«τό πίπτειν ἀνθρώπινον,
τό μετανοεῖν θεῖον,
τό ἐμμένειν σατανικόν»
(Πατερικό Γνωμικό)
κγ. Συνεχίζετε την εργασία σας αναφερόμενος στην διαφοροποίηση των νηστειών κατά τους πρώτους αιώνες. Μα αυτή η διαφοροποίηση ήταν φυσική απόρροια και της εορτολογικής ασυμφωνίας. Επομένως κάποτε όντως δεν υπήρχε κοινή τάξη και στις νηστείες, η οποία όμως επιτεύχθηκε και αυτή σταδιακά! Αφού λοιπόν επιτεύχθηκε επιτέλους, και για τόσους αιώνες, τί επιθυμείτε τώρα, κ. Ρίζο, να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα την αταξία που έφερε το νέο ημερολόγιο, όταν και σεις ομολογείτε πως "ήταν πάντα ζητούμενο να υπάρχει συντονισμός και ταύτιση χρόνων και τρόπων στις νηστείες"; Μη λησμονείτε δε πως το θέμα της νηστείας, είναι μόνο ένα από τα πολλά αρνητικά του νέου ημερολογίου. Επομένως δεν μπορείτε να το απομονώνετε και να αναρωτιέστε "γιατί δεν έγινε παλαιότερα σχίσμα για το θέμα της νηστείας"!
κδ. Επίσης και σε αυτό το κεφάλαιο δεν αποφύγατε σημαντικά σφάλματα, όπως τα εξής:
1. Γράφετε: "Σύμφωνα με τις Αποστολικές Διατάξεις [44=Βιβλίο ε΄, κεφ. κ΄, P.G.1, 900B-901A.] η νηστεία των αγίων Αποστόλων άρχιζε μία εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή και κράταγε 3 μήνες".
Όπως βλέπουμε όμως, από την παραπομπή που δίνετε, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Ακόμη και προ της τελικής διαμορφώσεώς της η λεγόμενη νηστεία των Αγίων Αποστόλων ποτέ δεν κράταγε τρεις μήνες! Αρχικά υπήρχε η εξής τάξη: μια εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή (καλή ώρα όπως αυτήν που διανύουμε τώρα) οι Χριστιανοί να εορτάζουν (με κατάλυση εις πάντα) "διὰ τὴν χαρὰν τῆς ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος" (Αγ. Νικοδήμου, Πηδάλιον, Υποσημ. 2 στον ΞΘ΄ Αποστολικό Κανόνα), ενώ την επόμενη εβδομάδα να νηστεύουν "διὰ τὴν προλαβοῦσαν ἑπταήμερον ἄνεσιν" (αυτόθι). Αρχικά λοιπόν η νηστεία ήταν επτά ημέρες, και αργότερα επεκτάθηκε μέχρι την εορτή των Αγίων Αποστόλων. Επειδή λοιπόν η αρχή της εξαρτάται από την Πεντηκοστή, και ως εκ τούτου από το Πάσχα, οι ημέρες της δεν είναι σταθερές (κυμαίνονται από 8 έως 42), αλλά ποτέ δεν πέφτουν κάτω από τις επτά, που όρισαν οι Άγιοι Απόστολοι! Με το νέο ημερολόγιο υπάρχουν χρονιές που η αποστολοπαράδοτη αυτή νηστεία εξαφανίζεται και έτσι όχι 42 ημέρες - που μπορεί να φθάσει η νηστεία με το παλιό ημερολόγιο -, αλλά ούτε οι 7 που όρισαν οι Άγιοι Απόστολοι δεν νηστεύονται! Ο δε Άγιος Νικόδημος αποδεικνύεται ακόμη πιο "φανατικός Ζηλωτής" (βασιζόμενος σε κάτι άλλους "φανατικούς" Πατέρες της Εκκλησίας), γράφοντας (για την περίπτωση που η νηστεία διαρκεί πάνω από 7 ημέρες) πως όποιοι κρατάνε μόνο την αποστολοπαράδοτη επταήμερη νηστεία και όχι και τις υπόλοιπες μέρες, της εκ παραδόσεως, "ὡς παραβάται τῆς ἀρχαίας θεσμοθεσίας τῆς Ἐκκλησίας καταδικάζονται" (αυτόθι).
2. Αμέσως μετά γράφετε: "Διαφορές εμφάνιζε στις νηστείες και η Δυτική Εκκλησία όπως σημειώνει ο Μ.Φώτιος.[67=Μεγάλου Φωτίου, Ἐπιστολή ιγ΄, βιβλίο α΄, κεφ. ε΄, P.G.102, 724CD] Είναι συγκλονιστική η δήλωση του Μ. Φωτίου: «Παρά τας των λειτουργικών ετερότητας , τας εν ταις ευχαίς, τας ταις επικλήσεσι, τας εν τάξει και ακολουθία, τας εν του χρόνου μήνει και τη βραχύτητι, τας εν πλήθει και ολιγότητι…ώ του θαύματος! Ο κοινός άρτος εις σώμα Χριστού μεταβάλλεται, και ο κοινός οίνος αίμα χρηματίζει [γίνεται]»[68=Ἐπιστολή β΄, βιβλίο α΄, P.G.102, 608B]".
Και όμως ο Μέγας Φώτιος αναφερόμενος στις διαφορές της νηστείας με τους Δυτικούς δεν γράφει διαπιστωτικά (δηλαδή ότι υπάρχουν μεν διαφορές, αλλά δεν πειράζει), αλλά κατακριτικά!
Βλέπετε, αγαπητέ κ. Ρίζο, τί διδάσκει ο Μέγας Πατήρ; "Οἶδε δὲ καὶ ἡ μικρὰ τῶν παραδοθέντων ἀθέτησις, καὶ πρὸς ὅλην τοῦ δόγματος ἐπιτρέψαι καταφρόνησιν" (Από την Εγκύκλιο Επιστολή του το 867). Δεν ήταν λοιπόν μόνο το filioque η αιτία για την οποία κατέκρινε την Εκκλησία της Ρώμης ο Μέγας Φώτιος.
Το δε απόσπασμα που παραθέσατε πρέπει να το δείτε και να το ερμηνεύσετε σε συνάρτηση όχι μόνο με την υπόλοιπη επιστολή στην οποία περιλαμβάνεται (πρόκειται για την Απολογητική Επιστολή του προς τον Πάπα Νικόλαο), αλλά και εντός των πλαισίων της εν γένει δράσεως του. Έτσι αρχικά απολογείται προς τον Πάπα (ο οποίος δεν ήθελε να τον αναγνωρίσει) και κρατά μια στάση οικονομίας με τις διαφορές στα διαφορετικά έθιμα Ανατολής και Δύσης (με την ελπίδα μελλοντικής συμφωνίας με βάση την Γραφή και την Παράδοση), όπως το ξύρισμα και την αγαμία των κληρικών, την νηστεία του Σαββάτου, την κρεοφαγία των μοναχών και την λειτουργική διαφορά στη Θεία Ευχαριστία. Στην τελευταία αναφέρεται το απόσπασμα που παραθέσατε και γράφει στον Πάπα πως παρόλο που υπάρχουν διαφορές στις ευχές, τις επικλήσεις, την τάξη και την ακολουθία, στο μήκος του χρόνου και την συντομία του, στα περισσότερα και στα λιγότερα (διότι προφανώς διαβάζονταν ή παραλείπονταν κάποιες ευχές εκατέρωθεν), αυτές δεν εμποδίζουν να μεταβληθεί ο άρτος και οίνος σε Σώμα και Αίμα Χριστού αντίστοιχα (είναι φανερή λοιπόν η αμυντική του διάθεση, και σίγουρα η θέση του πως οι καινοτομίες δεν επηρεάζουν το κύρος των Μυστηρίων, όσο οι φορείς τους δεν έχουν κατακριθεί για αυτές και αποβληθεί από την Εκκλησία). Παρόλη όμως αυτή την αρχική ανοχή των διαφορετικών εθίμων - και μετά από την προσπάθεια των Δυτικών να τα επιβάλλουν και στην Ανατολή, με αρχή την Βουλγαρία - η στάση του Μεγάλου Φωτίου αλλάζει και τα καταδικάζει με την Εγκύκλιο Επιστολή του το 867. Για αυτό έγραψε ένας έγκριτος εκκλησιαστικός ιστορικός της εποχής μας, με αφορμή την Εγκύκλιο αυτή, πως "ἡ ἀμοιβαία ὑποχρέωση γιὰ τὸ σεβασμὸ τῶν διαφορετικῶν ἐθίμων στὴ λατρεία καὶ στὴ ζωὴ τῶν ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, καίτοι εἶχε διακηρυχθῆ ὡς ἀναγκαία ἀπὸ τὸν ἱ. Φώτιο στὴ λεγομένη «ἀπολογητική» του Ἐπιστολή, δὲν ἴσχυε πλέον" (Βλ. Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία Β΄, Αθήνα, 1994, σελ. 112).
3. Πιο κάτω συνεχίζετε γράφοντας: "Λειτουργική αταξία όμως υπάρχει και στο παλαιό ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο είναι δυνατό να συμβεί ο εορτασμός της Υπαπαντής μαζί με την Καθαρά Δευτέρα ή άλλη μέρα της Σαρακοστής. Μία ημέρα δηλαδή χαρμόσυνη Δεσποτικής εορτής, να εορταστεί ταυτόχρονα με μία μέρα πένθους και νηστείας που μας εισαγάγει η Καθαρά Δευτέρα. Με το παλαιό ημερολόγιο επίσης μπορεί να τύχει η γιορτή του Ευαγγελισμού να εορταστεί τη Μεγάλη Εβδομάδα, και να πρέπει να ψάλουμε ταυτόχρονα χαρμόσυνους ύμνους μαζί με πένθημους. «Σήμερον κρεμάται επι ξύλου…» και «Σήμερον χαράς ευαγγέλια…»! Αυτά όμως ποτέ δεν μπορούν να συμβούν με το «διορθωμένο Γρηγοριανό» των Νεοημερολογιτών!".
Έκτακτα κ. Ρίζο! Ήταν "άτακτοι" λοιπόν οι Πατέρες που εόρταζαν πάνω από χίλια χρόνια την Υπαπαντή και τον Ευαγγελισμό σε πένθιμες ημέρες και διορθώσατε εσείς το λάθος τους! Πάντως για να γνωρίζετε και να μη λέτε ανυπόστατα πράγματα (σας το λέω και ως ψάλτης) το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου" με το "Σήμερον χαράς ευαγγέλια" ΠΟΤΕ δεν ψάλλονται μαζί, διότι η Εκκλησία έχει ορίσει όταν του Ευαγγελισμού πέφτει Μεγάλη Παρασκευή, να μετατίθεται η εορτή για την ημέρα του Πάσχα, για να μη γίνει η αταξία, για την οποία αδίκως μας κατηγορείτε.
Καταλάβατε, κ. Ρίζο; Η Εκκλησία ορίζει τα τυπικά και θεραπεύει τις αταξίες, όχι μερικοί μασώνοι και νεωτεριστές επίσκοποι.
κε. "Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης αναφέρεται στον 56ο και 19ο Κανόνα της Πενθέκτης και Γάγγρας Συνόδου, λέγοντας ότι αυτοί οι κανόνες «Ρητώς παραγγέλουσι επι ποινή καθαιρέσεως, αφορισμού και αναθέματος, όπως επικρατεί η αυτή τάξις εις όλας τας εκκλησίας, ίνα εορτάζουσι και νηστεύουσι ομού [εν τω αυτώ τόπω, μαζί, συγχρόνως, εν συνόλω τας ιδίας ημέρας». Η ερμηνεία του αυτή όμως δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνους τους Πατέρες και τις Συνόδους των αιώνων που περιγράψαμε στα ανωτέρω. Δεν επιχείρησε να ερμηνεύσει το ζήτημα με την θέση των Πατέρων, αλλα με την δική του γνώμη".
Για να δούμε όμως αν έχετε δίκαιο να εγκαλείτε τον Άγιο πρ. Φλωρίνης πως ερμήνευσε λάθος τους Κανόνες αυτούς και δεν βασίστηκε στους Πατέρες, σε αντίθεση με εσάς που τους κατανοήσατε καλύτερα (δεν μιλώ ειρωνικά, θα δείτε παρακάτω σε τί είδους συμπεράσματα οδηγεί η δική σας "κατανόηση").
Ας παραθέσουμε όμως αρχικά το κείμενο των σχετικών Κανόνων:
ΚΑΝΩΝ ΝΣΤ' ΤΗΣ ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:
"Ὠσαύτως μεμαθήκαμέν ἔν τε τῇ Ἀρμενίων χώρᾳ, καὶ ἐν ἑτέροις τόποις, ἐν τοῖς σάββασι, καὶ ἐν ταῖς Κυριακαῖς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ᾠὰ καὶ τυρὸν ἐσθίειν τινάς. Ἔδοξε τοίνυν καὶ τοῦτο, ὥστε τὴν κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τὴν νηστείαν ἐπιτελεῖν, καὶ ἀπέχεσθαι, ὥσπερ θυτοῦ παντοίου, οὕτω δὴ ᾠοῦ, καὶ τυροῦ, ἃ καρπός εἰσι, καὶ γεννήματα, ὧν ἀπεχόμεθα. Εἰ δὲ μὴ τοῦτο παραφυλλάττοιεν, εἰ μὲν κληρικοὶ εἶεν, καθαιρείσθωσαν· εἰ δὲ λαϊκοί, ἀφοριζέσθωσαν".
ΚΑΝΩΝ ΙΘ΄ ΤΗΣ ΕΝ ΓΑΓΓΡᾼ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
"Εἴ τις τῶν ἀσκουμένων, χωρὶς σωματικῆς ἀνάγκης, ὑπερηφανεύοιτο, καὶ τὰς παραδεδομένας νηστείας εἰς τὸ κοινόν, καὶ φυλασσομένας ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας παραλύοι, ὑποικουροῦντος ἐν αὐτῷ τελείου λογισμοῦ, ἀνάθεμα ἔστω".
Εσείς ερμηνεύοντάς τους γράφετε τα εξής: "Επιπλέον όμως, αυτοί οι Κανόνες άλλα λένε από αυτά που δηλώνει ο πρώην Φλωρίνης. Ο 56ος της Πενθέκτης λέει: «Επίσης μάθαμε ότι στη χώρα των Αρμενίων και σε άλλους τόπους,τα Σάββατα και τις Κυριακές τις αγίας Τεσσαρακοστής, μερικοί τρώνε αυγά και τυρί. Αποφασίστηκε λοιπόν και αυτό, σε όλη την του Θεού εκκλησία ανα την οικουμένη, μία τάξη [κοινή] να ακολουθήται στην επιτέλεση της νηστείας, και να απέχετε όπως από όλα τα κρέατα, έτσι κι από τα αυγά και το τυρί. Άν δε,[αυτό] δεν το τηρούν κάποιοι, αν είναι κληρικοί να καθαιρεθούν, αν είναι λαϊκοί να αφοριστούν». Είναι φανερό ότι η κοινή «τάξη»στην οποία αναφέρεται ο κανόνας μιλά για το τι δεν πρέπει να τρώνε ΟΣΟΙ νηστεύουν τα Σάββατα και τις Κυριακές τις Σαρακοστής και δεν αναφέρεται στον χρόνο επιτέλεσης της νηστείας. Με άλλα λόγια λέει, αυτοί που νηστεύουν τα Σάββατα και τις Κυριακές τις Σαρακοστής να μη τρώνε αυγά και τυρί. Μιλάει ο Κανόνας για τον τρόπο της νηστείας αυτών που νηστεύουν σε εκείνες τις μέρες. Οι τρώγοντες αυγά και τυρι καθαιρούνται και αναθεματίζονται. Ο δε 19ος της Γάγγρας απλά λέει: Όποιος δεν νηστεύει στις παραδεδομένες υπο της εκκλησίας νηστείες χωρίς σωματική ανάγκη να είναι αναθεματισμένος. Ο άγιος Νικόδημος στην Ερμηνεία του στους δύο παραπάνω Κανόνες πουθενά δεν κάνει νήξη ή υπονοεί κάτι περί του χρόνου των νηστειών, αυτά δηλαδή που ο Χρ. Καβουρίδης διαπιστώνει και οι παλαιοημερολογίτες διακηρύσσουν".
Μας λέτε δηλαδή ότι οι Κανόνες αφορούν μόνο τον τρόπο της νηστείας και όχι και τον χρόνο. Και έτσι να ήταν πάλι βρίσκεστε υπό το ανάθεμα, διότι αθετείτε παραδεδομένες υπό της Εκκλησίας νηστείες, όπως των Αγίων Αποστόλων!
κστ. Κατηγορείτε επίσης τον Άγιο πρ. Φλωρίνης πως δεν αναζήτησε την ερμηνεία των Αγίων Πατέρων, "γιατί αν αναζητούσε την ερμηνεία των Πατέρων θα μάθαινε από τον ιερό Χρυσόστομο ότι: «Ο Χριστός όχι μόνο δεν διέταξε να φυλάσσουμε ορισμένες ημέρες, άλλα και μας απάλλαξε από την υποχρέωση αυτή». Οι νηστείες κατά τον ιερό Χρυσόστομο δεν γίνονται για την επικείμενη εορτή άλλα για τις αμαρτίες μας. Νηστεύουμε για να προετοιμαστούμε για το κάθε Πάσχα που συμβαίνει σε κάθε Θ.Λειτουργία. Η πρέπουσα προσέλευση μας στην Θεία Ευχαριστία δεν εξαρτάται από την τήρηση των καιρών αλλά από την καθαρή συνείδηση. Συνάρτηση της κάθαρσης της συνειδήσεως δεν αποτελεί ο καιρός και ο χρόνος των νηστειών άλλα η νηστεία αυτή καθ΄εαυτή, η μετάνοια, η ελεημοσύνη, το πένθος, οι προσευχές, τα δάκρυα, η εξομολόγηση. «Ο Θεός αδιαφορεί για την φύλαξη ορισμένων ημερών… Κανείς δεν τιμωρήθηκε, ούτε αποκλείστηκε από τον παράδεισο επειδή ετέλεσε Πάσχα αυτόν ή τον άλλον μήνα». Και άλλού ο άγιος μας λέει: «Το να διαφωνούμε στο χρόνο της νηστείας και να λέμε, τώρα ή ύστερα νηστεύουμε, δεν είναι έγκλημα». Και αλλού: «Ο χριστιανός δεν πρέπει να γιορτάζει σύμφωνα με τους μήνες ή τις νουμηνίες ή τις Κυριακές, αλλά σε όλη του τη ζωή πρέπει να ζεί με την πρέπουσα γιορτή. Αν έχεις καθαρή συνείδηση, έχεις πάντοτε γιορτή». Άρα λοιπόν και δια του Χρυσορρήμονος ο πρώην Φλωρίνης και οι παλαιοημερολογίτες σφάλλουν οικτρά".
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές τις επιλεγμένες φράσεις του Αγίου Χρυσοστόμου (ο οποίος χτυπάει την τυπολατρεία, όχι τον τύπο) οδηγούν σε μια φοβερή απαξίωση των εορτών και των νηστειών που θα ζήλευαν ακόμη και οι Προτεστάντες! Άνετα λοιπόν, με βάση την δική σας λογική, θα μπορούσε να έλθει κάποιος και να ισχυριστεί πως αφού δεν έχει σημασία ο χρόνος των εορτών και των νηστειών, μπορεί ο καθένας να εορτάζει και να νηστεύει όποτε θέλει (και αν θέλει)! Σωστά, κ. Ρίζο;
κζ. Μετά τον Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη σειρά είχε ο μακαριστός π. Θεοδώρητος Μαύρος (είναι πραγματικά πολύ λυπηρό να παρουσιάζεστε ανώτερος όλων αυτών των αγίων μορφών, οι οποίοι ανάλωσαν την ζωή τους για την Ορθοδοξία): "Γράφει ο π. Θεοδώρητος Μαύρος: «Όταν στην Ευρώπη ακούς τις καμπάνες της Ελληνικής Εκκλησίας να καλούν τους πιστούς, οι καμπάνες τις Ρωσικής [επειδή έχουν το παλαιό ημερολόγιο] παραμένουν βουβές. Και τότε διερωτάται κανείς είναι οι δύο εκκλησίες Ορθόδοξες;».[76=Ιερομ. Θεοδωρήτου Μαύρου, Παλαιόν και Νέον, σελ. 98.] Ας μου επιτραπεί να αναρωτηθώ κι εγώ. Όταν στην Πτολεμαΐδα ο ναός των παλαιοημερολογιτών στη μια ενορία χτυπάει την καμπάνα για αγρυπνία, οι πιστοί θα κοινωνήσουν και μετά θα καταλύσουν στα σπίτια τους, ενώ η καμπάνα του άλλου παλαιοημερολογίτικου ναού μένει βουβή και οι πιστοί αυτής της ενορίας κοιμούνται νηστικοί για να πάνε στην εκκλησία όταν ξημερώσει και να κοινωνήσουν έχουμε ταυτόχρονο εορτασμό και νηστεία; Στον έναν ναό έχουν πεί το «Δι΄ ευχών...» και τρώνε κρέας και στον άλλον ακόμα δεν είπαν το «Ευλογημένη η Βασιλεία...» και νηστεύουν. Πρόκειται για διαφορετικές εκκλησίες;"
Δυστυχώς η υποψία μου πως τα κείμενα των Παλαιοημερολογιτών τα ξεφυλλίζετε μάλλον και τα κοιτάτε επιλεκτικά, παρά τα μελετάτε, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά και από το γεγονός πως το απόσπασμα που βάλατε (το οποίο βρίσκεται στην σελ. 96 και όχι 98) είναι του αειμνήστου ιατρού Αλέξανδρου Καλόμοιρου, και όχι του π. Θεοδωρήτου, όπως φαίνεται από σημείωση του τελευταίου στην σελ. 105:
Αυτό βέβαια δεν έχει σημασία, ως προς την ουσία του επιχειρήματος που είναι ορθό, μόνο αποδεικνύει το είδος της μελέτης που κάνατε, όπως προείπα.
Εσείς βεβαίως διαφωνείτε με αυτό το επιχείρημα και για να υποστηρίξετε την διαφωνία σας χρησιμοποιείτε ένα ατυχέστατο παράδειγμα. Το αν ο ένας ορθόδοξος ναός στην Πτολεμαΐδα, κ. Ρίζο, έχει αγρυπνία και ο άλλος έχει πρωινή ακολουθία, δεν αναιρεί την ταυτόχρονη τέλεση της εορτής εφόσον η Λειτουργία γίνεται την ίδια ημερομηνία, ασχέτως αν στον ένα ναό τελειώσει στις 3 π. μ. και στον άλλο στις 10 π. μ.. Το ταυτοχρόνως, εορτολογικά, δεν σημαίνει την ίδια ώρα, αλλά την ίδια ημέρα. Και δεν αναιρείται ούτε όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Έτσι ταυτοχρόνως εορτάζουν οι Ορθόδοξοι το Πάσχα, ασχέτως αν όταν λένε το "Χριστός Ανέστη" στην Ελλάδα, είναι ακόμη Μεγάλο Σάββατο στην Αμερική. Την ίδια ημερομηνία τελείται η εορτή και όχι σε άλλη. Μπορεί άραγε να γίνει σύγκριση με την περίπτωση που έχει υιοθετηθεί άλλο ημερολόγιο (αιρετικών), με το οποίο μάλιστα υπάρχει διαφορά 13 ολόκληρων ημερών, εξ αιτίας της οποίας συμπίπτουν πολλές εορτές με τις εορτές των αιρετικών αυτών;
Έτσι, κ. Ρίζο, είτε ο ένας ναός των Παλαιοημερολογιτών στην Πτολεμαΐδα τελειώσει στις 3 π. μ. της 25ης Δεκεμβρίου με το παλαιό, είτε στις 10 π. μ. της ίδιας ημερομηνίας, είναι η ίδια ημέρα, η ημέρα που εορτάζουν οι Ορθόδοξοι τα Χριστούγεννα, σε αντίθεση με εσάς που τα εορτάσατε πριν από 13 ημέρες μαζί με την "Ελεύθερη Ευαγγελική Εκκλησία της Πτολεμαΐδας" και με τους άλλους αιρετικούς της Δύσεως σε όλο τον κόσμο.
Έτσι όταν παρακάτω γράφετε πως "η «ακρίβεια» του π. Θεοδωρήτου και των άλλων παλαιοημερολογιτών είναι αμάρτυρη και αστήρικτη από τους αγίους μας και συνεπώς αντιπατερική και δεν δικαιολογεί σχίσμα της Εκκλησίας ιδιαίτερα σε καιρό αίρεσης", είναι απλά προσωπικές κρίσεις και θέσεις, εντελώς αστήρικτες και χαρακτηριζόμενες από έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων και μονομέρεια εφόσον εδώ δεν πρόκειται μόνο για ένσταση κατά της αταξίας στις εορτές και τις νηστείες, αλλά κυρίως για την παρανομία της ημερολογιακής μεταβολής, καθώς και για τον σκοπό τον οποίο έγινε. Η αταξία στις εορτές και τις νηστείες είναι μόνο μία πτυχή του ζητήματος.
κη. Τα γραφόμενα του Αγίου Νικοδήμου για τον εορτασμό τοπικών αγίων είναι επίσης άσχετα με το θέμα μας. Κάθε Τοπική Εκκλησία, αλλά και κάθε χώρα ή τόπος μπορεί να έχει κάποιους Αγίους που να τιμά ιδιαιτέρως σε σχέση με άλλες Εκκλησίες ή περιοχές. Αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στην εορτολογική συμφωνία, που εξαρτάται κυρίως από τις μεγάλες εορτές, οι οποίες μάλιστα καθορίζουν και τις νηστείες της Εκκλησίας.
κθ. Περί δε του Μεγάλου Φωτίου (το απόσπασμα που βάζετε είναι από την ίδια Απολογητική Επιστολή προς τον Πάπα Νικόλαο) σας απάντησα παραπάνω.
λ. Για να υποστηρίξετε την στάση της Οικονομίας απέναντι στην Καινοτομία του νέου ημερολογίου γράφετε: "Την ίδια στάση κρατά και η υπόλοιπη Εκκλησία που δια στόματος του αγίου Ευλογίου Αλεξανδρείας λέει: «μέχρι τούτου τα της οικονομίας ο ορθός λόγος ανέχεται, μέχρις αν ουδέν καινοτομείται των της Εκκλησίας δογμάτων... ότε το δόγμα της ευσεβείας ουδέν παραβλάπτεται». Στην εξωτερική, λειτουργική ζωή και λατρεία, στα ήθη και έθιμα, καθώς και στις διοικητικές μορφές καί σχήματα της Εκκλησίας, «εν οις ουκ έστι πίστις το αθετούμενον, ουδέ κοινού τε και καθολικού ψηφίσματος έκπτωσις», [δεν αποτελεί πτώση], συνεπώς είναι ανεκτές και επιτρεπτές ορισμένες κατά τόπους παραλλαγές και διαφοροποιήσεις. Μήπως η Ανατολική Εκκλησία δεν έδειχνε ανοχή στην αναγκαστική αγαμία του κλήρου που επέβαλαν οι Δυτικοί κατά παράβαση διατάξεων της ΣΤ΄ Οικουμενικής; Ή επίσης δεν έδειχναν ανοχή για την αντίληψη των Λατίνων ότι μόνο οι επίσκοποι έχουν δικαίωμα να τελούν το μυστήριο του χρίσματος; Ή ακόμα το πολύ χειρότερο το οποίο ήταν η εφ΄άπαξ κατάδυση στο βάπτισμα κι όχι η τριπλή;".
Είναι αλήθεια πως δεν περίμενα από έναν οπαδό της Ακρίβειας, να ζητούσε Οικονομία και μάλιστα για μια Καινοτομία που ξεκάθαρα παραβλάπτει το δόγμα της ευσεβείας, όπως φαίνεται τόσο μέσα από την Εγκύκλιο του 1920 και το "Πανορθόδοξο" Συνέδριο του 1923, όσο και από το ποιόν των αρχηγών της Καινοτομίας.
Όσο για το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα περί ανοχής της Εκκλησίας στις παραβάσεις της Τοπικής Εκκλησίας της Ρώμης, σας απάντησα ήδη ότι αυτή η ανοχή τελείωσε μόλις θέλησε η Ρώμη να της επιβάλλει και στην Ανατολή, αρχής γενομένης από την Βουλγαρία. Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει με την παράβαση των νεοημερολογιτικών Εκκλησιών, οι οποίες την επέβαλαν με την βία στους πιστούς; Και την οποία παράβαση ακόμη ανέχονται οι άλλες Τοπικές Εκκλησίες, επειδή πολύ απλά συμπλέουν μέσα στο πέλαγος της αλληλοανοχής του Οικουμενισμού!
λα. Και συνεχίζεται ως εξής: "Και είναι να απορεί κανείς γιατί αυτή η «ακρίβεια» εμφανίστηκε μόνο για το εορτολόγιο κι όχι για το θέμα των μικτών γάμων (δηλ. γάμος Ορθοδόξου με ετερόδοξο) που πρόσφατα (1850-1878) η Σύνοδος επέτρεψε για πρώτη φορά επίσημα, κατά παράβαση των ιερών Κανόνων. Γιατί αυτό το σπουδαίο ζήτημα αγνοήθηκε από τους κατά τα άλλα ευαίσθητους;".
Μην απορείτε καθόλου, κ. Ρίζο, δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ των μικτών γάμων, ζήτημα σχετικό με τις πολιτικές συνθήκες παλαιότερα και άσχετο ακόμη με τον Οικουμενισμό (όσο σχετικό και αν μας φαίνεται αν το εξετάσουμε αποκλειστικά με τα κριτήρια του σήμερα), με την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924, η οποία όχι μόνο αποδεδειγμένα έγινε για να εξυπηρετήσει την αίρεση του Οικουμενισμού, αλλά είχε και συνέπειες σε ολόκληρο το πλήρωμα της Εκκλησίας, συνέπειες που δεν είχε ένας μικτός γάμος όταν και όπου συνέβαινε.
Πρώτα από όλα όμως σας ενημερώνω πως η θέση σας πως το 1850 "η Σύνοδος (σ. ποια Σύνοδος δεν μας λέτε όμως) επέτρεψε για πρώτη φορά επίσημα" τους μικτούς γάμους δεν είναι ορθή, αφού είχαν ήδη προηγηθεί τα εξής:
1. Τον ΙΗ΄ αιώνα η Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας επιτρέπει κατ' οικονομίαν τους μικτούς γάμους μεταξύ των Ορθοδόξων Ρώσων και των Λουθηρανών κατοίκων των χωρών της Βαλτικής (που μόλις είχε καταλάβει η Ρωσία από την Σουηδία με τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο), με την προυπόθεση το "τελεσιουργεῖσθαι ὑπὸ Ὀρθοδόξου ἱερέως τὸ τοῦ γάμου μυστήριον, καὶ πάντα ἀνεξαιρέτως τὰ ἐξ αὐτῶν τέκνα βαπτίζειν κατὰ τὸ Ἀνατολικὸν ἀρχαῖον δόγμα διὰ τριῶν καταδύσεων καὶ ἀναδύσεων" (Θεοδ. Αριστοκλέους, Κωνσταντίου Α΄ Πατριάρχου Βιογραφία και συγγραφαί, Κωνσταντινούπολη, 1866, σελ. 166).
2. Το 1783 η υπό τον Πατριάρχη Γαβριήλ Δ΄ Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως έδωσε κατ' οικονομίαν άδεια γάμου στους Ορθοδόξους της Ινδίας να παντρευτούν Αρμένισες και Παπικές (αυτόθι):
Γιατί κανείς τότε δεν αντέδρασε, κ. Ρίζο;
Αλλά και αν με τον καιρό αυτή η οικονομία των μικτών γάμων, με την επίδραση του Οικουμενισμού, άρχισε γίνεται ακρίβεια τί σημαίνει αυτό; Ότι επειδή οι Ορθόδοξοι του ΙΗ΄ και του ΙΘ΄ αιώνος δεν αντέδρασαν τότε, φταίνε οι Ορθόδοξοι του 1924 που αντέδρασαν; Και τί είδους παράλογη λογική είναι αυτή, να κατηγορούνται κάποιοι επειδή δεν έδειξαν ευαισθησία για κάτι που συνέβη πριν γεννηθούν;
λβ. Γράφετε: "Πόσο καινοφανή διδασκαλία έφεραν οι παλαιοημερολογίτες σε σχέση με αυτήν των αγίων Πατέρων! Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Αν προσέλθεις με καθαρή συνείδηση κάνεις Πάσχα, όποτε κι αν κοινωνείς, είτε σήμερα, είτε αύριο, είτε οποτεδήποτε. Διότι δεν έχει σχέση το πνευματικό Πάσχα με εποχές και καιρούς, άλλα με την καθαρή συνείδηση κρίνεται η συμμετοχή μας στη θεία Κοινωνία»".
Για να αποδειχθεί και στον πλέον δύσπιστο αναγνώστη πως παρερμηνεύετε εντελώς τον Ιερό Χρυσόστομο, σε τέτοιο βαθμό που ούτε εσείς ο ίδιος δεν πιστεύετε πραγματικά αυτήν την παρερμηνεία, σας προκαλώ την προσεχή Κυριακή (ή όποια άλλη ημέρα θέλετε) να επιτελέσετε αντί για την κανονισμένη Ακολουθία την Ακολουθία του Πάσχα. Αναμένουμε, κ. Ρίζο, να μας αποδείξετε το πόσο υπεράνω ημερών και χρόνων είστε...
λγ. Πολύ σωστά τα λέτε στο τέλος του κεφαλαίου (οι υπογραμμίσεις δικές μου ως απάντηση που βρίσκετε και πάλι μπροστά στα μάτια σας): "Την αλήθεια μας την δίνουν ξεκάθαρα οι άγιοι Πατέρες: «ένθα μή Θεός ή πίστις τό κινδυνευόμενον, νεύειν αεί πρός τό ειρηνικόν και φιλάδελφον [όταν υπάρχει διαφωνία άλλα από αυτήν δεν κινδυνεύει η Πίστη, τότε καλό είναι να ρέπουμε προς την συνδιαλλαγή και την ειρήνη]», κατά τον πατριάρχη Πέτρο Αλεξανδρείας".
λδ. Ολοκληρώνετε την εργασία σας καταγράφοντας στον επίλογο τα εξής συμπεράσματα:
1. "Οι παλαιοημερολογίτες ανήγαγαν σε δόγμα δευτερεύοντα ζητήματα και υποστήριξαν πως όποιος δεν είναι με το παλαιό πάει στην κόλαση".
Όπως έχει αποδειχθεί ήδη (και από πολλές εργασίες διαφόρων εγκρίτων συγγραφέων), ούτε δευτερεύον ζήτημα είναι το Ημερολογιακό, ούτε θεωρήθηκε δόγμα το ημερολόγιο, αλλά και ούτε είναι επίσημη θέση των Παλαιοημερολογιτών ότι όποιος δεν ακολουθεί το παλαιό δεν σώνεται.
2. "Το εορτολογικό σχίσμα εξυπηρέτησε τους Μασόνους, γιατί ένα μεγάλο τμήμα ευσεβούς λαού και κλήρου ξεκόπηκε (!) από την... Εκκλησία (!)".
Ξαναγράφω το φιλοοικουμενιστικού τύπου αυτό συμπέρασμα, προσαρμόζοντάς το στην εποχή μας και βάζοντάς το στα χείλη των μνημονευτών: "Το σχίσμα των Αποτειχισμένων εξυπηρέτησε τους Μασόνους, γιατί ένα τμήμα ευσεβούς λαού ξεκόπηκε από την Εκκλησία". Πως σας φαίνεται, κ. Ρίζο; Δεν είναι σαν να διαβάζετε το ιστολόγιο του κ. Τελεβάντου; Προφανώς ούτε εσείς έχετε κατανοήσει κατά βάθος ότι αποτειχιζόμενοι από τους παραβάτες δεν ξεκοβόμαστε από την Εκκλησία!
3. "Το παλαιό ημερολόγιο δεν έσωσε ούτε τους Παλαιοημερολογίτες από τις διασπάσεις και τους αλληλοαναθεματισμούς, ούτε το Άγιον Όρος, που το ακολουθεί, από την αίρεση".
Αφού σας ζητήσω αρχικά "να μας παρουσιάσετε τα περίφημα έγγραφα που αποδεικνύουν ότι όλες οι Σύνοδοι του Παλαιού έχουν καθαιρέσει και αφορίσει η μία τους Επισκόπους της άλλης, ώστε να δικαιολογείται ο παραπλανητικός χαρακτηρισμός «αλληλοκαθαιρούμενες και αλληλοαναθεματιζόμενες»" (το είχα ζητήσει από τον πνευματικό σας εδώ, αλλά δεν απάντησε ποτέ), θέλω να σας ενημερώσω πως παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες και διασπάσεις (που πάντοτε εν καιρώ αιρέσεως υπήρχαν στους Ορθοδόξους), οι Παλαιοημερολογίτες σώθηκαν από την θανάσιμη κοινωνία με την αίρεση του Οικουμενισμού, όχι λόγω του ημερολογίου, αλλά επειδή κατανόησαν τον σκοπό της αλλαγής του. Το δε Άγιον Όρος (αλλά και οι υπόλοιπες Τοπικές Εκκλησίες που το κράτησαν), όντως δεν τους ωφέλησε η χρήση του, αφού παραμένουν στην θανάσιμη αυτήν κοινωνία.
4. "Η εμμονή κάποιων στο αμετακίνητο της ισημερίας έκανε κακό στην Εκκλησία". Αυτοί οι κάποιοι είναι, όπως αποδείχθηκε, οι Άγιοι Πατέρες, κ. Ρίζο, οι οποίοι επί 1600 χρόνια δεν μετακίνησαν την ημερομηνία της ισημερίας, διότι δεν ήταν ημερολάτρες, ώστε να τους ενδιαφέρει πότε γίνεται η πραγματική ισημερία, αλλά τους ενδιέφερε η ενότητα της Εκκλησία, την οποία μασόνοι και οικουμενιστές Λυκοποιμένες, τύπου Μεταξάκη (τους οποίους δυστυχώς υπερασπίζεστε) την διέσπασαν.
λε. Θα έκλεινα την απάντησή μου στην εργασία σας, κ. Ρίζο, με μια προτροπή για αναθεώρηση των απόψεών σας, κατόπιν των όσων εσφαλμένων σας υποδείχθηκαν. Διότι όχι μόνο δεν είναι ντροπή να αναθεωρεί κανείς (όταν μάλιστα τόσο ξεκάθαρα αποδεικνύεται το εσφαλμένο των επιχειρημάτων του) αλλά είναι και δείγμα φιλαλήθειας και γενναιότητας, καθιστά δε αξιοσέβαστο και το πρόσωπο εκείνο το οποίο το πράττει. Ένα τέτοιο πρόσωπο, σεβαστό από όλους, ως σοφός και δάσκαλος του Γένους, υπήρξε ο Μανουήλ Γεδεών, ο οποίος κατέστρεψε 450 αντίτυπα ενός βιβλίου του, μόλις ανακάλυψε και άλλα στοιχεία, τα οποία δεν είχε υπόψιν του.
Δυστυχώς η νέα απάντησή σας δεν μου δίνει ελπίδες ότι έχετε σκοπό να αναθεωρήσετε. Και φυσικά μου είναι αδιάφορο αν προσπαθείτε να απαξιώσετε το πρόσωπό μου με ύβρεις, χαρακτηρισμούς και ειρωνείες (με προφανή σκοπό να υποτιμηθούν τα στοιχεία που προσκόμισα στην αναίρεσή μου), αλλά δεν θα γίνει ανεκτή ούτε η στρεψοδικία και η συνεχιζόμενη διαστρέβλωση της Ιστορίας, ούτε η άδικη και ανιστόρητη επίθεση σε πρόσωπα, παρά πάντων των Ορθοδόξων σεβαστά και τιμώμενα, όπως ο Σεβαστός Κυμινήτης ή ο Ιερεμίας ο Τρανός, τους οποίους κατηγορείτε άνευ σοβαρών στοιχείων. Αναμένω όμως την συνέχεια (μιας και μου γράψατε "συνεχίζεται εν αναμονή του επιλόγου σας"), ώστε να σας απαντήσω ολοκληρωμένα.
Έως τότε θυμηθείτε για κάθε τι, που γράφουμε, που λέμε, που πράττουμε, φέρουμε ευθύνη όχι μόνο απέναντι στον συνομιλητή μας, όχι μόνο στις ψυχές των ανθρώπων που θα μας διαβάσουν και θα έχουμε μεγάλο κρίμα στο λαιμό μας (αν τους παρασύρουμε σε λάθος ατραπούς), αλλά και στον ίδιο τον Χριστό μας, ο οποίος θα μας κρίνει. Και εκεί, κ. Ρίζο, στο Κριτήριο, δεν έχουν πέραση όλα τα σοφίσματα του κόσμου.
κδ. Επίσης και σε αυτό το κεφάλαιο δεν αποφύγατε σημαντικά σφάλματα, όπως τα εξής:
1. Γράφετε: "Σύμφωνα με τις Αποστολικές Διατάξεις [44=Βιβλίο ε΄, κεφ. κ΄, P.G.1, 900B-901A.] η νηστεία των αγίων Αποστόλων άρχιζε μία εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή και κράταγε 3 μήνες".
Όπως βλέπουμε όμως, από την παραπομπή που δίνετε, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Ακόμη και προ της τελικής διαμορφώσεώς της η λεγόμενη νηστεία των Αγίων Αποστόλων ποτέ δεν κράταγε τρεις μήνες! Αρχικά υπήρχε η εξής τάξη: μια εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή (καλή ώρα όπως αυτήν που διανύουμε τώρα) οι Χριστιανοί να εορτάζουν (με κατάλυση εις πάντα) "διὰ τὴν χαρὰν τῆς ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος" (Αγ. Νικοδήμου, Πηδάλιον, Υποσημ. 2 στον ΞΘ΄ Αποστολικό Κανόνα), ενώ την επόμενη εβδομάδα να νηστεύουν "διὰ τὴν προλαβοῦσαν ἑπταήμερον ἄνεσιν" (αυτόθι). Αρχικά λοιπόν η νηστεία ήταν επτά ημέρες, και αργότερα επεκτάθηκε μέχρι την εορτή των Αγίων Αποστόλων. Επειδή λοιπόν η αρχή της εξαρτάται από την Πεντηκοστή, και ως εκ τούτου από το Πάσχα, οι ημέρες της δεν είναι σταθερές (κυμαίνονται από 8 έως 42), αλλά ποτέ δεν πέφτουν κάτω από τις επτά, που όρισαν οι Άγιοι Απόστολοι! Με το νέο ημερολόγιο υπάρχουν χρονιές που η αποστολοπαράδοτη αυτή νηστεία εξαφανίζεται και έτσι όχι 42 ημέρες - που μπορεί να φθάσει η νηστεία με το παλιό ημερολόγιο -, αλλά ούτε οι 7 που όρισαν οι Άγιοι Απόστολοι δεν νηστεύονται! Ο δε Άγιος Νικόδημος αποδεικνύεται ακόμη πιο "φανατικός Ζηλωτής" (βασιζόμενος σε κάτι άλλους "φανατικούς" Πατέρες της Εκκλησίας), γράφοντας (για την περίπτωση που η νηστεία διαρκεί πάνω από 7 ημέρες) πως όποιοι κρατάνε μόνο την αποστολοπαράδοτη επταήμερη νηστεία και όχι και τις υπόλοιπες μέρες, της εκ παραδόσεως, "ὡς παραβάται τῆς ἀρχαίας θεσμοθεσίας τῆς Ἐκκλησίας καταδικάζονται" (αυτόθι).
2. Αμέσως μετά γράφετε: "Διαφορές εμφάνιζε στις νηστείες και η Δυτική Εκκλησία όπως σημειώνει ο Μ.Φώτιος.[67=Μεγάλου Φωτίου, Ἐπιστολή ιγ΄, βιβλίο α΄, κεφ. ε΄, P.G.102, 724CD] Είναι συγκλονιστική η δήλωση του Μ. Φωτίου: «Παρά τας των λειτουργικών ετερότητας , τας εν ταις ευχαίς, τας ταις επικλήσεσι, τας εν τάξει και ακολουθία, τας εν του χρόνου μήνει και τη βραχύτητι, τας εν πλήθει και ολιγότητι…ώ του θαύματος! Ο κοινός άρτος εις σώμα Χριστού μεταβάλλεται, και ο κοινός οίνος αίμα χρηματίζει [γίνεται]»[68=Ἐπιστολή β΄, βιβλίο α΄, P.G.102, 608B]".
Και όμως ο Μέγας Φώτιος αναφερόμενος στις διαφορές της νηστείας με τους Δυτικούς δεν γράφει διαπιστωτικά (δηλαδή ότι υπάρχουν μεν διαφορές, αλλά δεν πειράζει), αλλά κατακριτικά!
Βλέπετε, αγαπητέ κ. Ρίζο, τί διδάσκει ο Μέγας Πατήρ; "Οἶδε δὲ καὶ ἡ μικρὰ τῶν παραδοθέντων ἀθέτησις, καὶ πρὸς ὅλην τοῦ δόγματος ἐπιτρέψαι καταφρόνησιν" (Από την Εγκύκλιο Επιστολή του το 867). Δεν ήταν λοιπόν μόνο το filioque η αιτία για την οποία κατέκρινε την Εκκλησία της Ρώμης ο Μέγας Φώτιος.
Το δε απόσπασμα που παραθέσατε πρέπει να το δείτε και να το ερμηνεύσετε σε συνάρτηση όχι μόνο με την υπόλοιπη επιστολή στην οποία περιλαμβάνεται (πρόκειται για την Απολογητική Επιστολή του προς τον Πάπα Νικόλαο), αλλά και εντός των πλαισίων της εν γένει δράσεως του. Έτσι αρχικά απολογείται προς τον Πάπα (ο οποίος δεν ήθελε να τον αναγνωρίσει) και κρατά μια στάση οικονομίας με τις διαφορές στα διαφορετικά έθιμα Ανατολής και Δύσης (με την ελπίδα μελλοντικής συμφωνίας με βάση την Γραφή και την Παράδοση), όπως το ξύρισμα και την αγαμία των κληρικών, την νηστεία του Σαββάτου, την κρεοφαγία των μοναχών και την λειτουργική διαφορά στη Θεία Ευχαριστία. Στην τελευταία αναφέρεται το απόσπασμα που παραθέσατε και γράφει στον Πάπα πως παρόλο που υπάρχουν διαφορές στις ευχές, τις επικλήσεις, την τάξη και την ακολουθία, στο μήκος του χρόνου και την συντομία του, στα περισσότερα και στα λιγότερα (διότι προφανώς διαβάζονταν ή παραλείπονταν κάποιες ευχές εκατέρωθεν), αυτές δεν εμποδίζουν να μεταβληθεί ο άρτος και οίνος σε Σώμα και Αίμα Χριστού αντίστοιχα (είναι φανερή λοιπόν η αμυντική του διάθεση, και σίγουρα η θέση του πως οι καινοτομίες δεν επηρεάζουν το κύρος των Μυστηρίων, όσο οι φορείς τους δεν έχουν κατακριθεί για αυτές και αποβληθεί από την Εκκλησία). Παρόλη όμως αυτή την αρχική ανοχή των διαφορετικών εθίμων - και μετά από την προσπάθεια των Δυτικών να τα επιβάλλουν και στην Ανατολή, με αρχή την Βουλγαρία - η στάση του Μεγάλου Φωτίου αλλάζει και τα καταδικάζει με την Εγκύκλιο Επιστολή του το 867. Για αυτό έγραψε ένας έγκριτος εκκλησιαστικός ιστορικός της εποχής μας, με αφορμή την Εγκύκλιο αυτή, πως "ἡ ἀμοιβαία ὑποχρέωση γιὰ τὸ σεβασμὸ τῶν διαφορετικῶν ἐθίμων στὴ λατρεία καὶ στὴ ζωὴ τῶν ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, καίτοι εἶχε διακηρυχθῆ ὡς ἀναγκαία ἀπὸ τὸν ἱ. Φώτιο στὴ λεγομένη «ἀπολογητική» του Ἐπιστολή, δὲν ἴσχυε πλέον" (Βλ. Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία Β΄, Αθήνα, 1994, σελ. 112).
3. Πιο κάτω συνεχίζετε γράφοντας: "Λειτουργική αταξία όμως υπάρχει και στο παλαιό ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο είναι δυνατό να συμβεί ο εορτασμός της Υπαπαντής μαζί με την Καθαρά Δευτέρα ή άλλη μέρα της Σαρακοστής. Μία ημέρα δηλαδή χαρμόσυνη Δεσποτικής εορτής, να εορταστεί ταυτόχρονα με μία μέρα πένθους και νηστείας που μας εισαγάγει η Καθαρά Δευτέρα. Με το παλαιό ημερολόγιο επίσης μπορεί να τύχει η γιορτή του Ευαγγελισμού να εορταστεί τη Μεγάλη Εβδομάδα, και να πρέπει να ψάλουμε ταυτόχρονα χαρμόσυνους ύμνους μαζί με πένθημους. «Σήμερον κρεμάται επι ξύλου…» και «Σήμερον χαράς ευαγγέλια…»! Αυτά όμως ποτέ δεν μπορούν να συμβούν με το «διορθωμένο Γρηγοριανό» των Νεοημερολογιτών!".
Έκτακτα κ. Ρίζο! Ήταν "άτακτοι" λοιπόν οι Πατέρες που εόρταζαν πάνω από χίλια χρόνια την Υπαπαντή και τον Ευαγγελισμό σε πένθιμες ημέρες και διορθώσατε εσείς το λάθος τους! Πάντως για να γνωρίζετε και να μη λέτε ανυπόστατα πράγματα (σας το λέω και ως ψάλτης) το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου" με το "Σήμερον χαράς ευαγγέλια" ΠΟΤΕ δεν ψάλλονται μαζί, διότι η Εκκλησία έχει ορίσει όταν του Ευαγγελισμού πέφτει Μεγάλη Παρασκευή, να μετατίθεται η εορτή για την ημέρα του Πάσχα, για να μη γίνει η αταξία, για την οποία αδίκως μας κατηγορείτε.
Καταλάβατε, κ. Ρίζο; Η Εκκλησία ορίζει τα τυπικά και θεραπεύει τις αταξίες, όχι μερικοί μασώνοι και νεωτεριστές επίσκοποι.
κε. "Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης αναφέρεται στον 56ο και 19ο Κανόνα της Πενθέκτης και Γάγγρας Συνόδου, λέγοντας ότι αυτοί οι κανόνες «Ρητώς παραγγέλουσι επι ποινή καθαιρέσεως, αφορισμού και αναθέματος, όπως επικρατεί η αυτή τάξις εις όλας τας εκκλησίας, ίνα εορτάζουσι και νηστεύουσι ομού [εν τω αυτώ τόπω, μαζί, συγχρόνως, εν συνόλω τας ιδίας ημέρας». Η ερμηνεία του αυτή όμως δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνους τους Πατέρες και τις Συνόδους των αιώνων που περιγράψαμε στα ανωτέρω. Δεν επιχείρησε να ερμηνεύσει το ζήτημα με την θέση των Πατέρων, αλλα με την δική του γνώμη".
Για να δούμε όμως αν έχετε δίκαιο να εγκαλείτε τον Άγιο πρ. Φλωρίνης πως ερμήνευσε λάθος τους Κανόνες αυτούς και δεν βασίστηκε στους Πατέρες, σε αντίθεση με εσάς που τους κατανοήσατε καλύτερα (δεν μιλώ ειρωνικά, θα δείτε παρακάτω σε τί είδους συμπεράσματα οδηγεί η δική σας "κατανόηση").
Ας παραθέσουμε όμως αρχικά το κείμενο των σχετικών Κανόνων:
ΚΑΝΩΝ ΝΣΤ' ΤΗΣ ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:
"Ὠσαύτως μεμαθήκαμέν ἔν τε τῇ Ἀρμενίων χώρᾳ, καὶ ἐν ἑτέροις τόποις, ἐν τοῖς σάββασι, καὶ ἐν ταῖς Κυριακαῖς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ᾠὰ καὶ τυρὸν ἐσθίειν τινάς. Ἔδοξε τοίνυν καὶ τοῦτο, ὥστε τὴν κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τὴν νηστείαν ἐπιτελεῖν, καὶ ἀπέχεσθαι, ὥσπερ θυτοῦ παντοίου, οὕτω δὴ ᾠοῦ, καὶ τυροῦ, ἃ καρπός εἰσι, καὶ γεννήματα, ὧν ἀπεχόμεθα. Εἰ δὲ μὴ τοῦτο παραφυλλάττοιεν, εἰ μὲν κληρικοὶ εἶεν, καθαιρείσθωσαν· εἰ δὲ λαϊκοί, ἀφοριζέσθωσαν".
ΚΑΝΩΝ ΙΘ΄ ΤΗΣ ΕΝ ΓΑΓΓΡᾼ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
"Εἴ τις τῶν ἀσκουμένων, χωρὶς σωματικῆς ἀνάγκης, ὑπερηφανεύοιτο, καὶ τὰς παραδεδομένας νηστείας εἰς τὸ κοινόν, καὶ φυλασσομένας ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας παραλύοι, ὑποικουροῦντος ἐν αὐτῷ τελείου λογισμοῦ, ἀνάθεμα ἔστω".
Εσείς ερμηνεύοντάς τους γράφετε τα εξής: "Επιπλέον όμως, αυτοί οι Κανόνες άλλα λένε από αυτά που δηλώνει ο πρώην Φλωρίνης. Ο 56ος της Πενθέκτης λέει: «Επίσης μάθαμε ότι στη χώρα των Αρμενίων και σε άλλους τόπους,τα Σάββατα και τις Κυριακές τις αγίας Τεσσαρακοστής, μερικοί τρώνε αυγά και τυρί. Αποφασίστηκε λοιπόν και αυτό, σε όλη την του Θεού εκκλησία ανα την οικουμένη, μία τάξη [κοινή] να ακολουθήται στην επιτέλεση της νηστείας, και να απέχετε όπως από όλα τα κρέατα, έτσι κι από τα αυγά και το τυρί. Άν δε,[αυτό] δεν το τηρούν κάποιοι, αν είναι κληρικοί να καθαιρεθούν, αν είναι λαϊκοί να αφοριστούν». Είναι φανερό ότι η κοινή «τάξη»στην οποία αναφέρεται ο κανόνας μιλά για το τι δεν πρέπει να τρώνε ΟΣΟΙ νηστεύουν τα Σάββατα και τις Κυριακές τις Σαρακοστής και δεν αναφέρεται στον χρόνο επιτέλεσης της νηστείας. Με άλλα λόγια λέει, αυτοί που νηστεύουν τα Σάββατα και τις Κυριακές τις Σαρακοστής να μη τρώνε αυγά και τυρί. Μιλάει ο Κανόνας για τον τρόπο της νηστείας αυτών που νηστεύουν σε εκείνες τις μέρες. Οι τρώγοντες αυγά και τυρι καθαιρούνται και αναθεματίζονται. Ο δε 19ος της Γάγγρας απλά λέει: Όποιος δεν νηστεύει στις παραδεδομένες υπο της εκκλησίας νηστείες χωρίς σωματική ανάγκη να είναι αναθεματισμένος. Ο άγιος Νικόδημος στην Ερμηνεία του στους δύο παραπάνω Κανόνες πουθενά δεν κάνει νήξη ή υπονοεί κάτι περί του χρόνου των νηστειών, αυτά δηλαδή που ο Χρ. Καβουρίδης διαπιστώνει και οι παλαιοημερολογίτες διακηρύσσουν".
Μας λέτε δηλαδή ότι οι Κανόνες αφορούν μόνο τον τρόπο της νηστείας και όχι και τον χρόνο. Και έτσι να ήταν πάλι βρίσκεστε υπό το ανάθεμα, διότι αθετείτε παραδεδομένες υπό της Εκκλησίας νηστείες, όπως των Αγίων Αποστόλων!
κστ. Κατηγορείτε επίσης τον Άγιο πρ. Φλωρίνης πως δεν αναζήτησε την ερμηνεία των Αγίων Πατέρων, "γιατί αν αναζητούσε την ερμηνεία των Πατέρων θα μάθαινε από τον ιερό Χρυσόστομο ότι: «Ο Χριστός όχι μόνο δεν διέταξε να φυλάσσουμε ορισμένες ημέρες, άλλα και μας απάλλαξε από την υποχρέωση αυτή». Οι νηστείες κατά τον ιερό Χρυσόστομο δεν γίνονται για την επικείμενη εορτή άλλα για τις αμαρτίες μας. Νηστεύουμε για να προετοιμαστούμε για το κάθε Πάσχα που συμβαίνει σε κάθε Θ.Λειτουργία. Η πρέπουσα προσέλευση μας στην Θεία Ευχαριστία δεν εξαρτάται από την τήρηση των καιρών αλλά από την καθαρή συνείδηση. Συνάρτηση της κάθαρσης της συνειδήσεως δεν αποτελεί ο καιρός και ο χρόνος των νηστειών άλλα η νηστεία αυτή καθ΄εαυτή, η μετάνοια, η ελεημοσύνη, το πένθος, οι προσευχές, τα δάκρυα, η εξομολόγηση. «Ο Θεός αδιαφορεί για την φύλαξη ορισμένων ημερών… Κανείς δεν τιμωρήθηκε, ούτε αποκλείστηκε από τον παράδεισο επειδή ετέλεσε Πάσχα αυτόν ή τον άλλον μήνα». Και άλλού ο άγιος μας λέει: «Το να διαφωνούμε στο χρόνο της νηστείας και να λέμε, τώρα ή ύστερα νηστεύουμε, δεν είναι έγκλημα». Και αλλού: «Ο χριστιανός δεν πρέπει να γιορτάζει σύμφωνα με τους μήνες ή τις νουμηνίες ή τις Κυριακές, αλλά σε όλη του τη ζωή πρέπει να ζεί με την πρέπουσα γιορτή. Αν έχεις καθαρή συνείδηση, έχεις πάντοτε γιορτή». Άρα λοιπόν και δια του Χρυσορρήμονος ο πρώην Φλωρίνης και οι παλαιοημερολογίτες σφάλλουν οικτρά".
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές τις επιλεγμένες φράσεις του Αγίου Χρυσοστόμου (ο οποίος χτυπάει την τυπολατρεία, όχι τον τύπο) οδηγούν σε μια φοβερή απαξίωση των εορτών και των νηστειών που θα ζήλευαν ακόμη και οι Προτεστάντες! Άνετα λοιπόν, με βάση την δική σας λογική, θα μπορούσε να έλθει κάποιος και να ισχυριστεί πως αφού δεν έχει σημασία ο χρόνος των εορτών και των νηστειών, μπορεί ο καθένας να εορτάζει και να νηστεύει όποτε θέλει (και αν θέλει)! Σωστά, κ. Ρίζο;
κζ. Μετά τον Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη σειρά είχε ο μακαριστός π. Θεοδώρητος Μαύρος (είναι πραγματικά πολύ λυπηρό να παρουσιάζεστε ανώτερος όλων αυτών των αγίων μορφών, οι οποίοι ανάλωσαν την ζωή τους για την Ορθοδοξία): "Γράφει ο π. Θεοδώρητος Μαύρος: «Όταν στην Ευρώπη ακούς τις καμπάνες της Ελληνικής Εκκλησίας να καλούν τους πιστούς, οι καμπάνες τις Ρωσικής [επειδή έχουν το παλαιό ημερολόγιο] παραμένουν βουβές. Και τότε διερωτάται κανείς είναι οι δύο εκκλησίες Ορθόδοξες;».[76=Ιερομ. Θεοδωρήτου Μαύρου, Παλαιόν και Νέον, σελ. 98.] Ας μου επιτραπεί να αναρωτηθώ κι εγώ. Όταν στην Πτολεμαΐδα ο ναός των παλαιοημερολογιτών στη μια ενορία χτυπάει την καμπάνα για αγρυπνία, οι πιστοί θα κοινωνήσουν και μετά θα καταλύσουν στα σπίτια τους, ενώ η καμπάνα του άλλου παλαιοημερολογίτικου ναού μένει βουβή και οι πιστοί αυτής της ενορίας κοιμούνται νηστικοί για να πάνε στην εκκλησία όταν ξημερώσει και να κοινωνήσουν έχουμε ταυτόχρονο εορτασμό και νηστεία; Στον έναν ναό έχουν πεί το «Δι΄ ευχών...» και τρώνε κρέας και στον άλλον ακόμα δεν είπαν το «Ευλογημένη η Βασιλεία...» και νηστεύουν. Πρόκειται για διαφορετικές εκκλησίες;"
Δυστυχώς η υποψία μου πως τα κείμενα των Παλαιοημερολογιτών τα ξεφυλλίζετε μάλλον και τα κοιτάτε επιλεκτικά, παρά τα μελετάτε, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά και από το γεγονός πως το απόσπασμα που βάλατε (το οποίο βρίσκεται στην σελ. 96 και όχι 98) είναι του αειμνήστου ιατρού Αλέξανδρου Καλόμοιρου, και όχι του π. Θεοδωρήτου, όπως φαίνεται από σημείωση του τελευταίου στην σελ. 105:
Αυτό βέβαια δεν έχει σημασία, ως προς την ουσία του επιχειρήματος που είναι ορθό, μόνο αποδεικνύει το είδος της μελέτης που κάνατε, όπως προείπα.
Εσείς βεβαίως διαφωνείτε με αυτό το επιχείρημα και για να υποστηρίξετε την διαφωνία σας χρησιμοποιείτε ένα ατυχέστατο παράδειγμα. Το αν ο ένας ορθόδοξος ναός στην Πτολεμαΐδα, κ. Ρίζο, έχει αγρυπνία και ο άλλος έχει πρωινή ακολουθία, δεν αναιρεί την ταυτόχρονη τέλεση της εορτής εφόσον η Λειτουργία γίνεται την ίδια ημερομηνία, ασχέτως αν στον ένα ναό τελειώσει στις 3 π. μ. και στον άλλο στις 10 π. μ.. Το ταυτοχρόνως, εορτολογικά, δεν σημαίνει την ίδια ώρα, αλλά την ίδια ημέρα. Και δεν αναιρείται ούτε όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Έτσι ταυτοχρόνως εορτάζουν οι Ορθόδοξοι το Πάσχα, ασχέτως αν όταν λένε το "Χριστός Ανέστη" στην Ελλάδα, είναι ακόμη Μεγάλο Σάββατο στην Αμερική. Την ίδια ημερομηνία τελείται η εορτή και όχι σε άλλη. Μπορεί άραγε να γίνει σύγκριση με την περίπτωση που έχει υιοθετηθεί άλλο ημερολόγιο (αιρετικών), με το οποίο μάλιστα υπάρχει διαφορά 13 ολόκληρων ημερών, εξ αιτίας της οποίας συμπίπτουν πολλές εορτές με τις εορτές των αιρετικών αυτών;
Έτσι, κ. Ρίζο, είτε ο ένας ναός των Παλαιοημερολογιτών στην Πτολεμαΐδα τελειώσει στις 3 π. μ. της 25ης Δεκεμβρίου με το παλαιό, είτε στις 10 π. μ. της ίδιας ημερομηνίας, είναι η ίδια ημέρα, η ημέρα που εορτάζουν οι Ορθόδοξοι τα Χριστούγεννα, σε αντίθεση με εσάς που τα εορτάσατε πριν από 13 ημέρες μαζί με την "Ελεύθερη Ευαγγελική Εκκλησία της Πτολεμαΐδας" και με τους άλλους αιρετικούς της Δύσεως σε όλο τον κόσμο.
Έτσι όταν παρακάτω γράφετε πως "η «ακρίβεια» του π. Θεοδωρήτου και των άλλων παλαιοημερολογιτών είναι αμάρτυρη και αστήρικτη από τους αγίους μας και συνεπώς αντιπατερική και δεν δικαιολογεί σχίσμα της Εκκλησίας ιδιαίτερα σε καιρό αίρεσης", είναι απλά προσωπικές κρίσεις και θέσεις, εντελώς αστήρικτες και χαρακτηριζόμενες από έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων και μονομέρεια εφόσον εδώ δεν πρόκειται μόνο για ένσταση κατά της αταξίας στις εορτές και τις νηστείες, αλλά κυρίως για την παρανομία της ημερολογιακής μεταβολής, καθώς και για τον σκοπό τον οποίο έγινε. Η αταξία στις εορτές και τις νηστείες είναι μόνο μία πτυχή του ζητήματος.
κη. Τα γραφόμενα του Αγίου Νικοδήμου για τον εορτασμό τοπικών αγίων είναι επίσης άσχετα με το θέμα μας. Κάθε Τοπική Εκκλησία, αλλά και κάθε χώρα ή τόπος μπορεί να έχει κάποιους Αγίους που να τιμά ιδιαιτέρως σε σχέση με άλλες Εκκλησίες ή περιοχές. Αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στην εορτολογική συμφωνία, που εξαρτάται κυρίως από τις μεγάλες εορτές, οι οποίες μάλιστα καθορίζουν και τις νηστείες της Εκκλησίας.
κθ. Περί δε του Μεγάλου Φωτίου (το απόσπασμα που βάζετε είναι από την ίδια Απολογητική Επιστολή προς τον Πάπα Νικόλαο) σας απάντησα παραπάνω.
λ. Για να υποστηρίξετε την στάση της Οικονομίας απέναντι στην Καινοτομία του νέου ημερολογίου γράφετε: "Την ίδια στάση κρατά και η υπόλοιπη Εκκλησία που δια στόματος του αγίου Ευλογίου Αλεξανδρείας λέει: «μέχρι τούτου τα της οικονομίας ο ορθός λόγος ανέχεται, μέχρις αν ουδέν καινοτομείται των της Εκκλησίας δογμάτων... ότε το δόγμα της ευσεβείας ουδέν παραβλάπτεται». Στην εξωτερική, λειτουργική ζωή και λατρεία, στα ήθη και έθιμα, καθώς και στις διοικητικές μορφές καί σχήματα της Εκκλησίας, «εν οις ουκ έστι πίστις το αθετούμενον, ουδέ κοινού τε και καθολικού ψηφίσματος έκπτωσις», [δεν αποτελεί πτώση], συνεπώς είναι ανεκτές και επιτρεπτές ορισμένες κατά τόπους παραλλαγές και διαφοροποιήσεις. Μήπως η Ανατολική Εκκλησία δεν έδειχνε ανοχή στην αναγκαστική αγαμία του κλήρου που επέβαλαν οι Δυτικοί κατά παράβαση διατάξεων της ΣΤ΄ Οικουμενικής; Ή επίσης δεν έδειχναν ανοχή για την αντίληψη των Λατίνων ότι μόνο οι επίσκοποι έχουν δικαίωμα να τελούν το μυστήριο του χρίσματος; Ή ακόμα το πολύ χειρότερο το οποίο ήταν η εφ΄άπαξ κατάδυση στο βάπτισμα κι όχι η τριπλή;".
Είναι αλήθεια πως δεν περίμενα από έναν οπαδό της Ακρίβειας, να ζητούσε Οικονομία και μάλιστα για μια Καινοτομία που ξεκάθαρα παραβλάπτει το δόγμα της ευσεβείας, όπως φαίνεται τόσο μέσα από την Εγκύκλιο του 1920 και το "Πανορθόδοξο" Συνέδριο του 1923, όσο και από το ποιόν των αρχηγών της Καινοτομίας.
Όσο για το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα περί ανοχής της Εκκλησίας στις παραβάσεις της Τοπικής Εκκλησίας της Ρώμης, σας απάντησα ήδη ότι αυτή η ανοχή τελείωσε μόλις θέλησε η Ρώμη να της επιβάλλει και στην Ανατολή, αρχής γενομένης από την Βουλγαρία. Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει με την παράβαση των νεοημερολογιτικών Εκκλησιών, οι οποίες την επέβαλαν με την βία στους πιστούς; Και την οποία παράβαση ακόμη ανέχονται οι άλλες Τοπικές Εκκλησίες, επειδή πολύ απλά συμπλέουν μέσα στο πέλαγος της αλληλοανοχής του Οικουμενισμού!
λα. Και συνεχίζεται ως εξής: "Και είναι να απορεί κανείς γιατί αυτή η «ακρίβεια» εμφανίστηκε μόνο για το εορτολόγιο κι όχι για το θέμα των μικτών γάμων (δηλ. γάμος Ορθοδόξου με ετερόδοξο) που πρόσφατα (1850-1878) η Σύνοδος επέτρεψε για πρώτη φορά επίσημα, κατά παράβαση των ιερών Κανόνων. Γιατί αυτό το σπουδαίο ζήτημα αγνοήθηκε από τους κατά τα άλλα ευαίσθητους;".
Μην απορείτε καθόλου, κ. Ρίζο, δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ των μικτών γάμων, ζήτημα σχετικό με τις πολιτικές συνθήκες παλαιότερα και άσχετο ακόμη με τον Οικουμενισμό (όσο σχετικό και αν μας φαίνεται αν το εξετάσουμε αποκλειστικά με τα κριτήρια του σήμερα), με την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924, η οποία όχι μόνο αποδεδειγμένα έγινε για να εξυπηρετήσει την αίρεση του Οικουμενισμού, αλλά είχε και συνέπειες σε ολόκληρο το πλήρωμα της Εκκλησίας, συνέπειες που δεν είχε ένας μικτός γάμος όταν και όπου συνέβαινε.
Πρώτα από όλα όμως σας ενημερώνω πως η θέση σας πως το 1850 "η Σύνοδος (σ. ποια Σύνοδος δεν μας λέτε όμως) επέτρεψε για πρώτη φορά επίσημα" τους μικτούς γάμους δεν είναι ορθή, αφού είχαν ήδη προηγηθεί τα εξής:
1. Τον ΙΗ΄ αιώνα η Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας επιτρέπει κατ' οικονομίαν τους μικτούς γάμους μεταξύ των Ορθοδόξων Ρώσων και των Λουθηρανών κατοίκων των χωρών της Βαλτικής (που μόλις είχε καταλάβει η Ρωσία από την Σουηδία με τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο), με την προυπόθεση το "τελεσιουργεῖσθαι ὑπὸ Ὀρθοδόξου ἱερέως τὸ τοῦ γάμου μυστήριον, καὶ πάντα ἀνεξαιρέτως τὰ ἐξ αὐτῶν τέκνα βαπτίζειν κατὰ τὸ Ἀνατολικὸν ἀρχαῖον δόγμα διὰ τριῶν καταδύσεων καὶ ἀναδύσεων" (Θεοδ. Αριστοκλέους, Κωνσταντίου Α΄ Πατριάρχου Βιογραφία και συγγραφαί, Κωνσταντινούπολη, 1866, σελ. 166).
2. Το 1783 η υπό τον Πατριάρχη Γαβριήλ Δ΄ Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως έδωσε κατ' οικονομίαν άδεια γάμου στους Ορθοδόξους της Ινδίας να παντρευτούν Αρμένισες και Παπικές (αυτόθι):
Γιατί κανείς τότε δεν αντέδρασε, κ. Ρίζο;
Αλλά και αν με τον καιρό αυτή η οικονομία των μικτών γάμων, με την επίδραση του Οικουμενισμού, άρχισε γίνεται ακρίβεια τί σημαίνει αυτό; Ότι επειδή οι Ορθόδοξοι του ΙΗ΄ και του ΙΘ΄ αιώνος δεν αντέδρασαν τότε, φταίνε οι Ορθόδοξοι του 1924 που αντέδρασαν; Και τί είδους παράλογη λογική είναι αυτή, να κατηγορούνται κάποιοι επειδή δεν έδειξαν ευαισθησία για κάτι που συνέβη πριν γεννηθούν;
λβ. Γράφετε: "Πόσο καινοφανή διδασκαλία έφεραν οι παλαιοημερολογίτες σε σχέση με αυτήν των αγίων Πατέρων! Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Αν προσέλθεις με καθαρή συνείδηση κάνεις Πάσχα, όποτε κι αν κοινωνείς, είτε σήμερα, είτε αύριο, είτε οποτεδήποτε. Διότι δεν έχει σχέση το πνευματικό Πάσχα με εποχές και καιρούς, άλλα με την καθαρή συνείδηση κρίνεται η συμμετοχή μας στη θεία Κοινωνία»".
Για να αποδειχθεί και στον πλέον δύσπιστο αναγνώστη πως παρερμηνεύετε εντελώς τον Ιερό Χρυσόστομο, σε τέτοιο βαθμό που ούτε εσείς ο ίδιος δεν πιστεύετε πραγματικά αυτήν την παρερμηνεία, σας προκαλώ την προσεχή Κυριακή (ή όποια άλλη ημέρα θέλετε) να επιτελέσετε αντί για την κανονισμένη Ακολουθία την Ακολουθία του Πάσχα. Αναμένουμε, κ. Ρίζο, να μας αποδείξετε το πόσο υπεράνω ημερών και χρόνων είστε...
λγ. Πολύ σωστά τα λέτε στο τέλος του κεφαλαίου (οι υπογραμμίσεις δικές μου ως απάντηση που βρίσκετε και πάλι μπροστά στα μάτια σας): "Την αλήθεια μας την δίνουν ξεκάθαρα οι άγιοι Πατέρες: «ένθα μή Θεός ή πίστις τό κινδυνευόμενον, νεύειν αεί πρός τό ειρηνικόν και φιλάδελφον [όταν υπάρχει διαφωνία άλλα από αυτήν δεν κινδυνεύει η Πίστη, τότε καλό είναι να ρέπουμε προς την συνδιαλλαγή και την ειρήνη]», κατά τον πατριάρχη Πέτρο Αλεξανδρείας".
λδ. Ολοκληρώνετε την εργασία σας καταγράφοντας στον επίλογο τα εξής συμπεράσματα:
1. "Οι παλαιοημερολογίτες ανήγαγαν σε δόγμα δευτερεύοντα ζητήματα και υποστήριξαν πως όποιος δεν είναι με το παλαιό πάει στην κόλαση".
Όπως έχει αποδειχθεί ήδη (και από πολλές εργασίες διαφόρων εγκρίτων συγγραφέων), ούτε δευτερεύον ζήτημα είναι το Ημερολογιακό, ούτε θεωρήθηκε δόγμα το ημερολόγιο, αλλά και ούτε είναι επίσημη θέση των Παλαιοημερολογιτών ότι όποιος δεν ακολουθεί το παλαιό δεν σώνεται.
2. "Το εορτολογικό σχίσμα εξυπηρέτησε τους Μασόνους, γιατί ένα μεγάλο τμήμα ευσεβούς λαού και κλήρου ξεκόπηκε (!) από την... Εκκλησία (!)".
Ξαναγράφω το φιλοοικουμενιστικού τύπου αυτό συμπέρασμα, προσαρμόζοντάς το στην εποχή μας και βάζοντάς το στα χείλη των μνημονευτών: "Το σχίσμα των Αποτειχισμένων εξυπηρέτησε τους Μασόνους, γιατί ένα τμήμα ευσεβούς λαού ξεκόπηκε από την Εκκλησία". Πως σας φαίνεται, κ. Ρίζο; Δεν είναι σαν να διαβάζετε το ιστολόγιο του κ. Τελεβάντου; Προφανώς ούτε εσείς έχετε κατανοήσει κατά βάθος ότι αποτειχιζόμενοι από τους παραβάτες δεν ξεκοβόμαστε από την Εκκλησία!
3. "Το παλαιό ημερολόγιο δεν έσωσε ούτε τους Παλαιοημερολογίτες από τις διασπάσεις και τους αλληλοαναθεματισμούς, ούτε το Άγιον Όρος, που το ακολουθεί, από την αίρεση".
Αφού σας ζητήσω αρχικά "να μας παρουσιάσετε τα περίφημα έγγραφα που αποδεικνύουν ότι όλες οι Σύνοδοι του Παλαιού έχουν καθαιρέσει και αφορίσει η μία τους Επισκόπους της άλλης, ώστε να δικαιολογείται ο παραπλανητικός χαρακτηρισμός «αλληλοκαθαιρούμενες και αλληλοαναθεματιζόμενες»" (το είχα ζητήσει από τον πνευματικό σας εδώ, αλλά δεν απάντησε ποτέ), θέλω να σας ενημερώσω πως παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες και διασπάσεις (που πάντοτε εν καιρώ αιρέσεως υπήρχαν στους Ορθοδόξους), οι Παλαιοημερολογίτες σώθηκαν από την θανάσιμη κοινωνία με την αίρεση του Οικουμενισμού, όχι λόγω του ημερολογίου, αλλά επειδή κατανόησαν τον σκοπό της αλλαγής του. Το δε Άγιον Όρος (αλλά και οι υπόλοιπες Τοπικές Εκκλησίες που το κράτησαν), όντως δεν τους ωφέλησε η χρήση του, αφού παραμένουν στην θανάσιμη αυτήν κοινωνία.
4. "Η εμμονή κάποιων στο αμετακίνητο της ισημερίας έκανε κακό στην Εκκλησία". Αυτοί οι κάποιοι είναι, όπως αποδείχθηκε, οι Άγιοι Πατέρες, κ. Ρίζο, οι οποίοι επί 1600 χρόνια δεν μετακίνησαν την ημερομηνία της ισημερίας, διότι δεν ήταν ημερολάτρες, ώστε να τους ενδιαφέρει πότε γίνεται η πραγματική ισημερία, αλλά τους ενδιέφερε η ενότητα της Εκκλησία, την οποία μασόνοι και οικουμενιστές Λυκοποιμένες, τύπου Μεταξάκη (τους οποίους δυστυχώς υπερασπίζεστε) την διέσπασαν.
λε. Θα έκλεινα την απάντησή μου στην εργασία σας, κ. Ρίζο, με μια προτροπή για αναθεώρηση των απόψεών σας, κατόπιν των όσων εσφαλμένων σας υποδείχθηκαν. Διότι όχι μόνο δεν είναι ντροπή να αναθεωρεί κανείς (όταν μάλιστα τόσο ξεκάθαρα αποδεικνύεται το εσφαλμένο των επιχειρημάτων του) αλλά είναι και δείγμα φιλαλήθειας και γενναιότητας, καθιστά δε αξιοσέβαστο και το πρόσωπο εκείνο το οποίο το πράττει. Ένα τέτοιο πρόσωπο, σεβαστό από όλους, ως σοφός και δάσκαλος του Γένους, υπήρξε ο Μανουήλ Γεδεών, ο οποίος κατέστρεψε 450 αντίτυπα ενός βιβλίου του, μόλις ανακάλυψε και άλλα στοιχεία, τα οποία δεν είχε υπόψιν του.
Δυστυχώς η νέα απάντησή σας δεν μου δίνει ελπίδες ότι έχετε σκοπό να αναθεωρήσετε. Και φυσικά μου είναι αδιάφορο αν προσπαθείτε να απαξιώσετε το πρόσωπό μου με ύβρεις, χαρακτηρισμούς και ειρωνείες (με προφανή σκοπό να υποτιμηθούν τα στοιχεία που προσκόμισα στην αναίρεσή μου), αλλά δεν θα γίνει ανεκτή ούτε η στρεψοδικία και η συνεχιζόμενη διαστρέβλωση της Ιστορίας, ούτε η άδικη και ανιστόρητη επίθεση σε πρόσωπα, παρά πάντων των Ορθοδόξων σεβαστά και τιμώμενα, όπως ο Σεβαστός Κυμινήτης ή ο Ιερεμίας ο Τρανός, τους οποίους κατηγορείτε άνευ σοβαρών στοιχείων. Αναμένω όμως την συνέχεια (μιας και μου γράψατε "συνεχίζεται εν αναμονή του επιλόγου σας"), ώστε να σας απαντήσω ολοκληρωμένα.
Έως τότε θυμηθείτε για κάθε τι, που γράφουμε, που λέμε, που πράττουμε, φέρουμε ευθύνη όχι μόνο απέναντι στον συνομιλητή μας, όχι μόνο στις ψυχές των ανθρώπων που θα μας διαβάσουν και θα έχουμε μεγάλο κρίμα στο λαιμό μας (αν τους παρασύρουμε σε λάθος ατραπούς), αλλά και στον ίδιο τον Χριστό μας, ο οποίος θα μας κρίνει. Και εκεί, κ. Ρίζο, στο Κριτήριο, δεν έχουν πέραση όλα τα σοφίσματα του κόσμου.
Νικόλαος Μάννης
Κύριε Μάννη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικαίως αγωνίζεστε γιά όσους αγνοούν - όπως ο γράφων - όλα όσα σοβαρά καί χρήσιμα άπτονται τής πίστεως, αδίκως όμως προσπαθείτε νά μεταπείσετε τόν κ. Ρίζο, αναιρώντας τά αιρετικά του φρονήματα. Ασυνείδητοι λόγοι, όπως είναι οι λόγοι αυτοπροστασίας τού εγώ, δέν τού τό επιτρέπουν.
Ακόμη, έστω, αν κάποιος Ψυχίατρος αναλάμβανε νά τόν βοηθήσει στήν ανάδυση τού ασυνειδήτου, θά διέτρεχε τόν κίνδυνο νά τό οδηγήσει σέ αυτοκαταστροφικό αποτέλεσμα. Δέν είναι απλό πράγμα. Άλλωστε, οι Ψυχίατροι - δέν γενικεύω - καταπιάνονται μέ τά προβλήματα του χοϊκού ανθρώπου καί τής χοϊκής του ψυχής, ελάχιστα δέ ενδιαφέρονται γιά τόν πνευματικό άνθρωπο καί τήν εν Αγίω Πνεύματι ψυχή.
«44 ... ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ᾿Αδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος ᾿Αδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν· 46 ἀλλ᾿ οὐ πρῶτον τὸ πνευματικόν, ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν. 47 ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. 48 οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι. 49 καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.» (1Κρ. ιε΄)
«Τόν νυμφῶνά Σου βλέπω Σωτήρ μου ... λάμπρυνόν μου τήν στολήν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα καί σῶσόν με».
Ἀγαπητέ μου Δάσκαλε, σέ συγχαίρω διά τήν ὑπομονήν σου ν’ ἀναιρέσῃς βῆμα πρός βῆμα τό βιβλίον τοῦ κ. Ρίζου, τό ὁποῖον εἶναι κατ’ οὐσίαν προτεσταντικόν, ἐφόσον ὑπεραμύνεται τῆς καινοτομίας τοῦ νέου ἑορτολογίου (ν.ἑ.), ἡ ὁποία εἶχε προηγουμένως καταδικασθῆ ἀπό τρεῖς Συνόδους τοῦ 16ου αἰῶνος, καθώς καί ἀπό μεταγενεστέρας, ὅπως αὐτήν τοῦ 1848, ἡ ὁποία ἀπεφάνθη ὅτι "πᾶς νεωτερισμός εἶναι ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου," καί ἄρα ἦτο ἀναμενόμενον ὅτι θά προκαλοῦσε σχίσμα. Τήν ἐκτίμησιν αὐτήν εἶχον διατυπώσει, μεταξύ ἄλλων, τό Πατριαρχικόν ὄργανον «Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια» τῆς 24-11-1895, ἡ Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1904 (εἰς τήν ὁποίαν ἡ ἀφαίρεσις 13 ἡμερῶν ἀπό τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον ἐχαρακτηρίσθη «ἀνόητος καί ἄσκοπος», ὑπ’ οὐδενός λόγου ἐπιβαλλομένη, οὔτε Ἐκκλησιαστικοῦ οὔτε Ἐπιστημονικοῦ!), καθώς καί ἁρμόδιες πολυμελεῖς ἐπιτροπές ὀλίγα ἔτη πρός τῆς ἀλλαγῆς τοῦ 1924, οἱ ὁποῖες ἀπεφάνθησαν ὅτι ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ὑπό μίας τοπικῆς Ἐκκλησίας, χωρίς Πανορθόδοξον Συμφωνίαν, θά καθιστοῦσε τήν Ἐκκλησίαν αὐτήν αὐτόχρημα σχισματικήν, γνώμη πού τελικῶς ἀπετυπώθη καί εἰς τό Βασιλικόν Διάταγμα τῆς 25 – 1 – 1923. Καί διά ποῖον λόγον ἔγινε ἡ ἀλλαγή; Διά νά προωθήσῃ τήν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Περί τούτου μᾶς διαβεβαιώνουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενισταί, μέ τήν Συνοδικήν Ἐγκύκλιον τοῦ Οἰκ. Πατρ/χείου τοῦ 1920, καθώς καί μέ τά βιβλία των, ὅπου λέγουν εὐθαρσῶς ὅτι στόχος τῆς ἀλλαγῆς ἦτο ἡ Ἕνωσις μέ τούς αἱρετικούς. Βλ. π.χ. τό βιβλίον τοῦ Ἀνθίμου, Μητροπολίτου Βιζύης, μέ τίτλον «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ», τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη τό 1922, ἤτοι δύο ἔτη πρό τῆς ἀλλαγῆς, καί τό ὁποῖον εἰς τήν σελ. 141 (καί εἰς ἄλλα σημεῖα) λέγει τά ἑξῆς σημαντικά: «ὅτι διά τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου, ἐπιτυγχανομένης τῆς ἑνοποιήσεως αὐτοῦ, θέλει ἀναμφισβητήτως ἐπιτελεσθῆ τό πρῶτον σπουδαῖον βῆμα πρός ἐπίτευξιν τῆς μελετωμένης καί ὑπό τῶν πραγμάτων ἐπιτακτικῶς ἐπιβαλλομένης Κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν». Συνοπτικῶς, τήν 10-3-1924, ὅταν εἰσήχθη τό ν.ἑ., ἦτο γνωστόν ὅτι (1) ἐξυπηρετοῦσε τόν Οἰκουμενισμόν καί (2) θά προκαλοῦσε σχίσμα εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Τά δύο αὐτά γεγονότα προσδίδουν δογματικόν χαρακτῆρα εἰς τήν ἐν λόγῳ ἀλλαγήν. Συνεπῶς, ὅσοι ἐν γνώσει τῶν ἀνωτέρω κατακρίνουν τούς ἀντιδράσαντες «παλαιοημερολογίτας» εἶναι αἱρετικοί, ὡς κρυπτο-οικουμενισταί. Ἐφόσον ἐπανεξετάζουν τό Συνοδικῶς λελυμένον ἑορτολογικόν ζήτημα καί ὁ λόγος των στρέφεται παραπλανητικῶς εἰς ἄσχετα θέματα, ὅπως π.χ. τό Μακεδονικόν ἡμερολόγιον, εἶναι ἐκτός θέματος! Ἐκτός δέ ἀπό προτεσταντίζοντες, κάμνουν καί λογικά λάθη, ὑβρίζουν σκαιῶς ὅσους ἀναιροῦν μέ ἀδιάσειστα στοιχεῖα καί ἐπιχειρήματα τίς φλυαρίες των καί ψεύδονται ἀσυστόλως! Ὁ κ. Ρίζος, π.χ., εἰς τό χθεσινόν κείμενόν του πού ἐδημοσιεύθη εἰς τό ἱστολόγιον «Πατερική Παράδοση», ἐκτός ἀπό τίς συκοφαντίες καί τίς ὕβρεις πού ἐκτοξεύει ἐναντίον σου καί ἐναντίον ἄλλων Ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν, ἀποκαλεῖ τόν γράφοντα «ἄσχετον» περί τά ἀκαδημαϊκά καί «ἀγράμματον», διότι εἰς ἕν ἀπό τά σχόλιά μου ἔγραψα τά ἑξῆς: «Στά Πανεπιστήμια τῶν ΗΠΑ, ἀλλά καί ἀλλαχοῦ, ἡ ἀντιγραφή εἶναι βαρύτατον ἀκαδημαϊκόν ἀτόπημα καί ὁ ὑποπίπτων εἰς αὐτό ἀποβάλλεται.» Ἐπειδή ὅμως αὐτό εἶναι ἀληθές, τό ὁποῖον γνωρίζω καλῶς, ὡς σπουδάσας καί διδάξας ἐπί τρεῖς περίπου δεκαετίας σέ πολλά Ἀμερικανικά, Αὐστραλιανά, Ἑλληνικά καί Κυπριακά Πανεπιστήμια, ὁ καθείς ἀντιλαμβάνεται ποῦ ὁδηγεῖ ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ἐμπάθεια τοῦ κ. Ρίζου. Μετά δέ τήν ἐκ μέρους σου ἀπόδειξιν τῆς ἀντιγραφῆς του ἀπό τούς κ.κ. Καρδάσην καί Σιαμάκην, γράφει, ὑποκρινόμενος ὅτι δέν γνωρίζει τί σημαίνει ἀντιγραφή, ὅτι τά γραφόμενά του συμπίπτουν μέ αὐτά τῶν ὡς ἄνω δύο συγγραφέων δῆθεν ἐπειδή καί οἱ τρεῖς χρησιμοποιοῦν τίς αὐτές πηγές!!! Γράφει μάλιστα καί ὅτι κάμνει παραπομπές στούς ἄνω, κάτι πού δέν διεπίστωσα μέ τήν λειτουργίαν «Εὕρεσις» τοῦ προγράμματος Word. Ὅποιος ἀντέχει νά διαβάζῃ προτεσταντικά βιβλία καί μοῦ ἀποδείξει ὅτι ὁ κ. Ρίζος ἔκαμε ὄντως παραπομπές στούς ὡς ἄνω δύο συγγραφεῖς, ὁπότε δέν ψεύδεται, τόν παρακαλῶ νά μ’ ἐνημερώσῃ γιά νά διορθώσω. Ὅλ’ αὐτά τά ἔγραψα χάριν τῶν ἀναγνωστῶν. Οὐδεμίαν διάθεσιν ἔχω νά κάμω διάλογον μέ τόν κ. Ρίζον καί τούς ὁμοίους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Χατζηνικολάου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέ τό σχόλιό σας περί προτεσταντικού βιβλίου τού κ. Ρίζου, θέσατε καί έναν ακόμη προβληματισμό, τόν οποίο έχω από μακρού.
Διερωτώμαι, δηλαδή, τί πράγμα "πατερική παράδοση" είναι αυτό τό ιστολόγιο μέ τόν τίτλο αυτό ; Τήν Ορθοδοξία υπηρετεί ή μήπως αλλότρια συμφέροντα, που συγκαλύπτονται πίσω από τό εύηχον τής ονομασίας "Πατερική Παράδοσις" ;
Από τα πρόσφατα δημοσιευθέντα κείμενα Αποτειχισμένων παρατηρούμε ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει επιθυμία ενότητος με τους Αντιοικουμενιστές του Πατρίου, που είναι αριθμητικά πολλές φορές πολλαπλάσιοι των Αποτειχισμένων και των συναγωνιζομένων μαζί τους, διότι είναι παράλογο να επιζητούν αληθινά ενότητα οι Αποτειχισμένοι με εκείνους που αποκαλούν, ως δήθεν, Σχισματικούς. Όσον αφορά τις ενστάσεις τους για την ύπαρξη της Συνόδου μας ας μην ξεχνούν ότι και οι ίδιοι προτρέπουν Αρχιερείς του Νέου και ιδιαίτερα με το κείμενο του Ωραιοκάστρου, να βγούν ουσιαστικά στην Αποτείχιση και ερωτώ εάν τους άκουγαν κάποιοι από τους Αρχιερείς αυτούς και ακολουθούσαν την Αποτείχισή τους άραγε δεν θα έκαναν κάποιο είδος Συνόδου και η Σύνοδος αυτή θα ήταν "καλή" και η δική μας "κακή" ; Ας ακολουθήσουν λοιπόν τον δρόμο τους αφήνοντας κατά μέρος τις προτάσεις για δήθεν διαλόγους που από ότι φαίνεται δεν έχουν σχέση με καταλλαγή, αλλά αποβλέπουν σε επικοινωνιακούς στόχους απαξίωσης των ΓΟΧ. Αδελφοί Αποτειχισμένοι σας ευχόμεθα καλή επιτυχία στον μονήρη δρόμο σας, όσο για Αρχιερείς δεν πρόκειται να αποκτήσετε, διότι δεν το λέει η καρδιά τους και δεν έχετε ποίμνιο, ενδεικτικό άλλωστε είναι το γεγονός ότι το κείμενο του Ωραιοκάστρου το υπέγραψαν ηλεκτρονικά 230 άτομα , άραγε δεν σας λέει τίποτε αυτό το γεγονός ; Εάν θελήσετε στο μέλλον αληθινή ενότητα για το συμφέρον της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, χωρίς προσπάθειες απαξίωσης των συνομιλητών σας, ξέρετε που θα βρείτε όχι εμάς τους απλούς Πιστούς, αλλά την ηγεσία της Εκκλησιαστικής προσπάθειάς μας. Ευχόμεθα ειλικρινά να καταννοήσετε το πόσο σημαντικό γεγονός θα είναι η ύπαρξη μίας τέτοιας ενότητος των αληθινών Ορθοδόξων για την Εκκλησία μας (τελικό σχόλιό μου, Πολυμενόπουλος Διονύσιος )
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Διονύση επικροτώ τα σχόλιά σου και συμπληρώνω :
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτοι πιστοί που αποτειχίστηκαν το 1924 από την κρατούσα Εκκλησία κατηγορήθηκαν από εκείνη ως σχισματικοί και μάλιστα ότι τα μυστήρια που τελούσαν οι ιερείς τους ως ανυπόστα και άκυρα.
Μετά από 11 χρόνια διωγμών και πολλών πιέσεων αποτειχίστηκαν τελικά και 3 επίσκοποι. Οικουμενιστές και αντιοικουμενιστές το κατακρίνουν.
Οι μεν πρώτοι για ευνότητους λόγους.
Οι δεύτεροι παρόλο που και οι ίδιοι καλούν σε αποτείχιση επισκόπους για να τους ποιμάνουν εντούτοις την Σύνοδο των Αποτειχισμένων Παλαιοημερολογιτών επισκόπων την θεωρούν σχισματική.
Ας καθίσουν λοιπόν οι νεοαποτειχισμένοι να τα βρούν με τον εαυτό τους, να αποφασίσουν τι θέλουν. Θέλουν παπάδες, θέλουν επισκόπους, θέλουν να πορεύονται μόνοι τους;
Ήδη οι περισσότεροι δεν καλοσυμπλήρωσαν ένα χρόνο αποτείχισης και βλέπουμε τρεις τέσσερις διαφορετικές τάσεις ανάμεσά τους με αλληλοσυγκρουόμενα πιστεύω.
Το χαρακτηριστικότερο πάντως όλων είναι ότι δεν έχουν απογαλακτιστεί ακόμη από πρόσωπα και πράγματα που τους συνδέουν με την οικουμενιστική νοοτροπία των περασμένων δεκαετιών.
Σκεφτείτε το ιστορικό ανάλογο της περιόδου της εικονομαχίας όταν γενιές ορθοδόξων γεννήθηκαν και ανατράφηκαν μέσα σε εικονομαχικό περιβάλλον μη αντιλαμβανόμενοι ότι βρίσκονταν σε λάθος δρόμο.
Έτσι και τώρα κάποιες γενιές μεγάλωσαν μέσα σε φαινομενικά χριστιανικό περιβάλλον αλλά από κάτω η αλλοίωση είναι αδιαμφισβήτητη.
Με τα "κανακέματα" των πνευματικών - δεν πειράζει αυτό, δεν πειράζει το άλλο, αρκεί νάρχεται το παιδί στην εκκλησία μην το πολυπιέζεις, μην κρίνετε τους πατριάρχες αυτοί ξέρουν καλύτερα, μόνο να προσεύχεστε και για τ' άλλα μην σας νοιάζει δεν είστε θεολόγοι, να κι ο τάδε παππούλης λέει να μένουμε πάνω στο "πλοίο" και πολλά άλλα τέτοια - φτάσαμε σε μια εποχή χλιαρότητας άγευστης από το γνήσιο ορθόδοξο ήθος και βίωμα.
Eύχομαι μόνο για όλους μας ό,τι αποφάσεις παίρνει κάποιος για την πνευματική του πορεία να γίνονται με γνώμονα όχι την συμβουλή ενός ή δύο προσώπων αλλά την παράδοση και την πείρα της Εκκλησίας.
Ένας επίσκοπος κάποτε διάβαινε στα χωριά σαν απλός μοναχός για να δει από κοντά τους ανθρώπους και να διαπιστώσει την πνευματική τους κατάσταση.
Βρίσκει έναν χωρικό να δουλεύει στο χωράφι του και τον ρωτάει άμεσα
-Πιστεύεις;
-Πιστεύω.
-Και τι ακριβώς πιστεύεις;
-Ότι πιστεύει αυτή, και του δείχνει με το χέρι του μια εκκλησούλα λίγο πιο πέρα.
Όλα τα δόγματα και οι θεολογίες είναι για τους απλούς και με καθαρή καρδιά ανθρώπους συμπυκνωμένα στην βεβαιότητα της πείρας της Εκκλησίας.
ΥΓ.
Είπε ο Θεός στον Μωυσή
"...Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία..."
Τώρα αν για κάποιους αστροπαρατηρητές χρειάζεται κάθε κάποιες εκατοντάδες χρόνια να υπολογίζουν τα δευτερόλεπτα , να τα μαζεύουν και να γεννάνε μια ακόμη (ανύπαρκτη) ημέρα και πρέπει να μας το επιβάλλουν γιατί αυτό είναι το επιστημονικό (λες και η Εκκλησία τόσους αιώνες δεν το ήξερε) και επ' ευκαιρία (όλως τυχαίως) θα συνεορτάζουμε με τους "αδελφούς" μας "χριστιανούς" των άλλων δογμάτων, ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Ἀγαπητέ μου Γιάννη, σέ συγχαίρω θερμῶς γιά τό ἀπό καρδίας συγκεκροτημένον καί ρεαλιστικώτατον σχόλιόν σου. Δυστυχῶς, ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι τά πράγματα σχετικῶς μέ τήν πλάνην πού ἐπικρατεῖ ὡς πρός τήν Ὀρθόδοξον στάσιν τῶν πιστῶν ἔναντι τῶν αἱρετικῶν "ποιμένων" τῆς ἐποχῆς μας.
ΔιαγραφήΜία ἄλλη ἐκδοχή τῆς ἱστορίας πού παραθέτεις ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὅταν τόν 19ον αἰῶνα κάποιοι μισσιονάριοι ἔφθασαν στήν Ἑλλάδα, συνήντησαν ἕνα βοσκόν πού ἔβοσκε τά πρόβατά του καί τόν ἠρώτησαν: "Πιστεύεις στόν Χριστόν;" Ἐκεῖνος ἀπήντησεν ὅτι πιστεύει, ὁπότε τόν ἠρώτησαν τί ἀκριβῶς πιστεύει. Τότε ἐκεῖνος ἀπήντησεν ὅτι πιστεύει ὅ,τι ἀκριβῶς πιστεύει ἡ Ἐκκλησία καί ἔδειξεν εἰς αὐτούς ἕν μικρόν ἐκκλησάκι πού ὑπῆρχε ἐκεῖ κοντά. Τότε ἐκεῖνοι τόν ἠρώτησαν: "Καί τί ἀκριβῶς πιστεύει ἡ Ἐκκλησία;" Καί ὁ ἀγράμματος ἀλλά φωτισμένος βοσκός τούς ἀπήντησεν ὡς ἑξῆς: "Ἡ Ἐκκλησία πιστεύει ὅ,τι ἀκριβῶς πιστεύω κι ἐγώ!!!" Οἱ μισσιονάριοι κατάλαβαν ὅτι ὁ εὐσεβής λαός τῆς Ἑλλάδος δέν διαπραγματεύεται τήν πίστιν του οὔτε βάζει εἰς κρίσιν τά παραδεδομένα, ὁπότε ἐπέστρεψαν εἰς τ΄γην Ἑσπερίαν ἄπραγοι! Φαντάσου τί ἀποτέλεσμα θά εἶχε μία συζήτησις τοῦ βοσκοῦ μετ' αὐτῶν γιά τό Μακεδονικόν ἡμερολόγιον καί τίς ἄλλες ἀνοησίες πού μᾶς ἀραδιάζουν οἱ μοντέρνοι ἕλληνες μισσιονάριοι!
Ὠραίος ο ἀδερφός. Θἀ συμφωνήσω ἐκατό τἰς ἐκατό.
ΔιαγραφήΜόλις ἀνηρτήθη στό ἱστολόγιον "Ἀποτείχισις καί Πατερική Παράδοσις" ἕν ἄρθρον μέ τίτλον: "«Το τέρας του οικουμενισμού ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε» και οι Παλαιοημερολογίτες αρνούνται την ενωμένη αντιμετώπισή του, λόγω ...Ημερολογίου!"
ΑπάντησηΔιαγραφήὭστε, λοιπόν, πταίουν οἱ Π/Ηται πού δέν συντάσσονται μέ τούς κρυπτο-οικουμενιστάς Ν/Ητας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Γιατί ἄραγε δέν πταίουν αὐτοί πού, λόγῳ τοῦ π. ἡμερολογίου καί τῆς ψευδο-θεωρίας τῶν "παραλλήλων ἐπισκόπων," ἀρνοῦνται νά συνταχθοῦν μαζί μας, πού εἴμεθα παραδοσιακώτεροι, πολυπληθέστεροι καί ἀρχαιότεροι στόν ἱερόν ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Κατά Ιωάννην η΄ «59 ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ' αὐτόν· Ἰησοῦς δὲ ἐκρύβη ...» Ήταν οι "πεπιστευκότες αὐτῷ Ἰουδαίοι" !
ΔιαγραφήΝαί, μάλιστα,"ἐκρύβη"! Παρότι δε 'εκρύβη' «ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ διὰ μέσου αὐτῶν» !!
«... καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ διὰ μέσου αὐτῶν, καὶ παρῆγεν οὕτως.».
Τόση τύφλα - έ, μά, πιά δέν αντέχονται - έχουν οι καινοτόμοι τής νέας ορθοδοξίας.
Μην ασχολείσαι αγαπητέ Δημήτριε. Αν θέλουν όντως την καταλαγή και την ένωση εν Αληθεία και Αγάπη ας πάνε στη Σύνοδό μας και εκεί ας μιλήσουν με τους Επισκόπους μας.
ΔιαγραφήΟ Παναγιώτης Σημάτης με την ανάρτησή του αυτή αποπροσανατολίζει ουσιαστικά, κατά την γνώμη μου, ως προς την αιτία, της μη ενότητος των Αντιοικουμενιστών. Εάν οι Αποτειχισμένοι ειλικρινά επιθυμούσαν την ενότητα και καταλαγή με τους Ορθοδόξους του Πατρίου (ΓΟΧ) δεν θα τους αποκαλούσαν συνεχώς Σχισματικούς και εκτός Εκκλησίας, ούτε θα προχωρούσαν σε δημόσιο διάλογο με λαϊκούς εκ των ΓΟΧ, έχοντας πνεύμα ουσιαστικά αντιπαράθεσης, αλλά θα έκαναν διάλογο, έστω και άτυπο κατ αρχάς, με τους Επισκόπους των ΓΟΧ, αφήνοντας κατά μέρος έστω και προσωρινά τις εντεκλίσεις και κατηγορίες, άλλωστε οι Αντιοικουμενιστές έχουν κοινό αντίπαλο τους φιλαιρετικούς και όχι τους άλλους Ορθοδόξους αδελφούς τους. Τίποτε όμως από όλα αυτά δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει, διότι οι Αποτειχισμένοι, κατά πλειοψηφία, δεν επιθυμούν καμμία ενότητα με τους ΓΟΧ, τους οποίους θεωρούν λανθασμένα ως απειλή για Την Εκκλησία. Κύριε Σημάτη αφήστε τα περί δήθεν ενοχής των ΓΟΧ για την μη ενότητα και πείτε δημόσια και ξεκάθαρα το τί φρονείτε γι αυτούς και σεις και η ομάδα που ανήκετε. Εμείς παντως δεν θα σας ακολουθήσουμε, ούτε σχισματικούς, ούτε εκτός Εκκλησίας σας Θεωρούμε, η δε άποψή μας να παραμείνουμε όλοι οι Αντιοικουμενιστές με το Πάτριο Εορτολόγιο, εκτός των σοβαρών θεολογικών λόγων που επικαλούμεθα έχει και την σημαντική συμβολική αξία, ότι πρακτικά ο Οικουμενισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας άρχισε με την αλλαγή του ημερολογίου για συνεορτασμό με τους Αιρετικούς με σκοπό την σταδιακή ένωση μαζί τους, άρα θα ξηλώσουμε την πορεία αυτή από το πρώτο της βήμα και παράλληλα οι αληθινοί Ορθόδοξοι θα διαφέρουν από τους φιλοοικουμενιστές και τους συνοδοιπόρους τους έχοντας ένα σημαντικό εξωτερικό στοιχείο διαφοράς, που θα τους διακρίνει μεταξύ τους στο λαό, το Ορθόδοξο Εορτολόγιο.
ΔιαγραφήΠολύ ωραία όλα αυτά αλλά εγώ θα σας πώ τη θέση μου. Δεν θα έλεγα όχι στην διάλυση των συνόδων και δημιουργία μιας νέας συνόδου μαζί με τους αντι-οικουμενιστες, εφόσον βέβαια γυρίσουν και πάλι πίσω στην ορθόδοξη παράδοση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης κατάργηση αγιοποιησεων των νεοφανων αγίων και απο τις 2 πλευρές. Όποιος θέλει ας τιμάει τον κάθε έναν στο σπίτι του.
Σκέπτεσθαι μία εκκλησία με εικόνες Παϊσιου, Πορφύρίου, Χρυσοτόμου, Ματθαίου;
ΔιαγραφήΝα μην σας μπαίνουν αυτοί οι λογισμοι κύριε Στυλιανέ.
Όποιος θέλει ας ακολουθήσει. Δεν θα διαλυθεί το σύμπαν για χάρη των οπαδών του Τρικαμηνά, του Ζήση κτλ.
Ας τα βρουν πρώτα μεταξύ τους οι αποτειχισμένοι και μετά εδώ είμαστε.
Ἀπορῶ, ἀδερφέ, πού θέτεις ὑπό κατάργησιν τόν ὄντως ἅγιον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον μαζί μέ τούς ἄλλους!
ΔιαγραφήΑκούγετε σκληρό, αλλά όλες αυτές οι αγιοποιήσεις (και απο τις 2 πλευρές μόνο μεγαλώνουν το χάσμα. Το αν αγίασε κάποιος ούτως η άλλος είναι κάτι που αναλαμβάνει ο Κύριος. Εμείς ας τιμούμε όπιον θέλουμε σπίτια μας. Πιστεύω δεν θα είχε αντίρρηση ο Άγιος πρώην Φλωρίνης, για την ενότητα.
ΔιαγραφήΠρος Ν.Μάνη,Δ.Χατζηνικολάου και άλλους αδερφούς : Διάβασα στο ιστολόγιο «Ο Παιδαγωγός» και στο σύνδεσμο που παραθέτω http://opaidagogos.blogspot.gr/2017/06/662017.html, ένα άρθρο,όπου ο κ.Ρίζος συνεχίζει την επίθεση στο πάτριο ημερολόγιο και ιδιαιτέρως στον κ.Ν.Μάνη (τον «Δάσκαλο» δηλαδή) και το κάνει με τον γνωστό αήθη τρόπο του,χωρίς επιχειρήματα (αφού τα έχει ανατρέψει όλα ο «Δάσκαλος») και με περισσή εμπάθεια (θίχτηκε βλέπεις ο εγωϊσμός του από την κονιορτοποίηση των θέσεών του),λες και ο διάλογος γίνεται «επί προσωπικού».Δυστυχώς ο κ.Ρίζος, ενώ υποτίθεται ότι έφυγε από τον οικουμενισμό, συνεχίζει να μάχεται την αλήθεια και μάλιστα με πιο έντονο τρόπο, αποτελώντας η πολεμική του αυτή το καλύτερο δεκανίκι για τους οικουμενιστές.Κατ΄ουσίαν αποτελεί μια ακόμα πτέρυγα του οικουμενισμού,ίσως και την πιο επικίνδυνη,καθότι αποτελεί το ανάχωμα των οικουμενιστών,(συγ)κρατώντας τους αδερφούς του νέου ημερολογίου μακριά από την επάνοδό τους στην αλήθεια.Κι αφού δεν μπορεί με επιχειρήματα να πείσει κανέναν, απλά συνεχίζει με προσωπικές επιθέσεις και ύβρεις,σαν να πρόκειται περί διαλόγου μεταξύ οπαδών ποδοσφαιρικών σωματείων.Νομίζω λοιπόν ότι θα πρέπει να σταματήσει κάθε διάλογος μαζί του,ή έστω αναφορά στο όνομά του.Άλλωστε θεολογικό διάλογο είχε αρχίσει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας Β' ο Τρανός με τους προτεστάντες θεολόγους της Τυβίγγης (1579) αλλά όταν διαπίστωσε ότι ο διάλογος δεν απέφερε κανέναν καρπό, τον διέκοψε. «Σάς παρακαλούμε», τους έγραφε, «μη μας κουράζετε άλλο... Ας πορευθείτε τον δικό σας δρόμο. Αν θέλετε, μπορείτε να μας γράφετε, αλλά όχι πλέον για δόγματα πίστεως».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήστε λοιπόν,αδερφοί,τον κ.Ρίζο και τους ομόφρονές του (Ν.Τσακίρογλου,π.Ευθ.Τρικαμηνά και άλλους) στην έσχατη πλάνη που είναι χειρώτερη της πρώτης.Αθανάσιος Πάροικος
Υ.Γ.Συνεχίστε,βέβαια,να γράφετε,επειδή πολύ μας διαφωτίζουν-ενημερώνουν και αναπαύουν τα γραφόμενά σας.
ΔιαγραφήΑυτά είναι παλιά. Εδώ ο Τσακιρογλου έχει καταφύγει σε νέες αστειότητες :
http://opaidagogos.blogspot.gr/2017/06/2_9.html?m=1
Τι γράφει ο άνθρωπος όταν χάνει την ψυχραιμία του (για να μην πω τα λογικά του ) !!!
Συμφωνώντας αδελφέ γενικώς με τα γραφόμενά σου θα επιθυμούσα να προσθέσω και την παρατήρηση ότι τα γραφόμενα εκ μέρους αρκετών εκ των Αποτειχισμένων εξελίσσονται σταδιακά με περισσότερο επιθετικό τρόπο, λόγους και χαρακτηρισμούς, με την δήθεν δικαιολογία εκ μέρους τους, ότι εμείς οι ΓΟΧ είμαστε, κατ αυτούς, απειλή για την Ορθόδοξη Εκκλησία που θα πρέπει να εξουδετερωθεί. Η συμπεριφορά τους όμως αυτή αποδεικνύει, την πιθανή, σε αρκετούς εξ αυτών, ύπαρξη πάθους, που δεν θα πρέπει να υπάρχει σε ανθρώπους που αγωνίζονται για Την Εκκλησία και μόνο γι Αυτή. Εμείς του Πατρίου έχουμε εμπειρία τέτοιων συμπεριφορών, δήθεν χάριν της αληθείας, που έγιναν στο παρελθόν από πρώην συναγωνιστάς μας και είδαμε που τελικά με την πάροδο του χρόνου κατεληξαν από πνευματικής πλευράς. Ας γίνει αυτό το γεγονός και σε εμάς μάθημα, εάν επιθυμούμε ειλικρινά να αγωνιζόμαστε για Την Εκκλησία και όχι για την Εκκλησία και συγχρόνως για το άτομό μας, με όλους τους κινδύνους αυτής της δεύτερης επιλογής, που μερικές φορές συνιστά είδος δεξιάς πτώσεως, συνήθως δυσδιάκριτης από εκείνον που την πράττει. Ο αγώνας των Ορθοδόξων μέρα με την μέρα και μήνα με τον μήνα θα δυσκολεύει, ας αγωνισθούμε με αληθινή ταπείνωση και ας ζητούμε από Τον Κύριό μας να μας διαφυλάττει να ενεργούμε σύμφωνα με το θέλημά Του και μόνο προς Δόξα Αυτού.
ΔιαγραφήΜόλις διάβασα αυτά στα οποία αναφέρεται ο αδερφός Κυριάκος.Υπάρχει άραγε ελπίδα να απαγκιστρωθούν ποτέ από τα γρανάζια του οικουμενισμού? Το γεγονός ότι πολεμούν ακόμα,αν και με πλάγιο τρόπο,την Εκκλησία,συνηγορεί στο αντίθετο...Πάροικος
ΔιαγραφήΑθανάσιος Πάροικος :
ΑπάντησηΔιαγραφή« ... Άλλωστε θεολογικό διάλογο είχε αρχίσει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας Β' ο Τρανός με τους προτεστάντες θεολόγους της Τυβίγγης (1579) αλλά όταν διαπίστωσε ότι ο διάλογος δεν απέφερε κανέναν καρπό, τον διέκοψε. «Σάς παρακαλούμε», τους έγραφε, «μη μας κουράζετε άλλο... Ας πορευθείτε τον δικό σας δρόμο. Αν θέλετε, μπορείτε να μας γράφετε, αλλά όχι πλέον για δόγματα πίστεως».
Κυπριανός Χ
Ίσως, μετά από αυτό καί προκειμένου νά μην υπάρξει νέα υποτροπή, ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή, γιά νά μάθουμε.
Η υποτροπή επήλθε μετά τό 1944 - άλλη ήταν η αιτία - καί τήν έναρξη τής αλληλοσφαγής μας. Έπειτα, η κατάσταση τακτοποιήθηκε μέ τήν ιδρυτική μας ένταξη στό ΠΣΕ.
Πάλι όμως κάτι πήγε στραβά, μάς προέκυψε η 21 Απριλίου, προστέθηκε τό Κυπριακό, κατέφθασε καί η προεδρική δημοκρατία. Παρένθεση, τά βασίλεια δέν ενώνονται, κλείνει η παρένθεση.
Υποτίθεται, η κατάσταση ηρέμησε μέ τήν ευρωπαϊκή μας ενσωμάτωση, φαίνεται όμως ότι καί εδώ "σκαλώνει" κάπου η δουλειά : χρεωκοπία, δάνεια, ανύπαρκτη εθνική κυριαρχία, καί νόμοι διά τροποποιήσεων. Ήρθαν οι λαθρομετανάστες, έχουμε τούς αναρχοαυτόνομους αντιεξουσιαστές, πλησιάζει καί η αναθεώρηση τού (τελειωμένου) Συντάγματος.
Φαντάζεστε, λοιπόν, τί έχει νά γίνει, άν αποφάσιζε η Ιεραρχία τής κρατικής Εκκλησίας νά ακολουθήσει τό δρόμο, που ακολούθησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας Β' ο Τρανός. Μάς βλέπω νά γινόμαστε Συρία - έχουμε καί τήν πρόσφατη περιπέτεια τής Σερβίας - αν τολμήσουμε νά αλλάξουμε τό ημερολόγιο τών ανύπαρκτων ημερών.
Κατά πάσαν πιθανότητα οι οδηγίες είναι μυστικές, άρρητες καί γνωστές μόνο σέ ελάχιστους μυημένους καί προσκυνημένους. Ρόλος ημών τών αμύητων είναι αυτά νά τά γράφουμε καί νά τα διαδίδουμε, μήπως καί οι εμπαθείς καινοτόμοι, αντιληφθούν ότι δέν είμαστε εμείς οι εχθροί τους. Τουλάχιστον, ας μήν βοηθούν μέ τή στάση τους καί τα γραπτά τους, εκείνους που θέλουν νά χάσουμε τόν Χριστό καί τή ψυχή μας, τήν Ορθοδοξία μας.
Επιμύθιο
Γιατί τά γράφω αυτά ; Όχι βέβαια γιά νά δικαιολογήσω τήν εμπαθή εμμονή τών καινοτόμων, που αποτελούν τό (αντιοικουμενιστικό) όχημα τού εγκληματικού σχεδιασμού τών Σιωνιστών : Παγκόσμια διακυβέρνηση καί μιά θρησκεία γιά όλους τούς σκλάβους τής μιάς, επίσης παγκόσμιας, Τράπεζας.
Η εμπάθεια οπλίζει, η απάθεια αφοπλίζει. Είναι τό δίδαγμα τής Πίστης μας, είναι τό έργο τής εν «περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ.».
Οχι αλλο καρβουνο! Κ Μανη η πατερικοτητα που εκπεμπετε δεν διαφερει και πολυ απο αυτη των οικουμενιστων επισκοπων που προσπαθουν να διαφυλαξουν οπαδους και πελατες αντι ποιμνιου. Η λογικη στα εκατερωθεν επιχειρηματα αναπαυεται στην απαντηση του κ. Ριζου. Ατελειες συναντα κανεις παντου λ.χ. 30 και οχι 90 μερες νηστεια κτλ οι οποιες ομως δεν επηρρεαζουν την ουσια του θεματος. Το ξερω οτι ειναι δυσκολος δρομος η αποτειχιση απο την αιρεση, αλλα πιο δυσκολη εν τελει φαινεται να ειναι απο το σχισμα. Ευχομαι δια της λογικης ο Κυριος να σας οδηγησει στην στενη οδο Του της αληθινης και πατερικης αποτειχισης εν καιρω αιρεσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήκ. Λοΐζο σεβαστή η προσωπική σας γνώμη. Ο καθένας άλλωστε είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι του αρέσει. Χάριν της αληθείας πάντως πρέπει να έχετε υπόψιν σας τα εξής.
ΔιαγραφήΠρώτον, ότι οπαδούς και πελάτες δεν χρειάζεται να διαφυλάξω ή να αποκτήσω, διότι ούτε κατάστημα έχω, ούτε κληρικός είμαι, ώστε να υπήρχε η πιθανότητα να ψάχνω ενορίτες ή πνευματικά παιδιά.
Δεύτερον, πως εμείς οι Ορθόδοξοι δεν ερευνούμε επιχειρήματα που θα αναπαύουν την λογική μας, αλλά αποδεχόμαστε αυτά που μας δίδαξαν οι Πατέρες χωρίς να νεωτερίζουμε. Τώρα πώς εσείς ξυπνήσατε από τον λήθαργο τόσων ετών και μιλάτε για Οικουμενισμό, ανεχόμενοι το πρώτο βήμα αυτού που είναι το νέο ημερολόγιο αυτό και αν αντίκειται στην λογική...
Τρίτον, πως σχίσμα σημαίνει απόσχιση για ιάσιμο ζήτημα, δεν έχει δηλαδή καμία σχέση με την θεάρεστη ένσταση των Παλαιοημερολογιτών.
Κλείνοντας αντεύχομαι να αφήσετε την λογική, από την υπερτόνιση της οποίας πηγάζουν όλες οι αιρέσεις και να εμπιστευτείτε με ταπείνωση την Παραδοθείσα Πίστη.