Τα κατάλοιπα της ναζιστικής Γερμανίας αποφάσισαν ότι η δωρεά οργάνων είναι προσωπική απόφαση και επομένως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ώστε να υποχρεωθούν να φτιάξουν νόμο σαν αυτό του δικού μας Λοβέρδου. Το νόμο της επαίσχυντης "εικαζομένης συναίνεσης στη δωρεά οργάνων". Προς την οποία διαφώνησε η αρμόδια συμβουλευτική επιτροπή του ΕΟΜ (εθνικός οργανισμός μεταμοσχεύσεων) και αντικαταστάθηκε, αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές.
Οι διαφωνήσαντες του ΕΟΜ είχαν τη γνώμη ότι πρέπει να προηγηθεί συστηματική ενημέρωση και ανθρωπιστική κατήχηση, μετά ή άνευ οροδόξου περιτυλίγματος, και τότε ως δια μαγείας όλοι θα σπεύσουν να γίνουν δωρητές οργάνων.
Είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, αυτόν της Γερμανίας, τα πράγματα δεν προβλέπουμε να οδηγηθούν σε καλό δρόμο και ο νόμος Λοβέρδου θα εφαρμοσθεί παγκοσμίως. Διότι αυτά περί "προσωπικής αποφάσεως" είναι η ιδία παραπλάνηση όπως εκείνη των διαφωνησάντων με την "εικαζομένη".
Το πρόβλημα δεν είναι τι αποφασίζει ο καθένας, αλλά ποιος είναι εκείνος που θα πραγματοποιήσει, καλύτερα εκτελέσει, την απόφαση του ... αποφασίζοντος.
Αν οι γιατροί αποδέχονται το ρόλο του εκτελεστή, τότε καλώς. Θα πρέπει όμως να μας το πούνε για να γνωρίζουμε και τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους Ας έχουν πάντως υπόψη, ότι δίνουν όρκο για να προστατεύουν και να αποκαθιστούν την υγεία του πάσχοντος. Δεν μπορεί, συνεπώς, να αποκαθιστούν την υγεία ενός πάσχοντος και να αγνοούν την ζωή εκείνου που ψυχορραγεί.
Δηλαδή τι; Για να θεραπεύουμε έναν άρρωστο θα αποτελειώνουμε όποιον δεν μπορούμε να του προσφέρουμε τίποτα άλλο εκτός από την εκσπλάχνωση; Θα φροντίζουμε να τελειώνουμε γρήγορα τους ετοιμοθάνατους για να κάνουμε τους άλλους καλά;
Πού τελικά μας οδηγεί αυτό, ελπίζω να το αντιλαμβάνεστε όσοι κάνετε τον κόπο να διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Οπαδός της ευγονικής δεν είναι ο γράφων, είναι άλλοι, που φροντίζουν να στολίζουν με λόγια ανθρωπιάς και αγάπης το έγκλημα που διαπράττουν εν ονόματι της Ιατρικής και του "ευ ζειν".
Επειδή δε η είδηση του τι αποφάσισαν οι Γερμανοί θα διαγράψει εδώ τον κύκλο θρησκευτικών τινων ιστολογίων, καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι η Εκκλησία και οι πατέρες ποτέ δεν αναγόρευσαν σε δόγμα τις προσωπικές απόψεις, τα γούστα ή τις προτιμήσεις, του καθενός. Μήπως κάνω λάθος; Η άποψη της Εκκλησίας είναι "άποψη", έστω, με οικουμενικές διαστάσεις και αυτή δεν αφορά σε εξατομικεύσεις, ούτε αναγορεύει σε δόγμα την περιπτωσιολογία.
Και για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, το "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν" δεν αποτελεί προσωπική άποψη και απόφαση. Εκείνος που δέχεται το λόγο αυτό δεν καταθέτει την άποψή του, αλλά συντάσσει την απόφασή του, την ελεύθερη επιθυμία του και ειδικότερα την προαίρεσή του, με μια γενικότερη και οικουμενικών διαστάσεων - ας την πούμε πάλι - άποψη απόλυτα όμως έλλογη . Διότι διότι δεν είναι καθόλου παράλογο να μην επιθυμείς το θάνατο του συνανθρώπου σου, για να γίνεις καλά εσύ, με τα δωρηθέντα όργανα του αποβιώσαντος κατόπιν υφαρπαγής των και δολίου θανάτου.
Είναι τόσο βέβαιοι οι γιατροί ότι ο άνθρωπος που ψυχορραγεί επί της χειρουργικής τραπέζης συμφωνεί με την πράξη τους και ότι λίγο πριν απ΄ το τέλος του επιθυμεί αυτού του είδους το θάνατο;
Οι διαφωνήσαντες του ΕΟΜ είχαν τη γνώμη ότι πρέπει να προηγηθεί συστηματική ενημέρωση και ανθρωπιστική κατήχηση, μετά ή άνευ οροδόξου περιτυλίγματος, και τότε ως δια μαγείας όλοι θα σπεύσουν να γίνουν δωρητές οργάνων.
Είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, αυτόν της Γερμανίας, τα πράγματα δεν προβλέπουμε να οδηγηθούν σε καλό δρόμο και ο νόμος Λοβέρδου θα εφαρμοσθεί παγκοσμίως. Διότι αυτά περί "προσωπικής αποφάσεως" είναι η ιδία παραπλάνηση όπως εκείνη των διαφωνησάντων με την "εικαζομένη".
Το πρόβλημα δεν είναι τι αποφασίζει ο καθένας, αλλά ποιος είναι εκείνος που θα πραγματοποιήσει, καλύτερα εκτελέσει, την απόφαση του ... αποφασίζοντος.
Αν οι γιατροί αποδέχονται το ρόλο του εκτελεστή, τότε καλώς. Θα πρέπει όμως να μας το πούνε για να γνωρίζουμε και τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους Ας έχουν πάντως υπόψη, ότι δίνουν όρκο για να προστατεύουν και να αποκαθιστούν την υγεία του πάσχοντος. Δεν μπορεί, συνεπώς, να αποκαθιστούν την υγεία ενός πάσχοντος και να αγνοούν την ζωή εκείνου που ψυχορραγεί.
Δηλαδή τι; Για να θεραπεύουμε έναν άρρωστο θα αποτελειώνουμε όποιον δεν μπορούμε να του προσφέρουμε τίποτα άλλο εκτός από την εκσπλάχνωση; Θα φροντίζουμε να τελειώνουμε γρήγορα τους ετοιμοθάνατους για να κάνουμε τους άλλους καλά;
Πού τελικά μας οδηγεί αυτό, ελπίζω να το αντιλαμβάνεστε όσοι κάνετε τον κόπο να διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Οπαδός της ευγονικής δεν είναι ο γράφων, είναι άλλοι, που φροντίζουν να στολίζουν με λόγια ανθρωπιάς και αγάπης το έγκλημα που διαπράττουν εν ονόματι της Ιατρικής και του "ευ ζειν".
Επειδή δε η είδηση του τι αποφάσισαν οι Γερμανοί θα διαγράψει εδώ τον κύκλο θρησκευτικών τινων ιστολογίων, καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι η Εκκλησία και οι πατέρες ποτέ δεν αναγόρευσαν σε δόγμα τις προσωπικές απόψεις, τα γούστα ή τις προτιμήσεις, του καθενός. Μήπως κάνω λάθος; Η άποψη της Εκκλησίας είναι "άποψη", έστω, με οικουμενικές διαστάσεις και αυτή δεν αφορά σε εξατομικεύσεις, ούτε αναγορεύει σε δόγμα την περιπτωσιολογία.
Και για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, το "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν" δεν αποτελεί προσωπική άποψη και απόφαση. Εκείνος που δέχεται το λόγο αυτό δεν καταθέτει την άποψή του, αλλά συντάσσει την απόφασή του, την ελεύθερη επιθυμία του και ειδικότερα την προαίρεσή του, με μια γενικότερη και οικουμενικών διαστάσεων - ας την πούμε πάλι - άποψη απόλυτα όμως έλλογη . Διότι διότι δεν είναι καθόλου παράλογο να μην επιθυμείς το θάνατο του συνανθρώπου σου, για να γίνεις καλά εσύ, με τα δωρηθέντα όργανα του αποβιώσαντος κατόπιν υφαρπαγής των και δολίου θανάτου.
Είναι τόσο βέβαιοι οι γιατροί ότι ο άνθρωπος που ψυχορραγεί επί της χειρουργικής τραπέζης συμφωνεί με την πράξη τους και ότι λίγο πριν απ΄ το τέλος του επιθυμεί αυτού του είδους το θάνατο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου