Από τα Απομνημονεύματα του Αρχιεπισκόπου Λεοντίου Φιλίπποβιτς (+1971)

Ο τότε Επίσκοπος Ζιτομίρ της κανονικής Ουκρανικής Εκκλησίας Λεόντιος με το ποίμνιό του (περ. 1941)

Από ημέτερο πόνημα που ετοιμάζεται για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Λεόντιο, παραθέτω ένα απόσπασμα από τα Απομνημονεύματά του, που αναφέρεται στην περίοδο του Μεγάλου Λιμού της Ουκρανίας:

«Κατά την διάρκεια της νηστείας των Χριστουγέννων επισκέφτηκα τα σπίτια των ενοριτών μου σε ένα από τα περίχωρα του Κιέβου. Σπάνια σπίτι δεν λιμοκτονούσε. Μέσα μου χαράχτηκαν για πάντα μερικές εικόνες. Μια παγωμένη χειμερινή μέρα. Είσοδος στο δωμάτιο. Στη μέση ένα παγοδρόμιο με ανθρώπινα περιττώματα. Στη σόμπα κάθεται μια γριά μητέρα πρησμένη από την πείνα, τυλιγμένη σε κάτι κουρέλια. Σε μια γωνιά ένας νεαρός άνδρας που μοιάζει με σκελετό - ο ένας γιος που πέθανε πριν από δύο μέρες από την εξάντληση, βρίσκεται σε μια άλλη γωνία - είναι ο νεώτερος γιος που πεθαίνει. Πόσες τέτοιες εικόνες είδα, μόνο ο Κύριος γνωρίζει. Αναρωτιέμαι πώς η καρδιά μου μπόρεσε να αντέξει και να μη σπάσει. Ίσως επειδή κάποια μέρα θα μπορούσα να πω τα πάντα σε έναν κόσμο που δεν έχει τρελαθεί, αλλά είναι τυφλωμένος, σαν μια πεταλούδα που πετάει σε μια φωτιά για να καεί»...