Εκδημία καθηγητού Παναγιώτη Ηλιόπουλου (Μεγάλη Δευτέρα, 13/26 Απριλίου 2021)

Ο αείμνηστος Παναγιώτης Ηλιόπουλος (1940-2021)

Ο αείμνηστος αγωνιστής Παναγιώτης Ηλιόπουλος του Γεωργίου και της Ασήμως υπήρξε ένας ευκλεής καρπός της ηρωοτόκου Ρούμελης. Γεννήθηκε το 1940 στο Ζωριάνο Δωρίδος, χωριό διπλανό σε εκείνο του Στρατηγού Μακρυγιάννη, τον οποίο ο μακαριστός είχε σαν πρότυπο λεβεντιάς και πίστης στα ιδανικά της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος. Από εκεί βρέφος τον πήγαν οι ευσεβείς γονείς του στην Ευρυτανία, στην Παναγία την Προυσιώτισσα (στην οποία τον είχαν ταμένο), περπατώντας από το χωριό τρεις ημέρες μέσα στα βουνά.

Στο χωριό του έμαθε τα πρώτα γράμματα και κατόπιν συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές στη Λειβαδιά. Σπούδασε Φυσικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και κατόπιν υπηρέτησε την Πατρίδα ως τοπογράφος Πυροβολικού. Εργάστηκε ως Καθηγητής Φυσικής σε διάφορα σχολεία και φροντιστήρια· τα τελευταία 22 χρόνια πριν τη σύνταξή του στα Εκπαιδευτήρια "Η Ελληνική Παιδεία", όπου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Στις επάλξεις για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα.

Δεν υπήρξε όμως μόνο ικανός Καθηγητής, αλλά και άξιος οικογενειάρχης, πατέρας τεσσάρων τέκνων. Ευλαβής, φιλακόλουθος, υπερασπιστής των πατρώων παραδόσεων και ζηλωτής με επίγνωση, όχι μόνο πρόσφερε σε εθνικά και θρησκευτικά θέματα με την πέννα και με το λόγο του, αλλά υπήρξε πάντοτε δίπλα σε όλους τους αγωνιζόμενους τον καλό αγώνα της Ομολογίας. Στους αγώνες του Παραρτήματος Λιβαδειάς (απέτρεψε, μετά από πολύ σκληρό και μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα, την προαποφασισμένη απόφαση για γκρέμισμα του ιστορικού ναού - του 1930! - της Αγίας Τριάδος Λιβαδειάς), του οποίου ψυχή υπήρξε επί δεκαετίες, στο πλευρό διωκόμενων αγωνιστών, όπως του αλησμόνητου Γέροντος Χρυσοστόμου των Σπετσών, αλλά και σε κάθε δίωξη Ορθοδόξων ενισταμένων κατά του Οικουμενισμού. 

Σε πορεία κατά του Οικουμενισμού, ενώπιον του Τιμίου Σταυρού, συνομιλών με τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο (Σύνταγμα, Οκτώβριος 1984). 

Υπήρξε οξύνους και βαθυστόχαστος ερευνητής των θεολογικών και εκκλησιαστικών θεμάτων, επί των οποίων συνέγραφε άρθρα, αλλά και κατέγραφε σκέψεις και εντυπώσεις με μεθοδικότητα. 

Υπηρέτησε την Εκκλησία από πολλές θέσεις σε άλλες ενορίες ως Ιεροψάλτης, σε άλλες ως Ιεροκήρυκας, σε άλλες ως Κατηχητής.

Ως Μυρεψός κατά τον Καθαγιασμό του Αγίου Μύρου από την Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων της Ελλάδος το 2001.

Εξυπηρέτησε όμως και αναξιοπαθούντες συνανθρώπους του, με αθόρυβο και ταπεινό τρόπο, χωρίς να προβάλλεται, όπως ακριβώς αρμόζει στον πραγματικό Χριστιανό.

Στο τέλος της ζωής του δοκιμάστηκε από ασθένεια, την οποία σήκωσε με χαρά, ψάλλοντας και δοξολογώντας μέχρι τελευταίας στιγμής τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και την Παναγία Μητέρα Του, στην Οποία παιδιόθεν ήταν αφιερωμένος.

Πολλά θα μπορούσε ακόμη να γράψει κανείς, μιας και πρόκειται για έντονη προσωπικότητα και σεβαστή από όλους. Τώρα εγράφη και αυτός με ανεξίτηλα γράμματα στο Βιβλίο του Ιερού Αγώνος, και συναγάλλεται με τους αγωνιστές Πατέρες και Αδελφούς παραδίδοντας τη σκυτάλη στην επόμενη γενεά.

Στην πλησίον του Ι. Ν. Αγ. Τριάδος Λιβαδειάς αίθουσα "χαίρων εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ".

Η μνήμη του αλησμόνητου Παναγιώτη Ηλιόπουλου, ας είναι αιωνία! Ο δε Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος της δόξης να χαρίζει στους οικείους αυτού (την σύζυγό του Μαρίνα, τα τέκνα του Γεώργιο, Δημήτριο, Ασημίνα και Αικατερίνη και την αδελφή του Αικατερίνη) την εξ ύψους παρηγοριά. 

Υ.Γ. Η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεσθεί τη Μεγάλη Πέμπτη στις 11.00 π.μ. στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Μελισσοχωρίου Θηβών. Παρακαλούνται όλοι οι Πατέρες και οι Αδελφοί να συμμετέχουν σε αυτήν προσευχόμενοι νοητά για την ανάπαυση του μακαριστού καθηγητού.