"Μόνον μή ἐξαπατηθῆτε
ταῖς ψευδολογίαις αὐτῶν,
ἐπαγγελομένων ὀρθότητα πίστεως"
(Μέγας Βασίλειος, P. G. 32, 897)
Αγαπητέ μου κ. Ιωάννη Ρίζο, χαίρετε εν Κυρίω!
Διάβασα στο ιστολόγιο "Πατερική Παράδοση" ("Π.Π." στο εξής) πως ετοιμάσατε μια εργασία για το Ημερολογιακό. Παράλληλα με την αναγγελία της εκδόσεώς της, το παραπάνω ιστολόγιο προέβη σε δημοσίευση του Α΄ μέρους της εργασίας σας (εδώ).
Αφού σας συγχαρώ για την ασχολία σας με το θέμα, γεγονός που δείχνει το ενδιαφέρον σας για τα εκκλησιαστικά μας θέματα σε μια εποχή γενικής υπνηλίας, επιτρέψτε μου ορισμένες παρατηρήσεις πάνω στην εργασία σας και αρχικά στο Α΄μέρος αυτής. Και αυτό όχι μόνο με το θάρρος της μεταξύ μας γνωριμίας και αλληλοεκτιμήσεως, αλλά επειδή και σεις ο ίδιος το ζητάτε τονίζοντας στον Πρόλογο πως η εργασία σας αυτή "είναι δεκτική ελέγχου από κάθε ειδικό, ο οποίος θα διαπιστώσει διαφωνία ανάμεσα στα γραφόμενα, την ιστορία και την Πατερική διδασκαλία".
Προτού όμως καταθέσω τις παρατηρήσεις μου πάνω στο δικό σας κείμενο, πρέπει να αναφερθώ στο εισαγωγικό σχόλιο της "Π.Π.", το οποίο συνοδεύει το Α΄ μέρος αυτής.
Γράφει η "Π.Π.": "Πιστεύουμε ὅσοι μελετήσουν τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ παραθέτει ὁ συγγραφέας, νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο, παρ’ ὅτι κακῶς εἰσήχθη, δὲν ἀποτελεῖ δόγμα, οὔτε ἅπτεται κάποιου δόγματος. Σὲ καιρὸ Παναιρέσεως ἐσχατολογικῆς (ὅπως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὁ Οἰκουμενισμός),ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ νὰ πολεμήσουν τὴν Παναίρεση, πρέπει νὰ εἶναι ἑνωμένοι στὴν Πίστη, ἀφήνοντες μὴ δογματικὰ θέματα γιὰ ἀργότερα".
Εδώ (και παραβλέποντας το "κακῶς εἰσήχθη" - κακώς, αλλά δεν πειράζει; - και το "ἀφήνοντες μὴ δογματικὰ θέματα γιὰ ἀργότερα" που προσωπικά δεν κατανοώ - πότε αργότερα; -, και αφορά μάλλον την "Π.Π." να απαντήσει) προκύπτει ένα βασικό ερώτημα εκ μέρους μου το οποίο σας θέτω ευθέως:
Έχω ακούσει/διαβάσει συχνά, κυρίως από Οικουμενιστές/Μοντερνιστές, την φράση "δεν είναι δόγμα τούτο", "δεν είναι δόγμα το άλλο", "δεν είναι δογματικό ζήτημα" κ.ο.κ.. Εσείς κ. Ρίζο θεωρείτε πως ότι δεν είναι δόγμα (π.χ. το πως κάνουμε τον σταυρό μας) επιτρέπεται να μεταβάλλεται και αν ναι, με ποιες προϋποθέσεις και ποιοι έχουν αυτό το δικαίωμα;
Προχωρώντας στην εργασία σας, ξεκινώ τις παρατηρήσεις μου:
α. Ξεκινάτε τον Πρόλογο μιλώντας για το πρόβλημα "της εορτολογικής ασυμφωνίας που εμφανίστηκε ανά τους αιώνες μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία". Αγαπητέ αδελφέ, εδώ θα μου επιτρέψετε να σας πω πως το όντως υπαρκτό πρόβλημα της εορτολογικής ασυμφωνίας υπήρξε εξ αρχής μέχρι κάποια περίοδο. Δεν ήταν δηλαδή ένα πρόβλημα που εμφανιζόταν κατά διαστήματα, ή "ανά τους αιώνες", αλλά ένα πρόβλημα που υπήρχε αρχικά και πήρε χρόνο για να επιλυθεί (παρακάτω συμφωνείτε και σεις με αυτό γράφοντας πως "μετά από πέντε αιώνες (περίπου τέλη 8ου αι.) ο Καρλομάγνος επέβαλε στη Δύση τον κανόνα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και τότε επήλθε συμφωνία μεταξύ των Χριστιανών, οι οποίοι πλέον εόρταζαν το Πάσχα την ίδια Κυριακή μέχρι το 1582"). Επομένως, για να εξηγούμαστε, από τον 8ο αιώνα μέχρι τον 20ο, δηλαδή για 1200 περίπου χρόνια, δεν υπάρχει πλέον ζήτημα "εορτολογικής ασυμφωνίας" στην Εκκλησία (εκτός αν κάποιος θεωρεί "Εκκλησία" τον Παπισμό...).
Την εορτολογική συμφωνία λοιπόν, η οποία χτίστηκε σταδιακά και επιτεύχθηκε με κόπο μετά από οκτώ σχεδόν αιώνες κάποιοι την γκρέμισαν σε μια στιγμή το 1924 και γίναν αίτιοι σχίσματος. Θα τους δικαιώσουμε, λέγοντας "δεν πειράζει, μιας και τους πρώτους αιώνες δεν υπήρχε συμφωνία" και θεωρώντας παραβάτες αυτούς που αντέδρασαν;
β. Γράφετε πως "η Εκκλησία μέχρι την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο ακολουθούσε το Μακεδονικό ημερολόγιο". Αυτή η θέση αποτελεί ψευδολόγημα, του γνωστού αστροθεάμονος (και αγιομάχου) Ιωάννου Καρδάση σε άρθρο του το οποίο δημοσιεύθηκε εδώ (είναι δε εμφανής η επιρροή του στην εργασία σας, για το συγκεκριμένο θέμα). Πρέπει να ξέρετε όμως πως η Εκκλησία (ως σύνολο) δεν χρησιμοποιούσε κάποιο συγκεκριμένο ημερολόγιο μέχρι και την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, αφού δεν υπήρχε ακόμη ούτε ενιαίο πολιτικό ημερολόγιο. Στην Ρώμη και τις δυτικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας ήταν σε χρήσει το Ιουλιανό ημερολόγιο, στην Ελλάδα και τις επαρχίες της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής το Μακεδονικό ημερολόγιο, στην Περσία το Βαβυλωνιακό ημερολόγιο και στην Αίγυπτο το Αιγυπτιακό ημερολόγιο.
Σταδιακά όμως επικράτησε παντού το Ιουλιανό και αυτό οφείλεται και στην χρήση του από την Εκκλησία (η Οποία έκανε προσπάθεια να επικρατήσει σιγά σιγά μία τάξη και συμφωνία, ακόμη και με Συνόδους, όπως θα δείτε στην επόμενη απάντησή μου). Οι ειδικώς με το ημερολόγιο ασχοληθέντες καθηγητές Κυριάκος Λαμπρύλλος και Γεώργιος Αρβανιτάκης γράφουν χαρακτηριστικά:
"Ἀπὸ τῶν πρώτων ἤδη ἐποχῶν τοῦ χριστιανισμοῦ δεσποζόντων τῶν Ῥωμαίων ἐπὶ παντὸς σχεδὸν τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου, ἀντάμα πανταχοῦ καὶ τοῦ Ῥωμαϊκοῦ (Ἰουλιανοῦ) ἡμερολογίου ἡ χρῆσις ἐπεκράτησεν, ἐκπιπτόντων βαθμηδὸν εἰς ἀχρηστίαν πάντων τῶν ἄλλων ἐν ἑκάστῳ τόπῳ ἢ ἔθνει ἰδιοῤῥύθμων χρονολογιῶν" (Κ. Λαμπρύλλου, Περί του νέου ημερολογίου και του καταλλήλου ή μη της παρ' ημίν εφαρμογής, 1865 στο Ελληνική Ασπίς κατά του Γρηγοριανού Ημερολογίου).
"Τὸ ἡμερολόγιον τῶν Ῥωμαίων ἐπεβλήθη εἰς ὅλον τὸν κόσμον καί διά τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐῤῥιζώθη, διότι συνυφάνθη μετὰ τοῦ ἑορτολογίου" (Γ. Αρβανιτάκη, λ. Ημερολόγιον στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια).
Αυτή η σταδιακή επικράτηση του Ιουλιανού ημερολογίου και η συνύφανση του με το εορτολόγιο, συνετέλεσαν τελικώς στην πολυπόθητη εορτολογική συμφωνία της Εκκλησίας, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Σήμερα τί μας προτείνουν ορισμένοι; Να αρκεστούμε στην χρήση διαφορετικών ημερολογίων, απεμπολώντας το, με τόσο κόπο και χρόνο κερδισμένο, αγαθό της εορτολογικής συμφωνίας; Αν είναι τόσο υπεράνω "ημερών και καιρών" οι ψευδολόγοι αυτοί που σας παρέσυραν στις κρίσεις σας, αγαπητέ κ. Ρίζο, θα τους πρότεινα να ακολουθήσουν όχι το Γρηγοριανό των αιρετικών της Δύσεως, αλλά το Μακεδονικό ή το Αιγυπτιακό, που τόσο εγκωμιάζουν, αλλά - τι κρίμα! - και αυτό χρησιμοποιείται από αιρετικούς, και συγκεκριμένα από τους αιρετικούς της Ανατολής (Μονοφυσίτες)! Οι Νεστοριανοί και Συροϊακωβίτες ακολουθούν το Μακεδονικό ημερολόγιο (Tο Μακεδονικό ημερολόγιο στην Παλαιστίνη και την επαρχία Αραβίας, σελ. 109), οι δε Κόπτες το Αιγυπτιακό (http://www.copts-greece.com/Greek/media/books/Synaxario_new.pdf). Βλέπετε, επειδή οι Μονοφυσίτες αποκόπηκαν από την Εκκλησία τον Ε΄ αιώνα, δεν βίωσαν την εορτολογική συμφωνία που επιτεύχθηκε διά του Ιουλιανού ημερολογίου (όχι ότι το Ιουλιανό ήταν "ιδιαίτερο" - θα μπορούσε να ήταν κάποιο άλλο ημερολόγιο -, αλλά γιατί έτσι ήρθαν τα πράγματα ιστορικώς). Γι' αυτό και δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση μεταξύ του Ιουλιανού με οποιοδήποτε άλλο ημερολόγιο, όπως το Μακεδονικό για το οποίο επισημαίνετε ορθώς πως "δεν αποτελούσε ιερά παράδοση". Χαίρω πολύ, κ. Ρίζο, συμφωνούμε πως το Μακεδονικό δεν αποτέλεσε παράδοση, διότι πολύ απλά ούτε εφαρμόστηκε σε όλη την Εκκλησία, ούτε υπήρξε συνυφασμένο με το εορτολόγιο επί αιώνες, όπως το Ιουλιανό!
γ. Παραθέσατε την γνώμη του Σωζομενού ("Παυσαμένη τε της περί τα δογματικά συζητήσεως, έδοξε [αποφάσισε] τη Συνόδω και την Πασχάλιον εορτήν") για να στηρίξετε ότι το ημερολόγιο δεν είναι δόγμα. Ο Σωζομενός βεβαίως μιλάει για το Πασχάλιο, το οποίο σωστά δεν θεωρεί δογματικό ζήτημα. Αφού δεν είναι δογματικό, γιατί να μη το αλλάξουμε και αυτό, όπως ζητούν οι Οικουμενιστές; Τί πειράζει, αφού τους πρώτους αιώνες, πολλές φορές, το Πάσχα δεν εορτάσθηκε από όλους την ίδια ημέρα. Είδατε που οδηγούμαστε αν πούμε "δεν είναι δογματικό το ένα", "δεν είναι δόγμα το άλλο", "δεν πειράζει έχει ξαναγίνει"; Και που θα σταματήσουμε άραγε;
δ. Περί του μη χρησιμοποιηθέντος ποτέ "διορθωμένου Ιουλιανού" (το οποίο θεσπίστηκε μεν υπό του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου του 1923, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε στην Εκκλησία της Ελλάδος) σας παραπέμπω σε παλαιότερό μου άρθρο με τίτλο "Διορθωμένο Ιουλιανό ή Λανθασμένο Γρηγοριανό;", στο οποίο αποδείχθηκε (χωρίς μάλιστα να έχει αναιρεθεί από κανέναν μέχρι στιγμής) πως η Εκκλησία της Ελλάδος δεν εισήγαγε το "διορθωμένο Ιουλιανό" του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου (το οποίο άλλωστε περιελάμβανε και αλλαγή του Πασχαλίου), αλλά το Γρηγοριανό (έστω και μόνο για τις ακίνητες εορτές) διά του συνταυτισμού του εκκλησιαστικού με το πολιτικό ημερολόγιο, όπως ξεκάθαρα αναφέρει στην Εγκύκλιο του 1924 (δια της οποίας άλλαξε το ημερολόγιο) ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Ποιο ήταν το πολιτικό ημερολόγιο, αγαπητέ μου κ. Ρίζο; Το "διορθωμένο Ιουλιανό" του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου; Μα η Ελληνική Πολιτεία εισήγαγε το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 16 Φεβρουαρίου 1923, μήνες δηλαδή πριν την σύγκληση του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου! Είναι δε κρίμα που δεν θα ζούμε το έτος... 2800 για να δείτε πως τελικά το Γρηγοριανό ημερολόγιο αποδέχθηκε η Εκκλησία της Ελλάδος και όχι το "διορθωμένο Ιουλιανό"!
Συμπληρωματικά εδώ να αναφέρω στην ελλογιμότητά σας, αγαπητέ κ. Ρίζο, πως το σόφισμα αυτό περί του ότι "εμείς δεν έχουμε το Γρηγοριανό, αλλά το διορθωμένο Ιουλιανό", πρώτος το χρησιμοποίησε ο πρωτεργάτης της Ημερολογιακής Καινοτομίας του 1924 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (αργότερα το αντέγραψαν και άλλοι), στον οποίο απάντησε ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης τα εξής: "Κατ' ἀρχὴν δὲν δύναται νὰ γίνῃ λόγος περὶ διορθώσεως τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, διότι ἡ ἀφαίρεσις ἐκ τούτου 13 ἡμερῶν δὲν προσέδωκεν εἰς αὐτὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ τελείου καὶ ἀκριβοῦς, οὕτως ὥστε ὁ Μακαριώτατος νὰ λέγῃ ὅτι διόρθωσε τὸ λάθος τούτου... Ἀφοῦ συμβαδίζει ὁ Μακαριώτατος ὅσον ἀφορᾷ τὰ ἔτη, τοὺς μῆνας, τὰς ἐβδομάδας, τὰς ἡμέρας καὶ τὰς ὥρας μὲ τὸ Γρηγοριανὸν καὶ ὅχι τὸ ἀνύπαρκτον διορθωμένον Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον, δύναται σοβαρῶς καὶ ἀληθῶς νὰ διϊσχυρισθῇ, ὅτι δὲν προσέλαβε τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον ἀφοῦ παρεδέχθη καὶ ἐφήρμοσεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τὸ χρονόμετρον τούτου; Ὁ διϊσχυρισμὸς οὗτος τοῦ Μακαριωτάτου εἶναι παρόμοιος πρὸς τὸν διἱσχυρισμὸν ἐκείνου ὅστις διατείνεται ὅτι τὸ ὄνομα Κώστας δὲν εἶναι τὸ ἴδιον μὲ τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος καὶ ὅτι τὸ ὄνομα Γιάννης δὲν εἶναι τὸ αὐτὸ μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάννης" (Άπαντα πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τόμ. α΄, Ι. Μ. Αγ. Νικοδήμου Γορτυνίας, 1997, σελ. 243).
ε. Αγαπητέ μου κ. Ρίζο, θα κλείσω την Α΄ αυτήν απάντησή μου με δύο σημαντικότατα περί του θέματος κείμενα, τα οποία δεν γράφτηκαν από κάποιον "φανατικό" Παλαιοημερολογίτη.
Το πρώτο είναι του αποδεκτού από όλους μας - θέλω να πιστεύω - οσιακής μνήμης Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται σχεδόν όλα όσα εξέθεσα παραπάνω: "Αὐτοὶ οἱ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, παρὰ τὸ ὅτι ἐγνώριζον τὴν ἀτέλειαν τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, μηδαμῶς ἐνδιαφερόμενοι ἂν εἶναι τὸ τέλειον ἢ ἀτελὲς τοῦτο, ἐπὶ τῇ βάσει αὐτοῦ καθώρισαν τὰ τοῦ Πάσχα, βαθμηδὸν δὲ καὶ κατ' ὁλίγον ἡ Ἐκκλησία, ἐπὶ τῇ βάσει τούτου, καὶ ὅλον τὸ ἑορτολόγιόν της ἐρρύθμισε καὶ ὅλην τὴν τ' ἐσωτερικὴν καὶ ἐξωτερικὴν ζωήν της διέταξε. Τόσον πολὺ δὲ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον συνυφάνθη μὲ τὴν ζωὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ μὴ εἶναι ποσῶς εὔκολον νὰ θιχθῇ τοῦτο, ἄνευ κλονισμοῦ ἰσχυροῦ εἰς αὐτὸ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ οἰκοδομήματος. Τὸ ἡμερολόγιον τοῦτο διὰ τῆς τοιαύτης ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ χρήσεως, καὶ ἡγιάσθη, ὥστε καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦτον νὰ μὴ δύναται εὐκόλως νὰ περιφρονηθῇ" (Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, Τα μεγάλα ζητήματα της Ορθοδοξίας [Επιστολή προς τον Βασιλέα της Ελλάδος], Απρίλιος 1966 στο "Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία", αρ. 45-47, Ιαν.-Αυγ. 1992, και εδώ).
Το δεύτερο είναι από την επίσημη Εισήγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος προς την μέλλουσα "Πανορθόδοξη Μεγάλη Σύνοδο", στην οποία ομολογούνται τα εξής: "Μεταξὺ τῶν ἀκολουθουσῶν τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον καὶ τῶν ἀκολουθουσῶν τὸ Νέον ὑπάρχει μόνιμος διαφορὰ 13 ἡμερῶν ὡς πρὸς τὴν τέλεσιν ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἀκινήτων λεγομένων ἑορτῶν. Τοῦτο ἀποτελεῖ γεγονὸς πρωτοφανὲς εἰς τὰ χρονικὰ τῆς Ἐκκλησίας, καθ' ὅσον παρὰ τὴν κατὰ τοῦς πρώτους χρόνους ποικιλίαν ἡμερολογίων καὶ τὸ ἀκαθόριστον τοῦ ἑορτολογίου, ούδέποτε παρουσιάσθη χρονικὴ διαφορὰ ἑορτασμοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ γεγονότος (π.χ. κοιμήσεως άγίου), ὡς συμβαίνει σήμερον. Ἡ διαφωνία καθίσταται εντονωτέρα κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τῶν Χριστουγέννων, Θεοφανείων, τῆς Koιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Οἱ μὲν νηστεύουν, οἱ δὲ πανηγυρίζουν. Ἡ διαφωνία αὔτη ὁδηγεῖ εἰς τὸ ἑρώτημα: «Τίς ἑορτάζει, ἡμεῖς ἢ ἡ Ἐκκλησία;». Ἡ απάντησις ἡμεῖς, αἴρει τὴν ἱερότητα τῶν ἑορτῶν, καθιστῶσα αὐτὰς ἀτομικὴν ἑκάστου ὑπόθεσιν. Ἡ ἀπάντησις ἡ Ἐκκλησία, ἀπαιτεῖ ἕνα ἑορτασμὸν ὡς μία εἶναι ἡ Ἐκκλησία" (Τό ἡμερολογιακόν ζήτημα: Εἰσήγησις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός τήν Πανορθόδοξον Μεγάλην Σύνοδον, Αθήνα, 1971, σελ. 10).
Αγαπητέ μου κ. Ρίζο, ελπίζω όσα σας έγραψα να τα λάβετε σοβαρά υπόψιν σας. Εν αναμονή της Β΄ απαντήσεώς μου στο Β΄ μέρος της εργασίας σας, που μόλις είδα πως ανήρτησε η "Π.Π.", μπορείτε να μου στείλετε τυχόν σχόλιά σας εδώ και να γίνει μια εποικοδομητική συζήτηση.
Διάβασα στο ιστολόγιο "Πατερική Παράδοση" ("Π.Π." στο εξής) πως ετοιμάσατε μια εργασία για το Ημερολογιακό. Παράλληλα με την αναγγελία της εκδόσεώς της, το παραπάνω ιστολόγιο προέβη σε δημοσίευση του Α΄ μέρους της εργασίας σας (εδώ).
Αφού σας συγχαρώ για την ασχολία σας με το θέμα, γεγονός που δείχνει το ενδιαφέρον σας για τα εκκλησιαστικά μας θέματα σε μια εποχή γενικής υπνηλίας, επιτρέψτε μου ορισμένες παρατηρήσεις πάνω στην εργασία σας και αρχικά στο Α΄μέρος αυτής. Και αυτό όχι μόνο με το θάρρος της μεταξύ μας γνωριμίας και αλληλοεκτιμήσεως, αλλά επειδή και σεις ο ίδιος το ζητάτε τονίζοντας στον Πρόλογο πως η εργασία σας αυτή "είναι δεκτική ελέγχου από κάθε ειδικό, ο οποίος θα διαπιστώσει διαφωνία ανάμεσα στα γραφόμενα, την ιστορία και την Πατερική διδασκαλία".
Προτού όμως καταθέσω τις παρατηρήσεις μου πάνω στο δικό σας κείμενο, πρέπει να αναφερθώ στο εισαγωγικό σχόλιο της "Π.Π.", το οποίο συνοδεύει το Α΄ μέρος αυτής.
Γράφει η "Π.Π.": "Πιστεύουμε ὅσοι μελετήσουν τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ παραθέτει ὁ συγγραφέας, νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο, παρ’ ὅτι κακῶς εἰσήχθη, δὲν ἀποτελεῖ δόγμα, οὔτε ἅπτεται κάποιου δόγματος. Σὲ καιρὸ Παναιρέσεως ἐσχατολογικῆς (ὅπως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὁ Οἰκουμενισμός),ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ νὰ πολεμήσουν τὴν Παναίρεση, πρέπει νὰ εἶναι ἑνωμένοι στὴν Πίστη, ἀφήνοντες μὴ δογματικὰ θέματα γιὰ ἀργότερα".
Εδώ (και παραβλέποντας το "κακῶς εἰσήχθη" - κακώς, αλλά δεν πειράζει; - και το "ἀφήνοντες μὴ δογματικὰ θέματα γιὰ ἀργότερα" που προσωπικά δεν κατανοώ - πότε αργότερα; -, και αφορά μάλλον την "Π.Π." να απαντήσει) προκύπτει ένα βασικό ερώτημα εκ μέρους μου το οποίο σας θέτω ευθέως:
Έχω ακούσει/διαβάσει συχνά, κυρίως από Οικουμενιστές/Μοντερνιστές, την φράση "δεν είναι δόγμα τούτο", "δεν είναι δόγμα το άλλο", "δεν είναι δογματικό ζήτημα" κ.ο.κ.. Εσείς κ. Ρίζο θεωρείτε πως ότι δεν είναι δόγμα (π.χ. το πως κάνουμε τον σταυρό μας) επιτρέπεται να μεταβάλλεται και αν ναι, με ποιες προϋποθέσεις και ποιοι έχουν αυτό το δικαίωμα;
Προχωρώντας στην εργασία σας, ξεκινώ τις παρατηρήσεις μου:
α. Ξεκινάτε τον Πρόλογο μιλώντας για το πρόβλημα "της εορτολογικής ασυμφωνίας που εμφανίστηκε ανά τους αιώνες μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία". Αγαπητέ αδελφέ, εδώ θα μου επιτρέψετε να σας πω πως το όντως υπαρκτό πρόβλημα της εορτολογικής ασυμφωνίας υπήρξε εξ αρχής μέχρι κάποια περίοδο. Δεν ήταν δηλαδή ένα πρόβλημα που εμφανιζόταν κατά διαστήματα, ή "ανά τους αιώνες", αλλά ένα πρόβλημα που υπήρχε αρχικά και πήρε χρόνο για να επιλυθεί (παρακάτω συμφωνείτε και σεις με αυτό γράφοντας πως "μετά από πέντε αιώνες (περίπου τέλη 8ου αι.) ο Καρλομάγνος επέβαλε στη Δύση τον κανόνα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και τότε επήλθε συμφωνία μεταξύ των Χριστιανών, οι οποίοι πλέον εόρταζαν το Πάσχα την ίδια Κυριακή μέχρι το 1582"). Επομένως, για να εξηγούμαστε, από τον 8ο αιώνα μέχρι τον 20ο, δηλαδή για 1200 περίπου χρόνια, δεν υπάρχει πλέον ζήτημα "εορτολογικής ασυμφωνίας" στην Εκκλησία (εκτός αν κάποιος θεωρεί "Εκκλησία" τον Παπισμό...).
Την εορτολογική συμφωνία λοιπόν, η οποία χτίστηκε σταδιακά και επιτεύχθηκε με κόπο μετά από οκτώ σχεδόν αιώνες κάποιοι την γκρέμισαν σε μια στιγμή το 1924 και γίναν αίτιοι σχίσματος. Θα τους δικαιώσουμε, λέγοντας "δεν πειράζει, μιας και τους πρώτους αιώνες δεν υπήρχε συμφωνία" και θεωρώντας παραβάτες αυτούς που αντέδρασαν;
β. Γράφετε πως "η Εκκλησία μέχρι την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο ακολουθούσε το Μακεδονικό ημερολόγιο". Αυτή η θέση αποτελεί ψευδολόγημα, του γνωστού αστροθεάμονος (και αγιομάχου) Ιωάννου Καρδάση σε άρθρο του το οποίο δημοσιεύθηκε εδώ (είναι δε εμφανής η επιρροή του στην εργασία σας, για το συγκεκριμένο θέμα). Πρέπει να ξέρετε όμως πως η Εκκλησία (ως σύνολο) δεν χρησιμοποιούσε κάποιο συγκεκριμένο ημερολόγιο μέχρι και την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, αφού δεν υπήρχε ακόμη ούτε ενιαίο πολιτικό ημερολόγιο. Στην Ρώμη και τις δυτικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας ήταν σε χρήσει το Ιουλιανό ημερολόγιο, στην Ελλάδα και τις επαρχίες της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής το Μακεδονικό ημερολόγιο, στην Περσία το Βαβυλωνιακό ημερολόγιο και στην Αίγυπτο το Αιγυπτιακό ημερολόγιο.
Σταδιακά όμως επικράτησε παντού το Ιουλιανό και αυτό οφείλεται και στην χρήση του από την Εκκλησία (η Οποία έκανε προσπάθεια να επικρατήσει σιγά σιγά μία τάξη και συμφωνία, ακόμη και με Συνόδους, όπως θα δείτε στην επόμενη απάντησή μου). Οι ειδικώς με το ημερολόγιο ασχοληθέντες καθηγητές Κυριάκος Λαμπρύλλος και Γεώργιος Αρβανιτάκης γράφουν χαρακτηριστικά:
"Ἀπὸ τῶν πρώτων ἤδη ἐποχῶν τοῦ χριστιανισμοῦ δεσποζόντων τῶν Ῥωμαίων ἐπὶ παντὸς σχεδὸν τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου, ἀντάμα πανταχοῦ καὶ τοῦ Ῥωμαϊκοῦ (Ἰουλιανοῦ) ἡμερολογίου ἡ χρῆσις ἐπεκράτησεν, ἐκπιπτόντων βαθμηδὸν εἰς ἀχρηστίαν πάντων τῶν ἄλλων ἐν ἑκάστῳ τόπῳ ἢ ἔθνει ἰδιοῤῥύθμων χρονολογιῶν" (Κ. Λαμπρύλλου, Περί του νέου ημερολογίου και του καταλλήλου ή μη της παρ' ημίν εφαρμογής, 1865 στο Ελληνική Ασπίς κατά του Γρηγοριανού Ημερολογίου).
"Τὸ ἡμερολόγιον τῶν Ῥωμαίων ἐπεβλήθη εἰς ὅλον τὸν κόσμον καί διά τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐῤῥιζώθη, διότι συνυφάνθη μετὰ τοῦ ἑορτολογίου" (Γ. Αρβανιτάκη, λ. Ημερολόγιον στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια).
Αυτή η σταδιακή επικράτηση του Ιουλιανού ημερολογίου και η συνύφανση του με το εορτολόγιο, συνετέλεσαν τελικώς στην πολυπόθητη εορτολογική συμφωνία της Εκκλησίας, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Σήμερα τί μας προτείνουν ορισμένοι; Να αρκεστούμε στην χρήση διαφορετικών ημερολογίων, απεμπολώντας το, με τόσο κόπο και χρόνο κερδισμένο, αγαθό της εορτολογικής συμφωνίας; Αν είναι τόσο υπεράνω "ημερών και καιρών" οι ψευδολόγοι αυτοί που σας παρέσυραν στις κρίσεις σας, αγαπητέ κ. Ρίζο, θα τους πρότεινα να ακολουθήσουν όχι το Γρηγοριανό των αιρετικών της Δύσεως, αλλά το Μακεδονικό ή το Αιγυπτιακό, που τόσο εγκωμιάζουν, αλλά - τι κρίμα! - και αυτό χρησιμοποιείται από αιρετικούς, και συγκεκριμένα από τους αιρετικούς της Ανατολής (Μονοφυσίτες)! Οι Νεστοριανοί και Συροϊακωβίτες ακολουθούν το Μακεδονικό ημερολόγιο (Tο Μακεδονικό ημερολόγιο στην Παλαιστίνη και την επαρχία Αραβίας, σελ. 109), οι δε Κόπτες το Αιγυπτιακό (http://www.copts-greece.com/Greek/media/books/Synaxario_new.pdf). Βλέπετε, επειδή οι Μονοφυσίτες αποκόπηκαν από την Εκκλησία τον Ε΄ αιώνα, δεν βίωσαν την εορτολογική συμφωνία που επιτεύχθηκε διά του Ιουλιανού ημερολογίου (όχι ότι το Ιουλιανό ήταν "ιδιαίτερο" - θα μπορούσε να ήταν κάποιο άλλο ημερολόγιο -, αλλά γιατί έτσι ήρθαν τα πράγματα ιστορικώς). Γι' αυτό και δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση μεταξύ του Ιουλιανού με οποιοδήποτε άλλο ημερολόγιο, όπως το Μακεδονικό για το οποίο επισημαίνετε ορθώς πως "δεν αποτελούσε ιερά παράδοση". Χαίρω πολύ, κ. Ρίζο, συμφωνούμε πως το Μακεδονικό δεν αποτέλεσε παράδοση, διότι πολύ απλά ούτε εφαρμόστηκε σε όλη την Εκκλησία, ούτε υπήρξε συνυφασμένο με το εορτολόγιο επί αιώνες, όπως το Ιουλιανό!
γ. Παραθέσατε την γνώμη του Σωζομενού ("Παυσαμένη τε της περί τα δογματικά συζητήσεως, έδοξε [αποφάσισε] τη Συνόδω και την Πασχάλιον εορτήν") για να στηρίξετε ότι το ημερολόγιο δεν είναι δόγμα. Ο Σωζομενός βεβαίως μιλάει για το Πασχάλιο, το οποίο σωστά δεν θεωρεί δογματικό ζήτημα. Αφού δεν είναι δογματικό, γιατί να μη το αλλάξουμε και αυτό, όπως ζητούν οι Οικουμενιστές; Τί πειράζει, αφού τους πρώτους αιώνες, πολλές φορές, το Πάσχα δεν εορτάσθηκε από όλους την ίδια ημέρα. Είδατε που οδηγούμαστε αν πούμε "δεν είναι δογματικό το ένα", "δεν είναι δόγμα το άλλο", "δεν πειράζει έχει ξαναγίνει"; Και που θα σταματήσουμε άραγε;
δ. Περί του μη χρησιμοποιηθέντος ποτέ "διορθωμένου Ιουλιανού" (το οποίο θεσπίστηκε μεν υπό του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου του 1923, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε στην Εκκλησία της Ελλάδος) σας παραπέμπω σε παλαιότερό μου άρθρο με τίτλο "Διορθωμένο Ιουλιανό ή Λανθασμένο Γρηγοριανό;", στο οποίο αποδείχθηκε (χωρίς μάλιστα να έχει αναιρεθεί από κανέναν μέχρι στιγμής) πως η Εκκλησία της Ελλάδος δεν εισήγαγε το "διορθωμένο Ιουλιανό" του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου (το οποίο άλλωστε περιελάμβανε και αλλαγή του Πασχαλίου), αλλά το Γρηγοριανό (έστω και μόνο για τις ακίνητες εορτές) διά του συνταυτισμού του εκκλησιαστικού με το πολιτικό ημερολόγιο, όπως ξεκάθαρα αναφέρει στην Εγκύκλιο του 1924 (δια της οποίας άλλαξε το ημερολόγιο) ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Ποιο ήταν το πολιτικό ημερολόγιο, αγαπητέ μου κ. Ρίζο; Το "διορθωμένο Ιουλιανό" του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου; Μα η Ελληνική Πολιτεία εισήγαγε το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 16 Φεβρουαρίου 1923, μήνες δηλαδή πριν την σύγκληση του "Πανορθοδόξου" Συνεδρίου! Είναι δε κρίμα που δεν θα ζούμε το έτος... 2800 για να δείτε πως τελικά το Γρηγοριανό ημερολόγιο αποδέχθηκε η Εκκλησία της Ελλάδος και όχι το "διορθωμένο Ιουλιανό"!
Συμπληρωματικά εδώ να αναφέρω στην ελλογιμότητά σας, αγαπητέ κ. Ρίζο, πως το σόφισμα αυτό περί του ότι "εμείς δεν έχουμε το Γρηγοριανό, αλλά το διορθωμένο Ιουλιανό", πρώτος το χρησιμοποίησε ο πρωτεργάτης της Ημερολογιακής Καινοτομίας του 1924 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (αργότερα το αντέγραψαν και άλλοι), στον οποίο απάντησε ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης τα εξής: "Κατ' ἀρχὴν δὲν δύναται νὰ γίνῃ λόγος περὶ διορθώσεως τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, διότι ἡ ἀφαίρεσις ἐκ τούτου 13 ἡμερῶν δὲν προσέδωκεν εἰς αὐτὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ τελείου καὶ ἀκριβοῦς, οὕτως ὥστε ὁ Μακαριώτατος νὰ λέγῃ ὅτι διόρθωσε τὸ λάθος τούτου... Ἀφοῦ συμβαδίζει ὁ Μακαριώτατος ὅσον ἀφορᾷ τὰ ἔτη, τοὺς μῆνας, τὰς ἐβδομάδας, τὰς ἡμέρας καὶ τὰς ὥρας μὲ τὸ Γρηγοριανὸν καὶ ὅχι τὸ ἀνύπαρκτον διορθωμένον Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον, δύναται σοβαρῶς καὶ ἀληθῶς νὰ διϊσχυρισθῇ, ὅτι δὲν προσέλαβε τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον ἀφοῦ παρεδέχθη καὶ ἐφήρμοσεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τὸ χρονόμετρον τούτου; Ὁ διϊσχυρισμὸς οὗτος τοῦ Μακαριωτάτου εἶναι παρόμοιος πρὸς τὸν διἱσχυρισμὸν ἐκείνου ὅστις διατείνεται ὅτι τὸ ὄνομα Κώστας δὲν εἶναι τὸ ἴδιον μὲ τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος καὶ ὅτι τὸ ὄνομα Γιάννης δὲν εἶναι τὸ αὐτὸ μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάννης" (Άπαντα πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τόμ. α΄, Ι. Μ. Αγ. Νικοδήμου Γορτυνίας, 1997, σελ. 243).
ε. Αγαπητέ μου κ. Ρίζο, θα κλείσω την Α΄ αυτήν απάντησή μου με δύο σημαντικότατα περί του θέματος κείμενα, τα οποία δεν γράφτηκαν από κάποιον "φανατικό" Παλαιοημερολογίτη.
Το πρώτο είναι του αποδεκτού από όλους μας - θέλω να πιστεύω - οσιακής μνήμης Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται σχεδόν όλα όσα εξέθεσα παραπάνω: "Αὐτοὶ οἱ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, παρὰ τὸ ὅτι ἐγνώριζον τὴν ἀτέλειαν τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, μηδαμῶς ἐνδιαφερόμενοι ἂν εἶναι τὸ τέλειον ἢ ἀτελὲς τοῦτο, ἐπὶ τῇ βάσει αὐτοῦ καθώρισαν τὰ τοῦ Πάσχα, βαθμηδὸν δὲ καὶ κατ' ὁλίγον ἡ Ἐκκλησία, ἐπὶ τῇ βάσει τούτου, καὶ ὅλον τὸ ἑορτολόγιόν της ἐρρύθμισε καὶ ὅλην τὴν τ' ἐσωτερικὴν καὶ ἐξωτερικὴν ζωήν της διέταξε. Τόσον πολὺ δὲ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον συνυφάνθη μὲ τὴν ζωὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ μὴ εἶναι ποσῶς εὔκολον νὰ θιχθῇ τοῦτο, ἄνευ κλονισμοῦ ἰσχυροῦ εἰς αὐτὸ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ οἰκοδομήματος. Τὸ ἡμερολόγιον τοῦτο διὰ τῆς τοιαύτης ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ χρήσεως, καὶ ἡγιάσθη, ὥστε καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦτον νὰ μὴ δύναται εὐκόλως νὰ περιφρονηθῇ" (Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, Τα μεγάλα ζητήματα της Ορθοδοξίας [Επιστολή προς τον Βασιλέα της Ελλάδος], Απρίλιος 1966 στο "Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία", αρ. 45-47, Ιαν.-Αυγ. 1992, και εδώ).
Το δεύτερο είναι από την επίσημη Εισήγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος προς την μέλλουσα "Πανορθόδοξη Μεγάλη Σύνοδο", στην οποία ομολογούνται τα εξής: "Μεταξὺ τῶν ἀκολουθουσῶν τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον καὶ τῶν ἀκολουθουσῶν τὸ Νέον ὑπάρχει μόνιμος διαφορὰ 13 ἡμερῶν ὡς πρὸς τὴν τέλεσιν ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἀκινήτων λεγομένων ἑορτῶν. Τοῦτο ἀποτελεῖ γεγονὸς πρωτοφανὲς εἰς τὰ χρονικὰ τῆς Ἐκκλησίας, καθ' ὅσον παρὰ τὴν κατὰ τοῦς πρώτους χρόνους ποικιλίαν ἡμερολογίων καὶ τὸ ἀκαθόριστον τοῦ ἑορτολογίου, ούδέποτε παρουσιάσθη χρονικὴ διαφορὰ ἑορτασμοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ γεγονότος (π.χ. κοιμήσεως άγίου), ὡς συμβαίνει σήμερον. Ἡ διαφωνία καθίσταται εντονωτέρα κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τῶν Χριστουγέννων, Θεοφανείων, τῆς Koιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Οἱ μὲν νηστεύουν, οἱ δὲ πανηγυρίζουν. Ἡ διαφωνία αὔτη ὁδηγεῖ εἰς τὸ ἑρώτημα: «Τίς ἑορτάζει, ἡμεῖς ἢ ἡ Ἐκκλησία;». Ἡ απάντησις ἡμεῖς, αἴρει τὴν ἱερότητα τῶν ἑορτῶν, καθιστῶσα αὐτὰς ἀτομικὴν ἑκάστου ὑπόθεσιν. Ἡ ἀπάντησις ἡ Ἐκκλησία, ἀπαιτεῖ ἕνα ἑορτασμὸν ὡς μία εἶναι ἡ Ἐκκλησία" (Τό ἡμερολογιακόν ζήτημα: Εἰσήγησις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός τήν Πανορθόδοξον Μεγάλην Σύνοδον, Αθήνα, 1971, σελ. 10).
Αγαπητέ μου κ. Ρίζο, ελπίζω όσα σας έγραψα να τα λάβετε σοβαρά υπόψιν σας. Εν αναμονή της Β΄ απαντήσεώς μου στο Β΄ μέρος της εργασίας σας, που μόλις είδα πως ανήρτησε η "Π.Π.", μπορείτε να μου στείλετε τυχόν σχόλιά σας εδώ και να γίνει μια εποικοδομητική συζήτηση.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Με εκτίμηση και αγάπη Χριστού
Νικόλαος Μάννης
Ἀγαπητέ κ. Ρίζο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶδα ὅτι ἐδημοσιεύσατε βιβλίον γιά τό Ἡμερολογιακόν Ζήτημα. Δέν τό ἔχω διαβάσει, ἀλλά ἔχω τήν ἀπορίαν ἄν ἀπαντᾶ ΕΝΤΙΜΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ στό κατωτέρω σχόλιόν μου, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες στό ἱστολόγιον "Scripta -- Manent," καθώς καί στό ἱστολόγιον "ΟΜΟΛΟΓΙΑ." Ἐπίσης, τό ἔστειλα στόν π. Ε. Τρικαμηνᾶ μέσῳ τοῦ ἱστολογίου "Πατερική Παράδοση," ἀλλά δέν μοῦ ἀπήντησε. Τοὐναντίον, ὅταν χθές ἀνεκοίνωσε καί ἐδημοσίευσε τμήματα τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου σας, ἐσχολίασε καί πάλιν (ἀτεκμηριώτως, βεβαίως, ὅπως πάντοτε) ὅτι δῆθεν τό ν.ἡ. δέν ἅπτεται τοῦ δόγματος.
Ἰδού τό σχόλιον, στό ὁποῖον σᾶς καλῶ ν' ἀπαντήσετε:
Δυστυχῶς, ὁ π. Εὐθύμιος πλανᾶται ὅταν λέγῃ ὅτι οἱ Π/Ηται δῆθεν ἀνήγαγον τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον εἰς δόγμα πίστεως καί, ὡς ἐκ τούτου, εἶναι δῆθεν αἱρετικοί!!! Ἀφ' ἑαυτοῦ, τό νέον ἡμερολόγιον (ν.ἡ.) δέν εἶναι δογματικόν θέμα, πού σημαίνει ὅτι: (1) ἄν δέν εἶχε καταδικασθῆ ἀπό τρεῖς Πανορθοδόξους Συνόδους τοῦ 16ου αἰῶνος• (2) ἄν ὑπῆρχε ποιμαντικός λόγος διά τήν εἰσαγωγήν του εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν• καί (3) ἄν ὑπῆρχε Πανορθόδοξος συμφωνία (κατόπιν Συνόδου) διά τήν εἰσαγωγήν του• τότε θά μποροῦσε βεβαίως νά εἰσαχθῇ. Ἐπειδή, ὅμως: (1) οὐδεμία ἀπό τίς ὡς ἄνω τρεῖς προϋποθέσεις ὑπῆρχε• καί (2) τό ν. ἡ. εἰσήχθη χάριν τῆς προωθήσεως τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως λέγει σαφέστατα ἡ Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920 καί τά βιβλία τῶν Οἰκουμενιστῶν (ὅπως αὐτό τοῦ Μητροπολίτου Βιζύης Ἀνθίμου, Ἀθῆναι 1922, σελ. 141 καί ἀλλαχοῦ)• τά δύο αὐτά γεγονότα προσδίδουν δογματικόν χαρακτῆρα στήν εἰσαγωγήν τοῦ ν.ἡ., ἐφόσον ἦτο βέβαιον ὅτι: (1) θά προκαλοῦσε σχίσμα στήν Ἐκκλησίαν, βλάπτοντας ἔτσι τό Δόγμα τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας• καί (2) εἰσήχθη χάριν τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τά περί Μακεδονικοῦ ἡμερολογίου καί τά ἄλλα ἀνούσια πού ἀναφέρει ὁ π. Εὐθύμιος εἶναι ἄκρως παραπλανητικά καί θά δώσῃ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.
A) Ρώτησαν τον άγιο Παϊσιο : Το Νέο Ημερολόγιο το εισήγαγαν Πράκτορες μασόνοι και ο άγιος απάντησε : Και το Παλαιό το καθέρωσαν ειδωλολάτρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒ)Εχει χίλια δίκαια ο συγγραφέας.Πράγματι δεν είναι δογματικό το θέμα.Το επικυρώνει ο Κύριος λέγοντας Ιω.5,41 = Δόξαν παρ΄ανθρώπων ου λαμβάνω.Δεν Την ενδιαφέρει αδελφέ την Θεότητα πότε θα Την γιορτάσουμε.Αλλα Την ενδιαφέρουν και φαντάζομαι να το γνωρίζετε.
Δ) Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης και ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης το είπαν ξεκάθαρα ότι υπάρχει σωτηρία και με το Νέο και με το Παλαιό.
Ε) Τον φανατισμό τον έχω δεί και τον ζήσει με το Παλαιό Ημερολόγιο.25 χρόνια πηγαίνω σε Μοναστήρι εδώ στο Βόλο που έχουν το Παλαιό Ημερολόγιο.Δεν κοιτάνε πως να σώσουν τις ψυχές τους αλλά αγωνίζονται με πάθος να προσηλυτίσουν στο Παλαιό Ημερολόγιο όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.Αυτό τους καίει.Πας να ακούσεις καμιά καλή κουβέντα για Χριστό Εσταυρωμένο και ακούς τα "χίλια δυό" για το Ημερολόγιο.Ο δαίμονας χτυπάει παλαμάκια γιατί κατάφερε να ασχολούμαστε με αυτό το θέμα.Ευλόγησον αδελφέ μου
.Ο Κϋριος να μας φωτίσει όλους.
Αγαπητέ κ. Παπαγεωργίου, το παλαιό ημερολόγιο δεν το έβαλαν οι ειδωλολάτρες στην Εκκλησία, η Εκκλησία το καθιέρωσε, σε αντίθεση με το Νέο που εισήχθη από μασώνους και δημιούργησε σχίσμα.
ΔιαγραφήΤον Θεό Τον ενδιαφέρει να υπακούμε σε όσα όρισε η Εκκλησία (προσοχή όχι κάποια ή κάποιες Ιεραρχίες) και η Εκκλησία η στρατευομένη δρα εν χρόνω. Σήμερα που είναι της Αναλήψεως, ποιος χριστιανός θα τολμούσε να πει: "εγώ εορτάζω Χριστούγεννα, γιατί την Θεότητα δεν Την ενδιαφέρει πότε και τί γιορτάζουμε";
Οι δε Γέροντες που αναφέρεστε άλλο πράγμα εννοούσαν, που δεν είναι του παρόντος.
Περί του φανατισμού, νομίζω ότι ο κάθε εχέφρων άνθρωπος τον απορρίπτει, από όπου και αν προέρχεται (και δεν νομίζω να τον έχετε συναντήσει μόνο σε Παλαιοημερολογίτες). Πάντως μπράβο σας που παρόλο που τους κατακρίνετε για φανατισμό, συνεχίζετε να πηγαίνετε επί 25 χρόνια!
Αδερφοι του παλαιου και του νεου μην γινεσθε ημερολογιτες!!!!Τα ημερολογια δεν σωζουν ουτε ειναι το μεγαλο θηριο!!!Το μεγαλο θηριο ειναι ο επαρατος οικουμενισμος!!!Αυτον να πολεμαμε και να μην πεφτουμε στην παγιδα που μας εστησαν οι οικουμενιστες δια τις αλλαγης του ημερολογιου εορτολογιου!!!!Ο αδιαψευστος λογος του Κυριου μας ειναι πανω απο τα δογματα που καθορισαν οι Αγιοι και Θεοφωροι Πατερες μας και μας ξεκαθαριζει το σαββατον δια τον ανθρωπο ουχι ο ανθρωπος δια να υπηρετει το σαββατον!!!Ενωτητα εναντιων του Οικουμενισμου ,μονον αυτο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Ιωάννη :
ΔιαγραφήΓράφετε :
"Ο αδιαψευστος λογος του Κυριου μας ειναι πανω απο τα δογματα που καθορισαν οι Αγιοι και Θεοφωροι Πατερες μας"
Καταλαβαίνεις τι γράφεις ?
Τα δόγματα που θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες τα θέσπισαν εν Αγίω Πνεύματι και όχι επειδή έτσι τους κατέβηκαν στο κεφάλι.
Επομένως, αν δεν το έγραψες αυτό κατά λάθος, τότε είναι μέγιστη κακοδοξία και πλάνη καθώς το Άγιο Πνεύμα ΔΕΝ είναι κατώτερο από τον αδιάψευστο Λόγο του Κυρίου.
Ελπίζω να κατάλαβες.
Τα δόγματα που θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες τα θέσπισαν εν Αγίω Πνεύματι και όχι επειδή έτσι τους κατέβηκαν στο κεφάλι.
ΔιαγραφήΔηλαδή η "Κολυμβάρειος" ψευδοσύνοδος εδογμάτισε εν αγίω Πνεύματι κατά τη λογική σας. Ή όχι. Εάν όχι, ποιες ΝΑΙ και ποιες όχι. Και ποιος θα το κρίνει, οι ΠΗ, οι ΝΗ ή οι έχοντες νουν Χριστού; Κάθε τι που είναι ρητό στην Καινή Διαθήκη και παραβαίνεται έστω με αποφάσεις συνόδων δεν είναι εξ Αγίου Πνεύματος.
Ο αδελφός Ιωάννης εννοεί τα αυτονόητα. Δεν λέει τα θεσπισθέντα εν Αγίω Πνεύματι αλλά τα θεσπισθέντα εν ετέρω πνεύματι, είτε δαιμονικώ είτε από την κούτρα τους ενίοτε υπό την καθοδήγησι κοσμικών αρχὀντων.
Αγαπητέ Ανώνυμε ο σχολιαστής Ιωάννης είναι σαφής: "τα δογματα που καθορισαν οι Αγιοι και Θεοφωροι Πατερες μας". Επομένως έχει απόλυτο δίκαιο ο αδελφός Κυριάκος σε όσα γράφει.
Διαγραφή@Ιωαννης25 Μαΐου 2017 - 10:08 μ.μ.
Διαγραφή@Ανώνυμος26 Μαΐου 2017 - 1:05 π.μ
Ἀπό τήν πόλιν ἔρχομαι καί στήν κορφή κανέλα καί βάζω τό καπέλλο μου νά μήν βραχῇ ἡ ὀμπρέλλα!
Ἀγαπητέ μου Δάσκαλε, ἀναρωτιέμαι ἄν πρέπῃ νά δημοσιεύωνται τόσο ἀνόητα σχόλια. Τό μόνον πού προσφέρουν εἶναι νά διαπιστώνουμε τόν βαθμόν τῆς πνευματικῆς διαβρώσεως πού ἔχουν ἔχουν ὑποστῆ ὅσοι εἶναι πρόθυμοι νά συμπορευτοῦν μέ αἱρέσεις, μέ ψευτοδικαιολογίες, ὅπως "ἔτσι ἔκαναν καί οἱ ἅγιοι Παΐσιος καί Πορφύριος" καί ἄλλα τέτοια φαιδρά.
Θερμά συγχαρητήρια σέ σένα καί στούς ἐν Χριστῷ ἐκλεκτούς ἀδερφούς Κυριάκο Βαρβέρη καί Δημήτρη Κάτσουρα γιά τήν ἐπαγρύπνησίν σας. Ἡ ὁμογνωμία μας εἶναι τώρα περισσότερον σημαντική ἀπό ποτέ ἄλλοτε, διότι ἡ Ἐκκλησία βάλλεται πλέον καί ἀπό τούς ὀψίμους "ἀντι-οικουμενιστάς," οἱ ὁποῖοι ἐπιλεκτικῶς κρατοῦν κάποια χαρακτηριστικά τῆς αἱρέσεως (π.χ. τό ν. ἑορτολόγιον) καί ἀπορρίπτουν ἄλλα, ὡστόσον εἶναι φανατικοί ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως Αὐτή συνεχίζεται σήμερα στήν Ἑλλάδα μετά τό σχίσμα τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ 1924.
Αγαπητε κυριε Χατζηνικολαου καταφερατε σε πεντε σειρες να μας εξουθενωσετε με την κριτικη σας, εμας, τους Αγιους Παισιο, Πορφυριο, τον Πατερα Ευθυμιο συσομα ολλους ανοικουν στο Νεο ημερολογιο!!!Να ειναι ευλογημενο!!!Αδερφε μη γινουνου πολυ δικαιος μηδε σοφιζου περισα μηποτε εκπλαγης μας λεει ο σοφος Σολομων!!!Αρκεστειτε στο λειτουργημα της ιασης που σας ενεπιστευθει ο Κυριος και μην αμαρτανετε!!!
ΔιαγραφήΠρώτον, αγαπητέ Ιωάννη, ο κ. Χατζηνικολάου δεν είναι γιατρός. Δεύτερον, μιας και βλέπω ότι σας αρέσει να κάνετε συστάσεις, να σας κάνω κι εγώ μία: μάθετε ορθογραφία, διότι είναι κρίμα να κακοποιείτε την γλώσσα μας τόσο βάναυσα! Αρχίστε από εκεί και μετά θα πάτε και στην θεολογία. Χαίρετε.
ΔιαγραφήΑγαπημενε αδερφε Δασκαλε καποιοι για καποιους λογους δεν μπορεσαν να σπουδασουν !!!!Ανορθογραφη ψυχη να μην εχουμε μονον αυτο πειραζει!!!
ΔιαγραφήΑγαπητέ μου Ιωάννη, για να μη παρεξηγηθώ, δεν είναι κακό το να μη σπουδάσει κάποιος, κακό είναι να θέλει να διδάξει. Ο Άγιος Σπυρίδων ήταν μέγας άγιος, αλλά επειδή δεν είχε την κατά κόσμον μόρφωση, ούτε συγγράμματα άφησε, ούτε διαλέχθηκε με τον Άρειο (αυτό το έκανε ο Μέγας Αθανάσιος, ο οποίος είχε τεράστια μόρφωση). Όμως έδειξε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να θεολογούν οι αγράμματοι: διά θαυμάτων!
ΔιαγραφήΟι πατερες της Εκκλησιας μας ηταν στην πλειονοτητα τους αγραμματοι αδερφε !!!Και θεολογουσαν καλυτερα απο τους σημερινους θεολογους θολολογους που ειναι στο συνολο τους εγγραματοι!!!Ο λογος ηταν οτι ηειχαν Θεοπτια και γνωριζαν τον Θεο εμπειρικα!!!Αλλωστε οταν Θεολογει καποιος δεν το κανει μονον μεσο του γραπτου λογου αλλα και του λεκτικου λογου!!Ποιο πανω αναφερθηκα στα δογματα της Πιστεως πως ειναι κατωτερα του λογου του Κυριου αυτου καθευατου διοτι ειναι καιροι πονηροι και δυσκολοι αδερφε!!!Θα μπορουσε καποιος να επικαλεστει οτι και στην Κολυμπαριο Συνοδο Θεολογησανε με την επιφοιτηση του Αγιου Πνευματος και να μπερδεψει και να αποπροσανατολισει τον απλο κοσμο!!!Γιαυτο και αναφερωμε σαν αυθεντια και ανωτερο τον λογο του Κυριου!!!Φυσικα και οι αποφασεις τον Αγιων Συνοδων Οικουμενικων ,Πανορθοδοξων,Τοπικων και Επισκοπικων οταν γινονται με την επιφοιτηση του Αγιου Πνευματος ειναι ισοκυρες και ισαξιες με τον λογο του Κυριου αφου προκητε για Αυτον το λογο του ενος και Τριαδικου μας Θεου!!
ΔιαγραφήΓια να κλείσουμε εδώ το θέμα, οι Πατέρες οι οποίοι μας άφησαν συγγράμματα, όπως θα διαπιστώσεις και από τις εκδόσεις της Πατρολογίας, ήταν αρκετά μορφωμένοι. Οι αγράμματοι Άγιοι είχαν την ταπείνωση να μην αφήσουν συγγράμματα, χωρίς αυτό να τους καθιστά λιγότερο αρεστούς στον Θεό. Σε αποχαιρετώ και σου εύχομαι κάθε καλό!
ΔιαγραφήΑς το κλεισουμε εδω αδερφε!!!Δεν αναφερωμαι στους πατερες που αφησαν συγγραμματα αλλα σε ολους τους πατερες της συμπασας Ορθοδοξης καθολικης Εκκλησιας που θεολογουσαν!!!Παντως διεκρινε οτι ο ανορθογραφος δεν ειναι παντα και αγραμματος διοτι η ορθογραφια δεν σε καθιστα αυτοματος εγγραμματο στα ιερα γραμματα !!!Επισης σου ευχωμαι καλη απολογια!!!Και τελος θα παραδεχω οτι οταν μιλαμε για την ιερη μας πιστη πρεπει εκτος απο μελιριτο λογο να προσπαθουμε να μην ειμαστε ανορθογραφοι!!!
ΔιαγραφήΓράφει ο κ. Ρίζος ότι η ρύθμιση του Πάσχα από την Α' Οικουμενική είναι "η πρώτη αλλαγή ημερολογίου, χωρίς κάποια καταγεγραμμένη συνοδική και επίσημη πράξη". Ενώ αναφέρει ότι δεν υπήρχε ενιαίο ημερολόγιο στις κατά τόπους Εκκλησίες, επομένως η ρύθμιση ήταν αναγκαία για την ενότητα, για ποιά αλλαγή ημερολογίου μας μιλάει; Και τί θα πεί "χωρίς κάποια καταγεγραμμένη συνοδική και επίσημη πράξη"; Ότι μπορεί ή επιτρέπεται, όχι μόνο σε οποιαδήποτε τοπική Εκκλησία αλλά και στην καθόλου Εκκλησία, να αλλάζει το ημερολόγιο χωρίς να υφίστανται λόγοι Ποιμαντικοί; Ας μας εξηγήσει τί εννοεί. Δέν γνωρίζω εάν στη συνέχεια αναφέρεται στο άκρως σημαντικό και απαραίτητο για τέτοιες αλλαγές, έστω μή δογματικές, ζήτημα της ποιμαντικής ανάγκης, αλλά στην εργασία του θα έπρεπε να το είχε επισημάνει εξ αρχής. Είναι δε γνωστό ότι τέτοιο ζήτημα δεν υπήρχε, διαφορετικά οι παλαιοημερολογίτες θα έκαναν τραγικό λάθος. Αλλά τί; Σκοπός της αλλαγής ήταν ο συνεορτασμός με τους αιρετικούς της Δύσης. Τα περί αστρονομικής ακριβείας ήταν προσχήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η απάντησή σου, αγαπητέ Νικόλαε! Ημουν εν αναμονή να ολοκληρωθεί η δημοσιοποίηση του κειμένου (νέο βιβλιαράκι κ. Ρίζου) για να σχολιάσω και απαντήσω το κατά δύναμιν. Με πρόλαβες και χαίρομαι διπλά διότι εκτός των άλλων συμπεριέλαβες το πρώτο που σκέφθηκα να σχολιάσω κι εγώ για το πρώτο μέρος της δημοσιεύσεως και αυτό είναι η ομολογία του οτι κατορθώθηκε η εορτολογική συμφωνία από την Εκκλησία με βάση το Ιουλιανό και αυτό καθιερώθηκε και πέρασαν έκτοτε 1200 χρόνια! Αν αυτό υποτιμάται και παραθεωρείται τότε σίγουρα ειμαστε εκτός τόπου και χρόνου, δηλαδή επιπόλαιοι και αυθαίρετοι στις εκτιμήσεις μας! Και βεβαίως η δεύτερη επισήμανση μου θα ήταν η εκ μέρους του συγγραφέως επίκληση του δήθεν πανορθοδόξου και κατ αλήθειαν Μασωνικού Συνεδρίου του 1923 που είναι η σύνοδος της Κρήτης εκείνης της εποχής. Αφου με "πρόλαβες" θα αναμένω και τη συνέχεια με ενδιαφέρον και χαρά κι αν χρειαστεί θα συμπληρώσω. Δεν διστάζω να εκφράσω την ικανοποίησή μου για την ομογνωμία μας εν προκειμένω, οπως στην περίπτωση του "αμετανόητου" π. Ευθ. Τρικαμηνά συνέβη και με τον εκλεκτό κ. Χατζηνικολάου. Νάναι καλά λοιπόν και κ. Ρίζος που "βοηθούν" και την συνερασία μας και την φανέρωση της πραγματικής αληθείας!Η δυναμική του ημερολογιακού ζητήματος είναι φοβερή! Ο Θεός μαζί μας! Δημ. Κάτσουρας
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικά ενδιαφέρον και χρήσιμος ο διάλογος με τον αδελφό κ. Ρίζο και μέσω του καλοπροαίρετου διαλόγου είναι πιθανόν να αμβλυνθούν οι μεγάλες διαφορές που υπάρχουν σήμερα μεταξύ των Αποτειχισμένων και Νεοαποτειχισμένων και των Ορθοδόξων του Πατρίου Εορτολογίου. Προσωπικά και πέρα από τα εκατέρωθεν επιχειρήματα έρχομαι στην καρδιά της διαστάσεως των δύο πλευρών. Οι Αποτειχισμένοι θεωρούν και αποκαλούν ευκαίρως - ακαίρως σε κείμενα και ομιλίες τους τους ΓΟΧ σχισματικούς. Ένα μόνο πράγμα θα ζητήσω να μελετήσουν και με ιστορική δικαιοσύνη να αποφανθούν. Για το σχίσμα του 1924 μεταξύ Νέου και Παλαιού έφταιγαν οι Νεωτεριστές και Καινοτόμοι που εξελίχθηκαν ιστορικά σε Φιλιοικουμενιστές και φιλαιρετικούς ή έφταιγαν το ένα εκατομμύριο περίπου ευσεβείς της εποχής εκείνης, οι οποίοι, από δήθεν στενομυαλιά, αντέδρασαν; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πολύ κρίσιμη, διότι εάν κατά την τελική γνώμη σας έφταιγαν οι Πιστοί που αντέδρασαν, τότε μπορείτε να συνεχίσετε να μας θεωρείτε Σχισματικούς, έστω και αν εμείς διαφωνούμε με αυτό το συμπέρασμά σας. Εάν όμως δεχθείτε ότι η ευθύνη των γεγονότων του 1924 ανήκει στους Καινοτόμους, τότε εμείς παρά τα κατά καιρούς σοβαρά ενίοτε σφάλματά μας είμαστε το ακραιφνέστερο μέρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Σεις πνευματικοί απόγονοι ενός Δυνάμει Σχίσματος. Εάν αυτή η διαφορά ορθά απαντηθεί και λυθεί, τότε όλα τα άλλα θα επιλυθούν πολύ εύκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορίας άξιο είναι το τι καινούριο έχει να προσφέρει το συγκεκριμένο βιβλίο του κ. Ρίζου τον οποίον εκτιμούμε ιδιαιτέρως λόγω της προσφοράς του στο αντιοικουμενιστικό μέτωπο. Το μόνο που προβλέπω να συμβεί είναι μάλλον να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο εντός των αντιοικουμενιστών συγκεκριμένα μεταξύ παλαιοημερολογιτών και αποτειχισμένων νεοημ/των.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ θα ήθελα να είχε αποφύγει την συγκεκριμένη έκδοση διότι νομίζω ότι βιάστηκε και υπέπεσε σε λάθη από όσα είδαμε μέχρι στιγμής δημοσιευμένα.
Πέρα από τα όσα ορθά παρατηρεί εδώ ο αγαπητός δάσκαλος πρόχειρα θα μπορούσα να επισημάνω πολλά ακόμη, αλλά θα περιοριστώ σε ένα και μόνο έτσι για προβληματισμό και για να αναδειχτεί η βιασύνη στην έκδοση ενός βιβλίου χωρίς έλεγχο όλων των πηγών.
Γράφει ο κ. Ρίζος :
"Όταν έλαβε χώρα η Α΄ Οικουμενική η ισημερία έπεφτε στις 21 Μαρτίου, όμως τόσο η Α΄ Οικουμενική, όσο και ο Ζ΄ Αποστολικός δεν καθιέρωσαν μια συγκεκριμένη και ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα, επειδή ο χρόνος της εαρινής ισημερίας ποικίλει ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος που βρίσκεται κανείς σε διάφορα σημεία της γης. Δέν υπάρχει τέτοιος όρος στην απόφαση της Συνόδου που να επιβάλλει αυτήν την ημερομηνία ως μόνιμη ισημερία. Πουθενά δεν αναφέρεται η λέξη: «Δύστρου κα΄» (21 Μαρτίου) στην απόφαση των Πατέρων. Δεν συντάχθηκε κανένας Πασχάλιος πίνακας στα πλαίσια των εργασιών της Συνόδου και ούτε φυσικά εγκρίθηκε κάποιος τέτοιος για τα επερχόμενα χρόνια."
Είναι σίγουρο ότι δεν αναφέρεται πουθενά τέτοια λέξη διότι πολύ απλά τα πρακτικά της Α' Συνόδου δεν έχουν διασωθεί και κατά παραχώρηση Θεού βγαίνουν πολλοί και δίνουν προσωπικές ερμηνείες.
Μας λέει απλά ο κ. Ρίζος ότι η Εκκλησία δεν όρισε την 21η Μαρτίου ως ημέρα ισημερίας βάσει της οποίας γίνεται ο υπολογισμός του Πάσχα αλλά ανέθεσε αυτή την εργασία σε αστρονόμους ώστε να κάνουν αυτοί κάθε χρόνο τους υπολογισμούς. Να βλέπουν δηλαδή πότε πέφτει η ισημερία , η πανσέληνος κλπ. και ανάλογα να καθορίζουν την ημέρα του Πάσχα. Αυτή την άποψη , την οποία πιστεύω παρασύρθηκε ο κ. Ρίζος και την μεταφέρει στο βιβλίο του, την προωθούν κύκλοι οι οποίοι θεωρούν ότι στα ζητήματα αυτά οι αστρονόμοι είχαν ανέκαθεν τον πρώτο λόγο, άρα αφενός μεν η ημερολογιακή αλλαγή του 1924 ορθά έγινε αφού υιοθετήθηκε ένα αστρονομικά ανώτερο ημερολόγιο και αφετέρου ήρθε η ώρα να γίνει και η τροποποίηση όσον αφορά και στον Πασχάλιο κύκλο.
Είναι δυνατόν να μην διάβασε το σχόλιο του αγίου Νικοδήμου στον Ζ΄ Αποστολικό Kανόνα στο Πηδάλιο όπου αναφέρει πεντακάθαρα :
“Γιατί, ας γνωρίζουν οι Λατίνοι ότι καί οι Οικουμενικές Σύνοδοι, πού έγιναν μετά τήν πρώτη, καί οι υπόλοιποι Πατέρες, έβλεπαν ναί καί αυτοί, ως σοφοί πού ήταν, πώς κατέβηκε πολύ η ισημερία˙ αλλ’όμως δέν θέλησαν νά τήν μεταθέσουν από τήν 21η Μαρτίου, πού τήν βρήκε η Α΄ Σύνοδος, προτιμώντας περισσότερο τήν συμφωνία καί ένωση της Εκκλησίας, από τήν ακρίβεια της ισημερίας, η οποία δέν προξενεί, ούτε στήν εύρεση του δικού μας Πάσχα καμμία σύγχυση, ούτε βλάβη στήν ευσέβεια…” ή και λίγο παραπάνω “Έπρεπε, λοιπόν, κατά τόν ιερό Χρυσόστομο, νά προτιμήσουν καί οι Λατίνοι τήν συμφωνία καί ένωση της Εκκλησίας, περισσότερο από τήν παρατήρηση των χρόνων (της ισημερίας δηλαδή, πού κατέβηκε τώρα στίς 11 Μαρτίου, ενώ τόν καιρό της Α΄ Συνόδου ήταν στίς 21 Μαρτίου) καί νά εορτάζουν τό Πάσχα μ’εμάς τούς Γραικούς καί όχι νά ατιμάζουν τούς τριακοσίους εκείνους θεοφόρους καί πνευματοφόρους Πατέρες, πού τό νομοθέτησαν, κατά θείο φωτισμό, νομίζοντάς τους ως ανοήτους καί υβρίζοντας τήν κοινή μητέρα όλων μας Εκκλησία”
Άρα κύριε Ρίζο οι άγιοι όλων των επόμενων μετά την Α’ Συνόδων σαφέστατα και γνώριζαν ότι η ισημερία “έχανε” με την πάροδο των χρόνων αλλά προτίμησαν να μείνουν στην 21η Μαρτίου γιατί γνώριζαν ως σοφοί που ήταν ότι οποιαδήποτε αλλαγή θα επέφερε δεινά σχίσματα στην Εκκλησία.
Αυτό βεβαίως το γνώριζαν καλύτερα από όλους οι “σχίστες” Μεταξάκης και Χρυσ. Παπαδόπουλος αλλά προτίμησαν την ένωση και τους συνεορτασμούς με τους αιρετικούς και την διάσπαση του σώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ακούστε προσεκτικά τον Άγιο Νικόδημο…και μην βιάζεστε !
Ο Γιαννάκης ή θέλει να τα κονομήσει ή μπερδεύτηκε ή τον μπέρδεψαν οι άλλοι ή του έταξαν ή τον φοβέρισαν! Κάτι από όλα αυτά συμβαίνει! Για γέλια το βιβλίο του!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ να σεβόμαστε τον άνθρωπο. Δεν είμαστε καρδιογνώστες. Εμείς τις στρεβλές ιδέες να πολεμάμε και για το πρόσωπο να ευχόμαστε με αγάπη την διόρθωσή του. Είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος, κάπου μπορεί να παρασύρθηκε, όλοι έχουμε κάνει λάθη στην ζωή μας.
ΔιαγραφήΑκριβώς το γνώριζαν οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας, και να ρωτήσω και κάτι άλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού τους ενδιέφερε τόσο πολύ η ακρίβεια, γιατί δεν το άλλαξαν πιο νωρίς ή αργότερα, και το άλλαξαν τώρα που είναι οι 13 μέρες διαφορά;
Επίσης μας λένε χρονολάτρες (εμάς του πατρίου), και να ρωτήσω χρονολάτρης είναι άυτός που μένει στην παράδοση και στην ενιαία λατρεία έστω και αν αστρονομικά είναι λανθασμένος; ή αυτός που αλλάζει το εορτολόγιο για λόγους αστρονομικής ακρίβειας;
Λίγο καλοπροαίρετος να είναι κάποιος θα καταλάβει τις απαντήσεις.
Επίσης και να τελειώνει το θέμα με τις συνόδους των ΓΟΧ (για όσους σκανδαλίζονται) δεν είναι πόθος των ΓΟΧ οι σύνοδοι, και δεν θα δώσω λόγο εγώ ο πιστός για τις αμαρτίες των ιερέων που απο υπερηφάνεια και θέληση εξουσίας μάτωσαν τον αγώνα του ακαινοτόμητου πληρώματος.
Επίσης ο διάβολος ποιους πολεμάει; Αυτούς που έχει μαζί τους ή αυτούς που κυρήτουν ορθή πίστη;
Επίσης προς τους αδερφούς του Ν.Η.
Έχουν γαλουχηθεί οι συνειδήσεις σας υπερβολικά με ατάκες των πατέρων Παϊσιου, Πορφυρίου (με σεβασμό ως προς το ράσο τους) και δεν δύνασθε να καταλάβετε τα αυτονόητα. Τα λεγόμενα των εν λόγο πατέρων για όσους γνωρίζουν λίγο απο Ορθόδοξη πίστη και κανόνες τις εκκλησίας είναι λίαν επιεικός αστεία. Το λέω με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπο των πατέρων.
Επίσης μεγάλο κακό έκανε στις συνειδήσεις σας ο π. Επιφάνιος με το δηλητήριο τα δύο άκρα ( μου θυμίζει το "και οι εκλεκτοί θα πλανηθούν").
Καλή μου μετάνοια.
Το αντίδοτο, στο δηλητήριο που έχει το βιβλίο " Τα δύο άκρα", υπάρχει και φέρει τον κατάλληλο τίτλο: " Το αντίδοτο".Του πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου,του αείμνηστου γέροντά μου.Πάροικος
Διαγραφή