Ἀνταπάντησις εἰς τόν κ. Ἰ. Ρίζον

ΣΧΟΛΙΟ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": Παρά το ότι δημοσιεύουμε την ανταπάντηση του Καθηγητού κ. Δ. Χατζηνικολάου (από σεβασμό στον κόπο του και επειδή μας την απέστειλε), οφείλουμε να δηλώσουμε την διαφωνία μας για την ανάρτηση, όχι επειδή δεν τα γράφει σωστά (το αντίθετο μάλιστα), αλλά επειδή πιστεύουμε ότι δίνει υπερβολική σημασία εκεί που δεν χρειάζεται. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει ότι εμείς οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι δεν δρούμε ως σέχτα, ώστε να συμφωνούμε σε όλα, αλλά ως ανεξάρτητες και ελεύθερες προσωπικότητες εκφράζουμε τις απόψεις μας χωρίς φόβο και πάθος. 

Ἄν καί ἀπό τήν ἀπάντησιν τοῦ κ. Ρίζου εἰς τό προχθεσινόν ἄρθρον μου – κριτικήν εἰς τό βιβλίον του -- προκύπτει ὅτι δέν μαθαίνει ἀπό τά λάθη του, οὔτε τόν ἐνδιαφέρει ὁ εἰλικρινής διάλογος καί ἡ οὐσία τοῦ ζητήματος, ἀλλά προσπαθεῖ νά κερδήσῃ τήν «μάχην τῶν ἐντυπώσεων», συνεχίζων νά παραβιάζῃ στοιχειώδεις ἐπιστημονικές ἀρχές καί ὑποτιμῶν τούς ἄλλους, ὅπως τόν Καθηγητήν τῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γρηγόριον Παπαμιχαήλ, ὡς «μή ἔχοντα εἰδικόν βάρος εἰς τήν Ἐκκλησίαν»(!!!), ἐντούτοις, χάριν τῶν ἀναγνωστῶν, ἀνταπαντῶ διά τελευταίαν φοράν.

1. Γράφει ὁ κ. Ρίζος:

Ερχόμαστε στον κ. Χατζηνικολάου, ο οποίος μας κατηγορεί για αντιεπιστημονικότητα και άρα για σκόπιμη παραπλάνηση. Γιατί είμαστε αντιεπιστημονικοί; Γιατί –κατ΄ αυτόν– τα στοιχεία που παραθέσαμε, και αφορούν την εορτολογική ασυμφωνία των πρώτων 700 χρόνων της Εκκλησίας, δεν αποτελούν διδαχή προς μίμηση, γιατί δεν συνδέονταν με την προσπάθεια των παπών να επιβάλλουν το Πρωτείο τους! Ενώ η Γρηγοριανή μεταρρύθμιση σε αυτό αποσκοπούσε, άρα το πώς αντέδρασε η Εκκλησία των πρώτων 700 χρόνων δεν είναι χρήσιμο στην περίπτωση του 1924. Σαν απόδειξη της ιδέας του μας φέρνει –ως συνήθως, κάποιον χωρίς ειδικό βάρος στην Εκκλησία– την γνώμη του καθηγητού θεολογίας, του  κ. Γρηγορίου Παπαμιχαήλ! Το πρόβλημα της επιβολής του Πρωτείου εξουσίας του Πάπα μέσω της ημερολογιακής/εορτολογικής διαφοροποίησης, κ. Χατζηνικολάου, δεν εμφανίστηκε το 1924, αλλά ακόμα από την επομένη χρονιά της Α΄ Οικουμενικής, το 326, όταν η Ρώμη επέλεξε να υπολογίσει την ισημερία με το σύστημα του Ιππόλυτου και όχι με αυτό της Αλεξάνδρειας. Τίποτα δεν καταλάβατε! Και γιατί εσείς δεν είδατε την ημερολογιακή μεταρρύθμιση του 1924 ως ένα κοινό γεγονός με βάσει το ιστορικό πλαίσιο της εποχής της, ώστε να την δείτε πιο… «επιστημονικά»;

Ἀπάντησις:

Οὐδείς εἶπεν ὅτι τά περιστατικά ἑορτολογικῆς ἀσυμφωνίας πού ἔλαβον χώραν πρό τοῦ 1582 «δέν ἀποτελοῦν διδαχήν πρός μίμησιν», ὅπως ψευδῶς γράφει ὁ κ. Ρίζος. Αὐτό πού ἐτόνισα εἶναι ὅτι τά περιστατικά αὐτά δέν δύνανται νά χρησιμοποιηθοῦν διά τήν ἑρμηνείαν τῆς ἀποτειχίσεως τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. τό 1924, καθότι οἱ συνθῆκες πού ἐπεκράτουν τότε ἦσαν τελείως διαφορετικές ἀπό αὐτές πού ἐπεκράτουν πρίν τό 1582. Διότι, πρῶτον, ἡ καινοτομία τοῦ Γρηγοριανοῦ «Καλενταρίου» (1582) εἶχεν ἤδη καταδικασθῆ ὑπό Πανορθοδόξου Συνόδου (1583) καί, δεύτερον, δι’ αὐτῆς τῆς καινοτομίας ὁ «πάπας» προσεπάθει νά ἐπιβάλῃ τό «πρωτεῖον» του στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, καί ἑπομένως οὐδείς ἐχέφρων Ὀρθόδοξος θά τήν ἀπεδέχετο. Μία ἀνάλυσις τῆς ἀποτειχίσεως τοῦ 1924 πού ἀγνοεῖ τά στοιχεῖα αὐτά εἶναι καταδικασμένη νά σφάλῃ, ὁσονδήποτε καλοπροαίρετος καί ἄν εἶναι. Γενικώτερον, ἡ ἐπιστημονική σύγκρισις δύο καταστάσεων, πρίν καί μετά τήν πραγματοποίησιν ἑνός γεγονότος, ἀπαιτεῖ νά ἰσχύῃ ἡ γνωστή συνθήκη ceteris paribus, δηλαδή «ὅλοι οἱ ἄλλοι παράγοντες παραμένουν σταθεροί». Ἄν δέν ἰσχύῃ ἡ συνθήκη αὐτή, τότε γίνεται σύγκρισις ἀνομοίων καταστάσεων, ἡ ὁποία ἀναποδράστως ὁδηγεῖ εἰς ἐπισφαλῆ συμπεράσματα. Στίς "ἀκριβεῖς" Ἐπιστῆμες (Φυσική, Χημεία κ.ἄ.), ἡ σύγκρισις τῶν ἀποτελεσμάτων δύο πειραμάτων πού ἔχουν τόν αὐτόν στόχον εἶναι ὀρθή μόνον ἐάν τά δύο αὐτά πειράματα γίνωνται «ὑπό τίς αὐτές συνθῆκες πιέσεως καί θερμοκρασίας». Εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν, ἡ σύγκρισις περιστατικῶν ἑορτολογικῆς ἀσυμφωνίας πού ἔλαβον χώραν πρό τοῦ 1582 μέ τέτοια περιστατικά πού ἔλαβον χώραν μετά καί τό 1583, ὅταν κατεδικάσθη τό παπικόν «Καλεντάριον» καί ἡ ἀποδοχή του ἐσήμαινε ἀποδοχήν τοῦ παπικοῦ «πρωτείου», εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική.

2. Ἐπίσης, γράφει ὁ κ. Ρίζος:

Γράφει ο κ. Χατζηνικολάου ότι η παγκόσμιος εορτολογική τάξις επήλθε παγκοσμίως δια του 56^ου Κανόνος της ΣΤ΄ Οικουμενικής» καί ἀπαντᾶ ὡς ἑξῆς: Από τα όνειρα θερινής νυκτός που βλέπουν οι παλαιοημερολογίτες δεν πρόκειται ποτέ να ξυπνήσουν! Ο 56^ος  Κανόνας της ΣΤ΄ Οικουμενικής ορίζει το ότι δεν πρέπει να τρώμε τυρί και αυγά τα Σάββατα και τις Κυριακές της αγίας Τεσσαρακοστής, «ώστε την κατά πάσαν την οικουμένην του Θεού εκκλησίαν μια κατακολουθούσαν τάξει την νηστείαν επιτελείν…». Ορίζει λοιπόν ο Κανόνας τον τρόπο της νηστείας κι όχι τον χρόνο. Οι παλαιοημερολογίτες όμως καταλαβαίνουν ότι θέλουν.

Ἀπάντησις:

Ὁ 56^ος Κανών τῆς ΣΤ' ἀναφέρεται εἰς μερικάς χώρας, ὅπως τήν Ἀρμενίαν, ὅπου ἐνήστευον κατά τρόπον ἐσφαλμένον, διορθώνει τό σφάλμα καί γενικεύει ὡς ἑξῆς: «Ἔδοξε τοίνυν καί τοῦτο, ὥστε τήν κατά πᾶσαν τήν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τήν νηστείαν ἐπιτελεῖν» (ἡ ἔμφασις εἶναι τοῦ γράφοντος). Αὐτό πού πρέπει νά προσέξουμε ἐδῶ εἶναι ἡ παρενθετική πρότασις «μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει», ἡ ὁποία τίθεται ἐντός κομμάτων, καί ἀνάγει τό ἐπί μέρους ἐξεταζόμενον θέμα (κατάλυσις ὠῶν καί τυροῦ κατά τά Σάββατα καί τίς Κυριακές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς) εἰς τήν γενικήν ἀρχήν, ὅτι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀνά τήν Οἰκουμένην πρέπει νά φρονοῦν καί νά κάμνουν τό αὐτό καί νά μήν ὑπάρχουν διχοστασίες. Αὐτό εἶναι τό μήνυμα πού ἐκπέμπει καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος ὑπό τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «ὅθεν ἡ Σύνοδος αὕτη, διά τοῦ παρόντος Κανόνος, ὁρίζει, ὅτι ὅλη ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ εἰς πᾶσαν τήν οἰκουμένην εὑρισκομένη, νά φυλάττῃ μίαν καί τήν αὐτήν τάξιν, καί νά νηστεύῃ ...». Τέλος, τό ἴδιο κάμνει καί ὁ Βαλσαμών στήν ἑρμηνείαν τοῦ Κανόνος: « ... Τοῦτο οὖν διορθουμένη ἡ σύνοδος, διορίζεται, μιᾷ τάξει κατακολουθεῖν τάς ὅλας ὅλας ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, καί πάντας ἀπέχεσθαι θυτοῦ παντοίου ...» (Σύνταγμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὑπό Γ.Α. Ράλλη καί Μ. Ποτλῆ, τ. Β', σελ. 436). Ἡ ἐντός κομμάτων παρενθετική πρότασις «μιᾷ τάξει κατακολουθεῖν τάς ὅλας ὅλας ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ» ἀνάγει καί ἐδῶ τό ἐπί μέρους ἐξεταζόμενον θέμα  εἰς τό γενικόν πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, πού εἶναι ἑνωτικόν, δηλαδή πνεῦμα ὁμονοίας καί ἀγάπης. Παρενθετικές φράσεις ἐντός κομμάτων χρησιμοποιοῦνται κατά κόρον καί εἰς τήν Ἀγγλικήν γλῶσσαν δι’ ἐπεξήγησιν ἤ γενίκευσιν ἑνός ἐπί μέρους νοήματος. Προφανῶς, ὁ κ. Ρίζος δέν τό γνωρίζει αὐτό, καθότι εἰς τήν ὑπ’ αὐτοῦ παράθεσιν αὐτοῦ τοῦ τμήματος τοῦ Κανόνος παρέλειψε τά κόμματα, πρίν καί μετά τήν παρενθετικήν πρότασιν, τά ὁποῖα βεβαίως ὑπάρχουν εἰς τό πρωτότυπον!!! Ἀντί νά χλευάζετε τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, κ. Ρίζο, ἐπειδή βάζει τό «ν» στό τέλος κάποιων λέξεων, καλά θά κάνετε νά τήν μάθετε! Ὅπως βλέπετε, σᾶς ἐκδικεῖται! Ἐπιστρέφων στό κυρίως θέμα, ἐρωτῶ: Ἐάν δέν ὑπάρχῃ συνεορτασμός τῶν ἑορτῶν, τότε πῶς θά ὑπάρχῃ ἡ αὐτή τάξις παγκοσμίως; Ἐάν εἰς μίαν πόλιν τήν 24^ην Δεκεμβρίου μέ τό π.ἡμ. (6^η Ἰανουαρίου μέ τό ν.ἡμ.) ἄλλοι νηστεύουν διά νά ἑορτάσουν τήν ἑπομένην τά Χριστούγεννα καί ταυτοχρόνως ἄλλοι ἑορτάζουν τά Θεοφάνεια καί τρώγουν κρέας, αὐτό εἶναι τάξις ἤ ἀταξία καί αἰτία γιά χλεύη ὑπό τῶν κακοδόξων καί ἀλλοδόξων; Ἐάν μέ τόν 56^ον Κανόνα ἡ ΣΤ' Οἰκ. Σύνοδος ἤθελεν ἁπλῶς νά διορθώσῃ τό ὡς ἄνω σφάλμα, τότε θά περιωρίζετο νά εἴπῃ εἰς τούς Ἀρμενίους καί τούς ἄλλους ὅτι παρερμήνευον τόν 64^ον Ἀπ. Κανόνα καί θά τούς ὑπεδείκνυε νά μήν τρώγουν ὠά καί τυρόν κατά τά Σάββατα καί τίς Κυριακές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Ἀντί τούτου, ὅμως, ὁμιλεῖ γενικῶς διά τήν αὐτήν τάξιν πού πρέπει ν’ ἀκολουθῇ ἡ Ἐκκλησία παγκοσμίως. Καί μέ τήν γενίκευσιν αὐτήν διορθώνει ὄχι μόνον τό σφάλμα πού ἐλάμβανεν χώραν κατά τά Σάββατα καί τίς Κυριακές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, ἀλλά καί τό ἴδιο σφάλμα πού προφανῶς ἐλάμβανεν χώραν κατά τίς ἡμέρες αὐτές τῶν ἄλλων Τεσσαρακοστῶν, ὅπως π.χ. κατά τήν νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τήν ὁποίαν τό ν.ἡμ. περικόπτει κατά 13 ἡμέρας κατ’ ἔτος, ἐνίοτε δέ τήν καταργεῖ ἐντελῶς! Ἀλλ’ εἶναι δυνατόν ἡ φράσις «κατά πᾶσαν τήν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τήν νηστείαν ἐπιτελεῖν» νά σημαίνῃ μόνον τήν ἀπαγόρευσιν κάποιων τροφῶν κατά τά Σάββατα καί τίς Κυριακές τῶν Τεσσαρακοστῶν καί ὄχι καί τήν κολόβωσιν ἤ καί τήν κατάργησιν νηστειῶν;

3. Ὡσαύτως, γράφει ὁ κ. Ρίζος:

 Ώστε προσπαθείτε να ξεπλένετε  και να δικαιώσετε την μεταπατερικότητα του κ. Μάννη και των παλαιοημερολογιτών με τις απόψεις των διάφορων ιστορικών και του π. Γ. Μεταλληνού  που διαφωνεί πλήρως και με εσάς και με την αποτείχιση γενικά. Δεν βρήκατε ένα αγιοπατερικό στήριγμα για τις θέσεις σας; Ο π. Γ. Μεταλληνός με αυτά που λέει βρήκε ένα ωραίο πρόσχημα για να δικαιολογήσει την μη αποτείχιση του και εσείς στηρίζεστε στην στάση του;  Και τι είναι αυτό παρά η μέγιστη κατάρρευση  των θέσεων σας; Αν είναι έτσι και η διδασκαλία και ο βίος των αγίων  των πρώτων αιώνων δεν είναι διαχρονικός και ίσχυε μόνο για το ιστορικό περιβάλλον της τότε εποχής και σήμερα πρέπει να επανεξεταστούν. Αυτά είναι διδασκαλίες Προτεσταντών και Οικουμενιστών οι οποίες από ότι φαίνεται σας έχουν μολύνει.

Ἀπάντησις:

Ἐδῶ φαίνεται καθαρά ὅτι ὁ κ. Ρίζος ὄχι μόνον δέν χρησιμοποιεῖ τήν ἐπιστημονικήν μέθοδον στίς ἀναλύσεις του, ἀλλά δέν καταλαβαίνει κἄν τί σημαίνουν αὐτές καί γιατί ἔχουν καθιερωθῆ διεθνῶς. Τό ἄν συμφωνῇ μαζί μας ὁ π. Γ. Μεταλληνός ἤ ὄχι στό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως, κ. Ρίζο, εἶναι παντελῶς ἄσχετον εἰς τήν παροῦσαν συζήτησιν! Καί, διά μίαν ἀκόμη φοράν, ἡ διδασκαλία καί ὁ βίος τῶν ἁγίων εἶναι ἀσφαλῶς ὁδοδεῖκται, ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅμως ὅτι χρησιμοποιοῦνται ὀρθῶς, ὅταν δηλαδή ἱκανοποιῆται ἡ συνθήκη ceteris paribus, ἀλλιῶς λέτε ἀνοησίες.

4. Γράφει ἀκόμη ὁ κ. Ρίζος:

Συνεπώς  ομολογείτε ότι ο «άγιος» Χρυσόστομος Καβουρίδης συνεργάστηκε με Οικουμενιστές προ του 1935 κύριοι παλαιοημερολογίτες! Και αναφέρετε τον πρότερο βίο του Αποστόλου Παύλου για να του δώσετε άλλοθι; Στον μετανοούντα δεν φέρουμε καμία αντίρρηση.  Ό Απόστολος Παύλος όμως δήλωνε πάντα την μετάνοια του και πονούσε για το παρελθόν του, ο Χρυσόστομος Καβουρίδης αναθεμάτισε ποτέ τον Ιωακείμ, την Εγκύκλιο του και την δική του συμπόρευση με τους οικουμενιστές του Φαναρίου; Εσείς ακόμα και τώρα θεωρείτε τον Ιωακείμ Γ΄ «Πατέρα» επειδή αρνήθηκε το Γρηγοριανό, τη στιγμή που  ακόμα και ο π. Σεραφείμ Ζήσης σε πρόσφατη μελέτη του απέδειξε ότι ήταν εξέχων Μασόνος! Και μου μιλάτε για επιστημονικότητα επειδή προσθέτετε το ν στο τέλος της κάθε σας λέξης; Διαχειμάζετε αγαπητοί υπό την στέγη(ν)  της δολιότητος και συγχύσεως!

Ἀπάντησις:

Τό μόνον ὀρθόν ἐδῶ εἶναι ὅτι ὄντως ἡ διατύπωσίς μου γιά τούς Πατριάρχας Ἱερεμίαν Β' καί Ἰωακείμ Γ' δέν ἀποδίδει αὐτό πού ἤθελα νά πῶ, τοὐτέστιν ὅτι αὐτοί ἀπετύπωσαν εἰς ἐπιστολάς καί Ἐγκυκλίους τήν εἰς τήν ἐποχήν των κρατοῦσαν γνώμην τῶν Πατέρων, ὅτι ἡ ἡμερολογιακή μεταρρύθμισις θά ἦτο «παγκόσμιον σκάνδαλον», «ἀνόητος καί ἄσκοπος». Μή εὑρίσκων οὐσιώδη ἐπιχειρήματα, ὁ κ. Ρίζος ψεύδεται ὅτι δῆθεν ὁμολογῶ ἐτοῦτο καί ἐκεῖνο, χωρίς στήν πραγματικότητα νά συμβαίνῃ κάτι τέτοιο.

5. Προσθέτει καί τό ἑξῆς ἀνόητον καί ψευδές ὁ κ. Ρίζος:

Πιστολιές στον αέρα κ. Χατζηνικολάου! Εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι σκοπός της ημερολογιακής μεταρρύθμισης δεν ήταν η προσέγγιση του χριστιανισμού Ανατολής και Δύσης. Λέμε όμως ότι η αποτροπή του απώτερου κινδύνου της δογματικής υποχώρησης και αλλοίωσης έναντι των παπικών, δεν εξασφαλιζόταν με ένα σχίσμα που θα γίνονταν με βάση την ημερολογιακή μεταβολή. Απόδειξη για αυτό είναι και το ότι εκκλησίες που κράτησαν το παλαιό ημερολόγιο είναι σφιχταγκαλιασμένες με τον παπικό οικουμενισμό.

Ἀπάντησις:

Ἡ ὁμάς τοῦ π. Ε.Τ. ἔχει γράψει ἐπανειλημμένως, ἀλλά ψευδῶς, ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ π.ἑ. δέν ἐνδιεφέροντο δῆθεν διά τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρά μόνον διά τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον, καθότι, ὅπως διατείνονται, στά κείμενα τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. δέν εὑρίσκουν τήν λέξιν «Οἰκουμενισμός»! Ἀφοῦ ὁ κ. Ρίζος ἀγνόησε τίς πάμπολλες παραπομπές στά «Ἅπαντα» τοῦ Ἁγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί ἀλλοῦ, τίς ὁποῖες ἔκανα στό ἄρθρον μου καί οἱ ὁποῖες τούς διαψεύδουν παταγωδῶς, συνέχισε μέ αἰτιάσεις πού εἶναι ἄσχετες μέ τό προκείμενον, κατά τό γνωστόν «ἄλλα λόγια βρέ παιδιά»!

6. Καί συνεχίζει ἀπτόητος ὁ κ. Ρίζος:

Την απουσία αναφοράς στα πλαστά «αναθέματα» των Συνόδων του 16^ου αι. από τον άγιο Νικόδημο στο «Πηδάλιο» προσπαθεί ο κ. Χατζηνικολάου  να την δικαιολογήσει με κάποιες δικές του σκέψεις. Κατ΄ αρχάς στο «Πηδάλιον» περιλαμβάνονται όχι μόνο οι Κανόνες των Οικουμενικών  αλλά και πολλών Τοπικών Συνόδων, ακόμα και Κανόνες μεμονωμένων αγίων. Χωρίς να το θέλει όμως δίνει την σωστή απάντηση που δεν τον ευνοεί καθόλου.
Λέει: «Μπορεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος νά περιωρίσθη εἰς τήν συγκέντρωσιν καί τήν ἑρμηνείαν τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῶν πρώτων ὀκτώ Οἰκουμενικῶν Συνόδων…». Ακριβώς. Ο άγιος κύριε Χατζηνικολάου περιέλαβε στο Πηδάλιο τα ζητήματα που σώζουν τον άνθρωπο και οδηγούν την Εκκλησία. Στα ημερολογιακά  θέματα θεωρεί επαρκέστατη την τήρηση  των όρους της Α΄ Οικουμενικής για το Πάσχα και τέλος. Δυστυχώς για σας δεν είδε καμία ερμηνεία από αυτές που εφεύρατε το 1924.

Ἀπάντησις:

Ἡ στρεψοδικία εἰς ὅλον της τό μεγαλεῖον! Τούς ἔγραψα ὅτι ἡ «ἀποδεικτική» μέθοδός των εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική, καθότι τό γεγονός ὅτι τό «Πηδάλιον» δέν ἀναφέρεται στίς Συνόδους τοῦ 16^ου αἰῶνος πού κατεδίκασαν τήν ἡμερολογιακήν μεταρρύθμισιν τοῦ «πάπα» δέν δύναται νά θεωρηθῇ «ἀπόδειξις» ὅτι οἱ ἐν λόγῳ Σύνοδοι δέν ἀνεθεμάτισαν αὐτήν τήν μεταρρύθμισιν καί ἄρα τό ὅλον θέμα εἶναι ἀσήμαντον, ὅπως ἀρέσκονται νά συμπεραίνουν! Καί ἀφοῦ παρέπεμψα εἰς τόν ἱστορικόν Μελέτιον, Μητροπολίτην Ἀθηνῶν (1784), ὁ ὁποῖος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος τοῦ 1583 κατεδίκασε τό Γρηγοριανόν «Καλενδάριον» (ἐν τῷ συνόλῳ αὐτοῦ καί ὄχι μόνον ὡς πρός τήν ἀλλαγήν τοῦ Πασχαλίου, ὅπως ψευδέστατα διδάσκει ἡ ὡς ἄνω ὁμάς), ἔγραψα καί ὅτι τό Πηδάλιον δέν ἀναφέρει οὔτε τίς Συνόδους πού ἔλαβον χώραν ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, οἱ ὁποῖες κατά πολλούς ἀποτελοῦν τήν 9^ην Οἰκουμενικήν Σύνοδον καί οἱ ὁποῖες κατεδίκασαν τίς σοβαρώτατες παπικές αἱρέσεις περί κτιστῆς χάριτος κ.λπ., ἀλλ’ ἀπό τήν μή συμπερίληψίν των εἰς τό Πηδάλιον δέν συνάγεται ὅτι καί τό θέμα αὐτό εἶναι ἀσήμαντον. Καί ἐνῷ μετά ἀπό αὐτήν τήν ἀπάντησιν πού τοῦ ἔδωσα θά ἔπρεπε νά σιωπήσῃ, ἐκεῖνος ἔγραψε -- ἄκουσον, ἄκουσον -- ὅτι ἡ ἀπάντησίς μου αὐτή δέν μέ εὐνοεῖ!!!  

7. Τέλος, ὁ κ. Ρίζος γράφει καί τοῦτο, ἀποδεικνύοντας ὅτι δέν καταλαβαίνει κἄν τί διαβάζει:

Τέλος ο κ. Χατζηνικολάου απαντά «στον πλέον γελοίον ισχυρισμόν» της ομάδας μας, αναφερόμενος στη θέση μας, η οποία ήταν ότι, εφόσον από το 1054 -που έγινε το Σχίσμα- μέχρι το 1924 -που υπήρχε κοινό εορτολόγιο με τους παπικούς- οι άγιοι μας δεν είδαν κάποιο πρόβλημα, έτσι κι εμάς δεν πρέπει να μας ενοχλεί, αφού το ουσιώδες, δηλαδή η εκκλησιαστική κοινωνία δεν υπάρχει. Η αναγκαιότητα της εκκλησιαστικής κοινωνίας (κοινή πίστη, μνημόνευση, διοικητικός δεσμός κ.λπ.)  είναι υποδεέστερη για τους  παλαιοημερολογίτες έναντι του πρωταρχικού για αυτούς παράγοντα που λέγεται χρόνος. Οι παλαιοημερολογίτες εισήγαγαν μια πρωτοφανή αίρεση το 1924 που λέει ότι δεν υπάρχει ΜΙΑ, ΑΓΙΑ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ  Εκκλησία, αν  αυτή δεν εορτάζει   ταυτόχρονα  παντού. Μοιραίο συμπέρασμα από την θέση τους όμως προκύπτει  ότι τα πρώτα 700 χρόνια που δεν υπήρχε πάντα ταυτόχρονος εορτασμός σε όλη την Εκκλησία δεν υπήρχε Εκκλησία!!!

Ἀπάντησις:

Αὐτό πού ἐτόνισα ἐδῶ εἶναι ὅτι τό νά ἐπιδιώκῃ κάποιος τόν συνεορτασμόν μέ τούς αἱρετικούς, ὅπως ἔκαμαν οἱ Οἰκουμενισταί τό 1924, εἶναι ἐφάμαρτον. Αὐτό, βεβαίως, δέν εἶναι ἰδική μου διδασκαλία, ἀλλά τό προστάσσει ὁ 37^ος Κανών τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου: «Ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζειν αὐτοῖς». Ἀντί νά προβληματισθῇ ὁ κ. Ρίζος γιά τήν πλάνην πού διδάσκει, ὅτι δῆθεν τό 1924 δέν ἐθίχθη τό δόγμα μέ τήν ἐπιδιωχθεῖσαν ὑπό τῶν ὁμοφρόνων του ἑορτολογικήν ἑνότητα μέ τόν «πάπαν», προέβη εἰς νέας στρεψοδικίας! Τέλος καί Δόξα τῷ Θεῷ!