅπου καί ὅσο δύναμαι.
    Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας
    Θεολόγος-Τραπεζικός
    ἐκ Κορίνθου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ μου δάσκαλε, θερμά συγχαρητήρια για το ωραιότατο αυτό άρθρο σου. Επίτρεψέ μου να σταθώ σε ένα μόνο σημείο: το δίκαιο αίτημά σου να απαντά ο συνομιλητής σου με λογική, ειλικρίνεια και αγαθή προαίρεσι στα ερωτήματα που του θέτεις. Κατά την γνώμη μου, οι διάλογοι αυτού του είδους αποτυγχάνουν, διότι οι συνομιληταί παραβιάζουν λογικούς κανόνες και είναι δέσμιοι κάποιων ψευδο-δογματισμών, όπως ο εξής: "το είπε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος!" Ιδού και ένα παράδειγμα παραβιάσεως λογικού κανόνος: Όλοι οι συντηρητικοί του νέου εορτολογίου (ν.ε.) δέχονται ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις. Δέχονται επίσης ότι ο Βαρθολομαίος είναι Οικουμενιστής. Οι περισσότεροι από αυτούς, όμως, δεν δέχονται ότι ο Βαρθολομαίος είναι αιρετικός! Μα πώς! Αν ισχύει ότι Χ = Υ και Υ = Ζ, τότε αναγκαστικά θα ισχύει και ότι Χ = Ζ. Δεύτερο παράδειγμα. Όλοι του ν.ε. που γνωρίζουν τα εκκλησιαστικά λένε ότι σέβονται τις θείες Γραφές, τις Συνόδους και τους Αγίους και κατακρίνουν τους Οικουμενιστάς που τα ποδοπατούν όλα αυτά. Τώρα, όπως άριστα διδάσκει το θέμα της αποτειχίσως από "ετερόφρονας" ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι». Άρα, υπακούοντας σε όλες τις θείες Γραφές, όλες τις Συνόδους και όλους τους Αγίους, οι συντηρητικοί του ν.ε. θα πρέπει να διακόψουν την εκκλησιστική κοιωνία με τους Οικουμενιστάς! Αλλιώς, δείχνουν ότι δεν σέβονται τις Γραφές, τις Συνόδους και τους Αγίους! Παρά ταύτα, αναμασσούν τα αιρετικά κηρύγματα του π. Επιφανίου, ότι "διαμαρτυρίες ναι, σχίσματα όχι," ότι "ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας είναι δυνητικός και όχι υποχρεωτικός" κ.λπ., τα οποία ακυρώνουν την ως άνω κρυστάλλινη και ΟΜΟΦΩΝΗ διδασκαλία της Εκκλησίας περί αποτειχίσεως. Λοιπόν, επειδή κανείς δεν είναι ηλίθιος, από την πείρα μου σε διαλόγους που έκανα στο διαδίκτυο με ΝΗτες για το ίδιο αυτό θέμα, πιστεύω ότι οι περισσότεροι του ν.ε. δεν προσέρχονται στον διάλογο με ειλικρινή διάθεσι να συζητήσουν και να δεχθούν το σφάλμα τους, αν ο συνομιλητής τους αποδείξει με αγιογραφικά και αγιοπατερικά χωρία και πράξεις των Αγίων σε ανάλογες περιστάσεις, αλλά έρχονται με κάποια εσφαλμένα "θέσφατα," όπως το εξής: "ναι, αλλά ο π. Παΐσιος κοινωνούσε με τον Οικουμενισμό!" Ή ότι "ο ησυχαστής Ιωσήφ, που ήταν αντίθετος με εσάς, όταν πέθανε είχε χαμόγελο!" κ.λπ. Έτσι, λοιπόν, επειδή υποτίθεται ότι είμεθα λογικά πρόβατα, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι, στην πραγματικότητα, τα άτομα αυτά ΔΕΝ σέβονται τις Γραφές, τις Συνόδους και τους Αγίους! Αυτοί, όμως, κραυγάζουν ότι τα σέβονται όλα αυτά! Συνεπώς, το συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει λογική συνέπεια σε αυτά τα άτομα και άρα ο διάλογος είναι καταδικασμένος ευθύς εξ αρχής να αποτύχει! Εύχομαι εκ καρδίας ο π. Βασίλειος να προσέρχεται στον διάλογο με ειλικρινή διάθεσι. Εξ όσων έχω ακούσει γι αυτόν, δεν έχω λόγο να το αμφισβητώ αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αγαπητε κ.ΜΑΝΗ,συγχαρητηρια και απο εναν ''νεοημερολογιτη'',ακρως -ωστοσο- συμπαθουντα το πατριο ημερολογιο και με λυπη παρακολουθουντα τις ''ακροβασιες'' των πνευματικων του ταγων !
    μακαρι να επιτευχθει ενας ουσιαστικος διαλογος,και να λυθει το, ως μη ωφειλε ,δημιουργηθεν σχισμα στους κολπους της Εκκλησιας μας.
    εχω ωστοσο να παραθεσω μια διαφοροποιηση στο θεμα του οικουμενισμου,με αφορμη και το σχολιο του κ.Χατζηνικολαου(του οποιου παρακολουθω την αρθρογραφια επι χρονια,και μαλιστα εν πολλοις ειμαι συμφωνος).
    γραφει οτι οι συντηρητικοτεροι των νεοημερολογιτων συμφωνουν οτι ο οικουμενισμος ειναι αιρεση και ο Πατριαρχης ειναι οικουμενιστης.εχω την εντυπωση οτι κανεις νεοημερολογιτης(τουλαχιστον φανερα) δεν ισχυριζεται οτι ο οικουμενισμος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αιρεση!
    ακομα και ο Βαρθολομαιος συμφωνει οτι ο οικουμενισμος ειναι αιρεση και γι αυτο αποσειει τις κατηγοριες περι οικουμενισμου! σε προσφατη αναφορα του στο θεμα,ενωπιον του πατριαρχη Βουλγαριας ειπε «Διά της τακτικής ταύτης δεν προδίδομεν την Ορθοδοξίαν, ως κατηγορούμεθα, ούτε υποστηρίζομεν οικουμενιστικάς αντιλήψεις, αλλά κηρύσσομεν προς τους ετεροδόξους και προς πάντας την Ορθόδοξον αλήθειαν» και ''Δεν φοβούμεθα, ως εικός, οι Ορθόδοξοι, οι έχοντες το πλήρωμα της αληθείας, ότι θα επηρεασθώμεν εκ των απόψεων των ετεροδόξων αδελφών ημών επί των δογματικών θεμάτων''
    σαφεστατα λεει οτι δεν υποστηριζει οικουμενιστικες αντιληψεις! και ξεκαθαρα λεει οτι πιστευει οτι οι Ορθοδοξια εχει το ''πληρωμα της αληθειας''. πιστευει και αυτος δηλαδη,(ο Βαρθολομαιος) οτι ο οικουμενισμος ειναι αιρεση και δεν δεχεται τη μομφη οτι κινειται οικουμενιστικα. http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3758&catid=1
    και εδω ευλογα θα πει κανεις,μα πως ενω πιστευει οτι ο οικουμενισμος ειναι αιρεση και δεν δεχεται οτι προωθει οικουμενιστικες αντιληψεις,συμπροσευχεται και κανει ολα αυτα τα εκτροπα και τις ασχημιες,με καθε λογης αιρετικους και αλλοθρησκους? νομιζω οτι εδω ακριβως ειναι το θεμα! αν πραγματι -και οχι υποκριτικα- αποδεχεται οτι η Ορθοδοξια απεχει απο τον οικουμενισμο,οσο ο Παραδεισος απο την κολαση,τοτε ΔΕΝ ΕΧΕΙ κατανοησει οτι ολα αυτα τα ανοιγματα, ακομα και αν δεν ειναι κατ αυτον παραχωρησεις στα της πιστεως,ειναι πρακτικες που δεν συναδουν με ορθοδοξο επισκοπο,και το μονο σιγουρο αποτελεσμα που εχουν ειναι η κατασκανδαλιση των ορθοδοξων,και η δημιουργια σχισματων!
    Πιστευω οτι ,(αν δεν υποκρινεται επαναλμβανω) αν ηταν συνειδητος οικουμενιστης,με την εννοια οτι πραγματι πιστευει στον οικουμενισμο και επενδυει σ αυτον,δεν θα αρνουνταν την κατηγορια ,αλλα κυριολεκτια θα επιχειρηματολογουσε υπερ αυτου(του οικουμενισμου δηλαδη).
    εχω την εντυπωση δε,οτι ενω δεν ειναι αιρετικος συνειδητα,εχει αρρωστησει απο την σπουδη του ιδιου και των προκατοχων του,να προσεγγισουν τους αιρετικους,και εχει ξεχασει ποια ειναι τα ορια,και εν τελει τα εχει ξεπερασει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ μου Ηλία, χαίρομαι που ξανασυναντιόμαστε διαδικτυακώς και που γράφεις ότι εν πολλοίς συμφωνούμε. Αυτά που γράφεις για τον Βαρθολομαίο τα λένε και οι Αγιορείτες, ότι δηλαδή όταν πηγαίνει στο Άγιον Όρος τους τα λέει όλα Ορθόδοξα! Πιστεύω ότι είναι λάθος να επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε ένα μόνο πρόσωπο, έστω και αν αυτό το πρόσωπο είναι Πατριάρχης, και είναι επίσης λάθος απ' όσα λέγει και κάμνει να κρατούμε μόνο τα Ορθόδοξα. Π.χ., το 1999 ο κ. Βαρθολομαίος εδήλωσε τα εξής: «Είμεθα όλοι παιδιά του ιδίου Ουρανίου Πατρός. Του ενός Θεού. Ο ένας τον βλέπει έτσι, ο άλλος αλλιώς» ("Ο.Τ." 8-1-1999, σελ. 5). Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν στον ίδιο Θεό, αλλ' ο καθένας με τον τρόπον του, όπερ είναι μέγιστον ψεύδος και τεραστίων διαστάσεων αίρεσις; Είναι το ίδιο με αυτό που είπε ο Αθηναγόρας: «Απατώμεθα και αμαρτάνομεν, εάν νομίζωμεν ότι η ορθόδοξος πίστις κατήλθεν εξ ουρανού και ότι τα άλλα δόγματα είναι ανάξια. Τριακόσια εκατομμύρια ανθρώπων εξέλεξαν τον μουσουλμανισμόν διά να φθάσουν εις τον Θεόν και άλλαι εκατοντάδες εκατομμυρίων είναι Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί, Βουδδισταί». Λοιπόν, υπάρχει κάποιος άνθρωπος με σώας τας φρένας που μπορεί να ισχυρισθεί ότι τα λόγια αυτά δεν είναι αιρετικά; Ανάλογες ή μάλλον χειρότερες δηλώσεις και πράξεις έχουν κάνει πλείστοι όσοι "ιεράρχες" του νέου εορτολογίου, όπως ο Ιάκωβος "Αμερικής," ο Στυλιανός "Αυστραλίας," ο Αυγουστίνος "Γερμανίας," ο Χριστόδουλος "Αθηνών," ο Ιγνάτιος "Δημητριάδος," ο Χρυσόστομος "Μεσσηνίας" και πολλοί άλλοι. Και πάλι, όμως, δεν θέλω να μείνουμε στα άτομα και στις δηλώσεις τους. Θα πρέπει να δούμε τις ΕΠΙΣΗΜΕΣ διδασκαλίες και ΘΕΣΜΙΚΕΣ πράξεις τους. Και μόνον την αιρετική Εγκύκλιο του Οικ. Πατρ/χείου του 1920 να δούμε και κατόπιν, αφού δούμε και τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ που αποδεικνύουν ότι αυτή ΥΛΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, είναι υπεραρκετό ν' αποδειχθεί ότι το Πατρ/χείο Κων/λεως και οι Εκκλησίες που κοιωνούν με αυτό κηρύσσουν ΕΠΙΣΗΜΩΣ σε παγκόσμιο επίπεδο, με λόγια και με έργα, η αίρεσις του Οικουμενισμού. Υπάρχουν και χιλιάδες άλλα στοιχεία, αλλά μάλλον περιττεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αγαπητε κ.Χατζηνικολαου,δεν διαφωνω,αλλα μαλλον υπερθεματιζω στο οτι πλειαδα αρχιερεων,εχει εκφρασθει λιαν αστοχως στο συγκεκριμενο θεμα! ο Κυριος γνωριζει ποσο πονω και θλιβομαι,που εκτος απο τις δικες μου αμαρτιες ,εχω να ασχοληθω και με τις αιρετιζουσες αποψεις τοιουτων εκκλησιαστικων ανδρων.λεγω ομως στο λογισμο μου,οτι ο Αρειος επι παραδειγματι ,αιρετικος ων,δεν διατυπωνε με μισολογα την αιρεση του,αλλα ουτε και κρυφα.αντιθετα τολμουσε να τις διαλαλει και να τις υπερασπιζεται δημοσια.εν προκειμενω ο Βαρθολομαιος λεει οτι ο οικουμενισμος ειναι αιρεση,και δεν δεχεται τη κατηγορια του οικουμενιστη.μηπως λοιπον βιαζομαστε να τον κατακρινουμε ως αιρετικος,ενω αυτος και οι συν αυτον,απλα υπερβαλλουν (κατα τη γνωμη μου υπερβαλλουν υπερ το δεον),στην προσπαθεια τους να προσεγγισουν τους αιρετικους?και επιτελους τοσο πολυ αλλοιωθηκαν ολες οι κατα τοπους ορθοδοξες εκκλησιες,και αυτο το ιδιο το Αγιον Ορος?τοσο που δεν το βλεπουν οτι ειναι αιρετικος-οι?πιστευω οτι αν αυριο ο πατριαρχης,πει δημοσια οτι ο οικουμενισμος ειναι ο δρομος που θα πρεπει να ακολουθησουμε,η συντριπτικη πλειοψηφια των ορθοδοξων θα τον χαρακτηρισει αιρετικο και θα τον καταταξει εκει που του αρμοζει.ωστοσο σημερα ,που ο εν λογω πατριαρχης,δεν δεχεται τη μομφη του οικουμενιστη,και αναγνωριζει οτι η ορθοδοξια κατεχει την απολυτη αληθεια,ακομα και αν προβαινει σε ατυχεις,ατυχεστατες ενεργειες, λογοις και εργοις,θα πρεπει κατα την αποψη μου να τον κρινουμε μονο για τις ενεργεις αυτες και οχι γι αυτην καθ αυτην την αιρεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ μου Ηλία, ο Βαρθολομαίος δεν είναι τόσο ηλίθιος, για να μην καταλαβαίνει ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ κάποιων λόγων του και των έργων του. Απλώς, περνά εμάς είτε για ηλιθίους είτε για θρησκευτικώς αδιαφόρους! Τα λόγια του και τα έργα του "ακυρώνουν" το Ευαγγέλιο και τους Ιερούς Κανόνες! Μερικές ορθόδοξες "κορώνες" που πετάει στο Άγιον Όρος και αλλαχού δεν το αλλάζουν αυτό. Λες να μην αντιλαμβάνεται ότι "ακυρώνει" τον Ιησού Χριστό όταν λέγει στους Εβραίους ότι είναι δήθεν τέκνα του Αβραάμ και ότι πιστεύουμε δήθεν στον ίδιο Θεό (Συναγωγή ΝΥ, Οκτ. 2009), όταν ο Χριστός τους είπε ότι ΔΕΝ είναι τέκνα του Αβραάμ, αλλά τέκνα του Σατανά (Ιω. 8:39-40, 8:44); Ή λες να μην εννοεί ότι "ακυρώνει" την εντολή του Χριστού προς τους Αποστόλους να κηρύξουν στην Οικουμένη την Πίστιν Του όταν λέγει: "οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τάς τοποθετήσεις καί τά πιστεύω των άλλων μέ βάσιν τόν φόβον καί τήν αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν τό θεόσδοτον δικαίωμα καί τήν ελευθερίαν των άλλων νά γνωρίσουν τόν Θεόν καί τόν συνάνθρωπόν των μέ τρόπον πού προσιδιάζει εις τήν ταυτότητά των ως λαων»; Δηλαδή, οι ομολογηταί που αντιδρούσαν στις πιέσεις που εδέχοντο για να θυσιάσουν στα είδωλα και έλεγαν ευθαρσώς στους δημίους των ότι οι "θεοί" που εκείνοι πίστευαν ήταν ψεύτικοι την αυτοδικαίωσιν επεδίωκαν και παρεβίαζαν την ελευθερίαν των άλλων; Αλλά, για μία ακόμη φορά θα τονίσω ότι δεν είναι μόνον ο Βαρθολομαίος. Η Εκκλησία του ν.ε. έχει πέσει σε σχίσμα και στην αίρεσι του Οικουμενισμού κυρίως επειδή δέχεται θεσμικές καινοτομίες, όπως είναι το νέο εορτολόγιο, το οποίο θεσμοθετήθηκε χάριν του Οικουμενισμού (βλ. Εγκύκλιο του 1920), παρά το γεγονός ότι ήτο βέβαιον ότι θα προκαλέσει σχίσμα, η "άρσις" των αναθεμάτων (7-12-1965), η συμμετοχή στο ΠΣΕ, η εκκλησιαστική κοινωνία με μονοφυσίτες και παπικούς, κ.λπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή