Η ενότης των εν Ελλάδι αντιοικουμενιστών (απάντηση στις θέσεις του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά)

«ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. 15, 5-6)

Σεβαστέ π. Ευθύμιε, ευλογείτε!

Διάβασα το νέο σας άρθρο με τις θέσεις σας περί των Παλαιοημερολογιτών και ερειδόμενος επί της παραγράφου "Ἄν οἱ θέσεις καί οἱ ἰσχυρισμοί μου εἶναι λανθασμένοι, ἄς καταθέσουν τίς ἀπόψεις των οἱ ἀκολουθοῦντες τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἔστω καί ἄν δέν ἐκφράζουν οἱ θέσεις των κάποια παράταξι, ἀλλά μέ τήν προϋπόθεσι σέ ὅ,τι ἀναφέρουν, νά καταθέσουν καί τά ἀνάλογα ἀποδεικτικά στοιχεῖα" καταθέτω τις απόψεις μου, με την ελπίδα να αποφέρουν καρπούς ενότητος.

Οι θέσεις μου δεν εκφράζουν κάποια "παράταξη", αλλά είναι θέσεις προσωπικές, που εκφράζουν παράλληλα και πολλούς αδελφούς του πατρίου ημερολογίου, που είτε ανήκουν, είτε δεν ανήκουν, είτε κοινωνούν οικονομικώς με κάποια (ή κάποιες) Σύνοδο του παλαιού.

Ερχόμενος στις θέσεις σας θα ήθελα στην αρχή να παρατηρήσω τα εξής γενικά. Όταν εμείς[1] μιλούμε για ημερολογιακό, εσείς γράφετε για το ημερολόγιο, όταν εμείς μιλούμε για το παλαιό ημερολόγιο, εσείς γράφετε για τις "παρατάξεις".

Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες, αλλά πρέπει να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, πάτερ μου, σε μερικά πράγματα για να μπορέσουμε να εργαστούμε για την ενότητα, αν την επιθυμούμε πραγματικά.

Οι - καλοπροαίρετες πιστέψτε με - παρατηρήσεις μου στις θέσεις σας είναι οι εξής:

 

1. Πίπτετε σε ένα σοβαρότατο σφάλμα, κατά τη γνώμη μου. Με την χρησιμοποίηση  των, συχνώς παρουσιαζομένων,  φράσεων, όπως "οι Παλαιοημερολογίτες διδάσκουν", "οι Παλαιοημερολογίτες παρουσιάζουν", "θεωρούν", "χαρακτηρίζουν", προβαίνετε σε μια γενίκευση, η οποία όχι απλά αδικεί, αλλά και παραμορφώνει την πραγματικότητα. Δεν είναι σωστό να παίρνετε θέσεις και απόψεις ορισμένων Παλαιοημερολογιτών, πολλές φορές αντικρουόμενες και μεταξύ τους, και να τις παρουσιάζεται ως επίσημες θέσεις όλων των Παλαιοημερολογιτών. Κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να είστε πιο σαφής, διότι αν μη τί άλλο, αδικείτε τα ίδια τα γραφόμενά σας.

Θα με ρωτήσετε "είμαι υποχρεωμένος να γνωρίζω όλες τις θέσεις των Παλαιοημερολογιτών;". Βεβαίως! Ειδάλλως δεν μπορούμε να μιλούμε για διάλογο ενότητος όλων των αντιοικουμενιστών[2]. Αυτό μάλιστα θα είναι δείκτης της ειλικρίνειας της προθέσεώς σας, την οποία αμφισβητούν πλέον πολλοί πατέρες και αδελφοί.

 

2. Γράφετε: "Ἔχουν θέσει ὡς κριτήριο ἑνότητος τό Ἡμερολόγιο καί ἔτσι προτείνουν ἕνα καινοφανές καί πρωτάκουστο εἰς τά ἐκκλησιαστικά δεδομένα θεολογικό μοντέλο, τό ὁποῖο ὑπερτονίζει τήν ἡμερολογιακή ἑνότητα εἰς βάρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς". Αυτό είναι λάθος, αγαπητέ μου πάτερ, διότι αν είχαμε θέσει ως κριτήριο ενότητος το ημερολόγιο θα είχαμε κοινωνία και με τους μνημονευτές του Αγίου Όρους, με τους Αγιοταφίτες, τους Ρώσους, τους Σέρβους και όλους τους παλαιοημερολογίτες, κι ας κοινωνούν με τους οικουμενιστές. Αυτό  όμως θα μας καταδείκνυε ημερολογιολάτρες και ουσιαστικά θα ήταν κατ' ακρίβεια ο υπερτονισμός. Εσείς όμως, από την άλλη, προτείνετε τον υποτονισμό του ημερολογιακού ζητήματος, ο οποίος είναι εξίσου εσφαλμένος.
Διότι στα κριτήρια της ενότητος περιλαμβάνονται ακόμη και τα εξωτερικά γνωρίσματα αυτής, όπως το να επικρατεί η αυτή τάξις κατά τις εορτές και τις νηστείες (δείτε χαρακτηριστικά τους εξής Ιερούς Κανόνες: ΝΓ΄ Αποστολικό, ΝΒ΄/ΝΣΤ΄[3]/ΟΗ΄ της ΣΤ΄ Οικουμενικής, ΙΘ΄/Κ΄ της εν Γάγγρα, ΛΖ΄/ΝΑ΄ της εν Λαοδικεία).

Ούτε υπερτονισμός λοιπόν, αλλά ούτε υποτονισμός. Να μια πρώτη βάση για ενωτικό διάλογο.

 

3. Παρακάτω γράφετε: "Οἱ Παλαιοημερολογίτες ἐν προκειμένῳ διδάσκουν ὅτι οἱ μέν ἀκολουθοῦντες τό Π. Ἡμερολόγιο, ἀλλά ἔχοντες ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες Οἰκουμενιστές (π.χ. Ἁγιορεῖτες καί τοπικές Ἐκκλησίες Ρωσίας, Σερβίας κλπ.) εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας, λόγῳ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς, οἱ δέ ἀκολουθοῦντες τό Π. Ἡμερολόγιο (καί ἀνήκοντες σέ κάποια παράταξι ἐκτός τῆς ἰδικῆς των) εἶναι καί αὐτοί πάλι ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐπειδή δέν ἔχουν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τήν παράταξι εἰς τήν ὁποία ἀνήκουν καί ἄρα δέν εἶναι ἐνσωματωμένοι στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἐκ τῶν πραγμάτων λοιπόν τό θεολογικό μοντέλο ἑνότητος πού προτείνουν, τό ὑποστηρίζουν μόνον ὅταν συζητοῦν μέ Οἰκουμενιστές καί ἀντιοικουμενιστές τοῦ Ν. Ἡμερολογίου, ἐνῶ μεταξύ των δέν τό δέχονται, ἀλλά προβάλλουν ὡς πρότυπο τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα. Ἡ ἐκκλησιαστική δέ ἑνότητα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν  τότε λέγει (ὅπως ἰσχυρίζονται) ὅτι ἡ κάθε παράταξι εἶναι ἡ μόνη συνέχεια καί ταύτησι μέ τήν διαχρονική Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως καί ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας". Για την γενίκευση προανέφερα. Αυτή λοιπόν η άποψη ότι δηλαδή "όλοι όσοι δεν ανήκουν στην "παράταξή" μας, που είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, είναι εκτός Εκκλησίας" δεν είναι διδαχή όλων των Παλαιοημερολογιτών, αλλά ένα φρόνημα που υπάρχει είτε ως επίσημη θέση σε "παρατάξεις" (κυρίως ματθαιϊκών), είτε ως προσωπική θέση κάποιων κληρικών (άλλων "παρατάξεων"). Οι περισσότεροι των Παλαιοημερολογιτών, που ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά, διαφωνούν με αυτήν την θέση.

Με αυτούς πρέπει να έλθετε σε διάλογο. Αυτό θα ήταν ένα δεύτερο βήμα.

 

4. Συνεχίζετε: "Αὐτές τίς θεωρίες τῶν ποιμένων τοῦ Π. Ἡμερολογίου τίς δέχεται ἠθελημένα ἤ ἀθέλητα καί ὁ λαός, λόγῳ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς ποιμένες των, ἡ ὁποία ἐκκλησιαστική κοινωνία σημαίνει καί ταύτησι μέ τήν πίστι τῶν ποιμένων. Ὅπως δηλαδή οἱ ἀντιοικουμενιστές Νεοημερολογίτες ταυτίζονται κατά τήν πίστι μέ τούς Οἰκουμενιστές, λόγῳ ἀναγνωρίσεώς των καί ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ αὐτούς, ἔτσι καί οἱ Παλαιοημερολογίτες ταυτίζονται μέ τήν πίστι τῶν ποιμένων των, λόγῳ τῆς ἰδίας ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καί ἀναγνωρίσεως". Τα παραπάνω. πάτερ μου, είναι εν μέρει σωστά. Εκκλησιαστική κοινωνία σαφώς σημαίνει και ταύτιση πίστεως, αλλά μόνο στην περίπτωση που οι ποιμένες έχουν διακηρύξει ως επίσημη θέση ένα τέτοιο φρόνημα. Το τί πιστεύει προσωπικά ένας ποιμένας, ουδόλως καθιστά συνένοχο και ομόφρονα αυτού έναν πιστό, που κοινωνεί μαζί του (δείτε και Πηδάλιον την Υποσημείωση 2 στον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας από τον Ιερό Νικόδημο). Η αντιστοιχία με τους αντιοικουμενιστές νεοημερολογίτες που κοινωνούν με τους οικουμενιστές, είναι άστοχη, διότι στην περίπτωση εκείνη έχουμε ΕΠΙΣΗΜΗ διακήρυξη της αιρέσεως, που φαίνεται τόσο από εγκυκλίους (π.χ. Εγκύκλιο του 1920), από εκκλησιαστικές πράξεις (αλλαγή ημερολογίου), ενέργειες (άρση αναθεμάτων, συμφωνίες Σαμπεζύ και Μπαλαμάντ), συμπροσευχές κ. α.

 

5. Κλείνετε το πρώτο μέρος: "Ἄρα λοιπόν τό ἐπιχείρημά των, ὅτι ὁ λαός στό Π. Ἡμερολόγιο εἶναι ἑνωμένος, εἶναι ψευδές, διότι ὁ λαός εἶναι ἑνωμένος ἐκκλησιαστικά καθένας μέ τήν παραταξί του, ἡ δέ ἡμερολογιακή ἑνότης οὐδόλως συντείνει εἰς τήν ἐκκλησιαστική. Οἱ Πατέρες δέ ὡς σημεῖο ἑνότητος ἐθέσπισαν τήν Ὀρθόδοξο πίστι θεωρητικά καί τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα καί κοινωνία πρακτικά. Αὐτό φυσικά δέν ὑπάρχει στούς Παλαιοημερολογίτες". Για να βγάλατε το συμπέρασμα ότι το επιχείρημα πως "ο λαός στο π. η. είναι ενωμένος" είναι ψευδές, σημαίνει δύο τινά. Ή ότι λειτουργηθήκατε σε διάφορες ενορίες του π. η., διαφόρων Συνόδων και το διαπιστώσατε όντως. Ή ότι το συμπεραίνετε αυθαίρετα. Εγώ σας λέω επωνύμως και ευρισκόμενος 33 έτη μέσα στο π. η., πως η πλειοψηφία των Παλαιοημερολογιτών, εκκλησιάζεται αδιακρίτως σε ενορίες σχεδόν όλων των Συνόδων[4]. Επομένως δεν υπάρχει μόνο ημερολογιακή ενότητα, αλλά και εκκλησιαστική, τουλάχιστον στη βάση. Μεγαλύτερη όμως σημασία έχει, όπως θα δούμε παρακάτω, η ενότητα Πίστεως. Και αυτή η ενότητα υπάρχει στους Παλαιοημερολογίτες, αφού αποδέχονται όλα όσα η Εκκλησία μας εδογμάτισε. Μια διαφοροποίηση υπάρχει μόνο και αυτή ως προς την αντιμετώπιση των νεοημερολογιτών και των οικουμενιστών και μάλιστα αυτή η διαφοροποίηση ήταν και η βασική αιτία για την δημιουργία "παρατάξεων".

 

6. Αρχίζοντας το δεύτερο μέρος διαβάζουμε διαδοχικά: "Τό θέμα τῆς Συνόδου καί τῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖες  ὑπάρχουν σήμερα στό Παλαιό Ἡμερολόγιο, εἶναι πραγματικά ἕνας ἐκκλησιολογικός ἐκτροχιασμός γιά τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως πορεία τῆς Ἐκκλησίας" Ορθόν, ορθότατον! Ποιος ευθύνεται όμως γι'αυτήν την παρεκτροπή; Το παλαιό ημερολόγιο; Οι παλαιοημερολογίτες όλοι; Που ευρίσκεται άραγε η πηγή του κακού; Πώς θα υπάρξει διόρθωση;

"Διότι πουθενά δέν διδάσκεται ἀπό τούς Ἁγίους τέτοιος τρόπος ἀποτειχίσεως, οὔτε βεβαίως πρακτικά κάποιος ἅγιος ἐν καιρῷ αἱρέσεως ἐνήργησε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο". Φυσικά και είναι πρωτόγνωρη στην εκκλησιαστική ιστορία μια τέτοια κατάσταση σε τέτοια έκταση, αλλά μην ξεχνούμε πως η παναίρεση της εποχής μας -και πηγή όλων των κακών και παρεκτροπών-, είναι κατεξοχήν εκκλησιολογική και επομένως έχει αντίκτυπο και στην κατ' αυτής αντιφώνηση, κυρίως σε αυτόν τον τομέα (τον εκκλησιολογικό). "Τό λυπηρό εἶναι ὅτι γιά νά δικαιολογηθῆ αὐτή ἡ χαώδης κατάστασις ἐπιστρατεύονται ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία σάν παραδείγματα ὄχι ὅ,τι ἔκαναν οἱ Ἅγιοι, ἀλλά ὅ,τι ἔκαναν οἱ αἱρετικοί". Εδώ έχετε δίκιο και είναι σωστή αυτή η παρατήρηση. Καταλαβαίνω και που ακριβώς αναφέρεστε. Θέλει λοιπόν προσοχή στην επιλογή επιχειρημάτων, από όλους μας.
 "Ἐπίσης ἐπιστρατεύονται καί κάποιες ἄλλες μεμονωμένες περιπτώσεις σχισμάτων (π.χ. τό Ἀντιοχειανό σχίσμα) καθώς καί κάποιες σύγχρονες ἐσωτερικές διαφορές καί διενέξεις (π.χ. χριστιανικῶν ὀργανώσεων, τῶν «Ἀγωνιζομένων Λαρισαίων» κλπ.), πού οὐδεμία βεβαίως σχέσι ἔχουν μέ τήν πραγματικότητα. Διότι ἐκεῖ παρά τίς ὅποιες διαφορές ὑπάρχει πλήρης ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἐνῶ στίς παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ὑπάρχει πλήρης ἀκοινωνησία μέ τήν ἐπιπλέον διδασκαλία ὅτι ἡ κάθε παράταξις εἶναι ἡ μοναδική συνέχεια τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καί ὅλες οἱ ἄλλες παρατάξεις εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας σχισματικές καί μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα τοῦ σχίσματος". Η μελέτη του Αντιοχειανού σχίσματος, δεν είναι μεμονωμένη, απλά είναι η πιο γνωστή περίπτωση, και είναι σημαντικότατη ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει όποιος την μελετήσει (μάλιστα θα παρουσιαστεί σύντομα σε αυτό το ιστολόγιο, λόγω της σπουδαιότητάς της). Όσο για την απουσία ενότητος Πίστεως στους νεοημερολογίτες που  γράφετε για "διαφορές και διενέξεις που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα" και επειδή αναφέρεστε στο άρθρο μου "Οι παρατάξεις των νεοημερολογιτών", σας πληροφορώ ότι όχι μόνο έχουν σχέση με την πραγματικότητα, αλλά αν δώσει ο Θεός να ελευθερωθεί η κρατούσα Εκκλησία από την μισθοδοσία της Πολιτείας, θα δείτε όχι δέκα, αλλά εκατό παρατάξεις. Τότε η απουσία ενότητος Πίστεως, θα φανεί και με την απουσία διοικητικής ενότητος. Το δε γραφόμενό σας ότι "εκεί παρά τις όποιες διαφορές υπάρχει πλήρης εκκλησιαστική κοινωνία" αντί να απαλλάσσει, τους καταδικάζει έτι περισσότερο, και συνηγορεί με το ημέτερο επιχείρημα πως στους νεοημερολογίτες προβάλλεται ως ανώτερη η εκκλησιαστική (διοικητική) ενότητα από την ενότητα της Πίστεως!

"Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων καί ἡ σαφεστάτη διακέλευσις τῶν ἱερῶν Κανόνων ἐν προκειμένῳ εἶναι ὅτι τά σχίσματα στεροῦνται τῆς χάριτος τοῦ ἁγ. Πνεύματος, εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας καί βεβαίως τά τελούμενα ἀπό τούς εὑρισκομένους εἰς αὐτά κληρικούς εἶναι ἄκυρα. Στήν περίπτωσι βεβαίως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἔχουμε κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἁπλά σχίσματα λόγῳ τῆς ἱερατικῆς δομῆς τῶν Συνόδων των καί τῆς θεολογικῆς διδασκαλίας ἑκάστης παρατάξεως πού προαναφέραμε". Αχ, καλέ μου πάτερ, ανιχνευτές της Θείας Χάριτος, έχουμε πολλούς και εδώ στο πάτριο,-εκτός του νέου δηλαδή- που μπορούν να σας πούνε ακριβώς που υπάρχει και που δεν υπάρχει η Θεία Χάρις. Αν γίνατε από τώρα και Υπερσύνοδος και βγάλατε και πόρισμα για τα Μυστήρια των παλαιοημερολογιτών ότι είναι άκυρα, τί άλλο κάνετε, παρά μόνο τα ίδια, για τα οποία κατηγορείτε τους Παλαιοημερολογίτες (τους συγκεκριμένους δηλαδή που ως άλλη υπερσύνοδος και αυτοί έχουν βγάλει τα ίδια πορίσματα για τους υπεναντίους, στο όνομα των Αγίων Πατέρων...). 

Η απόρριψη τέτοιων πλανεμένων και διασπαστικών φρονημάτων, απαραίτητη προϋπόθεση για ενωτικό διάλογο.

7. Πάμε στο τρίτο μέρος: "Δεδομένης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀκοινωνησίας τῶν παρατάξεων τοῦ Π. Ἡμερολογίου, δέν ὑπάρχει καμμία ἄλλη νόμιμος ἑνότης καί δι’ αὐτό, ἡ ἡμερολογιακή ἑνότης εἶναι προσχηματική. Δηλαδή εἶναι ἑνότης κατ’ ἐπίφασι, ἑνότης μαϊμοῦ. Πουθενά δέ στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί στήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων δέν ἀναφέρεται ἄλλη ἑνότης πλήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς". Ο  Ιερός Χρυσόστομος μας διδάσκει άλλα: "ὅταν πάντες ὁμοίως πιστεύωμεν, τότε ἑνότης ἐστί... Τοῦτο γάρ ἐστιν ἑνότης πίστεως, ὅταν πάντες ἕν ὦμεν, ὅταν πάντες ὁμοίως τὸν σύνδεσμον ἐπιγινώσκωμεν"(P.G. 62, 83). Και οι Ορθόδοξοι στην Αντιόχεια ήταν χωρισμένοι σε Μελετιανούς και Ευσταθιανούς. Επί Εικονομαχίας σε περισσότερες "παρατάξεις". Ο Μέγας Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στην πρώτη περίπτωση και ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης στην δεύτερη αγωνίστηκαν για να υπάρξει ενότητα. Αύριο μεθαύριο μπορεί να ενωθούν και οι Γ.Ο.Χ. Τότε άλλο ένα επιχείρημα θα πέσει στο κενό, διότι είναι έωλο και έχει αντληθεί από το άσφαιρο οπλοστάσιο των Οικουμενιστών, οι οποίοι εφευρίσκουν προφάσεις για να μην αποτειχιστούν και επανέλθουν εκεί από όπου εξέκλιναν. Πιο κάτω συναντάμε επιρροές από τα "Δύο Άκρα" του π. Επιφανίου όταν  αντιμετωπίζετε "τόν Οἰκουμενισμό ὡς αἵρεσι καί ἀποστασία, καί τό Π. Ἡμερολόγιο σάν σχίσματα καί ἀποστασία ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως". Πολύ πιθανόν πατέρα Ευθύμιε, αυτές οι απόψεις να έχουν ριζώσει μέσα σας από την εποχή που επί Δημητριάδος Χριστοδούλου κάνατε κοινό αγώνα ενάντια στους Παλαιοημερολογίτες, όπως μάθαμε (αν μας παραπληροφόρησαν λάθος και έχω άδικο συγχωρέστε με).

8. Συνεχίζοντας στο τέταρτο μέρος: "Οἱ ἀκολουθοῦντες ἐν Ἑλλάδι τό Π. Ἡμερολόγιο, θεωροῦν τήν Ἐκκλησία ὡς Ἐπισκοποκεντρική καί ὄχι Χριστοκεντρική. Αὐτή βεβαίως εἶναι καί ἡ διδασκαλία τῶν Οἰκουμενιστῶν. Οἱ μέν Οἰκουμενιστές διδάσκουν αὐτήν τήν αἵρεσι διά νά ἑδραιώσουν τήν ἐξουσία των,  ἡ ὁποία δέν εἶναι θυσιαστική, ἀλλά Παπική, οἱ δέ Παλαιοημερολογίτες διδάσκουν αὐτήν τήν αἵρεσι διά νά δικαιολογήσουν τήν ὕπαρξι τῶν Συνόδων, τίς ὑπερόριες χειροτονίες τῶν Ἐπισκόπων, τά σχίσματα κλπ". Λάθος. Οι ακολουθούντες εν Ελλάδι το π. η., δεν αποδεχόμαστε εν συνόλω αυτό το φρόνημα. Επισκοποκεντρική θεωρούν την Εκκλησία μόνο ελάχιστοι των Επισκόπων και ο -συνήθως άσχετος με τα θεολογικά- περίγυρός τους. Για την ύπαρξη, τη δημιουργία μάλλον, πολλών Συνόδων οι λόγοι είναι τελείως διαφορετικοί, όπως προαναφέραμε (έχουν δε σχέση με το περίφημο "δυνάμει και ενεργεία", κατά πόσον δηλαδή οι νεοημερολογίτες-οικουμενιστές κατέστησαν αιρετικοί, και επομένως περιττεύει η σύγκληση Συνόδου που θα τους καταδικάσει, άρα επιτρέπεται η δημιουργία Συνόδου με πλήρεις διοικητικές αρμοδιότητες, η οποία αντικαθιστά την καινοτομήσασα), που αν σας ενδιαφέρει περισσότερο θα αναλύσω σε ιδιαίτερο άρθρο. Οι δε υπερόριες χειροτονίες ήλθαν σε μια περίοδο ανάγκης που ο μαρτυρικός λαός των Γ.Ο.Χ. βίωνε έναν μακροχρόνιο και απάνθρωπο διωγμό, στερούμενος τους ιερείς των, διωγμό που είτε αγνοείτε δυστυχώς, είτε δεν σας απασχολεί καθόλου.
"Συζητώντας πρό καιροῦ μέ πατέρες τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου, καί μάλιστα ἀπό τούς προεξάρχοντας καί πλησίον τοῦ ἡγουμένου εὑρισκομένους, μοῦ ἐδήλωσαν ὅτι δέν τελεῖται ἡ Θ. Λειτουργία, ἄν δέν μνημονευθῆ κατ’ αὐτήν Ἐπίσκοπος. Αὐτό σημαίνει ὅτι  οἱ Πατέρες αὐτοί πιστεύουν ὅτι ἡ Θ. Λειτουργία τελεῖται εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου καί ὄχι τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα λοιπόν κατ’ αὐτούς, οἱ ἀποτειχισμένοι πρέπει νά ἔχουν Ἐπίσκοπο καί Σύνοδο (διά νά ἀναπαραγάγη Ἐπισκόπους), προκειμένου νά ἔχη ὑπόστασι καί χάρι ἡ Θ. Λειτουργία".
Εδώ συμφωνούμε. Σε αυτούς μπορείτε  να απαντήσετε με τα παρακάτω σημαντικότατα λόγια του πρώτου ηγουμένου της Μονής, που διέκοψε το μνημόσυνο του Πατριάρχου, αειμνήστου π. Αθανασίου: "η δέησις του Αρχιεπισκόπου ημών γίνεται διά της νομίμου παραλείψεως του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου, λόγω των αντορθοδόξων ενεργειών αυτού... Όπως γνωρίζετε εις την ανώνυμον αυτήν δέησιν προς τον Θεόν ως Αρχιεπίσκοπος εννοείται ο ορθοτομών τον λόγον της αληθείας ορθόδοξος Επίσκοπος, είτε είναι Ιάπων, είτε είναι Έλλην. Ο υπό της ημετέρας Πανοσιολογιότητος προβαλλόμενος ως νοούμενος υφ' Υμών και τοιουτοτρόπως νοερώς μνημονευόμενος Αρχιεπίσκοπος Αυξέντιος, δεν είναι ο μόνος (ευτυχώς) σήμερον ο ορθοτομών τον λόγον της αληθείας Ορθόδοξος Επίσκοπος εις ολόκληρον τον κόσμον ώστε εκ της μοναδικότητος να είσθε περί αυτού βέβαιοι" (Ορθόδοξος Τύπος, 15-6-1972).
Από την άλλη, π. Ευθύμιε, πρέπει να είστε σίγουρος πως δεν υπάρχει όντως ορθόδοξος Επίσκοπος, κάπου κοντά (λόγω του εμπερίστατου εξ αιτίας της γενικευμένης αιρέσεως). Αν λοιπόν ήλθατε σε επαφή και διαπιστώσατε ότι όντως δεν υπάρχει, τότε μην μνημονεύετε κανέναν. Σε άμεση σχέση με τα παρακάτω: "Ἐκ τοῦ ἀντιθέτου πάλι, ὁ γνωστός διά τούς ἀγῶνες του Παλαιοημερολογίτης π. Χρυσόστομος ἀπό τίς Σπέτσες, μοῦ εἶχε πρό καιροῦ ἀναφέρει προσωπικά ὅτι, οἱ ἴδιοι οἱ Παλαιοημερολογίτες τόν ὀνομάζουν ἀκέφαλο, προκειμένου νά τόν πείσουν νά ἐνταχθῆ καί ἐντειχισθῆ σέ κάποια παράταξι", πρέπει να γνωρίζετε πως τον Γέροντά μας π. Χρυσόστομο Σπετσών, οι των "παρατάξεων" (και όχι γενικώς οι Παλαιοημερολογίτες) τον ονομάζουν "ακέφαλο", όχι διότι δεν μνημονεύει νοερώς κάποιον Επίσκοπο, αλλά διότι δεν εντάσεται σε κάποια Σύνοδο και αυτό διότι αποδέχεται ως ορθοδόξους, τους Επισκόπους όχι μόνο μίας παρατάξεως. Η στάση του δηλαδή είναι διαφορετική από αυτήν που θέλετε να παρουσιάσετε. Πιο αναλυτικά, η στάση του αυτή (το να μην μνημονεύει εκφώνως, χωρίς να υπάγεται σε κάποια "παράταξη"), δείχνει από τη μία, ότι έχει διαπιστώσει την αρχιερωσύνη του προσώπου που μνημονεύει (ενώ εσείς δεν δέχεστε αρχιερωσύνη στος Παλαιοημερολογίτες) και από την άλλη, μια ενωτική διακριτική στάση διαμαρτυρίας, απέναντι στην πολυδιάσπαση. Αυτή είναι μία στάση προς μίμηση, πατέρα Ευθύμιε!
Άλλο η επιστροφή στο παλαιό ημερολόγιο, άλλο η ένταξη σε κάποια Σύνοδο απαραίτητα! Νά ένα δίδαγμα.

9. Και φτάνουμε στα πρακτικά ζητήματα. Αναρωτιέστε "Ἄν ἐγώ π.χ., πέραν τῆς ἀποτειχίσεως, θελήσω νά πάω μέ τό Παλαιό Ἡμερολόγιο μέ ποιούς θά ἔχω ἐκκλησιαστική κοινωνία; Ἡ ἀπάντησις εἶναι μέ κανένα ἤ τό πολύ μέ πέντε δέκα μεμονωμένους καί ἐκτός Συνόδων". Λυπηρή ομολογία. Γιατί σας απασχολεί όμως αν είναι πέντε ή δέκα μεμονωμένοι, την στιγμή που γράψετε, μόλις πριν, το της Γραφής «οὗ γάρ εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20)· καί το τοῦ ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου: «μή θῶμεν σκάνδαλον τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ, ἥτις ἐστί καί ἐν τρισίν ὀρθοδόξοις ὁριζομένη κατά τούς ἁγίους» (P.G. 99, 1049Β)";
"Διότι, ὅπως ἔχει τονισθῆ, διά νά ἔχουν μέ κάποιον ἐκκλησιαστική κοινωνία, δέν ἀρκεῖ ἡ ἀποτείχισις, οὔτε ἀκόμη ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, ἀλλά ἀπαιτεῖται προσέτι καί ἡ προσχώρησις στήν ἰδική των παράταξι". Είστε σίγουρος για αυτό, σεβαστέ πάτερ; Ήλθατε σε επαφή, για παράδειγμα, με κάποιες Συνόδους και σας το είπανε αυτό; Αλλά ακόμη και να το έλεγαν κάποιες (που σίγουρα θα το έλεγαν), γιατί να σας ενδιαφέρει; Από τη στιγμή, που εσείς θα έχετε επιλέξει το παλαιό ημερολόγιο, ΓΙΑ ΆΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ και όχι για να ενταχθείτε σε κάποια "παράταξη". Δείτε επίσης το ταπεινό παράδειγμα του π. Γεωργίου και του π. Σταύρου (και αυτοί είναι με πέντε δέκα μόνο - που μαζί με τον Χριστό βέβαια είναι μύριοι) και μιμηθείτε τους, ως πιο πνευματικός που θεωρείστε, από τους πιστούς σας. Αποτειχίστηκαν από τους Οικουμενιστές, επέστρεψαν στο Παλαιό Ημερολόγιο, -διότι είναι τοις πάσι γνωστόν ότι ημερολογιακό και οικουμενισμός είναι δίδυμα αδερφάκια- και ΔΕΝ εντάχθηκαν σε καμμία "παράταξη", χωρίς να κατακρίνουν κανέναν.
Να η ίδια διακριτική και ενωτική οδός που προαναφέραμε!

10. Όσο για αυτά που γράφετε για τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο, πιστεύω, πως όταν και αυτός γνωρίσει πρόσωπα και καταστάσεις, και αν ο Θεός ευδοκήσει, θα αλλάξει πορεία (όχι φυσικά να δεχτεί τάχα να τον αναγνωρίσουν οι "παρατάξεις", αυτά είναι αστεία πράγματα - αναφέρομαι απλά στο ημερολογιακό και στην συνεργασία με ορισμένους εκ των Παλαιοημερολογιτών). Θα τον ακολουθήσετε όμως τότε;

11. Παρακάτω: "Ἡ δημιουργία τῶν Συνόδων  ἐν καιρῷ αἱρέσεως εἶναι ἕνα πρωτοφανές μόρφωμα εἰς τήν Ἐκκλησία, χωρίς ἱστορικό προηγούμενο καί χωρίς θεολογική κατοχύρωσι. Ὁ ἐκτροχιασμός αὐτός φυσικά ἐξεκίνησε ἀπό τήν δημιουργία τῆς πρώτης Συνόδου τῶν τριῶν Ἐπισκόπων τό 1935, ἡ ὁποία μετά δύο ἔτη ἐσχίσθη εἰς δύο Συνόδους ἀλληλοκαθαιρούμενες καί ἀλληλομισούμενες". Μέγα ψεύδος, από άγνοια φυσικά, θέλω να πιστεύω. Πρέπει να διαβάσετε αφενός τα κείμενα αποτειχίσεως της εποχής των τριών Επισκόπων και τα θεολογικά διαφωτιστικά κείμενα του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου (ο οποίος υπήρξε Θεολόγος), τα οποία δυστυχώς αγνοείτε και είναι κρίμα, διότι θα πέρνατε απαντήσεις σημαντικές, αφετέρου, τις πηγές της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας, (μπορώ να σας παραπέμψω και να σας προμηθεύσω τέτοιο υλικό αν θέλετε) για να δείτε ότι δεν υπήρχε καμμία "αλληλοκαθαίρεση" πρώτον (παρά μόνο διακοπή κοινωνίας), ενώ το "αλληλομισούμενες" είναι το λιγότερο υπερβολικό, αφού εμπάθεια υπήρχε κυρίως εκ μέρους μόνο ορισμένων "ματθαιϊκών" και όχι πάντοτε, αλλά σε μερικές περιπτώσεις. Ο μύθος των "αλληλομισούμενων", "αλληλοκαθαιρούμενων" και "αλληλοαναθεματιζόμενων" "παρατάξεων" πρέπει να σταματήσει, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι.
Κλείνετε το πέμπτο μέρος με τα εξής: "Ἄν δέν ὑπῆρχε λοιπόν ἡ  Σύνοδος ἐν καιρῷ αἱρέσεως δέν θά ὑπῆρχαν καί τά σχίσματα καί σήμερα θά ἦταν οἱ Παλαιοημερολογίτες ἑνωμένοι μέ μόνη τήν ἀποτείχισι, τό δέ ἱερατεῖο θά ἀποτελεῖτο ἀπό τούς ἀποτειχισμένους ἀπό τήν αἵρεσι κληρικούς, διότι σύμφωνα μέ τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη μέ τήν ἀποτείχισι ἀπό τήν αἵρεσι ἀναγνωρίζεται ἀμέσως καί ἡ ἱερωσύνη (Φατ. 40, 119, 129 – P.G. 99, 1056D)".
Με λίγα λόγια μας λέτε πως όποιος είναι Αρχιερέας δεν έχει δικαίωμα να αποτειχιστεί, μόνο και μόνο επειδή είναι Αρχιερέας! Και υποστηρίζετε ότι κακώς συγκρότησαν Σύνοδο, αλλά έπρεπε το ποίμνιο των διωκόμενων (τους ξεχνάτε τους διωγμούς πάτερ μου, μέχρι και φόνοι έγιναν) Ορθοδόξων έπρεπε να μείνει ανοργάνωτο και στο έλεος των καινοτόμων διωκτών.
(Την ίδια αυτή παράγραφο, μπορείτε να την ξαναγράψετε ως εξής: "Αν δεν υπήρχε ο Οικουμενισμός με την ημερολογιακή αλλαγή δεν θα υπήρχε ούτε αίρεση, ούτε διχασμός, ούτε σκάνδαλα". Απλά πράγματα. Σας συστήνω δε θερμώς το βιβλίο "Το νέον παπικόν ημερολόγιον και οι καρποί αυτού" του αειμνήστου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου).

7. Κλείνοντας τις σκέψεις σας αναφέρετε για την "καθαίρεσή" σας: "Ἐγώ εἶχα σχηματίσει τήν πεποίθησι ὅτι, ὅπως καί νά ἔχουν τά πράγματα, δέν ἠδυνάμην μόνος μου νά ἀθωώσω τόν ἑαυτόν μου, διότι τέτοια πρακτική δέν ὑπάρχει εἰς τήν Ὀρθοδοξία". Και όμως υπάρχει. Αναφέρω την πλέον χαρακτηριστική περίπτωση, η οποία είναι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος καθαιρέθηκε το 404 μ. Χ. από την εν Δρυ Σύνοδον, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως καμία Σύνοδος δεν τον αποκατέστησε! Όπως γνωρίζετε καλώς, ο Άγιος όχι μόνο δεν αναγνώρισε την καθαίρεσή του (η οποία, φανταστείτε, δεν ήταν καν για δογματικό θέμα), αλλά συνέχισε κανονικότατα τα αρχιερατικά του καθήκοντα. Παρακάτω γράφετε για την προσφυγή σας στην περί τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο Αδελφότητα: "Ἡ προσφυγή μου αὐτή στούς πατέρες ἦταν πέραν τῶν ἄλλων καί σύμφωνη μέ τή Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, διότι βλέπομε στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία πολλούς Ἁγίους καί Ὁμολογητές νά προσφεύγουν ὑπερορίως σέ ἄλλες τοπικές Ἐκκλησίες, ὅταν οἱ αἱρετικοί τούς καθαιροῦσαν καί τούς ἐδίωκον ἤ τούς ἐξόριζον (π.χ. Μ. Ἀθανάσιος, ἅγ. Παῦλος Κων/πόλεως ὁ ὁμολογητής, ἅγ. Ἰωάν. Χρυσόστομος, ἅγ. Μάξιμος ὁμολογητής, ἅγ. Θεόδωρος Στουδίτης κλπ.)". Εδώ είναι που δεν χρειάζεται εδώ να συμπληρώσουμε κάτι! Ο νοών νοείτω! Και επειδή αμέσως το αντιλαμβάνεστε το αναφέρετε: "Οἱ Παλαιοημερολογίτες ὅμως δέν προσέφυγαν δι’ αὐτόν τόν λόγο στούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, διά γνωμάτευσι δηλαδή καί καταδίκη τῆς ἀδίκου ἀποφάσεως κάποιας καθαιρέσεως, ἡ ὁποία ἔγινε γιά θέματα πίστεως. Ἀλλά προσέφυγαν διά χειροτονίες ἐξ ὑπαρχῆς καί μάλιστα μέ δεδομένη τήν παρανομία, ἡ ὁποία ἦτο ἡ δημιουργία Συνόδου, ἡ ὁποία θά ἀποκαθιστοῦσε τήν, λόγῳ τῆς αἱρέσεως, διασαλευθεῖσα ἐκκλησιαστική τάξι καί θά λειτουργοῦσε ἡ Ἐκκλησία συνοδικά, ὅπως κατά τόν καιρό τῆς εἰρήνης". Όχι λοιπόν, οι Παλαιοημερολογίτες δεν ήταν Άγιοι και Ομολογητές (όπως εσείς προφανώς) που προσέφυγαν υπερορίως για χειροτονίες, σε μια περίοδο που ήδη επί πενταετία δεν υπήρχε Επίσκοπος, και οι ιερείς των διώκονταν σφοδρώς! Για ποιο λόγο να ζητήσουν γνωμάτευση; Για το αν οι ψευδοκαθαιρέσεις των πρώην Φλωρίνης και Δημητριάδος Γερμανού ήταν έγκυρες; Και αν υπήρχε τέτοιο ζήτημα δεν θα το έθεταν οι ίδιοι οι Ρώσοι; Αλλά συνεχίζετε: "Οἱ Ρῶσοι μάλιστα τῆς Διασπορᾶς προέβησαν στίς χειροτονίες καί χειροθεσίες θέτοντας ὡς ὅρο στούς Παλαιοημερολογίτες νά ἑνωθοῦν οἱ δύο τότε ὑπάρχουσες παρατάξεις, πρᾶγμα τό ὁποῖο ὄχι μόνον δέν ἔγινε, ἀλλά ἀντιθέτως οἱ παρατάξεις κατόπιν αὐξήθηκαν, ἀποδεικνύοντας δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου τήν ἐξ ἀρχῆς διολίσθησι καί παρανομία καί τήν λανθασμένη ἐκκλησιολογία τήν ὁποία εἶχαν ἐνστερνισθῆ οἱ Παλαιοημερολίτες καί τήν ὁποία ἀνεγνώριζον, ὡς ὀρθόδοξο ἐκκλησιολογία ἐν καιρῷ αἱρέσεως οἱ Ρῶσοι". Τα μπερδεύετε τα πράγματα, πάτερ μου. Η χειροτονία Επισκόπου των "φλωρινικών" (Ταλαντίου Ακάκιος) έγινε το 1962, υπό άλλες συνθήκες και για άλλους λόγους, ενώ η χειροθεσία των "ματθαικών" το 1971. Και ακριβώς λόγω της λανθασμένης εκκλησιολογίας των "ματθαιϊκών" (δημιουργία ξεχωριστής Εκκλησίας,  ουσιαστικά σχισματικής, και χειροτονίες υπό ενός), απαίτησαν από αυτούς και μόνο, συγκεκριμένα (και όχι γενικώς όπως γράφετε) να ενωθούν με την αναγνωρισμένη υπό τον τότε Αρχιεπίσκοπο των Γ.Ο.Χ. Αυξέντιο (διάδοχος του Ακακίου) Ιερά Σύνοδο[5].
Από τα όσα ακολουθούν, και με τα οποία κλείνει το άρθρο σας πάτερ Ευθύμιε, καταλαβαίνουμε ότι δυστυχώς κινούμαστε σε άλλο μήκος κύματος. Κλείνοντας κι εμείς τις σκέψεις μας και με αφορμή τα εξής: "Ἄν ὑπάρχουν καί ἐρωτήσεις ἤ ἀπορίες ἐπί ὅλων αὐτῶν τῶν θεμάτων, μποροῦν νά τίς ὑποβάλλουν καί κατά δύναμι νά ἀπαντήσωμε", θα παραθέσουμε κάποιες ερωτήσεις ως μία βάση διαλόγου, εκ μέρους μας, και αναμένουμε εκτός των απαντήσεών σας και τις δικές σας ερωτήσεις, μόνο αν υπάρχει ειλικρινή διάθεση για την ενότητα, αλλά και την αλληλοκατανόηση των εν Ελλάδι αντιοικουμενιστών.
Πριν από αυτό όμως θα ολοκληρώσουμε παραθέτοντας -για να τα έχετε υπόψιν σας- τα φρονήματά μας και τα οποία αποτελούν πιστεύω πολλών πατέρων και αδελφών, και εκφράζονται είτε επισήμως ως θέση Συνόδων (όπως π.χ. της Συνόδου των Ενισταμένων), είτε ανεπισήμως ως προσωπικό φρόνημα πολλών Παλαιοημερολογιτών, ανηκόντων ή όχι σε άλλες Συνόδους του παλαιού:
Α. Άλλο "ημερολόγιο", άλλο "ημερολογιακό". Το ημερολόγιο αυτού καθεαυτού δεν αποτελεί δόγμα, το ημερολογιακό όμως είναι εκτός από Κανονικό και Δογματικό ζήτημα. Είναι δε άρρηκτα συνδεδεμένο με την αίρεση του οικουμενισμού, ώστε μιλώντας για νεοημερολογητισμό, να παραπέμπουμε στον οικουμενισμό.
Β. Εμείς οι (πάππου προς πάππον σε αρκετές περιπτώσεις) αποτειχισμένοι εξ αιτίας της αυθαίρετης ημερολογιακής αλλαγής, αλλά και  κυρίως εξ αιτίας του Οικουμενισμού (του οποίου άλλωστε υπήρξε το πρώτο βήμα κατά την Εγκύκλιο του 1920), δεν αποτελούμε δεύτερη Εκκλησία εν Ελλάδι (σχισματική), αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Γ. Σκοπός της αποτειχίσεώς μας είναι η καταδίκη του Οικουμενισμού και της πομπής αυτού (νεοημερολογιτισμός και άλλες καινοτομίες) και η ειρήνευση της Εκκλησίας. Κάθε παρεκτροπή (π.χ. δημιουργία άλλης Εκκλησίας) δεν είναι αποδεκτή, διότι απομακρύνει από τον αντικειμενικό σκοπό της αποτειχίσεως.
Δ. Κηρύγματα περί της απωλείας της Θείας Χάριτος, είτε στους καινοτόμους, είτε στους αποτειχισμένους, είτε ακόμη και στους παρεκτρεπόμενους σε σχισματικές καταστάσεις, είναι μη αποδεκτά και απομακρύνουν εξίσου από τον αντικειμενικό σκοπό της αποτειχίσεως.
Ε. Ο Ιερός μας αυτός Αγών επικεντρώνεται στην καταγγελία της αιρέσεως, χωρίς αυτό να αποκλείει την συνοδική οργάνωση υπό την ηγεσία ορθοδόξων Επισκόπων, υπό τον όρο αυτή η εκκλησιαστική κοινότητα (ή Σύνοδος) των αποτειχισμένων αντιοικουμενιστών του πατρίου ημερολογίου, να αποτελεί, ως διοικητική οντότητα, προσωρινή κατάσταση, άχρι της αναλαμπής της Ορθοδοξίας (δηλαδή της αποκαταστάσεως της) και την καταδίκη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Θέτουμε δε, εν κατακλείδι, τα παρακάτω ερωτήματα, προσωπικώς σε σας π. Ευθύμιε, ως μια αρχή για διάλογο:
1. Τί εννοεί ο Ιερός Νικόδημος όταν γράφει (Πηδάλιον - Υποσημείωση στον Ζ΄ Αποστολικό Κανόνα) πως "ευαρεστείτε ο Θεός εις την τάξιν του ιδικού μας πασχαλίου, και απλώς ειπείν, του καλανταρίου του δικού μας". Μήπως ήταν ημερολογιολάτρης, κατά τον προσφιλή νεολογισμό τινών αδελφών;
2. Δεν είναι οικουμενιστικογενής η ημερολογιακή αλλαγή, όταν ξεκάθαρα η αιρετική Εγκύκλιος του 1920, θέτει ως πρώτο βήμα "ενώσεως των εκκλησιών" την παραδοχή "ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών"; Αν όχι, πείτε μας ΠΟΙΑ ήταν η αιτία της αλλαγής του εκκλησιαστικού ημερολογίου το 1924.
3. Πώς θα χαρακτηριζόταν η άρνηση ενός πρώην εικονομάχου, - που συνειδητοποίησε πως η εικονομαχία είναι αίρεση-, να συνταχθεί με την προσκύνηση των Εικόνων, μόνο και μόνο επειδή οι υπερασπιστές της, ήταν διηρημένοι μεταξύ τους, αλλά και φέρονται (άσχετα αν υπήρξαν όντως και μερικοί τέτοιοι) από τους Εικονομάχους ως εμπαθείς, φανατικοί, κακόδοξοι ή αμόρφωτοι; Μήπως αυτός θα μπορούσε να φανταστεί πως μερικοί από τους χαρακτηριζόμενους έτσι, θα τους τιμούσε αργότερα η Εκκλησία ως μεγάλους Αγίους (π.χ. Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης κ. α.);
4. Ήλθατε σε επαφή με τους Επισκόπους ή άλλα στελέχη των Παλαιοημερολογιτών στην Ελλάδα, για να τους θέσετε τους, πολλές φορές ορθούς, προβληματισμούς σας, για να ακούσετε τί έχουν να πουν, αφού φαίνεται ότι ειλικρινώς σας ενδιαφέρει η ενότης των εν Ελλάδι αντιοικουμενιστών, ή τους κατακρίνατε αναπολόγητους;
5. Πώς γίνεται να κατηγορείτε τους Παλαιοημερολογίτες, όταν μερικοί εξ αυτών δεν αναγνωρίζουν Χάρη στα Μυστήρια των νεοημερολογιτών, όταν την ίδια στιγμή, εσείς κάνετε ακριβώς το ίδιο και μάλιστα βασιζόμενος στα ίδια, με αυτούς, επιχειρήματα; Γνωρίζετε ότι το αδόκιμο αυτό κήρυγμα περί αυτομάτου (χωρίς συνοδικής κρίσεως δηλαδή) απώλειας της Θείας Χάριτος, έχει αναιρεθεί, τόσο από τον Ιερό Νικόδημο (Πηδάλιον: Υποσημείωση στον Γ΄ Αποστολικό Κανόνα και Υποσημείωση 6 στην κανονική Επιστολή Αγίου Γενναδίου Κωνσταντινουπόλεως), όσο και από τον Νεόφυτο Καυσοκαλλυβίτη (Επιτομή Ιερών Κανόνων - Περί δυνάμει και ενεργεία), αλλά και μέσα απο τα κείμενα του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου; Πιστεύετε δηλαδή, ότι όλοι είναι εκτός Εκκλησίας (οι μεν Οικουμενιστές λόγω αιρέσεως, οι δε Παλαιοημερολογίτες λόγω σχίσματος) και η Θεία Χάρις, υπάρχει μόνον σε σας και τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο;
Με ειλικρινή εν Χριστώ αγάπη
Ασπάζομαι την δεξιά σας και προσκυνώ την ιερωσύνη σας

Νικόλαος Μάννης

δάσκαλος

 

 

 

[1] Εδώ χρησιμοποιώ καταχρηστικά τις αντωνυμίες "εμείς", για τους αποτειχισμένους του πατρίου και "εσείς", για τους αποτειχισμένους του νέου ημερολογίου. Καταχρηστικώς, δέχομαι και τους όρους "παρατάξεις" και "παλαιοημερολογίτες", γενικά.

[2] Να σημειωθεί δε ότι η εκκλησιαστική ενότητα του πολυδιασπασμένου αντιοικουμενιστικού χώρου, δεν μπορεί να επέλθει αυτομάτως για όλο το σύνολο. Αρχικά θα υπάρξει επιμέρους ενότητα. 

[3] Σημαντικότατος Κανόνας για την εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς το ότι και τα εξωτερικά γνωρίσματα είναι εξίσου σημαντικά για την εκκλησιαστική ενότητα

[4] Περί Συνόδων και ψευδοσυνόδων, δείτε και εδώ.
[5] Δείτε εδώ τις επιστολές του αειμνήστου π. Θεοδωρήτου προς π. Ευγένιον Τόμπρον. Με την ευκαιρία θεωρώ ότι κάποια στοιχεία από τις δύο εργασίες μου εδώ και εδώ θα σας είναι χρήσιμα, για τη διεξαγωγή ορθών συμπερασμάτων.