Ο άσωτος υιός δεν πόρνευε και τρωγόπινε στο σπίτι του πατέρα του όσα χρόνια ήταν στην ασωτία. Αλλά απομακρύνθηκε από το σπίτι του πατέρα του , ο οποίος τον εδέχθηκε αφού ο υιός του μετανόησε και ζήτησε συγχώρεση (πάρε με σαν ένα από τους δούλους σου).
Ο πνευματικός που έχει ένα τέκνο που αμετανοήτως μοιχεύει, αν είναι πραγματικός πατήρ και αγαπά το τέκνο του, θα του δώσει το φάρμακο του επιτιμίου, τη νηστεία και την προσευχή, για να γιατρέψει την νόσο. Θα αφορισθεί, δηλαδή θα στερηθεί την Θεία Κοινωνία όσο χρειάζεται.
Οι Ιεροί κανόνες αναφέρουν ότι όταν κάποιος πρόκειται να βαπτισθεί και έχει κάποιο φανερό δαιμόνιο , πρέπει πρώτα να εξορκισθεί, με ορισμένη νηστεία και προσευχή και τις ευχές από τον ιερέα για να φύγει το δαιμόνιο. Και διαβάζονται οι εξορκισμοί πάντα πριν τη βάπτιση , έτσι ώστε αν υπάρχει αφανέρωτο δαιμόνιο να φύγει. Διότι δεν γίνεται μέσα στο ίδιο δοχείο να βρίσκεται ο διάβολος μαζί με τον Χριστό.
Έτσι λοιπόν , δεν γίνεται μέσα στην Αγία Εκκλησία να βρίσκονται νόσοι και σήψεις.
Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι καυχάται μόνο για τον σταυρό! Δεν μπορούμε να καταργήσουμε αυτό το μόνο για το οποίο μπορούμε να καυχώμαστε , δεχόμενοι ως εκκλησία τις αιρέσεις που στην ουσία καθαιρούν την Αλήθεια , δηλαδή το Χριστό και εξαίρουν το ψέμα, δηλαδή τον διάβολο.
Άρα δεν γίνεται να υπάρχουν ασθενή και υγιή μέλη της εκκλησίας . Τα χωρία τα οποία παρατίθετε ομιλούν στην αρχή για ανθρώπους, ο οποίοι φυσικά είναι εκκλησία και καλούνται να επιστρέψουν. Οι άνθρωποι είναι καλεσμένοι. Όμως οι αιρετικές διδασκαλίες δεν είναι. Και όποιος ακολουθεί αυτές όχι μόνο δεν είναι υγιές μέλος, αλλά είναι αποκομμένος, δηλαδή αναθεματισμένος. Μπορεί πάντα να μετανοήσει και να επιστρέψει στην εκκλησία όσο ζει. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, ΔΕΝ είναι ένα άρρωστο μέλος της εκκλησίας ούτε αυτός, ούτε η "εκκλησία" που ακολουθεί.
Αγαπητέ μου οι θέσεις σας είναι προτεσταντικές! Αν διαβάζατε την εργασία θα βλέπατε για την διάκριση μεταξύ ορατής και αοράτου Εκκλησίας. Επειδή πιθανόν σας κουράζει να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο διαβάστε ένα άλλο απόσπασμα από ένα κατά του Προτεσταντισμού άρθρο του κ. Τσελεγγίδη: "Οι Προτεστάντες θεολόγοι στα Συμβολικά Βιβλία τους υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία είναι αόρατη κοινωνία αγίων και απαρτίζεται από τα εκλεκτά μέλη όλων των ορατών Εκκλησιών όλων των εποχών... Η άποψη των Προτεσταντών για την αόρατη Εκκλησία δεν βρίσκει την θεμελίωσή της ούτε στην Αγία Γραφή ούτε στην Παράδοση της αρχέγονης Εκκλησίας. Και τούτο, γιατί οι βιβλικές παραβολές της «σαγήνης» και των «ζιζανίων» δείχνουν απερίφραστα ότι η Εκκλησία στην ιστορική φανέρωσή της περιλαμβάνει και ΕΥΣΕΒΕΙΣ και ΑΣΕΒΕΙΣ, δεν είναι δηλαδή αόρατη κοινωνία αγίων" ( http://www.impantokratoros.gr/96072F44.el.aspx ). Η δε θέση των Αγίων είναι σαφέστατη περί του διττού χαρακτήρος της Εκκλησίας (ορατής και αοράτου). Μελετήστε με προσοχή τους Αγίους και μην εμπιστεύεστε την λογική σας. Καλή Ανάσταση!
Από ανώνυμο 4 Απρ. 10πμ Οι προτεστάντες πιστεύουν ότι υπάρχει μία αόρατη εκκλησία και πολλές ορατές χριστιανικές ομάδες.
Η ορθόδοξη εκκλησία πιστεύει σε μία αλήθεια, ένα δρόμο για τη σωτηρία. Όταν μία "εκκλησία" αναγνωρίζει δρόμους διάφορους για τη σωτηρία, δεν είναι η ορθόδοξη εκκλησία του Χριστού, που καλεί τους πιστούς σε μετάνοια και στο δρόμο της σωτηρίας, στην εν Χριστώ ζωή.
Νομίζω αυτό δεν χρειάζεται να συνοδεύεται από κείμενα της Αγίας Γραφής για να το δεχτείτε.
Άλλωστε και οι Ιεχωβάδες και οι Προτεστάντες μεταχειρίζονται ως παιχνίδι την Αγία Γραφή και τα διάφορα χωρία της για να στηρίξουν τις θέσεις τους. Άρα δεν είναι εκεί το θέμα...αλλά στο ορθόδοξο πνεύμα με το οποίο αντιμετωπίζονται η Αγία Γραφή, αλλά και γενικά η παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία ποτέ δεν μίλησε για ασθενή μέλη της εκκλησίας τα οποία βρίσκονται σε αίρεση. Όποιος βρίσκεται σε αίρεση είναι εκτός εκκλησίας. Και τα κείμενα τα οποία πιστοποιούν του λόγου το αληθές είναι όλες οι οικουμενικές σύνοδοι που έχουν συνέλθει ανά τους αιώνας εξ αιτίας των αιρέσεων, προκειμένου να κρατηθεί αμόλυντος η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Οι αιρέσεις εκπίπτουν με το ανάθεμα από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι εκτός των τειχών της εκκλησίας, ενώ μέσα στην εκκλησία βρίσκονται οι ορθόδοξοι οι οποιοι είναι αμαρτωλοί και βρίσκονται στο δρόμο της μετανοίας.
Τι μετάνοια να έχεις, ποιο δρόμο σωτηρίας παίρνεις όταν δεν γνωρίζεις πού ακριβώς θέλεις να πας;
Ο Θεός μας έχει αποκαλύψει πού πρέπει να πάμε.
Ο οικουμενισμός υπάρχει και σε αυτόν βρίσκεται η "κρατούσα" εκκλησία. Ποιος θα σωθεί από τους νεοημερολογίτες δεν γνωρίζω ούτε ποιος θα κολασθεί. Γνωρίζω όμως ότι αυτό που λέγεται εκκλησια της Ελλάδος είναι αίρεση.
Εσείς δεν το ονομάζετε αίρεση, αλλά ασθενές μέλος της εκκλησίας , διότι δεν έχει γίνει ακόμα σύνοδος. Περιμένετε να καταδικάσει ένας πάπας τον παπισμό δηλαδή.... Εκτός αυτού περιμένετε να καταδικαστεί ο οικουμενισμός που περιλαμβάνει όλες τις αιρέσεις... ΟΜΩΣ όλες αυτές οι αιρέσεις που δέχεται ο οικουμενισμός ως σωτήριες οδούς έχουν ήδη καταδικαστεί από όλες τις οικουμενικές συνόδους. Όποιος δεν βλέπει και δεν αναθεματίζει τον οικουμενισμό δεν δέχεται και δεν ακολουθεί την εκκλησιαστική παράδοση και τις οικουμενικές συνόδους της ορθοδόξου εκκλησίας. Αν ο Θεός θα τον βάλει στον παράδεισο δεν το γνωρίζω. Όμως γνωρίζω ότι, όσο εμμένει σε αυτό, είναι στην αίρεση και δεν είναι στην εκκλησία που ίδρυσε ο Κύριος.
Αγαπητέ Ανώνυμε, λίγες παρατηρήσεις στις προσωπικές σας απόψεις, οι οποίες πάλι δεν έχουν κανένα πατερικό έρεισμα: 1. Γράφετε "οι Ιεχωβάδες και οι Προτεστάντες μεταχειρίζονται ως παιχνίδι την Αγία Γραφή και τα διάφορα χωρία της για να στηρίξουν τις θέσεις τους". Αυτό τί σημαίνει; Ότι επειδή οι αιρετικοί χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή, δεν πρέπει να την χρησιμοποιούν οι Ορθόδοξοι; Αστοχία. 2. Γράφετε παρακάτω πως "η παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία ποτέ δεν μίλησε για ασθενή μέλη της εκκλησίας τα οποία βρίσκονται σε αίρεση". Μα καλά τόσες παραπομπές περί "νοσούντων" (ασθενών δηλαδή, όπως λέμε στην σημερινή μορφή της γλώσσας μας), δεν τις είδατε μέσα στο κείμενο; 3. Συνεχίζετε: "Όποιος βρίσκεται σε αίρεση είναι εκτός εκκλησίας. Και τα κείμενα τα οποία πιστοποιούν του λόγου το αληθές είναι όλες οι οικουμενικές σύνοδοι που έχουν συνέλθει ανά τους αιώνας εξ αιτίας των αιρέσεων, προκειμένου να κρατηθεί αμόλυντος η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία". Αν όποιος έπεφτε σε αίρεση αυτομάτως βρισκόταν "εκτός Εκκλησίας" (του ορατού καθιδρύματος Αυτής), τότε ποιος ο λόγος να γίνουν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και να εκφωνηθούν αναθέματα και να ΑΠΟΚΟΠΟΥΝ (κατά την εκκλησιαστική έκφραση) οι αμετανόητοι αιρετικοί; 4. Παρακάτω: "Εσείς δεν το ονομάζετε αίρεση, αλλά ασθενές μέλος της εκκλησίας". Ξεκάθαρη διαστρέβλωση. Βεβαίως και το ονομάζουμε αίρεση. Αν δεν υπήρχε αίρεση, πως θα υπήρχε η νόσος; Απλά είναι αιρετικοί που δρουν ακόμη εντός του ορατού καθιδρύματος της Εκκλησίας (όπως τα ζιζάνια, αν έχετε υπόψιν σας την σχετική παραβολή) και γι' αυτό μάλλον απαιτείται η ανάληψη δράσης και όχι η βολική επανάπαυση ("εμείς είμαστε Η Εκκλησία"). 5. "Περιμένετε να καταδικάσει ένας πάπας τον παπισμό δηλαδή". Πρέπει να ξαναδιαβάσετε με προσοχή το κείμενο και να μην αφήνετε τον λογισμό σας να σας καθοδηγεί σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Καλή Ανάσταση!
"Μα καλά τόσες παραπομπές περί "νοσούντων" (ασθενών δηλαδή, όπως λέμε στην σημερινή μορφή της γλώσσας μας), δεν τις είδατε μέσα στο κείμενο;"
Παρακαλώ, αν θέλετε, να μου παραθέσετε σε απαντητικό σχόλιο μία από τις παραπομπές που περιλαμβάνονται στην εργασία σας, το οποίο να λέει ή έστω να υπονοεί ότι τα ασθενή βρίσκονται εντός εκκλησίας.
Η αίρεση πραγματικά πρέπει να καταδικαστεί από οικουμενική σύνοδο. Όμως επαναλαμβάνω ότι ο οικουμενισμός περιλαμβάνει όλες τις αιρέσεις από αρχής του Χριστιανισμού, καταδικασμένες από όλες τις οικουμενικές συνόδους. Άρα όλα τα ασθενή μέλη έχουν καταδικαστεί και αναθεματιστεί ήδη και έχουν εκβληθεί εδώ και καιρό εκτός της υγιαίνουσας εκκλησίας του Χριστού. Θέλετε παραπομπή σε κείμενα των οικουμενικών συνόδων για να παραδεχτείτε αυτό; Σας παραπέμπω λοιπόν στα κείμενα των οικουμενικών συνόδων για να μη λέτε ότι αυτά που ισχυρίζομαι είναι προσωπικές απόψεις. Μήπως πρέπει να κάνω ...κοπυ πάστε τα κείμενα και να γεμίσω το χώρο των σχολίων;
Επίσης σας παραπέμπω και στα κείμενα (ό,τι υπάρχει στο φως της δημοσιότητας) της σκοτεινής συνόδου του Κολυμπαρίου, που έχει ως δεδομένο την ύπαρξη πολλών χριστιανικών εκκλησιών.
Κατόπιν αυτού,πώς γίνεται οι οικουμενιστές που κοινωνούν με ό,τι σάπιο και άρρωστο υπάρχει (αρση αναθεμάτων 1965, αναγνώριση μυστηρίων των αιρετικών κλπ) να έχουν ακόμη μυστήρια και να είναι άρρωστοι εντός εκκλησίας, και πώς γίνεται να περιμένει κανείς από οικουμενική σύνοδο για να καταδικάσει αυτά που έχουν καταδικαστεί ήδη από τις ορθόδοξες συνόδους;
Σας παραθέτω μόνο μία, όπως μου ζητήσατε (αν και δυστυχώς δεν έπρεπε να ρωτάτε τέτοια πράγματα, μιας και είναι προφανής η απάντηση - αρκεί να διαβάζουμε χωρίς προκατάληψη): "Νοθεύσας Άρειος, φρενί αγνώμονι, τήν ορθόδοξον πίστιν ταίς πατρικαίς, ψήφοις εξωστράκισται, τής Εκκλησίας σεσηπός, ώσπερ μέλος ο δυσώνυμος". Μέλος της Εκκλησίας (σεσηπός) ονομάζει ο ιερός υμνογράφος τον Άρειο τον οποίο οι Άγιοι Πατέρες εξοστράκισαν από Αυτήν. Περί του Οικουμενισμού ότι αποτελεί κράμα καταδικασθέντων αιρέσεων δεν διαφωνούμε, αλλά σε κάθε περίπτωση απαιτείται νέα Συνοδική Κρίση ΖΩΝΤΩΝ επισκόπων. Αυτή είναι η πράξη και η διδασκαλία της Εκκλησίας. Χριστός Ανέστη!
Δεν έχετε αντιληφθεί μάλλον ακόμη ότι ο οικουμενισμός δεν είναι ένα καινούριο κατασκεύασμα, ως μία σύνθεση καταδικασθέντων αιρέσεων. Δεν είναι μία καινούρια αίρεση που περιέχει παλαιές αιρέσεις.
Δεν είναι παρά άρνηση του Θεού ο οποίος ήδη έχει αποκαλυφθεί. Είναι σαφής άρνηση του Αγίου Πνεύματος το οποίο έχει λαλήσει διά των αποστόλων και των αγίων. Είναι καταφανής άρνηση της Ορθοδόξου πίστεως και της Εκκλησίας του Χριστού , την οποία ο Χριστός έχει κρατήσει αμόλυντο δια μέσου των αιώνων με τις οικουμενικές συνόδους, οι οποίες όρισαν τους κανόνες και τα αναθέματα.
Είναι αναίρεση των αναθεμάτων των οικουμενικών συνόδων κατά των αιρέσεων. Μήπως χρειάζεται οικουμενική σύνοδος για να αποφανθεί εάν οι προηγούμενες οικουμενικές σύνοδοι ήταν σωστές;
Αυτό που λέτε είναι σα να λέμε: Γίνεται ένα αδίκημα. Φόνος. Ο νόμος για το αδίκημα προβλέπει φυλάκιση. Ο δικαστής πρέπει να περιμένει το ανώτατο δικαστήριο να επικυρώσει για άλλη μία φορά τον νόμο του κράτους που για το φόνο προβλέπει φυλάκιση......και για αυτό θα αφήσει τον φονιά έξω στην κοινωνία να κάνει κατά συρροήν φόνους , μέχρι να γίνει επικύρωση του νόμου περί φόνου, πράγμα που δεν θα γίνει ποτέ, αφού ήδη έχει οριστεί και υπάρχει ισχύων νόμος για τους φονιάδες;
Εδώ δεν μιλάμε για καινούρια αίρεση, αλλά για αποδοχή των αιρέσεων. Κανείς δεν άλλάζει το πιστεύω του, δεν χρειάζεται κοινό ποτήριο καν. Αυτό είναι ο οικουμενισμός. Άρνηση της αλήθειας. Οι αρνητές της αλήθειας γιατί να αντιμετωπίζονται με άλλο τρόπο από τους αυτόχειρες και να μην αφορίζονται;
Η εργασία σας κ. Μάνη με την οποία διαφωνώ είναι ενδιαφέρουσα, αλλά εμπεριέχει πολλά σημεία που δεν έπρεπε να βιαστείτε να τα δημοσιεύσετε πρίν επί τόσων σοβαρών και σωτηριολογικού χαρακτήρος θεμάτων δεν θέσετε υπόψιν της Συνόδου των Επισκόπων όπου ανήκετε ποιμαντικώς την θέση και τοποθέτησή σας. Επισημαίνω δύο σημεία που θέλουν μεγάλη προσοχή: Τό πρώτο είναι ότι η αίρεση είναι μεν αμαρτία και νόσος αλλά προφανώς και σαφέστατα η διδασκαλία της Εκκλησίας και των Πατέρων την διακρίνει κιόλας από όλες τις άλλες αμαρτίες και νόσους και τούτο προκύπτει κυρίως από το ότι ΜΟΝΟ για αυτήν κρίνει διαφορετικά και δίνει τη δυνατότητα όταν αυτή υπάρχει να ενεργούν ακόμη και οι λαϊκοί πράγματα που δεν δικαιολογεί για καμμία άλλη αμαρτία ή νόσο ακόμη και όσον αφορά στην υπακοή των προς τους Ποιμένες της Εκκλησίας. Το δεύτερο είναι ότι ως Τοπική Εκκλησία και γενικώς Εκκλησία εν τόπω σεις εκλαμβάνετε τη συγκεκριμένη διοίκηση, δομή ακόμη και μετά την πτώση της σε αίρεση (Ιεραρχίας και λαού) ωσάν να είναι η Εκκλησία ίδρυμα ή οργανισμός που δεν αποχαρακηρίζεται παρά μέ τυπικές διαδικασίες αποχαρακτηρισμού του. Όμως η Εκκλησία κατ' αρχήν δεν είναι ούτε καθίδρυμα, ούτε Οργανισμός. Αυτά είναι κατηγορήματα της Παπικής Θεολογίας. Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού και αποχαρακτηρίζεται όταν διακόπτει την σχέση της με την αιωνία Κεφαλή Της. Τούτο δε γίνεται όταν διαρρηγνύεται η σχέση της με την Αλήθεια. Ασθενή μέλη της Εκκλησίας δεν είναι οι αιρετικοί σε καμμία περίπτωση. Η άρνηση της αληθείας συνιστά απόσχιση από την Εκκλησία και έξοδο ουσιαστική. Μη συγχέετε τα της διαπιστώσεως με τα των γενομένων και γεγονότων. Δυστυχώς νομίζω ότι με το άρθρο σας επιβεβαιώνετε ότι υφίσταται κατά κάποια έννοια ζήτημα "Κυπριανισμού" και ως εκ τούτου τίθεται μείζον ζήτημα εάν η Σύνοδος στην οποία υπάγεσθε ποιμαντικά συμμερίζεται τέτοιες απόψεις. Ωστόσο το κείμενό σας χρειάζεται μελέτη για περαιτέρω σχολιασμό και κατάδειξη των θέσεων που προφανώς διαφέρουν από τις γνωστές θέσεις των γνησίων ορθοδόξων.
Αγαπητέ κ. Ανώνυμε, σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας. Είναι αδύνατον, για πρακτικούς λόγους, κάθε εργασία που δημοσιεύει κάποιος να απασχολεί την Ιεραρχίας να την μελετήσει και να την εγκρίνει (εκτός αν πρόκειται για λειτουργικό κείμενο, πράγμα που σημαίνει ότι προορίζεται για χρήση στους ναούς). Και αν η Ιεραρχία βρει τον χρόνο και τους ανθρώπους που θα την μελετήσουν και τελικώς την εγκρίνει, αυτό πλέον δεν θα αποτελεί προσωπική εργασία, αλλά συνοδική. Στην Εκκλησιαστική Γραμματεία όμως δεν υπάρχουν μόνο συνοδικά κείμενα, αλλά και κείμενα που γράφτηκαν από ένα πρόσωπο. Όλα αυτά τα κείμενα τέθηκαν και τίθενται στην κρίση της καθόλου Εκκλησίας, η οποία ή τα αποδέχεται ως Ορθόδοξα ή τα καταδικάζει ως κακόδοξα. Παρόλο όμως που δεν υπάρχει συνοδική έγκριση για την εργασία μου, αυτό δεν σημαίνει πως δρω αυθαίρετα. Στην υπακοή βρίσκομαι και εφόσον έχω άδεια από τον πνευματικό μου να συγγράφω το κάνω. Υπήρξαν φορές, επηρεασμένος από την μοχθηρία μερικών εκ των διαφωνούντων (οι οποίοι αντί να παραθέσουν με ευγένεια τα επιχειρήματά τους, προέβαιναν σε αήθεις επιθέσεις) που ζήτησα ευλογία να διαγράψω το ιστολόγιο και να μη ξαναγράψω κάτι, αν είναι να προκαλούνται τόσο αντιχριστιανικά συναισθήματα. Δεν μου την έδωσε μέχρι στιγμής. Γράφετε, σχετικώς με την "διδασκαλία της Εκκλησίας και των Πατέρων για την αίρεση", αλλά δεν βάζετε καμία πατερική παράθεση για να υποστηρίξετε την προσωπική σας άποψη. Επομένως δεν μπορώ να την αποδεχτώ. Περί της Εκκλησίας, πάλι αυθαιρετείτε με κατηγορίες περί δήθεν "παπικής θεολογίας", αλλά πάλι δεν στηρίζεστε σε πατερικές παραπομπές. Σας συνιστώ να μελετήσετε την ορθόδοξη διδασκαλία περί του διπλού χαρακτήρος της Εκκλησίας (ορατής και αοράτου). Εκεί βρίσκεται η απάντηση. Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση!
Αγαπητέ δάσκαλε, κατ'αρχήν να σε ευχαριστήσω που βάζεις σχόλια και πιστεύω ότι γίνεται ένας γόνιμος διάλογος. Ο "Κυπριανισμος", όπως τον περιγράφεις, έχει επισημοποιηθει στις τάξεις των ΓΟΧ με το ενωτικό κείμενο του 2014. Αυτή είναι η άποψή μου. Για αυτό σε ρώτησα ποιοί τα πιστεύουν αυτά, κλπ... Χαίρομαι που ο π. Ευθύμιος Μπαρδακας, στα κηρύγματα του στο διαδίκτυο, εκφράζει τις ανωτέρω θέσεις με παρρησία. Καλή συνέχεια στο συγγραφικό έργο!
Αγαπητέ κυρία, είναι σεβαστή κάθε άποψη. Όπως είδατε στην εργασία, "Κυπριανισμός" δεν υφίσταται (όπως και δεν υφίσταται "Καλλινιτική Ουνία"). Πρόκειται για την εκκλησιολογία των Αγίων Πατέρων, όπως στην εποχή μας την εξέφρασε και ο Άγιος πρ. Φλωρίνης και αργότερα και άλλοι Πατέρες και θεολόγοι, μεταξύ των οποίων και οι πρώην Ενιστάμενοι. Η Ένωση του 2014 έγινε (καλώς) σε μια άλλη βάση, αλληλοανοχής και διακρίσεως, αλλά αυτό δεν εμποδίζει κάποιο μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας να καταθέσει μια εργασία επώνυμα, έτοιμος μάλιστα να δεχθεί και τις συνέπειες. Επίσης το κείμενο υπογράφει ο υποφαινόμενος και όχι ο π. Ευθύμιος Μπαρδάκας, του οποίου τα κηρύγματα, τα κείμενα και η εν γένει σπουδαία εκκλησιαστική και ιστορική δράση του δεν μπορούν να κριθούν με ένα σχόλιο εδώ ή να μπουν σε "καλούπια". Καλή Ανάσταση!
Νικόλαε, διαπιστώνω ότι αρκετές ενστάσεις και αντιδράσεις εγείρει η εργασία σου. Θα ήθελα να τονίσω ότι υπάρχουν ασάφειες, μπερδέματα, αλλά και λανθασμένες θεωρήσεις. 1. Στην αρχή της (η)παραγράφου, σε συνδυασμό με την αρχή της (θ) παραγρ. γράφεις ότι οι αιρετικοί/οικουμενιστές, είναι ασθενή μέλη της Εκκλησίας μέχρι την συνοδική καταδίκη τους, τους θεωρείς βέβαια εκτός αόρατης Εκκλησίας (Αγία Θριαμβεύουσα Εκκλησία) λόγω της αίρεσης, όμως τυπικώς παραμένουν εντός του ορατού οργανισμού της Εκκλησίας (Στρατευόμενη)!! Αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί να είναι αυτός ο ορατός οργανισμός της Εκκλησίας τόσο σημαντικός έτσι ώστε να προσδοκάς την Σύνοδο για να τους εκβάλουν εκτός αυτής της ορατής, όταν γνωρίζουμε ότι έχουν βληθεί εκτός της αόρατης; Εμείς ορθοδόξως, στο 9ο άρθρο του Αγίου Συμβόλου της Πίστεως, ομολογούμε ότι η Μία Αγία Εκκλησία του Χριστού, είναι η άρρηκτα ενωμένη Αγία Θριαμβεύουσα, και Αγία Στρατευόμενη Εκκλησία, επουράνιο θυσιαστήριο και επίγειο θυσιαστήριο. Κατά συνέπεια, η ορατή Εκκλησία έχει υπόσταση μόνο όταν είναι ενωμένη με την Θριαμβεύουσα Αγία Εκκλησία. Άνευ του Αγιασμού της Αγίας Θριαμβεύουσας Εκκλησίας ουδεμία η ισχύ της ορατής Εκκλησίας. Εδώ λοιπόν παρουσιάζεις το κομφούζιο, λαμβάνοντας υπόψην ότι σε παλαιότερη δημοσίευσή σου υποστήριξες ότι οι αιρετικοί προ συνοδικής διαγνώμης Ιερουργούν, όμως μολύνουν από την αίρεση!! ¨"Ἡ ἀποτείχισις ἐκ τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου γίνεται, οὐχὶ διότι ἀπωλέσθη ἡ Χάρις, ἀλλ' ἐπειδὴ οὗτος πέπτωκε κηρύξας αἵρεσιν, καὶ διὰ τὴν ἐντολήν¨, υποστήριξες την Κυριακή της Ορθοδοξίας. 2. Η θέση σου «ασθενή μέλη», είναι συγκεχυμένη και αόριστη, σύμφωνα με τις παραπομπές και τα χωρία που αναφέρεις, και διαπιστώνω επίσης ότι αυθαίρετα την οριοθετείς χωρίς να υπάρχει ακριβής Αγιοπατερική παραπομπή. Πιο συγκεκριμένα, την παραπομπή του Αρχιμανδρίτου Αντωνίου στη (θ) παράγραφο νομίζω ότι η έννοια αμαρτωλός που την συνδέει με τα ασθενή μέλη δεν είναι απαραίτητο ότι εννοεί τους αιρετικούς, για να υποστηρίξεις το σκεπτικό σου, αλλά μάλλον εννοεί όλους τους εν μετανοία που αγωνίζονται αμαρτωλούς, και έχουν επιτίμια ακοινωνησίας κατά τα θεραπευτικά μέσα της Αγίας Εκκλησίας. Ναι, υπό αυτό το πρίσμα θα συμφωνούσα ως ερμηνεία «ασθενή μέλη της Εκκλησίας», καθώς έτσι δεν μολύνουν την Αγία Εκκλησία, εφόσον η μόλυνση επιφέρεται με την γυμνή διακήρυξη αιρετικών δογμάτων. Αυτή η παράθεση ενισχύεται ακόμη περισσότερο και με την παρακάτω παραπομπή του Αγίου Νεκταρίου που αναφέρεις(24) παραπομπή, καθώς ο Άγιος αμέσως στην επόμενη πρόταση από το έργο του, (Αγίου Νεκταρίου, Μελέτη περί της Μιας Εκκλησίας, μνημ. έκδοσις, κεφ. Γ’, σελ. 19-20), ερμηνεύει την έννοια ασθενή μέλη, λέγοντας «…Τα ασθενή μέλη της Εκκλησίας ουδόλως παύονται τελούντα μέλη του σώματος αυτής. Διότι αναγεννηθέντες δια των μυστηρίων και γεννηθέντες τέκνα χάριτος αδύνατον του λοιπού να αποστασθώσιν αυτής, και εάν έτι και υπό εκκλησιαστικήν τελώσι πειθαρχικήν τιμωρίαν και εξωκκλησιασμόν, διότι μετά του προπατορικού αμαρτήματος απαλλαγήν ουδεμία ετέρα θέσις πλην της Εκκλησίας υφίσταται…». Είναι φανερό λοιπόν εδώ ο Αγιος Νεκτάριος ότι ασθενη μέλη προσδιορίζει τα βαπτισμένα μέλη εντός Αγίας Εκκλησίας που βρίσκονται αδιάφοροι πνευματικά ή ακόμη και υπό επιτίμιο πειθαρχικής τιμωρίας εν μετανοία διάγοντες στην Αγία Εκκλησία, επ ουδενί όμως καταλογίζει ασθενή μέλη τους αιρετικούς. . .σε συνεχ.
3. Συμφωνώ ότι η αίρεση είναι θανάσιμος νόσος, αλλά και η θανάσιμη αμαρτία πάλι είναι νόσος, που εάν δεν προσέλθει ο ασθενής στην μετάνοια της Αγίας Εκκλησίας κατά τον κατάλληλο διαφορετικό τρόπο του Αγαπίου μοναχού στο Αμαρτωλών Σωτηρία που αναφέρεις, δεν δύναται να σωθεί. Πχ ο αιρετικός ή ο εξωμότης εισέρχονται είτε δια Αγίου Βαπτίσματος, είτε μόνο δια Αγίου Μύρου, ενώ ο θανάσιμα αμαρτωλός βαπτισμένος Ορθόδοξος δια εξομολογήσεως και αποδοχής του θεραπευτικού επιτιμίου, μπορεί ακόμη και της ακοινωνησίας ακόμη, για ορισμένο χρονικό διάστημα κατά την διάγνωση του Αγίου Πνευματικού. Οι Άγιοι, αρκετές φορές κατά γενική έννοια συνδέουν την αμαρτία, δηλαδή την ηθική θανάσιμη πτώση με την αίρεση, καθώς ¨φαύλος βίος, σαθρά δόγματα¨, όμως δεν μπορούμε να κάνουμε αδιάκριτη χρήση της έννοιας αμαρτίας με την αίρεση, όπως δεν μπορούμε να πούμε ότι οι αιρεσιάρχης Άρειος, ή ο Πάπας, ή και ο Βαρθολομαίος δύναται να ονομαστούν αμαρτωλοί, καθώς και οι Άγιοι αμαρτωλοί υπήρξαν, και όλοι εμείς που κατά χάρην αγωνιζόμαστε στην Αγία Εκκλησία αμαρτωλοί και εμπαθείς είμαστε, αλλά και αναμάρτητος μόνο ο Δεσπότης Χριστός μας. Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορούμε να κάνουμε χρήση κατά το δοκούν μας, έτσι ώστε τα θέματα αίρεσης να τα ανάγουμε σε αμαρτίες, προκειμένου να υποστηρίξουμε την άποψή μας, με βαθύτερη σκοπιμότητα. ότι οι αιρετικοί ως αμαρτωλοί είναι εντός Εκκλησίας όπως τουλάχιστον το υποστηρίζεις. Ως παράδειγμα αναφέρω ότι ο ανήθικοςο πόρνος Ιερεύς δεν του επιτρέπεται να Ιερουργεί ο ίδιος γιατί είναι δεμένος χειροπόδαρα στην άκρη του Ιερού και Άγιος Άγγελος στη θέση του Ιερουργεί και Αγιάζει το πλήρωμα, όμως ο αιρετικός ούτε ιερουργει αλλά και ¨ξεπαγιάζει¨ το πλήρωμα που τον ακολουθεί. 4. Τα σεσηπότα μέλη που παραθέτεις, είναι οφθαλμοφανές ότι αναφέρεται σε αμετανόητους αιρετικούς, όμως δεν είναι απόλυτο το ενδεχόμενο σε όλες τις περιπτώσεις να καταλογίζονται ¨σεσηπότα¨ μετά από απόφαση καταδίκης Συνόδου κατά των αιρετικών. Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Μάρκος αναφέρει το παρακάτω σχετικά με τον Άρειο. ¨New Hieromartyr Mark (Novoselov), Bishop of Sergievo and the leader of the Catacomb Church in Moscow, between the mystical organism of the Church and her visible, external organization. Until a heretic has been condemned by a canonical Council of Bishops, he remains a member of the visible, external organization of the Church even though he has been cut off from the mystical organism of the Church by Christ Himself. In accordance with this distinction, we can say that Arius was cut off from the mystical organism of the Church by Christ immediately he began to proclaim his heresy publicly, but was cut off from the external organization of the Church, first by Local Councils of the Church of Alexandria under Saints Peter and Alexander, and then by the First Ecumenical Council in Nicaea¨. Τι υπαρχει χειρότερο από τον πνευματικό θάνατο της αίρεσης; Είναι ή δεν είναι σεσηπότα μέλη, όλοι εκείνοι οι αιρετικοί εξ ορθοδόξων προερχόμενοι, που έχοντας επίγνωση ότι κηρύττουν γυμνή την κεφαλή αίρεση, για λόγους σκοπιμιστικής αρχομανίας και κοσμικής ωφέλειας παρασύρουν στην κόλαση το ποιμνιό τους; Πχ της ένταξής τους στη Μασονία; . .σε συνεχ.
5. Τέλος, καταλήγεις με την ανάγκη σύγκλισης συνόδου για καταδίκη των οικουμενιστών, καθώς και νουθεσία και αποκοπή. Επ αυτού, θέλω να τονίσω ότι η αλήθεια της παναίρεσης του Οικουμενισμού είναι προσιτή σε όλη την Οικουμένη και για όποιον ενδιαφέρεται για την σωτηρία του ο Άγιος Θεός θα του αποστείλει όχι μία αλλά πολλές φορές την αλήθεια στο χώρο του, όπως η Παναγία μας, φρόντισε για την Αγία Μαρία την Αιγυπτία, χωρίς κάν άνθρωπος να τη νουθετήσει στα πνευματικά, και αξιώθηκε να γίνει η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των εποχών χωρίς πνευματική συμβουλή και χωρίς στα προς το ζείν μέριμνα. Αυτή είναι η πρόνοια του Θεού να μεριμνά για όλους μας, βλέποντας Εκείνος τον γράδο της καλοπροαίρετης γνώμης μας. Άλλωστε αγαπητέ Νικόλαε, η κόλαση των ψυχών δεν είναι η άγνοια για τη σωτηρία μας. Ουδείς στην κόλαση παρευρέθηκε από αληθινή άγνοια, αλλά επειδή όσες φορές ο φιλόστοργος Πατήρ της Αγάπης τού έδειξε την αλήθεια της σωτηρίας, εκείνοι οι ταλαίπωροι αποχαυνωμένοι από την κοσμικότητα της ζωής, την απέρριψαν, την κλώτσησαν. Θα ήταν άδικος ο Άγιος Θεός να επέτρεπε την κόλαση από άγνοια, και όπως ο πλούσιος της παραβολής του Λαζάρου ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε ότι αδίκως βρέθηκε στην κόλαση, έτσι και όλοι οι ένοικοι της κολάσεως έχουν την ισχυρή συναίσθηση ότι δικαίως κατέληξαν εκεί. Αγαπητέ Νικόλαε, όλοι έχουμε επίγνωση της οδού που βαδίζουμε, όλοι μας ασθενής και αναπολόγητοι εν ημέρα Κρίσεως είμαστε, όμως οι οικουμενισταί και πάσης φύσεως αιρετικοί με επίγνωση και υπο σκοπιμότητες κυριευμένοι, σεσηπότα μέλη από μόνοι τους και εκτός Εκκλησίας είναι, και είμαι πεπεισμένος ότι ουδεμία νουθεσία χρειάζονται. Υ/Γ Σαν σχόλιο για την Ια παράγραφο που αναφέρει, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξαίρει τα αποτελέσματα της επιδράσεως του Αγίου Μελετίου στους πιστούς της Αντιόχειας σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, όχι με κάποιο άλλο τρόπο παρά με τον ζήλο του, την Πίστη του και το κύρηγμά του εθεμελίωσε τόσο και ενέβαλε τέτοιο ζήλο για την πίστη στους Χριστιανούς, ώστε, παρά τις αιρετικές δοξασίες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αργότερα, η διδασκαλία του παρέμεινε άσειστη. . Ταπείνωση χρειαζόμαστε εμείς, πολύ ταπείνωση για την ανύψωση, άπειρη ταπείνωση.... . Εύχομαι να ζήσουμε την Αγία Αναστάση με Τον Δεσπότην μας Χριστόν μας.
Αγαπητέ Μαρίνε, Χριστός Ανέστη! Διάβασα τα σχόλιά σου και με το μόνο που συμφωνώ είναι με την τελευταία σου φράση. Την ξαναγράφω προς εμπέδωση: «Ταπείνωση χρειαζόμαστε εμείς, πολύ ταπείνωση για την ανύψωση, άπειρη ταπείνωση». Δυστυχώς στα σχόλιά σου παρουσιάζεις (για άλλη μια φορά και για ένα ακόμη θέμα) τις προσωπικές σου θέσεις, ερμηνείες και γνώμες, ενώ αντιθέτως απουσιάζει το πλήθος των πατερικών παραπομπών που θα μπορούσαν τυχόν να αναιρέσουν τις ορθόδοξες εκκλησιολογικές θέσεις που παρουσιάστηκαν στο παραπάνω άρθρο, αλλά και να φανέρωνε την ταπείνωση που μονίμως ζητάς από τους άλλους. Διότι ταπείνωση σημαίνει να μη θεολογούμε αν δεν είμαστε Άγιοι, αλλά αν το κάνουμε (ως απλοί πιστοί) να βασιζόμαστε στους Πατέρες και να μη θέλουμε να λέμε την προσωπική μας γνώμη. Επιπροσθέτως μακρηγορείς και πλατειάζεις σε άσχετα με το θέμα ζητήματα, πολλές φορές μπλέκοντας και την πραγματικότητα με φανταστικές ιστορίες, όπως προφανώς τις διέσωσε διαστρεβλωμένες η μνήμη σου (π.χ. ότι δήθεν ο πόρνος ιερεύς είναι δεμένος χειροπόδαρα και λειτουργεί Άγγελος – αν θες μπορώ να σου υποδείξω την αληθινή εκδοχή αυτής της ιστορίας, η οποία επίσης δεν έχει καμία σχέση με το θέμα μας). Απαντώντας σε ένα μόνο σου ερώτημα παρατηρώ με λύπη μου ότι ενώ η απάντηση υπάρχει μέσα στο κείμενο (όπως και όλες οι απαντήσεις περί του θέματος) εσύ την αγνοείς ή δεν την βλέπεις, εξαιτίας των παρωπίδων τις οποίες φοράς, λόγω της εμμονής σου στις προσωπικές σου θέσεις, στις οποίες μένεις αμετακίνητος σαν να έχεις το αλάθητο. Ρωτάς λοιπόν «γιατί να είναι αυτός ο ορατός οργανισμός της Εκκλησίας τόσο σημαντικός έτσι ώστε να προσδοκάς την Σύνοδο για να τους εκβάλουν εκτός αυτής της ορατής, όταν γνωρίζουμε ότι έχουν βληθεί εκτός της αόρατης;». Η ίδια η Εκκλησία, διά των Συνόδων και των Πατέρων, απαντά: για να μη μολυνθούν και τα άλλα μέλη της Εκκλησίας! Δεν γράφω παραπάνω, παρά μόνο σε παρακαλώ για άλλη μια φορά να αφήσεις την αδολεσχία και να απαντήσεις σε ένα και μόνο ερώτημα που σου είχα απευθύνει και στο παρελθόν και το οποίο έμεινε και τότε αναπάντητο, και στο οποίο βρίσκεται η ουσία της διαφωνίας. Πότε ακριβώς (ποια χρονιά) οι εξ Ορθοδόξων Οικουμενιστές αποκόπηκαν από την Εκκλησία και εξέπεσαν της Ιερωσύνης; Και για να σε βοηθήσω θα σου απευθύνω ένα παραπλήσιο ερώτημα. Πότε ακριβώς οι Αρειανόφρονες αποκόπηκαν από την Εκκλησία και εξέπεσαν της Ιερωσύνης; Αναμένω…
Προς τον κρυπτόμενο όπισθεν του ψευδωνύμου "Ολυμπιας Χρυσοστομου": Αγαπητέ βρείτε το θάρρος να μου γράψετε επωνύμως στο εμαιλ μου και θα κάνουμε διάλογο, ο οποίος δεν εξυπηρετείται με τακτικές προπαγάνδας. Χριστός Ανέστη!
Διαφωνείς χωρίς να αιτιολογείς το γιατί. Γράφεις ότι δεν παραθέτω, αλλά παραθέτω, και βέβαια η προσωπική μου γνώμη για την οποία αντιδράς, έχει και αυτή την έκφρασή της και το κύρος της, και παραμένει ισχυρή όσο δεν καταρρίπτεται από τις επιταγές και τις πρακτικές των Αγίων Πατέρων στο σύνολο της Αγίας Εκκλησίας ανά τους αιώνες.
Ξεκινώντας το σκεπτικό μου, αναφέρω ότι υπήρξαν αιρέσεις στην ιστορία τής Αγίας Εκκλησίας, που δεν έχουν καταδικαστεί από Σύνοδο. Γνωστικισμός, Μανιχαισμός, Μαρκιωνιτισμός, μοντανισμός, χιλιαστικές ομάδες, ουνία, μοιχιανική αίρεση, τεκτονισμός, πεντηκοστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, η υποταγή της επίσημης Εκκλησίας της Ρωσίας στο καθεστώς της Κρατικής μπότας του κουμμουνισμού, παποκαισαρισμός, καισαροπαπισμός, και πολλλές άλλες ακόμη αιρέσεις. Μήπως όμως το κύρος της Αγίας Εκκλησίας μειώθηκε, ή ακόμη και έσφαλε που δεν έκανε σύγκλιση συνόδου και δεν τις καταδίκασε; Μήπως εντεταγμένοι στις αιρέσεις φανατικοί, ζήτησαν ευθύνες για τυχόν απώλειά τους από την Αγία Εκκλησία, που δεν καταδίκασε συνοδικά αυτές τις αιρέσεις; Μήπως η Αγία Εκκλησία δεν είναι Αγία, τέλεια και αλάνθαστη; Μήπως είναι λιγότερης ισχύος αυτές οι αιρέσεις; Ας απαντήσει καθένας ξεχωριστά για τον ευατόν του.
Γίνομαι πιο συγκεκριμμένος αναφέροντας ένα παράδειγμα από το Βίο του Αγίου Ιωάννου Χρυστοστόμου. Μαρκιωνισμός, ήταν αίρεση μη καταδικαστέα από συνοδική απόφαση. Όταν λοιπόν ο Έπαρχος της Αντιοχείας, (αιρετικός που ανήκε στην αίρεση των μαρκιωνιστών), επισκέφτηκε τον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο πρός θεραπεία της γυναικός του, του είπε ο Άγιος, " διατί πεπλανημένοι όντες και μεμολυσμένοι από την μιαράν αίρεσιν του Μαρκίωνος ετολμήσατε να πατήσετε την καθαράν Εκκλησίαν του Χριστού και μάλιστα προσεκαλέσατε και τους μιαρούς των αιρετικών; Φύγετε μακράν από ημάς, δεν εχετε σείς μέρος εις τον Χριστόν". Τομος ΙΑ Συναξαριστής Ορθοδοξου Εκκλησιας εκδόσεις Λαγγή σελ 417 Βίος Αγιου Ιωάννου Χρυσοστόμου.
Άγιος Υπάτιος, Βίος, 32, άνθη σ. 91-94. Όταν άρχισε νά κηρύττει αιρετικά ο Νεστόριος, ο Άγ Υπάτιος διέγραψε από τά δίπτυχα τό όνομά του, νά μήν αναφέρεται στήν Προσκομιδή:«Ἐγώ απότότε, πού έμαθα, ότι μιλᾶάσχημα γιά τόν Κύριό μου, παύω τήν επικοινωνία μαζί του καί ούτε αναφέρω τό όνομά του·δέν είναι πιά επίσκοπος».
Ὁ Άγιος Στέφανος ο Ομολογητής (28 Νοε.) κοιμήθηκε πρίν καταδικαστούν συνοδικώς οι Εικονομάχοι, στήν Ζ΄ Οἰκουμενική σύνοδο. Τό συνοδικό ανάθεμα εναντίον τών εικονομάχων η Σύνοδος (πού συνήλθε 20 περίπου χρόνια μετά τήν κοίμηση τοῦ Αγίου) τό υιοθέτησε αυτούσιο από τόν άγιο, ὁ οποίος είχε πεί:«Εἴ τις οὐ προσκυνεῖ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν εἰκόνι περιγραπτόν κατά τό ἀνθρώπινον, εἴη τό ἀνάθεμα καί μετ’ ἐκείνων καταλογισθείη τῶν κραξάντων ἇρον, ἇρον, σταύρωσον αὐτόν».
Δεν μπορεί λοιπόν να είναι ο αιρετικός επίσκοπος ορατή εικόνα του Χριστού, καθώς ο Επίσκοπος είναι και ο Χριστός, κατά τον τύπο της εικόνας και του πρωτοτύπου και κατά τον τύπο του Χριστού, οποίος είναι " εικών του Θεού του αοράτου" (Κολασ. 1, 15) . .
Η αναγκαιότητα της Συνόδου είναι μεγάλη όταν δεν είναι κατεγνωσμένη, δεν είναι ευδιάκριτη η αίρεση, όπως ή διάκριση του "ομοιούσιο" με το "ομοούσιο". Σε αυτή την περίπτωση ναι, συμφωνώ ότι είναι αναγκαία, για να "μην μολυνθούν και τα άλλα μέλη της Εκκλησίας" όπως γράφεις, όμως στις μέρες μας ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένη αίρεση, καθώς πλοιάδα πνευματικών ταγών το ομολογούν, και Αρχιαιρεσιάρχης ο Κος Βαρθολομαίος, δια στόματος Πατρός Θεοδώρου Ζήση χαρακτηρίζεται. Μένοντας στην πλάνη που διακηρύττεις ότι οι αιρετικοί οικουμενιστές είναι ασθενή μέλη της Αγίας Εκκλησίας και αναμένουν τη Σύνοδο για την καταδίκη τους και τον διαχωρισμό τους, είναι σαν να επικροτείς την θέση τους, στο έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, διότι τους νεοημερολογίτες μέσα στο μαντρί του Βαρθολομαίου τους ενδιαφέρει να γράφεται δημόσια ότι έχουν μυστήρια και Αγιασμό, δεν καταλαβαίνουν αυτό που προσθέτεις εσύ, "ότι έχουν μολυσμό από την αίρεση", καθώς υποστηρίζουν ότι δικάζονται και κοινωνούν με το δικό τους αντιοικουμενιστικό πιστεύω, μεγάλη πλάνη καθώς, "Οία η κεφαλή τοιούτον και το σώμα". Οίον το άρχον τοιούτον και το αρχόμενον, ( Άγιος Θεοδωρος Στουδίτης), που σημαίνει ότι η πίστη του πρώτου, είναι και η πίστη όλου αυτού του σώματος υπο τον Πρώτο. Εξ ου και η αίρεση της Ουνίας.
Άρα υποστηρίζω γενικά την σύγκλιση συνόδου για την καταδίκη του Οικουμενισμού, όμως δεν τη θεωρώ αναγκαία καθώς είναι κατεγνωσμένη αίρεση και οφείλουμε ολοι ως λογικά πρόβατα έχοντας αυτεξούσιο, αγωνία για τη σωτηρία μας, και φωτισμό Αγίου Πνεύματος, να απομακρυνθούμε άμεσα, και όχι στην πλάνη της αναμονής σύγκλισης συνόδου για την απομάκρυνση αιρετικών.
Η θέση σου είναι βλάσφημη, όταν υποστηρίζεις ότι ιερουργούν οι αιρετικοί στον οικουμενισμό, και αυτό που κάνεις στο πόνημά σου δεν είναι άλλο από το να αποδεικνύεις ότι ο αστυνομικός είναι όργανο, και το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι! Διότι ναί μεν χρησιμοποιείς Αγιοπατερικές παραπομπές, όμως η σύνδεση των αιρετικών που κάνεις με τα ασθενή μέλη εντός της Αγίας Εκκλησίας, αυτούσια, σε κανενός Λόγο Αγίου δεν (αρν) συγκλίνουν, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν φάσκει και αντιφάσκει, και οι διδαχές των Αγίων είναι οι επιταγές του Αγίου Πνεύματος.
Τέλος να παραθέσω ένα κείμενο που λέει ότι ψευδομάρτυρες είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι αν και έλεγαν την αλήθεια, καταθέτοντας αυτεξούσιους τους λόγους τους οποίους είπεν ο Χριστός,, ψεύδονται όμως διότι δεν τους λέγουν με τον σκοπόν εκείνον με τον οποίον είπε ο Χριστός. Ψευδομάρτυρες είσθε και εσείς όσοι αν και λέγετε τα ίδια λόγια, τα οποία όμως δεν τα λέγετε με την έννοιαν με την οποία ελέγχθησαν. Εκείνος τα είπε με άλλον σκοπόν, σείς τα παρεξηγείτε κατά τον σκοπόν σας..." Λόγος Ηλιας Μηνιατης Διδαχή εις το Σωτήριον Παθος, σελ 633 Συναξαριστής Τριωδίου εκδ Μ. Λαγγή.
Δεν επανέρχομαι, όποιος έχει νού, και για τις απαντήσεις που περιμένεις δεν έχω γνώμη από αδυναμία όχι από πείσμα, όμως δεν έχω καταλάβει ποια είναι η ουσία που επιμένεις τόσο πολύ. Καλή μετάνοια σε εμένα, και εσένα, και όλους μας εύχομαι.
υ/γ Γιατί έσβησες τις αρνητικές αντιδράσεις του κόσμου στο post? Και αυτές κάτι λένε.....
Λοιπόν αγαπητέ Μαρίνε, θα σου απαντήσω για τελευταία φορά, διότι αν δεν απαντήσεις στο ερώτημά μου δεν θα ξαναφιλοξενήσω σχόλιό σου. Ξεκινώ από τα όσα υπερφίαλα γράφεις: "η προσωπική μου γνώμη για την οποία αντιδράς, έχει και αυτή την έκφρασή της και το κύρος της, και παραμένει ισχυρή όσο δεν καταρρίπτεται από τις επιταγές και τις πρακτικές των Αγίων Πατέρων στο σύνολο της Αγίας Εκκλησίας ανά τους αιώνες". Αδελφέ, σύνελθε. Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Δεν θα μπει η γνώμη σου στο ίδιο ζύγι με την γνώμη των Πατέρων Γράφεις επίσης πως "υπήρξαν αιρέσεις στην ιστορία τής Αγίας Εκκλησίας, που δεν έχουν καταδικαστεί από Σύνοδο". Και αναφέρεις: "Γνωστικισμός, Μανιχαισμός, Μαρκιωνιτισμός, μοντανισμός, χιλιαστικές ομάδες, ουνία, μοιχιανική αίρεση, τεκτονισμός, πεντηκοστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, η υποταγή της επίσημης Εκκλησίας της Ρωσίας στο καθεστώς της Κρατικής μπότας του κουμμουνισμού, παποκαισαρισμός, καισαροπαπισμός". Καταρχήν αν διάβαζες καλά το κείμενο θα έβλεπες ότι υπάρχει και εκεί η απάντηση. Οι οπαδοί των περισσότερων αιρέσεων τις οποίες αναφέρεις ΑΠΟΣΧΙΣΤΗΚΑΝ μόνοι τους από τον ορατό οργανισμό της Εκκλησίας και οργανώθηκαν παρασυναγωγικώς (έφτιαξαν δικές τους "εκκλησίες", βλ. Γνωστικιστές, Μοντανιστές, Μαρκιωνιστές, μανιχαίοι κλπ.). Εσύ βέβαια βάζεις μέσα και αιρέσεις που εμφανίστηακν εντός των κόλπων της Εκκλησίας και έχουν καταδικαστεί, όπως ο Μοιχειανισμός, η Ουνία, η Μασονία. Κατά τα άλλα επιμένεις στο να παραθέτεις την προσωπική σου γνώμη και ερμηνεία (για όλα τα άλλα εκτός από το ένα και μοναδικό που σε ρωτάω). Όσο για το ότι δήθεν "έσβησα τις αντιδράσεις του κόσμου", η αλήθεια είναι πως τα σχόλια που διέγραψα ανήκαν σε γνωστό πρόσωπο που παρακωλύει εδώ και χρόνια το έργο του ιστολογίου προπαγανδίζοντας τις θέσεις του με την χρήση διαφόρων ψευδωνύμων (το τελευταίο ήταν "Ολυμπιάς Χρυσοστόμου"). Τον διάλογο τον θέλω και γι' αυτό τις αντιρρήσεις, αγαπητέ πάντοτε τις ανέχομαι. Τακτικές προπαγάνδας και άρνηση απαντήσεων όμως, όχι. Καλή μετάνοια.
Αγαπητέ κρ. Μάνη, Παρακαλώ να μου απαντήσεις εάν πιστεύεις ότι ο Βαρθολομαίος Ισταμβούλ, ο οποίος προσκυνάει και τα είδωλα, είναι ασθενή μέλος της Εκκλησίας.
Χριστός Ανέστη, πάτερ! Με βάση την διδασκαλία και την πράξη της Εκκλησίας θεωρώ πως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος βρίσκεται στην ίδια θέση με τον Μακεδόνιο, τον Νεστόριο, τον Σέργιο, τον Πύρρο, τον Βέκκο, τον Καλέκα, τον Γρηγόριο Μαμμή και όλους τους άλλους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως όταν κήρυξαν αιρέσεις. Αυτά τα - όπως τα χαρακτηρίζει η Εκκλησία - ανιάτως νοσούντα, ασθενή (άρρωστα), ψωριώντα (ψωριάρικα), σεσηπότα (σάπια) μέλη της Εκκλησίας, όπως είναι και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όρισαν οι Άγιοι Πατέρες να αποκόπτονται από το Σώμα της Εκκλησίας για να μην εξαπλώνεται η μόλυνση. Ο Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως γράφει πως οι Πατέρες "πᾶσαν πλάνην αἱρετικῶν ἐξωθοῦσι καὶ τὸ σεσηπὸς μέλος, εἴπως ἀνίατα νοσεῖ, ἐκκόπτουσι· καὶ τὸ πτύον κατέχοντες, τὴν ἅλωνα καθαίρουσι καὶ τὸν σῖτον, ἢτοι τὸν τρόφιμον λόγον, τὸν στηρίζοντα καρδίαν ἀνθρώπου, ἀποκλείουσιν ἐν τῇ ἀποθήκῃ τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ δὲ ἄχυρον τῆς αἱρετικῆς κακοδοξίας ἔξω ρίψαντες κατακαίουσι πυρὶ ἀσβέστῳ" (P.G. 98, 189). Υπάρχουν και άλλες σχετικές αναφορές στο κείμενο, το οποίο σας στέλνω και στην αγγλική γλώσσα προς διευκόλυνσή σας: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/04/concerning-cyprianism.html Ευλογείτε!
Επικοινωνώ για πρώτη φορά μαζί σας , μέσω του ιστολογίου σας, και παρακαλώ θα ήθελα σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις πάνω σε ένα πολύ σοβαρό θέμα - κατά την γνώμη μου - που θέσατε κατά την απαντητική σας επιστολή περί "Κυπριανισμού". Στην παράγραφο γ' της α' σελίδας αναφέρεται ότι η Ιερά Σύνοδος των Γ.Ο.Χ. – υπό τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Κιούση - που συνήλθε το 1986 και καθαίρεσε τον Μητροπολίτη Κυπριανό βασίστηκε σε σειρά κατηγοριών με:
Α' - ανυπόστατα στοιχεία ( δηλαδή αβάσιμα και αστήρικτα ) - Β' ετεροχρονισμένα - Γ΄ διαστρεβλωμένα ή ανυπόστατα και Δ' - αυθαίρετες κρίσεις ( εδώ σαφέστατα υπονοείται εμπάθεια και μάλιστα προσωπική - που είναι ότι το χειρότερο και αυτό αποτυπώνεται σαφέστατα στην θέση σας " ανακριτού του - ήδη κεκοιμημένου και στην κρίση του Θεού ευρισκομένου". Ο χαρακτηρισμός σας αυτός αφορά τον εισηγητή – διορισμένο από την Ιερά Σύνοδο των Γ.Ο.Χ.– Πενταπόλεως Καλλιόπιο. Ερωτώ , αν αυτά όλα είναι αληθή – ως εσείς ισχυρίζεστε , δύναται αυτή να είναι απόφαση Ιεράς Συνόδου και μάλιστα "Εν Αγίω Πνεύματι" ; Παρακαλώ μιας και αναφερόμαστε χρονικά στο έτος 1986 και από την τότε Ιερά Σύνοδο Γ.Ο.Χ. ευρίσκονται εν ζωή Ιεράρχες όπως ο νυν Αρχιεπίσκοπος κκ Καλλίνικος θα ήθελα να γίνεται πιο σαφής. Κύριε Μάννη σας παρακαλώ – ενώπιον Θεού και ανθρώπων – να μου αναφέρεται αναλυτικά και ένα προς ένα τα λάθος στοιχεία που η τότε Ιερά Σύνοδος στηρίχθηκε στο να λάβει την απόφαση της καθαίρεσης επί του Μητροπολίτη Φυλής και Ωρωπού Κυπριανού. Παράλληλα θα ήθελα και τις δικές θέσεις και απόψεις επί των «λανθασμένων ή παραπλανητικών» προαναφερθέντων θέσεων. Αν λοιπόν κύριε Μάννη , η καθαίρεση του Μητροπολίτη Κυπριανού ήταν άδικη και εσφαλμένη ως εσείς ισχυρίζεστε τότε - ως Ορθόδοξος Επίσκοπος - είναι άκυρη και γνωρίζεται καλά πιστεύω ότι αυτός που κατηγορεί κάποιον ως αιρετικό και δεν είναι τότε καθίσταται αυτός αιρετικός. Αν όχι – δηλαδή η καθαίρεση του Μητροπολίτη Φυλής και Ωρωπού Κυπριανού ήταν σωστή και δίκαια τότε πραγματικά καθαιρείτε και τίθεται στην τάξη των μοναχών δίχως να έχει ουδεμία δυνατότητα να τελέσει καμιά πράξη και δη χειροτονία. Πως λοιπόν κύριε Μάννη αναφέρεστε με τόση "απλότητα" ότι η πιο πάνω πράξη "ήρθη και τυπικώς το 2014" ; Πως έγινε αυτό ; Έγινε η αποκατάσταση τους σύμφωνα με τους κανόνες και δη της 4ης Οικουμενικής Συνόδου που ορίζουν ότι κατά τη επιστροφή αιρετικού πρώτα γίνεται η αποκήρυξη γραπτώς της αιρέσεως και κατόπιν γίνεται δεκτή η ορθόδοξη ομολογία ; Αν ο Επίσκοπος Κυπριανός καθαιρέθηκε άδικα τότε όλοι εκείνοι που τον καθαίρεσαν - ως Ορθόδοξο - και μάλιστα για αίρεση τότε εκείνοι έπρεπε το 2014 να επιστρέψουν στην Εκκλησία υπό τους πνευματικούς διαδόχους του Κυπριανού και από τους οποίους να ζητήσουν την τακτοποίησή τους δια της προβλεπόμενης χειροθεσίας. Ο Επίσκοπος Κυπριανός αγαπητέ κύριε Μάννη διέκοψε πνευματική κοινωνία - όπως ο ίδιος έγραψε - για λόγους "Πίστεως και Δικαιοσύνης" δηλαδή ξεκάθαρα ανέφερε ότι η τότε Ιερά Σύνοδος ήτο αιρετική. Ένωση Εκκλησιών αγαπητέ κύριε Μάννη δεν υπάρχει. Επίσης 10 ( δέκα ) περίπου έτη μετά την καθαίρεση του 1986 αναφέρεται σε εγκύκλιο ( η υπ΄αριθμόν 2 ) υπό τον Αρχιεπίσκοπο των Γ.Ο.Χ. Χρυσόστομο Κιούση ότι " εκτός Εκκλησίας είναι και ο Επίσκοπος Κύπριανος που η Εκκλησία μας καθαίρεσε για Οικουμενισμό» Δηλαδή ως αιρετικό. Δηλαδή η "πλάνη" του Συνοδικού δικαστηρίου συνεχιζόταν έπειτα από 10 και πλέον έτη ; Συμφωνείτε ή όχι ; Με εκτίμηση και αναμένω,
Αγαπητέ κ. Βασίλειε καταθέτω επί τροχάδην τις παρατηρήσεις μου: Α. Με ρωτάτε, για τις αντιρρήσεις μου σχετικά με το κύρος της «καθαιρέσεως» του Μητρ. Κυπριανού το 1986, το εξής: «αν αυτά όλα είναι αληθή – ως εσείς ισχυρίζεστε, δύναται αυτή να είναι απόφαση Ιεράς Συνόδου και μάλιστα "Εν Αγίω Πνεύματι";». Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι αποφάσεις μιας Τοπικής Συνόδου δεν είναι απαραίτητα αλάνθαστες. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις αδίκων καθαιρέσεων στην Εκκλησιαστική Ιστορία, όπως η «καθαίρεση» του Μεγάλου Αθανασίου από την εν Αντιοχεία Σύνοδο (της οποίας οι Κανόνες βρίσκονται στο «Πηδάλιον»), η «καθαίρεση» του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου από την εν Δρυ Σύνοδο, η «καθαίρεση» του Αγίου Αθανασίου του Παρίου (και άλλων Κολλυβάδων) από την εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδο κλπ. Β. Μου ζητάτε να σας γράψω «αναλυτικά και ένα προς ένα τα λάθος στοιχεία που η τότε Ιερά Σύνοδος στηρίχθηκε στο να λάβει την απόφαση της καθαίρεσης επί του Μητροπολίτη Φυλής και Ωρωπού Κυπριανού. Παράλληλα θα ήθελα και τις δικές θέσεις και απόψεις επί των «λανθασμένων ή παραπλανητικών» προαναφερθέντων θέσεων». Παραθέτω περιληπτικά μία προς μία τις κατηγορίες εναντίον του μακαριστού Μητρ. Κυπριανού με την εκ μέρους μου αναίρεσή τους: Κατηγορία 1η: Κήρυττε ότι οι νεοημερολογίτες αποτελούν την «σώζουσαν Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Αναίρεση: Ο Μητρ. Κυπριανός (και η Ιερά Μονή Αγίου Κυπριανού της οποίας ήταν Ηγούμενος) ακολούθησε για πρώτη φορά το παλαιό ημερολόγιο το 1968, χωρίς όμως να διακόψει εκκλησιαστική κοινωνία με τον νεοημερολογίτη επίσκοπό του. Τότε έγραψε ότι ακολουθεί το παλαιό, χωρίς να χωρισθεί «από την Μητέρα επίσημο Ελλαδική Εκκλησία», όπως δήλωσε ΤΟΤΕ (το 1968). Το 1969 όμως βλέποντας το τι εστί Οικουμενισμός (και μάλιστα σε μια εποχή που ο Αθηναγόρας) κατασκανδάλιζε την Εκκλησία με τις πρωτοφανείς ενέργειές του, ΔΙΕΚΟΨΕ την εκκλησιαστική κοινωνία με τους Οικουμενιστές και φιλοοικουμενιστές (όπως ο έως τότε επίσκοπός του) ΑΝΑΙΡΩΝΤΑΣ ΕΝ ΤΗ ΠΡΑΞΕΙ την παραπάνω δήλωσή του και υφιστάμενος διωγμούς για την αποτείχισή του. Επομένως η παραπάνω κατηγορία είναι ετεροχρονισμένη και ως εκ τούτου αβάσιμη εν έτει 1986. Κατηγορία 2η: Θεωρούσε πως οι Παλαιοημερολογίτες δεν αποτελούν Εκκλησία. Αναίρεση: Ουδέποτε δεν ισχυρίστηκε τέτοιο πράγμα. Δεν έλεγε πως οι Παλαιοημερολογίτες δεν αποτελούν Εκκλησία, αλλά δεν αποτελούν ΤΗΝ Εκκλησία (δηλαδή μόνο αυτοί και κανείς άλλος στον κόσμο). Κατηγορία 3η: Δεν αποδεχόταν την θεωρία περί απώλειας της Θείας Χάριτος και ακύρων Μυστηρίων των Νεοημερολογιτών. Αναίρεση: Με βάση αυτήν την κατηγορία θα έπρεπε τότε να «καθαιρεθούν» και ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, Αστορίας Πέτρος και άλλοι που δεν την αποδεχόντουσαν! Κατηγορία 4η: Μετέδιδε αδιάκριτα την Θεία Κοινωνία σε Νεοημερολογίτες. Αναίρεση: Ο μακαριστός Μητρ. Κυπριανός δεν μετέδιδε αδιάκριτα την Θεία Κοινωνία σε ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ Νεοημερολογίτη, αλλά με διάκριση σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ψυχές, όπως ως Ποιμένας είχε το δικαίωμα να πράττει. Άλλωστε, το ίδιο έπραττε και η πλειοψηφία των Συνοδικών που υπέγραψαν την «καθαίρεσή» του. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Κατηγορία 5η: Αποσχίστηκε από την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. και έφτιαξε δική του «Εκκλησία». Αναίρεση: Πότε αποσχίστηκε ο Μητρ. Κυπριανός από την Σύνοδο των ΓΟΧ (Αυξεντίου); Το 1979. Με ποιους ΜΑΖΙ αποσχίστηκε; Εκτός άλλων, μαζί με τον μετέπειτα κατήγορό του Πενταπόλεως Καλλιόπιο και με τον (νυν Αρχιεπίσκοπο) Αχαΐας Καλλίνικο. Για ποιον λόγο και με τι σκοπό αποσχίστηκαν; Για λόγους «Πίστεως και Δικαιοσύνης» (θέμα Αγίου Νεκταρίου, κανονικές παραβάσεις, ανηθικότητα κλπ.) και με σκοπό να ΚΑΘΑΡΟΥΝ τον Αγώνα. Τι υποσχέθηκαν οι Επίσκοποι αυτοί αν αποτύχουν; Να αφήσουν την μίτρα και να πάνε στο Άγιον Όρος να σώσουν την ψυχή τους. Το έκαναν; Όχι, διότι αν και απέτυχαν ενώθηκαν ξανά με τον Αυξέντιο, εκτός του Κυπριανού. Ήρθησαν οι λόγοι αυτοί όταν ο Καλλιόπιος και οι υπόλοιποι ενώθηκαν με τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο; Όχι. Η νέα Σύνοδος των ΓΟΧ που προέκυψε το 1985, (η οποία προήλθε από Επισκόπους α) της Συνόδου Αυξεντίου, β) της Συνόδου Γεροντίου, γ) της Συνόδου Καλλίστου και δ) έναν ανεξάρτητο) με Αρχιεπίσκοπο τον Χρυσόστομο στην θέση του καθαιρεθέντος Αυξεντίου είχε αρμοδιότητα να δικάσει και να καταδικάσει τον Κυπριανό; Όχι, διότι ουδέποτε ανήκε σε αυτήν, ώστε να καταδικαστεί επί αποσχίσει. Γ. Παρακάτω γράφετε πως «αυτός που κατηγορεί κάποιον ως αιρετικό και δεν είναι τότε καθίσταται αυτός αιρετικός». Αυτό φυσικά είναι προσωπική σας θεώρηση και επ’ ουδενί δεν ισχύει. Διότι υπάρχει και η περίπτωση της πλάνης. Ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου και ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας που θεωρούσαν αδίκως ως «αιρετικό» τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, κατεστάθησαν εξαιτίας τούτου «αιρετικοί»; Όχι, βέβαια! Δ. Συνοψίζοντας, η «καθαίρεση» του Μητρ. Κυπριανού ήταν μια πράξη άδικη, αποτέλεσμα πλάνης και εμπάθειας, σε μια δύσκολη για την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. περίοδο διχασμών και όταν έγραψα ότι ήρθη και τυπικώς, αναφέρομαι στο ότι η Σύνοδος των ΓΟΧ το 2014 αναίρεση την απόφαση αυτή η οποία ούτως ή άλλως ήταν άδικη και επομένως ανενεργή.
Ο άσωτος υιός δεν πόρνευε και τρωγόπινε στο σπίτι του πατέρα του όσα χρόνια ήταν στην ασωτία. Αλλά απομακρύνθηκε από το σπίτι του πατέρα του , ο οποίος τον εδέχθηκε αφού ο υιός του μετανόησε και ζήτησε συγχώρεση (πάρε με σαν ένα από τους δούλους σου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πνευματικός που έχει ένα τέκνο που αμετανοήτως μοιχεύει, αν είναι πραγματικός πατήρ και αγαπά το τέκνο του, θα του δώσει το φάρμακο του επιτιμίου, τη νηστεία και την προσευχή, για να γιατρέψει την νόσο. Θα αφορισθεί, δηλαδή θα στερηθεί την Θεία Κοινωνία όσο χρειάζεται.
Οι Ιεροί κανόνες αναφέρουν ότι όταν κάποιος πρόκειται να βαπτισθεί και έχει κάποιο φανερό δαιμόνιο , πρέπει πρώτα να εξορκισθεί, με ορισμένη νηστεία και προσευχή και τις ευχές από τον ιερέα για να φύγει το δαιμόνιο. Και διαβάζονται οι εξορκισμοί πάντα πριν τη βάπτιση , έτσι ώστε αν υπάρχει αφανέρωτο δαιμόνιο να φύγει. Διότι δεν γίνεται μέσα στο ίδιο δοχείο να βρίσκεται ο διάβολος μαζί με τον Χριστό.
Έτσι λοιπόν , δεν γίνεται μέσα στην Αγία Εκκλησία να βρίσκονται νόσοι και σήψεις.
Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι καυχάται μόνο για τον σταυρό!
Δεν μπορούμε να καταργήσουμε αυτό το μόνο για το οποίο μπορούμε να καυχώμαστε , δεχόμενοι ως εκκλησία τις αιρέσεις που στην ουσία καθαιρούν την Αλήθεια , δηλαδή το Χριστό και εξαίρουν το ψέμα, δηλαδή τον διάβολο.
Άρα δεν γίνεται να υπάρχουν ασθενή και υγιή μέλη της εκκλησίας . Τα χωρία τα οποία παρατίθετε ομιλούν στην αρχή για ανθρώπους, ο οποίοι φυσικά είναι εκκλησία και καλούνται να επιστρέψουν.
Οι άνθρωποι είναι καλεσμένοι. Όμως οι αιρετικές διδασκαλίες δεν είναι. Και όποιος ακολουθεί αυτές όχι μόνο δεν είναι υγιές μέλος, αλλά είναι αποκομμένος, δηλαδή αναθεματισμένος.
Μπορεί πάντα να μετανοήσει και να επιστρέψει στην εκκλησία όσο ζει. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, ΔΕΝ είναι ένα άρρωστο μέλος της εκκλησίας ούτε αυτός, ούτε η "εκκλησία" που ακολουθεί.
Αγαπητέ μου οι θέσεις σας είναι προτεσταντικές! Αν διαβάζατε την εργασία θα βλέπατε για την διάκριση μεταξύ ορατής και αοράτου Εκκλησίας.
ΔιαγραφήΕπειδή πιθανόν σας κουράζει να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο διαβάστε ένα άλλο απόσπασμα από ένα κατά του Προτεσταντισμού άρθρο του κ. Τσελεγγίδη:
"Οι Προτεστάντες θεολόγοι στα Συμβολικά Βιβλία τους υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία είναι αόρατη κοινωνία αγίων και απαρτίζεται από τα εκλεκτά μέλη όλων των ορατών Εκκλησιών όλων των εποχών... Η άποψη των Προτεσταντών για την αόρατη Εκκλησία δεν βρίσκει την θεμελίωσή της ούτε στην Αγία Γραφή ούτε στην Παράδοση της αρχέγονης Εκκλησίας. Και τούτο, γιατί οι βιβλικές παραβολές της «σαγήνης» και των «ζιζανίων» δείχνουν απερίφραστα ότι η Εκκλησία στην ιστορική φανέρωσή της περιλαμβάνει και ΕΥΣΕΒΕΙΣ και ΑΣΕΒΕΙΣ, δεν είναι δηλαδή αόρατη κοινωνία αγίων" ( http://www.impantokratoros.gr/96072F44.el.aspx ).
Η δε θέση των Αγίων είναι σαφέστατη περί του διττού χαρακτήρος της Εκκλησίας (ορατής και αοράτου).
Μελετήστε με προσοχή τους Αγίους και μην εμπιστεύεστε την λογική σας.
Καλή Ανάσταση!
Από ανώνυμο 4 Απρ. 10πμ
ΔιαγραφήΟι προτεστάντες πιστεύουν ότι υπάρχει μία αόρατη εκκλησία και πολλές ορατές χριστιανικές ομάδες.
Η ορθόδοξη εκκλησία πιστεύει σε μία αλήθεια, ένα δρόμο για τη σωτηρία. Όταν μία "εκκλησία" αναγνωρίζει δρόμους διάφορους για τη σωτηρία, δεν είναι η ορθόδοξη εκκλησία του Χριστού, που καλεί τους πιστούς σε μετάνοια και στο δρόμο της σωτηρίας, στην εν Χριστώ ζωή.
Νομίζω αυτό δεν χρειάζεται να συνοδεύεται από κείμενα της Αγίας Γραφής για να το δεχτείτε.
Άλλωστε και οι Ιεχωβάδες και οι Προτεστάντες μεταχειρίζονται ως παιχνίδι την Αγία Γραφή και τα διάφορα χωρία της για να στηρίξουν τις θέσεις τους. Άρα δεν είναι εκεί το θέμα...αλλά στο ορθόδοξο πνεύμα με το οποίο αντιμετωπίζονται η Αγία Γραφή, αλλά και γενικά η παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία ποτέ δεν μίλησε για ασθενή μέλη της εκκλησίας τα οποία βρίσκονται σε αίρεση. Όποιος βρίσκεται σε αίρεση είναι εκτός εκκλησίας. Και τα κείμενα τα οποία πιστοποιούν του λόγου το αληθές είναι όλες οι οικουμενικές σύνοδοι που έχουν συνέλθει ανά τους αιώνας εξ αιτίας των αιρέσεων, προκειμένου να κρατηθεί αμόλυντος η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Οι αιρέσεις εκπίπτουν με το ανάθεμα από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι εκτός των τειχών της εκκλησίας, ενώ μέσα στην εκκλησία βρίσκονται οι ορθόδοξοι οι οποιοι είναι αμαρτωλοί και βρίσκονται στο δρόμο της μετανοίας.
Τι μετάνοια να έχεις, ποιο δρόμο σωτηρίας παίρνεις όταν δεν γνωρίζεις πού ακριβώς θέλεις να πας;
Ο Θεός μας έχει αποκαλύψει πού πρέπει να πάμε.
Ο οικουμενισμός υπάρχει και σε αυτόν βρίσκεται η "κρατούσα" εκκλησία. Ποιος θα σωθεί από τους νεοημερολογίτες δεν γνωρίζω ούτε ποιος θα κολασθεί. Γνωρίζω όμως ότι αυτό που λέγεται εκκλησια της Ελλάδος είναι αίρεση.
Εσείς δεν το ονομάζετε αίρεση, αλλά ασθενές μέλος της εκκλησίας , διότι δεν έχει γίνει ακόμα σύνοδος.
Περιμένετε να καταδικάσει ένας πάπας τον παπισμό δηλαδή....
Εκτός αυτού περιμένετε να καταδικαστεί ο οικουμενισμός που περιλαμβάνει όλες τις αιρέσεις...
ΟΜΩΣ όλες αυτές οι αιρέσεις που δέχεται ο οικουμενισμός ως σωτήριες οδούς έχουν ήδη καταδικαστεί από όλες τις οικουμενικές συνόδους.
Όποιος δεν βλέπει και δεν αναθεματίζει τον οικουμενισμό δεν δέχεται και δεν ακολουθεί την εκκλησιαστική παράδοση και τις οικουμενικές συνόδους της ορθοδόξου εκκλησίας. Αν ο Θεός θα τον βάλει στον παράδεισο δεν το γνωρίζω. Όμως γνωρίζω ότι, όσο εμμένει σε αυτό, είναι στην αίρεση και δεν είναι στην εκκλησία που ίδρυσε ο Κύριος.
Αγαπητέ Ανώνυμε, λίγες παρατηρήσεις στις προσωπικές σας απόψεις, οι οποίες πάλι δεν έχουν κανένα πατερικό έρεισμα:
Διαγραφή1. Γράφετε "οι Ιεχωβάδες και οι Προτεστάντες μεταχειρίζονται ως παιχνίδι την Αγία Γραφή και τα διάφορα χωρία της για να στηρίξουν τις θέσεις τους". Αυτό τί σημαίνει; Ότι επειδή οι αιρετικοί χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή, δεν πρέπει να την χρησιμοποιούν οι Ορθόδοξοι; Αστοχία.
2. Γράφετε παρακάτω πως "η παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία ποτέ δεν μίλησε για ασθενή μέλη της εκκλησίας τα οποία βρίσκονται σε αίρεση". Μα καλά τόσες παραπομπές περί "νοσούντων" (ασθενών δηλαδή, όπως λέμε στην σημερινή μορφή της γλώσσας μας), δεν τις είδατε μέσα στο κείμενο;
3. Συνεχίζετε: "Όποιος βρίσκεται σε αίρεση είναι εκτός εκκλησίας. Και τα κείμενα τα οποία πιστοποιούν του λόγου το αληθές είναι όλες οι οικουμενικές σύνοδοι που έχουν συνέλθει ανά τους αιώνας εξ αιτίας των αιρέσεων, προκειμένου να κρατηθεί αμόλυντος η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία". Αν όποιος έπεφτε σε αίρεση αυτομάτως βρισκόταν "εκτός Εκκλησίας" (του ορατού καθιδρύματος Αυτής), τότε ποιος ο λόγος να γίνουν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και να εκφωνηθούν αναθέματα και να ΑΠΟΚΟΠΟΥΝ (κατά την εκκλησιαστική έκφραση) οι αμετανόητοι αιρετικοί;
4. Παρακάτω: "Εσείς δεν το ονομάζετε αίρεση, αλλά ασθενές μέλος της εκκλησίας". Ξεκάθαρη διαστρέβλωση. Βεβαίως και το ονομάζουμε αίρεση. Αν δεν υπήρχε αίρεση, πως θα υπήρχε η νόσος; Απλά είναι αιρετικοί που δρουν ακόμη εντός του ορατού καθιδρύματος της Εκκλησίας (όπως τα ζιζάνια, αν έχετε υπόψιν σας την σχετική παραβολή) και γι' αυτό μάλλον απαιτείται η ανάληψη δράσης και όχι η βολική επανάπαυση ("εμείς είμαστε Η Εκκλησία").
5. "Περιμένετε να καταδικάσει ένας πάπας τον παπισμό δηλαδή". Πρέπει να ξαναδιαβάσετε με προσοχή το κείμενο και να μην αφήνετε τον λογισμό σας να σας καθοδηγεί σε αυθαίρετα συμπεράσματα.
Καλή Ανάσταση!
"Μα καλά τόσες παραπομπές περί "νοσούντων" (ασθενών δηλαδή, όπως λέμε στην σημερινή μορφή της γλώσσας μας), δεν τις είδατε μέσα στο κείμενο;"
ΔιαγραφήΠαρακαλώ, αν θέλετε, να μου παραθέσετε σε απαντητικό σχόλιο μία από τις παραπομπές που περιλαμβάνονται στην εργασία σας, το οποίο να λέει ή έστω να υπονοεί ότι τα ασθενή βρίσκονται εντός εκκλησίας.
Η αίρεση πραγματικά πρέπει να καταδικαστεί από οικουμενική σύνοδο.
Όμως επαναλαμβάνω ότι ο οικουμενισμός περιλαμβάνει όλες τις αιρέσεις από αρχής του Χριστιανισμού, καταδικασμένες από όλες τις οικουμενικές συνόδους.
Άρα όλα τα ασθενή μέλη έχουν καταδικαστεί και αναθεματιστεί ήδη και έχουν εκβληθεί εδώ και καιρό εκτός της υγιαίνουσας εκκλησίας του Χριστού. Θέλετε παραπομπή σε κείμενα των οικουμενικών συνόδων για να παραδεχτείτε αυτό; Σας παραπέμπω λοιπόν στα κείμενα των οικουμενικών συνόδων για να μη λέτε ότι αυτά που ισχυρίζομαι είναι προσωπικές απόψεις. Μήπως πρέπει να κάνω ...κοπυ πάστε τα κείμενα και να γεμίσω το χώρο των σχολίων;
Επίσης σας παραπέμπω και στα κείμενα (ό,τι υπάρχει στο φως της δημοσιότητας) της σκοτεινής συνόδου του Κολυμπαρίου, που έχει ως δεδομένο την ύπαρξη πολλών χριστιανικών εκκλησιών.
Κατόπιν αυτού,πώς γίνεται οι οικουμενιστές που κοινωνούν με ό,τι σάπιο και άρρωστο υπάρχει (αρση αναθεμάτων 1965, αναγνώριση μυστηρίων των αιρετικών κλπ) να έχουν ακόμη μυστήρια και να είναι άρρωστοι εντός εκκλησίας, και πώς γίνεται να περιμένει κανείς από οικουμενική σύνοδο για να καταδικάσει αυτά που έχουν καταδικαστεί ήδη από τις ορθόδοξες συνόδους;
Σας παραθέτω μόνο μία, όπως μου ζητήσατε (αν και δυστυχώς δεν έπρεπε να ρωτάτε τέτοια πράγματα, μιας και είναι προφανής η απάντηση - αρκεί να διαβάζουμε χωρίς προκατάληψη): "Νοθεύσας Άρειος, φρενί αγνώμονι, τήν ορθόδοξον πίστιν ταίς πατρικαίς, ψήφοις εξωστράκισται, τής Εκκλησίας σεσηπός, ώσπερ μέλος ο δυσώνυμος".
ΔιαγραφήΜέλος της Εκκλησίας (σεσηπός) ονομάζει ο ιερός υμνογράφος τον Άρειο τον οποίο οι Άγιοι Πατέρες εξοστράκισαν από Αυτήν.
Περί του Οικουμενισμού ότι αποτελεί κράμα καταδικασθέντων αιρέσεων δεν διαφωνούμε, αλλά σε κάθε περίπτωση απαιτείται νέα Συνοδική Κρίση ΖΩΝΤΩΝ επισκόπων.
Αυτή είναι η πράξη και η διδασκαλία της Εκκλησίας.
Χριστός Ανέστη!
Δεν έχετε αντιληφθεί μάλλον ακόμη ότι ο οικουμενισμός δεν είναι ένα καινούριο κατασκεύασμα, ως μία σύνθεση καταδικασθέντων αιρέσεων. Δεν είναι μία καινούρια αίρεση που περιέχει παλαιές αιρέσεις.
ΔιαγραφήΔεν είναι παρά άρνηση του Θεού ο οποίος ήδη έχει αποκαλυφθεί. Είναι σαφής άρνηση του Αγίου Πνεύματος το οποίο έχει λαλήσει διά των αποστόλων και των αγίων.
Είναι καταφανής άρνηση της Ορθοδόξου πίστεως και της Εκκλησίας του Χριστού , την οποία ο Χριστός έχει κρατήσει αμόλυντο δια μέσου των αιώνων με τις οικουμενικές συνόδους, οι οποίες όρισαν τους κανόνες και τα αναθέματα.
Είναι αναίρεση των αναθεμάτων των οικουμενικών συνόδων κατά των αιρέσεων. Μήπως χρειάζεται οικουμενική σύνοδος για να αποφανθεί εάν οι προηγούμενες οικουμενικές σύνοδοι ήταν σωστές;
Αυτό που λέτε είναι σα να λέμε:
Γίνεται ένα αδίκημα. Φόνος. Ο νόμος για το αδίκημα προβλέπει φυλάκιση. Ο δικαστής πρέπει να περιμένει το ανώτατο δικαστήριο να επικυρώσει για άλλη μία φορά τον νόμο του κράτους που για το φόνο προβλέπει φυλάκιση......και για αυτό θα αφήσει τον φονιά έξω στην κοινωνία να κάνει κατά συρροήν φόνους , μέχρι να γίνει επικύρωση του νόμου περί φόνου, πράγμα που δεν θα γίνει ποτέ, αφού ήδη έχει οριστεί και υπάρχει ισχύων νόμος για τους φονιάδες;
Εδώ δεν μιλάμε για καινούρια αίρεση, αλλά για αποδοχή των αιρέσεων. Κανείς δεν άλλάζει το πιστεύω του, δεν χρειάζεται κοινό ποτήριο καν. Αυτό είναι ο οικουμενισμός. Άρνηση της αλήθειας. Οι αρνητές της αλήθειας γιατί να αντιμετωπίζονται με άλλο τρόπο από τους αυτόχειρες και να μην αφορίζονται;
Αληθώς Ανέστη!
ΔιαγραφήΗ εργασία σας κ. Μάνη με την οποία διαφωνώ είναι ενδιαφέρουσα, αλλά εμπεριέχει πολλά σημεία που δεν έπρεπε να βιαστείτε να τα δημοσιεύσετε πρίν επί τόσων σοβαρών και σωτηριολογικού χαρακτήρος θεμάτων δεν θέσετε υπόψιν της Συνόδου των Επισκόπων όπου ανήκετε ποιμαντικώς την θέση και τοποθέτησή σας. Επισημαίνω δύο σημεία που θέλουν μεγάλη προσοχή: Τό πρώτο είναι ότι η αίρεση είναι μεν αμαρτία και νόσος αλλά προφανώς και σαφέστατα η διδασκαλία της Εκκλησίας και των Πατέρων την διακρίνει κιόλας από όλες τις άλλες αμαρτίες και νόσους και τούτο προκύπτει κυρίως από το ότι ΜΟΝΟ για αυτήν κρίνει διαφορετικά και δίνει τη δυνατότητα όταν αυτή υπάρχει να ενεργούν ακόμη και οι λαϊκοί πράγματα που δεν δικαιολογεί για καμμία άλλη αμαρτία ή νόσο ακόμη και όσον αφορά στην υπακοή των προς τους Ποιμένες της Εκκλησίας. Το δεύτερο είναι ότι ως Τοπική Εκκλησία και γενικώς Εκκλησία εν τόπω σεις εκλαμβάνετε τη συγκεκριμένη διοίκηση, δομή ακόμη και μετά την πτώση της σε αίρεση (Ιεραρχίας και λαού) ωσάν να είναι η Εκκλησία ίδρυμα ή οργανισμός που δεν αποχαρακηρίζεται παρά μέ τυπικές διαδικασίες αποχαρακτηρισμού του. Όμως η Εκκλησία κατ' αρχήν δεν είναι ούτε καθίδρυμα, ούτε Οργανισμός. Αυτά είναι κατηγορήματα της Παπικής Θεολογίας. Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού και αποχαρακτηρίζεται όταν διακόπτει την σχέση της με την αιωνία Κεφαλή Της. Τούτο δε γίνεται όταν διαρρηγνύεται η σχέση της με την Αλήθεια. Ασθενή μέλη της Εκκλησίας δεν είναι οι αιρετικοί σε καμμία περίπτωση. Η άρνηση της αληθείας συνιστά απόσχιση από την Εκκλησία και έξοδο ουσιαστική. Μη συγχέετε τα της διαπιστώσεως με τα των γενομένων και γεγονότων. Δυστυχώς νομίζω ότι με το άρθρο σας επιβεβαιώνετε ότι υφίσταται κατά κάποια έννοια ζήτημα "Κυπριανισμού" και ως εκ τούτου τίθεται μείζον ζήτημα εάν η Σύνοδος στην οποία υπάγεσθε ποιμαντικά συμμερίζεται τέτοιες απόψεις. Ωστόσο το κείμενό σας χρειάζεται μελέτη για περαιτέρω σχολιασμό και κατάδειξη των θέσεων που προφανώς διαφέρουν από τις γνωστές θέσεις των γνησίων ορθοδόξων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Ανώνυμε, σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
ΔιαγραφήΕίναι αδύνατον, για πρακτικούς λόγους, κάθε εργασία που δημοσιεύει κάποιος να απασχολεί την Ιεραρχίας να την μελετήσει και να την εγκρίνει (εκτός αν πρόκειται για λειτουργικό κείμενο, πράγμα που σημαίνει ότι προορίζεται για χρήση στους ναούς). Και αν η Ιεραρχία βρει τον χρόνο και τους ανθρώπους που θα την μελετήσουν και τελικώς την εγκρίνει, αυτό πλέον δεν θα αποτελεί προσωπική εργασία, αλλά συνοδική. Στην Εκκλησιαστική Γραμματεία όμως δεν υπάρχουν μόνο συνοδικά κείμενα, αλλά και κείμενα που γράφτηκαν από ένα πρόσωπο. Όλα αυτά τα κείμενα τέθηκαν και τίθενται στην κρίση της καθόλου Εκκλησίας, η οποία ή τα αποδέχεται ως Ορθόδοξα ή τα καταδικάζει ως κακόδοξα.
Παρόλο όμως που δεν υπάρχει συνοδική έγκριση για την εργασία μου, αυτό δεν σημαίνει πως δρω αυθαίρετα. Στην υπακοή βρίσκομαι και εφόσον έχω άδεια από τον πνευματικό μου να συγγράφω το κάνω. Υπήρξαν φορές, επηρεασμένος από την μοχθηρία μερικών εκ των διαφωνούντων (οι οποίοι αντί να παραθέσουν με ευγένεια τα επιχειρήματά τους, προέβαιναν σε αήθεις επιθέσεις) που ζήτησα ευλογία να διαγράψω το ιστολόγιο και να μη ξαναγράψω κάτι, αν είναι να προκαλούνται τόσο αντιχριστιανικά συναισθήματα. Δεν μου την έδωσε μέχρι στιγμής.
Γράφετε, σχετικώς με την "διδασκαλία της Εκκλησίας και των Πατέρων για την αίρεση", αλλά δεν βάζετε καμία πατερική παράθεση για να υποστηρίξετε την προσωπική σας άποψη. Επομένως δεν μπορώ να την αποδεχτώ.
Περί της Εκκλησίας, πάλι αυθαιρετείτε με κατηγορίες περί δήθεν "παπικής θεολογίας", αλλά πάλι δεν στηρίζεστε σε πατερικές παραπομπές. Σας συνιστώ να μελετήσετε την ορθόδοξη διδασκαλία περί του διπλού χαρακτήρος της Εκκλησίας (ορατής και αοράτου). Εκεί βρίσκεται η απάντηση.
Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση!
Αγαπητέ δάσκαλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκατ'αρχήν να σε ευχαριστήσω που βάζεις σχόλια και πιστεύω ότι γίνεται ένας γόνιμος διάλογος.
Ο "Κυπριανισμος", όπως τον περιγράφεις, έχει επισημοποιηθει στις τάξεις των ΓΟΧ με το ενωτικό κείμενο του 2014. Αυτή είναι η άποψή μου. Για αυτό σε ρώτησα ποιοί τα πιστεύουν αυτά, κλπ...
Χαίρομαι που ο π. Ευθύμιος Μπαρδακας, στα κηρύγματα του στο διαδίκτυο, εκφράζει τις ανωτέρω θέσεις με παρρησία.
Καλή συνέχεια στο συγγραφικό έργο!
Αγαπητέ κυρία, είναι σεβαστή κάθε άποψη.
ΔιαγραφήΌπως είδατε στην εργασία, "Κυπριανισμός" δεν υφίσταται (όπως και δεν υφίσταται "Καλλινιτική Ουνία").
Πρόκειται για την εκκλησιολογία των Αγίων Πατέρων, όπως στην εποχή μας την εξέφρασε και ο Άγιος πρ. Φλωρίνης και αργότερα και άλλοι Πατέρες και θεολόγοι, μεταξύ των οποίων και οι πρώην Ενιστάμενοι.
Η Ένωση του 2014 έγινε (καλώς) σε μια άλλη βάση, αλληλοανοχής και διακρίσεως, αλλά αυτό δεν εμποδίζει κάποιο μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας να καταθέσει μια εργασία επώνυμα, έτοιμος μάλιστα να δεχθεί και τις συνέπειες.
Επίσης το κείμενο υπογράφει ο υποφαινόμενος και όχι ο π. Ευθύμιος Μπαρδάκας, του οποίου τα κηρύγματα, τα κείμενα και η εν γένει σπουδαία εκκλησιαστική και ιστορική δράση του δεν μπορούν να κριθούν με ένα σχόλιο εδώ ή να μπουν σε "καλούπια".
Καλή Ανάσταση!
Νικόλαε, διαπιστώνω ότι αρκετές ενστάσεις και αντιδράσεις εγείρει η εργασία σου. Θα ήθελα να τονίσω ότι υπάρχουν ασάφειες, μπερδέματα, αλλά και λανθασμένες θεωρήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Στην αρχή της (η)παραγράφου, σε συνδυασμό με την αρχή της (θ) παραγρ. γράφεις ότι οι αιρετικοί/οικουμενιστές, είναι ασθενή μέλη της Εκκλησίας μέχρι την συνοδική καταδίκη τους, τους θεωρείς βέβαια εκτός αόρατης Εκκλησίας (Αγία Θριαμβεύουσα Εκκλησία) λόγω της αίρεσης, όμως τυπικώς παραμένουν εντός του ορατού οργανισμού της Εκκλησίας (Στρατευόμενη)!! Αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί να είναι αυτός ο ορατός οργανισμός της Εκκλησίας τόσο σημαντικός έτσι ώστε να προσδοκάς την Σύνοδο για να τους εκβάλουν εκτός αυτής της ορατής, όταν γνωρίζουμε ότι έχουν βληθεί εκτός της αόρατης;
Εμείς ορθοδόξως, στο 9ο άρθρο του Αγίου Συμβόλου της Πίστεως, ομολογούμε ότι η Μία Αγία Εκκλησία του Χριστού, είναι η άρρηκτα ενωμένη Αγία Θριαμβεύουσα, και Αγία Στρατευόμενη Εκκλησία, επουράνιο θυσιαστήριο και επίγειο θυσιαστήριο. Κατά συνέπεια, η ορατή Εκκλησία έχει υπόσταση μόνο όταν είναι ενωμένη με την Θριαμβεύουσα Αγία Εκκλησία. Άνευ του Αγιασμού της Αγίας Θριαμβεύουσας Εκκλησίας ουδεμία η ισχύ της ορατής Εκκλησίας. Εδώ λοιπόν παρουσιάζεις το κομφούζιο, λαμβάνοντας υπόψην ότι σε παλαιότερη δημοσίευσή σου υποστήριξες ότι οι αιρετικοί προ συνοδικής διαγνώμης Ιερουργούν, όμως μολύνουν από την αίρεση!! ¨"Ἡ ἀποτείχισις ἐκ τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου γίνεται, οὐχὶ διότι ἀπωλέσθη ἡ Χάρις, ἀλλ' ἐπειδὴ οὗτος πέπτωκε κηρύξας αἵρεσιν, καὶ διὰ τὴν ἐντολήν¨, υποστήριξες την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
2. Η θέση σου «ασθενή μέλη», είναι συγκεχυμένη και αόριστη, σύμφωνα με τις παραπομπές και τα χωρία που αναφέρεις, και διαπιστώνω επίσης ότι αυθαίρετα την οριοθετείς χωρίς να υπάρχει ακριβής Αγιοπατερική παραπομπή. Πιο συγκεκριμένα, την παραπομπή του Αρχιμανδρίτου Αντωνίου στη (θ) παράγραφο νομίζω ότι η έννοια αμαρτωλός που την συνδέει με τα ασθενή μέλη δεν είναι απαραίτητο ότι εννοεί τους αιρετικούς, για να υποστηρίξεις το σκεπτικό σου, αλλά μάλλον εννοεί όλους τους εν μετανοία που αγωνίζονται αμαρτωλούς, και έχουν επιτίμια ακοινωνησίας κατά τα θεραπευτικά μέσα της Αγίας Εκκλησίας. Ναι, υπό αυτό το πρίσμα θα συμφωνούσα ως ερμηνεία «ασθενή μέλη της Εκκλησίας», καθώς έτσι δεν μολύνουν την Αγία Εκκλησία, εφόσον η μόλυνση επιφέρεται με την γυμνή διακήρυξη αιρετικών δογμάτων. Αυτή η παράθεση ενισχύεται ακόμη περισσότερο και με την παρακάτω παραπομπή του Αγίου Νεκταρίου που αναφέρεις(24) παραπομπή, καθώς ο Άγιος αμέσως στην επόμενη πρόταση από το έργο του, (Αγίου Νεκταρίου, Μελέτη περί της Μιας Εκκλησίας, μνημ. έκδοσις, κεφ. Γ’, σελ. 19-20), ερμηνεύει την έννοια ασθενή μέλη, λέγοντας «…Τα ασθενή μέλη της Εκκλησίας ουδόλως παύονται τελούντα μέλη του σώματος αυτής. Διότι αναγεννηθέντες δια των μυστηρίων και γεννηθέντες τέκνα χάριτος αδύνατον του λοιπού να αποστασθώσιν αυτής, και εάν έτι και υπό εκκλησιαστικήν τελώσι πειθαρχικήν τιμωρίαν και εξωκκλησιασμόν, διότι μετά του προπατορικού αμαρτήματος απαλλαγήν ουδεμία ετέρα θέσις πλην της Εκκλησίας υφίσταται…». Είναι φανερό λοιπόν εδώ ο Αγιος Νεκτάριος ότι ασθενη μέλη προσδιορίζει τα βαπτισμένα μέλη εντός Αγίας Εκκλησίας που βρίσκονται αδιάφοροι πνευματικά ή ακόμη και υπό επιτίμιο πειθαρχικής τιμωρίας εν μετανοία διάγοντες στην Αγία Εκκλησία, επ ουδενί όμως καταλογίζει ασθενή μέλη τους αιρετικούς.
.
.σε συνεχ.
3. Συμφωνώ ότι η αίρεση είναι θανάσιμος νόσος, αλλά και η θανάσιμη αμαρτία πάλι είναι νόσος, που εάν δεν προσέλθει ο ασθενής στην μετάνοια της Αγίας Εκκλησίας κατά τον κατάλληλο διαφορετικό τρόπο του Αγαπίου μοναχού στο Αμαρτωλών Σωτηρία που αναφέρεις, δεν δύναται να σωθεί. Πχ ο αιρετικός ή ο εξωμότης εισέρχονται είτε δια Αγίου Βαπτίσματος, είτε μόνο δια Αγίου Μύρου, ενώ ο θανάσιμα αμαρτωλός βαπτισμένος Ορθόδοξος δια εξομολογήσεως και αποδοχής του θεραπευτικού επιτιμίου, μπορεί ακόμη και της ακοινωνησίας ακόμη, για ορισμένο χρονικό διάστημα κατά την διάγνωση του Αγίου Πνευματικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Άγιοι, αρκετές φορές κατά γενική έννοια συνδέουν την αμαρτία, δηλαδή την ηθική θανάσιμη πτώση με την αίρεση, καθώς ¨φαύλος βίος, σαθρά δόγματα¨, όμως δεν μπορούμε να κάνουμε αδιάκριτη χρήση της έννοιας αμαρτίας με την αίρεση, όπως δεν μπορούμε να πούμε ότι οι αιρεσιάρχης Άρειος, ή ο Πάπας, ή και ο Βαρθολομαίος δύναται να ονομαστούν αμαρτωλοί, καθώς και οι Άγιοι αμαρτωλοί υπήρξαν, και όλοι εμείς που κατά χάρην αγωνιζόμαστε στην Αγία Εκκλησία αμαρτωλοί και εμπαθείς είμαστε, αλλά και αναμάρτητος μόνο ο Δεσπότης Χριστός μας. Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορούμε να κάνουμε χρήση κατά το δοκούν μας, έτσι ώστε τα θέματα αίρεσης να τα ανάγουμε σε αμαρτίες, προκειμένου να υποστηρίξουμε την άποψή μας, με βαθύτερη σκοπιμότητα. ότι οι αιρετικοί ως αμαρτωλοί είναι εντός Εκκλησίας όπως τουλάχιστον το υποστηρίζεις. Ως παράδειγμα αναφέρω ότι ο ανήθικοςο πόρνος Ιερεύς δεν του επιτρέπεται να Ιερουργεί ο ίδιος γιατί είναι δεμένος χειροπόδαρα στην άκρη του Ιερού και Άγιος Άγγελος στη θέση του Ιερουργεί και Αγιάζει το πλήρωμα, όμως ο αιρετικός ούτε ιερουργει αλλά και ¨ξεπαγιάζει¨ το πλήρωμα που τον ακολουθεί.
4. Τα σεσηπότα μέλη που παραθέτεις, είναι οφθαλμοφανές ότι αναφέρεται σε αμετανόητους αιρετικούς, όμως δεν είναι απόλυτο το ενδεχόμενο σε όλες τις περιπτώσεις να καταλογίζονται ¨σεσηπότα¨ μετά από απόφαση καταδίκης Συνόδου κατά των αιρετικών. Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Μάρκος αναφέρει το παρακάτω σχετικά με τον Άρειο. ¨New Hieromartyr Mark (Novoselov), Bishop of Sergievo and the leader of the Catacomb Church in Moscow, between the mystical organism of the Church and her visible, external organization. Until a heretic has been condemned by a canonical Council of Bishops, he remains a member of the visible, external organization of the Church even though he has been cut off from the mystical organism of the Church by Christ Himself. In accordance with this distinction, we can say that Arius was cut off from the mystical organism of the Church by Christ immediately he began to proclaim his heresy publicly, but was cut off from the external organization of the Church, first by Local Councils of the Church of Alexandria under Saints Peter and Alexander, and then by the First Ecumenical Council in Nicaea¨. Τι υπαρχει χειρότερο από τον πνευματικό θάνατο της αίρεσης; Είναι ή δεν είναι σεσηπότα μέλη, όλοι εκείνοι οι αιρετικοί εξ ορθοδόξων προερχόμενοι, που έχοντας επίγνωση ότι κηρύττουν γυμνή την κεφαλή αίρεση, για λόγους σκοπιμιστικής αρχομανίας και κοσμικής ωφέλειας παρασύρουν στην κόλαση το ποιμνιό τους; Πχ της ένταξής τους στη Μασονία;
.
.σε συνεχ.
5. Τέλος, καταλήγεις με την ανάγκη σύγκλισης συνόδου για καταδίκη των οικουμενιστών, καθώς και νουθεσία και αποκοπή. Επ αυτού, θέλω να τονίσω ότι η αλήθεια της παναίρεσης του Οικουμενισμού είναι προσιτή σε όλη την Οικουμένη και για όποιον ενδιαφέρεται για την σωτηρία του ο Άγιος Θεός θα του αποστείλει όχι μία αλλά πολλές φορές την αλήθεια στο χώρο του, όπως η Παναγία μας, φρόντισε για την Αγία Μαρία την Αιγυπτία, χωρίς κάν άνθρωπος να τη νουθετήσει στα πνευματικά, και αξιώθηκε να γίνει η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των εποχών χωρίς πνευματική συμβουλή και χωρίς στα προς το ζείν μέριμνα. Αυτή είναι η πρόνοια του Θεού να μεριμνά για όλους μας, βλέποντας Εκείνος τον γράδο της καλοπροαίρετης γνώμης μας. Άλλωστε αγαπητέ Νικόλαε, η κόλαση των ψυχών δεν είναι η άγνοια για τη σωτηρία μας. Ουδείς στην κόλαση παρευρέθηκε από αληθινή άγνοια, αλλά επειδή όσες φορές ο φιλόστοργος Πατήρ της Αγάπης τού έδειξε την αλήθεια της σωτηρίας, εκείνοι οι ταλαίπωροι αποχαυνωμένοι από την κοσμικότητα της ζωής, την απέρριψαν, την κλώτσησαν. Θα ήταν άδικος ο Άγιος Θεός να επέτρεπε την κόλαση από άγνοια, και όπως ο πλούσιος της παραβολής του Λαζάρου ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε ότι αδίκως βρέθηκε στην κόλαση, έτσι και όλοι οι ένοικοι της κολάσεως έχουν την ισχυρή συναίσθηση ότι δικαίως κατέληξαν εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Νικόλαε, όλοι έχουμε επίγνωση της οδού που βαδίζουμε, όλοι μας ασθενής και αναπολόγητοι εν ημέρα Κρίσεως είμαστε, όμως οι οικουμενισταί και πάσης φύσεως αιρετικοί με επίγνωση και υπο σκοπιμότητες κυριευμένοι, σεσηπότα μέλη από μόνοι τους και εκτός Εκκλησίας είναι, και είμαι πεπεισμένος ότι ουδεμία νουθεσία χρειάζονται.
Υ/Γ
Σαν σχόλιο για την Ια παράγραφο που αναφέρει, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξαίρει τα αποτελέσματα της επιδράσεως του Αγίου Μελετίου στους πιστούς της Αντιόχειας σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, όχι με κάποιο άλλο τρόπο παρά με τον ζήλο του, την Πίστη του και το κύρηγμά του εθεμελίωσε τόσο και ενέβαλε τέτοιο ζήλο για την πίστη στους Χριστιανούς, ώστε, παρά τις αιρετικές δοξασίες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αργότερα, η διδασκαλία του παρέμεινε άσειστη.
.
Ταπείνωση χρειαζόμαστε εμείς, πολύ ταπείνωση για την ανύψωση, άπειρη ταπείνωση....
.
Εύχομαι να ζήσουμε την Αγία Αναστάση με Τον Δεσπότην μας Χριστόν μας.
Αγαπητέ Μαρίνε, Χριστός Ανέστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα τα σχόλιά σου και με το μόνο που συμφωνώ είναι με την τελευταία σου φράση. Την ξαναγράφω προς εμπέδωση: «Ταπείνωση χρειαζόμαστε εμείς, πολύ ταπείνωση για την ανύψωση, άπειρη ταπείνωση».
Δυστυχώς στα σχόλιά σου παρουσιάζεις (για άλλη μια φορά και για ένα ακόμη θέμα) τις προσωπικές σου θέσεις, ερμηνείες και γνώμες, ενώ αντιθέτως απουσιάζει το πλήθος των πατερικών παραπομπών που θα μπορούσαν τυχόν να αναιρέσουν τις ορθόδοξες εκκλησιολογικές θέσεις που παρουσιάστηκαν στο παραπάνω άρθρο, αλλά και να φανέρωνε την ταπείνωση που μονίμως ζητάς από τους άλλους. Διότι ταπείνωση σημαίνει να μη θεολογούμε αν δεν είμαστε Άγιοι, αλλά αν το κάνουμε (ως απλοί πιστοί) να βασιζόμαστε στους Πατέρες και να μη θέλουμε να λέμε την προσωπική μας γνώμη.
Επιπροσθέτως μακρηγορείς και πλατειάζεις σε άσχετα με το θέμα ζητήματα, πολλές φορές μπλέκοντας και την πραγματικότητα με φανταστικές ιστορίες, όπως προφανώς τις διέσωσε διαστρεβλωμένες η μνήμη σου (π.χ. ότι δήθεν ο πόρνος ιερεύς είναι δεμένος χειροπόδαρα και λειτουργεί Άγγελος – αν θες μπορώ να σου υποδείξω την αληθινή εκδοχή αυτής της ιστορίας, η οποία επίσης δεν έχει καμία σχέση με το θέμα μας).
Απαντώντας σε ένα μόνο σου ερώτημα παρατηρώ με λύπη μου ότι ενώ η απάντηση υπάρχει μέσα στο κείμενο (όπως και όλες οι απαντήσεις περί του θέματος) εσύ την αγνοείς ή δεν την βλέπεις, εξαιτίας των παρωπίδων τις οποίες φοράς, λόγω της εμμονής σου στις προσωπικές σου θέσεις, στις οποίες μένεις αμετακίνητος σαν να έχεις το αλάθητο. Ρωτάς λοιπόν «γιατί να είναι αυτός ο ορατός οργανισμός της Εκκλησίας τόσο σημαντικός έτσι ώστε να προσδοκάς την Σύνοδο για να τους εκβάλουν εκτός αυτής της ορατής, όταν γνωρίζουμε ότι έχουν βληθεί εκτός της αόρατης;». Η ίδια η Εκκλησία, διά των Συνόδων και των Πατέρων, απαντά: για να μη μολυνθούν και τα άλλα μέλη της Εκκλησίας!
Δεν γράφω παραπάνω, παρά μόνο σε παρακαλώ για άλλη μια φορά να αφήσεις την αδολεσχία και να απαντήσεις σε ένα και μόνο ερώτημα που σου είχα απευθύνει και στο παρελθόν και το οποίο έμεινε και τότε αναπάντητο, και στο οποίο βρίσκεται η ουσία της διαφωνίας.
Πότε ακριβώς (ποια χρονιά) οι εξ Ορθοδόξων Οικουμενιστές αποκόπηκαν από την Εκκλησία και εξέπεσαν της Ιερωσύνης; Και για να σε βοηθήσω θα σου απευθύνω ένα παραπλήσιο ερώτημα. Πότε ακριβώς οι Αρειανόφρονες αποκόπηκαν από την Εκκλησία και εξέπεσαν της Ιερωσύνης; Αναμένω…
Προς τον κρυπτόμενο όπισθεν του ψευδωνύμου "Ολυμπιας Χρυσοστομου": Αγαπητέ βρείτε το θάρρος να μου γράψετε επωνύμως στο εμαιλ μου και θα κάνουμε διάλογο, ο οποίος δεν εξυπηρετείται με τακτικές προπαγάνδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη!
Διαφωνείς χωρίς να αιτιολογείς το γιατί. Γράφεις ότι δεν παραθέτω, αλλά παραθέτω, και βέβαια η προσωπική μου γνώμη για την οποία αντιδράς, έχει και αυτή την έκφρασή της και το κύρος της, και παραμένει ισχυρή όσο δεν καταρρίπτεται από τις επιταγές και τις πρακτικές των Αγίων Πατέρων στο σύνολο της Αγίας Εκκλησίας ανά τους αιώνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινώντας το σκεπτικό μου, αναφέρω ότι υπήρξαν αιρέσεις στην ιστορία τής Αγίας Εκκλησίας, που δεν έχουν καταδικαστεί από Σύνοδο. Γνωστικισμός, Μανιχαισμός, Μαρκιωνιτισμός, μοντανισμός, χιλιαστικές ομάδες, ουνία, μοιχιανική αίρεση, τεκτονισμός, πεντηκοστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, η υποταγή της επίσημης Εκκλησίας της Ρωσίας στο καθεστώς της Κρατικής μπότας του κουμμουνισμού, παποκαισαρισμός, καισαροπαπισμός, και πολλλές άλλες ακόμη αιρέσεις.
Μήπως όμως το κύρος της Αγίας Εκκλησίας μειώθηκε, ή ακόμη και έσφαλε που δεν έκανε σύγκλιση συνόδου και δεν τις καταδίκασε; Μήπως εντεταγμένοι στις αιρέσεις φανατικοί, ζήτησαν ευθύνες για τυχόν απώλειά τους από την Αγία Εκκλησία, που δεν καταδίκασε συνοδικά αυτές τις αιρέσεις; Μήπως η Αγία Εκκλησία δεν είναι Αγία, τέλεια και αλάνθαστη; Μήπως είναι λιγότερης ισχύος αυτές οι αιρέσεις; Ας απαντήσει καθένας ξεχωριστά για τον ευατόν του.
Γίνομαι πιο συγκεκριμμένος αναφέροντας ένα παράδειγμα από το Βίο του Αγίου Ιωάννου Χρυστοστόμου.
Μαρκιωνισμός, ήταν αίρεση μη καταδικαστέα από συνοδική απόφαση. Όταν λοιπόν ο Έπαρχος της Αντιοχείας, (αιρετικός που ανήκε στην αίρεση των μαρκιωνιστών), επισκέφτηκε τον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο πρός θεραπεία της γυναικός του, του είπε ο Άγιος, " διατί πεπλανημένοι όντες και μεμολυσμένοι από την μιαράν αίρεσιν του Μαρκίωνος ετολμήσατε να πατήσετε την καθαράν Εκκλησίαν του Χριστού και μάλιστα προσεκαλέσατε και τους μιαρούς των αιρετικών; Φύγετε μακράν από ημάς, δεν εχετε σείς μέρος εις τον Χριστόν". Τομος ΙΑ Συναξαριστής Ορθοδοξου Εκκλησιας εκδόσεις Λαγγή σελ 417 Βίος Αγιου Ιωάννου Χρυσοστόμου.
Άγιος Υπάτιος, Βίος, 32, άνθη σ. 91-94. Όταν άρχισε νά κηρύττει αιρετικά ο Νεστόριος, ο Άγ Υπάτιος διέγραψε από τά δίπτυχα τό όνομά του, νά μήν αναφέρεται στήν Προσκομιδή:«Ἐγώ απότότε, πού έμαθα, ότι μιλᾶάσχημα γιά τόν Κύριό μου, παύω τήν επικοινωνία μαζί του καί ούτε αναφέρω τό όνομά του·δέν είναι πιά επίσκοπος».
Ὁ Άγιος Στέφανος ο Ομολογητής (28 Νοε.) κοιμήθηκε πρίν καταδικαστούν συνοδικώς οι Εικονομάχοι, στήν Ζ΄ Οἰκουμενική σύνοδο. Τό συνοδικό ανάθεμα εναντίον τών εικονομάχων η Σύνοδος (πού συνήλθε 20 περίπου χρόνια μετά τήν κοίμηση τοῦ Αγίου) τό υιοθέτησε αυτούσιο από τόν άγιο, ὁ οποίος είχε πεί:«Εἴ τις οὐ προσκυνεῖ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν εἰκόνι περιγραπτόν κατά τό ἀνθρώπινον, εἴη τό ἀνάθεμα καί μετ’ ἐκείνων καταλογισθείη τῶν κραξάντων ἇρον, ἇρον, σταύρωσον αὐτόν».
Δεν μπορεί λοιπόν να είναι ο αιρετικός επίσκοπος ορατή εικόνα του Χριστού, καθώς ο Επίσκοπος είναι και ο Χριστός, κατά τον τύπο της εικόνας και του πρωτοτύπου και κατά τον τύπο του Χριστού, οποίος είναι " εικών του Θεού του αοράτου" (Κολασ. 1, 15)
.
.
Η αναγκαιότητα της Συνόδου είναι μεγάλη όταν δεν είναι κατεγνωσμένη, δεν είναι ευδιάκριτη η αίρεση, όπως ή διάκριση του "ομοιούσιο" με το "ομοούσιο". Σε αυτή την περίπτωση ναι, συμφωνώ ότι είναι αναγκαία, για να "μην μολυνθούν και τα άλλα μέλη της Εκκλησίας" όπως γράφεις, όμως στις μέρες μας ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένη αίρεση, καθώς πλοιάδα πνευματικών ταγών το ομολογούν, και Αρχιαιρεσιάρχης ο Κος Βαρθολομαίος, δια στόματος Πατρός Θεοδώρου Ζήση χαρακτηρίζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜένοντας στην πλάνη που διακηρύττεις ότι οι αιρετικοί οικουμενιστές είναι ασθενή μέλη της Αγίας Εκκλησίας και αναμένουν τη Σύνοδο για την καταδίκη τους και τον διαχωρισμό τους, είναι σαν να επικροτείς την θέση τους, στο έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, διότι τους νεοημερολογίτες μέσα στο μαντρί του Βαρθολομαίου τους ενδιαφέρει να γράφεται δημόσια ότι έχουν μυστήρια και Αγιασμό, δεν καταλαβαίνουν αυτό που προσθέτεις εσύ, "ότι έχουν μολυσμό από την αίρεση", καθώς υποστηρίζουν ότι δικάζονται και κοινωνούν με το δικό τους αντιοικουμενιστικό πιστεύω, μεγάλη πλάνη καθώς, "Οία η κεφαλή τοιούτον και το σώμα". Οίον το άρχον τοιούτον και το αρχόμενον, ( Άγιος Θεοδωρος Στουδίτης), που σημαίνει ότι η πίστη του πρώτου, είναι και η πίστη όλου αυτού του σώματος υπο τον Πρώτο. Εξ ου και η αίρεση της Ουνίας.
Άρα υποστηρίζω γενικά την σύγκλιση συνόδου για την καταδίκη του Οικουμενισμού, όμως δεν τη θεωρώ αναγκαία καθώς είναι κατεγνωσμένη αίρεση και οφείλουμε ολοι ως λογικά πρόβατα έχοντας αυτεξούσιο, αγωνία για τη σωτηρία μας, και φωτισμό Αγίου Πνεύματος, να απομακρυνθούμε άμεσα, και όχι στην πλάνη της αναμονής σύγκλισης συνόδου για την απομάκρυνση αιρετικών.
Η θέση σου είναι βλάσφημη, όταν υποστηρίζεις ότι ιερουργούν οι αιρετικοί στον οικουμενισμό, και αυτό που κάνεις στο πόνημά σου δεν είναι άλλο από το να αποδεικνύεις ότι ο αστυνομικός είναι όργανο, και το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι!
Διότι ναί μεν χρησιμοποιείς Αγιοπατερικές παραπομπές, όμως η σύνδεση των αιρετικών που κάνεις με τα ασθενή μέλη εντός της Αγίας Εκκλησίας, αυτούσια, σε κανενός Λόγο Αγίου δεν (αρν) συγκλίνουν, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν φάσκει και αντιφάσκει, και οι διδαχές των Αγίων είναι οι επιταγές του Αγίου Πνεύματος.
Τέλος να παραθέσω ένα κείμενο που λέει ότι ψευδομάρτυρες είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι αν και έλεγαν την αλήθεια, καταθέτοντας αυτεξούσιους τους λόγους τους οποίους είπεν ο Χριστός,, ψεύδονται όμως διότι δεν τους λέγουν με τον σκοπόν εκείνον με τον οποίον είπε ο Χριστός. Ψευδομάρτυρες είσθε και εσείς όσοι αν και λέγετε τα ίδια λόγια, τα οποία όμως δεν τα λέγετε με την έννοιαν με την οποία ελέγχθησαν. Εκείνος τα είπε με άλλον σκοπόν, σείς τα παρεξηγείτε κατά τον σκοπόν σας..." Λόγος Ηλιας Μηνιατης Διδαχή εις το Σωτήριον Παθος, σελ 633 Συναξαριστής Τριωδίου εκδ Μ. Λαγγή.
Δεν επανέρχομαι, όποιος έχει νού, και για τις απαντήσεις που περιμένεις δεν έχω γνώμη από αδυναμία όχι από πείσμα, όμως δεν έχω καταλάβει ποια είναι η ουσία που επιμένεις τόσο πολύ. Καλή μετάνοια σε εμένα, και εσένα, και όλους μας εύχομαι.
υ/γ Γιατί έσβησες τις αρνητικές αντιδράσεις του κόσμου στο post? Και αυτές κάτι λένε.....
Λοιπόν αγαπητέ Μαρίνε, θα σου απαντήσω για τελευταία φορά, διότι αν δεν απαντήσεις στο ερώτημά μου δεν θα ξαναφιλοξενήσω σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΞεκινώ από τα όσα υπερφίαλα γράφεις: "η προσωπική μου γνώμη για την οποία αντιδράς, έχει και αυτή την έκφρασή της και το κύρος της, και παραμένει ισχυρή όσο δεν καταρρίπτεται από τις επιταγές και τις πρακτικές των Αγίων Πατέρων στο σύνολο της Αγίας Εκκλησίας ανά τους αιώνες". Αδελφέ, σύνελθε. Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Δεν θα μπει η γνώμη σου στο ίδιο ζύγι με την γνώμη των Πατέρων
Γράφεις επίσης πως "υπήρξαν αιρέσεις στην ιστορία τής Αγίας Εκκλησίας, που δεν έχουν καταδικαστεί από Σύνοδο". Και αναφέρεις: "Γνωστικισμός, Μανιχαισμός, Μαρκιωνιτισμός, μοντανισμός, χιλιαστικές ομάδες, ουνία, μοιχιανική αίρεση, τεκτονισμός, πεντηκοστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, η υποταγή της επίσημης Εκκλησίας της Ρωσίας στο καθεστώς της Κρατικής μπότας του κουμμουνισμού, παποκαισαρισμός, καισαροπαπισμός". Καταρχήν αν διάβαζες καλά το κείμενο θα έβλεπες ότι υπάρχει και εκεί η απάντηση. Οι οπαδοί των περισσότερων αιρέσεων τις οποίες αναφέρεις ΑΠΟΣΧΙΣΤΗΚΑΝ μόνοι τους από τον ορατό οργανισμό της Εκκλησίας και οργανώθηκαν παρασυναγωγικώς (έφτιαξαν δικές τους "εκκλησίες", βλ. Γνωστικιστές, Μοντανιστές, Μαρκιωνιστές, μανιχαίοι κλπ.). Εσύ βέβαια βάζεις μέσα και αιρέσεις που εμφανίστηακν εντός των κόλπων της Εκκλησίας και έχουν καταδικαστεί, όπως ο Μοιχειανισμός, η Ουνία, η Μασονία.
Κατά τα άλλα επιμένεις στο να παραθέτεις την προσωπική σου γνώμη και ερμηνεία (για όλα τα άλλα εκτός από το ένα και μοναδικό που σε ρωτάω).
Όσο για το ότι δήθεν "έσβησα τις αντιδράσεις του κόσμου", η αλήθεια είναι πως τα σχόλια που διέγραψα ανήκαν σε γνωστό πρόσωπο που παρακωλύει εδώ και χρόνια το έργο του ιστολογίου προπαγανδίζοντας τις θέσεις του με την χρήση διαφόρων ψευδωνύμων (το τελευταίο ήταν "Ολυμπιάς Χρυσοστόμου").
Τον διάλογο τον θέλω και γι' αυτό τις αντιρρήσεις, αγαπητέ πάντοτε τις ανέχομαι. Τακτικές προπαγάνδας και άρνηση απαντήσεων όμως, όχι.
Καλή μετάνοια.
Αγαπητέ κρ. Μάνη, Παρακαλώ να μου απαντήσεις εάν πιστεύεις ότι ο Βαρθολομαίος Ισταμβούλ, ο οποίος προσκυνάει και τα είδωλα, είναι ασθενή μέλος της Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη, πάτερ!
ΔιαγραφήΜε βάση την διδασκαλία και την πράξη της Εκκλησίας θεωρώ πως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος βρίσκεται στην ίδια θέση με τον Μακεδόνιο, τον Νεστόριο, τον Σέργιο, τον Πύρρο, τον Βέκκο, τον Καλέκα, τον Γρηγόριο Μαμμή και όλους τους άλλους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως όταν κήρυξαν αιρέσεις.
Αυτά τα - όπως τα χαρακτηρίζει η Εκκλησία - ανιάτως νοσούντα, ασθενή (άρρωστα), ψωριώντα (ψωριάρικα), σεσηπότα (σάπια) μέλη της Εκκλησίας, όπως είναι και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όρισαν οι Άγιοι Πατέρες να αποκόπτονται από το Σώμα της Εκκλησίας για να μην εξαπλώνεται η μόλυνση. Ο Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως γράφει πως οι Πατέρες "πᾶσαν πλάνην αἱρετικῶν ἐξωθοῦσι καὶ τὸ σεσηπὸς μέλος, εἴπως ἀνίατα νοσεῖ, ἐκκόπτουσι· καὶ τὸ πτύον κατέχοντες, τὴν ἅλωνα καθαίρουσι καὶ τὸν σῖτον, ἢτοι τὸν τρόφιμον λόγον, τὸν στηρίζοντα καρδίαν ἀνθρώπου, ἀποκλείουσιν ἐν τῇ ἀποθήκῃ τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ δὲ ἄχυρον τῆς αἱρετικῆς κακοδοξίας ἔξω ρίψαντες κατακαίουσι πυρὶ ἀσβέστῳ" (P.G. 98, 189).
Υπάρχουν και άλλες σχετικές αναφορές στο κείμενο, το οποίο σας στέλνω και στην αγγλική γλώσσα προς διευκόλυνσή σας: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/04/concerning-cyprianism.html
Ευλογείτε!
Κύριε Μάννη καλημέρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπικοινωνώ για πρώτη φορά μαζί σας , μέσω του ιστολογίου σας, και παρακαλώ θα ήθελα σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις πάνω σε ένα πολύ σοβαρό θέμα - κατά την γνώμη μου - που θέσατε κατά την απαντητική σας επιστολή περί "Κυπριανισμού".
Στην παράγραφο γ' της α' σελίδας αναφέρεται ότι η Ιερά Σύνοδος των Γ.Ο.Χ. – υπό τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Κιούση - που συνήλθε το 1986 και καθαίρεσε τον Μητροπολίτη Κυπριανό βασίστηκε σε σειρά κατηγοριών με:
Α' - ανυπόστατα στοιχεία ( δηλαδή αβάσιμα και αστήρικτα ) - Β' ετεροχρονισμένα - Γ΄ διαστρεβλωμένα ή ανυπόστατα και Δ' - αυθαίρετες κρίσεις ( εδώ σαφέστατα υπονοείται εμπάθεια και μάλιστα προσωπική - που είναι ότι το χειρότερο και αυτό αποτυπώνεται σαφέστατα στην θέση σας " ανακριτού του - ήδη κεκοιμημένου και στην κρίση του Θεού ευρισκομένου".
Ο χαρακτηρισμός σας αυτός αφορά τον εισηγητή – διορισμένο από την Ιερά Σύνοδο των Γ.Ο.Χ.– Πενταπόλεως Καλλιόπιο.
Ερωτώ , αν αυτά όλα είναι αληθή – ως εσείς ισχυρίζεστε , δύναται αυτή να είναι απόφαση Ιεράς Συνόδου και μάλιστα "Εν Αγίω Πνεύματι" ; Παρακαλώ μιας και αναφερόμαστε χρονικά στο έτος 1986 και από την τότε Ιερά Σύνοδο Γ.Ο.Χ. ευρίσκονται εν ζωή Ιεράρχες όπως ο νυν Αρχιεπίσκοπος κκ Καλλίνικος θα ήθελα να γίνεται πιο σαφής.
Κύριε Μάννη σας παρακαλώ – ενώπιον Θεού και ανθρώπων – να μου αναφέρεται αναλυτικά και ένα προς ένα τα λάθος στοιχεία που η τότε Ιερά Σύνοδος στηρίχθηκε στο να λάβει την απόφαση της καθαίρεσης επί του Μητροπολίτη Φυλής και Ωρωπού Κυπριανού.
Παράλληλα θα ήθελα και τις δικές θέσεις και απόψεις επί των «λανθασμένων ή παραπλανητικών» προαναφερθέντων θέσεων.
Αν λοιπόν κύριε Μάννη , η καθαίρεση του Μητροπολίτη Κυπριανού ήταν άδικη και εσφαλμένη ως εσείς ισχυρίζεστε τότε - ως Ορθόδοξος Επίσκοπος - είναι άκυρη και γνωρίζεται καλά πιστεύω ότι αυτός που κατηγορεί κάποιον ως αιρετικό και δεν είναι τότε καθίσταται αυτός αιρετικός.
Αν όχι – δηλαδή η καθαίρεση του Μητροπολίτη Φυλής και Ωρωπού Κυπριανού ήταν σωστή και δίκαια τότε πραγματικά καθαιρείτε και τίθεται στην τάξη των μοναχών δίχως να έχει ουδεμία δυνατότητα να τελέσει καμιά πράξη και δη χειροτονία.
Πως λοιπόν κύριε Μάννη αναφέρεστε με τόση "απλότητα" ότι η πιο πάνω πράξη "ήρθη και τυπικώς το 2014" ; Πως έγινε αυτό ;
Έγινε η αποκατάσταση τους σύμφωνα με τους κανόνες και δη της 4ης Οικουμενικής Συνόδου που ορίζουν ότι κατά τη επιστροφή αιρετικού πρώτα γίνεται η αποκήρυξη γραπτώς της αιρέσεως και κατόπιν γίνεται δεκτή η ορθόδοξη ομολογία ;
Αν ο Επίσκοπος Κυπριανός καθαιρέθηκε άδικα τότε όλοι εκείνοι που τον καθαίρεσαν - ως Ορθόδοξο - και μάλιστα για αίρεση τότε εκείνοι έπρεπε το 2014 να επιστρέψουν στην Εκκλησία υπό τους πνευματικούς διαδόχους του Κυπριανού και από τους οποίους να ζητήσουν την τακτοποίησή τους δια της προβλεπόμενης χειροθεσίας.
Ο Επίσκοπος Κυπριανός αγαπητέ κύριε Μάννη διέκοψε πνευματική κοινωνία - όπως ο ίδιος έγραψε - για λόγους "Πίστεως και Δικαιοσύνης" δηλαδή ξεκάθαρα ανέφερε ότι η τότε Ιερά Σύνοδος ήτο αιρετική.
Ένωση Εκκλησιών αγαπητέ κύριε Μάννη δεν υπάρχει.
Επίσης 10 ( δέκα ) περίπου έτη μετά την καθαίρεση του 1986 αναφέρεται σε εγκύκλιο ( η υπ΄αριθμόν 2 ) υπό τον Αρχιεπίσκοπο των Γ.Ο.Χ. Χρυσόστομο Κιούση ότι " εκτός Εκκλησίας είναι και ο Επίσκοπος Κύπριανος που η Εκκλησία μας καθαίρεσε για Οικουμενισμό» Δηλαδή ως αιρετικό.
Δηλαδή η "πλάνη" του Συνοδικού δικαστηρίου συνεχιζόταν έπειτα από 10 και πλέον έτη ; Συμφωνείτε ή όχι ;
Με εκτίμηση και αναμένω,
Βασίλειος
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Θα σας απαντήσω το συντομότερο. Κάθε καλό εύχομαι.
ΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Βασίλειε καταθέτω επί τροχάδην τις παρατηρήσεις μου:
ΔιαγραφήΑ. Με ρωτάτε, για τις αντιρρήσεις μου σχετικά με το κύρος της «καθαιρέσεως» του Μητρ. Κυπριανού το 1986, το εξής: «αν αυτά όλα είναι αληθή – ως εσείς ισχυρίζεστε, δύναται αυτή να είναι απόφαση Ιεράς Συνόδου και μάλιστα "Εν Αγίω Πνεύματι";».
Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι αποφάσεις μιας Τοπικής Συνόδου δεν είναι απαραίτητα αλάνθαστες. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις αδίκων καθαιρέσεων στην Εκκλησιαστική Ιστορία, όπως η «καθαίρεση» του Μεγάλου Αθανασίου από την εν Αντιοχεία Σύνοδο (της οποίας οι Κανόνες βρίσκονται στο «Πηδάλιον»), η «καθαίρεση» του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου από την εν Δρυ Σύνοδο, η «καθαίρεση» του Αγίου Αθανασίου του Παρίου (και άλλων Κολλυβάδων) από την εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδο κλπ.
Β. Μου ζητάτε να σας γράψω «αναλυτικά και ένα προς ένα τα λάθος στοιχεία που η τότε Ιερά Σύνοδος στηρίχθηκε στο να λάβει την απόφαση της καθαίρεσης επί του Μητροπολίτη Φυλής και Ωρωπού Κυπριανού. Παράλληλα θα ήθελα και τις δικές θέσεις και απόψεις επί των «λανθασμένων ή παραπλανητικών» προαναφερθέντων θέσεων».
Παραθέτω περιληπτικά μία προς μία τις κατηγορίες εναντίον του μακαριστού Μητρ. Κυπριανού με την εκ μέρους μου αναίρεσή τους:
Κατηγορία 1η: Κήρυττε ότι οι νεοημερολογίτες αποτελούν την «σώζουσαν Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν».
Αναίρεση: Ο Μητρ. Κυπριανός (και η Ιερά Μονή Αγίου Κυπριανού της οποίας ήταν Ηγούμενος) ακολούθησε για πρώτη φορά το παλαιό ημερολόγιο το 1968, χωρίς όμως να διακόψει εκκλησιαστική κοινωνία με τον νεοημερολογίτη επίσκοπό του. Τότε έγραψε ότι ακολουθεί το παλαιό, χωρίς να χωρισθεί «από την Μητέρα επίσημο Ελλαδική Εκκλησία», όπως δήλωσε ΤΟΤΕ (το 1968). Το 1969 όμως βλέποντας το τι εστί Οικουμενισμός (και μάλιστα σε μια εποχή που ο Αθηναγόρας) κατασκανδάλιζε την Εκκλησία με τις πρωτοφανείς ενέργειές του, ΔΙΕΚΟΨΕ την εκκλησιαστική κοινωνία με τους Οικουμενιστές και φιλοοικουμενιστές (όπως ο έως τότε επίσκοπός του) ΑΝΑΙΡΩΝΤΑΣ ΕΝ ΤΗ ΠΡΑΞΕΙ την παραπάνω δήλωσή του και υφιστάμενος διωγμούς για την αποτείχισή του. Επομένως η παραπάνω κατηγορία είναι ετεροχρονισμένη και ως εκ τούτου αβάσιμη εν έτει 1986.
Κατηγορία 2η: Θεωρούσε πως οι Παλαιοημερολογίτες δεν αποτελούν Εκκλησία.
Αναίρεση: Ουδέποτε δεν ισχυρίστηκε τέτοιο πράγμα. Δεν έλεγε πως οι Παλαιοημερολογίτες δεν αποτελούν Εκκλησία, αλλά δεν αποτελούν ΤΗΝ Εκκλησία (δηλαδή μόνο αυτοί και κανείς άλλος στον κόσμο).
Κατηγορία 3η: Δεν αποδεχόταν την θεωρία περί απώλειας της Θείας Χάριτος και ακύρων Μυστηρίων των Νεοημερολογιτών.
Αναίρεση: Με βάση αυτήν την κατηγορία θα έπρεπε τότε να «καθαιρεθούν» και ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, Αστορίας Πέτρος και άλλοι που δεν την αποδεχόντουσαν!
Κατηγορία 4η: Μετέδιδε αδιάκριτα την Θεία Κοινωνία σε Νεοημερολογίτες.
Αναίρεση: Ο μακαριστός Μητρ. Κυπριανός δεν μετέδιδε αδιάκριτα την Θεία Κοινωνία σε ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ Νεοημερολογίτη, αλλά με διάκριση σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ψυχές, όπως ως Ποιμένας είχε το δικαίωμα να πράττει. Άλλωστε, το ίδιο έπραττε και η πλειοψηφία των Συνοδικών που υπέγραψαν την «καθαίρεσή» του.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
ΔιαγραφήΚατηγορία 5η: Αποσχίστηκε από την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. και έφτιαξε δική του «Εκκλησία».
Αναίρεση: Πότε αποσχίστηκε ο Μητρ. Κυπριανός από την Σύνοδο των ΓΟΧ (Αυξεντίου); Το 1979. Με ποιους ΜΑΖΙ αποσχίστηκε; Εκτός άλλων, μαζί με τον μετέπειτα κατήγορό του Πενταπόλεως Καλλιόπιο και με τον (νυν Αρχιεπίσκοπο) Αχαΐας Καλλίνικο. Για ποιον λόγο και με τι σκοπό αποσχίστηκαν; Για λόγους «Πίστεως και Δικαιοσύνης» (θέμα Αγίου Νεκταρίου, κανονικές παραβάσεις, ανηθικότητα κλπ.) και με σκοπό να ΚΑΘΑΡΟΥΝ τον Αγώνα. Τι υποσχέθηκαν οι Επίσκοποι αυτοί αν αποτύχουν; Να αφήσουν την μίτρα και να πάνε στο Άγιον Όρος να σώσουν την ψυχή τους. Το έκαναν; Όχι, διότι αν και απέτυχαν ενώθηκαν ξανά με τον Αυξέντιο, εκτός του Κυπριανού. Ήρθησαν οι λόγοι αυτοί όταν ο Καλλιόπιος και οι υπόλοιποι ενώθηκαν με τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο; Όχι. Η νέα Σύνοδος των ΓΟΧ που προέκυψε το 1985, (η οποία προήλθε από Επισκόπους α) της Συνόδου Αυξεντίου, β) της Συνόδου Γεροντίου, γ) της Συνόδου Καλλίστου και δ) έναν ανεξάρτητο) με Αρχιεπίσκοπο τον Χρυσόστομο στην θέση του καθαιρεθέντος Αυξεντίου είχε αρμοδιότητα να δικάσει και να καταδικάσει τον Κυπριανό; Όχι, διότι ουδέποτε ανήκε σε αυτήν, ώστε να καταδικαστεί επί αποσχίσει.
Γ. Παρακάτω γράφετε πως «αυτός που κατηγορεί κάποιον ως αιρετικό και δεν είναι τότε καθίσταται αυτός αιρετικός». Αυτό φυσικά είναι προσωπική σας θεώρηση και επ’ ουδενί δεν ισχύει. Διότι υπάρχει και η περίπτωση της πλάνης. Ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου και ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας που θεωρούσαν αδίκως ως «αιρετικό» τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, κατεστάθησαν εξαιτίας τούτου «αιρετικοί»; Όχι, βέβαια!
Δ. Συνοψίζοντας, η «καθαίρεση» του Μητρ. Κυπριανού ήταν μια πράξη άδικη, αποτέλεσμα πλάνης και εμπάθειας, σε μια δύσκολη για την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. περίοδο διχασμών και όταν έγραψα ότι ήρθη και τυπικώς, αναφέρομαι στο ότι η Σύνοδος των ΓΟΧ το 2014 αναίρεση την απόφαση αυτή η οποία ούτως ή άλλως ήταν άδικη και επομένως ανενεργή.