Η «ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ»

Σχόλιο περί ζήλου και αγάπης με αφορμή ένα κείμενο 

του Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση

Με ένα σπουδαίο απόσπασμα του Αγίου Νεκταρίου αρχίζει το κείμενό του «Σκιαγράφημα των «ου κατ΄επίγνωσιν» νεο-ζηλωτών» [1] ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως Γεώργιος Τσέτσης (π. Γ. Τ. στο εξής), το οποίο αξίζει να διαβάσει και να ξαναδιαβάσει κανείς: «Τον μη κατ᾿ επίγνωσιν ζηλωτήν χαρακτηρίζει μίσος προς τους ετεροθρήσκους ή ετεροδόξους, ο φθόνος και ο επίμονος θυμός, η εμπαθής αντίστασις προς το αληθές πνεύμα του θείου νόμου, η παράλογος επιμονή εν τη υπερασπίσει των ιδίων φρονημάτων, ο παράφορος ζήλος προς κατίσχυσιν εν πάσιν, η φιλοδοξία, η φιλονικία, η έρις, και το φιλοτάραχον. Ο μη κατ᾿ επίγνωσιν ζηλωτής εύχεται τω Θεώ να ρίψη πυρ εξ ουρανού και να κατακαύση πάντας τους μη δεχομένους τας αρχάς και πεποιθήσεις αυτού».

Και όμως συμβαίνει το εξής παράλογο. Ολόκληρο το κείμενο του π. Γ. Τ. που ακολουθεί, αποδεικνύει ότι ο συγγραφέας διακατέχεται από έναν τέτοιο «ου κατ’ επίγνωσιν» ζήλο, αφού τον χαρακτηρίζει κυρίως:

α. μίσος προς τους ετεροδόξους (ο π. Γ. Τ. φανερώνει το μίσος του προς τους ετεροδόξους [σε σχέση με αυτόν, διότι εκείνοι δεν είναι Οικουμενιστές] με υβριστικές, προσβλητικές και ειρωνικές εκφράσεις του τύπου «θεμελιοκράτες» (=φονταμενταλιστές), «σμήνος ακρίδων» «ομάδα κρούσης του εν Πειραιεί «Σανχεδρίν»», «υπερμάχων στρατηγών», «οσφυοκάμπτες υποτελείς», «παροπλισμένοι πανεπιστημιακοί», «αδέσποτοι Καλόγηροι», «νεήλυδες προσήλυτοι») και

β. παράλογος επιμονή εν τη υπερασπίσει των ιδίων φρονημάτων (ο π. Γ. Τ. επιμένει να θεωρεί τον Οικουμενισμό - ο οποίος έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί εχθρό της εν Χριστώ αληθινής ενότητος, ως νομιμοποίηση των αιρέσεων, όπως επισημαίνουν πολλοί έγκριτοι θεολόγοι, ενάρετοι Πατέρες και Τοπικές Σύνοδοι Ορθοδόξων - ως απλά μια «προσπάθεια καταλλαγής των χριστιανών», υποδεικνύοντας μάλιστα τον Άγιο Νεκτάριο ως ομόφρονά του, αποκρύπτοντας όμως το τι λέγει για το θέμα ο Άγιος).

Ο Άγιος Νεκτάριος αναλύοντας τον «ου κατ΄επίγνωσιν» ζήλο, δίνει σαφέστατο  παράδειγμα τέτοιων ζηλωτών: «Τοιοῦτοι ζηλωταὶ οὐ κατ᾿  ἐπίγνωσιν ὑπῆρξαν οἱ ὀπαδοὶ τῶν ἀρχῶν τῆς Δυτικῆς ἐκκλησίας, ὧν ὁ ζῆλος ἐκκαυθεὶς πολλὰς ἐξέκαυσε πυρὰς πρὸς καῦσιν τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἐναντιοφρονούντων ἢ ἀντιδοξούντων!» [2].

Αλλά, ω, του παραδόξου θαύματος! Ο π. Γ. Τ. τους «ου κατ΄ επίγνωσιν» ζηλωτές παπικούς αγκαλιάζει με αγαπολογικά συνθήματα καταλλαγής, τους δε δικαίως αντιδρώντες Ορθοδόξους πολεμά με μένος και χαρακτηρισμούς ανοίκειους για χριστιανό, και μάλιστα κληρικό της θρησκείας της Aγάπης. Φαίνεται μάλλον, πως η «αγάπη» που πρεσβεύει, είναι ακριβώς αυτή, την οποία υπηρέτησαν και οι πρόγονοι των αδελφών του της Δύσεως, οι γνωστοί «αγαπιστές» της Ιεράς Εξετάσεως. Και εκείνοι από αγάπη βασάνιζαν τους ετεροδόξους και αιρετικούς, που δεν… αγαπούσαν τόσο πολύ τον Πάπα, ώστε να τον δεχθούν και να τον πιστέψουν «ὡς Βασιλεῖ καί Θεῷ», κερδίζοντας τοιουτοτρόπως την "σωτηρία"!

Και μπορεί η εποχή μας να μην προσφέρεται για την «κούνια του Ιούδα» [3] ή άλλα εργαλεία… αγάπης, τα οποία, αν κρίνουμε από το ύφος του κειμένου ευχαρίστως θα χρησιμοποιούσε ο π. Γ. Τ. εναντίον των εχθρών της "Αγίας και Μεγάλης Συνόδου", αλλά υπάρχουν και άλλοι μέθοδοι εξόντωσης, πιο "πολιτισμένοι", όπως η διαδικτυακή σπίλωση.

Εύχομαι ειλικρινώς την μετάνοια του π. Γ. Τ. ώστε με αληθινή αγάπη να μπορεί να συνδιαλέγεται με ψυχραιμία και ταπεινό φρόνημα, ωφελώντας και όχι σκανδαλίζοντας τους πιστούς.

Νικόλαος Μάννης

εκπαιδευτικός

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] http://www.amen.gr/article/skiagrafima-ton-ou-katepignosin-neo-ziloton

[2] Αγίου Νεκταρίου, Μάθημα Ποιμαντικής, Αθήνα, 1898, σελ. 110.

[3] Περί αυτής ας αναζητήσει πληροφορίες όποιος θέλει στο διαδίκτυο, διότι ντρέπομαι να αναφέρω το τι ακριβώς έκανε αυτό το εργαλείο βασανισμού, εκείνων που στο όνομα του Χριστού αιματοκύλισαν τον πλανήτη και τους οποίους οι «αντιζηλωτές» θεωρούν ως «εν Χριστώ αδελφούς» (άνευ όμως μετανοίας εκ μέρους τους και αποκηρύξεως των αιρέσεων και των εγκλημάτων τους).