Γράφει ο Στέφανος Σωτηρίου
Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων Μιχαήλ Μαγειρίας, στη διάρκεια χαιρετισμού του στην 1η Συνάντηση που είχε η ΠΟΠΣΒ με Βλάχους του Κρουσόβου στα Σκόπια, τον Οκτώβριο του 2011
Πόσοι είναι στον αριθμό ; Η απάντηση είναι σχετικά ρευστή. Υπάρχει για παράδειγμα η πόλη Κρούσεβο, στην οποία ζουν 9.000 Βλάχοι, από τους 10.000 συνολικά κάτοικους της. Και οι Βλάχοι αυτοί δεν είναι αυτόχθονες Μακεδόνες αλλά Ηπειρώτες που μετοίκησαν εκεί από την περιοχή της Κόνιτσας Ιωαννίνων, πριν από 220 περίπου χρόνια. Ο πρόεδρος την ομοσπονδίας βλάχικων συλλόγων, κ. Μίτε Κοστώφ, αναφέρει τον αριθμό των 186.000 Βλάχων στην ΦΥΡΟΜ.
Στην πόλη των Σκοπίων είχε αρχικά ιδρυθεί η Ένωση Βλάχων «Μοσχόπολις» που ήταν κατά 100% ελληνική. Διοικούνταν από άτομα όπως η κυρία Νόρα Γέρου και είχαν ιδρύσει και φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας στα γραφεία τους.
Πολύ σύντομα όμως το καθεστώς τοποθέτησε επικεφαλής των βλάχικων συλλόγων άτομα δοτά (σαν τον Μίτε Κοστώφ) και πράκτορες της πολιτικής του. Αυτές οι δοτές ηγεσίες φρόντισαν να υψώσουν φράχτη μεταξύ των Βλάχων με την Ελλάδα και τον πολιτισμό της με ενέργειες όπως οι κάτωθι: Έστειλαν αμέσως τέσσερα άτομα να γίνουν ιερείς στην Ρουμανία (αργότερα χειροτόνησαν αυτοί και άλλους Βλάχους ιερείς), όχι επειδή είναι Ρουμάνοι, όπως λέει και ο Μίτε Κοστώφ, αλλά για να κάνουν λειτουργία στην βλάχικη γλώσσα στις εκκλησίες της ΠΓΔΜ. Οι Βλάχοι αυτοί δηλώνουν πιστοί στην αυτοαποκαλούμενη «Μακεδονική Εκκλησία» και επιχειρούν να φτιάξουν και την αυτόνομη εκκλησία των Βλάχων στην Ελλάδα, που θα υπάγεται μάλιστα στην Αρχιεπισκοπή της «Μακεδονίας» των Σκοπίων.
Η ίδια, δοτή Ένωση Βλάχων Σκοπίων, είχε ζητήσει μετά από συνεδρίαση της τον Ιούνιο του 2005, με υπόμνημα της και δημόσια παράσταση της στην Βουλή των Σκοπίων, να αναλάβει η σκοπιανή κυβέρνηση επίσημα την κηδεμονία των Βλάχων της Ελλάδος και να προβεί στα ανάλογα διαβήματα προς όλους τους διεθνείς οργανισμούς, για την προστασία των δικαιωμάτων τους. Ακόμα δε να θέσει και θέμα ενσωμάτωσης των βλάχικων περιοχών της Ελλάδος στην μητέρα πατρίδα ΠΓΔΜ !
Την ίδια πολιτική, αυτή της δοτής ηγεσίας, ακολούθησαν και με τον σύλλογο «αδελφοί Μανάκη» στο Μοναστήρι και με τον σύλλογο του Στιπ και με τον σύλλογο του Πρίλεπ κλπ.
Ωστόσο οι Έλληνες άρχισαν από νωρίς να εκδηλώνονται, παρά το βίαιο και ανελεύθερο καθεστώς. Από το 1991 ο Νικόλας Μιχαηλοφσκι – Κωνσταντινιδης από την Βλαχόφωνη Ρέσνα, πέρασε ατελείωτες ώρες στα αστυνομικά τμήματα, όπου με το κεφάλι του εξασκούνταν οι αστυνομικοί στην ρώσικη ρουλέτα, επειδή δήλωσε δημόσια Έλληνας.
Κάποιος Ντούνης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ σε καφενείο της Οχρίδας όταν του απαγόρευσαν την είσοδο, λέγοντάς του πώς : “Έλληνες και σκυλιά δεν γίνονται δεκτά!”. Κάποιοι άλλοι έκαναν μήνες να βγουν από τα σπίτια τους. Όταν ο Μιχαηλοφσκι επισκέφθηκε την πρεσβεία μας να πει για τα προβλήματα και τους βασανισμούς του, δεν του άνοιξαν καν. Του μίλησαν από το παραπόρτι λέγοντας του ότι: “Η κυβέρνηση των Αθηνών, δεν γνωρίζει καμία ελληνική μειονότητα στην ΦΥΡΟΜ! Και όσο κι΄αν φαίνεται παράξενο, τα ίδια πράγματα κάνει σήμερα και το προξενείο στο Μοναστήρι”.
Κάποια χρόνια αργότερα όταν ο Μιχαηλοφσκι έκανε αίτηση στα δικαστήρια να αλλάξει το επίθετο του σε Κωνσταντινίδης, η απόφαση ήταν πρωτοφανής αλλά δυστυχώς για τους των Αθηνών, δεν περίσσεψε μελάνι να γράψουν κάτι. Το δικαστήριο των Σκοπίων αρνήθηκε την αλλαγή, αιτιολογώντας την άρνηση του με το ότι: “Στην Μακεδονία δεν υπήρξαν ποτέ Έλληνες αλλά γραικομανεις” (δηλαδή Μακεδόνες που είχαν απλά την μανία, διάβαζε κόμπλεξ, να συμπεριφέρονται ως Έλληνες).
Οι πρώτοι Έλληνες σύμφωνα με την ιστορία των Σκοπιανών, ήρθαν στην Μακεδονία το 1912 με τον Ελληνικό στρατό κατοχής και εμπλουτίστηκαν το 1922 με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Με τέτοια τρομοκρατία από πλευράς ΠΓΔΜ και Αθηνών, οι Βορειομακεδόνες άργησαν να οργανωθούν. Σήμερα άρχισαν δειλά –δειλά να «σηκώνουν κεφάλι», παρότι τα πράγματα είναι ακόμα πολύ σκληρά. Λειτουργούν δυο πολιτιστικοί σύλλογοι στο Μοναστήρι, η «Πελαγονία» υπο τον Ευγένιο Ριστέφσκι και ο «ΟΚΟ» υπο τον Αθανάσιο Στεργίου, ένας στην Αχρίδα, ένας στην Ρέσνα, στο Κρούσεβο οι οποίοι λειτουργούν αντίστοιχα φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας, στα οποία παρακολουθούν τόσο Βορειομακεδόνες όσο και Σκοπιανοί.
Δυο τάξεις φροντιστηρίων λειτουργούν στο Κρούσεβο με διδάσκαλο τον κ. Αλκη Στρέλα. Λειτουργούσε μέχρι πέρυσι φροντιστήριο και στην Στρούμιτσα αλλά έκλεισε γιατί δεν έβγαιναν ούτε για το ενοίκιο. Υπάρχουν αιτήματα Βορειομακεδόνων να γίνουν στην Οχρίδα, στο Στίπ, στο Πρίλεπ, αλλά και στην πόλη των Σκοπίων. Υπάρχει όμως έλλειψη πόρων.
Στην πόλη των Σκοπίων είχε αρχικά ιδρυθεί η Ένωση Βλάχων «Μοσχόπολις» που ήταν κατά 100% ελληνική. Διοικούνταν από άτομα όπως η κυρία Νόρα Γέρου και είχαν ιδρύσει και φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας στα γραφεία τους.
Πολύ σύντομα όμως το καθεστώς τοποθέτησε επικεφαλής των βλάχικων συλλόγων άτομα δοτά (σαν τον Μίτε Κοστώφ) και πράκτορες της πολιτικής του. Αυτές οι δοτές ηγεσίες φρόντισαν να υψώσουν φράχτη μεταξύ των Βλάχων με την Ελλάδα και τον πολιτισμό της με ενέργειες όπως οι κάτωθι: Έστειλαν αμέσως τέσσερα άτομα να γίνουν ιερείς στην Ρουμανία (αργότερα χειροτόνησαν αυτοί και άλλους Βλάχους ιερείς), όχι επειδή είναι Ρουμάνοι, όπως λέει και ο Μίτε Κοστώφ, αλλά για να κάνουν λειτουργία στην βλάχικη γλώσσα στις εκκλησίες της ΠΓΔΜ. Οι Βλάχοι αυτοί δηλώνουν πιστοί στην αυτοαποκαλούμενη «Μακεδονική Εκκλησία» και επιχειρούν να φτιάξουν και την αυτόνομη εκκλησία των Βλάχων στην Ελλάδα, που θα υπάγεται μάλιστα στην Αρχιεπισκοπή της «Μακεδονίας» των Σκοπίων.
Η ίδια, δοτή Ένωση Βλάχων Σκοπίων, είχε ζητήσει μετά από συνεδρίαση της τον Ιούνιο του 2005, με υπόμνημα της και δημόσια παράσταση της στην Βουλή των Σκοπίων, να αναλάβει η σκοπιανή κυβέρνηση επίσημα την κηδεμονία των Βλάχων της Ελλάδος και να προβεί στα ανάλογα διαβήματα προς όλους τους διεθνείς οργανισμούς, για την προστασία των δικαιωμάτων τους. Ακόμα δε να θέσει και θέμα ενσωμάτωσης των βλάχικων περιοχών της Ελλάδος στην μητέρα πατρίδα ΠΓΔΜ !
Την ίδια πολιτική, αυτή της δοτής ηγεσίας, ακολούθησαν και με τον σύλλογο «αδελφοί Μανάκη» στο Μοναστήρι και με τον σύλλογο του Στιπ και με τον σύλλογο του Πρίλεπ κλπ.
Ωστόσο οι Έλληνες άρχισαν από νωρίς να εκδηλώνονται, παρά το βίαιο και ανελεύθερο καθεστώς. Από το 1991 ο Νικόλας Μιχαηλοφσκι – Κωνσταντινιδης από την Βλαχόφωνη Ρέσνα, πέρασε ατελείωτες ώρες στα αστυνομικά τμήματα, όπου με το κεφάλι του εξασκούνταν οι αστυνομικοί στην ρώσικη ρουλέτα, επειδή δήλωσε δημόσια Έλληνας.
Κάποιος Ντούνης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ σε καφενείο της Οχρίδας όταν του απαγόρευσαν την είσοδο, λέγοντάς του πώς : “Έλληνες και σκυλιά δεν γίνονται δεκτά!”. Κάποιοι άλλοι έκαναν μήνες να βγουν από τα σπίτια τους. Όταν ο Μιχαηλοφσκι επισκέφθηκε την πρεσβεία μας να πει για τα προβλήματα και τους βασανισμούς του, δεν του άνοιξαν καν. Του μίλησαν από το παραπόρτι λέγοντας του ότι: “Η κυβέρνηση των Αθηνών, δεν γνωρίζει καμία ελληνική μειονότητα στην ΦΥΡΟΜ! Και όσο κι΄αν φαίνεται παράξενο, τα ίδια πράγματα κάνει σήμερα και το προξενείο στο Μοναστήρι”.
Κάποια χρόνια αργότερα όταν ο Μιχαηλοφσκι έκανε αίτηση στα δικαστήρια να αλλάξει το επίθετο του σε Κωνσταντινίδης, η απόφαση ήταν πρωτοφανής αλλά δυστυχώς για τους των Αθηνών, δεν περίσσεψε μελάνι να γράψουν κάτι. Το δικαστήριο των Σκοπίων αρνήθηκε την αλλαγή, αιτιολογώντας την άρνηση του με το ότι: “Στην Μακεδονία δεν υπήρξαν ποτέ Έλληνες αλλά γραικομανεις” (δηλαδή Μακεδόνες που είχαν απλά την μανία, διάβαζε κόμπλεξ, να συμπεριφέρονται ως Έλληνες).
Οι πρώτοι Έλληνες σύμφωνα με την ιστορία των Σκοπιανών, ήρθαν στην Μακεδονία το 1912 με τον Ελληνικό στρατό κατοχής και εμπλουτίστηκαν το 1922 με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Με τέτοια τρομοκρατία από πλευράς ΠΓΔΜ και Αθηνών, οι Βορειομακεδόνες άργησαν να οργανωθούν. Σήμερα άρχισαν δειλά –δειλά να «σηκώνουν κεφάλι», παρότι τα πράγματα είναι ακόμα πολύ σκληρά. Λειτουργούν δυο πολιτιστικοί σύλλογοι στο Μοναστήρι, η «Πελαγονία» υπο τον Ευγένιο Ριστέφσκι και ο «ΟΚΟ» υπο τον Αθανάσιο Στεργίου, ένας στην Αχρίδα, ένας στην Ρέσνα, στο Κρούσεβο οι οποίοι λειτουργούν αντίστοιχα φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας, στα οποία παρακολουθούν τόσο Βορειομακεδόνες όσο και Σκοπιανοί.
Δυο τάξεις φροντιστηρίων λειτουργούν στο Κρούσεβο με διδάσκαλο τον κ. Αλκη Στρέλα. Λειτουργούσε μέχρι πέρυσι φροντιστήριο και στην Στρούμιτσα αλλά έκλεισε γιατί δεν έβγαιναν ούτε για το ενοίκιο. Υπάρχουν αιτήματα Βορειομακεδόνων να γίνουν στην Οχρίδα, στο Στίπ, στο Πρίλεπ, αλλά και στην πόλη των Σκοπίων. Υπάρχει όμως έλλειψη πόρων.
(ΠΗΓΗ: http://entopios.wordpress.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου